Niewybaczalne

Jak misie kolorowe się czujecie po długim weekendzie? Jeszcze 2 dni i mamy kolejny weekendzik🤩 Bateryjki naładowane, czy wręcz przeciwnie?☺️

.

Pani @[Adres usunięty]ka chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, bo już większość zdążyła zapoznać się z jej twórczością, powstała nawet grupa wiernych jej czytelników określających się jako #teamjaniszewska . Tym samym przyszedł czas i na mnie, nie mogłam już dłużej czekać i odkładać tak zachwalanej i polecanej przez Was książki. Musiałam sprawdzić na własnej skórze, czy było warto poświęcić swój czas na ten dobrze zapowiadający się thriller 🤔

.

🌿W trakcie robienia zakupów, trzyletni chłopiec znika z oczu matki. Trwają wielkie poszukiwania, aż w końcu na pobliskich łąkach zostaje odnalezione zmasakrowane ciało małego chłopca, a wraz z nim kolejne dwa ciała innych chłopców. Lokalna społeczność jest wstrząśnięta tą potworną zbrodnią i zaczyna panikować. Ktoś próbuje zacierać ślady i robi wszystko, aby prawda nie wyszła na światło dzienne.

Dwadzieścia pięć lat później po tych tragicznych wydarzeniach, Zuzanna dowiaduje się o śmierci własnego ojca, mało tego odkrywa, że jej całe życie było wielkim kłamstwem i mistyfikacją ze strony ojca. Postanawia na własną rękę odkryć prawdę z przeszłości oraz to, co stało się z jej bratem i matka, która również zginęła w bardzo dziwnych okolicznościach. Co łączy Zuzę z morderstwem chłopców sprzed ćwierć wieku? Czy dziennikarka dojdzie prawdy?🌿

.

Akcja powieści dzieje się dwutorowo. Dowiadujemy się, co stało się po odnalezieniu ciał chłopców oraz bierzemy udział w śledztwie, aby odnaleźć sprawcę tego morderstwa. A także będziemy świadkami tego, jak po kilkunastu latach siostra jednej z ofiar próbuje odkryć prawdę na własną rękę.

Po przeczytaniu kilku opinii większość czytelników pisała, że się domyślała zakończenia tej książki i od samego początku wytypowała sprawcę/ów morderstwa. Powiem Wam szczerze, że ja także miałam swoje typy, ale chyba moja podświadomość wypierała tę potworną wizję z głowy, kto może stać za taką potwornością. Samo zakończenie było zaskakujące i przerażające jednocześnie. Czyta się ją bardzo szybko, chyba właśnie ze względu na ten podział na czas teraźniejszy i przeszły. Mnie osobiście najlepiej czytało się jednak historie z czasu przeszłego, bardziej mnie ona zaciekawiła i pochłonęła.

.

Książka ma niesamowity klimat, fabuła jest nieoczywista, bohaterkę da się polubić, z czasem zaczynasz jej nawet współczuć i dopingować w tym, aby udało się jej rozwikłać zagadkę sprzed lat. Oprócz tego jest mroczna, niesamowita i tym samym przerażająca. Pokazuje jakie oddziaływanie ma nas kłamstwo, które zakorzenione jeszcze bardziej, potrafi wyrządzić tyle złego. Do tej pory nie jestem w stanie otrząsnąć się po tym zakończeniu. Polecam🔥

To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i już wiem, że nie ostatnie, a Izabela Janiszewska trafia do mojej listy ulubionych.

Książka niezwykle intrygująca. Trzyma w napięciu do samego końca i ciężko ją odłożyć na później. Wciąga od pierwszego rozdziału i dopiero na samym końcu dowiadujemy się całej prawdy.

Naprawdę gorąco polecam!

Książka Niewybaczalne jest pierwszą pozycją pani Izabelii Janiszewskiej, po którą sięgnęłam i wiem, że nie będzie ostatnią. Świetnie napisana, bardzo wciąga i do końca nie wiadomo kto zabił. Polecam !!!

„Niewybaczalne” autorstwa Izabeli Janiszewskiej i od razu Wam powiem… jakież to było wspaniałe spotkanie i jakie emocje.

Gdy traci się dziecko, małe dziecko, dla rodziców kończy się świat, a dla małej społeczności burzy się naturalny ład i porządek.

Gdy zostają odnalezione ciała trójki dzieci… pojawia się myśl, że świat się kończy, że taka sytuacja jest wbrew naturze, wbrew ustalonemu ładowi… jest z pewnością wynaturzeniem z zewnątrz.

Śledztwo mające na celu wyjaśnienie przerażającej zbrodni jest skazane na niepowodzenie, bo komuś bardzo zależy, by prawda nie ujrzała światła dziennego. Możliwości manipulacji dowodami są duże, a „ten obcy” musi zostać ukarany… bo kogoś trzeba oskarżyć i to szybko.

Dwadzieścia lat później do sprawy wraca Zuzanna, kobieta, którą kieruje zdecydowanie więcej niż dziennikarska ciekawość… Co odkryje? Czy sieć kłamstw, tkana przez te wszystkie lata, nie przysłoni prawdy o morderstwie? Czy znajdzie się choć jedna osoba, która wesprze kobietę w walce o prawdę? Czy poznanie trudnej przeszłości, pozwoli uporządkować teraźniejszość?

Gorąco polecam lekturę książki „Niewybaczalne”… tylko uważajcie zarwana noc murowana… ciekawe śledztwo, wnikliwa analiza ludzkiej natury, klimat małej społeczności i poruszanie się w niedopowiedzianej przestrzeni szarości… między złem a obłędem, między kłamstwami a niewyobrażalną rozpaczą.

„Tak naprawdę ludzie nie obawiają się tego, że spotka ich coś złego, w rzeczywistości umierali ze strachu przed tym, co będą czuli, gdy najgorsze już się wydarzy. Przed tym cierpieniem, paniką, uczuciem rozpadania się na kawałki i duszącej bezradności…”

Książką „Niewybaczalne” Janiszewska przekonała mnie, że możliwe jest, że jej nazwisko już niedługo zyska własne stałe miejsce wśród najlepszych polskich pisarzy kryminalnych.

Ten tytuł określiłabym jak połączenie thrillera i kryminału. Jego fabuła rozdzielona jest na dwa czasy: rok 2015 oraz 1990. Zagadka aktualnych czasów wymusza odkrycie i rozwiązanie tej z przeszłości, która inspirowana jest po części historią prawdziwą. Ta pierwszą poznajemy oczami Zuzy, 30letniej dziennikarki ze skomplikowanym życiem prywatnym z jej perspektywy, czasy dawniejsze bardziej reportersko, nieskupiające się na tylko jednej postaci, co też wpływa na styl – rozdziały z Zuzą są bardziej nakierowane na jej przeżycia, ich obrazowe oddanie, a te drugie z kolei wydaje się, że na przedstawienie po kolei wydarzeń, choć i tu między wierszami możemy znaleźć naprawdę rewelacyjne portrety psychologiczne. Książka naszpikowana jest ogólnymi, uniwersalnymi spostrzeżeniami i tu kryje się moja jedna uwaga – po jakimś czasie było mi ich trochę za dużo. To jednak mała igła w stogu kryminału na wysokim poziomie. Janiszewska świetnie buduje napięcie, choć akcja toczy się niespiesznie, a zagadnienia jakie przed nami odkrywa są tak niejednoznaczne i trudne do osądzenia, że zostają w czytelniku na długo. Nie jest to książka idealna, ale niewiele jej do tego określenia brakuje. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć!

Bardzo dobra, choć niesamowicie smutna powieść kryminalistyczna, której nie da się odłożyć na długo. Janiszewska rewelacyjnie poradziła sobie z tematem i uknuła zagadkę godną Sherlocka Holmesa. Dla rodziców opowieść może być bolesnym i przeżywającym wyzwaniem. W końcu nic tak nas nie przeraża jak strata dziecka. Mnóstwo sekretów i zagadek, które czytelnik tak bardzo chcę rozwikłać i rozwiązać. Ale co najważniejsze, książka nie jest przewidywalna ani oklepana. Janiszewska do końca trzyma napięcie, zachowując przy tym poczucie tajemniczości. Myślę, że to jedna z lepszych książek autorki. A końcówka jest tak zaskakująca, że zwala z nóg! Jak najbardziej warto!

Nie mogłam chyba rozpocząć czytelniczo roku lepiej niż od książki @[Adres usunięty]ka - to moja pierwsza historia autorki i z pewnością nie ostatnia. O "Niewybaczalnym" naczytałam się tylu pozytywnych opinii, że moje oczekiwania były dość wygórowane i obawiałam się rozczarowania. Teraz mogę szczerze napisać: dziękuję Wam za polecenie tej książki. To była naprawdę świetna lektura.

Już sam motyw dziecka, które zaginęło przez moment nieuwagi, obudził we mnie trudne wspomnienia, gdy 2 lata temu w centrum Krakowa oddalił się od nas 6 letni syn. Choć zachowałam zimną krew, myślałam, że stanie mi serce. To były najdłuższe minuty mojego życia.

"Niewybaczalne" to książka, w której nic nie jest oczywiste, nic nie jest pewne, poza śmiercią 3 dzieci, zamordowanych i porzuconych w zagajniku. Mamy tu domysły, nieufność, strach, podejrzliwość, nienawiść, zemstę, panikę i masę kłamstw. Podczas czytania wraz z główną bohaterką, Zuzanną, próbujmy dowiedzieć się prawdy, przedrzeć się przez gęstą atmosferę, otaczającą lojalną społeczność. Mieszkańcy nabierają jednak wody w usta, dla nich sprawa jest zamknięta. Złościła i intrygowała mnie jednocześnie ta zmowa milczenia. Dałam się całkowicie wciągnąć w tę tajemniczą historię sprzed 25 lat. Ciekawym zabiegiem było rozłożenie fabuły na rok 1990 i 2015. Autorka stopniowo, małymi krokami odkrywa przed nami kolejne fakty, ale nie dajcie się wyprowadzić w pole - nawet jeśli wydaje Wam się, że już wiecie kto stoi za zbrodnią zapewne i tak będziecie zaskoczeni.

Jestem pod wrażeniem stylu pisarskiego autorki i umiejętności budowania napięcia. "Niewybaczalne" jest świetnym thrillerem, po który naprawdę warto sięgnąć!

Izabela Janiszewska - to jedno z tych nazwisk, po które sięgam w ciemno, nie interesuje mnie okładka ani opis. Tylko magia nazwiska, marka sama w sobie.

Zuzanna dowiaduje się o śmierci ojca. Będąc w jego mieszkaniu, odkrywa stertę pożółkłych listów adresowanych do niej, których nigdy nie otrzymała. To dla niej ogromny szok, brała bowiem swego ojca za najbardziej prawdomównego człowieka na świecie.

Dwadzieścia pięć lat wcześniej znika trzyletni chłopiec, a mieszkańcy miasteczka przeżywają wstrząs na wieść o bestialskiej zbrodni. Tylko co ma to wspólnego z Zuzanną?

Przede wszystkim niezmiernie podobały mi się wiernie i szczegółowo oddane emocje targające bohaterami. Zabieg naprzemiennych perspektyw czasowych fajnie budował napięcie i karmił moją ciekawość. Potworna i poruszająca zbrodnia, wywołała łzy.

Im bardziej zagłębiałam się w meandrach fabuły, im bliżej poznawałam jej bohaterów, tym więcej pojawiało się w mej głowie teorii i spekulacji. Mimo wielu tajemnic do odkrycia wszystko zostało precyzyjnie dopracowane.

Powyższe elementy wraz z niebywałą lekkością pióra, sprawiły, że nic nie było w stanie oderwać mnie od lektury.

Ależ to było dobre... z ogromną niecierpliwością czekam na więcej!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału.

Czuję, że ta historia niszczy…

Że z każdą kolejną stroną chcesz zasłonić oczy, snuć inne scenariusze niż podsuwa mi umysł.

Chciałabym móc przestać myśleć o tej książce.

Chciałabym, aby małego trzyletniego chłopca to nie spotkało.

Chciałabym, aby ta książka tak bardzo nie bolała.

Chciałabym udawać, że jej nie przeczytałam.

Chciałabym…

„Niewybaczalne” mnie zniszczyło. Emocje w tej książce rozwalają. A może to moja wrażliwość spowodowała, że odczułam wszystko, co najmniej dwa razy mocniej.

Izabela Janiszewska stworzyła genialną książkę, obierając za jej fundament oklepany motyw dziecka. Przecież, w co drugim thrillerze i kryminale o tym czytamy. To nie może być nic nowego. A jednak jest. „Niewybaczalne” ma to coś, co je wyróżnia, urzeka podczas czytania. To warstwa emocjonalna. Emocje czytelnika biorą górę i co z tego, że pojawiają się już dobrze znane sytuacje, małe wpadki ty czytasz dalej. Brniesz w tę historię, gdzie główna zagadka wiąże się z ludzkimi dramatami. Gdzie ktoś nie mówi prawdy, coś ukrywa, kłamie. Gdzie między mieszkańcami wioski jest wiele powiązań. Brniesz w historię i szukasz z Zuzanną prawdy. Z bohaterką, która żyła prawie całe życie w kłamstwie. Brniesz dalej i dalej, przewracasz kartkę za kartką, minuty na zegarku lecą, a ty nie możesz się oderwać. Nie, teraz kiedy ból, desperacja i ciekawość jest tak duża. Wszystko się coraz bardziej komplikuje, a za chwilę wyjaśnia. Nie możesz odłożyć książki w momencie, kiedy już wiesz, kto jest winny zabójstwa małego syna Babiczów… Nie możesz, bo… nie chcesz w to wierzyć. Nie dopuszczasz takiej myśli. Przecież… Jak… To nie może być prawdą. Przecież to… Liczysz na to, że to tylko takie złudzenie. Ale nim jest. Tak okrutna zbrodnia- łzy cisną się do oczu… Potrzebujesz głębszego oddechu, może dwóch przed kolejną kartką. Później następuje zaskoczenie, bo za dwoma kolejnymi morderstwami stoją osoby, których nie podejrzewałaś. Po zakończenie nie wyrzucisz tej książki z pamięci… Nie ma szans.

Bardzo udanym zabiegiem jest dwutorowe prowadzenie akcji. Mamy 2015 rok i pierwszoosobową narrację Zuzanny. Początkowo nie ciekawiły mnie jej rozdziały. Sama bohaterka do mnie nie przemawiała. Jej szukanie prawdy mnie nie kupiło, nie rozumiałam, dlaczego aż tak bardzo chce się tego dowiedzieć. Zuzanna to taka bohaterka, która przegrała życie, zawiodła wszystkich, teoretycznie wszystko jej obojętne, a jedynym promykiem światła w życiu jest syn. Im bliżej końca, tym bardziej się do niej przekonywałam.

Jest też trzecioosobowa narracja z 1990 roku, która ciekawiła mnie od samego początku. Tam panował taki „polski” klimat. Wszystko było osnute mgłą tajemnicy. Świetnie opisane przeżywanie straty. Życie mieszkańców małej wioski, praca policji, przebieg śledztwa. Intrygującą postacią jest Roman, który na przestrzeni całej historii przechodzi przemianę. Z zadowolonego życiem mechanika, który ma żonę i cudownego syna staje się samotny, pozbawiony sensu życia… Strata… to tak bardzo boleśnie widać na jego przykładzie.

Autorka zaskakuje bardzo skomplikowaną zagadką trzech morderstw dzieci, w której nic nie jest takim, jakim się wydaje. Podsuwa różne typy, wodzi czytelnika za nos, podsyca ciekawość, małymi krokami prowadzi do zakończenia. Ta historia to nie tylko to to też różnorodni bohaterowie- Roman, Zuzanna, Lilka, Mateusz…- dobrze rozpisani, w miarę wiarygodni i doświadczeni przez życie. Czyta się błyskawicznie, a ciekawość nie ustępuje nawet na chwilę.

Okrutne morderstwa, miłość, nienawiść, ból, zemsta, tajemnice, prawda, silne więzi to i wiele i więcej znajdziecie w tej książce.

Mogę się oczywiście przyczepić do paru małych niuansów, ale nie zrobię tego, bo one giną w morzu tego, co funduje Janiszewska.

Polecam!

Są autorzy, po których książki ustawiam się w kolejce i wiem, że warto jest odstać swoje. Takim twórca jest @[Adres usunięty]ka

Jednak się przeliczyłam, bo otrzymałam dużo lepszą historię niż się spodziewałam. I powiem Wam, że czas spędzony z tą książką był bardzo dobrze spożytkowany.

Jest to fascynujący thriller, od którego, gwarantuję, nie będziesz mógł się oderwać.

Akcja książki toczy się dwutorowo, w różnych ramach czasowych. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a łączy je tajemnica. Wszystko doskonale się zazębia. Brzmi dobrze?

Autorka chwyta czytelnika za serce, bo nic tak nie boli jak smierć dziecka. Ta historia jest nasiąknięta emocjami, które poruszą najtwardszych czytelników.

Już od pierwszych stron czułam się niczym w labiryncie. Gdy już myślałam, że uda mi się odnaleźć rozwiązanie, zderzałam się ze ścianą. Dopiero ostatnie strony przyniosły finał … zdumiewający, powodujący osłupienie, wbijający w fotel.

Ta książka niewątpliwe wywoła w Tobie chaos. Sprawdź tylko z jakim natężeniem.

,,Niewybaczalne" Izabela Janiszewska

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐

108/2021

·

Zaginione dziecko, niewybaczalna zbrodnia i jedno kłamstwo, które zniszczy wszystko…

Trzyletni chłopiec puszcza rękę mamy i znika bez śladu w centrum handlowym. Wkrótce potem śledczy odnajdują na pobliskich łąkach trzy ofiary pewnej przerażającej zbrodni. Odkrycie to paraliżuje miejscową społeczność. Narasta nieufność i panika, a jednocześnie ktoś bardzo stara się, by prawda o zbrodni nie ujrzała światła dziennego.

Dwadzieścia pięć lat później Zuzannę budzi pukanie do drzwi. Na progu zastaje policjantów, którzy informują ją o śmierci ojca. Niebawem okazuje się, że cała przeszłość kobiety została zafałszowana. By zrozumieć tragedię sprzed lat i raz na zawsze przerwać zmowę milczenia, Zuzanna musi udać się w podróż tam, gdzie zaczęła się ta lawina kłamstw.

Czasami wystarczy jedno kłamstwo, by zacząć wątpić we wszystkie prawdy.

·

Już na wstępie mogę wam zdradzić, że książka ląduje na półce z ulubieńcami roku. Całą historię poznajemy oczami Zuzanny. Książka przeplata w sobie dwa czasy, co było genialnym zabiegiem. Autorka potrafi zaskoczyć nagłym obrotem spraw. Klimat książki również został świetnie wykreowany, tak tajemniczy, że chce się go rozgryźć. Zakończenie powala. To, co przeżyłam, czytając książkę, było jak uczuciowy armagedon, istny rollercoaster. Ostrzegam, że jak już zaczniecie, to przepadniecie, bo książka jest nieodkładalna. To było moje pierwsze spotkanie z autorką książki i na pewno nie ostatnie.

·

·

·

Współpraca z @czwartastronakryminalu

Bardzo podobała mi się seria z Brunem Wilczyńskim. W thrillerze "Niewybaczalne" Izabela Janiszewska trzyma wysoki poziom - nie zawiodłam się.

> Świetnie skrojona i wielowymiarowa bohaterka.

> Zakotwiczona w przeszłości intryga kryminalna, którą Zuzanna musi zgłębić, żeby poznać prawdę o swojej rodzinie.

Autorka stawia pytanie o to, kiedy zaczyna się zło. Zastanawia się nad karą i sprawiedliwością oraz ceną, jaką trzeba zapłacić za krzywdę.

Książka trzyma w napięciu, a im bliżej jesteśmy rozwiązania zagadki, tym bardziej wbija w fotel. Tego właśnie chcemy, kiedy sięgamy po kryminały, prawda?

"Prawda nie zabija, lecz uwalnia".

"Zaginione dziecko, niewybaczalna zbrodnia i jedno kłamstwo, które zniszczy wszystko..."

Na początek wyobraźcie sobie zwykły normalny dzień z życia matki.

Rodzicielka wraz ze swoim maluszkiem wybiera się do centrum handlowego, aby zrobić kilka zakupów dla całej rodziny. Nieświadoma jakiegokolwiek niebezpieczeństwa idzie do najbliższego centrum handlowego, zaopatruje się w niezbędne produkty i w tym samym czasie dosłownie z sekundy na sekundę traci maluszka z oczu.

Chyba każda z nas -matek - doświadczyła momentu w którym znalezienie portfela, karty bądź telefonu uważała za największy "priorytet"...

Niestety w tym przypadku spuszczenie z oczu trzyletniego chłopca skończyło się niewyobrażalną tragedia - chłopca nie udało się odnaleźć...a po jakimś czasie na pobliskich łąkach, śledczy odnajdują zwłoki trójki młodych chłopców w tym zagubionego Kuby.

I tym oto wstępem, tak pokrótce zaczyna się ta historia...

Historia, która poruszy serce niejednego rodzica, historia którą w małym stopniu miałam okazję poznać na własnej skórze...ale nie chce wdawać się w szczegóły gdyż po dziś, dzień jest to dla mnie trudny temat.

Najważniejsze jest to że nasza opowieść skończyła się Happy Endem❤️

~"NIEWYBACZALNE" to moje pierwsze spotkanie z autorką więc tak naprawdę po przeczytaniu bardzo intrygującego mnie opisu nie wiedziałam w jakim kierunku potoczy się ta historia.

A teraz będąc już dawno po lekturze obiecuję wam jedno!Jest to mocna opowieść, która dzięki dużej ilości tragicznych wydarzeń zmiażdży wasze serca za sprawą szalejącego w nim tornada emocjonalnego!

~Autorka napisała bardzo wyjątkową historie z niewyobrażalną zbrodnia w tle, w której akcja toczy się dwutorowo, z perspektywy różnych bohaterów (co ja wprost uwielbiam) - przeszłość przeplata się z teraźniejszą co pozwala bliżej przyjrzeć się zderzeniom w których uczestniczyło dziecko.

~Czytając książkę nieraz towarzyszyły mi trudne momenty, które wraz z dogłębnymi opisami, ciężkim dusznym klimatem, wprawiały mnie w stan osłupienia. Przez to wiele razy musiałam ją odkładać, aby móc przetrawić, a tym samym dać upust emocjom i uczuciom, które zalewały moje serce.

Powieść Izabeli Janiszewskiej to trudna, brutalna, nieodkładana historia, która przy akompaniamencie kłamstw, tajemnic rodzinnych oraz zmowy milczenia wśród mieszkańców małego miasteczka gwarantuje nieustanne napięcie wraz emocjonalna karuzela uczuć.

~Podsumowując, aby za dużo nie zdradzać wam z fabuły a tym samym nie zabierać przyjemności z czytania.Jeśli lubisz prze-genialne thrillery z wątkiem kryminalnym, owiane tajemnicą, z wyrazistymi bohaterami i niezwykłą fabuła w którym nic nie jest oczywiste, gdyż autorka umiejętnie wodzi czytelnika za nos, to ta pozycja jest wręcz idealna dla Ciebie.

Polecam z czystym serduchem. Kupujcie i czytajcie!

"Wystarczy jedno kłamstwo, by zwątpić we wszystkie prawdy."

Trzyletni Kubuś znika bez śladu. Niebawem, na pobliskich łąkach, śledczy znajdują trzy ciała. Mieszkańcy zaczynają obawiać się o swoich bliskich. Jest jednak ktoś, komu zależy by prawda o zbrodni nigdy nie wyszła na jaw.

Dwadzieścia pięć lat później do Zuzanny przychodzą policjani z informacją o wypadku, w którym zginął jej ojciec. Kobieta dowiaduje się również, że całe życie była okłamywana. By dowiedzieć się prawdy, wyrusza w podróż tam, gdzie zaczęła się lawina kłamstw.

Oj Pani Izabelo. Nie ma chyba nikogo, kto tak jak Pani potrafi grać na emocjach czytelników. Kilka dni zbierałam się do napisania tej recenzji. Co tu się wydarzyło.. Jak ta historia mnie pochłonęła, ile wywarła emocji. Czytałam i nie mogłam jej odłożyć, jeszcze rozdział, jeszcze strona i tak do końca. Z czystym sercem stwierdzam, że jest to najlepszy thriller psychologiczny jaki do tej pory przeczytałam. Powtórzę się, ale jestem pod ogromnym wrażeniem talentu i kosztu pisarskiego Pani Izabeli. Chyba nie ma drugiego takiego autora, który w tak misterny sposób potrafi przeplatać wątki, by później połączyć je zgrabnie w całość.

Zakończenie tej niebanalnej historii nie jednego wbije w fotel. Czytając, chyba jak każdy, miałam pewne podejrzenia, jednak autorka wyprowadziła mnie w pole. Nie spodziewałam się takiego finału. Ta książka wryła mi się w pamięć i na pewno długo o niej nie zapomnę. Pani Izabelo, chylę czoła i czekam na kolejne książki 🖤

Polecam! Czytajcie Janiszewską!

„Zbrodnie przerażają bardziej, gdy dzieją się w miejscach, w których dotychczas czuliśmy się bezpieczni i beztroscy. "

"Niewybaczalne" to oczywiście historia o zbrodni. Ale jest to też opowieść o żałobie i zemście. Sekretach z przeszłości i zagadkach z przyszłości...

Kiedy przeczytałam prolog, pomyślałam sobie "to będzie bardzo dobra książka" i już teraz mogę Wam powiedzieć, że nie myliłam się ani trochę!

Rok 2015: Zuzanna, główna bohaterka, jest po rozwodzie, a jej dziennikarska kariera legła w gruzach po napisaniu niefortunnego artykułu. W chwili, gdy ją spotykamy, kobieta dowiaduje się o śmierci swojego ojca. Aby poradzić sobie z tą tragiczną wiadomością, wybiera się do jego mieszkania. Znajduje tam listy od swojej matki, która podobno umarła, kiedy Zuzanna była małym dzieckiem. Dziennikarka rozpoczyna śledztwo na własną rękę, aby dowiedzieć się, że jej dzieciństwo zostało oparte na kłamstwie i fałszu.

Rok 1990: Pewnego, zwyczajnego dnia, mały chłopiec puszcza rękę mamy i w momencie znika jej z oczu. Niewielkie miasteczko rusza na poszukiwania, jednak starania mieszkańców idą na marne. Kubuś zostaje znaleziony martwy, brutalnie poraniony i zmasakrowany. Obok niego leżą dwaj inni, nieco starsi chłopcy. Oni również zostali zamordowani...

Miasteczko ogarnia sieć podejrzeń i ogromna nieufność. Kto mógł się dopuścić takiej zbrodni?

Śmiało mogę powiedzieć, że był to jeden z lepszych polskich thrillerów jakie czytałam, jeśli nawet nie najlepszy. Od początku autorka kreśli pełną napięcia i emocji historię - mocny, dopracowany i przerażający thriller psychologiczny. Niepokój i napięcie towarzyszy nam już od pierwszych stron i trwa aż do końca, a może nawet dłużej. Oplata niepewnością i obawą, zapiera dech w piersiach i wywołuje dreszcze emocji.

Książka jest niezwykle wciągająca i nie pozwala się odłożyć, choćby nawet na chwilę!

To jak autorka misternie przeplata wszystkie wątki, które tak zgrabnie łączą się w jedną całość i wzajemnie się uzupełniają, jest po prostu wspaniałe. Wciąż jestem pod wrażaniem jej talentu i warsztatu.

Wszyscy bohaterowie są niezwykle prawdziwi, a ich losy okazują się być splątane, bardziej niż na pierwszy rzut oka może się wydawać.

Zakończenie wbije Was w fotel, zaskoczy i nie pozwoli zasnąć. Będziecie chcieli analizować każdy krok, każdą myśl i każdy ruch bohatera, nawet wtedy, gdy już poznacie finał historii. Cały czas mój umysł intensywnie pracował i rozmyślał nad możliwym zakończeniem, a i tak się pomylił.

Pomysł na fabułę jest zarazem oryginalny, jak i boleśnie prawdziwy, a jego realizacja na pewno Was nie zawiedzie. Dodatkowo fakt, że autorka inspirowała się prawdziwą historią (nie czytajcie posłowia przed zakończeniem książki!) dodaje całej historii pikanterii i zostawia z mocnym "kacem książkowym" oraz refleksjami nad współczesnym życiem.

Mogłabym jeszcze długo pisać o przytłaczającej atmosferze miasteczka, które z początku niczym się nie wyróżnia i zdaje się być przyjazne każdemu gościowi, a tak naprawdę skrywa mroczne tajemnice, słabości i lęki. Opowiadać godzinami o szokującym zakończeniu. I rozwodzić się nad niezwykle druzgoczącą powieścią, idealną dla fanów dobrych kryminałów i wciągających thrillerów. Jednak wydaje mi się, że najlepiej będzie, jeśli sami się o tym przekonacie. Gwarantuję Wam mnóstwo przeżyć i silnych odczuć. Zostawiam też jedno pytanie:

Co według was jest "niewybaczalne"?

Za egzemplarz i zaufanie dziękuję bardzo @czwartastronakryminalu

~books_by_brunette~

„Niewybaczalne” Izabela Janiszewska

Nigdy, żaden dzień nie będzie odpowiedni do tego, aby zmierzyć się z wiadomością o śmierci najbliższej osoby. Tak było również w przypadku Zuzanny, młodej dziennikarki, dla której smierć ojca przyszła zdecydowanie zbyt wcześnie. Matki nie pamietała zbyt dobrze. Odeszła, gdy Zuzanna miała zaledwie kilka lat. W mieszkaniu ojca, Zuzanna przypadkowo natrafia na szufladę z podwójnym dnem. Moment ten będzie dla niej jak otwarcie puszki Pandory. Znajdzie tu coś, co już na zawsze zburzy jej spokój i popchnie do tego, aby poznać prawdę za wszelka cenę. Wszystko co do tej pory znała było kłamstwem. Dlaczego własny ojciec ukrył przed nią prawdę?

🍂

25 lat wcześniej ..

Elżbieta Babicz, młoda matka z trzyletnim synkiem robi zakupy w domu towarowym Kryształ. Chwila nieuwagi ze strony kobiety i malec znika bez śladu. Jakby rozpłynął się w powietrzu. Przeszukanie obiektu i najbliższej okolicy niewiele daje. Wkrótce śledczy odnajdują na pobliskich łąkach zmasakrowane ciała trójki dzieci. Miejscowa społeczność jest wstrząśnięta okrucieństwem tej zbrodni i zrobią wszystko aby odnaleźć winnego...

"Niewybaczalne" to najnowsza powieść Izabeli Janiszewskiej. Po doskonałej trylogii z Luboń i Wilczyńskim autorka nie obniża poprzeczki i serwuje czytelnikowi kolejny fascynujący thriller psychologiczny. Pani Izabela obrała sobie bardzo trudny i poruszający temat na fabułę. Zaatakowała czytelnika jak orkan, pozostawiając go w emocjonalnym chaosie.

W powieści "Niewybaczalne" autorka ukazała dwie ramy czasowe przeplatające się ze sobą. Chociaż dzieli ich niemal ćwierć wieku, są ze sobą nierozerwalnie związane. Izabela

Janiszewska po raz kolejny udowodniła, że jest mistrzynią tego gatunku i emocjami czytelników potrafi manipulować jak nikt inny. Thriller trzyma w napięciu i przeraża realnością wydarzeń. Osadzenie akcji w małym miasteczku i jego zamkniętej społecznościowych, w której wszyscy się znają i większość żyje we wzajemnych układach, co dodatkowo potęguje i tak już gęstą atmosferę. Wykreowani bohaterowie są doskonałym odzwierciedleniem takich małomiasteczkowych zachowań. W tej książce znajdziecie wszystko, co dobry thriller powinien zawierać! Historia została fenomenalnie ukazana.

Cała gama emocji, jaką odnajdziecie w tej pozycji jest niczym precyzyjnie poukładane ładunki wybuchowe. Nie wiadomo, w którym miejscu uderzą! Podsumowując "Niewybaczalne" to thriller z górnej półki i prawdziwa gratka dla miłośników literatury kryminalnej!

Gorąco polecam i zachęcam do lektury!

Ocena 10/10

Są zbrodnie niewybaczalne, za które kara może być tylko jedna, "życie za życie".

Izabela Janiszewska we wcześniejszej twórczości zachwyciła mnie już niesamowitą empatią przy poruszaniu trudnych tematów społecznych, oczarowała wykreowaniem elektryzującej relacji pomiędzy bohaterami i lekkością pióra. Tym razem jednak stworzyła powieść tak emocjonującą, że sięgnęła najgłębszych warstw mojej wrażliwości.

"To co zaczęło się dwadzieścia pięć lat temu, nigdy się nie skończyło."

Gdy po śmierci ojca Zuzanna otwiera ukrytą szufladę, wylewa się z niej przeszłość, od której nie ma odwrotu. Dlaczego ojciec ukrywał przed nią, że matka żyje?

Kobieta chce wydobyć z zapomnienia przeszłość, której nie poznała, którą skrywała zasłona kłamstw i tajemnic. Tylko czy nie jest już na to za późno? Od matki nie dowie się już niczego, bo popełniła samobójstwo skacząc z wiaduktu. Jej śmierć wydaje się jednak bardziej zagadkowa i nieprzypadkowa, niż się pierwotnie wydawało.

Powrót do rodzinnej miejscowości niesie ze sobą wiele nadziei, ale jak się okazuje i niebezpieczeństw. Hermetyczne, lokalne społeczeństwo, w którym wszyscy się znają nie życzy sobie, by wypytywała o swoją rodzinę i związaną z nią tragedię sprzed lat.

Cofamy się do roku 1990 gdy po wielogodzinnych poszukiwaniach policja znajduje zwłoki trójki chłopców. Ta brutalna zbrodnia odbija się nie tylko na życiu rodzin ofiar, ale jak się okazuje jej wydźwięk nie cichnie nawet po wielu latach. Czy dlatego, że nie wszystko w tej sprawie zostało wyjaśnione?

Krzywda dzieci rani zawsze najmocniej, wraz ze śmiercią dziecka umiera część duszy rodzica. Tym razem jednak autorka obnaża więcej, niż chcielibyśmy zobaczyć, przekracza granicę, za którą nie odważamy się nawet zerkać. To zbyt przerażające i odzierające z wyobrażeń o naturze ludzkiej, porządku świata, o panującej w nim względnej równowadze.

Powieść autorki to mozaika emocji. Tak silnych, przytłaczających, że trudno się dźwignąć pod ich ciężarem. Kłamstwa, tajemnice, tragedia, żałoba i w końcu prawda, która wcale nie oczyszcza, nie daje wytchnienia.

Nie przesadzę jeśli napiszę, że to jedna z najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku. Tak sugestywna, mocna i emocjonująca, że przy połączeniu z lekkim stylem, naturalnymi dialogami i pełnokrwistymi bohaterami czyni ją powieścią nieodkładalną.

To niewybaczalne, jeśli przeoczy się najnowszy thriller Izabeli Janiszewskiej. To już czwarta książka, w dorobku autorki. I kolejne potwierdzenie kunsztu w tworzeniu mocnych historii trafiających do najmroczniejszych zakamarków naszej psychiki. Jestem pełen podziwu wobec pomysłowości oraz sposobu poprowadzenia fabuły. To sprawia, że historia rozpisana na kartach „Niewybaczalne” nie ulatuje z każdą przełożoną stroną, lecz wbija się w naszą pamięć.

Izabela Janiszewska stworzyła historię mocną, przesiąkniętą emocjonalną karuzelą, dzięki której podczas czytania towarzyszy nam permanentne napięcie. A oto właśnie chodzi w doskonałych thrillerach. „Niewybaczalne” takim thrillerem właśnie jest. Dlaczego? Niech ta recenzja będzie odpowiedzią na te pytanie.

Zatem od początku. A już sam początek poznawania tej historii ukazuje nam wydarzenia tajemniczej nocy. I tutaj od razu Izabela Janiszewska trafia do naszej wyobraźni szczegółowym opisem wydarzeń, które budują w naszym umyśle obrazy zapierające dech w piersiach. Obraz ten sprawia, że nie jesteśmy zwykłymi czytelnikami. Jesteśmy nie tylko świadkami, lecz możemy poczuć emocje bohaterów. Ich strach, obawy i napięcie, które im towarzyszą, udzielają się również nam. To wyjątkowe uczucie jest zasługą Izabeli Janiszewskiej w umiejętnym wrzuceniu nas w wir wydarzeń.

Autorka ukazuje historię z dwóch perspektyw czasowych – przeszłej i teraźniejszej. Wydarzeniem z przeszłości jest zaginięcie trzyletniego chłopca w domu towarowym. Krótko po jego zniknięciu policja odkrywa ciała trzech zamordowanych chłopców. Te makabryczne wydarzenia poruszają społecznością lokalną. Wśród mieszkańców małego miasteczka narasta strach oraz niepewność wobec własnych sąsiadów.

Drugą historią są wydarzenia toczące się dwadzieścia pięć lat później, kiedy to policja informuje Zuzannę o śmierci jej ojca. Jaki jest punkt zaczepienia dla tych dwóch wydarzeń? Pewne jest to, że Zuzanna zrobi wszystko, by dowiedzieć się, dlaczego przez całe życie okłamywana była w kwestii jej przeszłości? Dlatego też musi powrócić do miejsca, w którym ćwierć wieku temu dokonano zbrodni.

Odkrywając kolejne elementy tej fabuły, atmosfera staję się coraz bardziej mroczna i duszna. Docieranie do najczarniejszych zakamarków ludzkiej psychiki, sprawia, że lektura najnowszej książki Izabeli Janiszewskiej porusza do cna. Ta historia niesie ważne i mocne przesłanie. Ta historia wsiąka w naszą psychikę już na zawsze! Lecz nie zawsze można przeczytać tak fenomenalny thriller.

Izabela Janiszewska doskonale czuje się w kryminale. Dziś dowodzi, że thriller to również jej konik. Po przeczytaniu wcześniejszych książek z Luboń i Wilczyńskim w roli głównej („Wrzask”, „Histeria”, „Amok”) wiele oczekiwałem od twórczości Pani Izabeli. To, co otrzymałem w thrillerze „Niewybaczalne” sprawia, że po odłożeniu tej książki moje ręce złożyły się do braw. Pani Izabelo gratuluję talentu, dziękuję za emocje i proszę o więcej.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału.

W domu towarowym bez śladu znika trzyletni chłopczyk. Wkrótce potem policjanci odnajdują na pobliskich łąkach trzy ofiary przerażającej zbrodni. Odkrycie to paraliżuje miejscową społeczność i narasta panika.

Jest jednak ktoś, kto zrobi wszystko, aby prawda o zabójstwie nigdy nie wyszła na jaw.

25 lat później Zuzanna dowiaduje się o śmierci jej ojca, która otwiera przysłowiową ,,puszkę pandory".

Okazuje się bowiem, że przeszłość kobiety została sfałszowana.

By zrozumieć, dlaczego ojciec ukrył przed nią niektóre fakty, musi udać się tam, gdzie to wszystko się zaczęło i przerwać panującą zmowę milczenia.

Czy jej się to uda?

Książka podzielona jest na dwa przedziały czasowe, które przeplatają się ze sobą tworząc gruby warkocz związanej mocno ze sobą historii, której pełny obraz będzie nam dane zobaczyć dopiero pod koniec.

Po raz kolejny autorka mnie nie zawiodła.

To, co zrobiła w tej pozycji, to prawdziwe mistrzostwo świata!

Wszystko jest tutaj perfekcyjne!

Począwszy od samej intrygi, wyrazistych i tajemniczych bohaterów, poprzez przemyślenia i śledztwo, aż po ,,zawodzące łkaniem" zakończenie, które smuci i przeraża.

Uważam, że z książki na książkę Iza jest coraz lepsza. Coraz mocniej gra na naszych emocjach i prowadzi wisielczą grę, w której wygraną jest ból głowy.

Ale ja z takim bólem mogę żyć!😁

Wystarczy Ibuprom maxi sprint i poproszę o więcej takich historii.

Naprawdę od tej lektury ciężko jest się oderwać i dla mnie niewybaczalnym będzie to, jeśli jej nie przeczytacie!

Thriller "Niewybaczalne" to wyzwanie. Sądzę, że to nie jest książka, która leży w czyjejkolwiek strefie komfortu.

Izabela Janiszewska funduje swoim czytelnikom doznania niezwykle silne i trudne – szczególnie dla rodziców. W Jej książce każda strona wręcz ocieka emocjami, co nie dziwi biorąc pod uwagę temat, jaki Autorka wzięła na warsztat. Oddała jednak cierpienie rodziców i uczucia związane ze śledztwem Zuzanny po mistrzowsku. Nie narzuca ich odbiorcy na siłę, ale pozwala mu samodzielnie wniknąć w świat bohaterów. Prowokuje do oddania się tej książce w całości, czytania jej w pełnym skupieniu. Jakby jednocześnie chciało się i nie chciało współodczuwać z bohaterami.

Akcja tocząca się w dwóch przestrzeniach czasowych pozwala na spojrzenie na wydarzenia z różnych perspektyw. Autorka pokazuje, że pomimo lat jedno się nie zmienia – ogrom cierpienia po utracie dziecka.

Osadzenie akcji w małym miasteczku tworzy niesłychany klimat. To tajemnice, układy, wieloletnie znajomości i przyjaźnie oparte się na wspólnych przeżyciach. Mrocznego, gęstego klimatu dopełniają pierwszorzędnie skonstruowani bohaterowie. Każdy z nich może wzbudzić w czytelniku podejrzenia. Jednak to nie pogoń za mordercą wysuwa się na pierwszy plan, ale okrucieństwo zadane dzieciom i ból spowodowany ich stratą.

Nawet zakończenie na tym się opiera. Wspólnie z bohaterką odkrywamy prawdę, a dotarcie do rozwiązania było niemal tak samo trudne jak przeżywanie z bohaterami ich cierpienia.

"Niewybaczalne" to perfekcyjnie skonstruowany thriller psychologiczny. Akcja i intryga zostały skonstruowane w przemyślany sposób. Izabela Janiszewska wzięła na tapet chyba najtrudniejszy możliwy temat, w którym trudno zachować autentyczność. Autorce się to udało, jestem pełna podziwu dla tej pracy.

Dziś przychodzę do Was z najnowszą książka @[Adres usunięty]ka „Niewybaczalne”

która swoją premierę ma już jutro!

Od początku autorka serwuje nam historię z przerażającym scenariuszem! Scenariusz, który dla każdego rodzica byłby najgorszym koszmarem. I wiem, że historie z uprowadzonym dziećmi powielają się, a z czasem w fabule stają się banalne, schematyczne, przewidywalne. Tutaj tego nie znajdziecie! Znajdziecie historię tak realną, tak mocną, że będziecie czytali, a wręcz pochłaniało strona po stronie z dreszczykiem emocji, ale i ogromnego zainteresowania.

Moim zdaniem to kolejny doskonały thriller tego roku, który ukazał się nakładem @czwartastronakryminalu

Konkretny, mocny i warty uwagi!

Jakub Babicz, trzyletni chłopczyk przebywający na zakupach z matką w pewnym momencie oddała się, a jego poszukiwania w ogromnym domu towarowym nie przynoszą pozytywnych rezultatów. Poszukiwania chłopca przenoszą się na całą najbliższą okolicę, w działaniach biorą udział nie tylko śledczy, ale także rodzina i sąsiedzi zaginionego chłopca. Kiedy śledczy natrafiają na trzy zmasakrowane ciała, mieszkańcy wstrzymują oddech, a życie w miasteczku zamiera. Kto mógł dopuścić się tak okrutnej zbrodni?! Miejscowy czy raczej ktoś przejeżdżający? Pewne jest, że sprawa ta od początku budzi wątpliwości, a pojawiające się dowody jednoznacznie wskazują na konkretną osobę…

Zuza po dwudziestu pięciu latach od tragicznych wydarzeń, wraca do miasteczka aby zmierzyć się nie tylko z demonami przeszłości, ale przede wszystkim poznać prawdę o tamtym feralnym dniu od którego wszystko się zaczęło. Od początku odnosi wrażenie, że nie jest miłe widziana, zwłaszcza, że jako dziennikarka zaczyna drążyć przeszłość dość dociekliwie. Jej przypuszczenia szybko zyskują potwierdzenie, a „zmowa milczenia” wydaje się nie do przezwyciężenia.

Faktem jest, że skrywana tajemnica może męczyć, odbierać wolność, a niektórzy umarli już za życia. Właśnie wtedy, tego feralnego dnia…

Serdecznie polecam❤️

Poprzednia trylogia autorki, która jednocześnie była debiutem to jedna z lepszych serii kryminalnych, jakie dotychczas czytałam. Nic więc dziwnego, że zdecydowałam się sięgnąć także po nowość. Czy okazała się równie dobra?

'Nie dało się cofnąć taśmy życia, szpula cały czas się kręciła, nie pozwalając na powrót tego, co minione.'

Podczas wizyty w centrum handlowym znika trzyletni chłopiec. W trakcie jego poszukiwań znalezione zostają ciała trzech ofiar. Dwadzieścia pięć lat później Zuzanna próbuje poradzić sobie ze śmiercią ojca i trafia na artykuły prasowe z przeszłości. Jak wiążą się ze sobą te dwa wydarzenia? Jaki związek z ofiarami ma główna bohaterka?

Zaginięcie dziecka to z pewnością dramat dla rodziców i najbliższych. Nie potrafię sobie wyobrazić jakie to uczucie, ale sama autorka bardzo obrazowo oddała emocje i przemyślenia rodziców małego Kubusia. Zresztą nie tylko to zostało bardzo dokładnie opisane. Każde najmniejsze wydarzenie otrzymujemy w sposób, dzięki któremu bardzo łatwo jest się wczuć w rolę bohaterów. Zarówno samo zaginięcie, jak i późniejsze morderstwa mają wpływ na wszelkie działania podjęte w przeszłości, jak i teraźniejszości. Pewnych zachowań się domyśliłam, a pozostałe stały się zagadką do samego końca. Zaskoczyły mnie do tego stopnia, że nie byłam w stanie zrozumieć całego okrucieństwa, które towarzyszyło bohaterom.

'Wyobrażać sobie a przeżyć coś strasznego to dwie zupełnie inne rzeczy.'

Bardzo dobra historia z mrocznym i gęstym klimatem. Nie da się jednoznacznie ocenić zarówno ofiar, jak i winnych całej tragedii. Nic nie jest po prostu czarne albo białe. Każdy ma coś na sumieniu i każdy musi się uporać z własnymi decyzjami. Autorka przedstawiła profil zarówno rodziców ofiar, jak i samych sprawców. Jesteście ciekawi? Niezmiennie polecam książki pani Izabeli Janiszewskiej!

'Może więc w byciu odważnym nie chodziło o to, by nie czuć lęku, ale o to, by działać mimo niego i nie dawać za wygraną.'

"niewybaczalne"

Opinia Przedpremierowa

"Niewiedza bywa błogosławieństwem. Gdy wiesz mniej, boli mniej. A może tylko inaczej?"

Moje pierwsze spotkanie z autorką i od razu mogę stwierdzić, jestem #teamjaniszewska. Tak wiem, teraz czas nadrobić serię z Larysą i Bruno. 🤭

"Niewybaczalne" to bardzo dobrze rozegrany thriller psychologiczny, tak naprawdę wszystko według mnie było na wysokim poziomie i maksymalnie dopracowane.

"niejednoznaczność" tak nazwałbym zarówno wszystkich bohaterów, oraz wszystkie zdarzenia. Nic, absolutnie nic w tej książce nie było jednoznaczne, czytając książkę motałam się, podejrzewając wszystkim i jednocześnie nie mając na żadną z tych osób odpowiednich dowodów.

Cóż prawda okazała się jednak zgoła inna, niż mogłabym przypuszczać.

Morderstwo zawsze powoduje silne zburzenie i ogromne emocje. Tak też było i tutaj, autorka idealnie pokazała nie tylko odczucia osób, których ta tragedia dotknęła bardzo blisko, jednak całej społeczności, bo oczywiście taka zbrodnia nie mogła przejść bez echa. Uświadomiło mi to, że rzadko spotykam w książkach tak umiejętnie opisane tło, pobocznych bohaterów i jakieś mniej ważne sprawy, wydawać by się mogło, wcale nie związane z zagadka.

Dobra kreacja bohaterów to naprawdę spory orzech do zgryzienia. Przyznam, ja nie mogłam wczuć i polubić żadnego z bohaterów, czy bohaterek książki. Nie wiem co na to wpłynęło, być może to, iż nie mogłam znaleźć jednej osoby, której nie podejrzewała bym o zbrodnie? Jednak mam wrażenie, ze w tej książce absolutnie nie chodzi o to, żeby kogoś lubić, może autorka właśnie to chcę nam uświadomić, że nic nie jest takim jakiem się wydaje?

Fabuła podzielona jest na dwie ramy czasowe, które dzieli 25 lat. Rozdziały przeplatają się między 1990 rokiem, gdzie narracja jest 3 osobowa, a 2015 który napisany jest już w narracji pierowszosobowej za którą odpowiada Zuzanna.

Książka dostarczyła mi nie lada emocji, potrafiła być bardzo brutalna i niezwykle przerażająca w tym, że takie rzeczy możemy spotkać nawet w otaczających nas realiach. I chyba właśnie ta świadomość jest tak przygnębiająca.

Ogromnie ta książka mną wstrząsnęła i podejrzewam, że bardzo długo będę miała obraz z tej opowieści przed oczami.

Zdecydowanie polecam tę książkę, bo to jedna z tych o której myśli wracają jak boomerang!

"Mój ojciec zawsze powtarzał, że prawda daje nam szansę, a kłamstwo nie zostawia nam wyboru. Przez całe życie wierzyłam w te słowa. Do dnia, w którym okazało się, że mnie oszukał."

Czytamy książki, które dostarczają nam rozrywkę. Czytamy książki, które poruszają w nas wiele emocji. Czytamy książki, które skłaniają do refleksji. Czytamy książki, które zgniatają Twoje serce, miażdżą jak walec orzeszka, przeżuwają jak dzika zwierzyna złapaną ofiarę, doprowadzają do zawału, by później skrupulatnie doprowadzić nas do prawdy, która łamie serce, chłosta duszę, zadaje bolesne rany.

Najnowsza książka pani Izy, to thriller, który wciągnie Was na samo dno najtrudniejszych emocji. Pierwsze sto stron doprowadza do palpitacji serca, niedowierzania i co najgorsze, wydarzenia tam usytuowane są tak realistycznie przedstawione, że mam chęć przytulić córki i nie wypuszczać ich z rąk na ten parszywy, okrutny świat. Każdy rodzic, czy osoba mocno wrażliwa, będzie miała gwarantowany rollercoaster emocji. Wiem, że wiele z Was w tym momencie odłoży książkę i poczeka, aż emocje ochłoną. Ja przyjęłam to na klatę i brnęłam dalej ze świadomością, że im szybciej przez to przejdę, tym mniej będę się nad tym roztkliwiać. Połowicznie tak było.

Temat zaginięć dzieci zawsze jest bardzo trudny, zwłaszcza gdy finał kończy się popełnioną zbrodnią. Ta tutaj, choć częściowo można się domyślić jaki miała przebieg, rozdziera serce. Zostajemy wplątani w codzienność, uczucia osób, które przeżywają tamto wydarzenie. Poznajemy myśli i reakcje różnych bohaterów. Drugi tor czasowy to rok 2015, kiedy to Zuzanna wraca do miejscowości, w której się urodziła i tam szuka odpowiedzi. Czy jej się uda? Czy prawda, z którą przyjdzie jej się zmierzyć, pomoże jej uporać się z wieloma niewiadomymi?

"Nie wiedziałam jeszcze tylko, że wiele z moich wspomnień zostało starannie zbudowanych na kłamstwie. A to, co nazywałam pamięcią, było jedynie iluzją."

Nie chcę wiele zdradzać na temat fabuły. Po pierwsze temat jest bardzo trudny, po drugie warto przeczytać książkę samemu. Pani Iza ma dar doprowadzania czytelnika do "szewskiej pasji", która dotyczy brutalności świata, w którym żyjemy. Sprawnie lawiruje podejrzeniami między bohaterami, którzy mogliby być potencjalnymi winnymi.

Czytając "Niewybaczalne" nasuwało mi się pytanie, czy prawda nas wyzwoli? Czy całe dotychczas prowadzone życie, jak się okazuje w kłamstwie, może nagle otulić nas spokojem, mimo okrutnej prawdy? Ciężko o dobry przepis na życie.

Motyw małego miasteczka i mieszkańców, którzy nie przepadają za osobami z zewnątrz został tutaj świetnie ukazany. Zuzanna podejrzewa każdego, a wszyscy odwdzięczają się jej niechecią bądź fałszywymi uprzejmościami. Całe miasteczko wydaje się być przeciwko głównej bohaterce. Klimat tak bardzo duszny, miejscami mroczny jest dopełnieniem do emocji, które krążą w krwiobiegu czytelnika.

"Nie widzisz, że to miejsce zatruwa wszystkich po kolei? To jest jak jakaś cholerna klątwa. Wszyscy jesteśmy więźniami tamtej tragedii. Wszyscy."

Nie można porównać "Niewybaczalnego" do trylogii o Larysie i Brunonie. Różnią się gatunkowo i byłam naprawdę szczerze zdumiona, że pani Iza poszła w thrillery. I dobrze! Każdą kolejną książkę biorę w ciemno, nie patrząc na gatunek w jakim będzie osadzona nowa powieść. Styl i emocje wyróżniają twórczość autorki i mam nadzieję, że będzie płynęła nadal z prądem i porażała nas kolejnymi mistrzowskimi historiami. Wierzę, że niejedna kolejna książka da nam przysłowiowego liścia i nie wiem, czy da się jeszcze bardziej lubić Janiszewską. Czytajcie, naprawdę. #teamjaniszewska forever AND ever.

Są tacy autorzy, od których wymaga się więcej, dla których poprzeczka jest zawieszona znacznie wyżej, do czego zresztą sami doprowadzili swoją dotychczasową twórczością. Są takie książki, które żyją w czytelniku bez względu na to, ile czasu upłynęło od ich przeczytania. 

Nie jestem fanką wielkich słów, więc jeśli określam coś mianem trylogii mojego życia, to nie ma w tym stwierdzeniu ani grama przesady. "Wrzask", "Histeria" i "Amok" wyryły się w mojej pamięci, sercu i czytelniczej świadomości, a ich autorka, Izabela Janiszewska, stała się dla mnie mistrzynią pióra. Wciąż szaleją we mnie emocje związane z zakończeniem niesamowitej historii Larysy Luboń i Brunona Wilczyńskiego, mam nadzieję, że nigdy nie opadną. 

Na nową powieść Izy czekałam z ogromną niecierpliwością, ale i pewną obawą. Wydawało mi się, że w trylogii pokazała już cały wachlarz swoich możliwości, cały pisarski kunszt i bez wątpienia tak właśnie było, ale okazało się, że wcale nie osiadła na zasłużonych laurach, nie zaczęła powielać sprawdzonych i doskonałych schematów. Trudno porównywać thriller psychologiczny do serii kryminalnej, ale nawet na przestrzeni różnych gatunków można dostrzec ciągłą chęć rozwoju. 

"Niewybaczalne" to książka, która rozszarpała mnie emocjonalnie. Choć czytam od lat, nigdy nie zdarzyło mi się odłożyć lektury, dlatego że przerosły mnie opisane w niej wydarzenia, a tym razem właśnie tak było. Przebrnęłam przez wiele brutalnych, ociekających krwią historii, ale żadna nie poruszyła mnie na tyle, bym nie była w stanie przewrócić strony. Scena odnalezienia zwłok w tej powieści wymusiła na mnie kilkudniową przerwę, próbowałam nawet czytać coś innego, ale moje myśli wciąż uciekały w kierunku małej miejscowości, w której Izabela Janiszewska osadziła akcję. W końcu poczułam, że jestem gotowa i dokończyłam ją w jeden wieczór, zatracając się w plątaninie kłamstw i prawd. 

Konstrukcja tej książki została wręcz stworzona pode mnie - intrygujący, trzymający w olbrzymim napięciu prolog, po którym chciałam zwyczajnie więcej i chciałam zrozumieć, co się w nim wydarzyło i co do tego doprowadziło. 

Akcja toczy się w 2015 roku, wydarzenia są relacjonowane w narracji pierwszoosobowej z perspektywy Zuzanny, głównej bohaterki. Drugą oś czasową stanowi rok 1990, w tych retrospekcjach narracja jest prowadzona w trzeciej osobie, towarzyszymy różnym uczestnikom zdarzeń, w których skrywa się bolesna prawda o życiu Zuzanny. Częściowo domyśliłam się zakończenia, ale nie zmieniło to faktu, że było dla mnie naprawdę wstrząsające. 

Zamknięcie "Niewybaczalnego" nie równa się rozstaniu z historią w nim zawartą. Choć punktem wyjścia jest tutaj kłamstwo, to prawda zostaje w czytelniku na dłużej. Nie chodzi tylko o to, co spotkało główną bohaterkę, ale o prawdy bardziej uniwersalne. Takie, z którymi trudno się zmierzyć, ale warto ten trud podjąć. Warto zastanowić się nad tym, jakim jest się człowiekiem, czy cechy, które wydają nam się okropne u postaci fikcyjnych nie są przypadkiem też częścią naszego charakteru. Izabela Janiszewska pisze tak jak jest, nie musi ubarwiać rzeczywistości na potrzeby fabuły, bo wynika ona z wnikliwej obserwacji ludzkich zachowań. Dzięki temu zyskujemy opowieść realistyczną do bólu, jeden bohater do złudzenia będzie nam przypominał sąsiada spod czwórki, inny sprzedawcę z osiedlowego sklepu. To w twórczości autorki bardzo mnie fascynuje, choć gdybym miała wskazać jej najmocniejszy punkt, byłyby to emocje - zarówno te, które opisuje, jak i te, które lektura we mnie wywołuje. 

Na pierwszy plan wysuwa się żałoba i to ona we mnie uderzyła. Nie musiałam się nigdy mierzyć ze stratą rodzica ani dziecka, ale czytając tę powieść doświadczałam tego rozdzierającego bólu, tej pustki, której nie sposób niczym wypełnić, tej nieodwracalnej zmiany w życiu. Nie chcę wspominać o innych ważnych tematach podjętych w tej powieści, żeby zbyt wiele nie zdradzić. 

"Niewybaczalne" to książka jedyna w swoim rodzaju. Jest absolutnie wyjątkowa, poruszająca, skłaniająca do głębokich refleksji. Izabela Janiszewska przeszła samą siebie, tworząc kolejny majstersztyk. Jeśli jej pisarska kariera nadal będzie rozwijała się w takim tempie i w tym kierunku, a wszystko na to wskazuje, to wkrótce będziemy oceniać jej powieści w specjalnej, osobnej skali. 

Moje 12/10. 

Śmiało mogę napisać, że już po trylogii Larysy i Bruna byłem #teamjaniszewska a powieść „Niewybaczalne” tylko mnie w tym utwierdziła. Ta książka dostarcza olbrzymiej ilości emocji i to bardzo trudnych.

Historia toczy się w dwóch liniach czasowych i fakt faktem nie zawsze mi to odpowiada, tak tutaj wyszło to powiadam Wam zacnie. Co mnie bardziej niepokoi to fakt, że jestem już chyba bardzo stary, skoro starsza linia czasu toczy się w latach, które doskonale pamiętam, no ten fakt akurat rozsądny i miły nie jest…

Trudno mi zdefiniować Zuzannę, bo nie jest to postać jednowymiarowa niby alkoholiczka, ale jakoś nie potrafi się temu oddać w całości, tak jakby na imprezie ktoś pił po pół kieliszka, niby ogarnięta życiowo, a wykłada się na prostych rzeczach i nie jest to zarzut tylko sam do teraz nie wiem, czy ją polubiłem.

Fascynująca była postać Kąkola niby wiecznie napruty jak Messerschmitt, a czujny jak ważka, cichy jak ninja, spryt kobry, siła tura, gibkość szczura no połączenie Rambo, Ojca Mateusza i Ferdka Kiepskiego, a to wszystko okraszone umysłem Stephena Hawkinga.

Zakończenie jest świetne, jeszcze kilkanaście stron przed końcem nie zgrywało się to za bardzo, jednak finalnie wszystkie tryby wskoczyły na swoje miejsce i sprawiły, że zakończenie jest logiczne i…bolesne. Fenomen tej powieści polega na tym, że ona kipi emocjami, a każdą z tych emocji czytelnik może interpretować na swój sposób, przez co powieść będzie interpretowana na mnóstwo sposobów.


Najgorsze było uświadomienie sobie po zakończeniu powieści, że opisana historia faktycznie może się zdarzyć i wbrew wszystkiemu nie jest to jakoś specjalnie abstrakcyjna wizja.

Według mnie jedna z lepszych książek w tym roku. Nie lękajcie się i czytajcie moi mili, najmilsi moi, penetrujcie te strony, chłońcie i tak dalej…

[Adres usunięty]

“Niewybaczalne” odsłania przed czytelnikiem nową twarz Izabeli Janiszewskiej. Jest świadectwem unikalnego genu empatii, który nosi w sobie pisarka. Jakikolwiek stan emocjonalny bierze na tapet, czytelnik fizycznie go współodczuwa. Czeka Was podróż pełna bólu, napięcia, skrywanych tajemnic i głębokiego zamyślenia.

Thriller w wydaniu Janiszewskiej przypomina kostkę Rubika. Zamiast kolorów, ścianki zabarwione są emocjami. Wśród nich te najbardziej przejmujące: strata, nienawiść, zemsta, kłamstwo, przemiana i przebaczenie. Dłonie czytelnika drżą przy każdym ruchu. Widzi ON bowiem, że gdy jedna ścianka układa się w całość, pozostałe przerażają swym obrazem. I jeszcze ten dźwięk… To wycie serca, które rozbrzmiewa na końcu układanki i niesie się echem po Twoim wnętrzu.

Co zaserwuje Wam “Niewybaczalne”? Dwie linie czasowe i dwa typy narracji. Historie, które dzieli 25 lat, a mimo to łączy bardzo wiele. Przeżyjecie zaginięcie trzyletniego chłopca, którego matka dosłownie na ułamek sekundy spuszcza z oka. Traficie na miejsce brutalnego mordu, którego motywu nikt nie będzie w stanie rozwikłać. Poznacie kobietę, której dotychczasowe życie zbudowane było na kłamstwie. A w końcu udacie się do małej, zamkniętej społeczności, by przekonać się, jak ulotne bywa poczucie bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania.

Najnowsza powieść Izabeli Janiszewskiej to węzeł splątanych ze sobą historii, które angażują emocje czytelnika i uruchamiają wrażliwość. Jak zwykle są to wątki oryginalne, ważne i niewygodne dla jednostki - podane w słynnym już stylu Autorki. Oto wybrane z nich, które poruszyły mnie najbardziej…

PRZEMIANA

“Niewybaczalne” to historia o druzgocącej, wewnętrznej przemianie młodego człowieka. Dochodzi do niej pod wpływem [Adres usunięty]. psychicznego znęcania się rówieśników, wyśmiewania i poniżania. W ślad za nimi odzywają się demony, które szepczą nieukształtowanej jeszcze osobowości, jaką ścieżką powinna podążać.

KŁAMSTWO I POSZUKIWANIE PRAWDY

Na przykładzie losów głównej bohaterki, Autorka ukazuje relację kłamstwa i prawdy. Pierwszą jej odsłoną jest samo odkrycie, że zostaliśmy oszukani. Wówczas pojawiają się pytania, a w ślad za nimi konieczne są decyzje. Czy chcemy poznać prawdę? Czy potrafimy po raz kolejny zaufać? Czy za wszelką cenę warto wiedzieć? Janiszewska zostawia czytelnika z trudnym dylematem. Co tak naprawdę boli nas najbardziej - doświadczenie kłamstwa, czy deficyt prawdy?

STRATA

Thriller Izabeli Janiszewskiej to przejmujący kolaż bólu, rozdarcia i cierpienia po stracie najbliższych. Nikt nie jest gotowy na doświadczenie śmierci. Ślad, który pozostawia na żyjących odmienia ich losy na zawsze. Bohaterowie “Niewybaczalnego” rodzą się na nowo, kiedy ich bliscy odchodzą. Otwierają oczy i nagle widzą, że są w środku obumarli, że przyszli na zupełnie inny świat. Nienawidzą go. Pragną opuścić. On tymczasem pęta ich dalsze losy.

CHOROBA

Pisarka słynie z tego, że wykorzystuje swoją twórczość do uwrażliwiania czytelników na istotne kwestie społeczne. To bez wątpienia Jej znak rozpoznawczy. Nie inaczej jest w “Niewybaczalnym”, gdzie doświadczamy ciężaru depresji i bezsenności, które są bolesną stroną życia dwójki bohaterek.

SPOŁECZNOŚĆ

Mała, zamknięta społeczność jest cichym bohaterem “Niewybaczalnego”. Przemiana relacji międzyludzkich w obliczu wzajemnych podejrzeń przedstawiona jest bardzo realistycznie. Budowane latami poczucie bezpieczeństwa i wzajemnego zaufania okazuje się kruche i pozbawione solidnych fundamentów.

ODWAGA

W “Niewybaczalnym” odwaga ma charakterystyczną twarz. Jest odbiciem postawy, w której człowiek walczy o prawdę, pomimo iż ta zachwieje jego światem w posadach. Ujrzycie tę walkę oczami co najmniej kilku bohaterów.

ZEMSTA

Zemsta nie jest rozwiązaniem, ale ma ogromną siłę. Steruje nami, niczym wewnętrzna motywacja, nie pozwalając zapomnieć do czego nas prowadzi. Czy jesteśmy w stanie oprzeć się destrukcyjnemu pragnieniu zemsty?

NIENAWIŚĆ I PRZEBACZENIE

Czy istnieje zbrodnia, którą jesteśmy w stanie wybaczyć? Czy są okoliczności łagodzące dla bestialskiego mordu? Czy i kiedy sami bylibyśmy skłonni posunąć się tak daleko? Na ile to, kto dokonuje zbrodni może definiować jej osąd w naszych oczach? Kiedy zwycięża nienawiść, a kiedy pokonać ją może przebaczenie? “Niewybaczalne” uruchamia w czytelniku dialog wewnętrzny, a powyższe pytania bynajmniej nie są najtrudniejszymi.

"Wydaje nam się, że jeśli zrobimy co należy, poczujemy się lepiej, ale wcale nie musi tak być. Czasami zamiast ulgi przychodzi niepokój. A na miejscu pewności pojawi się wątpliwość. Tak jakby ta gra nigdy nie miała końca i gdy rozwiązujemy supeł na jednym krańcu nitki, pięć innych węzłów powstaje na drugim."

Ojciec Zuzanny nagle umiera. Kobieta przypadkiem znajduje w jego mieszkaniu listy od matki, która podobno zmarła wiele lat temu. Dlaczego mężczyzna ją okłamał? To nie koniec tajemnic. Kobieta wraca do miejsca pochodzenia, by rozwikłać rodzinną zagadkę.

Jednocześnie poznajemy historię Romana Babicza. Jego trzyletni syn znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Niedługo potem odnalezione zostają trzy zmasakrowane ciała. Wśród lokalnej społeczności narasta strach i wzajemna nieufność. Niektórzy mieszkańcy zachowują się dość dziwnie i plączą się w zeznaniach. Wszystko wskazuje, że panuje pewnego rodzaju zmowa milczenia.

Po bestsellerowej serii kryminalnej nadszedł czas na thriller. Nie będę owijać w bawełnę. Izabela Janiszewska nie przestaje zachwycać. Postawiła sobie wysoko poprzeczkę i bez najmniejszego problemu ją pokonała. Tych książek nie da się porównać, bo są różne gatunkowo, ale biorąc pod uwagę inne polskie thrillery to zdecydowanie najwyższa półka.

Znakomita, złożona fabuła gdzie oprócz mocnego głównego wątku jest jeszcze kilka pobocznych, które początkowo błahe, pozornie nieważne, z czasem nabierają sensu i dopełniają całości. Bardzo lubię kiedy w trakcie podrzucane są tropy. Nie do końca jasne, logiczne, takie które wydają się bardziej mylić niż naprowadzać. Zagadka staje się ciekawsza, a apetyt na jej rozwiązanie proporcjonalnie wzrasta. Autorka genialnie zwodzi czytelnika. To co z pozoru oczywiste okazuje się przewrotne i zaskakujące. Tego właśnie oczekuję. To była uczta, a mój czytelniczy apetyt został zaspokojony w pełni.

Uwielbiam styl Izy Janiszewskiej. To co zawsze mnie urzeka to umiejętność budowania drugiego planu, otoczenia bohaterów, zdarzeń, które dzieją się gdzieś za plecami, całą tę otoczkę głównego wątku. Przed oczami stają gotowe sceny filmowe, a wyobraźnia działa na wysokich obrotach. Fabule daleko do utartych szablonów. Przestrzenie czasowe się przenikają odkrywając kolejne istotne szczegóły. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, od wyglądu zewnętrznego po charakter. To wręcz osoby z krwi i kości przeniesione na papier. Wnikamy w ich umysły i oglądamy jak stopniowo się przed nami otwierają. Nie znajdziecie tu dobrych i złych bohaterów. Taki podział byłby zbyt prosty i jednoznaczny. Trzeba nieźle pogłówkować by odsiać to co faktycznie jest złe i może prowadzić do rozwiązania zagadki, a to co zostało poczynione przypadkiem, w złym czasie i miejscu.

Tym razem to nie zbrodnia i późniejsze śledztwo są najważniejsze. Są pożarem, ale istotą wszystkiego jest odkrycie zarzewia ognia. Ważne jest poznanie prawdy o bohaterach, o tym co nimi kierowało w danym momencie.

Autorka pokazuje rodzinne patologie i ich konsekwencje. To jak brak podstawowych uczuć, zwykłej bliskości zaburza postrzeganie świata. Od dzieciństwa uczymy się jak funkcjonować w społeczeństwie, jak radzić sobie z emocjami. Początkowo każdy potrzebuje wzorca prawidłowych zachowań i powinien go otrzymać w domu, a nie z telewizji czy gazet. Życie to nie jest bajka, jeśli je stracimy to nie dostaniemy kolejnego. Człowieka nie da się poskładać jak zepsutej budowli z klocków. Fascynujące jest również to jak młody umysł można kształtować. Jest chłonny jak gąbka, a jednocześnie plastyczny. Pamięć bywa ulotna, a niepielęgnowana szybko ulega zatarciu.

Zakończenie mnie totalnie zmiażdżyło. Nie wiem czy nie spodziewałam się, czy po prostu nie dopuszczałam do siebie takiego scenariusza. Emocjonalnie bardzo przeżyłam tę historię. Przerażający jest fakt, że to fikcja literacka, a jednak takie rzeczy dzieją się naprawdę.

Z całego serca zachęcam byście sięgnęli po tę powieść.

Musze przyznać, że książka #niewybaczalne to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki na które bardzo długo czekałam! Spodziewałam się niebanalnych bohaterów, historii która doszczętnie mnie pochłonie, fabuły która niesie za sobą coś głębszego niż to co standardowo spotykamy w kryminałach – nie zawiodłam się !

Bohaterowie to zwykli ludzie, którzy w mojej ocenie są bardzo autentyczni, ich zachowania nie są przerysowane a przeżywane emocje, w tym żałoba po utracie dziecka, jest ukazana w sposób bardzo realistyczny. Dodatkowo autorka przeplata wydarzenia w dwóch ramach czasowych, nie tracąc przy tym spójności, a wręcz przeciwnie – wydarzenia idealnie się uzupełniają.

Chociaż w trakcie lektury można przewidzieć zakończenie, to jednak autorka postanawia namieszać i wprowadzić pomimo wszystko element zaskoczenia. Dla mnie „Niewybaczalne” to thriller który porusza do głębi! Wzrusza i zaskakuje, wciąga i paraliżuje, wzbudza zachwyt i lęk, a na koniec rozkłada czytelnika na łopatki – bardzo polecam!

Czekałam na tę książkę od dnia, w którym skończyłam czytać "Amok" - finał fenomenalnej serii z nieustraszoną Larysą i czarującym Brunem. Wiedziałam, że kolejna książka Izabeli Janiszewskiej będzie czymś WOW. Nie będzie zwykłym kryminałem, czy thrillerem, ale będzie niosła ze sobą coś głębszego, będzie miała drugie dno, w które wpadnę i przez długi czas się z niego nie wydostanę. Nie myliłam się.

Już od pierwszych stron Autorka zrzuca nas z wysokiej góry prosto w objęcia żałoby (w tej książce znajdziemy pełno jej odcieni). Nie przeżyłam czegoś takiego jak Zuzanna - główna bohaterka, czyli śmierć rodzica, ale pomimo tego, czułam to, co ona - niedowierzanie, smutek, marazm. A to nie koniec dojmujących emocji - niedługo potem pojawia się scena, po przeczytaniu której musiałam odłożyć książkę, autentycznie mnie zmroziło. Nawet teraz, gdy sobie o niej przypomnę i o tym, w jak szczegółowy i naturalistyczny sposób została opisana, przechodzą mnie zimne ciarki. Wyczerpała mnie emocjonalnie. Ciężko pisać o "Niewybaczalnym" bez spoilerów - mam wrażenie, że co bym nie powiedziała o fabule, będzie zdradzało za dużo. Już nie mówiąc o samym zakończeniu książki, które aż prosi się o kilka słów, a nawet cytat. Chciałabym również wspomnieć o znakomitej okładce (to jedna z tych, które przywodzą na myśl przykre wspomnienia), a także tytule, który dopiero po lekturze nabiera pełnego sensu.

Bardzo podoba mi się konstrukcja tej książki - podział na teraźniejszość, w którym odkrywamy kolejne karty prawdy razem z Zuzanną (w dodatku w pierwszoosobowej narracji!), a także na wydarzenia sprzed 25 lat, od których cała ta nawałnica kłamstw się rozpoczęła (tutaj znowu ciekawie, gdyż mamy do czynienia z trzecią osobą narracji). Przeplatanie sfer i narracji, zagadka zaginięć, zbrodni oraz fałszu w tle, i w końcu bohaterowie, którym nie można ufać - wszystko, co lubię. Miłym zaskoczeniem było również gościnne pojawienie się Bruna Wilczyńskiego, jak i wspomnienie o profilerze Janie Gołębiowskim, którego książka ("Umysł przestępcy") jest moim wyrzutem sumienia 🙈 - lubię takie smaczki ;)

"Mimo wysiłków jej ból nie słabł, wszak nosiła go w sobie, a w życiu można uciec od wielu rzeczy, tylko nie od siebie."

Jedna z perełek 2021 roku. Nie przeczytacie jej na jednym wdechu, wszak nie jest to lekka lektura. Jednak na pewno odbierze Wam ona dech w piersi, a zakończenie sprawi, że cały czas będziecie obracać w głowie te słowa: "W życiu często zadajemy pytania, nie zdając sobie sprawy, że wcale nie chcemy usłyszeć odpowiedzi."

Kupujcie, czytajcie i miejcie w pogotowiu defibrylator.

"W życiu często zadajemy pytania, nie zdając sobie sprawy, że wcale nie chcemy usłyszeć odpowiedzi.”

Wyobraź sobie, piękny czerwcowy dzień który spędzasz z dzieckiem w domu handlowym na zakupach. Płacisz za coś, na sekundę spuszczasz trzymające się ciebie dziecko z oka… i po tej sekundzie nigdzie go nie ma. Widzisz tysiące twarzy, ale nie ma tej ukochanej. Z upływem czasu umysł szaleje, adrenalina buzuje, krew cię zalewa, bezradność paraliżuje, czarne myśli zadymiają duszę… a dziecka nie ma! Choć wyobrazić sobie, a przeżyć – do dwie zupełnie inne rzeczy, ciśnienie wzrasta na samą myśl takiego scenariusza. A „wszystko będzie dobrze” to w tej sytuacji jedynie pusty frazes, naiwne zaklęcie, pobożne życzenie prowadzące donikąd.

Tak zaczyna się ta książka – od tajemniczego zaginięcia 3-letniego Kubusia, roześmianego chłopca o błękitnych oczach i kręconych jasnych włosach, który podczas zakupów zniknął na zawsze z oczu swojej mamy.. Zmaterializowany koszmar senny z którego nie można się obudzić trwa.

Podczas zakrojonych na szeroką skalę poszukiwań chłopca, w pobliskim lesie śledczy natrafiają na trzy ofiary przerażającej zbrodni..

I tu rzeczywistość mieszkańców miasta nieodwracalnie dzieli się na PRZEDTEM i POTEM.

25 lat później, Zuzanna, kobieta po przejściach – matka wychowująca swojego 4-letniego synka w systemie opieki naprzemiennej z byłym mężem, ze złamaną karierą zawodową, która w chwilach samotności karmi bezsenność alkoholem, ale mimo wszystko trzyma się na powierzchni dzięki wrodzonej determinacji i woli walki – dowiaduje się o nagłej śmierci ojca.

Podczas porządków w jego domu otwiera szufladę z dokumentami – wrota do tego co minęło. To co tam odkrywa powoduje, że wszystko, w co w życiu wierzyła i to o czym wiedziała, o sobie, swojej matce i ojcu, rozsypuje się jak domek z kart. Upiorna przeszłość uderza w nią bez litości, sentymentów, czy taryfy ulgowej, domagając się uwagi tu i teraz.

Dziewczyna, która uważa, że przegrała swoje życie, rozczarowała sobą wszystkich, zawiodła oczekiwania, nawet własne – będzie miała okazję udowodnić, że jednak jest wojowniczką – uda się w podróż w przeszłość, która szarpie trzewia, podnosi tętno i przyprawia o niekontrolowane skurcze żołądka.

Zuzanna ma świadomość, że nie zmieni przeszłości, ale wie, że ta przeszłość zmieni ją samą i przyszłość wielu ludzi..

Co zrobi Zuzanna, by rozbić mur za którym utkwiły jej wspomnienia?

Co się stało 25 tat temu w rodzinnym mieście Zuzanny?

Czy istnieją „rzeczy”, których nie da się wybaczyć?

„Niewybaczalne” to historia o bestialskiej zbrodni, o miłości, zemście, przebaczeniu i nienawiści. O sile kłamstwa, drogach bez powrotu, o ślepych zaułkach i poszukiwaniu prawdy na bezdrożach życia. Poruszająca, przeszywająca do szpiku kości, rozdzierająca serce opowieść o tym, że czasami nic nie jest takie, na jakie wygląda.

Rozwiązywanie zagadek kryminalnych serwowanych przez Izabelę Janiszewską to jednocześnie niebywała przyjemność, kaskada emocji i niezapomniana lekcja, która zmusza do refleksji nad tym co nieoczywiste.

Polecam.

To mój kolejny pierwszy raz. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z piórem autorki. Co mogę na wstępie powiedzieć to, że Pani @[Adres usunięty]ka urzekła mnie sposobem, w jaki wzbudzała we mnie emocje. Niezwykły styl pisania, fabuła, bohaterowie... To wszystko zostało ułożone w tak fantastyczna całość, że ta historia na długo zostanie w mojej glowie❤

Jako matka 3-latka,chcac nie chcąc podeszłam bardzo emocjonalnie do tej ksiazki. Już tłumaczę, dlaczego...

Ginie 3-letni chłopiec. Podczas poszukiwań, śledczy znajdują nie jedno, nie dwa, ale TRZY ciała. Wyobrażacie sobie taką sytuację w Waszym mieście lub na wsi? Wydaje się, że każdy chciałby dorwac mordercę, prawda? Otóż w tej książce część mieszkańców miasteczka nabiera wody w usta. Wcale nie zależy im na odkryciu prawdy. No dobrze, ale DLACZEGO?🤔

25 lat później, dom naszej bohaterki Zuzanny odwiedza policja i informuje, że Jej ojciec zmarł. Kobieta dowiaduje się także, że ten miał przed Nią pewne tajemnice. Jakie? Zuza zmuszona jest pojechać do miasteczka, skąd wywodzą się Jej korzenie. Tam, gdzie zabito trzech chłopców...

💥Jakie tajemnice skrywał Jej ojciec?

💥Czy i jaki ma to związek z zabójstwami sprzed 25ciu laty?

💥Czy Zuzanna pozna prawdę?

Musicie wiedzieć, że w tej książce nic nie jest takie, jakim się wydaje! Myślisz, że wiesz już na 100 % kto jest winny, a wtedy autorka wyciąga asa z rękawa i siedzisz wcisniety w fotel bo tego się nie spodziewałeś.

Postacie zostały wykreowane w taki sposób, że miałam wrażenie jakbym je znała osobiście, jakbym była tuż obok.

Zakończenie całej sprawy było dla mnie kompletnym zaskoczeniem. Historia tych trzech zamordowanych chłopców wstrząsnęła mną. Jako matka takiego dziecka, czuję jak pęka mi serce na myśl o tym, że coś podobnego mogłoby spotkać mojego syna!

To nie jest zwykły thriller. To niezwykle emocjonującą historia, która zmusza do refleksji. Wzbudza wiele emocji. Zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Polecam z całego farmerskiego serducha❤

Pani Izabela ma niesamowity dar wzbudzania emocji w czytelniku.. Zazwyczaj w swoich książkach przemyca nam ciężkie wydarzenia - takie, które wymagają przetrawienia, zostawiają w nas ślad..

Nie inaczej było i tym razem. Morderstwo trzech chłopców to wszak zbrodnia okrutna, niecodzienna i przerażająca.. Mnie osobiście doprowadziła do łez..

Autorka jest jedną z niewielu osób, która postacie kreuje w sposób tak realny jakby istniały naprawdę. Z każdą stroną jesteśmy w stanie wgłębić się w ich myśli i uczucia. Intryga zaczyna nas pochłaniać, podejrzenia buzują w głowie. Sprawia to, że książka coraz bardziej wciąga i kusi by odkryć tajemnicę wydarzeń sprzed lat.

Prowadzenie historii w dwóch ramach czasowych i z perspektywy różnych bohaterów to coś co bardzo lubię w thrillerach. Dodatkowo autorka w bardzo przemyślany sposób lawiruje między wydarzeniami, podsycając tym samym naszą ciekawość

Im bliżej jesteśmy zakończenia, tym bardziej wszystko zaczyna układać się w całość. Autorka naprowadza nas na rozwiązanie powoli, małymi krokami. Po części możemy się domyślić jak to się rozwiąże, jednak ziarno zaskoczenia zostaje.

W ogólnym odbiorze książka jest niesamowita. Intrygująca, pełna emocji, owiana tajemnicą. Z pewnością należy do tych, o których długo po zakończeniu się jeszcze myśli.