Inspiracja. Oskar Blajer. Tom 1

"INSPIRACJA" ADRIAN BEDNAREK

Moja pierwsza przygoda z autorem Adrianem Bednarkiem zaczęła się od "Obsesji", a nie od "Inspiracji" tak bardzo spodobał mi się opis wydawcy, że nie przejęłam się, że to druga część i wiecie co? Przepadłam, zaczęłam pożerać wszystkie książki tego autora. Ma swoje lepsze i gorsze książki, ale uwielbiam Jego styl pisania i wgłębienie się w psychopatycznego mordercę. Po trzech latach powracam do mojej ulubionej trylogii, bo byłam ciekawa jak to się stało, że główny bohater Oskar zatracił się całkowicie w swoim wydumanym świecie.

Oskar miał normalne dzieciństwo, rodziców, którzy borykali się z problemami finansowymi, początkowo młody gniewny, aż do momentu gdy w jego życiu wydarzyło się coś co rzutuje na jego przyszłość, próbuje uporać się z problemem przez pisanie opowiadań kryminalnych. Jest spostrzegawczy i dociekliwy, potrafi zadawać pytania i znajdować odpowiedzi.

Gdy poznaje dziewczynę Luizę ma nadzieję, że przeszłość zostawi za sobą, a otworzy nowy rozdział. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie jeden szczegół który nie daje spokoju Oskarowi, zaczyna śledztwo na własny rachunek, swój pokój ma zamknięty i oblepiony poszlakami, bo ktoś zaczyna zabijać młode kobiety. Czyżby Oskar trafił na ślad? A może to mrzonki? A umysł młodego człowieka powinien odpocząć i odciąć się od niebezpiecznego środowiska.

Psychoza inaczej nie mogę tego nazwać... Dodam, że jeśli ktoś raz zabije jego psychika zamienia się na zawsze, jeśli mamy do tego obsesję na czyimś punkcie lub sprawie to razem otrzymujemy mieszankę wybuchową, która pożera nas od środka, a jej ujarzmienie zależy tylko od nas. Czy chcemy zatracić się w świecie fantazji czy żyć z konsekwencjami popełnionego czynu.

#AdrianBednarek #Inspiracja #Trylogia #WydawnictwoNovaeRes

„Kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni”.

Nie potrafię racjonalnie wytłumaczyć, dlaczego ta seria, zanim postanowiłam się za nią zabrać, stała na mojej półce tak długo. Oj długo.. Może to wszystko dlatego, że książki Adriana Bednarka są jak heroina, totalnie uzależnią. Wiec dziś w nocy, z pełną świadomością, że jeśli sięgnę po „Inspirację”, to wpadnę w ciąg czytelniczy, który stanie się jedynym sposobem na relax i remedium na codzienne problemy - w końcu poznałam Oskara Blajera od podstaw.

Na początku naszej znajomości myślałam sobie, że to taki niepozorny gość. 23-letni mężczyzna z niebanalnym hobby, który pewnego dnia w oryginalnych okolicznościach poznaje dziewczynę grającą w zupełnie innej niż on lidze i postanawia spróbować swoich sił w sztuce wyszukanego podrywu.

Luiza Ostrowska.

Długowłosa blondynka o niebieskich oczach.

Delikatne rysy twarzy.

Ponętne usta.

Figura klepsydry.

Pełne biodra.

Wąska talia.

Duży biust.

Nogi do samej podłogi.

Prawie jak lalka Barbie, tyle że żywa..

Ja się tam nie znam, ale Oskar widział w niej najpiękniejszą kobietę na ziemi. No cóż.. wpadł jak śliwka w kompot. Świat dookoła przestał istnieć, przynajmniej na chwilę.

Oskar z cała swoja nieśmiałością i śmiałością stopniowo i metodycznie zaprasza nas na orbitę swoich tajemnic. Opowiada swoją historię, jednocześnie zapisując jej kolejne strony. Dowiadujemy się dlaczego jest jaki jest, i co daje mu pisanie opowiadań kryminalnych. Równocześnie jesteśmy świadkami rodzącego się uczucia. Co prawda poznanie „miłości życia” na cmentarzu, podczas pogrzebu brutalnie zamordowanej nastolatki, nie jest szczytem romantyzmu, ale na pewno innym szczytem jest.

Tymczasem istnieje też świat wokół naszych „zakochanych”. W mieście z prędkością światła rozchodzą się informacje o coraz to nowych ofiarach seryjnego mordercy, którego dziennikarze nazwali Łowcą Nimfetek. A Oskar w końcu zaczyna zauważać to, co dzieje się tuz obok niego i jego dziewczyny.

Czy chłopak z potencjałem odnajdzie swoja życiową inspirację przy okazji odkrywając naćpaną obłędem inspirację innych?

„Inspiracja” – lektura obowiązkowa dla wielbicieli pokręconych, mrocznych historii, serpentynowych bohaterów z ekstrawagancką psychiką i krwi ociekającej nie tylko z okładki.

Polecam.

Znakomita książka i świetny styl pisania. Wciąga i intryguje od pierwszych stron

Polecam

W naszym języku bardzo często posługujemy się zwrotem „do trzech razy sztuka”. Teraz dociera ON do mnie w bardzo pozytywnym kontekście, ponieważ właśnie trzeci raz sięgam po książkę napisaną przez Adriana Bednarka. Jest to kolejny dobrze wybrany tytuł, dlatego po trzecim razie będę mogła wybierać jego powieści w sposób absolutnie spokojny. Wiem, że autor zaserwuje mi wiele emocji, mrocznych opisów, ale upewniłam się też, że czas poświęcony na jego tekst nie będzie czymś nudnym i straconym. Uwielbiam to uczucie, gdy pod koniec danego rozdziału już chcę zapoznać się z kolejnym, a narastająca adrenalina nie pozwala mi odłożyć książki na półkę. Takie właśnie emocje daje mi pisarz, a one są bardzo ważne, jeśli chcemy kogoś ocenić dobrze, wysoko i wiarygodnie.

„Inspiracja” nie jest nowinką wydawniczą, ale to tylko moja wina. Nieco później niż inni czytelnicy zapoznałam się z twórczością Adriana Bednarka i można powiedzieć, że od jakiegoś czasu nadrabiam straty. Pierwsza część trylogii o niejakim Oskarze Blajerze zapowiadała się niezwykle interesująco i taka właśnie była. Młody chłopak, który nie ma za bardzo szczęścia w życiu, nie pochodzi z majętnej rodziny, szuka swojego „ja” i dlatego pisze mroczne opowiadania, by potem zamieszczać je w sieci. Nie jest to jedyny powód tak nietypowego pomysłu na swoje życie- jeszcze inny dotyczy jego przeszłości, ale czytelnicy muszą sami go odszukać i zrozumieć. Tytułowej inspiracji Oskar szuka w bardzo dziwnych miejscach- są to punkty zbrodni, a nawet… cmentarze. Z twarzy żałobników można odczytać bardzo wiele, zwykle nie zdajemy sobie z tego w ogóle sprawy. A co, jeśli na cmentarzu, podczas pogrzebu innej osoby, poznajemy miłość swojego życia? U Oskara tak właśnie się stało- przyszedł ON na pogrzeb, by stworzyć nowe opowiadanie, a dodatkowo poznał Luizę i Melanię. Siostry przyszły pożegnać młodą dziewczynę, która została brutalnie zamordowana. Luiza Orłowska jako starsza siostra Meli zauroczyła go niemal natychmiast, dlatego szybko przedstawiła go swojej rodzinie. Państwo Orłowscy też są szalenie specyficzni, a w szczególności ojciec dziewczyny. Co takiego powiedzieli sobie Oskar i Marek Orłowski? Dlaczego młody chłopak ma do niego dystans? Różnica materialna między nim a rodziną Luizy to nie wszystko, dlatego zapraszam do lektury.

Luiza i Oskar zamieniają się niemal w śledczych, gdyż chcą dowiedzieć się czegoś więcej o babci dziewczyny. Matka Marka Orłowskiego mieszka na totalnym odludziu, a w swoim domu nie zmieniła praktycznie niczego. Co takiego się wydarzy, gdy zakochani pojadą na przeszpiegi? Przyznam, że podczas czytania niejednokrotnie czułam dreszcze na ciele, ale o to zapewne chodziło autorowi. Uwierzyłam, że mroczne potrafią być bardzo niepozorne rzeczy, takie jak porcelanowe lalki lub też inny ich rodzaj, a konkretnie Barbie. Inni czytelnicy zapewniali, że Adrian Bednarek zarówno bawi, jak i szokuje. Ja mogę się pod tymi słowami czytelnie podpisać, gdyż jest to prawda. Myślę nawet, że „Inspiracja” zasługuje na ekranizację- byłby to bardzo interesujący thriller, a może horror? Wielogatunkowość to także piękny komplement dla twórcy tekstu. Cieszy mnie, że treść książki nie jest przewidywalna, ma potencjał, a także mocno daje do myślenia. Owszem, powieść jest obszerna, gdyż ma ponad 500 stron, ale to nie odstrasza zapalonych czytelników. Wręcz przeciwnie- taka liczba stron daje wiele możliwości twórczych, za które bardzo dziękuję autorowi. Szanuję też to, że w książkach typu thriller trzeba być niesamowicie skupionym na wymyślonych wątkach i postaciach- nie można pominąć żadnego szczegółu i niczego pomylić, dlatego autor na pewno mnóstwo pracy wkłada w późniejszą redakcję. Adrian Bednarek mówił w wywiadach, że swoją pracę traktuje jak nałóg, a zatem jeszcze bardziej cieszę się, że poznałam jego twórczość. Dodatkowa warstwa psychologiczna książki daje jej kolejny plus- czytelnik może bowiem uwierzyć, że wydarzenia z przeszłości naprawdę wpływają na nasze dalsze losy.

Jak zwykle nie zdradzam wszystkiego, a sama pragnę dowiedzieć się, co wydarzy się w kolejnych częściach historii o Oskarze Blajerze w tle. Autor ma ogromny talent i mam nadzieję, że go nie zmarnuje. Mocne słowa, mroczne historie, dużo krwi i niedomówień- podczas czytania książek Adriana Bednarka czytelnik nie będzie potrzebować mocnej kawy- sama treść podniesie mu adrenalinę.

,,Inspiracja" Adrian Bednarek

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐

87/2021

·

Kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni

Pisanie opowiadań kryminalnych jest dla 23-letniego Oskara formą terapii pomagającą zapomnieć mu o dramacie z przeszłości. W poszukiwaniu inspiracji młody mężczyzna udaje się na pogrzeb brutalnie zamordowanej nastolatki. Tam poznaje Luizę, piękną dziewczynę z wyższych sfer, która wkrótce odmieni jego życie.

Świat zła Adriana Bednarka fascynuje od samego początku!

Mroczna rozrywka, która nie pozwala nawet na chwilę oddechu.

·

To moja pierwsza styczność z autorem, ale słyszałam o jego książkach wiele dobrego, więc postanowiłam to sprawdzić i nie żałuję. Autor wyróżnia się swoim stylem na tle innych, co jest mocno zauważalne, ale w pozytywnym kontekście. Takiego powiewu świeżości mi brakowało. Nieprzewidywalność i brutalność są dość mocnym aspektem książki, co mi osobiście się bardzo podobało. Liczne zwroty akcji sprawiają, że ciężko książkę odłożyć. Bohaterowie dość specyficzni i pogmatwani. Jedyny minus, jaki aktualnie zauważyłam to główny bohater, a raczej jego nie do końca zrozumiałe wybory. Z ogromną przyjemnością sięgnę po pozostałe części trylogii i nie tylko.

·

·

·

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwo_novaeres

Niedawno ukazał się trzeci tom serii a ja nie czytałam ani jednego. Pomyślałam, że najwyższa pora to zmienić.

Oskar to młody mężczyzna zmagający się z traumą, wydarzenia z przeszłości odcisnęły na nim duże piętno. W ramach terapii pisze opowiadania kryminalne.

Szukanie inspiracji jest powodem jego pójścia na pogrzeb nastoletniej ofiary brutalnego morderstwa. Właśnie tam spotyka Luizę...

Cóż to była za historia.

Autor zgrabnie snuje swoją opowieść, przeplata ją soczystymi dialogami i podnoszącymi ciśnienie scenami.

Genialnie skonstruowany kryminał!!! Bardzo wcześnie wiemy kto jest zły ale i tak zostajemy zaskoczeni. A Oskar? Cudowny bohater, przyjemnie było przez te 500 stron posiedzieć w jego głowie.

Podoba mi się styl Autora, jakiś rodzaj bezwzględności i mroczności. Słowa ,,kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni" są tak znamienne. W końcu jeśli patrzeć na całość to jednak uczucie do Luizy decydowało o wszystkim. Jednak czy było to tylko uczucie Oskara?

Lubię się wyspać, ale ta książka była taka, że musiałam dowiedzieć się wszystkiego. Zarwałam noc i jedyne czego żałuję to tego, że kolejny tom nie czeka już na półce.

Rewelacyjna, nieodkładalna, wciągająca, szokująca....

Wow... Wow... Wow...🔥🔥🔥

''Inspiracja'' wpadła w moje ręce przez uprzejmość @wydawnictwonovares za co serdecznie dziękuje bo gdyby nie oni to pewnie nadal zalegałabym z przeczytaniem tej książki.

A teraz bez owijana w bawełnę.. co to była za książka! 🤯

Jak już wspominałam wcześniej najważniejsza w książkach jest dla mnie fabuła i to jak autor ją poprowadzi. ''Inspiracja'' jest dla mnie perełką, która udowodniła, że nawet książkę, która ma 500 stron można przeczytać w niedługim czasie. Przyznam, że nasz główny bohater - Oskar, nie wpadł w moje gusta. Na początku wydawał mi się ot takim cwaniaczkiem, który na płeć piękną patrzy przez pryzmat główki - tylko nie tej co trzeba. 😉

Poznajemy Jego przeszłość, która do najłatwiejszych nie należała przez co zaczynamy mieć do Niego więcej sympatii.

Pierwsze prawdziwe zakochanie łapie za serducho i chcemy życzyć młodym jak najlepiej - tak dobrze czytało mi się ten wątek romantyczny, że aż sama poczułam motyle w brzuchu w którymś momencie. 🤣

A później to @adrianbednarek poszedł tak po bandzie, że gdyby nie praca i poranne wstawanie skończyłabym książkę w jedną noc. To naprawdę było mistrzowskie, a to jak umiejętnie autor pociągnął mnie za nos z zakończeniem potwierdził mnie jedynie w przekonaniu, że mam ochotę rzucić wszystko w kąt i poznać dalsze losy Oskara. Co więcej ta książka na chwilę obecną jest zdecyowanie w mojej topce tego roku. 🤪

Kryminał dopracowany w każdym detalu! Jeśli jeszcze nie czytaliście to czytajcie bo naprawdę warto!

Inspiracja to niesamowicie wciągający thriller, obok którego nie można przejść obojętnie!

Historia opisuje losy młodego Oskara, którego pasją jest tworzenie opowiadań kryminalnych. Interesuje się zbrodniami, co jest konsekwencją traumy z przeszłości - na jego oczach seryjny morderca zabił jego mamę.

Błędnym stwierdzeniem nie będzie, jeśli napiszemy, że w życiu Oskara historia zatacza koło. W mieście pojawia się kolejny seryjny morderca, nazywany przez policję Łowcą Nimfetek.

Porywa on, biczuje, gwałci, a następnie zabija nastolatki, przypominające typowe Lalki Barbie. Oskar na własną rękę angażuje się w poszukiwanie Łowcy Nimfetek. Zależy mu na odnalezieniu mordercy by zatuszować swoje wyrzuty sumienia, które posiada od czasu zabójstwa matki. Ponadto aparycja jego dziewczyny- Luizy jest podobna do porwanych dotąd dziewczyn, potencjalnie jest ona kolejną ofiarą…

Oskar, nie tracąc czasu, podejmuje wyzwanie znalezienia sprawcy szybciej od policji, jednakże prawda o mordercy może okazać się zaskakująca…

Przyznaję, że po pierwszych stronach polubiłam pióro Adriana Bednarka. Dawno nie czytałam tak wciągającej książki. Z niecierpliwieniem czekam na przeczytanie kolejnych tomów trylogii - Obsesji i Fascynacji.

Moje pierwsze bardzo, krótkie spotkanie z autorem zawdzięczam świątecznej antologii, w której to właśnie opowiadanie pana Bednarka spodobało mi się najbardziej. W końcu nadszedł ten moment, by poznać go w trochę dłuższej formie.

"Każdy sposób jest dobry, żeby zaistnieć. A w dzisiejszych czasach możliwości są nieograniczone".

Nieopodal miejsca pracy dziadek znajduje zwłoki swej ukochanej wnuczki, Anety. To właśnie na jej pogrzebie Oskar Blajer poznaje Luizę, swoją największą miłość i największe przekleństwo. To typ samotnika, który pisze o morderstwach, a inspiracji szuka chodząc na pogrzeby. W mieście zaczyna grasować Łowca Nimfetek. Oskar zaczyna podejrzewać, że może to być ktoś z kręgu znajomych Luizy.

"Ostatecznie ofiary i tak nie mają znaczenia. Zna się zabójców. Nikt nie pamięta o ich ofiarach. Są tylko statystami, drugoplanowymi postaciami w cieniu wielkich aktorów".

Podoba mi się ten bezczelny styl i zabawne dialogi. Oskar to pierwszorzędny bohater, który nie pozwoli nam nawet na chwilę nudy. Bardzo szybko dostajemy pierwszy trop i podążamy za nim, wraz z naszym bohaterem. Chłopak znany ze swej wyobraźni tworzy w głowie szalone wizje i nie do końca wiemy, czy dać im wiarę. Rodzina Luizy skrywa wiele tajemnic, które wspólnie odkryjemy a sam Oskar, ma własne demony z którymi musi się zmierzyć.

Ekscytujące i niespodziewane zwroty sytuacyjne powodują stały dopływ napięcia, utrzymując moją uwagę. Dynamiczność akcji również ma znaczenie przy takiej objętości. Bardzo podoba mi się to, że nie jestem w stanie niczego przewidzieć, a wiele sytuacji bywa dla mnie totalną niespodzianką. Tempo uśmiercania młodych dziewcząt jest dosłownie "zabójcze", ale ofiary mają tutaj drugorzędne znaczenie, przewijają się wręcz taśmowo i nie przywiązujemy do nich większej uwagi. Główną rolę odgrywa drapieżnik, jego motywy i metody działania oraz dążący do jego zdemaskowania Oskar. Choć nie popieram jego decyzji, to właśnie ta niekonwencjonalność postępowania, nie pozwala mi oderwać się od lektury.

W mieście zaczynają ginąć nastolatki.

Każda z nich,według schematu jest piękną blondynką o świetnej figurze.

23-letni Oskar próbuje otrząsnąć się po drastycznych wydarzeniach z jego życia.

Jedynym jego ukojeniem jest pisanie opowiadań.

Zatem zajmuje się ON sprawą brutalnie zgwałconej i zabitej Anety Borkowskiej.

Tymczasem pojawiają się doniesienia o kolejnych ofiarach człowieka nazwanego przez policję,,Łowcą Nimfetek''.

Zdjęcia następnych dziewczyn obiegają internet,rozesłane przez świadków,którzy znaleźli ciała.

Podczas śledztwa,mężczyzna poznaje Luizę w której bezgranicznie się zakochuje.

Spotkanie kobiety jest dla niego niezwykle ważne i odmienia jego życie.

Ale z czasem odkrywa ON mroczne sekrety jej rodziny...

Zadaje ON sobie pytanie:Czy ktoś z jego otoczenia nie stoi za tymi zbrodniami?

Ta książka zmrozi wam krew w żyłach i wypruje wasze wnętrzności.

Zagadki i brutalne morderstwa,spodobają się niejednemu fanowi kryminałów i thrillerów.

Jedynie co mogę powiedzieć o tej książce to-totalny kosmos!

Każda strona usłana była tajemnicą,a opisy były niezwykle ciekawe i przyciągające.

Trudno było odłożyć tę książkę na półkę.

Natomiast jeśli chodzi o fakt kto był zabójcą,to nie musieliśmy się za dużo głowić,ponieważ było to podane na tacy.

Ale mimo to,końcówka była dla mnie strasznym zaskoczeniem.

Podobało mi się też że mogliśmy zobaczyć zbrodnię z pozycji świadka, ofiary jak i mordercy.

A jeśli chodzi o styl pisania autora, to jest bardzo przyjemny.

Cały wykreowany świat i historię uważam jak najbardziej za perełkę.

Myślę że każdy fan tego gatunku,powinien zapoznać się z tą książką.

Adrian Bednarek stworzył historię, która porywa czytelnika w świat zbrodni inspirowanej miłością. Zagadka jaką staramy się rozwikłać nie ma oczywistego rozwiązania. Wielokrotnie jej finał zmienia się w naszym wyobrażeniu, a my co rusz targani jesteśmy dawką emocjonujących doznać. Nie da się ukryć, że Autor potrafi wprowadzić nas w niebywały klimat.

„Inspiracja” to pierwsza część trylogii z pogranicza kryminału i thrillera psychologicznego. Czuć tutaj również powiew romansu, który rozgrzeje Wasze zmysły do czerwoności. Połączenie tych gatunków, to dla czytelnika prawdziwa karuzela emocji, a wątek fabularny zasługuje na uznanie. To, co charakterystyczne w twórczości Bednarka, to umiejętne wyrywanie się definicji klasycznego kryminału. Autor pisze go swoją unikalną metodą, sprawiając, że tworzenie w naszych umysłach wizji dalszych losów w znacznej mierze odbiega od tego, co poznajemy na dalszych kartach. Dzięki temu zmuszeni jesteśmy do analizy wydarzeń, by uzmysłowić sobie dlaczego nasze koncepcje dalszego rozwoju sytuacji rozbiegają się z tym, co pisarz dla nas przygotował. A proszę mi wierzyć przygotował dla nas prawdziwą czytelniczą ucztę.

Poznajemy losy 23-letniego Oskara Blajera. Mężczyzna pisze opowiadania kryminalne oparte na faktach, traktując to jako terapię służącą poradzeniu sobie z traumatycznymi wydarzeniami z przeszłości. Po śmierci matki, która została zamordowana przez seryjnego mordercę, nie potrafi poskładać swojego życia w jedną całość. Dlatego też ucieka w twórczość pisarską. Chcąc znaleźć inspirację, postanawia pójść na pogrzeb brutalnie zamordowanej nastolatki. Decyzja ta ma kluczowy wpływ na dalsze losy mężczyzny, gdyż podczas pogrzebu poznaje Luizę. Znajomość ta przeradza się w głębsze uczucie.

W kolejnych dniach pojawiają się informacje o następnych zbrodniach dokonywanych przez seryjnego mordercę okrzykniętego mianem Łowcy Nimfetek. Po pewnym czasie Oskar na liście podejrzanych umieszcza ojca Luizy. Ciekaw jestem, czy Wy również wpadniecie na to, kto dokonuje krwawych morderstw? A nawet jeśli Wam się uda, to i tak uzmysłowicie sobie, że nic nie jest tak oczywiste ja zdawałoby się być. Jest to zasługą talentu Adriana Bednarka do umiejętnego mieszania historii, dzięki czemu na długo pozostanie ona w Waszej pamięci. I warto zapamiętać, że na rynku pojawiła się już „Obsesja” czyli druga część z Oskarem Blajerem w roli głównej. Warto sięgnąć po nią jak najszybciej, gdyż jeszcze w tym roku pojawi się „Fascynacja”.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Novae Res [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

W nowej książce autora poznajemy historię Oskara,który jako dziecko stanął oko w oko ze złem w najgorszej postaci. Bowiem na jego oczach seryjny morderca

zabił jego matkę. Dzięki niemu udało się go schwytać, ale zawsze w głębi duszy miał sobie za złe,że nie zdołał go zabić i uratować matki.

Pisząc opowiadania na Wattpadzie chciał być najbliżej wszystkiego , aby jego wyobraźnia działała coraz lepiej i aby jego opowiadania były jak prawdziwe wydarzenia. Gdy w okolicach zaczynają

ginąć młode dziewczyny chce rozpocząć własne śledztwo by następny zabójca nie uniknął kary.

Poznając Luizę i jej bliskich nie wiedział,że wejdzie do rodziny,która ma wiele za uszami. Jego teorie spiskowe nabierały sensu i był coraz pewniejszy,że

wpadł na trop mordercy. Jednak ten trop usłany był innymi zmartwieniami. Nie wiedział co ma zrobić, wybrać prawdę czy miłość?

Adrian Bednarek jest jednym z moich ulubionych polskich autorów. Seria z Kubą Sobańskim podbiła moją mroczną stronę i już wiem,że

seria z Oskarem również to zrobi. Inspiracja jest mroczną i rewelacyjną pozycją,która nie da o sobie zapomnieć tak szybko. Autor powoli odkrywa przed nami tajemnice rodzinne i wyjawia najmroczniejsze sekrety.

Wkraczamy w umysł psychopaty i nie możemy z niego wyjść, nie chcemy tego robić bo bardzo nas ciekawi co będzie dalej.

Zakończenie totalnie mnie zaskoczyło i mam książkowego kaca. Już chciałabym wiedzieć co po tych wszystkich wydarzeniach zrobi Oskar.

23-letni Oskar, po tragicznych przeżyciach zajął się pisaniem opowiadań kryminalnych. Pomagało mu to poradzić sobie z przeszłością. W poszukiwaniu inspiracji do kolejnego opowiadania udaje się na pogrzeb ofiary morderstwa. Poznaje tam piękną Luizę, która wraz ze swoją rodziną wywróci jego życie do góry nogami. ⁣

"Inspiracja" to pierwsza powieść autora, która trafiła w moje ręce. Z czystym sumieniem powiem, że jest to autor godny uwagi, gdyż emocje które nam funduje w swojej powieści przyprawiają czytelnika o dreszcze i szybkie bicie serca. Pomysł na fabułę bardzo mi się podobał. Podążając tropem Oskara, czytelnik szybko domyśli się kto jest seryjnym mordercą, jednak gdy wszystko wydaje się już jasne, autor zrzuca na nas bombę niepewności oraz zagadkę niemożliwą do rozwiązania. Zakończenie książki sprawiło, że miałam ochotę jak najszybciej sięgnąć po kolejną część, by czym prędzej dowiedzieć się jak potoczą się dalsze losy Oskara. Ostrzegam jednak, że nie jest to książka dla czytelników o słabych nerwach. Nie brakuje tu brutalności i szczegółowych opisów makabrycznych scen.

Jej ciało leżało przed metalowym płotem.Wyglądała na nie więcej niż siedemnaście lat. Była piękną blondynką o długich, kręconych włosach.

Sprawą tego morderstwa żyło całe miasto, a zainteresowanie mediów było olbrzymie.

23 - letni Oskar Blajer pisze opowiadania, które są inspirowane zabójstwami. Stanowią dla niego swoisty rodzaj terapii i formą odskoczni od dramatu z przeszłości i od beznadziei dnia codziennego. Pisanie o śmierci innych to jego antidotum na tłumienie bólu i radzenie sobie z atakami paniki.

Któregoś dnia postanawia w poszukiwaniu inspiracji postanawia wybrać się na cmentarz.

W okolicznościach dość nietypowych, bo na pogrzebie Oskar poznaje piękną dziewczynę - Luizę.

Czy wśród tłumu żałobników może kryć s się morderca?

Zawsze piękne, zawsze młode i zawsze blondynki.

Kim jest seryjny zabójca nastolatek?

Co stanowi klucz w doborze ofiar?

Co wyzwoliło w tym psychopacie te sadystyczne skłonności?

Jaki przyświeca mu cel?

Czy to dla sławy te okrutne zabawy?

Czy może to zabijanie niesie jakiś sygnał, jakieś przesłanie?

Oskar ma swój własny plan na zdemaskowanie mordercy.

I tak zdrowy rozsądek zaczyna toczyć walkę z wyobraźnią.

A potem jego rzeczywistość na nowo zamienia się w koszmar.

Tej książki nie sposób odłożyć nawet na moment, bo akcja nie zwalnia ani na chwilę. Co tam się dzieje...

Brutalne opisy zbrodni dla kogoś, kto tak jak ja, lubi jak jest mrocznie i strasznie - lektura obowiązkowa.

Jeden moment w książce kazał mi wierzyć, że po raz pierwszy Autorowi nie udało się "wyprowadzić mnie w pole."

Byłam naprawdę przekonana, że znam rozwiązanie tej kryminalnej zagadki. Potem pomyślałam, że to nie pasuje do stylu Autora, że to nie może być takie proste. I nie było 😍😈

Z wielką niecierpliwością czekam na kolejną mroczną przygodę.

Co do książki... Twórczość Adriana Bednarka znakomicie broni się sama i nie potrzebuje wielu słów. Będzie więc krótko: Must have. Must read. The best🥇😈

Co zrobisz, kiedy namierzysz mordercę? Wydaje się, że odpowiedź jest prosta. Tylko czy na pewno? Czy więcej szkód spowoduje tajemnica czy ujawnienie jego tożsamości? Zdecyduj sam.

“Inspiracja” to historia, która zaskoczyła mnie swoim mrokiem i brutalnością. Zaskoczyła jednak jak najbardziej pozytywnie, bowiem tych elementów zawsze poszukuję w thrillerach i kryminałach. Autor zaprosił mnie do wzięcia udziału w dziwnej i niepokojącej grze, a jej zasady zmieniał i modyfikował na bieżąco w celu dopasowania do własnych wizji. Dzięki temu na żadnym etapie nie mogłam być pewna, co rzeczywiście ma miejsce i kto jest sprawcą, a kto ofiarą.

Choć Bednarek wskazuje winnego właściwie na samym początku, to do końca utrzymuje nas w atmosferze niepokoju i przeświadczenia, że jeszcze nie wszystkie karty zostały odkryte. Podążamy za nim obserwując coraz śmielsze kroki oskarżonego i zastanawiając się, jak powinien zachować się ten, który go nakrył. Sytuacja staje się coraz trudniejsza i bardziej zagmatwana wraz z rozwojem akcji. Wtedy też piętrzą się kolejne pytania, autor mocniej zagłębia się w osobiste dramaty bohaterów, a fabuła gwałtownie wyskakuje z obranego toru, by nie raz jeszcze zaskoczyć.

W tej powieści Bednarek pozwolił mi poznać się jako autor, który nie boi się ryzyka i balansuje na granicy przesady. Łatwo pomyśleć, że dzieje się tutaj zbyt wiele, szczególnie, kiedy jesteśmy gotowi na zakończenie, a akcja ponownie nabiera rozpędu. I to nie raz. Autor wykazuje się w „Inspiracji” skłonnością do wyobrażania sobie i opisywania ludzkiego szaleństwa w najgorszej postaci. W ten sposób działa bardzo mocno na wyobraźnię. I choć być może nie spodoba się to każdemu, to ja sięgam po takie historie z wielką ciekawością i wdzięcznością, nie stroniąc od krwawych wydarzeń i skrzywionych psychopatów.

Jego bohaterzy naznaczeni zostali okropnościami przeszłości, która wpłynęła na ich postrzeganie świata i najgłębsze fantazje. Kiedy już dowiemy się, co ich spotkało, zaczynamy postrzegać całość nieco inaczej, zmieniamy perspektywę. Nie ma w tym jednak usprawiedliwienia, a jakieś ludzkie odruchy łagodzące poniekąd te wynaturzenia i dziwne pragnienia przedstawionych postaci. Bednarek wnika w ich historie mocno, pozwalając by strony książki przesiąkły jeszcze bardziej nieludzkimi opowieściami i wspomnieniami.

Autor ma dobry, wyrazisty, dojrzały i odważny styl. Lekkość wyrazu i łatwość przelewania myśli na papier jest tutaj ważna i potrzebna. Pozwala przemieszczać się między kolejnymi rozdziałami bez przerw i zgrzytów, bez poczucia zmęczenia czy niezadowolenia. To ostatni element, który sprawia, że całość staje się dopełniona i kompletna.

„Inspiracja” to powieść, w której łatwo się zatracić. Konsekwentnie brutalna i brutalnie wciągająca. Autor nie oszczędza swoich bohaterów, a to co dla nich przygotował to prawdziwe piekło dla ziemi. Książkowe postacie raz po raz muszą mierzyć się z własnymi demonami, a my wraz z nimi.

Oskar po śmierci mamy zaczął interesować się seryjnymi mordercami. Pisze nawet krótkie thrillery. Wszystko jednak zmienia się, gdy ulega pięknej Luizie. Zakochany chłopak próbuje być idealnym partnerem, a jednocześnie odkryć kim jest psychopata, który pojawił się w okolicy i morduje nastolatki.

______________________________________

Autor niemiłosiernie mnie zaskoczył. Początek był intrygujący, ale akcja rozkręciła się już na całego dopiero gdy minęłam 200 stron. Później książka stała się już nieodkładalna, prócz momentów z sadystycznymi opisami. Wtedy musiałam chwilę ochłonąć. Snułam swoje wizje zakończenia, ale sposób w jaki Adrian Bednarek prowadzi czytelnika kompletnie mnie rozniósł włącznie z moimi założeniami. Thriller jest długi i ma sporo tekstu, co może zniechęcać. Uważam jednak, że warto go przeczytać. Przyznam się wam, że minusem okazał się dla mnie sam Oskar. Przyszedł moment, kiedy jego zachowanie zaczęło mnie irytować, ale po skończeniu książki już wiem, dlaczego tak musiało być. W mojej ocenie książka jest bardzo dobra i serdecznie wam polecam.

Oskar pisze opowiadania kryminalne inspirując się brutalnie zamordowanymi nastolatkami. Wybiera się na pogrzeb Anety, której ciało zostało zmasakrowane. Na cmentarzu poznaje Luizę, między nimi szybko zaczyna iskrzyć ale to nie jest historia o ich miłości.

W mieście pojawiają się kolejne doniesienia o ofiarach seryjnego mordercy zwanego Łowcą Nimfek. Czy uda się odkryć Oskarowi kim jest seryjny zabójca i co wspólnego z tym wszystkim ma Luiza?

Zafascynował mnie jedynie prolog, potem już tylko się nudziłam. Akcje rozgrywały się żółwim tempem, kiedy coś zaczynało się dziać i myślałam, że jednak to będzie świetna książka.. zaraz znowu wszystko zaczynało spowalniać. Nie potrafiłam wkręcić się w lekturę, chciałam jak najszybciej mieć ją za sobą, za bardzo się z nią niestety męczyłam. Podobały mi się opisy tych wszystkich morderstw i tajemnic, które były tu zawarte. Autor trochę zmylił czytelnika jeśli chodzi o zakończenie, ale raczej było oczywiste, że nie wyłoży od razu na tace kto jest mordercą.

Nie wiem co zainspirowało autora do wymyślania takich historii, mam jednak nadzieję że nie są to jakieś przeżycia z dzieciństwa tak jak w przypadku jego pomylonych bohaterów.

Autor wie jak wniknąć w chore umysły psycholi przy okazji dostarczając czytelnikowi potężną dawkę masakry.

Za brutalne opisy makabrycznych scen należy mu się czytelniczy Oskar. Sceny ociekające zmysłowym seksem też niczego sobie. Cała książka jest typowo w Bednarkowym stylu - seryjny psychol, porąbane historie, mocne sceny i zagadka, którą tajemniczy główny bohater próbuje rozwikłać.

Trochę zalatywało mi tu historią Bennego z serii Laleczki tylko w takim poważniejszym mroczno thrillerowym stylu co bardzo mi odpowiada.

Książka ma ponad pińcet stron. Kilka scen lekko mi się dłużyło ale da się to przeżyć. Trochę zaskoczyło mnie nawiązanie do jednego antybohatera książkowego, który swego czasu zdominował napalone czytelniczki. Na szczęście było tego nie wiele. Za to makabra towarzyszyła tej książce do ostatnich stron. Tak jak lubię.

Chora porąbaną historia której z niecierpliwością oczekuje ciągu dalszego

Komu nie polecam książki Adriana Bednarka „Inspiracja”?

Kiedy miłość jest inspiracją do zbrodni.

Seria porwań, niewyobrażalne znęcanie się nad młodymi dziewczynami a na końcu śmierć w męczarniach.

Oskar Blajer dwudziestotrzyletni chłopak, pisze opowiadania o zabójstwach a następnie publikuje je w Internecie. Aby dodać to coś do swoich utworów literackich potrafi pojechać na pogrzeb i obserwować żałobników, typować mordercę – jednym słowem szukać inspiracji. Jego matka kilka lat wcześniej została zamordowana na jego oczach przez seryjnego mordercę zwanego Kobrą. Dlatego też Oskara wciągnął ten mroczny świat.

Podczas pogrzebu jednej z ostatnich ofiar poznał Luizę. Zrobiła na nim ogromne wrażenie. Umawiają się na kawę ale pod pretekstem rozmowy o zamordowanej dziewczynie. Informacje mają mu pomóc przy pisaniu nowego opowiadania a siostra Luizy, Mela przyjaźniła się z ofiarą. Wpadają sobie w oko.

Oskar nie czeka długo na kolejną randkę z Luizą. Pewnego dnia nawet zaprasza go do swojego domu rodzinnego. Chłopak ma bujną wyobraźnią i z ojcem Luizy wchodzą na temat seryjnego mordercy, który obecnie poluje na młode dziewczyny wyglądające jak Luiza. Snują kim może być, czym się na co dzień zajmuje, dlaczego to robi, kto będzie następną ofiarą etc.

Adrian Bednarek wykonał kawał dobrej roboty. „Inspirację” czyta się jednym tchem mimo swojej pokaźnej objętości. Nie zanudza, a wręcz przeciwnie wprowadza w taki stan, że nie można odłożyć książki. Wszystko inne musi zaczekać bo wyzwala się w nas ogromna ciekawość co będzie dalej: kto zostanie porwany, gdzie znajdą ciało, czy zdążą uratować kolejną nastolatkę. Sceny erotyczna są przeplatane morderstwami. Książka jest dla osób o mocnych nerwach, które lubią dobry thriller, ale jeśli nie lubi się mocno opisanych scen erotycznych czy dokładnych opisów tego co morderca robił i w efekcie zrobił ofierze – to nie polecam. Szkoda się zrazić i nie docenić pióra Bednarka. Przyznam, że dałam się podejść pisarzowi. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora i widzę, że sporo straciłam.

Jeśli interesuje Was kto jest Łowcą Nimfetek zachęcam do lektury – nie zawiedziecie się! Swoją drogą z niecierpliwością czekam na kolejne tomy.

[Adres usunięty]

Inspiracją dla człowieka może być wszystko: zdjęcie, słowo, kolor, piosenka, ubranie, nawet wyjątkowo udziwniony pluszowy miś. A co jeśli inspiracją zostanie seryjny morderca? Wtedy z pewnością otrzymujemy mieszkankę wybuchową, podczas czytania której nie mamy prawa się nudzić. Z chęcią więc i nieukrywaną ciekawością sięgnęłam po "Inspirację" Adriana Bednarka, pierwszy tom cyklu o Oskarze Blajerze.

Co mogę napisać we wstępie? Pierwsze, co przychodzi mi na myśl to: dużo się działo, a drugie - zaskakujące zwroty akcji. Ponad parusetstronicowa książka opowiada głównie o losach Oskara Blajera, młodego chłopaka, który przeżył więcej niż niejeden doświadczony glina. Przede wszystkim zmaga się ze śmiercią matki - w tragedii towarzyszy mu ojciec, wraz z którym pracuje w sklepie monopolowym. Po tragicznych wydarzeniach postanowił rzucić plany o studiach, a dalsze marzenia wysłać w eter i pomóc ojcu w biznesie, który ledwo przędzie. Oskar hobbistycznie i w ramach terapii pisze kryminalne opowiadania na Wattpadzie, pomagające w bólu po stracie rodzica. Często poszukuje inspiracji do tworzenia kolejnych wypocin. A co inspiruje pisarza najmocniej? Oczywiście, niewyjaśnione zabójstwo nastolatki.

Aneta Borkowska staje się ofiarą brutalnego morderstwa, która wstrząsa miastem. Szczególnie że jej zwłoki znalazł sam dziadek pokrzywdzonej. To właśnie na pogrzebie Anety pojawia się Oskar szukający inspiracji i to właśnie na tym pogrzebie Oscar poznaje przepiękną, dwudziestoletnią Luizę, dziewczynę z wyższych sfer. Luiza, ucieleśnienie marzeń, ku zdziwieniu również okazuje chłopakowi zainteresowanie, co prowadzi do wielu, ale naprawdę wielu, dziwnych i nieco niebezpiecznych sytuacji.

Oskar zdaje się nie widzieć świata poza Luizą, jednak kolejne morderstwa nastolatek psują tę idylliczną wręcz sielankę. W mieście pojawia się seryjny zabójca, który budzi u Oskara demony z przeszłości. Chłopak kluczy między prawdą a kłamstwem, a nowe dowody stawiają jedynie więcej pytań.

Bo w "Inspiracji" nic nie jest takie, jakie się wydaje.

Wielowątkowość, dynamizm narracji i niespodziewane zwroty akcji to trzy największe plusy "Inspiracji", tworzące naprawdę niebanalną historię. Czytelnik zostaje porwany w sidła słów Bednarka, z których - potwierdzona informacja - ciężko się potem wydostać. Inspiracja to kawał dobrej literatury kryminalnej, w której typowe schematy zostały ograniczone do minimum, a momenty pełne zaskoczenia opanowane do perfekcji.

Przyznam szczerze, że rzadko kiedy czytam kryminały, ponieważ często są oklepane i już na początku wiadomo kto zabił. W "Inspiracji" zabieg rozprawienia się z mordercą oraz odkrycia jego tożsamości autor stawia na kompletnie innym piedestale. Tutaj nie jest ważne kto, ale dlaczego i po co. Już na początku otrzymujemy poszlaki, które bohater bardzo zwinnie, bez żadnej naiwności łączy w całość. Pozostaje mu jednak najtrudniejsze, czyli zmierzenie się z osobistymi problemami, odnalezienie w sobie dostatecznej siły, ale głównie wybrnięcie z patowej sytuacji bez ranienia najbliższych, co w ogólnym rozrachunku może okazać się niemal niemożliwe.

Finał tomu pierwszego to sztos. Wybaczcie za kolokwializm, ale innym słowem nie potrafię nazwać tego, co Oscar urządził na koniec.

Co by jednak nie było zbyt kolorowo, przyczepię się do narracji. Wspominałam wcześniej o jej dynamizmie, co gwarantowało wsiąknięcie w fabułę. Przeszkadzało mi za to przeskakiwanie między narracją jednoosobową (oczami Oskara) a trzecioosobową (ofiary, świadkowie, morderca). Nie przepadam za podobnymi zabiegami, które traktuję jako pójście na łatwiznę - jeśli już autor decyduje się na konkretny typ, powinien ostać w tym postanowieniu do końca.

Chciałabym również zaznaczyć, że w książce pojawiają się brutalne momenty pełne krwi, tortur i seksu (niekoniecznie tego za obopólną zgodą), więc to wybór dla raczej starszego czytelnika o wytrzymałych nerwach.

Podsumowując, "Inspiracja" jest książką godną polecenia. Fanom gatunku spodobają się nowe kierunki, które obrała fabuła i nietrącanie stereotypami. Dostajemy tu oryginalną historię pełną rozterek miłosnych, psychologicznych i typowy wybór między złem, mniejszym złem a dobrem. Osobom stroniącym od kryminałów również polecam, bo warto przeczytać interesującą powieść z rozbudowanymi bohaterami oraz nietuzinkową akcją nierzadko wywołującą dreszczyk.

„Inspiracja” Adriana Bednarka to książka, której długo nie wyrzucę z głowy! Jak ON tworzy profile psychopatów, klimat, grozę, po prostu mistrzostwo świata. Nie uświadczycie — przynajmniej w „Inspiracji”, bo jak w innych to nie wiem — flaków i wnętrzności na wierzchu, ale od opisów cierpnie skóra. Dialogi, uśmiechy, niby niewinne, ale kiedy uświadomimy sobie, kto jest kim, te uśmiech zmieniają się w grymasy, a wypowiedziane słowa nabierają innego znaczenia. Wprowadzenie na pozór niewinnej zabawki, która w ostateczności ma niebagatelne znaczenie, dodatkowo buduje niepokój. Nie chcę zdradzać, o co chodzi, jednak u mnie ona wywołuje nie zachwyt, a właśnie podskórny lęk. W każdym razie, gdyby to coś stało na półce, na pewno bym nie zasnęła.

Cała powieść trzyma w napięciu, główny bohater to postać o bardzo specyficznych zainteresowaniach, co jest jej dodatkowym atutem. Książka jest gruba, ale na tyle wciągająca, że ciężko ją odłożyć. Rozwiązanie zdaje się blisko, jednak zaskoczenia przy końcówce nie brakuje. „Inspiracja” to pierwszy tom nowego cyklu i z niecierpliwością wypatruję kolejnego.

“Inspiracja” to pierwszy tom cyklu o Oskarze Blajerze, który chcąc uciec przed przeszłością pisze opowiadania pełne krwi i mroku. Pewnego dnia chłopak poszukując inspiracji na kolejną historię idzie na pogrzeb. Poznaje tam Luizę, dziewczynę o przyciągającej wzrok urodzie. Za cel stawia sobie nawiązanie z nią bliższego kontaktu. Młodzi z czasem budują coraz bardziej zażyłą relację, która zakrawa wręcz o obsesję. Równolegle w mieście grasuje seryjny morderca, którego celem są młode dziewczyny. Oskar zaczyna interesować się jego poczynaniami. Analizuje jego modus operandi, każda kolejna poszlaka prowadzi go do odkrycia sprawcy. Czy uda się Oskarowi ujawnić tożsamość zabójcy?

Pomysł na fabułę tej książki jest niebanalny, ma ona swój charakterystyczny klimat. Czytając opisy morderstw miałam poczucie, że jestem ich naocznym świadkiem. Bohaterowie są różni, ich decyzje niejednokrotnie zaskakują. W moim odczuciu każde ma na swój sposób wypaczoną psychikę. Definiuje ich przeszłość, żyją teraźniejszością, nie myślą o przyszłości. Główny bohater jest bardzo intrygującą postacią, młody chłopak, który na swój wiek wiele doświadczył. Jego pasja, a jednocześnie przekleństwo stanowi dla niego pewnego rodzaju terapię.

Książka wciąga i intryguje do ostatniej strony. Mordercę poznajemy praktycznie na początku, jednak nie ujmuje to tajemniczości. Historia jest przemyślana i bardzo dobrze skonstruowana. Realizm wykreowanych bohaterów pozwolił wczuć się w ich emocje i zrozumieć pobudki jakimi się kierowali. Nie jest to książka, w której akcja pędzi, ale rekompensują to liczne opisy zbrodni i towarzyszące napięcie. Zakończenie jest rozbudowane i rozłożone w czasie, a co najważniejsze - zaskakujące. Doskonały wstęp do drugiej części, która mam nadzieję, że ukaże się w niedalekiej przyszłości.

Było to moje pierwsze spotkanie z Adrianem Bednarkiem i jestem przekonana, że nie ostatnie. Muszę przyznać, że bardzo spodobał mi się styl pisania autora. Jestem zafascynowana jego pomysłowością i lekkim, ale intrygującym piórem.

Jeśli chodzi o całość i te wszystkie morderstwa - to przez trzy czwarte książki czytało mi się ciężko. Nie mogłam jakoś się wkręcić w lekturę. Czegoś mi brakowało. Nie specjalnie porwały mnie opisy tych wszystkich morderstw, czy opis tego, co myśli i kombinuje Oskar. Dopiero jakieś ostatnie 150-200 stron to prawdziwy sztos. To one wcisnęły mnie w fotel i byłam naprawdę pod wrażeniem tego, co wymyślił Autor, który po prostu nie cacka się ani z bohaterami swojej książki, ani z nami, czytelnikami.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora i na pewno nie ostatnie. Inspiracja wypadła naprawdę dobrze i cieszę się, że dałam jej szansę. Czekam na kontynuację, która pojawi się już we wrześniu :)

Po ostatnich wielu przygodach z romansami powiedziałam sobie "Ewka na jakiś czas dość".

Musiałam zmienić gatunek powieści i czułam, że potrzebuję dobrego i krwawego kryminału, bądź thrillera. Wybór padł na "Inspirację".

Jest to pierwsza część trzytomowego cyklu o Oskarze Blajerze. Kolejne dwa tomy są już w przygotowaniu.

Wstyd się przyznać, ale pomijając kilka opowiadań, które autor stworzył na potrzeby różnych antologii, jest to moje pierwsze spotkanie z "szerszą" twórczością pana Bednarka.

Opowiadania trafiły w mój gust, więc byłam bardzo ciekawa jak to będzie z dłuższą powieścią.

Nie zawiodłam się, i dostałam to, czego oczekiwałam. Dawno nie czytałam tak mocnej, mrocznej i wstrząsającej historii.

Autor stworzył niebanalną opowieść, w której bohaterowie mają w jakiś sposób wypaczoną psychikę. Każdy z nich walczy z traumami z przeszłości, ledwo radząc sobie w teraźniejszości, prawie wcale nie myśląc o przyszłości. Żyją z dnia na dzień bez perspektyw i nadziei na lepsze jutro.

Są tak pokiereszowani, że autentycznie było mi ich żal, i nie umiałam sobie wyobrazić ich psychicznych męczarni. Rozdział po rozdziale autor wyjaśnia jakie przerażające wydarzenia stoją za tym stanem.

Choć mordercę znamy niemal od początku, napięcie, które ogarnia człowieka w trakcie czytania, nie odpuszcza ani na moment. Jest wręcz odwrotnie, rośnie wprost proporcjonalnie do ilości przewróconych stron i z każdym przeczytanym zdaniem przeraża coraz bardziej.

Książkę czyta się bardzo dobrze, przypadł mi do gustu styl pisarki autora- nie boi się brutalnych i krwawych opisów, są one tak sugestywne, że nie sposób wyrzucić ich z pamięci nawet po kilku dniach.

Bohaterowie są tak realni w swoim zachowaniu i emocjach, że długo się zastanawiałam czy nie czytam o autentycznych osobach. Niestety nie znalazłam na to pytanie odpowiedzi.

Akcja może nie dzieje się jakoś szczególnie szybko, ale bardzo trzyma w napięciu i w kilku sytuacjach zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni dosłownie w sekundę.

Ostatnie sceny wbijają w fotel. Nie tego się spodziewałam i przez dłuższą chwilę nie mogłam otrząsnąć się z zaskoczenia, czułam się tak, jakby ktoś odpiął mi zasilanie.

Epilog, który przenosi nas o cztery lata później stanowi doskonałe wprowadzenie do kolejnej części. Patrząc, na tak skrzywdzonego Oskara boję się aż myśleć, co stanie się w kolejnych częściach... bo zanosi się na istną petardę.

Czy polecam?

Zdecydowanie tak. Jeśli lubicie książki, w których nie brakuje przemocy, krwi i nieboszczyków, będziecie zadowoleni.

Ja jestem zachwycona!

POLECAM...

"Inspiracja" jest pierwszą częścią cyklu książek "Cykl o Oskarze Blajerze"oraz moim pierwszym spotkaniem z twórczością Autora.

Książka ma swój klimat i charakter. Autor bardzo dokładnie opisuje morderstwa, które w bardzo plastyczny sposób oddziałują na wyobraźnię Czytelnika. Z jednej strony, winny zostaje wyraźnie wskazany, jednak ostateczne rozwiązanie sprawy zaskakuje. Bohaterowie są mocno zróżnicowani, mają trudne charaktery, są nieprzewidywani w swoich decyzjach, zaskakują. Książkę czyta się bardzo dobrze, fabuła wciąga i intryguje, mimo iż częściowo, Czytelnik poznaje rozwiązanie. Autor potrafi zainteresować przedstawianym przez siebie tematem, podoba mi się jego styl pisania. Główny bohater nie jest łatwą postacią w odbiorze, a przynajmniej nie we wszystkich momentach. Nie miał czasu na przeżycie własnej żałoby, pozwolił na to tylko ojcu. Jak na tak młodego człowieka, wiele przeszedł. Jego pasja staje się swego rodzaju terapią, a jednocześnie przekleństwem. Ta książka bardzo mocno działa na wyobraźnię, opisy są mocno sugestywne, przez co Czytelnik w łatwy sposób potrafi wyobrazić sobie poszczególne sceny. Nie do końca przekonuje mnie kierunek, w którym Autor zdecydował się na poprowadzenie akcji, jednak czekam z niecierpliwością na kolejny tom. Oskar, główny bohater, na kartach książki przechodzi wewnętrzną przemianę, która jest bardzo widoczna, szczególnie pod koniec książki. Zakończenie jest dosyć rozbudowane i rozłożone w czasie, jednocześnie stanowiąc wstęp do części drugiej. Ta pozycja książkowa jest godna uwagi i polecenia.

"Inspiracja" zdecydowanie zagościła w najlepszych książkach przeczytanych przeze mnie w tym roku. Nie wiem nawet czy nie jedna z lepszych , które w ogóle przeczytałam w życiu. Pierwsza część z serii o Oskarze Blajerze zrobiła mi z mózgu sieczkę i do tej pory nie mogę przestać o niej myśleć...

Oskar to młody chłopak, który inspirację do pisania opowiadań kryminalnych czerpie z prawdziwych wydarzeń. Jest to dla niego forma terapii po traumatycznych przejściach jakie miały miejsce w jego życiu. Parę lat temu na jego oczach została zamordowana jego matka przez mężczyznę zwanego Kobrą. Został ON złapany i osadzony w więzieniu ale niestety żal i smutek wciąż towarzyszą chłopakowi w codziennym życiu. Gdy w mieście dochodzi do brutalnego morderstwa pierwszej nastolatki, Oskar udaje się na jej pogrzeb z myślą o zebraniu informacji do nowego opowiadania. Tam poznaję znajomą zamordowanej - Luizę, która od razu wpada mu w oko. W miarę czasu, jak ich znajomość coraz bardziej się pogłębia, chłopak odkrywa coś, co może mieć kluczowe znaczenie w złapaniu mordercy nastolatek.

"Inspiracja" jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością autora. Pomimo tego, że na półce mam jeszcze Córeczki, ale jakoś nigdy nie mam czasu się za nie zabrać i bardzo tego żałuje. Gdy tylko znajdę chwilę to na pewno po nią sięgnę! Jeśli i tam będzie tyle emocji co tutaj, to zdecydowanie autor trafi do moich ulubionych.

Inspiracja zaskakuje, szokuje i powoduje kaca książkowego! Naprawdę! Brutalne zbrodnie, dosadne opisy morderstw, wartka akcja i świetnie zarysowani bohaterowie. Już w połowie książki dowiadujemy się kto stoi za morderstwami, ale na tym historia się nie kończy - co było dla mnie ogromnym zaskoczeniem! A to jak później potoczyła się cała akcja, to naprawdę był majstersztyk. Z każdą stroną chce się poznać prawdę, a autor tak skutecznie wprowadza zamęt, że do końca nie da się nic przewidzieć. Gdy już myślimy, że coś wiemy - to za chwilę nasza teoria staję się błędna, co jest dla mnie ogromnym plusem w kryminałach. Zakończenie normalnie wbija w fotel i tak jak wspomniałam wyżej - robi papkę z mózgu :) niech Was nie odpycha objętość książki, bo ją się tak szybko i przyjemnie czyta, że nawet nie zauważycie kiedy będziecie już na końcu ostatniego rozdziału. Niezmiernie się cieszę, że autor postanowił napisać jeszcze dwie części, które możliwe, że pojawią się jeszcze w tym roku :) ja czekam już z niecierpliwością a Wam polecam lekturę "Inspiracji". Gwarantuję Wam masę emocji i wrażeń, a historia będzie trzymać Was w napięciu od samego początku do końca!

Za egzemplarz dziękuje wydawnictwu Novae Res a autorowi za wspaniałą książkę, z którą świetnie spędziłam czas!

Oskar pisze opowiadania kryminalne. Jest to dla niego ucieczka od przeszłości, od tego, co zdarzyło się w jego rodzinie.

Gdy poznaje Luizę, wydaje się, że jego świat wraca do normalności. Ale nie. W mieście zaczynać grasować seryjny morderca nastolatek. Oskar wpada na pewien trop i na własną rękę prowadzi śledztwo. Czy dobrze wytypował Łowcę Nimfetek? Czy złapie go na gorącym uczynku? Czy policja tym razem będzie pierwsza?

⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️

Po raz kolejny nie zawiodłam się na autorze. To, co ON robi w tej książce, to mistrzostwo. Świetnie prowadzi akcję, buduje napięcie i choć być może szybko wydaje nam się, że wiemy "kto? co? i dlaczego?", to książka się nie kończy. Gdy sprawa jest już rozwiązana i zapowiada się, że będzie dobrze, autor zagrał sobie z nami i zaserwował coś niespodziewanego, szokującego i... zresztą sami sprawdźcie. Powiem krótko: Wow! Polecam! Z niecierpliwością czekam na dalsze losy Oskara.

⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️

Za możliwość przeczytania dziękuję @wydawnictwo_novaeres

#inspiracja #adrianbednarek #wydawnictwonovaeres #novaeres #zaczytani

Czym inspirował się Adrian Bednarek tworząc tą powieść? Jestem tego niezmiernie ciekawa, bo kolejny raz uwiódł mnie i zszokował jednocześnie historią świeżą i nieoczywistą z serią brutalnych zbrodni i rewelacyjnie wykreowanymi bohaterami.

A wiecie co jest najlepsze? To pierwsza część cyklu. Autor udowodnił wielokrotnie, że znakomitych pomysłów mu nie brakuje, liczę więc na wiele kolejnych pełnych zbrodni i sadystycznych psychopatów tomów z Oskarem Blajerem.

Kim jest główny bohater? To młody mężczyzna, który powrotu do równowagi i w pewnym sensie odkupienia po przebytej traumie, szuka w pisaniu opowiadań inspirując się rzeczywiście popełnionymi zbrodniami. Ma to dla niego znaczenie terapeutyczne, aczkolwiek, co zresztą zrozumiałe, jego wizyta na pogrzebie zamordowanej młodej dziewczyny, nie zostaje dobrze odebrana. Nie każdy rozumie jego dziwną fascynację zbrodnią. Poznaje tu jednak piękną Luizę, w której zakochuje się bez pamięci i z wzajemnością. Od tego momentu jego życie totalnie się zmienia i zaczyna pędzić jak pozbawiony hamulców wagonik zjeżdżający z zawrotną prędkością wprost na betonowy mur. I więcej z fabuły nie zdradzę, bo szkoda byłoby pozbawić Was przyjemności z czytania.

Mogę jednak zapewnić, że czeka Was lektura, od której nie oderwiecie się do ostatnich stron. Wybory bohatera nie zawsze zgodne z prawem, często dyktowane sercem, niejednokrotnie Was zszokują, a zakończenie zwali Was z nóg dając jednocześnie przedsmak tego, czego możemy oczekiwać w kolejnej części.

To kolejna świetna powieść autora, która gwarantuje wiele mocnych wrażeń.

"Inspiracja" jest pierwszą, ale na pewno nie ostatnią książką tego autora, po którą sięgnęłam. Wcześniej jakoś nigdy nie nadarzyła się okazja, by zapoznać się z jego twórczością i jakże tego żałuję! Bardzo spodobał mi się jego styl i język jakim się posługuje. Czytało się to naprawdę przyjemnie i zaskakująco szybko, zważając na ilość stron książki.

Generalnie całość jest bardzo dobrze napisana. Świetnie wykreowane postacie, bardzo wnikliwe, ale nie nudne opisy uczuć, działań i psychiki głównego bohatera, oraz wartka akcja. Do tego opisy krwawych scen są niesamowicie realistyczne i momentami wywołują na ciele ciarki.

Zabójcę poznajemy już praktycznie w połowie książki i szczerze mówiąc obawiałam się, że dalej będzie już nudno, ale nic bardziej mylnego! Akcja cały czas żwawo mknie do przodu, więc absolutnie nie ma mowy o nudzie, wręcz z każdą kolejną stroną jest coraz ciekawiej i coraz to trudniej jest się od niej oderwać.

Muszę przyznać, że autor bardzo pozytywnie zaskoczył mnie opisami scen łóżkowych. Sceny są odważne, ale odpowiednio wyważone i ze smakiem. Rzadko zdarza się, by mężczyzna tak dobrze pisał o seksie.

Jedynie zakończenie, może nie tyle mnie rozczarowało, co po prostu po jego przeczytaniu zrobiło mi się smutno. Jest mi przykro z powodu tego, co spotkało głównych bohaterów. Niemniej jednak wiem, że bez tego prawdopodobnie nie powstałaby kontynuacja "Inspiracji". Także przygotujcie się na zaskakujący i wzruszający finał historii Luizy i Oskara. Autor zdecydowanie wie jak zaciekawić czytelnika i wzbudzić w nim apetyt na więcej.

Podsumowując, ja osobiście bardzo tę książkę polecam. Sięgając po tę pozycję absolutnie nie wiedziałam czego mam się spodziewać. To co otrzymałam bardzo, ale to bardzo mi się podobało i z niecierpliwością wyczekuję września, bo to właśnie wtedy planowana jest premiera "Obsesji", czyli drugiego tomu z cyklu o Oskarze Blajerze.

[Adres usunięty]

Nie ma to jak od dawien dawna zarzekać się, że przeczyta się książkę wybranego autora. Od tak dawna zachęcana pozytywnymi opiniami na temat książek pana Bednarka, obiecałam sobie i całemu światu, że NA PEWNO będę go czytać. I jak wiadomo praca, dom i obowiązki skorygowały bardzo mocno moje postanowienie i w ramach przeszkodzenia mi w dotrzymaniu słowa skróciły też mój czas. Na całe szczęście jakaś dobra energia pomyślała o mnie i o panu Adrianie w duecie do czytania. Moje zarzeknięcie się nabrało mocy niemalże urzędowej, a przed moimi oczyma znalazła się powieść, która nie tylko zasługuje na wszelkie achy i ochy, ale również nie dawno miała premierę, co zupełnie podwoiło (nagle!) mój zapał :)

Ogólnie rzecz biorąc to ja już kupiona zostałam samym opisem. Facet, który w poszukiwaniu inspiracji / weny idzie na pogrzeb nastolatki brutalnie zabitej. Nie powiem, trzeba mieć tupet i odwagę na taką akcję. I to wystarczyło również by przepaść w powieść bez oporów. Zostałam tak mocno zaintrygowana, że nie było zmiłuj się! Nie ukrywam, że obawiałam się wątku z uczuciem, ale jednak nie zaćmiło to pierwszego planu i poszukiwania seryjnego mordercy. Nie przysłoniło to kryminalnej strony książki, za co autorowi należą się zdecydowanie owacje na stojąco!

Najważniejszym aspektem był fakt, że autor pisał tak, iż uczucie z dreszczykiem nie opuszczało mnie niemalże do ostatnich stron. Fabuła jest niesamowicie zagmatwana, a my nie chcemy dawać sobie czasu na rozmyślania – chłoniemy słowa od pana Adriana niczym gąbka wodę i chcemy czym prędzej odkryć tajemnicę jaka ciąży nad bohaterami. Pan Bednarek ku mojemu zadowoleniu nie smęcił długimi opisami, podawał zdarzenia na tacy, by potem z pełnym impetem zburzyć petardą nasze lekko wysnute przypuszczenia.

Bohaterowie też są konkretni, nie wyidealizowani, ale również nie nudni niczym flaki z olejem, a to bardzo ważne, szczególnie w takich powieściach jak ta. To jak bardzo nie przewidywalna jest ta opowieść, jak trzyma nas w swoich okowach, jak mocno nie daje nam się odłożyć jest godne najwyższej noty – uwielbiam dobrze napisane książki, takie, które są warte każdej naszej uwagi i wolnej chwili. I ogromnie się cieszę, że moje zarzekanie na spotkanie z panem Bednarkiem nie zostało tylko słowem, ale stało się również i czynem. Nasz wspólnie spędzony czas okazał się być naprawdę świetny!

⭐RECENZJA⭐

Oskar, 23 – letni mężczyzna, który w swojej przeszłości przeszedł coś bardzo traumatycznego. Jest pisarzem opowiadań kryminalnych o makabrycznej tematyce. Na pogrzebie brutalnie zamordowanej dziewczyny, poznaje Luzię, która zawraca mu w głowie. Wszystko układa się dość dobrze, ale do czasu! Kolejne nastoletnie zwłoki zostają odnalezione. Oskar zaczyna na własną rękę prowadzić śledztwo w sprawie morderstw. Czy mężczyzna dowie się kto jest seryjnym mordercą i zdoła uratować następną ofiarę?

✒️

Jakby ktoś parę lat temu powiedział mi, że będę czytać książki polskich autorów, to chyba bym tę osobę śmiechem zabiła 😅

[Adres usunięty] to kolejny polski pisarz, który zachwycił mnie swoim talentem literackim. To było moje pierwsze spotkanie z nim, ale jak najbardziej udane. Książka to majstersztyk. W jednym momencie byłam tak zszokowana, że troszkę mi zajęło „dojście” do siebie. Nie dowierzałam w to, co przeczytałam, no po prostu bomba! Jeśli wcześniejsze książki autora są tak dobre, jak ta, to chyba za niedługo się znów „spotkamy”. To był naprawdę bardzo dobry kryminał połączony troszkę z sensacyjnością i lekkim thrillerem, który od pierwszych stron wciąga i się w nim człowiek zatraca. Autor stworzył coś przerażającego, mrocznego, tajemniczego, z ogromnym napięciem, ale nutka miłości też się tu znajdzie. W książce zbrodnia „goni” zbrodnię, akcja ,,goni" akcję. Bohaterowie są tak realistyczni, że aż trudno w to uwierzyć. Są świetnie opisani, wiemy co czują, co nimi kieruje podczas różnych zdarzeń, poznajemy ich dogłębnie, przede wszystkim poznajemy ich zranioną psychikę. Fabuła na wielki plus. W książce nie ma niepotrzebnych opisów, a śledztwo w sprawie makabrycznych morderstw prowadził nasz główny bohater. Owszem policja też gdzieś się przewijała momentami, ale na szczęście nie było jej zbyt wiele. W książce znajdziecie również troszkę namiętności między bohaterami, ale jest to wyważone prawidłowo i nie ma przesytów. Dobrze, że autor pomiędzy te wątki miłosne, wplatał wątki morderstw i nie zapomniał, że to jest kryminał. Do ostatnich stron czuć to napięcie w książce przez te wszystkie wydarzenia i nawet po odłożeniu lektury, nadal je czułam. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko polecić Wam ten kryminał!

✒️

Fabuła:

W końcu książka, która w opisie zdradza tak niewiele, że cała przyjemność z poznawania historii zostaje zarezerwowana dla czytelnika! Główny bohater nosi na swoich barkach spory ciężar: traumę po stracie matki z rąk mordercy psychopaty. Książka Kislewicza jest dla niego najważniejszym przedmiotem na świecie, a aby rozładować napięcie towarzyszące po śmierci mamy zamyka się ON w swojej samotni i pisze własne opowiadania kryminalne, a tytułową inspiracje do nich czerpie z pogrzebów obcych osób. Na jednym z takich wydarzeń poznaje ON młodą dziewczynę, która prawdopodobnie ma gronie swoich znajomych osoby powiązane ze zbrodniami dokonywanymi ostatnio w ich mieście. Oskar nawiązuje z nią coraz bliższą relację i samodzielnie decyduje się podjąć próbę zdemaskowania zbrodniarza.

PLUSY:

+ Lekkość pióra Adriana Bednarka jest zauważalna od pierwszej do ostatniej strony. Jeśli książka wydaje Wam się gruba to nic bardziej mylnego, bo przy tym tytule bardzo szybko budzimy się z reakcją „Ale jak to już połowa za mną?”. Historię tę poznaje się w zastraszająco szybkim tempie nie tylko dzięki samemu ukształtowaniu akcji, ale także dzięki tej przepięknie lekkiej narracji.

+ Szok, zaskoczenie i niedowierzenie. W każdym rozdziale „Inspiracji” dzieje się coś co wywraca nasz pomysł na tę historię do góry nogami i pozostawia w stanie, w którym musimy dwa razy przetrzeć oczy. Akcja pędzi, a kolejne sekrety, które odkrywamy wraz z Oskarem intrygują i coraz intensywniej wciągają czytelnika.

+ Kreacja każdej postaci oraz ich portrety psychologiczne to istne arcydzieło. Fragmenty, w których główny bohater przeprowadza dedukcje sprawiały, że czułam się jakbym knuła spisek wspólnie z nim. Każdy bohater wywołuje tu konkretne emocje i nie ma tu postaci wobec, której odczułabym obojętność.

+ Podoba mi się, że od początku do końca wiemy o czym czytamy, na kim się skupiamy i nie poznajemy setki pobocznych i niepotrzebnych wątków. Wiemy co zaprząta głowę Oskara i tym się zajmujemy, a nie zwracamy uwagi na nieistotne kwestie. Wiedząc na czym się koncentrujemy silniej wciągamy się w historię.

+ Uwielbiam, gdy w trakcie czytania wyraźnie widzę skąd wziął się pomysł na tytuł, lub odnajduję nawiązania do kolejnych książek autora, a właśnie tak jest w „Inspiracji”.

+ Cała książka budziła we mnie silne i często skrajne emocje, ale zakończenie to prawdziwa eksplozja mocnych i niezapomnianych wrażeń! Dodatkowo podobnie jak we wcześniejszych rozdziałach na końcu dostajemy ważne przesłanie: w życiu nic nie jest takie jakie nam się wydaje i nic nie idzie zgodnie z planem.

PODSUMOWANIE:

Jeśli nie lubiąc drastycznych scen, które w tej książce są niezwykle mocne, krwawe i brutalne, bez wahania popadam w zachwyt to znak, że jest to szalenie dobra pozycja! Wraz z bohaterem odkrywamy zbrodnie sprzed lat jednocześnie obserwując te, które dzieją się na bieżąco. Czujemy się jakbyśmy sami wpełzali pod skórę bohaterów, a dodatkowo każdy z nich wywołuje u nas ogrom emocji. Pędząca akcja w połączeniu z lekkością stylu autora gwarantują, że czytelnik zaangażowany w każdą stronę przerzuca kartki coraz szybciej aż nagle jest już na końcu. Nie ma drugiego pisarza, który w tak przyjemnie płynny sposób prowadzi narracje jednocześnie wywołując u nas dreszcze i strach. Każdy fan mocnych i krwawych kryminałów będzie zachwycony „Inspiracją”, ale ja będąc wrażliwą na takie elementy i tak jestem zakochana w tej pozycji! Bez drastyczności ta książka po prostu nie byłaby pełna. Jeśli chcecie poczuć przerażenie, poznać mroczne historie, zgłębić się w umysły zbrodniarzy i nie tylko oraz zatracić się w genialnie poprowadzonej narracji – CZYTAJCIE!

Polecam tę mrożącą krew w żyłach opowieść. Niech Was omota potwornościami i inteligentną fabułą. Majstersztyk!

Doprawdy nie mam pojęcia jak o się stało, że "Inspiracja" jest pierwszą książką Adriana Bednarka, którą miałam okazję przeczytać. Teraz już wiem, że to straszliwe niedopatrzenie z mojej strony.

Ostatnio zaczytywałam się głównie w literaturze obyczajowej. Wiedziałam, że nadejdzie cas, kiedy będę chciała sięgnąć po coś mocniejszego. Mój wybór padł na "Inspirację". I przepadłam. Z kretesem i całkowicie. Jednak, co dobry thriller, to dobry thriller. Nawet obiadu nie ugotowałam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. No i oczywiście już zacieram ręce, bo mam spore zaległości z prozą autora i w dodatku wiem, że szykuje się już wkrótce jego kolejna powieść.

Bohaterem powieści jest młody chłopak Oskar. Wydawałoby się, że to zwyczajny dwudziestokilkulatek, ale nic bardziej mylnego. Młody mężczyzna ma za sobą bardzo traumatyczne przeżycia. Radzi sobie tylko dzięki pisaniu opowiadań o dość makabrycznej tematyce.

"...Pisanie o śmierci innych stanowiło najlepsze antidotum na truciznę mojej duszy. Wreszcie miałem cel, ból się zmniejszał, zaczynałem coraz lepiej funkcjonować. Koszmary zniknęły, przestałem obwiniać się o złe decyzje, miałem swój świat, w którym to ja ustalałem reguły. Opowiadania pomogły mi przetrwać i nie zwariować..."

Jego życie nabiera rozpędu , gdy poznaje Luizę, dziewczynę, która staje się jego światełkiem w tunelu. Dziewczyna pochodzi z bogatego domu, jest piękna i mądra. I w dodatku zakochana w nim, w przeciętnym chłopaku.

Związek młodych ludzi jest udany i dobrze rokuje na przyszłość. Jednak jest coś , co rzuca na niego cień. Luiza ma pewne tajemnice, a jej rodzina nie jest taka kryształowa, jak na pozór się wydaje. Oskar zaczyna swoje ciche śledztwo, biorąc na celownik zwłaszcza jednego członka rodziny.

W mieście natomiast zaczyna grasować seryjny morderca, którego celem są nastoletnie blondynki, z wyglądu przypominające Luizę. Czy dziewczyna jest w niebezpieczeństwie? Czy Oskar mieszający się w nie swoje sprawy ściągnie na siebie nieszczęście?

Jedno jest pewne, to thriller, który trzyma w napięciu do ostatniej chwili. Ani przez chwilę nie nudziłam się, nie było bowiem tu zbędnych opisów, dłużyzn, które często są zamieszczane w książkach tego typu, jako na przykład rozmyślania bohatera. Krótko mówiąc jestem oczarowana, zachwycona i nienasycona. Chcę więcej! mimo że książka do cienkich nie należy. I oczywiście najważniejsze; pana Bednarka wpisuję na moją listę ulubionych pisarzy.

Kto jeszcze nie poznał prozy tego pisarza, niech spieszy to naprawić. Po stokroć warto.

Każdy z nas czasami szuka inspiracji. Każdy też ma swój sposób na nią, jeden słucha muzyki, drugi ogląda zachód słońca, trzeci czyta książki. Każdy sposób jest dobry, o ile tylko spełnia swoją rolę. A czy domyślasz się w jaki sposób bohater najnowszej powieści Adriana Bednarka się motywował? Nie zgadniesz, jego zachowanie nie było standardowe. Otóż Oskar, aby nabrać weny twórczej, często uczestniczył w pogrzebach różnych osób. Na pogrzebie młodej dziewczyny poznaje przypadkiem Luizę, koleżankę zmarłej, która jak się później okaże, będzie miała ogromny wpływ na jego dalsze życie.

Chłopak zaczyna prowadzić prywatne śledztwo w sprawie zamordowanej brutalnie młodej dziewczyny. Dzięki nowo poznanej dziewczynie wiele dowiaduje się o zmarłej i jej relacjach ze znajomymi. Wkrótce relacje między Oskarem a Luizą się zacieśniają, chłopak zostaje przedstawiony rodzinie dziewczyny i jest szybko zaakceptowany przez jej najbliższych. Całkiem przypadkiem w umyśle Oskara pojawia się szybko podejrzany o dokonanie tej zbrodni. Oczywiście nie ma żadnych dowodów, tylko poszlaki i przypuszczenia. Ale jest przekonany, że intuicja go kieruje ku właściwym osobom. Wkrótce giną w podobny sposób kolejne młode dziewczyny. Sprawa nabiera coraz większych rozmiarów. Nieznany sprawca tych brutalnych morderstw zostaje nazwany Łowcą Nimfetek. Oskar za wszelką cenę chce dojść do prawdy, to jego cel honorowy, tym bardziej, że jego matka również wiele lat wcześniej padła ofiarą morderstwa. Chłopak chce ją pomścić „łapiąc” brutalnego i świetnie się maskującego mordercę. Jak dużo młodych i niewinnych dziewcząt jeszcze zginie, zanim chłopak osiągnie swój cel? Czy bez pomocy policji ma jakiekolwiek szanse na schwytanie sprawcy? A sprawca zawsze jest krok przed nim, ale nie jest nieomylny …

Kto zna wcześniejszą twórczość Adriana Bednarka ten na pewno nie będzie zawiedziony. Autor nie spoczął na laurach, każda jego nowa powieść to dzieło sztuki, którego nie trzeba reklamować ani zachęcać do sięgnięcia po nie. Specyficzny, charakterystyczny dla autora klimat, lekkie pióro, ilość zwrotów akcji przyprawiająca o niesamowity zawrót głowy, i oczywiście w tle krwawa zagadka. Muszę dodać, że autor nie szczędzi nam brutalnych i obfitujących w lejącą się strumieniami krew scen, ostrzegam, to lektura dla odważnych i wytrwałych, dla czytelników nie mających wcześniej styczności z kardiologiem, albo też takich, którzy mają z tym lekarzem dobre układy i relacje.

W tej powieści nie ma typowego dochodzenia prowadzonego przez policję, poszukiwania dowodów i sprawcy. Tutaj bohaterem jest młody twórca opowiadań kryminalnych, które poprzez prowadzone misternie śledztwo, sprawne kojarzenie faktów i ogromną wnikliwość stara się doprowadzić nas do sprawcy zbrodni. Pomysł na fabułę przygotowany z wielkim pietyzmem i zamysłem, zmarginalizowanie roli śledczych i uczynienie bohaterem młodego człowieka nie jest typowe w twórczości dzisiejszych autorów. Ale mnie się ten pomysł bardzo podoba i przemawia do mnie, powoduje, że moja ciekawość wymyka się spod kontroli i brnie do przodu, ręka w rękę z Oskarem. Gdzie skończy swoją wędrówkę, nie zdradzę …

Inspiracja otwiera nowy cykl powieści Adriana Bednarka i już dzisiaj wiem, że autor mnie zauroczył. Zniewolił totalnie. Przy lekturze tego thrillera przepadłam, byłam nieobecna przed ponad 500 stron. On mnie tak wciągnął, że trzeba by użyć niesamowitej siły i mocy, aby mnie od niego oderwać. Przyznam nieśmiało, że ja się delektuję każdym słowem autora, każdym dialogiem i każdą stworzoną sytuacją. Dla mnie Inspiracja to rarytas wśród thrillerów, śmiem stwierdzić, że jeden z najlepszych, jakie miałam okazję przeczytać w tym roku.

Inspiracja to uzależniający thriller psychologiczny, gdzie bohater z jednej strony walczy z bolesną i traumatyczną przeszłością, która odcisnęła piętno na jego życiu, z drugiej pełen sił i mocy, stara się nie dopuścić do powtórzenia sytuacji, która spotkała jego rodzinę w przeszłości. Stara się wziąć na siebie odpowiedzialność za losy innych ludzi, chce uchronić innych od zła drzemiącego w ludziach. Autor skłania nas do refleksji i udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy dobrze znam swoich bliskich, czy jestem pewna, że nie grozi mi żadne niebezpieczeństwo z ich strony? Pytanie na pierwszy rzut może wydawać się bezsensowne, ale warte przemyślenia.

Jednym słowem mistrzowska kreacja zła na wyciągnięcie ręki! Uwaga, niebezpiecznie wciąga i przeraża! Dla ludzi o mocnych nerwach i nie bojących się widoku krwi!