Życzę mu śmierci

Książki są moim oknem na świat. Pozwalają zatracić się w niesamowitych opowieściach mrożących krew w żyłach, pełnych przeróżnych emocji, zaskakujących sytuacji i zwrotów akcji. Otwierają przede mną drzwi do prawdziwych lub fikcyjnych historii, w których bohaterowie zmagają się często z trudnymi wyborami, przeszkodami, chaosem w głowie, wątpliwościami, skrajnymi emocjami od radości po złość i smutek. Często skłonią do refleksji, ukażą pozytywną lub negatywną przemianę postaci, wzbudzą szereg sprzecznych emocji, nieraz podniosą ciśnienie, wywołają ciarki na plecach, wrzucą na głęboką wodę, wzruszą, dadzą nadzieję, pokrzepią serce i zapadną na długo w podświadomości. Umożliwią poznanie nieznanych dotąd terenów, krajobrazów bez ruszania się nawet z kanapy. Są odskocznią od szarej rzeczywistości, lekarstwem na smutki, przyjaciółką, która wysłucha i nie oceni. Idealnym miejscem, w którym każdy znajdzie dla siebie swój kawałek podłogi. Bez nich moja rzeczywistość byłaby pozbawiona rozmaitych barw, dźwięków, smaków, zapachów, bo gdy zatracam się w historii, staje się jej częścią, wkurzam, gdy nie idzie po myśli bohaterów i raduje, gdy sprawy idą w dobrym kierunku.

Sięgając po ,,Życzę mu śmierci'' nie przeczuwałam, że aż tak zawróci mi w głowie. Od razu autor rzuca nas na głęboką wodę. Najpierw poznajemy Susan w momencie, w którym wyrusza do Dakoty Północnej na egzekucję ,,Potwora''. Oprawcy, który skrzywdził jej małą córeczkę. Później możemy przenieść się dwadzieścia lat wcześniej, do momentu, w którym wszystko się zaczęło. Idealny świat pęka jak bańka mydlana. Pojawia się złość, ból rozrywający serce, obwinianie siebie nawzajem. Gorzkie słowa, nienawiść, poczucie winy, gniew, obwinianie Boga, a ostatecznie depresja. Życie przestaje pędzić do przodu, miłość stopniowo wypala się, a w jej miejscu zalęga pustka, bezsilność, zawieszenie.

Autor nie szczędzi bohaterki. Raz po raz zrzuca na nią przeszkody, które musi pokonać. Przeróżne niełatwe sytuacje, które burzą jasność umysłu, doprowadzają do niepewności, chwil zawahania. Wszystkie emocje, które dotykały Susan, odczuwałam na własnej skórze. Zagryzałam zęby, bo w mojej głowie toczyła się wewnętrzna walka, by ukoić własne nerwy, zaglądając na tył książki, jak fabuła dobiegnie końca, ale nie chciałam odbierać sobie przyjemności z poznawania kolejnych kart i bocznych ścieżek, do których zbaczała historia książki. Bo gdybym to zrobiła, autor nie potrafiłby mnie tyle razy zaskoczyć i tak bardzo namącić w głowie, że już sama nie wiedziałam, co jest prawdą, a co wierutnym kłamstwem. Od lektury nie potrafiłam się oderwać, a gdy już musiałam pozostawić ją na kilka godzin, w mojej głowie tworzyły się różne scenariusze, jak może dalej potoczyć się fabuła książki. Emocje sięgały zenitu i gdy pojawiał się moment oddechu, szybko zastępował go strach, niepewność, wątpliwości. Autor doskonale buduje napięcie, które wzrasta z każdym nowym rozdziałem. Te oblepiające czarne macki, które niczym boa owijają się wokół szyi, nie pozwalają uwolnić się spod uroku powieści i chęci zemsty ukarania osoby, która przyczyniła się do tej okropnej tragedii. Do tego presja czasu, który niemiłosiernie się kurczy, chaos w głowie, chęć uzyskania prawdy, zemsta, nienawiść, bezinteresowna pomoc napotkanych ludzi, oczyszczenie, by móc wreszcie ruszyć do przodu.

,,Życzę mu śmierci'' to genialna lektura, wyśmienicie nakreślona, naszpikowana przeróżnymi emocjami, przeżyciami opowieść. Dopracowana, mocna, szokująca, przerażająca. Od początku potrafi zawładnąć sercem i umysłem, wdziera się do podświadomości, wzbudza szereg emocji i pozostaje w pamięci na długo. Gorąco polecam!

Sielankowe życie Susan skończyło się 20 lat temu, kiedy porwano i zamordowano jej małą córeczkę. Kobiecie do dziś nie udało się pójść dalej, całe jej życie zatrzymało się w miejscu. Nareszcie, po procesie i wielu odrzuconych apelacjach sprawca tej strasznej zbrodni ma zostać stracony. Potwór, bo tak nazywa mordercę bohaterka, zostanie poddany karze śmierci, a ona nie zamierza tego przegapić. Podczas wyboistej podróży przez Stany, Susan przypadkiem odkrywa nowe dowody. Czy to możliwe, że skazany jest niewinny?

Wciągnęłam się w zasadzie od pierwszych stron. Początek historii poprowadzony jest dwutorowo, oglądamy dzisiejszą Susan i tę sprzed 20 lat. Obserwujemy jak doszło do tej strasznej zbrodni i jakie piętno odcisnęła ona na bohaterce. Nie jest to łatwa i przyjemna książka, mówi o okrucieństwu wobec dzieci, więc ostrzegam.

Nie ma tu zbyt wiele akcji, powoli podróżujemy przez Stany, razem z tą rozbitą kobietą. Ale jest w tym coś co przyciąga czytelnika. Jej myśli, w których sama jest zagubiona oraz przemożna chęć odkrycia prawdy, towarzyszą nam przez całość powieści. Wpadamy w pułapkę umysłu bohaterki, który co chwilę podsuwa nowe, wyparte przez nią wskazówki. Do samego końca pozostawiając nas z domysłami i teoriami.

Książka mnie pochłonęła, przeczytałam ją w ekspresowym, jak na mnie tempie. Całość wypada bardzo dobrze. Jedak najsłabszym jej punktem, moim zdaniem, jest zakończenie. Choć ciekawe i satysfakcjonujące, jednocześnie wydaje mi się nieco naciągane. Nie niemożliwe, bo umysł mordercy zdecydowanie mógłby tak działać. Ale zagadkę udaje się rozwiązać, głównie przez ogólne zamieszanie jakie wywołała Susan, nie za sprawą śledztwa. Nie ma w tym nic złego, ale to co działo się wcześniej bardziej na mnie oddziaływało.

Niemniej jednak to ciekawy i wciągający thriller psychologiczny, który czytałam w napięciu, czekając na to co kryje się na kolejnych stronach.

Historie, w których cierpi bądź ginie dziecko, zawsze wywołują cały wulkan silnych, odurzających emocji, dodatkowo angażując czytającego do granic. Wsiąka on w fabułę całym sobą, staje się wiernym towarzyszem nakreślonych bohaterów, po to, by co jakiś czas powrócić myślami do rzeczywistości z nasuwającym się pytaniem, co, jeśli taka niewyobrażalna tragedia dotknęłaby jego samego. Nikt nie chce poznać odpowiedzi, nikt nie chce się nad nią zastanawiać, tym bardziej, gdy już sama lektura staje się zbyt bolesnym doświadczeniem, a wierzcie mi, Matt Witten wyjątkowo się postarał, by było przytłaczająco i nadzwyczaj dotkliwie!

Autor nakreślił tajemniczy, na wskroś przeszywający klimat, a także genialnie wystopniował napięcie, jakie z każdą kolejną stroną, coraz silniej obezwładnia czytelnika, stając się jego słodko-gorzkim uzależnieniem. Podejrzliwość i ciemność rosną w siłę z każdą następną stroną, a sam czytający wpada w otumaniającą pułapkę, chęć zemsty staje się jego głównym pragnieniem, lecz w pewnym momencie zaczyna "wariować", podobnie jak główna bohaterka. Mętlik w głowie, kolejne szokujące dowody, zrzucające winę na zupełnie inną osobę, ale także presja czasu podsycają atmosferę do tego stopnia, iż drugą część historii dosłownie połyka się z zapartym tchem i wypiekami na twarzy. Tak, to prawdziwa jazda bez trzymanki, zwłaszcza, że autor będzie zwodził i manipulował niemal do ostatniej chwili, a przecież ktoś czeka na wyrok śmierci!

"Życzę mu śmierci" jest fenomenalnie nakreślonym, wciągającym, nieobliczalnym thrillerem, dopieszczonym niepokojącym, przeszywającym na wskroś klimatem, w którym przepada się bez pamięci. Dopracowana w każdym szczególe, przesycona ślepymi zaułkami fabuła, tematyka rozrywająca serce każdemu rodzicowi, mistrzowsko stopniowane, obezwładniające napięcie, niebezpieczna i podsycająca presja czasu, doskonale nakreślone, jakże złożone postacie, a wszystko to naszkicowane wyjątkowo sugestywnym piórem! Zatraćcie się w tej niezwykłej, nieobliczalnej, porażającej historii i przekonajcie się na własnej skórze, jak łatwo zrujnować życie niewinnym ludziom, lecz także, jak wielki mrok może skrywać zdawać by się mogło zwyczajny człowiek. Polecam gorąco!

"Życzę mu śmierci" Matta Wittena to kolejny thriller, jaki przeczytałam w tym roku. Czy lektura mi się podobała?

Zacznę od wprowadzenia w fabułę. Susan od dwudziestu lat czekała na tę chwilę - egzekucję gwałciciela i mordercy swojej córki. Dzięki zbiórce pieniędzy w lokalnym barze, udaje jej się zrealizować to marzenie i wkrótce wybiera się w długą i pełną niespodzianek podróż do Dakoty Północnej, gdzie "Potwór" straci życie, tym samym płacąc za to, że pozbawił życia Amy.

Tyle że Susan natrafia na pewne dowody, które mogą świadczyć o tym, że mordercą Amy jest kto inny. Ktoś, kogo w życiu by o to nie podejrzewała… Ale czy na pewno? Czy głęboko w sobie nie skrywała tych wątpliwości od zawsze? 💀

To, co się wydarzy, wstrząśnie całym światem Susan.

Powiem wprost: jestem bardzo wrażliwa na punkcie krzywdy wyrządzanej dzieciom, więc nawet czytanie o tym sprawia mi trudność. To było… mocne przeżycie. Być może za mocne, jak na mnie.

Oczywiście, zżerała mnie do samego końca ciekawość, kto faktycznie okaże się mordercą i to sprawiło, że lektura była wciągająca.

Język autora jest plastyczny, a rzeczywistość przedstawiona w książce jest jak najbardziej realna. "Takie rzeczy" niestety zbyt łatwo sobie wyobrazić.

Cała tajemnica, oscylującą wokół naszyjnika zmarłej dziewczynki; nota bene w oryginale powieść nosi tytuł "The Necklace"; była niezwykle wciagajaca.

Jednak muszę się przyczepić, co do realności przygód, jakie spotkała Susan w trakcie podróży. Czy to wszystko mogło się zdarzyć? Być może, ale bardziej stawiam na to, że nie w aż takim natężeniu. Tu widać, że autor od wielu lat jest scenarzystą, o czym informuje nas notka bio na skrzydełku, ponieważ ta książka jest gotowym produktem pod nakręcenie kolejnego filmowego hitu.

Generalnie "Życzę mu śmierci" mi się spodobało. Zaznaczam jednak, że to mocna książka i niektórzy, co wrażliwsi, mogą mieć problem z jej czytaniem.

7/10

@[Adres usunięty]zce

Pomimo, że od śmierci Amy minęło już dwadzieścia lat to Susan Lentigo nie jest w stanie pogodzić się ze stratą ukochanej córki. Chce widzieć jak sprawca okrutnego morderstwa umiera. Jednak, gdy nadchodzi ten moment a Susan wyrusza w podróż do więzienia do jej umysłu zaczynają dochodzić sygnały, które mogą świadczyć o tym, że zbrodniarz w celi nie zrobił niczego jej córce. Czy chęć zemsty będzie silniejsza? Czy Susan odnajdzie spokój?

Fabuła książki spodobała mi się już od pierwszej strony. Wątek zaginięcia i zamordowania Amy był bardzo realistyczny i w niczym nie przekoloryzowany. Akcja książki być może płynie niespiesznie, ale tak naprawdę nie ma tutaj szansy na nudę. Co chwilę poznajemy nowe fakty z samego zaginięcia i morderstwa. Zastosowane retrospekcje pozwalają nam poznawać historię podczas prowadzonego śledztwa i dwadzieścia lat po jego zakończeniu kiedy to dopiero winny ma ponieść ostateczną karę za swoje czyny - karę śmierci. To właśnie w tych scenach po latach autor stawia przed nami nowe wskazówki, które mogą świadczyć o tym, że zabójca małej Amy może być na wolności. To w nich widzimy jak pomimo upływu lat matka ofiary dalej się nie pozbierała po śmieci córki. Wraz z Susan przeżywałam wszystkie ciężkie chwile, ale i podziwiłam ją za ogromną siłę oraz determinację doprowadzenia sprawy do końca. Obawiam się, że sama takiej siły bym w sobie nie odnalazła.

Samo zakończenie jest ogromy zaskoczeniem i przyznaję, że nie do końca się go spodziewałam. Jednak zmiażdżyło mnie ono totalnie i naprawdę mi się podobało.

„Życzę mu śmierci” to książka pełna emocji i determinacji. Jestem pod wrażeniem warsztatu pisarskiego autora i tego jak kreuje swoje postaci oraz sprawnie lawiruje pomiędzy wydarzeniami. Dzięki temu książka jest naprawdę genialna i sprawia, że nie jest łatwo o niej zapomnieć. Ilość niewiadomych i fakty, które wychodzą na jaw mrożą krew w żyłach. Zaczynamy się zastanawiać jak można popełnić tak okrutną zbrodnię i jak można zrobić coś takiego drugiemu człowiekowi. Nie zastanawiajcie się tylko sięgnijcie po „Życzę mu śmierci”! Jestem pewna, że będziecie usatysfakcjonowani z lektury.

"Życzę mu śmierci" Matta Wittena to thriller psychologiczny, którego fabuła skupia się wokół bardzo bolesnego dramatu rodzinnego. Mianowicie śmierci małej dziewczynki, brutalnie zgwałconej i zabitej oraz wymierzeniu kary mordercy.

Na kartach powieści wyłania się obraz matki bezgranicznie zranionej, która tylko wyczekuje, aby sprawiedliwości stało się zadość. Wszystkie zebrane dowody wskazują na pewnego człowieka, który trafia do więzienia na dwadzieścia lat, a następnie czeka go kara śmierci. I właśnie wtedy wyruszamy razem z Susan w długą podróż nie tylko na egzekucję, ale i w głąb jej umysłu. Będziemy świadkami jej bezgranicznego smutku, cierpienia, poczucia straty i wielu wspomnień związanych z małą Amy. W ogromnym spokoju jaki płynie z tej książki będziemy skupiać się na jej psychice, by móc doświadczyć tego co ona. Poznamy również jej upór w dążeniu do konfrontacji z zabójcą, ale i samą sobą. To właśnie bohaterki determinacja pozwala jej na pewnego rodzaju oczyszczenie i wybaczenie sobie, że niedopilnowała Amy.

Podczas podróży i wspomnień Susan zacznie dostrzegać pewne nieścisłości w śledztwie. Zasieją w niej niepewność, czy oby na pewno jedzie na egzekucję osoby winnej śmierci córeczki? Czy uda jej się odzyskać spokój po konfrontacji z zabójcą? Ale dowodów brak i wręcz można poczuć narastający niepokój i dylemat moralny, czy tak łatwo możemy odebrać komuś życie?

To jest absolutnie genialna historia, którą z ogromnym zainteresowaniem będziecie śledzić do samego końca! Ja pod koniec książki z bijącym sercem wyczekiwałam sprawiedliwości.

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwokobiece

Jest to poruszający dramat psychologiczny oparty na prawdziwych wydarzeniach. Czytając tę książkę niejednokrotnie czułam przygnębienie czy rozpacz. Jednak zdarzały się fragmenty, gdzie nie dało się jednoznacznie stwierdzić jakie emocje targają bohaterami. Autor dużo uwagi poświęcił szczegółom, był to niezbędny zabieg w zawiłych dramatach rodzinnych. Zakończenie pokazuje jak ważne w całej historii były drobiazgi. W książce cała ścieżka dążąca do odkrycia prawdy jest zawiła i kręta, jednak dzięki temu całość potrafi wstrząsnąć czy wywołać niedowierzanie.

„Życzę mu śmierci” to nie do końca thriller psychologiczny, ale dramat rodzinny, który porusza wewnętrzne struny wrażliwości czytelnika. Nie da się opisać, jak ogromna jest miłość matki do dziecka, jak jednocześnie bolesna musi być tragedia nagłego pożegnania się z nim. Po skończeniu tej książki mam autentyczne ciarki na skórze, czuję się przygaszona, emocjonalnie przytłoczona skrajnymi odczuciami, które towarzyszyły mi przez wszystkie strony. Nie na permanentnym napięciu, szybkiej akcji czy nagłych zwrotach akcji opiera się nietuzinkowość tej fabuły, co sprawi, że niektórzy odbiorcy nie będą w pełni do niej przekonani, ale na jej trudnym odbiorze. Na moralnym dylemacie zaburzającym klarowność myśli, który paraliżuje wszystkie zakończenia nerwowe. To mocna historia, której dosłowne obrazy, krystalizujące się przed naszymi oczami, wywołują przeszywającą złość, dogłębny smutek i łzy. Determinacja i upór nakreślone na kartach tej powieści intrygują, choć fabuła miejscami wydaje się zbyt rozwlekła, za mocno skupiająca się na szczegółach, które tak naprawdę nie są w pełni istotne. Jednak, gdy zbliżamy się do końca treści, dociera do nas, że te z pozoru niepotrzebne fragmenty zbudowały w nas emocjonalne tsunami, że jeszcze intensywniej doświadczamy finalnych wydarzeń. „Życzę mu śmierci” to powieść osnuta na kontrowersyjnej tematyce, która powoduje gonitwę myśli u czytelnika, a jej uniwersalny charakter od dawna dzieli społeczeństwo. Czy tak naprawdę możemy wierzyć w swoją nieomylność, czy mamy prawo szafować ludzkim życiem nie mając całkowitej pewności? Każdy musi odpowiedzieć sobie na to pytanie zgodnie z własnym sumieniem. Nie ma w tej historii tajemnic, których mgła rozrzedza się wraz z jej rozwojem. Od początku mamy świadomość, że potencjalne rozwiązania zagadki kryminalnej są tylko dwa, a żadne z nich nie zapewni dobrego zakończenia, każde będzie bolesne, przerażające i zostawi na skórze odbiorcy piętno. Ta rozpacz, ból i dojmujące poczucie niesprawiedliwości jeszcze długo będą we mnie tkwić. Przygotujcie się, że ta swoista, pełna przeciwności droga do prawdy mocno wstrząsa i obezwładnia odczuwalną wręcz pod palcami bezwarunkową miłością i idącą za nią desperacją matki zrozpaczonej matki.

Bardzo miło jest zagłębić się w lekturę, którą wywołuje dreszczyk emocji, a jeszcze przyjemniej jest wtedy gdy uda się do samego końca nie odgadnąć zakończenia. Bardzo rzadko sięgam po ten gatunek, ale i tak bez większych przeszkód już od początku udało mi się domyślić tego kto był sprawcą w tym wydaniu. Tym razem Matt Witten nie za bardzo się popisał. Autor scenariuszy do CSI: Kryminalne zagadki Miami, Doktor House, Słodkie kłamstewka oraz Prawo i porządek. Oprócz tego wydał cztery powieści detektywistyczne, które prawdopodobnie mają spore grono odbiorców. Poznawanie twórczości nowego autora zawsze wiąże się z dużą niepewnością i tak tez było i tym razem. Fabuła zapowiadała się jednak ciekawie, więc postanowiłam skusić się na lekturę ,,Życzę mu śmierci" autorstwa Matta Wittena.

Sprawa, która miała się teraz w końcu zakończyć miała już miejsce 20 lat wcześniej. To właśnie już wtedy kilkuletnia Amy miała zostać odebrana przez babcię. Mama poszła na dodatkową zmianę do pracy, a tata był agentem nieruchomości. Wieczorem okazało się że babcia umówiła się na randkę ze swoim znajomym i nie odebrała wnuczki. Ta niebawem została znaleziona martwa. Policja od razu poszukała winnego, który teraz 20 lat spędził w więzieniu i miało dojść do wykonania kary śmierci. Czy osadzony faktycznie był winny dokonanej zbrodni? Czy matce zamordowanej dziewczynki udało się na czas dociec prawdy i czy była ona korzystna dla głównych bohaterów?

Gdy postanowiłam skusić się na tę lekturę liczyłam na większe emocje i bardziej zaskakujące zwroty akcji. Początkowo narracja toczy się z wydarzeń sprzed lat i obecnie. Następnie jest już tylko teraźniejszość. Pomysł na fabułę jest ciekawy, ale poprowadzenie napięcia i wyłonienie sprawcy niestety zawiodło moje oczekiwania. Pozostawiam wam pod rozwagę tytuł ,,Życzę mu śmierci". Sami zdecydujcie czy jest to odpowiednia lektura dla Was. Sama gdy pojawi się kolejna książka Matta Wittena w Polsce to z ciekawości po nią sięgnę. Mam nadzieję, że wywrze na mnie większe wrażenie, niż przeciętne ,,Życzę mu śmierci".

Po pierwsze nie mogłam pójść spać nim nie poznałam zakończenia tej historii. Po drugie końcówka książki jest najlepsza. Tak wciąga, że szok. Oczywiście nie odbyło się bez łez. Jednocześnie były to łzy radości i żalu. Do czegoś takiego nigdy nie powinno dojść. Po trzecie główna bohaterka na medal. Za wszelką cenę dążyła do ukarania mordercy swojej córeczki. Nie wiem, czy ja miałabym tyle siły co ona. Mamy dwa czasy akcji – jeden to czasy współczesne, a drugi to 20 lat wcześniej.

Poznajemy historię tragicznego życia Susan Lentigo. Dlaczego tragicznego? Nasza bohaterka w tragicznych okolicznościach straciła swoją ukochaną i jedyną córeczkę Amy. Ktoś ją zamordował. Czy zrobił jej coś jeszcze dowiecie się po przeczytaniu. Jedynym marzeniem Susan jest odnalezienie mordercy i wymierzenie mu kary śmierci. Oczywiście legalną sądową drogą. Czy policji uda się odnaleźć sprawcę tego brutalnego i haniebnego czynu?

Po 20 latach oczekiwania podejrzany człowiek zostaje skazany na śmierć za morderstwo jakiego się dopuścił na nieletniej Amy. Tylko czy on faktycznie ją zamordował? Czy może jest tylko kozłem ofiarnym? Czy po 20 latach można sobie przypomnieć szczegóły dnia przed morderstwem? Czy nasza Susan dozna spokoju ducha – gdy odejdzie z tego świata morderca jej córki? Czy bardziej pragnie pomścić córkę czy poznać prawdę?

Czytając tego typu książki zawsze doznaję szoku na zakończenie danej historii. Tym razem autor Matt Witten całkiem sprawnie z nami pogrywa. Niby już byłam pewna kim jest morderca a tu autor dał mi pstryczka w nos i pokazał, że jednak nie znam prawdy.

Co zrobilibyście na miejscu Susan? Czy posłalibyście pierwszego podejrzanego mężczyznę, czy raczej dążylibyście do poznania prawdy?

Mówią, że prawda was wyzwoli. Czy tak faktycznie poczuje się Susan? Czy jej małżeństwo przetrwało tak ogromną tragedię? Większość małżeństw po takiej tragedii się rozpada. Jak tym razem to rozegrał autor?

Reasumując thriller „Życzę mu śmierci” jest warty przeczytania. Trzyma w napięciu dosłownie do ostatniej chwili. Nie przestaniecie czytać nim nie poznacie prawdy. Akcja nie jest szybka, ale to w niczym nie przeszkadza. Oczywiście znajdziecie tutaj zwroty akcji, po których już nigdy nic nie będzie takie same.

Jesteście gotowi poznać prawdziwą historię Susan Lentigo?

Polubiłam pióro Matta Wittena. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś usłyszę o tym autorze.

Polecam „Życzę mu śmierci” - @mommy_and_books .