Córki tęczy

Kolory tęczy

Lubicie czytać powieści w których głównymi bohaterkami są kobiety? Ja lubię, dlatego z wielką ciekawością sięgnęłam po powieść pani Hani. Było to moje pierwsze spotkanie z prozą autorki i jestem jak najbardziej na tak ! Chętnie sięgnę po inne książki pani Cygler.

Wracając do recenzowanej przeze mnie dziś powieści, to opowiada ona o dwóch kobietach, których losy połączy splot zaskakujących zdarzeń. Joy Makeba ma dziewiętnaście lat, mieszka w Pretorii, stolicy RPA, sama opiekuje się i wychowuje dwie młodsze siostry. Po śmierci matki ich życie to codzienna walka o przetrwanie. Relacje Joy z bliskimi, ojcem i bratem, są skomplikowane, jednak wraz z biegiem akcji powieści zaczną się one poprawiać.

Drugą bohaterką "Córek tęczy" jest Zuzanna Fleming, czterdziestodwuletnia kobieta, która zdaje się, że w życiu osiągnęła wszystko i że niczego jej nie brakuje, jest właścicielką dobrze prosperującej fabryki okien, ma piękny dom, dorosłego, przystojnego syna, ale mimo to czuje się samotna, brakuje jej miłości. Postanawia odpocząć, wyjechać na urlop, na egzotyczne wakacje do RPA, wraz z poznanym przez internet Jackiem. Zuzanna nie spodziewa się nawet jak ta znajomość wstrząśnie jej życiem i jak wymarzone wakacje zamienią się w horror.

Przeznaczenie, los, fatum splatają ścieżki życia Joy i Zuzanny, a to spotkanie odmieni je całkowicie. Bohaterki przejdą wewnętrzną przemianę, wiele dowiedzą się o sobie, a także odważą się na zmiany w swoim życiu, na które dotychczas brakowało im odwagi. Ich życia zmienią się na lepsze, a one odnajdą to, czego szukały i czego im brakowało.

Powieść pięknie okazuje kobiecą siłę, solidarność, pomoc, wsparcie, którego kobiety udzielają sobie wzajemnie bez względu na dzielące je różnice, czy jest to stan majątkowy czy pochodzenie. Autorka od pierwszych stron przykuwa uwagę czytelnika, potrafi zaintrygować i sprawić, że losy bohaterek stają się ci bliskie i przeżywasz dogłębnie ich przygody. Polubiłam zarówno Joy jak i Zuzannę, współczułam im, trzymałam za nie kciuki, kibicowałam, i bardzo cieszyłam się z zakończenia, które autorka nam serwuje. Fajnie ukazane są także realia życia w Południowej Afryce. Nie interesowałam się wcześniej tym krajem, a dzięki powieści pani Hani, wiem teraz co nieco o RPA.

"Córki tęczy" to ciekawa, mądra i pouczająca opowieść, pokazuje, że warto otworzyć się na pomoc oferowaną nam przez drugiego człowieka, że czasem miłość jest obok nas, wystarczy tylko otworzyć oczy i przełamać się, że znajomości z internetu mogą być niebezpieczne i ryzykowne, a przyjaźń to wspaniałe uczucie, które niszczy wszelkie bariery i różnice, a ludzie całego świata tworzą barwy przepięknej tęczy, która bez nich nie miałaby racji bytu. Wspaniała historia, polecam z całego serca, a za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu LUNA. 💙

Dwa różne światy, dwie różne kobiety - świetna książka. Doskonała powieść, która dobitnie pokazuje to, że pomimo tego, iż jesteśmy tylko ludźmi, to tak wiele nas różni. Po raz pierwszy mam do czynienia z tą autorką i jestem zachwycona tym, co otrzymałam. Jeżeli i Wy lubicie takie historie, które są w stanie wzruszyć Was do głębi, to powiem Wam, że i do Was trafią "Córki tęczy". Polecam w szczególności dla tych osób, które szukają dla siebie drogowskazu życiowego. Całkiem możliwe, że tu go właśnie znajdziecie.

Piękne okładki mają na ogół przykuwać uwagę czytelnika ale także nieco odwrócić uwagę od nie zawsze doskonałego wnętrza książki. Tym razem wnętrze było tak samo piękne jak okładka !:)

Są takie historie które pozwalają się odprężyć. Odsunąć trudny całego dnia z dala od siebie. Pozwalają na zatopienie się w historii która choć bardzo życiowa i realna może także czegoś nauczyć. Szacunku, kobiety do kobiety. Udzielenia pomocy bezinteresownej ale także nie zważającej na pochodzenie czy rasę.

Szacunek ! Oto czego uczy książka - Córki tęczy.

Poznając tą historią byłam wręcz zafascynowana jej fabułą.

Autorka oddaje nam w ręce historię dwóch kobiet które się nie znają, a jednak pomagają.

Joy Makeba jest mieszkanką Pretorii w Republice Południowej Afryki. Kobieta zdana na siebie, prubuje walczyć a wręcz walczy aby przeżyć.

Jej los krzyżuje się z Polką - Zuzanną Fleming która wpada w nielada tarapaty podczas pobytu na wymarzonym urlopie.

Co takiego się stanie kiedy drogi tych dwóch kobiet się skrzyżują?

Oj stanie się bardzo wiele !

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej lektury. Kunszt z jakim została napisana określiłabym jako niebywały. Bardzo dawno nie czytało mi się tak dobrze książki. Autorka przeniosła mnie w piękne krajobrazy które powodowały moje rozluźnienie i odganialy wszelkie problemy dnia codziennego. Nie mogę zbyt dużo zdradzić na temat fabuły. A szkoda. Wszystko jest tutaj ze sobą ściśle związane. Każda informacja jest bardzo ważna w odbiorze historii ale także wyznacza jej dalszy bieg.

Jest to piękna historia o solidarności kobiet, o niesieniu pomocy w momencie najbardziej potrzebnym ale, ale także o niepowodzeniach życiowych które powinny stać się dla nas pewną nauką na przyszłość.

W moim odczuciu fabuła zawiera wiele metaforycznych przemyśleń. Nie sposób się w niej zatracić. Spędziłam z nią pięknych kilka godzin i zdecydowanie nie były to godziny zmarnowane. Takie piękne książki warto czytać ! Polecam

Literatura piękna, w której główną rolę grają kobiety to coś, po co sięgam z ogromną przyjemnością. Po "Córki tęczy" sięgnęłam z polecenia przyjaciółki i była to dla mnie niezwykła przygoda. Przede wszystkim jest to historia o sile kobiet, które pomimo zupełnie innego życia, pochodzenia czy koloru skóry, zjednoczyły się i pomogły sobie wtedy, kiedy najbardziej tego potrzebowały. Sama fabuła jest świetna, ale dodatkowym plusem było dla mnie to, że autorka zawarła dużo ciekawostek na temat życia w Afryce, dzięki czemu mogłam lepiej odnaleźć się w tym świecie. 

Nie od dzisiaj wiadomo, że jestem osobą, która w pierwszej kolejności zwraca uwagę na okładki książek. Gdy po raz pierwszy zobaczyłam zapowiedź książki Hanny Cygler „Córki tęczy” od razu zakochałam się w okładce. Do tej pory nie miałam okazji poznać pióra autorki, więc sięgając po tę powieść kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Nie przypuszczałam jednak, że pod tą cudowną okładką kryje się powieść, która wywoła we mnie ogrom emocji.

Co takiego wydarzy się w momencie, gdy spotykają się dwie kobiety, które w normalnych okolicznościach nigdy, by się nie poznały?

Joe Makeba mieszka wraz z dwoma siostrami w Pretorii w Republice Południowej Afryki. Jej każdy dzień to walka o przetrwanie.

Zuzanna Fleming jest właścicielką fabryki w Gdańsku. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko miłości. Pewnego razu za namową koleżanek zakłada konto na portalu randkowym. Przystojny Jack może okazać się tym, którego szuka Zuzanna. Nieoczekiwanie mężczyzna proponuje jej egzotyczne wakacje. Zuzanna oczarowana propozycją Jacka decyduje się na wyjazd. Szybko jednak okazuje się, że wypoczynek na łonie natury i podziwianie dzikich zwierząt, zamienia się w walkę o życie.

Jestem zachwycona powieścią, którą stworzyła Hanna Cygler. „Córki tęczy” to przepiękna historia, przepełniona całą paletą emocji, przez którą dosłownie się płynie. Jestem pod ogromnym wrażeniem kunsztu pisarskiego Hanny Cygler i żałuję, że tak późno poznałam jej pióro. Autorka ujęła mnie przepięknym stylem i językiem. Sposób, w jaki opisuje historię RPA i jego przemiany jest niezwykle szczegółowy i bardzo realistyczny. Hanna Cygler zabiera nas do świata pełnego korupcji, narkotyków, handlu ludźmi… Czytając książkę możemy odnieść wrażenie, że jesteśmy bohaterami tej niezwykłej historii. Nie jestem w stanie opisać emocji, jakie wywołała we mnie ta historia.

„Córki tęczy” to przepiękna, ale i bardzo trudna lektura o kobiecej solidarności, lojalności i sile. Historia ukazuje nam, jak my, kobiety, potrafimy być silne, z jakimi problemami potrafimy się zmierzyć oraz ile jesteśmy w stanie poświęcić, by pomóc drugiej osobie. Powieść Hanny Cygler to w moim odczuciu książka, którą powinna przeczytać każda kobieta. Z całego serca polecam.

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🌺 "Córki tęczy" spod pióra @hanna_cygler_ksiazki to wspaniała powieść obyczajowa, która was zachwyci i oczaruje.

🌺 Joy mieszka w Pretorii w RPA. Po śmierci matki sama opiekuje się siostrami, i pracuje w pizzerii aby zarobić na utrzymanie.

Zuzanna natomiast jest właścicielką fabryki, ma pieniądze i dobre życie, a prócz miłości, niczego jej w życiu nie brakuje. Gdy poznany przez internet mężczyzna proponuje jej wspólne egzotyczne wakacje, kobieta postanawia zaryzykować i wyjeżdża do Afryki.

Jednak wymarzone wakacje zamieniają się w walkę o przeżycie.

Czy Zuzanna wróci bezpiecznie do domu?

Czy Joy zapewni sobie oraz siostrom godne życie?

W jakich okolicznościach nasze bohaterki się spotkaja?

🌺Wydawnictwo @wydawnictwoluna znajduje się w czołówce moich ulubionych wydawnictw.

Nie tylko mają przepiękne i dopracowane w najmniejszych szczegółach okładki, ale również ich przesyłki są pakowane ze starannością i dbałością o detale. Zawsze z niecierpliwością wypatruje od nich kolejnych książek, i muszę wam powiedzieć, że jeszcze nigdy się na nich nie zawiodłam.

Ta książka również nie była wyjątkiem, i już po opisie wiedziałam, że mam przed sobą niezwykłą opowieść, ale nie sądziłam, że aż tak mi się spodoba.

Autorka wiernie oddała realia życia w Południowej Afryce, a także problemy, z którymi zmagają się ludzie takie jak bieda, narkotyki, walka o przetrwanie, korupcja, niebezpieczeństwo i rozboje.

Autorka ma wspaniały styl pisania, który sprawił, że czytanie tej książki było prawdziwą przyjemnością, i pomimo trudnych tematów w niej opisanych nie mogłam się od niej oderwać.

Pracuję z kobietą z RPA, także niejednokrotnie opowiadała mi o tym pięknym, ale jednocześnie niebezpiecznym kraju. To co tam przeżyła jeży włos na głowie, a niebezpieczeństwo czai się na każdym kroku, także nie wiem czy miałabym odwagę tam pojechać.

Jeśli lubicie książki obyczajowe z odrobiną thrillera i trzymające w napięciu to naprawdę was zachęcam do sięgnięcia po tą pozycję.

IG: co_my_dzis

Lubicie zaskakujące książki?

Jeśli tak to mam dla Was coś wspaniałego na jesienne wieczory. Dzięki uprzejmości wydawnictwa @wydawnictwoluna poznałam przepiękną historię dwóch kobiet:

Córki tęczy- Hanny Cygler

Zaczynając od samego wierzchu, musze przyznać, iż dawni żadna okładka nie zachwyciła mnie tak bardzo. I mimo tego, że nie jestem okładkową sroką, to ta zwróciła mocno moją uwagę. Ale nie oceniajmy książki po okładce, chociaż w tym przypadku możemy. Wnętrze jest równie piękne. Książka bardzo miła w odbiorze. Nie nudzi, nie ciągnie się, czyta się lekko, a jednocześnie pochłania się każde słowo i czeka na kolejne. Polecam zarezerwować sobie wolny czas, zanim zaczniecie pierwsze zdania, ponieważ trudno się oderwać. Cała historia zrobiła na mnie ogromne wrazenie. Znajdują się tu historie życia dwóch kobiet. Autorka pięknie bazując na kontrastach i podobieństwach pokazuje jak podobne kobiety mogą być, różniąc się wszystkim. Obie bohaterki są silne, ambitne, odważne, postawione przed życiowymi problemami, obie dążące do spełnienia, a jednak żyjące w dwóch skrajnych warunkach, posiadające diametralnie różne zasoby finansowe.

Podziwiam ogromnie autorkę za prowadzenie dwóch narracji cudownie wykreowanych kobiet, które są napiętnowane ogromnymi emocjami i przeżyciami. Podejrzewam, że nie było to łatwe, ale wyszło idealnie. Ukazując dwa odmienne losy, na pozór różne, ponieważ z jednej strony mamy młodą, biedna dziewczynę, z drugiej dojrzała bogatą kobietę, autorka pokazuje, jak mało możemy się od siebie różnić. Moment przecięcia się losów obu bohaterek pokazuje, jak kobieca przyjaźń jest silna.

Spotkanie tak różnych osób w chwili krytycznej pokazuje, że wcale te zewnętrzne różnice nie są ważne i nienprzeszkadzaj w nawiązaniu pięknej relacji, ani w pomaganiu sobie.

Książka oprócz wartości rozrywkowej niesie ważna lekcje którą wiele osób powinno znać.

Jeśli jesteście jakie wydarzenia połączyły kobiety i z czym musiały się zmierzyć, zapraszam do czytania😍

Obrazująca siłę kobiecej solidarności, wybrzmiewająca nutami polityki, których echo niesie się po obszarze Republiki Południowej Afryki, sugestywnie przybliżająca nakreślone portrety psychologiczne, które wyraźnie ze sobą kontrastują. „Córki tęczy” to mieniąca wielobarwnymi emocjami powieść, która konfrontuje dwie kreacje naznaczone nie tylko odmienną aparycją, ale skrajnością wyznawanych wartości czy fundamentów komponowania swojego życia. Ta fabularna wizja zestawienia dwóch, całkowicie odmiennych światów, wizualizuje uniwersalność ludzkiej duszy – pragnącej troski, zrozumienia i miłości. To pozycja poruszająca tragizmem egzystencjalnych ścieżek, subtelnie oddająca intymność meandrów uczuć, tkana niesprawiedliwością podziałów społecznych, które powinny stanowić niewyraźny ślad na mapie historii. Na kartach książki skrywa się zaskakująca kompilacja gatunkowa, spajająca elementy obyczajowe, intencjonalnie budujące jaskrawie wyczuwalne napięcie, mimowolnie przeistaczające się w zapierający dech thriller z nutą sensacji, który zatrważa przebiegiem nieoczekiwanych zdarzeń. Mimo trudnej tematyki, którą osadzono w „Córkach tęczy”, narracja odzwierciedlająca swobodnie snuty dziennik, odznacza się wrażeniem lekkiej chmurki, po której z przyjemnością się stąpa, krok za krokiem, strona za stroną. To książka niewątpliwie składająca się z mozaiki dojmujących trosk, wczepionych w tkanki na dnie duszy bolesnych doświadczeń z przeszłości, determinujących przyszłe wybory, ale i małych codziennych radości, na których filarze naszkicowano malunek o pięknych barwach altruistycznej pomocy, swoistego całunu dobra, który okrywa rozkosznie ciepłem. Czuć unoszący się z treści zachwyt Afryką! To nie odsłona turystycznej egzotyki, ale tej surowej, nieprzyćmionej atrakcjami, a tym samym obnażającej kulturowość, która podkreśla ludzkie zagubienie na tle wypełnionego nierównościami kraju – odbiorca ma możliwość doświadczenia także tej ciemniejszej strony, tak ewidentnie innej od papuziej scenerii. Dwutorowo prowadzona fabuła, nićmi przypadku splata losy kobiecych wojowniczek, fragmentarycznie w siebie wątpiących, ale bezsprzecznie silnych, których naznaczone mrokiem doznania kształtują podwaliny do zaistnienia przyjaźni trwałej i drogocennej. „Córki tęczy” to literacka podróż nie tylko po Południowej Afryce, ale wędrówka po drogach eksperiencji, z pełnym autentyzmem uwypuklająca filozofię Ubuntu, będącą esencją człowieczeństwa. To ujmujący przekaz, nasycony wartościami o moralizatorskim sznycie, spojony z wdzięczną rozrywką – historia spisana z czułością i świadomą wrażliwością!

Jest to opowieść o dwóch kobietach, które nigdy wcześniej się nie spotkały a los połączył je ze sobą.

19-to letnia Joy mieszka w Afryce. Po śmierci matki sama opiekuje się dwoma młodszymi siostrami. Pracuje w pizzerii i jakoś stara się związać koniec z końcem.

42-letnia Zuzanna jest Polką po przejściach, samotnq matką dorosłego już syna Natana. Prowadzi firmę produkująca okna.

Los chciał, że wyjechała na urlop do Afryki i tak losy obu kobiet się spotkały.

Książkę bardzo szybko się czyta, wciąga niesamowicie.

To było moje pierwsze spotkanie z autorką i napewno nie ostatnie.

Współpraca: Wydawnictwo Luna

Joy Makeba ma dopiero dziewiętnaście lat. Pochodzi z Pretorii, z Republice Południowej Afryki. Pomimo młodego wieku zostaje opiekunka dwóch sióstr. Matka – Helen- zmarła, a ojciec już dawno przestał interesować się losem córek. Joy była zwykłą nastolatką, która uczyła się angielskiego i miała swoje marzenia. Jednym z nich był o dwa lata starszy Musie, który okazał się zwykłym facetem zaliczającym kolejne dziewczyny. Później znikał. Dziewczynie nie było łatwo, ledwo wiązała koniec z koniec. Na swojej drodze spotkała Eddie, który zasugerował jej, że będzie jej sponsorem. Czy Joy zgodziła się na taki układ?

W tam samym czasie w Polsce mieszka Zuzanna Fleming. Właścicielka fabryki w Gdańsku. Ma sina Natana, ale jest samotną kobietą. Po związku ze Sławkiem nie jest w stanie już zaufać mężczyzną. Na jednej z imprez jej koleżanki namawiają ją na założenie profilu na portalu randkowym. Zuzanna pragnie być kochana, dlatego zgadza się. Postanawia trochę odpocząć od pracy i życia i wyjeżdża do RPA. Miały być noclegi w luksusowym hotelu i wypoczynek na łonie natury. Szybko jednak okazało się, że jej wyprawa nie będzie upragnionym urlopem a walką o życie.

Powieść Pani Hanny wywarła na mnie wielkie wrażenie. Sięgając po nią nie wiedziałam czego się spodziewać. Autorka napisała świetną powieść obyczajową z wątkiem kryminalnym. Połowa książki to opis życia dwóch kobiet, które życie nie rozpieszczało. Kobiet, które mieszkały na dwóch różnych kontynentach i los postanowił ich drogi życia ze sobą przeciąć. Druga cześć to książki przeobraża się thriller. Trzyma w napięciu i nie pozwala odłożyć się, nawet na chwilkę. „Córki tęczy” to piękna i poruszająca historia kobiet i ich solidarności i potrzebie niesienia pomocy. Nie ważne było dla bohaterek kolor skóry czy kultura. Trochę mi brakowało rozwinięcia wątku przyjaźni pomiędzy Joy i Zuzanną.

Książka na pewno jest warta uwagi. Wywołuje emocje, pozwala poznać po części życie w RPA. Nie tylko proste życie mieszkańców, ale również ciemną stronę tego kraju. Kradzieże, narkotyki, porwania i pobicia. To tylko niektóre z niebezpieczeństw czyhających w świecie Joy. Autorka świetnie wykreowała główne bohaterki. Z tym z czym muszą się borykać na co dzień i jaką potrafią mieć siłę i odwagę jeśli stoją w obliczu niebezpieczeństwa. Narracja jest z punktu widzenia dwóch kobiet, co pozwala lepiej poznać obie postacie. Jeśli ktoś by mnie zapytał, która z pań bardziej przypadła mi to gustu to zdecydowanie Joy. Podziwiam ją za jej siłę i za odwagę podejmowania właściwych decyzji. Zuzanna pomimo, że była starsza dla mnie była nieodpowiedzialna i totalnym przeciwieństwem jej młodszej koleżanki z Afryki. Dlaczego? To musicie przeczytać i dowiedzieć się sami.

Muszę przyznać, że trudno było mi się oderwać od tej książki, mimo iż początkowo akcja rozwija się baaardzo niespiesznie. Jednak opisy afrykańskich ulic, ludzi i wpleciona w główny wątek historia RPA wzbudziły moje zainteresowanie. Obie bohaterki – Joy i Zuzanna mają za sobą interesującą historię, a ich kolejne życiowe wybory sprawiają, że te z pozoru zupełnie różne postaci spotykają się w całkowicie nieprawdopodobnych okolicznościach.

To książka o kobiecej solidarności, pokazanej w tak piękny i subtelny sposób, że akurat ten wątek na długo zostanie w mojej pamięci i właśnie ta pomoc i wsparcie ze strony innych kobiet będą mi się zawsze kojarzyły w „Córkami tęczy”. To też powieść o tym, że czasami szukamy daleko tego, co mamy dosłownie pod ręką i o tym, że nierzadko warto posłuchać głosu kogoś, kto obiektywnym okiem spojrzy na naszą sytuację i podsunie rozwiązanie. Polecam, zwłaszcza na zimne, długie jesienne wieczory.

Kilka dni temu swoją premierę miała powieść Hanny Cygler "Córki tęczy".

Może mieliście już okazję przeczytać? Książka od jakiegoś czasu była dostępna na Legimi.

Ta opowieść zaintrygowała mnie od pierwszego rozdziału. Jest napisana z perspektywy dwóch bohaterek, Joy, dziewiętnastolatki z Pretorii, i Zuzy, bizneswoman z Gdańska. Autorka powoli wprowadza czytelnika w szczegóły życia kobiet. Z lekkością wpłata w tę opowieść skomplikowaną historię zarówno RPA, jak i Polski, zabierając czytelnika w magiczną podróż genealogiczno-historyczną. Czytałam z zapartym tchem. Coś niesamowitego. W pewnym momencie losy kobiet się splatają i tworzą zaskakującą historię z wątkiem sensacyjnym.

Myślę, że fani zarówno powieści historycznych jak i dobrych obyczajówek z dreszczykiem docenią tę książkę. Mnie urzekł sposób, w jaki autorka przedstawiła kobiety, różniące się pochodzeniem i kolorem skóry, statusem społecznym i zainteresowaniami, ale wyznające te same uniwersalne wartości. Też afrykańska filozofia Ubuntu znalazła piękne odzwierciedlenie w tej powieści.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i powiem wam, że bardzo udane. Pani Hanna ma pokaźny dorobek literacki i wielka szkoda, że o jej książkach słyszy się tak mało.

Czasami życie stawia na naszej drodze ludzi, których w innych okolicznościach nigdy byśmy nie poznali. Często nie zdajemy sobie sprawy, jaką rolę w nim odegrają. Czy poznanie ich wpłynie na nasze życie? Bywa, że kontakt z nimi staje się przyczynkiem do zmian, które gdzieś długo w nas dojrzewały, ale do tej pory nie mieliśmy możliwości, ale może i odwagi, aby zrobić krok naprzód.

Nowa powieść Hanny Cygler to powieść, która przenosi nas do Republiki Południowej Afryki, gdzie poznajemy Joy. I choć jej imię kojarzy się z radością, to patrząc na jej obecne życie, bardziej tożsame jest z chichotem losu. Młoda dziewczyna, która po śmierci matki, samotnie wychowuje siostry, musi zmagać się z wieloma trudnościami. Od tych finansowych, przez materialne, a na tych, związanych z relacjami rodzinnymi skończywszy. Dziewiętnastolatka stara się mimo wszystko przetrwać, mając jedynie wsparcie sąsiadek. Niestety na pomoc ze strony najbliższych nie może liczyć… Równolegle poznajemy Zuzannę, która stoi na czele prężnie działającej polskiej firmy. I choć życie bizneswoman zdaje się pozbawione problemów, to kobieta wciąż czuje się samotna, niekochana, odtrącona nawet przez matkę i własnego syna — niepotrzebna. Kiedy los zsyła jej okazję, aby przeżyć przygodę w dalekiej Afryce, postanawia z niej skorzystać. Nie spodziewa się bowiem, że będzie ona punktem zwrotnym w jej życiu…

„Córki tęczy” to niezwykle ciekawa opowieść o kobietach. O kobietach tak różnych, żyjących w innych miejscach, prowadzących inny tryb życia i zmagających się z zupełnie innymi problemami, a jednak tak podobnych. Bo zarówno Joy, jak i Zuzanna, to kobiety silne, zdeterminowane, które mimo wszystko próbują odnaleźć swoje szczęście. To powieść utkana na bazie kontrastów, które doskonale widać, chociażby na przykładzie poziomu życia mieszkańców Południowej Afryki. Od skrajnej biedy, aż po przepych i bogactwo, które nie zawsze jest wynikiem ciężkiej pracy, a częściej szemranych interesów. Naprzemienna narracja przypomina dwa rozwijające się kłębki wełny. Każda z kobiet ma własną nić, a czytelnik może śledzić ich historie do momentu, aż ich drogi się przetną w najmniej oczekiwanym momencie. Powieść Hanny Cygler to klimatyczna opowieść, która pokazuje, że nic w życiu nie jest ostateczne, że, nawet jeśli jesteśmy przekonani, że nie czeka nas nic pozytywnego, że zostaliśmy sami ze swoimi troskami, to może się okazać, że otrzymamy wsparcie od osób, po których nigdy byśmy się tego nie spodziewali. Bo czasami zupełny przypadek potrafi zdecydować o naszym losie.

„Córki tęczy” to także opowieść o drodze do poznania własnych korzeni. O niewypowiedzianej tęsknocie za zgłębieniem tej wiedzy, poznaniem rodzinnej przeszłości, a tym samym możliwości zrozumienia tego, kim się jest, skąd się pochodzi i gdzie jest nasze miejsce na ziemi. Czasami takie „badania” mogą doprowadzić do zaskakujących odkryć.

Podsumowując

Powieść Hanny Cygler to nakreślona z dużą wrażliwością, a także wyraźnie wyczuwalną fascynacją autorki kulturą i pięknem Afryki, opowieść, która zdaje się idealnym odzwierciedleniem afrykańskiej filozofii Ubuntu, która pokazuje uniwersalną więź, która łączy całą ludzkość. Bez względu na status majątkowy, na pochodzenie, czy kolor skóry – w każdym z nas drzemie ogromny potencjał do bycia człowiekiem, stawiającym pomoc bliźniemu ponad własne potrzeby. To także historia o kobietach i kobiecej solidarności oraz o tym, iż zawsze należy pamiętać, że wszyscy jesteśmy jedną tęczą na niebie. I jak każdy jej kolor jest istotny, tak każdy z nas jednakowo ważny.

Dość często zdarza mi się sięgnąć po książkę, z polecenia kolegów i koleżanek prowadzących bookstagramy. Taka właśnie sytuacja miała miejsce z tą pozycją, którą dodatkowo ozdabia cudowna okładka. Nie sposób od niej oderwać oczu.

W środku czekała na mnie historia dwóch kobiet, można by powiedzieć, że z zupełnie różnych światów. Los jednak skrzyżował ich drogi. Akcja książki toczy się częściowo w Polsce, częściowo w RPA. I właśnie to afrykańskie państwo zostało obrazowo zaprezentowane przez autorkę. Nigdy nie byłam w Johannesburgu, ale uwierzcie mi, podczas lektury czułam się tak, jakby moje stopy stąpały po nierównych chodnikach. Jakby moje oczy zaglądały w kąt niebezpiecznych uliczek. Czułam się tak, jakbym ręką dotykała tych witryn sklepowych, owoców i warzyw. Odbyłam fascynującą podróż, której nigdy nie zapomnę. Oprócz świetnej topografii i ogromnej wiedzy o RPA, autorka również zaprezentowała czytelnikowi różnice społeczne, kulturowe i polityczne, mające wpływ na wszystkich mieszkańców. Dość odważnie przedstawia nierówne traktowanie kobiet i ujmowanie ich umiejętnościom. Szczególnie dotknęła mnie historia Joy, która po bardzo trudnym dzieciństwie próbuje stanąć na nogi, zapewniając bezpieczny dom swoim siostrom. Jednakże, jak się okazuje, nawet własnej rodzinie nie może zaufać. Ta historia pokazuje, jak bardzo świat jest skorumpowany. Zorganizowana przestępczość, narkotyki są wszędzie, niezależnie czy jest to rozwinięte państwo europejskie, czy oddalona o tysiące kilometrów afrykańska stolica. Spędziłam cudowny czas podczas czytania. Doświadczyłam przepięknych emocji, uwierzyłam w ludzi i przekonałam się, że różnice społeczne nie definiują człowieka. Brawa dla autorki za tą odważną powieść.

Co się stanie, kiedy spotkają się dwie kobiety, które w zwykłych okolicznościach nigdy by się nie poznały?

Joy Makeba mieszka w Pretorii w Republice Południowej Afryki. Opiekuje się dwiema siostrami i każdego dnia walczy o przetrwanie.

Zuzanna Fleming jest właścicielką fabryki w Gdańsku. Nie brakuje jej niczego oprócz miłości. Przystojny Jack proponuje jej egzotyczne wakacje. Mają być noclegi w luksusowych hotelach, wypoczynek na łonie natury i podziwianie dzikich zwierząt podczas safari. Szybko jednak wspaniały urlop przerodzi się w walkę o życie?

Kiedy życie nagle wymyka się spod kontroli, zaczyna się prawdziwy thriller.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, do sięgnięcia po "Córki tęczy" skłonił mnie intrygujący opis i niezwykle klimatyczna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się bardzo sprawnie i zaintersowaniem, mi poznanie losów bohaterów zajęło jeden wieczór. Fabuła książki została w bardzo ciekawy sposób nakreślona i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakich wykreowała autorka są niezwykle autentyczni, myślę, że z powodzeniem moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości i w niektórych kwestiach się z nimi utożsamić. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to ciekawy zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Autorka w swojej powieści pokazuje jak różne jest codzienne życie kobiet na dwóch kontynentach - Europa i Afryka, od razu można dostrzec wyraźny kontrast! Muszę przyznać, że ta część dotycząca Joy zdecydowanie bardziej mnie zaintrygowała, to przerażające z czym muszą mierzyć się kobiety zamieszkujące kontynent afrykański. Autorka w swojej powieści porusza szereg ważnych i ponadczasowych kwestii, mianowicie nierówności społecznych, przestępczość, apartheid, porwania czy walka o przetrwanie, które wywołują w czytelniku natłok skrajnych emocji i zmuszają do głębszych przemyśleń nad własnym życiem. "Córki tęczy" to poruszająca, wartościowa, wielowymiarowa historia o kobiecej solidarności niezależnie od koloru skóry. Polecam! 8/10.

"(...) jesteśmy jedną tęczą na niebie, w której każdy kolor jest jednakowo ważny."

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki, która budzi wiele emocji, która wywołuje dreszczyk na ciele i nieraz zaskakuje. Mowa tu oczywiście o powieści "Córki tęczy" @hanna_cygler_ksiazki ❤️

Dwie kobiety.

Dwie historie.

Dwa światy.

Dzieli je niemal wszytsko, a mimo to los z jakiś powodów, połączył ich drogi.

Joy jest dziewiętnastoletnią dziewczyną mieszkającą w Pretorii w RPA. Po śmierci matki, samotnie wychowuje dwie siostry bliźniaczki. To właśnie dla nich poświęca cały swój czas, rezygnując z własnych marzeń i planów. Robi wszystko, by zapewnić dziewczynkom bezpieczeństwo i by przede wszystkim czuły się kochane.

Zuzanna jest Polką o niemieckich korzeniach. Kiedy pewnego dnia za pośrednictwem internetu poznaje Jacka, stawia wszystko na jedną kartę i wyrusza z nim w podróż życia. Jej celem jest RPA. Tutejsze życie budzi w niej nie tylko zachwyt, ale także lęk i niedowierzanie. Na dodatek Jack rozpływa się w powietrzu, a ona sama zostaje porwana.

Jej marzenia w jednej chwili legły w gruzach, a przygoda życia okazuje się porażką i pułapką, z której nie widać żadnego wyjścia.

Właśnie w tej beznadziejnej sytuacji poznaje Joy. Dziewczyna wyciąga do niej pomocną dłoń. Między kobietami rodzi się silna więź. Więź, która być może przetrwa całe lata. Tutaj, na obcym lądzie, Zuzanna doznała ogromnej krzywdy, ale także zawarła przyjaźnie. Wyjazd do RPA okazał się prawdziwą lekcją życia.

W "Córkach tęczy" autorka ukazała ważne wartości. Przede wszystkim, że nie liczy się wiek, kolor skóry, kultura i religia, ale liczy się sam człowiek. A to wszystko okraszone jest pięknem historii tamtejszego zakątka Ziemi. Jego magią i niezwykłym klimatem, które można poczuć i zobaczyć oczami Joy. To piękna powieść o sile kobiet, solidarności i przyjaźni. Niejednokrotnie Was oczaruje i zaskoczy ❤️

Polecam ❤️

Nie ukrywam, że jestem okładkową sroką, a jedno spojrzenie na okładkę najnowszej powieści Hanny Cygler, sprawiło, że przepadłam. Nie bez znaczenia okazał się też fakt, że nazwisko autorki przewijało się wielokrotnie w Waszych rekomendacjach i to był idealny moment, by nareszcie poznać jej twórczość.

I w tym przypadku zdecydowanie można oceniać książkę po okładce, bo cudowna oprawa skrywa równie piękną opowieść, która zachwyciła mnie pod wieloma względami. Bo to nie tylko poruszająca historia dwóch kobiet, które mimo diametralnych różnic los styka ze sobą, ale przede wszystkim fascynująca podróż do egzotycznego RPA, widzianego nie oczami turysty, a młodej mieszkanki stolicy tego kraju. Wplecenie w fabułę wątku jak z najlepszego thrillera jest dodatkowym bodźcem nie pozwalającym choć na chwilę oderwać się od lektury.

Autorka czerpie ze swoich licznych podróży, a zachwyt i fascynację Afryką przekłada na fabułę wzbogacając ją interesującymi faktami dotykającymi spraw społecznych, kulturowych i politycznych, mających przede wszystkim wpływ na życie kobiet. Uchyla również rąbek ciemnej strony tamtejszego świata związanej z korupcją, narkotykami i zorganizowaną działalnością przestępczą. Ukazuje kontrasty i nierówności społeczne, które walka z apartheidem miast zniwelować jeszcze pogłębiła.

Nie ukrywam, że to historia Joy, młodej mieszkanki Pretorii zmagającej się z bezlitosną codziennością najmocniej zapadła mi w serce. Bo osierocona dziewczyna opiekująca się swoimi młodszymi siostrami nie tylko nie może liczyć na wsparcie rodziny, ale też za jej przyczyną zostaje wystawiona na śmiertelne niebezpieczeństwo. Mimo to nie traci zarówno wpajanych jej przez matkę wartości, jak i zahartowana przez życie walczy o to, co dla niej najważniejsze.

Zuzannie mieszkającej w Gdańsku, spełnionej bizneswoman z bagażem trudnych osobistych doświadczeń dopiero po czterdziestce zaczyna na tyle doskwierać samotność, że decyduje się na przygodę w RPA, w której widzi szansę na odmianę losu. Obie kobiety nie zdają sobie sprawy, jak bardzo ich spotkanie i to czego razem doświadczą wpłynie na ich życie.

Ileż przyjemności i pozytywnych emocji dostarczyła mi ta powieść! Podkreślająca wagę kobiecej siły i solidarności, lojalności i (nie)zwykłej chęci niesienia pomocy drugiemu człowiekowi bez względu na dzielące nas różnice. Pokazująca też jak mały i zaskakujący potrafi być świat. Czasem to, co wydaje się odległe i obce, może okazać się bliższe niż myślimy, a to, czego szukamy daleko możemy znaleźć na wyciągnięcie ręki.

Zerknijcie też na dwie inne książki autorki, które zostały wznowione w równie uroczych oprawach - "Grecka mozaika" i "Kolor bursztynu".

Jak ogromnie ta powieść mnie zafascynowała i zainspirowała do zmian w życiu! Nie wiem, czy spotkaliście się z afrykańską filozofią Ubuntu, według której wszystkich ludzi łączy uniwersalna więź i dobre relacje międzyludzkie, a także pomoc drugiemu człowiekowi jest czymś, czym w życiu musimy się kierować. To właśnie za sprawą „Córek tęczy”, w pocie czoła przeszukiwałam internet, by zgłębić tę przepiękną filozofię. A takich smaczków znajdziecie w tej historii całe mnóstwo. Jednak „Córki tęczy” to przede wszystkim wspaniała opowieść o kobietach. Kobietach, które z pozoru dzieli wszystko. O Zuzannie, czterdziestolatce „plus”, polskiej bizneswoman niemieckiego pochodzenia mieszkającej w Gdańsku oraz Joy (mojej ulubienicy), dziewiętnastolatce mieszkającej w Pretorii w RPA. I choć niemożliwością było, by kiedykolwiek stanęły na swojej drodze, los postanowił je połączyć. To także powieść o Afryce, o ludziach takich, jak my, żyjących w dużych miastach, o ich codzienności. Powieść o tym, że kolor skóry, religia, kultura nie są ważne. Ważne jest bycie CZŁOWIEKIEM. To w końcu przepiękna historia kobiecej solidarności, z mocno rozbudowanym, niezwykle fascynującym tłem fabuły (znak rozpoznawczy Hanny Cygler), która totalnie mnie urzekła i zafascynowała. Jestem pewna, że z Wami będzie podobnie :)