Apartament

„Apartament”. Z pewnością każdy z Was zna to uczucie kiedy po zejściu z karuzeli świat wiruje i nie chce przestać, a Wy nie wiecie nawet czy stoicie prosto ? Tak się czułam kiedy zamknęłam ostatnią stronę tej książki. Miałam w głowie chaos, po tym jak autorka zaserwowała mi istny rollercoaster zwrotów akcji. Nie jestem nawet w stanie powiedzieć Wam ile różnych teorii miałam jeśli chodzi o zakończenie. To, że byłam po wszystkim zaskoczona to jak nie powiedzieć nic. Fabuła stworzona w taki sposób, że nie da się przestać myśleć o tym kto w tej grze rozdaje karty. Fenomenalnie wykreowani bohaterowie, z których uwierzcie mi, nie da się wyczytać niczego. Jak najlepsi aktorzy wcielili się w swoje role. Spójność i precyzja z jaką się tu spotkałam nasuwa mi tylko jedno pytanie. Jak mogłam nie znać autorki wcześniej ? Nadrobię, obiecuje. To było fantastyczne choć pełne tajemniczości i mroku spotkanie, które w żadnym momencie nie pozwoliło mi poznać prawdy i tak aż do samego końca. Dawno nie czułam się tak skonsternowana w trakcie czytania. Jestem przekonana, że to jest właśnie jeden z tych thrillerów psychologicznych o którym długo będzie głośno. Prawdziwa uczta dla czytelnika i jestem też pewna tego, że sami w trakcie czytania będziecie próbowali na milion sposobów rozwiązać tę zagadkę i będę czekać na to czy komuś z Was się to uda :). Nie przechodźcie obok niej obojętnie. To według mnie obowiązkowa lektura dla miłośników gatunku. Po prostu GENIALNA.

„Wszyscy mamy wspomnienia, do których nie lubimy wracać. Są jak niebezpieczne, dzikie zwierzęta, dlatego spychamy je do głębokiej i ciemnej piwnicy, byle tylko nie rzuciły się nam do gardeł. Problem z nimi jest jednak taki, że nawet jeśli uda nam się je wyprzeć i ukryć w prywatnej czarnej skrzynce, do której celowo zgubimy klucz, one nadal tam będą. I pewnego dnia wrócą, by o sobie przypomnieć”.

Nina i Tomasz Engelowie to małżeństwo z niewielkim, bo 2-letnim stażem. Para jak z obrazka. 15 lat różnicy w ogóle nie przeszkadza im w celebrowaniu uczucia, które ich spotkało.

Pewnego dnia udają się na zaplanowany urlop do luksusowego hotelu w Karkonoszach. Urokliwy apartament master suite w hotelu Wichrowe Wzgórza miał stanowić gwarancję udanej, romantycznej randki małżonków. Do tego za oknem pejzaż jak z pocztówki. Nic, tylko odpoczywać i cieszyć się sobą. Wszystko układa się bajecznie, do czasu, gdy Nina znika z hotelowego pokoju.. A Tomasz nigdzie nie może jej znaleźć..

Początkowo jedynie lekko zaniepokojony mężczyzna zaczyna odczuwać niewielkie napięcie, irytację.. Gdy sytuacja zaje się sama nie rozwiązywać, Tomasz popada w rozpacz. Zniknięcie kobiety jego życia rozpoczyna ciąg zdarzeń odsłaniających wstrząsającą prawdę..

Sprawy nie ułatwia fakt, że wersje wydarzeń poszczególnych świadków znacząco różnią się od tej pamiętanej przez Tomasza. Mężczyzna ze ściśniętym niepokojem żołądkiem, podskórnym lękiem wbijającym swe pazury w jego ciało i umysł.. zaczyna nabierać pewności, że coś tu jest nie tak. Wierzy jednak, że to wszystko to jedynie „szczerbaty uśmiech losu” i że za chwilę sprawa się wyjaśni. Ale zanim to nastąpi, czeka go udział w grze, której reguły nie są do końca jasne.. przynajmniej dla niego. Tomasz stanie się mężczyzną na krawędzi, goniącym, uciekającym, walczącym ze sobą, by nie stracić kontroli, nie przestać jasno myśleć, nie zgubić się w domysłach. Balansującym „na cienkiej linie zawieszonej nad otchłanią szaleństwa”.

„Apartament” to przerażający i magnetyzujący jednocześnie thriller psychologiczny. Klimatyczny i intrygujący. Autorka jak mało kto potrafi stworzyć wielowymiarową historię poruszającą najczulsze struny duszy swoich czytelników. Namalować im przed oczami obraz pełen rys, bólu, dróg bez powrotu, niewyleczonych traum, wypielęgnowanych urojeń, złudnych nadziei i poczucia nieuchronności poniesienia konsekwencji podjętych decyzji, nawet gdy te wydają się być już „przeterminowane”.

Będąc po raz kolejny pod ogromnym wrażeniem – polecam.

Ta historia przypomniała mi, dlaczego to właśnie thriller jest gatunkiem przeze mnie ubóstwianym.

Co to jest za powieść! Jak cudownie niepokojąca, jak znakomicie… dziwna (w najlepszych znaczeniu tego słowa). Czytając „Apartament” miałam przed oczami filmowe thrillery Polańskiego i Kubricka. Mistrzostwo!

Izabela Janiszewska brawurowo (!) zbudowała klimat niepokoju, emocjonalnego rozedrgania. Perfekcyjnie, choć delikatnie, budowała napięcie i mam wrażenie, że robiła to celowo, by powoli „wniknąć” fabułą w czytelnika, zaangażować go, a następnie, nieoczekiwanie znokautować świetnym zakończeniem. Nic tu nie jest przypadkowe, wszystko ma sens. To jedna z najbardziej „poukładanych” powieści, jakie ostatnio przeczytałam. Autorka pokazała niewątpliwy kunszt pisarski.

Pomijając jednak fakt świetnej techniki, do której Izabela Janiszewska już mnie przyzwyczaiła, „Apartament” to rewelacyjna rozrywka dla lubiących się bać. Pierwszorzędna historia podparta niepowtarzalnym klimatem, zaskakująca i przewrotna. Z każdą kolejną stroną uzależniająca od siebie jeszcze mocniej.

Absolutnie polecam!

Lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika gatunku.

"Niekiedy wydaje się nam, że jeśli będziemy wystarczająco szybko biegli, to, co złe, nas nie dogoni.W tej chwili i ja chcę w to wierzyć" (str.31)

~Tomasz Engel wraz z żoną Niną od dawna planują upragniony weekend.Dlatego w ustalonym terminie, przyjeżdżają do luksusowego hotelu w Karkonoszach, aby móc odpocząć, wyciszyć się i korzystać z dobrodziejstw natury.

Na miejscu od razu widać, że wysokiej klasy hotel staje się wymarzonym miejscem na idealny odpoczynek... niestety do czasu.

Kiedy Tomasz, w nocy wraca do pokoju po alkoholowej "kolacji" i zasypia w objęciach Niny, rano okazuje się że żony nie ma już obok.

Zrozpaczony Tomasz próbuje odnaleźć żonę.

Jednak szybko dowiaduje się, że nikt jej nie widział, a sami pracownicy hotelu uważają, że przyjechał sam...

Czy Tomasz odnajdzie Ninę? Dlaczego wszyscy twierdzą, że mężczyzna przyjechał sam?O co w tym wszystkim chodzi?

~"APARTAMENT" Izabeli Janiszewskiej to moje drugie spotkanie z autorką, przez co będąc już jakiś czas po lekturze, śmiało mogę stwierdzić iż kolejny raz w moje ręce trafił, świetnie skonstruowany thriller psychologiczny.W którym wraz z perfekcyjnie dopracowaną fabułą, niespieszna akcją oraz misternie skrojoną intrygą, która niejednokrotnie mami nas, wzbudzając ogromny zamęt w naszej głowie, sprawia, że lawirujemy między prawda, a fikcją, układając pojedyncze elementy naszej układanki.

Tak naprawdę do samego końca nie wiemy, które wydarzenia są autentyczne, a które zwykłą mistyfikacją.

~Autorka w fenomenalny sposób poprowadziła swoją opowieść skupiając się w dużej mierze na ludzkiej psychice, jak i naszych emocjach.Co w akompaniamencie świetnie nakreślonych bohaterów (komu ufać, a komu nie) oraz trudnych wątków, opierających się na przemocy domowej, stworzyło wręcz duet idealny. Do tego stopnia, że wplecione w fabułę zapiski z pamiętnika Niny, stały się tylko wisienka na torcie do rozwiązania tej niezwykle zawiłej zagadki.

~Gwarantuje wam że i tym razem prezentowany tytuł dostarczy wam wielu emocji i wywoła totalny chaos, do tego stopnia że ciężko będzie ja odłożyć.Polecam J.K.

W tej nietuzinkowej historii się tonie, i to z niebywałą przyjemnością! Jej osobliwy charakter przyspiesza oddech, a nieprzeciętny schemat zdarzeń wdziera się poprzez nos i gardło, wypełniając drogi oddechowe, skutkując ulatującym życiem – codziennym życiem, gdyż nie można się od tej książki oddalić myślami choć na chwilę, co koniec końców doprowadza do zaniedbania wszelkich obowiązków. „Apartament” to pozycja na wskroś uzależniająca, a fabuła, która im bardziej się rozwija, tym jest mocniej zawiła, skomplikowana i absolutnie nieodgadniona, niewątpliwie skutecznie utrzymuje niegasnące aż do ostatniego zdania treści zaintrygowanie. To z niezwykłą precyzją skrojona z wielu luźnych nitek o mrocznym sznycie historia, odzwierciedlająca misternie utkaną sieć, w której czytelnik ze zdumiewającą rozkoszą tkwi – autorka bawi się zuchwale domysłami odbiorcy, który złudnie wierzy, że potrafi sam ułożyć klocki układanki. Wyjaśnienie zagadki, panoszącej się w murach luksusowego hotelu, klarujące się w głowie ulatuje z każdą kolejną stroną, a zetknięcie się z tak skrzętnie i nieprzeciętnie wykreowaną fabułą wywołuje jednocześnie ekscytację i zniecierpliwienie – chciałoby się czytać jeszcze szybciej, by zaspokoić ciekawość i posmakować rozwiewającej się mgły niedopowiedzeń. Permanentnie odczuwalne napięcie, dreszcz niepokoju pełznący po ciele i obezwładniający bodźce stupor podkreślają wyrazisty wydźwięk tego tytułu, tym samym akcentując jego niebanalność na tle innych pozycji tego gatunku, w których coraz rzadziej można doświadczyć tych elementów równocześnie, a które w książkach Izabeli Janiszewskiej są z kolei obecne za każdym razem. Jednak „Apartament” to nie tylko doskonały thriller zapewniający emocje na najwyższym poziomie, ale również drobiazgowe studium obnażające demony czające się głęboko w ludzkiej psychice, pokrętne i nieodkryte meandry umysłu oraz portret żyjącej w człowieku plastycznej przeszłości, która kontroluje myśli, znika i pojawia się w wybranym przez siebie czasie, gdy obłęd splata się z rzeczywistością. Mimo że istnieje możliwość połączenia ze sobą pewnych kropek, to i tak powstały obraz jest nadal w pełni szokujący, a nakreślona warstwa psychologiczna głęboka i uświadamiająca. Izabela Janiszewska niczym światowej klasy iluzjonistka zapewnia czytelnikowi wyborny pokaz swoich literackich umiejętności, wzbudzając niepokój i powodując gęsty klimat. Zapewniam, że niesztampowy pobyt w tytułowym apartamencie będzie dla Was niezapomnianym przeżyciem – tak, jak dla bohaterów książki.

Tomasz Engel z żoną Niną planują spędzić weekend w wysokiej klasy hotelu w Karkonoszach. Ten czas Tomasz ma poświecić na wyciszenie oraz przełamać blokadę pisarską, jednak od samego początki coś idzie na tak… Gdy w nocy wraca z baru po zakrapianej kolacji i zasypia przytulony do żony, rano stwierdza, że Niny nie ma koło niego. Zdezorientowany mężczyzna po kilku godzinach zaczyna poszukiwać zaginionej, ale nikt w hotelu nie widział Niny, a pracownicy twierdzą, że do hotelu meldował się sam…

APARTAMENT to thriller psychologiczny, który wywoła u was szereg najróżniejszych emocji, od szoku po niedowierzanie.

Autorka po mistrzowsku poprowadziła akcję z taką intrygą, że do samego końca nie będziecie wiedzieć co jest prawdą a co fikcją! Znakomicie nakreślona postać psychologiczna Tomasza, tylko wzmacniała uczucie zamętu w głowie i przez cały czas rodziło się w myślach pytanie: „ale o co chodzi?”. Mimo, że Tomasz nie wzbudził mojej sympatii, w pewnym momencie współczułam mu tego co go spotkało.

Szkoda, że domyśliłam się jednego rozwiązania wątku,ale nie ujmuje to całości i z niecierpliwością obserwowałam jak to się wszystko dalej potoczy i zakończy.

Podziwiam pomysł na fabułę, czuć że Pani Izabela świetnie się do niej przygotowała oraz poruszyła w powieści bardzo ważny wątek jakim jest znęcanie psychiczne dzieci, i jak ono oddziaływuje na dalsze życie.

Zespół Czwartej Strony Kryminału ma nosa do świetnych autorów, którzy piszą książki na światowym poziomie. Izabela Janiszewska jest jedną z takich autorek, a jej książki można wybierać z zamkniętymi oczami. Czy w tym przypadku również tak było?

'Tylko co do jednego nie miała wątpliwości: wiedziała, że oczy, w które patrzy, nie należą do człowieka, lecz do bestii.'

Tomasz zabiera swoją żonę Ninę na romantyczny wyjazd na weekend do hotelu w Karkonoszach. Miało zacieśnić to ich relację, jednak niespodziewanie Nina znika. Tomasz próbuje odnaleźć żonę, ale wszyscy wokół przedstawiają mu inną wersję wydarzeń. Co się tak naprawdę stało? Czy kobieta zostanie odnaleziona?

Historia opowiadana jest z perspektywy głównego bohatera, zatem śledzimy fakty i przemyślenia w jego głowie. Nie potrafię sobie wyobrazić jak może zachować się człowiek, kiedy ukochana osoba nagle znika, a nikt nie jest chętny aby pomóc ją odnaleźć. Ani przez chwilę nie dziwiłam się Tomaszowi, że robił wszystko, aby odszukać żonę i sprowadzić ją z powrotem.

Autorka świetnie poprowadziła opowieść. Całość trzymała się spójnie razem, a jednocześnie została przedstawiona w wielu szczegółach. Znalazły się też wątki poboczne, które tylko urozmaiciły całość i sprawiły, że książka okazała się nieodkładalna.

'Kiedy spoglądam na kobietę mojego życia, myślę o tym, że gdyby kiedykolwiek zniknęła, z bólu postradałbym zmysły.'

Fenomenalna książka i wciągająca historia. Nie mogłam się oderwać, musiałam poznać zakończenie! A to wbiło w fotel, bo nie spodziewałam się takiego finału. I tak, podtrzymuję, że pani Izabela Janiszewska trafiła do grona moich ulubionych autorek. Zdecydowanie zasłużenie!

'Niekiedy wydaje się nam, że jeśli będziemy wystarczająco szybko biegli, to, co złe, nas nie dogoni. W tej chwili i ja chcę w to wierzyć.'

Autorka ponownie zachwyca! W najnowszym thrillerze psychologicznym „Apartament” zdziera maski, które przywdziewamy, by obnażyć ogrom zła drzemiącego gdzieś w nas. Wydobyć na powierzchnię ukryte w zakamarkach umysłu, zepchnięte w odmęty niepamięci nasze prawdziwe „ja”. I czyni to po mistrzowsku sięgając głębiej i głębiej w ludzką psychikę.

"Możemy zapomnieć o przeszłości, ale ona nigdy nie zapomina o nas"

Tu bieżące wydarzenia, związane z zaginięciem kobiety w hotelu nakręcające spiralę niepokoju i obłędu, są jedynie preludium do tego, co rozgrywa się na drugim planie. Granica pomiędzy rzeczywistością a urojeniem jest ulotna niczym puch, a tajemnice, które wychodzą na jaw pokazują, że "można patrzeć na kogoś codziennie i wcale go nie widzieć".

Udziela nam się narastająca z każdą chwilą panika mężczyzny poszukującego żony, traktowanego przez obsługę z pobłażaniem, zbywanego niczym natrętna mucha. Tylko czy wierzymy w jego wersję zdarzeń? Czy może i w naszych oczach jest jedynie człowiekiem pielęgnującym swoje urojenia? Sytuacji nie łagodzi namolność nieznajomego, który chcąc zainteresować wypalonego pisarza swoją makabryczną opowieścią wzbudza w nim skrajne emocje i przywołuje bolesne wspomnienia z dzieciństwa.

Pierwsza część historii nasunęła mi na myśl klimatyczny film z Jodie Foster „Plan lotu”, gdzie wszyscy próbowali wmówić matce, że ma urojenia twierdząc, że wsiadła do samolotu wraz z córką. Czy tak będzie i w tym przypadku? A może kobiety nigdy tu nie było?

Stopniowo autorka odkrywa przed nami wszystkie karty, zarówno dotyczące tajemnicy zniknięcia Niny, jak i te skrywane w przeszłości i zakamarkach ludzkiego umysłu. Prawda zszokowała mnie i przeraziła pozostawiając z mętlikiem w głowie i totalną satysfakcją.

To pozycja obowiązkowa dla miłośników thrillerów psychologicznych!

"Niewiarygodne, że nawet do najpotworniejszych czynów człowiek potrafi dorobić ideologię, która będzie je usprawiedliwiać."

Nina i Tomasz planują spokojny weekend w Karkonoszach. Zatrzymują się w malowniczym hotelu Wichrowe Wzgórza. Ich spokój kończy się jednak bardzo szybko. Nina znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Zrozpaczony Tomasz za wszelką cenę próbuje ustalić co stało się z jego żoną. Niestety nikt z personelu nic nie wie, a dowody nie dają jednoznacznej odpowiedzi. Rozpoczyna się dziwna gra z czasem, z ludźmi, z samym sobą.

Nie będę ukrywać, że jestem fanką prozy Izy Janiszewskiej. Trylogia kryminalna mnie zachwyciła. Po niej był świetny thriller "Niewybaczalne". Teraz przyszedł czas na kolejny thriller psychologiczny. Ponownie Autorka na warsztat wzięła ludzką psychikę, jej meandry i tajemnice. Mimo to moim zdaniem ta powieść jest zupełnie różna od poprzedniej. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że gdyby ktoś kazał mi ją przeczytać bez znajomości autora to nie domyśliłabym się, że jest nim właśnie Iza. Nie umiem nawet tego wytłumaczyć, po prostu tak czuję.

Inna absolutnie nie znaczy gorsza, choć przez kilkadziesiąt pierwszych stron miałam wrażenie, że już gdzieś ją czytałam lub widziałam. Mimo wszystko nie przeszkodziło mi to, by się w niej rozsmakować i zatracić. Najdziwniejszy jest fakt, że ja lubię szybką akcję, dla mnie musi się od początku dużo dziać, by fabuła mnie wciągnęła. Tak zwane dobre pierwsze wrażenie. Tu wszystko rozpędza się stopniowo. Mimo to panuje aura niepewności, czuć zbliżające się zło, które nie pozwala odłożyć tej książki na długo. Im dalej, tym mroczniej. Nic nie jest już pewne. Kolejne poszlaki wykluczają się nawzajem. Jedni stają w opozycji do drugich. Najdziwniejsza jest ta wszechobecna niewiedza. Hotel jest pełen gości, ale świadków zdarzenia brak.

Mężczyzna zaczyna miewać urojenia, czuje się osaczony. Traci nad sobą kontrolę. Usilnie poszukuje jakiegoś punktu zaczepienia, czy twardych dowodów świadczących o skomplikowanej intrydze, która dzieje się wokół. Komu może zaufać? Kto tak naprawdę jest dobry, a kto zły?

Oprócz głównego wątku zaginięcia przez całą powieść przewija się wątek poboczny związany z bolesną przeszłością Tomasza. Mężczyzna wspomina ojca jako tyrana z wygórowanymi oczekiwaniami. Ucieka od tych wspomnień jednocześnie bojąc się, że sam będzie podobnym ojcem.

"Przeszłość zawsze nas dogoni, choćbyśmy nie wiem jak szybko biegali (...)."

Trudne doświadczenia z dzieciństwa ciężko tak po prostu wymazać z pamięci. Dziecko może nie do końca wszystko rozumieć, ale jednocześnie przeżywa dużo mocniej. Jego rany odciskają dotkliwsze piętno i pozostają w psychice na długo, a nawet na zawsze. Tylko silne jednostki są w stanie sobie ze wszystkim poradzić, przepracować w taki sposób, by przekuć to w siłę do dalszego działania.

Historia jaką oddaje nam Autorka jest bardziej złożona niż się może wydawać na pierwszy rzut oka. Jak się ostatecznie okaże geneza wszystkich problemów sięga dużo dalej, zarówno w przeszłość, jak i po prostu w głąb ludzkiej psychiki.

Zdecydowanie polecam!

Niektóre książki poruszają bardziej, bo trafiają w te najczulsze struny naszych osobowości albo dlatego że czytamy je w wyjątkowym momencie naszego życia. Są autorzy, z którymi czujemy niepowtarzalną więź w oparciu o słowa zapisane przez nich a interpretowane przez nas. Może czasami dopatrujemy się nawet między wierszami czegoś, czego wcale tam nie ma, choć pasowałoby do naszej wizji danej historii, bo tak wynika z naszych doświadczeń. To wszystko magia literatury, a jedną z najbliższych memu sercu czarodziejek jest Izabela Janiszewska.

Dłońmi drżącymi z podekscytowania sięgnęłam po "Apartament", wierząc, że odnajdę w sobie klucz do jego drzwi, bo nie były one otwarte na oścież. Na początku trochę popodglądałam przez okno, potem w końcu wślizgnęłam się do środka i cierpliwie czekałam aż będzie mi dane zobaczyć kolejne pomieszczenia.

To nie jest powieść, przez którą się płynie, to raczej ona wpływa na czytelnika. Mnie ciągle skłaniała do refleksji, dawno nie zaznaczyłam aż tylu fragmentów wartych zapamiętania, często moje myśli uciekały od fabuły i krążyły wokół wielu trudnych tematów, jakie Iza zdecydowała się podjąć. To prawdziwa sztuka tak skonstruować książkę, by pozwolić czytelnikowi ją przeżyć bez przerywania lektury, budować napięcie tak, by można było stopniowo się z nim oswajać, a jednocześnie płynnie prowadzić akcję.

Dlaczego nie piszę o treści "Apartamentu"? Bo w opisie zostało zawarte wszystko, co powinniście wiedzieć zanim zanurzycie się w tej historii. Zaryzukuję stwierdzenie, że i tak każdy odbierze ją inaczej, bo chociaż Iza zamyka wszystkie wątki, to pole do ich interpretacji jest ogromne. To taki thriller, w którym finalnie najważniejsze okazują się emocje czytelnika i jego otwartość.

"Apartament" to thriller psychologiczny w amerykańskim stylu, choć nie zabrakło w nim tej specyficznej delikatności, która dla mnie szczególnie wyróżnia twórczość Izabeli Janiszewskiej. Po raz kolejny udowodniła, że nie trzeba wulgarnie opisywać makabrycznych wydarzeń, by wstrząsnąć czytelnikiem do głębi.

Moje 10/10.