Delirium

Jak zachowuje się człowiek, który czuje się oszukiwany i zdradzany? Do jakich sytuacji mogą prowadzić nas nasze myśli? Ten I wiele innych tematów poruszonych zostaje w książce pt. “Delirium” Macieja Kapuścińskiego.

Autor, w swoim dziele opowiada historię człowieka, który po wyjściu z domu zauważa niepokojące rzeczy, które odbywają się “za jego plecami”. Mimo swoich wątpliwości nie jest w stanie skonfrontować się z rzeczywistością, uciekając w różne obszary życia. Jego ucieczka staje się nie tylko fizyczną przeprawą, ale I psychiczną męczarnią.

“Delirium” to opowieść, w której bardziej niż na fabule skupiamy się na stanie psychologicznym głównego bohater, Krzysztofa. Postać ta zmaga się z nurtującymi, wręcz męczącymi go pytaniami, co się dzieje za drzwiami jego mieszkania. Po zauważeniu postaci kobiety i mężczyzny nie jest w stanie poradzić sobie z wątpliwościami. Złe myśli pchają go w skrajne granice, skłaniając do robienia różnych rzeczy. Rozmowy z innymi nie pomagają, wręcz coraz bardziej pogarszają jego stan. Do całości dochodzi alkohol, który niestety również nie przywraca trzeźwości umysłu.

Maciej Kapuściński stworzył historię, która jest podróżą po skrajnych emocjach i myślach głównego bohatera. W swojej książce pokazuje ogromną nostalgię, zagubienie i strach. Strach przed tym, co może nas spotkać. W bardzo ciekawy sposób przedstawia tę podróż, ukazując nie tylko myśli, ale i nieprzewidziane zachowania. Pokazuje przy tym, jak niewiele trzeba, by wpaść w obłęd własnych myśli.

Historia ta, jest pozycją bardzo ciekawą, wyróżniającą się na rynku wydawniczym. Jest to propozycja nie dla każdego. Jako powieść psychologiczna stawia przed czytelnikiem liczne refleksje i myśli. Pozwala zajrzeć w głąb siebie, zobaczyć to, co niewidoczne na pierwszy rzut oka. Książka warta poznania.

Chcecie przekonać się, co dzieje się w głowie człowieka, który stoi nad przepaścią?

Gdańsk w zimowej scenerii. Poznajemy Krzysztofa, który czekając na sąsiada widzi swoją żonę, która go okłamała. Mężczyzna nie wie, co ma zrobić. Chaos jaki go ogarnia doprowadza do tragedii. Czy uda mu się pozbierać?

"Delirium” Macieja Kapuścińskiego to powieść, która wciąga czytelnika w wir emocji i refleksji na temat kondycji współczesnego człowieka. Autor w tej książce eksploruje temat obsesji, miłości i utraty. Fabuła koncentruje się wokół głównego bohatera, który zmaga się z wewnętrznymi demonami i poczuciem zagubienia w świecie, gdzie granice między rzeczywistością a iluzją zaczynają się zacierać. Kapuściński posługuje się bogatym językiem i plastycznymi opisami, co sprawia, że czytelnik niemal odczuwa napięcie i niepokój bohatera. Jednym z najmocniejszych elementów "Delirium” jest psychologiczna głębia postaci. Autor umiejętnie kreśli ich portrety, ukazując złożoność emocji i motywacji. To sprawia, że nawet w momentach chaosu i szaleństwa, bohaterowie pozostają wiarygodni i bliscy czytelnikowi. Książka porusza także szersze tematy społeczne i kulturowe, zmuszając do zastanowienia się nad miejscem jednostki w szybko zmieniającym się świecie. Kapuściński nie boi się poruszać trudnych tematów, co czyni tę powieść nie tylko literackim doświadczeniem, ale także istotnym komentarzem na temat współczesności.

"Delirium” to intrygująca lektura, pełna emocji i głębokich przemyśleń. Maciej Kapuściński udowadnia, że jest pisarzem, który potrafi zaskoczyć i zafascynować, a jego książka pozostaje w pamięci na długo po jej przeczytaniu. To pozycja, która na pewno znajdzie swoje miejsce w sercach czytelników poszukujących literackich wyzwań.

Emocje gwarantowane.

Czytajcie! Polecam!

BRUNETTE BOOKS

Jest przecież tak znajoma, a wciąż odkrywana i obiecująca. Trudno od niej oderwać wzrok. Magnetycznie przyciąga każdego spragnionego.

Widziana w oknie urzeka, przywołuje, nie toleruje obojętności. Pożądana. Otoczona światłem urzeka, uwodzi. W niej kryje się niszcząca siła.

Butelka…?

Kobieta…?

„Nieraz patrzę na nią długo, gdy jest czymś zajęta, i powiem ci, że jej widok, tej drobnej, pięknej kobietki, jest tak demoniczny, tak silnie wstrząsający, że zaczynam się jej obawiać…”

Jej kształt budzi oczekiwania. Wyobraźnia szaleje, jakby patrzyło się na fenomenalne górskie szczyty – dostojne, pięknie ukształtowane przez naturę. Chce się je zdobywać. Nie ma nikogo tak silnego, kto kocha, a jednocześnie brak mu odwagi.

„Powiedział Wasenbergowi prosto w oczy o pewnej zasadzie, jak panowała w górach: że gdy się razem wychodzi, razem się wraca i nie rozdziela się ani na chwilę, na odległość większą niż zasięg wzroku czy głosu”

Czym kierowałaby się kobieta, która uległa nieślepemu instynktowi? Jak bardzo by musiała pragnąć wznieść się na szczyt, że nie przerażałby ją upadek? To jest jak skok w przepaść zdrady?

„Zrobiłaby to w jednej chwili. Szatan jednak, który w niej zamieszkał, opuścił ją w chwili, gdy zdała sobie sprawę, że nie w stanie tak naprawdę zostawić swojego męża i syna.”

Chora wyobraźnia i zazdrość mają siłę, która mąci umysł. Nawet pozorny przyjaciel może zatruć krew domysłami, oszczerstwami.

„Tyle razy ci mówiłem, że z nią jest coś nie tak…”

Otumaniony alkoholem umysł płata figle. Stojąc u drzwi, Krzysztof nie miał odwagi po prostu zadzwonić do drzwi. Wybrał inną drogę, bardziej ryzykowną.

„Boisz się wejść do własnego mieszkania, własnego domu, tchórz jesteś, a nie ojciec, mąż…”

Nieważne, jaki byłby kres domysłów, jak niedostępne jest schronienie, trzeba posłuchać głosu rozsądku.

„- Tatusiu, nie płacz, nie płacz, przecież jestem. Trzeba być głuptasem, żeby płakać. Chodźmy do domu…”

Pan Maciej Kapuściński napisał swoją opowieść w stylu teraz rzadko spotykanym. Jego przemyślenia urzekają wysublimowanym językiem. Im szybciej rozwija się akcja, tym bardzie dynamiczny i sugestywny jest styl jego prozy. Tu nie ma wulgaryzmów i skrótów myślowych. Tego „Delirium” nie odczuwa się prostacko. Tę książkę trzeba przemyśleć i zrozumieć rozterki głównego bohatera. Na pewno przeczytam „Szpetników”, napisanych przez pana Kapuścińskiego. Ten facet mnie zaintrygował, za co bardzo dziękuję.

Kolejna książka, która wyszła spod pióra pana Macieja Kapuścińskiego nosi tytuł „Delirium”. To powieść obyczajowa ze sporą dawką psychologicznej analizy ludzkiego umysłu, ludzkich zachowań i reakcji będących efektem bolesnych zdarzeń, złych i lekkomyślnych decyzji. Tytuł niezwykle trafnie oddaje klimat świata tu opowiedzianego, bo oto główny bohater, Krzysztof, doświadcza delirium, na skutek wstrząsających przeżyć doznaje stanu zaburzenia świadomości. Emocje, które nim targają, są jak zamieć śnieżna szalejąca na ulicach i osiedlu w Gdyni. Dramat Krzysztofa nie jest zresztą jedynym opisanym w książce, historia pani Marii jest także długo skrywaną tajemnicą o złych wydarzeniach z przeszłości. W klimat i tematykę powieści wprowadza czytelnika nie tylko tytuł, ale także motto – fragment "Biesów" A. Puszkina. Autor zapowiada klimat zimowej, śnieżnej, nocy pełnej niepokoju i samotności, buduje napięcie, lecz kiedy świat staje się nie do wytrzymania, kiedy główny bohater jest o krok od poddania się „biesom”, pojawia się światło, czyste bo niewinne. Co jest tym światłem? Przekonajcie się Państwo sami. Polecam zanurzenie się w powieść, w jej świat ludzkich emocji, wątki sensacyjne, i opisy zimowej Gdyni. Tym bardziej, że wszystko to jest napisane specyficznym dla autora stylem, który charakteryzuje się bogatym językiem, przemyślanym układem przeplatających się wątków i sprawia, że „Delirium” czyta się szybko, można by napisać, wręcz zachłannie ciekawością poznania zdarzeń przedstawionych na kolejnych stronach. Na tym opisie mogłabym zakończyć nie chcąc zdradzać treści książki, nie mogę się jednak oprzeć pokusie wzbudzenia być może zaskoczenia i mam nadzieję, większej ciekawości i chęci przeczytania drugiej powieści pana Macieja Kapuścińskiego; w moim przekonaniu, pomimo tych wszystkich emocji i zamieci, których przecież w mniejszym lub większym stopniu i my doświadczamy na co dzień, motywem przewodnim „Delirium” jest, jak to w życiu bywa- MIŁOŚĆ.

Marzena