Jeszcze raz zaufaj

Jest to książka, która chwyta za serce. Są tu przedstawione zmagania młodych ludzi z problemami o których się mało mówi.

W powieści ukazane zostały losy Ashera oraz Ellie. Młody mężczyzna wychowuje sam 8-letniego brata Maxa oraz walczy z ojcem alkoholikiem. Asher chroni brata przed wpływem ojca na jego dzieciństwo i dorastanie. Podbiera ojcu butelki z alkoholem i ukrywa je. Zaś bratu wmawia że ich ojciec ciężko pracuje.

Dziewczyna zaś przybywa do Reno, gdzie planuje zacząć nowe życie. Okazuje się jednak że przeszłość nie pozwala na to, przypominając o sobie w najmniej odpowiednich momentach.

"Nikt nie zdoła się przedrzeć przez mur, który zbudowałam przez te wszystkie lata"

Ellie często również przeżywa ataki paniki, które są przedstawione szczegółowo wraz ze sposobem ich zwalczania.

Młodzi przypadkowo się poznają, gdy dziewczyna traci kontrolę nad pojazdem i potrąca chłopaka. Dziewczyna, dzięki obecności Ashera, przełamuje się i zaczyna stopniowo, coraz bardziej mu ufać. Z każdą kolejną stroną zakochujemy się coraz bardziej w bohaterach i ich więzi. Niestety utwór kończy się wydaną tajemnicą ukrywaną od początku ich znajomości.

"Ona się przede mną otworzyła, a ja? Nadal kłamię!"

Godna pochwały jest estetyka książki którą czytelnik zachwyca się podczas czytania.

Z sercem na ręku, polecam tą książkę.

Zuzanna Woźnicka

Książka Aleksandry Muraszko niesie nadzieję i chyba to jest najważniejsze. Ludzie, którzy w dzieciństwie doświadczali traumatycznych przeżyć, są pokiereszowani, trudno im zaufać komukolwiek. Dziewczyna ma ataki paniki, zamknęła się przed całym światem, by nie wyjawić pewnej tajemnicy. Chłopak wychował się w patologicznej rodzinie, czuł się odpowiedzialny za młodszego brata. Potrafią być ze sobą?

Ta książka jest lepsza od wielu psychologicznych poradników. Próby Ellie i Ashera, by obdarzyć pełnym zaufaniem drugą osobę po tak ciężkich przeżyciach, jakie były ich udziałem, chwytają za serce.

Od demonów przeszłości nie tak łatwo uciec, nie ważne czy uciekniesz na drugi koniec miasta, stanu czy drugi koniec państwa. One i tak podążą za tobą. Doskonale przekonała się o tym Ellie, która zaryzykowała, zamknęła oczy i wylosowała punkt na mapie, który ma stać się jej nowym domem. Nowe początki nie są łatwe, jednak dziewczyna będzie miała pomocnika, a nawet dwóch. Dzięki pomocy Ashera i Maxa szybko odnajduje się w nowym miejscu, jednak nieprzepracowana trauma nie da o sobie zapomnieć. Tym bardziej gdy okazuje się, że nie tylko ona mierzy się ze swoimi demonami. 

Aleksandra Muraszka i jej najnowsza powieść “Jeszcze raz zaufaj” to romans slow burn, który porusza wiele bardzo trudnych tematów. W dużej mierze ta książka skupia się na skomplikowanych relacjach rodzinnych, nieprzepracowanych traumach oraz problemami z niespodziewanymi atakami paniki. Choć w środku też nie brakuje też ogromnej dawki braterskiej miłości i nowego uczucia, które rodzi się między Asherem i Ellie. 

Ogromnym atutem tej historii są postacie, które zostały bardzo dobrze wykreowane. Max totalnie skradł moje serducho. Ja bardzo lubię takie pozytywne, kreatywne, zabawne postacie, które sprawiają, że uśmiech sam pojawia mi się na twarzy. Asher i Ellie również jak najbardziej na plus. Podoba mi się ta lekkość tych postaci, mimo, iż niosą swoje brzemię na plecach to potrafią cieszyć się z małych rzeczy. A to dziś jest najważniejsze. 

Podobał mi się również pomysł na fabułę tej historii, to taka świeżość na rynku. Lubię emocjonalne i wzruszające historie, które potrafią złamać serducho. I tutaj zaczynam mieć pewien dylemat, gdyż czytając opinie o tej historii spodziewałam się totalnego rollercoastera emocji, a tak naprawdę dostałam bardzo spokojną historię, w której co prawda pojawiają się wybuchy emocjonalne, jednak nie wywołały one wielkich emocji, na które liczyłam. 

Dodatkowo mam mały problem z zakończeniem, z jednej strony jest ono spójne z zachowaniem tego konkretnego bohatera, a z drugiej strony coś jest nie tak. Coś mi nie gra i sama nie wiem z czym mam dokładnie problem. Nie jest to obszerna historia, dostajemy zlepek kilkunastu dni i to zakończenie jakoś dla mnie przychodzi za szybko. Jest bolesne, jednak nie spodziewałam się po nim niczego innego. Może to właśnie w tym jest problem. Nie do końca poczułam te emocje na zakończenie, troszkę mam tak, że były one wymuszone, aby zrzucić bombę na koniec. 

Zdaję sobie sprawę, że jest to początek tej historii, jednak mi tutaj zabrakło szczerych rozmów między bohaterami. Wiem, wiem.. trudno im otworzyć się na kogoś nowego, zdaję sobie z tego sprawę. Jednak te dialogi pomiędzy nimi były trochę ‘puste’, takie bez emocji, bez szczerości. Niestety te sekrety, tajemnice i liche rozmowy nie sprawiły, że poczułam więź pomiędzy główną parą, co w tego typu książkach dla mnie jest ogromnie ważne. Może to jest powodem, czemu nie do końca jestem usatysfakcjonowana tą historią. 

I to nie tak, że ta historia mi się nie podobała. Jest inna niż książki o podobnej tematyce, które miałam przyjemność czytać wcześniej. Ja bardzo lubię czuć te potężne emocje, które biją od bohaterów. Sam styl autorki jest bardzo przyjemny i miły w odbiorze. Po opiniach liczyłam, że to będzie totalny wyciskacz łez, a tak nie było. Czy to źle? Nie. Każdemu podoba się coś innego i każdy ma inną wrażliwość, je po prostu ‘napaliłam’ się na dużą dawkę emocji i silną więź, której po prostu nie poczułam. Być może w kolejnych książkach będzie inaczej i będę mogła powiedzieć, że to jest to. Ode mnie mocna 7. Polecam zapoznać się z tą historią, bo porusza wiele istotnych kwestii i ma bardzo fajne postacie, które polubiłam od samego początku.

"Jeszcze raz zaufaj" to powieść, która zapewniła mi całą gamę najsilniejszych emocji i po której czułam się, jakby rozjechał mnie walec drogowy. Nie jest to książka łatwa i przyjemna, a poczucie smutku i niesprawiedliwości zostało we mnie na długo. Chciałabym jednak podkreślić, że mimo całego bólu wylewającego się z tej powieści, warto ją przeczytać. Po pierwsze po to, żeby docenić to, co się ma, a po drugie dlatego, że mimo wszystko jest to bardzo dobra lektura. Polecam wszystkim wrażliwym czytelnikom, którzy nie boją się silnych emocji.

"Jeszcze raz zaufaj" czyli pierwszy tom trylogii Aleksandry Muraszki zatytułowanej "Jeszcze raz" to zdecydowanie jedna z najpiękniejszych historii o miłości, jaką było mi dane do tej pory przeczytać. To nie kolejna opowieść o przewidywalnym uczuci jak z bajki - tutaj relacja budowana jest na trudnej przeszłości, zmaganiach z ranami teraźniejszości i nie zawsze udanych próbach odnalezienia nowego początku. Piękna historia, która z całą pewnością niejednokrotnie doprowadzi Was do łez i głębszych przemyśleń. Szczerze polecam.

🧁Recenzja i ocena🧁

Tytuł: Jeszcze raz zaufaj

Autor: Aleksandra Muraszka

Uwielbiam książki z przepięknymi okładkami z treścią, która zagra na uczuciach czytelnika. Widząc książkę Oli wprost wiedziałam, że muszę ją przeczytać, że muszę mieć ją w swojej kolekcji. Autorka stanęła na wysokości zadania i napisała genialną historię.

Ellie przyjeżdża do miasta i o mały włos nie potrąca chłopaka. Na szczęście Asherowi udaje się uniknąć bliskiego kontaktu z maską samochodu i pomaga dziewczynie z wymianą opony. Między tą dwójką rodzi się pewna więź, która połączy ich na dłuższy czas. Poranione serca nagle zaczną na nowo bić stałym rytmem, którego już dawno nie potrafiły wybić. Czy jednak uda im się nawzajem zaufać?

Historie Ellie i Ashera jest z jednej strony lekką książką, przez którą się po prostu płynie. Krótkie rozdziały i przyjemny styl autorki tylko pomaga w szybkim czytaniu. Z drugiej strony autorka pokazuje nam ciemną stronę medalu. Ataki paniki, znęcanie się nad dziećmi, alkoholizm… To naprawdę są trudne tematy.

Bardzo polubiłam Ellie, ale w pewnym momencie działała mi na nerwy. Miałam wrażenie, że ona wszystko chce wiedzieć nie dając nic w zamian. Odsuwała się od Ashera tylko dlatego, że nie dostała tego czego chciała czyli odpowiedzi. Mimo wszystko jednak Ellie jest bardzo miłą i sympatyczną dziewczyną, która wiele przeszła.

Wielkie pokłony dla Ashera, który stworzył dla swojego młodszego brata dom. Zastępował mu matkę i ojca, którzy nie czuli się odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci. Obydwoje byli niesamowici, ale jednak Asher trochę przesadzał w stosunku do Ellie. Znał ją krótką chwilę, a już zaczynał wariować kiedy ta mu nie odpisywała. Troszkę to było dla mnie dziwne.

Wiele razy było użyte słowo słodka i urocza w różnych odmianach. Miałam nieraz wrażenie, że wszystko jest tam oblane lukrem. W pewnym momencie było dla mnie za słodko. Książka trochę przewidywalna tak jak samo zakończenie, ale ze zniecierpliwieniem czekam na dalszą część.

“Pragnę tylko, by ta chwila trwała wiecznie. By nigdy się nie kończyła. Bo gdy on się dowie, jaka jestem zepsuta, to wszystko się skończy. Jestem tego pewna.”

Ellie postanawia wyjechać z rodzinnego miasta. Losowo, palcem wybiera punkt na mapie, który ma stać się jej nowym domem. Jest pewna, że to będzie nowy początek i na dobre ucieknie od przeszłości. Jak dobrze wiemy, od pewnych rzeczy nie uciekniemy, choćbyśmy chcieli niewiadomo jak bardzo. Ellie również się to nie udało. Wciąż ma ataki paniki. Poznaje Ashera, który zmienia jej świat. Długo skrywane sekrety, teraz chce w końcu komuś wyznać.

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Ole znam już od jej debiutanckiej książki. Wiem, że uwielbiam jej twórczość i to nie jest żadną tajemnicą. Ola jak mało kto potrafi zagrać tak bardzo na emocjach. Tylko na jej książkach mam momenty dezorientacji. Kiedy wszystko wydaje się jasne, nagle okazuje się wcale takim nie być.

Asher to ciekawa postać. Bardzo nieoczywista. Również ma pewną bolesną przeszłość, z która wciąż się zmaga. Wychowywanie się bez matki, ojciec alkoholik... Chłopak musiał bardzo szybko dorosnąć, a to nie jest łatwe. Pracuje by utrzymać siebie i brata. Postawa godna podziwu.

Ellie ma w sobie jednak to coś, co sprawia, że Asher na nowo zyskuje nadzieję. Staje się takim promykiem, który rozjaśnia każdy nowy dzień.

Autorka porusza bardzo ważne tematy takie jak ataki paniki oraz alkoholizm. Ile młodych osób zmaga się ze znęcaniem psychicznym czy fizycznym? Czy umielibyśmy rozpoznać jakieś symptomy u naszych znajomych? Zastanówmy się nad tym chwilę bo to niezwykle ważna kwestia. Ta książka pokazuje realia życia z podobnymi trudnościami.

Styl Oli jest niezwykle przyjemny. Uwielbiam go. Potrafi grać na ludzkich emocjach w swój jedyny i niepowtarzalny sposób. Za to ją uwielbiam.

Jeśli jeszcze jakimś cudem nie czytaliście żadnej książki spod pióra Oli to szybko nadrabiajcie!

O tej książce powinnam była napisać już dawno temu, bo czytałam ją sporo czasu przed premierą. Ale nie mogłam. Tak mnie emocjonalnie przeczołgała, że sklecenie czegoś dłuższego niż kilka słów było dla mnie niemożliwe. Po czasie ochłonęłam z emocji, które mną wtedy zawładnęły, a uwierzcie, było tego sporo, poczynając od złości na niesprawiedliwość losu i świata, smutku i żalu z powodu trudów życia, które spadły na tak młodych bohaterów i problemów, z jakimi już na tym etapie musieli się zmagać, na euforii z powodu krótkich momentów radości w ich życiu kończąc. Książka stała się mi bardzo bliska, mimo nawet faktu, że sama nie musiałam przez to wszystko co oni przechodzić.

Jeśli chcecie przeczytać coś naprawdę pięknego, sięgnijcie po pierwszy tom cyklu „Jeszcze raz”. Historia Ashera i Ellie jest cudowna, chociaż bolesna. Nie gna na łeb na szyję, ale w tym przypadku takie gnanie nie jest wskazane, bo ze względu na ogrom emocji, których dostarcza, wolniejsze tempo sprawdza się lepiej. Bo wtedy właśnie te emocje uderzają w nas z siłą huraganu, docierają do najgłębszych zakamarków serca i wywołują w nim spory zamęt. I bardzo dobrze, bo autorka porusza w powieści szereg wyjątkowo trudnych problemów, które spadają jak grom z jasnego nieba na młodych ludzi. Na ludzi, którzy w tym wieku nie powinni mieć tego typu zmartwień. Asher zajmuje się domem, dużo młodszym bratem i ojcem. Właściwie pilnuje, aby Max nie widział ojca pijanego. Chłopiec ma przez to błędne wyobrażenie o swoim ojcu, jednak brak zainteresowania z jego strony wydaje się boleć mniej. Mimo ciężkiej tematyki i emocji wylewających się z każdej strony powieści, książka nie przytłacza. Porusza, skłania do myślenia, ale nie przygniata jak głaz i pozwala cieszyć się opowieścią, mimo trudności w niej poruszanych. Autorka podejmuje w książce temat ataków paniki, o których zdaje się wiedzieć bardzo dużo, przez co przedstawia ten temat w realistyczny, przekonujący sposób. I wartościowy, bo wiele można dla siebie z tak rzetelnej publikacji wynieść i wiele się nauczyć. W książce zostały poruszone również inne tematy: alkoholizm, przemocy odtrącenie, samotność, trudne dzieciństwo i w konsekwencji problemy z zaufaniem. Zakończenie powieści to nie happy end, jakiego się spodziewałam. Jest smutne. Jednak dobrze pokazuje, jak ciężko jest zaufać innej osobie po tak traumatycznych przeżyciach, które zresztą wciąż trwają.

Bohaterowie są w tej powieści wspaniali. I dobrze wykreowani. Mamy wgląd w ich przemyślenia, dlatego możemy na bieżąco śledzić ich motywacje i próbować zrozumieć decyzje, które podejmują. Pokochałam Ellie całym sercem, jednak to Asher zdobył je całe. Więź, jaka łączy go z Maxem jest wyjątkowa i została tak dobrze przedstawiona, że poruszy nawet najbardziej zatwardziałe serca. Asher dba o młodego, troszczy się tak, jak powinni rodzice, których w życiu braci zabrakło. Zarabia na dom, aby Max miał wszystko, czego potrzebuje. Stara się zastąpić chłopcu ojca, bo matki malec nawet nie pamięta. A ojciec niby jest, ale go nie ma. Asher robi co może, a nie może wiele, bo przecież nie jest rodzicem chłopca, ale stara się ze wszystkich sił, aby Max miał dobre dzieciństwo, aby widniał na jego małej buzi uśmiech. Kiedy w życiu chłopaków pojawia się Ellie, jest jak promyk nadziei, odrobina słońca, która rozjaśnia kolejne dni. Jednak i ona nosi ze sobą swoje demony. Problemy, od których tak chciała się uwolnić. Przyjechały z nią i dręczą ją każdego dnia od nowa, niezależnie od tego, jak bardzo chce się od złej przeszłości uwolnić.

„Jeszcze raz zaufaj” to napisana z czułością, delikatnością i taktem opowieść o tym, jak nasza przeszłość determinuje naszą teraźniejszość, jak druga osoba może stać się dla nas przekleństwem lub ocaleniem i jak wbrew przeciwnościom podnieść się i zawalczyć o siebie. To niezwykle poruszająca i ważna powieść, którą każdy wrażliwy człowiek powinien przeczytać. Skradła moje serce! Mam nadzieję, że skradnie również Wasze 💜

💜🖤💜

„Najbardziej bałam się, że nikt mi nie pomoże, ale wtedy zjawił się on. Już sama jego obecność pomogła mi się uspokoić. Nieważne, że go nie znam. Ważne, że był obok, że nie byłam sama”.

„Jeszcze raz zaufaj” to pierwszy tom nowej serii autorstwa Aleksandry Muraszka podtytułem ,,Jeszcze raz”.

Jest to książka napisana przyjemnym stylem i prowadzona stałym tempem bez większych plot twistów.

Od razu zaznaczę, iż uważam brak gnającej akcji za zaletą, a nie wadą. Takiej historii nie można pospieszać. Trzeba, jej dać się rozwinąć by mogła pokazać wszystko, to co ma do zaoferowania.

A uwierzcie, mi warto uzbroić się w cierpliwość i na spokojnie zapoznać się z losami Ellie i Ashera.

Ta dwójka to nasi głowni bohaterowie. Młodzi ludzie borykających się z demonami własnej przeszłości, ale i z trudnościami codzienności. Walczą, ze swoim cierpieniem jednak nie zawsze jest to skuteczne.

Są zamknięci w sobie, zranieni przez bliskich, a przez to nieufni. Czytając, ich historię wcale to nie dziwi.

Autorka w zgrabny sposób wplotła w fabułę tematy ciężkie i trudne, takie, o których czasem niełatwo się mówi.

Dlatego ta książka jest dość emocjonująca jednak póki, co nie przytłacza jakoś intensywnie.

Daje od myślenia, wzrusza i zachęca do dalszego czytania.

Nie mogę doczekać się kontynuacji, zwłaszcza że zakończenie mocno mnie poruszyło.

Kochani polecam wam tę pozycję. Jest idealna dla każdego. Nie możecie jej przegapić.

‘Jeszcze raz zaufaj’ to pierwsza część trylogii zatytułowanej ‘Jeszcze raz’ autorstwa Aleksandry Muraszak. Wyjątkowa, wciągającą, poruszającą trudne tematy i przede wszystkim bardzo emocjonująca. Ta historia nie tylko wzbudza wiele emocji, ale przede wszystkim składnia do przemyśleń. Tutaj pozwolę sobie na małą radę skierowaną do Was: siadając do tej lektury miejcie pod ręką chusteczki, tak na wszelki wypadek, mogą się przydać.

Przyznam się Wam, że pierwszy raz nie wiem, co mam o książce powiedzieć. To nie jest jakaś tam zwykła historia, o której można opowiadać, ją trzeba poznać i przeżyć po swojemu, aby móc zrozumieć to co autorka chce nam przekazać. Musicie wiedzieć, iż nie mamy do czynienia z jakimś tam słodkim romansem. Tutaj przedstawiona jest bardzo życiowa historia, na pierwszym planie są realni bohaterowie oraz ich wewnętrzne demony. Ból, samotność, strach, niepewność i wstyd, to tylko nieliczne emocje, jakie oddziałują na czytelnika. To jest idealna chwila, by wspomnieć co nieco o sposobie pisania autorki. Ma ona przejrzysty, lekki i bardzo przyjemny styl. Wręcz perfekcyjnie posługuje się słowem i za jego pomocą przelewa na czytelnika wszystkie uczucia, które z każdym rozdziałem coraz bardziej wdzierają się do jego wnętrza. Życie nie jest bajką, nie jest też tak kolorowe jak byśmy chcieli a historia, która została tu przedstawiona jest tego idealnym przykładem. W tym momencie podzielę się z Wami moim małym spostrzeżeniem oraz dygresją. Śmiało mogę powiedzieć, że tę historię każdy odbierze inaczej. Jedni współczująco, inni się zaciekawią a jeszcze inni przeżyją ją bardzo osobiście, a to za sprawą tego, że każdy z nas jest inny i z innymi demonami przeszłości się zmaga. To jest właśnie piękne, a zarazem smutne w tej historii. Smutne jest to, że w ogóle trzeba przez coś takiego przechodzić jak bohaterowie, a piękne to iż dzięki takim książkom możemy zrozumieć, że nie jesteśmy sami w swoich odczuciach, że nie tylko my się boimy i nie dajemy sobie rady z uczuciami, jakie nas dopadają. Mlknę i odsyłam do lektury, tak by nic nie zdradzić.

Skupmy się teraz na bohaterach, ponieważ mamy tu do czynienia z bardzo realnymi, a zarazem poranionymi przez los postaciami. Ellie, młoda kobieta, która, aby odzyskać spokój i zawalczyć o swoje szczęście decyduje się na bardzo odważny krok. Na pierwszy rzut oka troskliwa, uśmiechnięta i wesoła młoda dziewczyna, lecz mało kto zdaje sobie sprawę, że te pozory są jej swoistym murem, za którym ukrywa się bardzo przestraszona i poraniona osoba. Ellie jest przykładem na to, jak doświadczenia z przeszłości potrafią namieszać człowiekowi w jego życiu, a zwłaszcza w tym jak na siebie patrzy. Asher to odpowiedzialny i troskliwy młody mężczyzna, który robi wszystko aby jego młodszy brat miał szczęśliwe dzieciństwo. Robi wszystko, aby wynagrodzić bratu wieczną nieobecność ojca. Asher to niezwykła postać, z którą wielu czytelników utożsami się, gdyż doskonale wiedzą, jak to jest tworzyć iluzję i otaczać się murem, aby tylko to co dzieje się w domu tam zostało. Poczucie wstydu często zmusza do kłamstwa, które staje się jedyną barierą chroniącą przed światem zewnętrznym. Oczywiście nie mogę Wam nie powiedzieć kilku słów o Maxie, młodszym bracie Ashera– ten mały to dopiero zdobędzie Wasze serce. Inteligenty, bardzo spostrzegawczy młody człowiek, będący wulkanem energii. Ten malec sprawi, że Wasze serce roztopi się, da Wam powody do uśmiechu, rozczuli Was, ale też sprawi, że poczujecie żal czy smutek myśląc o nim. Na przykładzie Maxa autorka idealnie pokazała, że pośród całego zła, wszystkich problemów dorosłych to największą, a zarazem niewinną ofiarą, są właśnie dzieci. Dodatkowo autora pięknie pokazała to, o czym zdaje się nam zapominać bądź nie chcemy tego wiedzieć – dzieci widzą, rozumieją i czują więcej niż nam się może zdawać.

To czy uda się naszym bohaterom zburzyć swoje mury i spróbować ponownie komuś zaufać, dowiecie się z książki. Ja dodam tylko, że ma ona nie bez przyczyny taki tytuł, jaki ma. Czasem po prostu ciężko jest jeszcze raz zaufać.

O książce chciałabym Wam naprawdę powiedzieć wiele, lecz staram się nie zdradzić szczegółów gdyż uważam, że takie historie trzeba poznawać samemu. Tylko wtedy jesteśmy w stanie naprawdę odczuć wszystkie emocje i zrozumieć przesłanie płynące z historii. Na koniec zostawię tylko kilka słów o zakończeniu książki, które zostawiło mnie z niedowierzaniem. Ja wiem, że autorka już tak ma, że tworzy bardzo emocjonujące opowiadania a zakończenia serii są zawsze w takim momencie, że ma się ochotę krzyczeń i szukać kolejnego tomu. Szok, niedowierzanie, smutek i złamane serce – to pozostało mi po przeczytaniu ostatnich zdań. No i oczywiście nadzieja, na to, że autorka nie pozwoli długo czekać na kontynuację.

‘Jeszcze raz zaufaj’ to niezwykła historia pełna bólu, strachu i nadziei, nadziei, że kiedyś to wszystko minie. Jest to pozycja, która nie tylko wywołuje emocje w czytelniku, ale także składnia do przemyśleń. Z całego serce polecam Wam tę historię nie dlatego, że to mój patronat ale dlatego, że tak życiowe, wartościowe i jednocześnie świetnie napisane książki rzadko się zdarzają. Przypominam tylko, abyście pamiętali o chusteczkach, a także mały apel – nie bądźcie za bardzo źli na autorkę za to zakończenie w końcu pamiętajmy, że to dopiero początek tej przygody.

Jeżeli kiedykolwiek zastanawiałam się jakie książki kocham najbardziej, to właśnie takie

Pełne głębi i emocji, które aż wypływają z każdego słowa. Po których przeczytaniu nie jestem w stanie złapać oddechu, dławiąc się od tych wszystkich wypłakanych jak i jeszcze tlących się na horyzoncie łez