Brama do nieba. Podróż przez czas. Tom 2

Osiem tysięcy lat temu nad brzegiem Jeziora, które stało się Morzem rodzi się Noam, zwykły człowiek z wioski. Jednak pewnego dnia dzieje się coś, co całkowicie odmienia jego życie, poznaje Nurę.

A dar nieśmiertelności?

Budzi się w jaskini przy wodospadzie i uświadamia sobie, że żyje, mimo iż pamięta jak umierał. A obok niego ukochana Nura, która ma taki sam dar jak on. I tym razem to 4 w. p.n.e. w okolicy Mezopotamii.

Dziwnie plotą się losy Noama i musi ruszyć w podróż, żeby znaleźć Nurę. Po wielu latach wędrówki jego stopy kierują się do miasta Babel.

“Pomyśl logicznie, Noamie! Człowiek umiera, bo żyje. Ty i ja nie umrzemy. Pytam cię więc: czy my żyjemy? Czy my naprawdę żyjemy?”

Francuski pisarz Éric-Emmanuel Schmitt wziął się za mocno ambitny projekt oparty na założeniu opowiedzenia znanej historii na nowo. W swojej serii Podróż przez czas łączy to, co znamy z przypowieści biblijnych, z religii z tym, co mówi historia, nauka, co jest nieco bardziej przyziemne i prawdopodobne. Tym, co łączy całą serię, jest wąskie grono bohaterów, którym autor podarował nieśmiertelność, którzy mocno wikłają się w historię na wieków - gubią się, odnajdują, pojawiają w niespodziewanych momentach, w niespodziewanych osobach. „Brama do nieba” to tom drugi serii, który opowiada na nowo historię wieży i miasta Babel rządzonego przez tyrana Nimroda oraz przypowieść o biblijnym Abrahamie i jego żonie Sarze. Pojawia się też pierwsza znana z historii królowa, tu zwana Ku-Babą, która rządzi miastem Kisz, niejako w kontraście do systemu zarządzania Nimroda. „Brama do nieba” to pierwsza zmiana w stylu życia ludzi - pierwsze miasta, które odseparowują człowieka od natury, pierwsze pismo, a więc i pierwsza literatura. Ale to też problemy, które do teraz znamy - deprawacja władzy, rządy tyranów, czy oddalenie od natury, który sprawiło, że sami ją wyniszczyliśmy. To historia mądra, choć rozkwitająca powoli, jednak gdy już pozwoli nam się zaczepić, oddaje nam przyjemność z nawiązką. Jako że nadal jesteśmy w czasach prehistorycznych, z których nie ma wielu źródeł, to historia utrzymuje się w klimacie baśni, przypowieści, a ja tym mocniej nie mogę się doczekać tomów kolejnych - jestem bardzo ciekawa jak autor przedstawi dalsze dzieje ludzkości!

Świetna książka na jesienne wieczory. “Brama do nieba” jest kontynuacją “Rajów utraconych”, ale można czytać ją oddzielnie. Znajdziemy w niej trochę fantazji, mitów, historii, filozofii, miłości i sensacji. Autor często opisując jakieś wydarzenie odnosi się do zdarzeń historycznych lub Biblijnych. Widać, że bardzo starannie przygotował się do napisania tej książki. Oprócz odniesień do Biblii, możemy dowiedzieć się jak powstawało pismo, jaki był początek liczenia czasu, a przede wszystkim w tym tomie jesteśmy świadkami budowy słynnej Wieży Babel. Schmitt kreśli obraz bardzo plastycznie, używając dużo przymiotników, ale również potrafi znienacka wpleść zdarzenie, które swoją dynamiką nie pozwala czytelnikowi na odłożenie książki. Pozycja, do której chętnie wrócę i jeszcze raz przeczytam.