Dewocje

1. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 4/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Magdalena M. w dniu 2021-12-29

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Pamiętam, co ze mną zrobiły "Pestki" autorki. Rozgryzły moją duszę, na nowo wyłuskując z niej wewnętrzną dziewczynkę. Ale wiedziałam też, że sięgnę po jej kolejną książkę, jak tylko pojawi się na rynku. I oto już od jakiegoś czasu są z nami "Dewocje". Kto ma przed nią stracha, słusznie się lęka, bo po raz kolejny słowa i historia w niej zawarta miażdży, rozłupuje nasze chitynowe pancerzyki. Nie tylko te religijne, ale i społeczne, ludzkie.
   
   Po raz kolejny Ciarkowska bawi się językiem, plecie zdania tworząc historie kobiety, która poznajemy podczas jej spowiedzi. Tu błogosławieństwo staje się przekleństwem, a niezrozumienie-wykluczeniem. To opowieść o strachu ludzi, którzy tak bardzo pragną sakrum, że tworzą z niego profanum.
   
   Przejmująco smutna historia opowiedziana ustami kobiety, która sama była upragnionym cudem, od którego odwrócili się wszyscy. Historia, która krzyczy bólem i zostawia ze łzami. I pomimo tego, że nie byłam, nie jestem i nie będę na nią gotowa, polecam.
   
   "Może, proszę księdza, najcenniejsze, co człowiek człowiekowi może dać, to, żeby go tak kto wysłuchał?"

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina S. w dniu 2022-07-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „ […] i jedno wiem tylko, że wszyscy tacy sami jesteśmy, że tego samego się boimy, a wśród tych lęków, to człowieka boimy się czasem bardziej niż Boga. I cud to chyba jest wtedy, jak się człowiek do człowieka zwraca i ten drugi robi w sobie miejsce, i słucha. Zwrócić się, zamiast do nieba, to do człowieka, w oczy spojrzeć, spróbować zrozumieć i być przy kimś.”
   
   „Dewocje” Anny Ciarkowskiej to monolog młodej, bezimiennej dziewczyny, przywodzący na myśl spowiedź. Nieco chaotyczny i urywany, ale składający się na obraz nienazwanej i zawieszonej w czasie bogobojnej wsi. Obraz równie aktualny kilkadziesiąt lat temu, jak i teraz.
   
   Tutaj życie toczy się według ustalonego porządku, każdy zna swoje miejsce, powinności i obowiązki. „Obrus na niedzielę biały, nad drzwiami krzyż, pod wieczór pacierz, na końcu tygodnia niedziela, a w niedzielne południe rosół”. Tutaj wciąż świetnie ma się patriarchat. „Od tego jest mężczyzna, żeby wiedzieć”, pracować w polu, a w niedzielę chwalić Boga w kościele i nawet okres abstynencji alkoholowej ma ściśle określony. „Dziewczynka rozprasza chłopców, nie może służyć przy ołtarzu”. „Kobieta inaczej służy Bogu. O, na przykład w kuchni. Mężowi, dzieciom”. Tutaj „za każdą karą stoi wina”, a jedynym moralnym autorytetem jest proboszcz, podległy arcybiskupowi. Bohaterowie „Dewocji”, podobnie jak wieś bezimienni, są reprezentatywni, można by rzec symboliczni. W każdej wsi znaleźć można podobną Sklepową, Listonoszkę, Katechetkę, proboszcza, i zapewne ciotkę Jadwigę i wujka Staszka również. Mała wiejska społeczność jakich wiele. Tylko, że w tej konkretnej, sportretowanej przez Ciarkowską, dzieją się rzeczy niezwykłe.
   
   Przychodzi na świat i żyje bohaterka – narratorka. Jak mówi jej matka „nie jest taka głupia, tylko taka jakaś ciężka. Taka ślamazarna i nierozgarnięta. A to wodę rozleje, a to się zagapi, a to zamyśli, a to głupoty gada”. Jednocześnie ta sama matka uważa, że jej córka zrodzona została z cudu, wybrana przez Boga. I kiedy okazuje się, że w istocie dziewczyna posiada dar uzdrawiania, to zarówno matka, jak i cała wiejska społeczność dochodzą do wniosku, że to jednak niemożliwe. W końcu sam proboszcz tak twierdzi, a on ma zawsze rację.
   
   „Dewocje” to opowieść o prowincjonalnej religijności mającej niewiele wspólnego z wiarą. Tutaj rządzi tradycja. Ważne jest to, co powie sąsiad, a patrzy uważnie i widzi, kto był w kościele, kto do komunii przystąpił. Przeżywanie religii jest z góry narzucone. Bóg jawi się jako srogi starzec, który wszystko widzi, za złe karze, a przemawia ustami proboszcza. Grzechy należy jak najszybciej wyznać w konfesjonale. Dowodem prawdziwej wiary jest odklepywanie zdrowasiek przed jarmarcznymi obrazami i figurkami. W tym świecie nie ma miejsca na odmienne przeżywanie religii, na własne poszukiwania, na dostrzeganie Boga w świecie i w drugim człowieku. Wszelkie przejawy indywidualizmu są piętnowane i duszone w zarodku.
   
   Nie nazwałabym powieści Ciarkowskiej uniwersalną, ale to, o czym traktuje wydaje się dziwnie swojskie i znajome. Trafność spostrzeżeń i obserwacji w zestawieniu z plastycznymi opisami, pięknym, wyrafinowany, wręcz poetyckim językiem, piętrowymi metaforami poraża jeszcze mocniej. „Dewocje” to historia trudna, niewygodna, uwierająca, ale bardzo potrzebna.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Zuzanna S. w dniu 2021-11-02

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Mieszkam w Polsce całe swoje życie,jak zdecydowana większość czytelników dzieła „Dewocję”. Tez mam w rodzinie osoby,które są silnie wierzące,a ich życiem rządzi to, kto co założył do kościoła, a kto ile dał księdzu na tace-dlatego lektura książki była dla bardzo osobista sprawą.Książka w końcu opowiada o relacji kraju/wioski z kościołem,ale także samej jednostki z wiarą. I to z konkretną wiarą.Bohaterowie „Dewocji” są silnie ułożeni przez kościół katolicki-wszystko musi być takie,jak powiedziano, musi być jak to nazywa matka głównej bohaterki „po bożemu”. Wszelkie odstępstwa są zdrożne,niebezpieczne,a mieszkańcy żyją tylko poprzez wypełnianie woli bożej. Uważam,ze świetnie to oddaje oddziaływanie Kościoła katolickiego na przeciętnego Polaka.Ciagle życie polegające na podporządkowywaniu się jakimś zasadom,chodzeniu tylko utartymi ścieżkami,bo tak jest bezpiecznie to coś,co sama żyjąc w Polsce sterroryzowanej przez biskupów obserwuje. Trzeba tez wspomniec o tym,ze kościół nie jest w nie demonizowany. Postaci jak i sytuacje opisane w książce są wielowymiarowe,przez co nie ma sie wrażenia, ze książka jest „atakiem” wymierzonym w kościół,a raczej rzetelnym opisem jego działania.Od strony technicznej książka tez jest dobrze stworzona. Bardzo przyjemnie się ja czyta,mimo,ze porusza temat trudny.Myśle,ze warto przeczytać to dzieło i cieszę sie, że mogę je mieć ja swojej półce.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Natalia G. w dniu 2021-10-31

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Dewocje, czyli najnowsza książki Anny Ciarkowskiej może zdecydowanie wywołać zdziwienie u jej wiernych czytelników. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta — autorka postawiła tym razem na niestandardową formę. Całe zaskoczenie polega na utrzymaniu całej książki w konwencji osobistej spowiedzi głównej bohaterki. Autorka, którą możemy znać z, chociażby „Pestek" postanowiła tym razem iść w zupełnie nową stronę i poruszyć tematy nie tyle dyskusyjne, co wręcz kontrowersyjne. Tym razem czytelnik musi zmierzyć się z dobitnie realistycznymi opisami otaczającego świata. Te niezwykle dokładne obrazy pozwalają lepiej poczuć i rozumieć lęk towarzyszce bohaterce. Warto zauważyć, że również zastosowanie niezbyt charakterystycznej narracji sprawia, że książka staje się bardzo osobista w odbiorze. Efekt, jaki został uzyskany poprzez zastosowanie tej konkretnej narracji, minimalizuje bowiem dystans, jaki zazwyczaj możemy odczuwać podczas czytania podobnych gatunkowo lektur. W tym przypadku nie tylko stajemy się częścią osobistego wyznania, lecz także zostajemy wprowadzeni do świata, którego z jednej strony ciągle jesteśmy częścią, a z drugiej strony, o którego istnieniu nie zdawaliśmy sobie sprawy. Dodatkowo książka świetnie broni się psychoanalizą otaczającego nas świata. Autorka przedstawia bowiem wielu unikatowych bohaterów, jednocześnie nadając im cechy charakterystyczne sprawiające, że stają się oni przejrzystymi archetypami.
   
   Z minusów brakowało mi zakończenia pewnych wątków. Autorka bowiem poruszyła ich bardzo wiele, przy jednoczesnym niedomknięciu ich.
   
   Pomimo tego, książkę oceniam bardzo pozytywnie. Tytuł, który na pewno nie przyciągnąłby mojej uwagi w księgarni, okazał się niezwykłą niespodzianką i pełną zaskoczeniem drogą wprost do głów mieszkańców prerii.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 3/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Kacper S. w dniu 2021-10-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Dewocje" Anna Ciarkowska
   
   Życie mieszkańców wsi takiej, jakich wiele skupia się wokół kościoła. To ON stanowi centrum wsi. Wszyscy przychodzą do niego w poszukiwaniu ulgi, radości czy przebaczenia win. Modlitwa odgrywa ważną, o ile nie najważniejszą, rolę w życiu pewnej dziewczyny, w której po czasie budzi się powołanie...
   
   "Dewocje" to książka opowiadająca o miejscu, jakiego odpowiedników na mapie Polski znajdziemy tysiące. Takim, którego mieszkańcy bezkrytycznie, z pochyloną głową, z oddaniem stosują się do nauk księdza głoszonych na niedzielnej mszy, kultywują tradycje przodków oraz są gorliwymi wyznawcami zasady - "Módl się i pracuj". Anna Ciarkowska po mistrzowsku odmalowała słowem właśnie takie miejsce, taką lokalną społeczność, zamkniętą na wpływy z zewnątrz, na inne poglądy. Każdy wyznaje to samo, albo po prostu koniec. Przestrzeń, w której nie ma miejsca na inność, wyróżnianie się postrzegane jest jako sprzeniewierzenie się Bogu.
   
   Powieść skonstruowana przez Annę Ciarkowską ma formę spowiedzi z całego życia. Już na pierwszych stronach ta metoda narracji jest wyraźna, bardzo namacalna. Narratorka opowiada o zdecydowanej większości wydarzeń, które spotkały ją w rodzinnej, dewotycznej wręcz wsi. Właśnie sposób przedstawienia historii jest jednym z najważniejszych elementów "Dewocji", które czynią ją wstrząsającą, szokującą, okrutną i nad wyraz aktualną. Jest to pozycja jest kontrowersyjna, wzbudzająca wiele wątpliwości w czytelniku, ale też niezwykle prawdziwa.
   
   Uważam, że historia zapisana na kartach książki przez każdego zostanie odebrana inaczej. W końcu wszyscy wychowaliśmy się w innych środowiskach, u innych wiara była ważniejsza, u jeszcze innych była zsunięta na dalszy plan.
   
   "Dewocje" Ciarkowskiej są książką co najmniej specyficzną. Bardzo nierówny sposób prowadzenia fabuły sprawia, że mamy problem z chronologicznym uporządkowaniem dziejących się rzeczy. Sprawy nie ułatwia wielce górnolotny styl pisania autorki. Sili się ona na opowiadanie historii filozoficznie, prosto, lecz z dużą dozą ukrytego piękna - co, niestety, nie wyszło do końca tak, jak powinno. Określa się to mianem "przerostu formy nad treścią", i to jest prawda. Książka porusza ważny społecznie temat, jednak te usilne próby wykorzystania poetyckiego języka, wcale nie ułatwiają lektury, lecz sprawiają, że "Dewocje" czyta się ze znudzeniem. Monotonia sięga zenitu - głównie przez ten siermiężny styl pisania.
   
   Niezbyt pogłębiony został wątek dorastania, któremu naprawdę wiele brakuje do ideału.
   
   Mimo że "Dewocje" od początku do końca są, według mnie, opowieścią bezpłciową, beznamiętną, pozbawioną jakichkolwiek uczuć, to ogromnie wpływają na nasze postrzeganie wiejskiej religijności, niejednokrotnie przesadnej i bardzo dla młodego, dojrzewającego człowieka szkodliwej, toksycznej.
   
   ⭐6/10
   
   Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu WAB.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 5 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję