Córki tęczy

Muszę przyznać, że trudno było mi się oderwać od tej książki, mimo iż początkowo akcja rozwija się baaardzo niespiesznie. Jednak opisy afrykańskich ulic, ludzi i wpleciona w główny wątek historia RPA wzbudziły moje zainteresowanie. Obie bohaterki – Joy i Zuzanna mają za sobą interesującą historię, a ich kolejne życiowe wybory sprawiają, że te z pozoru zupełnie różne postaci spotykają się w całkowicie nieprawdopodobnych okolicznościach.

To książka o kobiecej solidarności, pokazanej w tak piękny i subtelny sposób, że akurat ten wątek na długo zostanie w mojej pamięci i właśnie ta pomoc i wsparcie ze strony innych kobiet będą mi się zawsze kojarzyły w „Córkami tęczy”. To też powieść o tym, że czasami szukamy daleko tego, co mamy dosłownie pod ręką i o tym, że nierzadko warto posłuchać głosu kogoś, kto obiektywnym okiem spojrzy na naszą sytuację i podsunie rozwiązanie. Polecam, zwłaszcza na zimne, długie jesienne wieczory.

Kilka dni temu swoją premierę miała powieść Hanny Cygler "Córki tęczy".

Może mieliście już okazję przeczytać? Książka od jakiegoś czasu była dostępna na Legimi.

Ta opowieść zaintrygowała mnie od pierwszego rozdziału. Jest napisana z perspektywy dwóch bohaterek, Joy, dziewiętnastolatki z Pretorii, i Zuzy, bizneswoman z Gdańska. Autorka powoli wprowadza czytelnika w szczegóły życia kobiet. Z lekkością wpłata w tę opowieść skomplikowaną historię zarówno RPA, jak i Polski, zabierając czytelnika w magiczną podróż genealogiczno-historyczną. Czytałam z zapartym tchem. Coś niesamowitego. W pewnym momencie losy kobiet się splatają i tworzą zaskakującą historię z wątkiem sensacyjnym.

Myślę, że fani zarówno powieści historycznych jak i dobrych obyczajówek z dreszczykiem docenią tę książkę. Mnie urzekł sposób, w jaki autorka przedstawiła kobiety, różniące się pochodzeniem i kolorem skóry, statusem społecznym i zainteresowaniami, ale wyznające te same uniwersalne wartości. Też afrykańska filozofia Ubuntu znalazła piękne odzwierciedlenie w tej powieści.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i powiem wam, że bardzo udane. Pani Hanna ma pokaźny dorobek literacki i wielka szkoda, że o jej książkach słyszy się tak mało.

Nie ukrywam, że jestem okładkową sroką, a jedno spojrzenie na okładkę najnowszej powieści Hanny Cygler, sprawiło, że przepadłam. Nie bez znaczenia okazał się też fakt, że nazwisko autorki przewijało się wielokrotnie w Waszych rekomendacjach i to był idealny moment, by nareszcie poznać jej twórczość.

I w tym przypadku zdecydowanie można oceniać książkę po okładce, bo cudowna oprawa skrywa równie piękną opowieść, która zachwyciła mnie pod wieloma względami. Bo to nie tylko poruszająca historia dwóch kobiet, które mimo diametralnych różnic los styka ze sobą, ale przede wszystkim fascynująca podróż do egzotycznego RPA, widzianego nie oczami turysty, a młodej mieszkanki stolicy tego kraju. Wplecenie w fabułę wątku jak z najlepszego thrillera jest dodatkowym bodźcem nie pozwalającym choć na chwilę oderwać się od lektury.

Autorka czerpie ze swoich licznych podróży, a zachwyt i fascynację Afryką przekłada na fabułę wzbogacając ją interesującymi faktami dotykającymi spraw społecznych, kulturowych i politycznych, mających przede wszystkim wpływ na życie kobiet. Uchyla również rąbek ciemnej strony tamtejszego świata związanej z korupcją, narkotykami i zorganizowaną działalnością przestępczą. Ukazuje kontrasty i nierówności społeczne, które walka z apartheidem miast zniwelować jeszcze pogłębiła.

Nie ukrywam, że to historia Joy, młodej mieszkanki Pretorii zmagającej się z bezlitosną codziennością najmocniej zapadła mi w serce. Bo osierocona dziewczyna opiekująca się swoimi młodszymi siostrami nie tylko nie może liczyć na wsparcie rodziny, ale też za jej przyczyną zostaje wystawiona na śmiertelne niebezpieczeństwo. Mimo to nie traci zarówno wpajanych jej przez matkę wartości, jak i zahartowana przez życie walczy o to, co dla niej najważniejsze.

Zuzannie mieszkającej w Gdańsku, spełnionej bizneswoman z bagażem trudnych osobistych doświadczeń dopiero po czterdziestce zaczyna na tyle doskwierać samotność, że decyduje się na przygodę w RPA, w której widzi szansę na odmianę losu. Obie kobiety nie zdają sobie sprawy, jak bardzo ich spotkanie i to czego razem doświadczą wpłynie na ich życie.

Ileż przyjemności i pozytywnych emocji dostarczyła mi ta powieść! Podkreślająca wagę kobiecej siły i solidarności, lojalności i (nie)zwykłej chęci niesienia pomocy drugiemu człowiekowi bez względu na dzielące nas różnice. Pokazująca też jak mały i zaskakujący potrafi być świat. Czasem to, co wydaje się odległe i obce, może okazać się bliższe niż myślimy, a to, czego szukamy daleko możemy znaleźć na wyciągnięcie ręki.

Zerknijcie też na dwie inne książki autorki, które zostały wznowione w równie uroczych oprawach - "Grecka mozaika" i "Kolor bursztynu".

Jak ogromnie ta powieść mnie zafascynowała i zainspirowała do zmian w życiu! Nie wiem, czy spotkaliście się z afrykańską filozofią Ubuntu, według której wszystkich ludzi łączy uniwersalna więź i dobre relacje międzyludzkie, a także pomoc drugiemu człowiekowi jest czymś, czym w życiu musimy się kierować. To właśnie za sprawą „Córek tęczy”, w pocie czoła przeszukiwałam internet, by zgłębić tę przepiękną filozofię. A takich smaczków znajdziecie w tej historii całe mnóstwo. Jednak „Córki tęczy” to przede wszystkim wspaniała opowieść o kobietach. Kobietach, które z pozoru dzieli wszystko. O Zuzannie, czterdziestolatce „plus”, polskiej bizneswoman niemieckiego pochodzenia mieszkającej w Gdańsku oraz Joy (mojej ulubienicy), dziewiętnastolatce mieszkającej w Pretorii w RPA. I choć niemożliwością było, by kiedykolwiek stanęły na swojej drodze, los postanowił je połączyć. To także powieść o Afryce, o ludziach takich, jak my, żyjących w dużych miastach, o ich codzienności. Powieść o tym, że kolor skóry, religia, kultura nie są ważne. Ważne jest bycie CZŁOWIEKIEM. To w końcu przepiękna historia kobiecej solidarności, z mocno rozbudowanym, niezwykle fascynującym tłem fabuły (znak rozpoznawczy Hanny Cygler), która totalnie mnie urzekła i zafascynowała. Jestem pewna, że z Wami będzie podobnie :)

Czasami życie stawia na naszej drodze ludzi, których w innych okolicznościach nigdy byśmy nie poznali. Często nie zdajemy sobie sprawy, jaką rolę w nim odegrają. Czy poznanie ich wpłynie na nasze życie? Bywa, że kontakt z nimi staje się przyczynkiem do zmian, które gdzieś długo w nas dojrzewały, ale do tej pory nie mieliśmy możliwości, ale może i odwagi, aby zrobić krok naprzód.

Nowa powieść Hanny Cygler to powieść, która przenosi nas do Republiki Południowej Afryki, gdzie poznajemy Joy. I choć jej imię kojarzy się z radością, to patrząc na jej obecne życie, bardziej tożsame jest z chichotem losu. Młoda dziewczyna, która po śmierci matki, samotnie wychowuje siostry, musi zmagać się z wieloma trudnościami. Od tych finansowych, przez materialne, a na tych, związanych z relacjami rodzinnymi skończywszy. Dziewiętnastolatka stara się mimo wszystko przetrwać, mając jedynie wsparcie sąsiadek. Niestety na pomoc ze strony najbliższych nie może liczyć… Równolegle poznajemy Zuzannę, która stoi na czele prężnie działającej polskiej firmy. I choć życie bizneswoman zdaje się pozbawione problemów, to kobieta wciąż czuje się samotna, niekochana, odtrącona nawet przez matkę i własnego syna — niepotrzebna. Kiedy los zsyła jej okazję, aby przeżyć przygodę w dalekiej Afryce, postanawia z niej skorzystać. Nie spodziewa się bowiem, że będzie ona punktem zwrotnym w jej życiu…

„Córki tęczy” to niezwykle ciekawa opowieść o kobietach. O kobietach tak różnych, żyjących w innych miejscach, prowadzących inny tryb życia i zmagających się z zupełnie innymi problemami, a jednak tak podobnych. Bo zarówno Joy, jak i Zuzanna, to kobiety silne, zdeterminowane, które mimo wszystko próbują odnaleźć swoje szczęście. To powieść utkana na bazie kontrastów, które doskonale widać, chociażby na przykładzie poziomu życia mieszkańców Południowej Afryki. Od skrajnej biedy, aż po przepych i bogactwo, które nie zawsze jest wynikiem ciężkiej pracy, a częściej szemranych interesów. Naprzemienna narracja przypomina dwa rozwijające się kłębki wełny. Każda z kobiet ma własną nić, a czytelnik może śledzić ich historie do momentu, aż ich drogi się przetną w najmniej oczekiwanym momencie. Powieść Hanny Cygler to klimatyczna opowieść, która pokazuje, że nic w życiu nie jest ostateczne, że, nawet jeśli jesteśmy przekonani, że nie czeka nas nic pozytywnego, że zostaliśmy sami ze swoimi troskami, to może się okazać, że otrzymamy wsparcie od osób, po których nigdy byśmy się tego nie spodziewali. Bo czasami zupełny przypadek potrafi zdecydować o naszym losie.

„Córki tęczy” to także opowieść o drodze do poznania własnych korzeni. O niewypowiedzianej tęsknocie za zgłębieniem tej wiedzy, poznaniem rodzinnej przeszłości, a tym samym możliwości zrozumienia tego, kim się jest, skąd się pochodzi i gdzie jest nasze miejsce na ziemi. Czasami takie „badania” mogą doprowadzić do zaskakujących odkryć.

Podsumowując

Powieść Hanny Cygler to nakreślona z dużą wrażliwością, a także wyraźnie wyczuwalną fascynacją autorki kulturą i pięknem Afryki, opowieść, która zdaje się idealnym odzwierciedleniem afrykańskiej filozofii Ubuntu, która pokazuje uniwersalną więź, która łączy całą ludzkość. Bez względu na status majątkowy, na pochodzenie, czy kolor skóry – w każdym z nas drzemie ogromny potencjał do bycia człowiekiem, stawiającym pomoc bliźniemu ponad własne potrzeby. To także historia o kobietach i kobiecej solidarności oraz o tym, iż zawsze należy pamiętać, że wszyscy jesteśmy jedną tęczą na niebie. I jak każdy jej kolor jest istotny, tak każdy z nas jednakowo ważny.