Idealna matka

"Kto ma moje dziecko? Jak ja to przetrwam?"

Nietypowy thriller psychologiczny, mało bezpośredniego budowania napięcia, trzymania w niepewności, ale przykuwa uwagę i celowo poskramia wyobraźnię pozorną przewidywalnością. Zaskakuje finałową odsłoną i intrygująco podważa oceny osobowości postaci. Aimee Molloy rozmyślnie wprowadza w błąd, przetrzymuje interpretację zdarzeń do ostatnich akapitów, podrzuca dowody fałszywego rozwiązania, pozwala wierzyć, że już wszystko dokładnie wiemy, właściwie złożyliśmy puzzle sekretów, odkryliśmy prawdę, a tu niespodzianka. Powieść wpisuje się w obyczajowe nuty podrasowane pazurem sensacji i wzbogacone otoczką psychologiczną. Autorka pragnęła przekazać wybrane przesłania z macierzyństwa, lekko ośmieszyć jego idealizowanie, podważyć sensowność jedynie słusznych prawd w wychowaniu dzieci, w intrygującej i nietuzinkowej formie, a sama oprawa obyczajowa byłaby zbyt pospolita i nużąca. I całkiem zgrabnie to wyszło, wielokrotnie łapałam się na tym, że uśmiecham się do ciekawych spostrzeżeń odnośnie współczesnych trendów społecznych, wyśrubowanej do granic możliwości rodzicielskiej poprawności, swoistego szantażu emocjonalnego wobec matek. Materiał do refleksji, zwłaszcza jeśli rozszerzymy na sferę dzisiejszego postrzegania rodziny.

Niby oklepany już w literaturze temat porwania dziecka, wydaje się, że już nic kreatywnego nie można z nim zrobić, a jednak Aimee Molloy się to udaje. Naprzemienna narracja licznych postaci, stopniowe uchylanie rąbka tajemnicy, podsuwanie zagadek do rozwiązania, wiodących na manowce tropów. Podobało mi się, było różnorodnie, szumnie, czasem teatralnie, miało urok. Przychylność zdobył także trafnie oddany obraz współczesnych mediów, pogoń za sensacją, nieliczenie się z emocjami ludzi, żerowanie na krzywdzie, upraszczanie przekazów, miałkość informacji, często niesprawdzanych i niepotwierdzanych. Zdobywanie rewelacji tanim kosztem, bez konieczności zastanowienia się i wyważenia racji stron. Klub młodych mam, spotkania mające dać chwilę wytchnienia, poczucie wspólnoty, zrozumienia i pomocy, a jednak kolejna presja na kobietach. Chwila odprężenia i relaksu okupiona zniknięciem niemowlaka. Tragedia, jednocześnie łączy i dzieli, trzynaście dni niepewności i dochodzenia, koszmaru i wyzwolenia. Sprzeczne emocje, odwołania do mrocznych cieni przeszłości, osądzanie jakości relacji.

[Adres usunięty]

Bardziej sensacja niż thriller.

Mam pewien problem z tą książką… „Idealna matka” – jak można wywnioskować z opisu – to thriller, natomiast będąc już po lekturze i wnosząc po tym co przeczytałem, nie poważyłbym się na takie zakwalifikowanie książki. To raczej sensacja, która przez większość fabuły niekoniecznie zachwyca, ale wszystko to w dużej mierze wynagradza czytelnikowi finał całej opowieści.

Winnie to mama Midasa. Wspólnie z innymi matkami zakłada w sieci grupę dyskusyjną mającą na celu wymianę informacji, przemyśleń i wzajemne wspieranie się w codziennych trudach macierzyństwa. Znak szczególny grupy = urodzenie dzieci w maju (stąd „Majowe Mamy”). Ot, nic szczególnego. Pewnego dnia internetowe matki postanawiają się spotkać. Winnie idzie na spotkanie z oporami, nigdy dotąd bowiem nie zostawiała Midasa pod opieką niani. Wszystko jednak wydaje się być dopięte na ostatni guzik, a to przecież żadna zbrodnia wyjść gdzieś na miasto do ludzi. Niestety Winnie znika… Rozpoczynają się gorączkowe poszukiwania… Jak skończy się ta historia?

Książka przez lwią część nie przynosi niestety zbyt wielu zaskoczeń. Przeciwnie – fabuła jest szalenie przewidywalna… I to do tego stopnia, że w pewnym momencie wydaje się, że czytając wpadliśmy już na właściwy trop, którego nic już do końca lektury nie zmyli. I wtedy ma miejsce wielkie BUM! :) Końcowy rozwój wydarzeń i rozwiązanie tajemnicy jest do tego stopnia zaskakujące, że zaryzykuję tezę iż mało kto wpadnie na to, jak skończy się ta książka :) To jedno z lepszych zakończeń fabularnych jakie miałem okazję czytać w ostatnim czasie – chociażby z tego powodu szczerze polecam tę lekturę :)

Dochodzę powoli do wniosku, że jeśli chodzi o thrillery, kryminały, czy wszelkiego rodzaju powieści sensacyjne, to coraz ciężej mnie chyba w trakcie lektury czymś zaskoczyć… ;) Być może to kwestia ilości przeczytanych książek, ale staję się chyba coraz bardziej wybredny… Na przykład niniejsza lektura, „Idealna matka” – podejrzewam, że ta książka będzie podobać się wielu odbiorcom, ja natomiast trochę kręcę nosem i doceniam tylko zakończenie… ;) Cóż, opinii jest zwykle tyle, ilu czytających. Dlatego kręceniem nosem nie musicie się sugerować, aczkolwiek zakończeniem (!) zdecydowanie warto się tutaj zainteresować :)

Dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz recenzencki.

[Adres usunięty]