Psychopata

PSYCHOPATA

Autor: Klaudia Muniak

Wydawnictwo: Kobiece

Premiera: 24.03.2020

Autorkę poznałam za sprawą książki NIE UFAM JUŻ NIKOM. Teraz udało mi się wrócić do pierwszej książki wydanej przez Wydawnictwo Kobiece – PSYCHOPATA. Thriller medyczny był dobrym urozmaiceniem po wielu przeczytanych książkach świątecznych i mafijnych klimatach.

Może być tuż obok. Może ujawnić się w każdej chwili. Może być… tobą.

Główna bohaterka Maja Lipska, pochodzi z Wołomina, ale obecnie mieszka w Krakowie. Pracuje w Ośrodku Naukowo – Badawczym BCT, ma psa, prywatnie związana jest z komisarzem Aleksandrem Rudkiem. W wolnym czasie spotka się z przyjaciółką Lilką. Jest ambitna, odnosi sukcesu w pracy, bierze udział w konferencjach naukowych, prowadzi zajęcia dla studentów oraz badania nad nowotworami mózgu. Pewnego dnia po bankiecie budzi się na ławce w parku i uświadamia sobie, że nie wie co robiła w ciągu ostatnich 36 godzin. Dodatkowe obawy pojawiają się kiedy w tym samym czasie na terenie Krakowa dochodzi do brutalnych morderstw młodych kobiet. Kto jest zamieszany w zbrodnie? Czy Maja mogła zginąć? Co działo się z nią przez ponad dobę? Czy Ośrodek, aby na pewno prowadzi legalne badania?

Klaudia Muniak jest absolwentką biotechnologii i do swoich książek wplata tematykę związaną z kierunkiem studiów. Bardzo podoba mi się ten pomysł. Książka podzielona jest na trzy części: Neurogeneza, Inkubacja oraz Psychopatia. Wszystkie wydarzenia opowiadane są z perspektywy głównej bohaterki. Maja pod przykrywką Pani Naukowiec skrywa przed światem mnóstwo tajemnic związanych ze swoją przeszłością. Nawet swojemu partnerowi nie mówi prawdy. Sporo wydarzeń dzieje się również wokół innych pracowników ośrodka. Moim zdaniem PSYCHOPATA to książka warta przeczytania. Ciekawa fabuła, zaskakujące zakończenie, świeżość tematyki, dobrze wykreowani bohaterowie. Czyta się szybko i z zaciekawieniem. Myślę, jednak że początek był dużo ciekawszy, a końcówka trochę słabsza. Ogólnie jestem zadowolona i z pewnością sięgnę po nowe książki Autorki. Mam nadzieję, że będą w podobnym klimacie.

Tragedia, strata pieniędzy, dam pół gwiazdki za to, że zamówiłam tą książkę. Nie wiem dlaczego ta pozycja jest tak wysoko oceniana, nawet na empiku ma 4,4 gwiazdki. Miałam zamówić kolejną książkę tej autorki, ale daruję sobie.

Skończyłam!

Końcówka zwala z nóg! Nie tego się spodziewałam, aleeeeeee...... Nie dokończę! Sami sięgnijcie po tę książkę z kartki na kartkę pokazuje to coś!

Z przymrużeniem oka!

Ulubiony tekst to:

Cyt. "Od lat głównymi ograniczeniami skutecznej neurogenezy za pomocą komórek macierzystych były: migracja komórek do miejsca docelowego oraz osiągnięcie integracji funkcjonalnej w miejscu docelowym – konkluduję, wyświetlając slajd ze starannie wykonaną grafiką obrazującą oba problemy." Teraz z taką wiedzą mogę zacząć studiować medycynę!😂😂😂😂 Dziękuję Klaudio za książek! sięgam po następną! Mam czas !👌😉🦄

Urzekła mnie okładka. Zimna, bezduszna, trochę jak z horroru. Zachwyciłam się nią i wiedziałam, że powieść przeczytam na pewno, nawet nie zaglądając do Internetu w celu poszukiwania recenzji. Rzadko bowiem jest tak, że dobra okładka kryje literacką szmirę. W przypadku "Psychopaty" moja teoria potwierdziła się. Dobra okładka równa się dobra powieść.

Maja Lipska jest bardzo zdolnym naukowcem. Pracuje w Krakowie, w ośrodku naukowo – badawczym, zajmującym się leczeniem (a właściwie bliższym poznaniem) nowotworów mózgu. Naukowcy przeprowadzają tam liczne eksperymenty z udziałem zwierząt, które pozwalają ocenić skutki nowatorskich i bardzo odważnych metod stosowanych przez naukowców. Pewnego dnia Maja zostaje zaproszona na konferencję, na której ma przedstawić efekty swojej pracy naukowej. Prezentacja jest jej wielkim sukcesem, a Maja przeżywa pięć minut sławy. Oszołomiona uznaniem, pozwala sobie na zapomnienie w zabawie i... budzi się w parku na ławce zupełnie nie pamiętając, jak się tam znalazła. Jest przerażona jeszcze bardziej, gdy okazuje się, że z pamięci wypadł jej nie tylko poranek, ale i cały poprzedni dzień. A tymczasem wkoło niej zaczynają dziać się bardzo dziwne rzeczy. Po Krakowie grasuje seryjny morderca, w Mai budzą się niespotykane dotąd instynkty, a narzeczony Mai (który nomen omen prowadzi śledztwo w sprawie mordercy) z przerażeniem obserwuje zachowania kobiety.

Powieść przeczytałam jednym tchem. Gdzieś od połowy moje oczy wyprzedzały mózg, chcąc jak najprędzej dowiedzieć się, co dalej. Zakończenie zwaliło mnie z nóg. Spodziewałam się takiego rozwoju sytuacji, ale autorka na tyle mistrzowsko poprowadziła intrygę, że właściwie dopiero na kilku ostatnich stronach wszystko się wyjaśniło. Powieść mnie przeraziła, oczarowała i zaskoczyła. Pokazała, jak niewiele wiemy o życiu i nauce i jak łatwo nami manipulować. Wystarczy być odrobinkę bardziej zorientowanym...

„Psychopata” jest o tyle ciekawą książką, że można z czystym sumieniem nazwać ją thrillerem medycznym. Autorka w sposób jasny i zrozumiały przedstawia czytelnikowi wiedzę konieczną do zrozumienia tego, co dzieje się z główną bohaterką. Bardzo sympatyczny jest wątek ze studentami, których Maja oprowadza po ośrodku badawczym. Pytania, które zadają uczniowie są ciekawe, a odpowiedzi Mai - jeszcze ciekawsze. Na tyle mnie to wszystko wciągnęło, że sama utonęłam w czeluściach Internetu, próbując sprawdzić to i owo. Niestety czeluście te nie są już takie przystępne dla laika. Nie zmienia to jednak faktu, że od strony medycznej książka jest wyjątkowo przyjemna i zrozumiała.

Powieść mnie porwała jak tornado i zaskoczyła świetnym zakończeniem, które po prostu wbija w fotel. Warto sięgnąć w celu przeżycia niesamowitej przygody.

Czy to kim jesteśmy determinuje nasze wychowanie, doświadczenia, a może to tylko geny, lub zwykła fizjologia? Może człowiek rodzi się od razu dobry, lub zły? Czy mózg psychopatów różni się od mózgu ludzi nie odczuwających skłonności do zabijania?

Takie pytania nasuwają się po lekturze najnowszego thrillera medycznego Klaudii Muniak. Czy w książce znajdziemy na nie odpowiedzi? A jeśli tak, czy będą zbliżone do prawdy, czy należy je uznać za fikcję literacką?

W podkrakowskim instytucie badawczym prowadzone są zaawansowane badania nad nieinwazyjnymi metodami leczenia nowotworów mózgu z wykorzystaniem komórek macierzystych. Pracująca tam Maja Lipska jest bardzo dumna z wyniku swych badań, a i w jej życiu osobistym wszystko wspaniale się układa. Aleksander Rudek, jej partner i uznany komisarz policji, pracuje nad sprawą seryjnego mordercy, który brutalnie zabija swoje ofiary, gwałcąc i pozbawiając je palców.

Wszystko się zmienia, gdy po zakrapianym alkoholem bankiecie Maja budzi się w parku nie pamiętając ostatnich 36 godzin. Nie chce zdradzić Olkowi prawdy, więc do ich związku wkrada się nieufność. Ale jak mogłaby mu powiedzieć, że zaczyna ją fascynować zbrodnia, a w jej głowie rodzą się przerażające obrazy, którym nie potrafi się oprzeć? Jej życie zmienia się w karuzelę podejrzeń i fantazji, a zażywane przez nią leki tylko potęgują poczucie osaczenia i utraty kontroli. Gdy jej kolega z pracy zostaje aresztowany przez Olka i oskarżony o brutalne morderstwa, kobieta zaczyna tracić kontakt z rzeczywistością. A może wręcz przeciwnie, właśnie teraz dostrzega prawdę, której nie chciała do siebie dopuścić?

Choć łatwo odgadłam, czym spowodowana jest przemiana bohaterki, to jednak powieść czytałam z pewnym niepokojem i napięciem, a zakończeniem autorka pokazuje, że jednak potrafi zaskoczyć. Osobiście ograniczyłabym jedynie opisy zbliżeń, które w sumie niewiele wnosiły do historii, nieco ją rozwadniając, ale poza tym pomysł na fabułę świetny, a i ze stylem autorki bardzo się polubiłam.

Przy Olku Maja postanawia zapomnieć o przeszłości i z nadzieją spojrzeć w przyszłość. Przy swoim komisarzu bowiem czuje się naprawdę bezpiecznie.

Kobieta pracuje w ośrodku naukowo - badawczym na obrzeżach Krakowa.

Podczas konferencji ma wygłosić prelekcję, dotycząca nieinwazyjnych operacji mózgu w terapii nowotworowej tego narządu. Przedstawia świetną prezentację i wszyscy są pod wrażeniem jej wystąpienia.

Potem jest bankiet, drinki, uściski i tańce.

Całe przedsięwzięcie można by uznać za sukces, gdyby nie fakt, że Maja po wszystkim budzi się na ławce w parku. Kompletnie niczego nie pamięta i nie wie dlaczego znalazła się w tym miejscu. Kiedy zaczyna rozumieć, że straciła blisko 36 godzin ze swojego życia, jest wstrząśnięta, a niewiedza wyprowadza ją z równowagi.

W tym samym czasie dochodzi do wyjątkowo brutalnych morderstw młodych kobiet. Morderca zostaje przez policjantów roboczo nazwany "nożownikiem z Krakowa."

Ktoś traci dziewczynę, żonę, córkę, a ten psychopata bez żadnych wyrzutów sumienia postanawia zabawić się w Boga.

Wraz z upływem czasu Maja zaczyna zauważać u siebie pewne niepokojące objawy. Nie rozumie, skąd się biorą te potworne obrazy, których nie potrafi wyrzucić z głowy?

Jak bardzo nieodgadnionym narządem wciąż pozostaje nasz mózg?

Jak bardzo nieprzewidywalne może się okazać to, co siedzi w naszej głowie? Struktura mózgu i jej wpływ na psychikę człowieka nadal stanowią wielką niewiadomą.

Jakie tajemnice kryją się za drzwiami tego ośrodka? Czy uda się komuś dotrzeć do prawdy

Dużo wiedzy medycznej + ciekawe psychologiczne studium przypadku w pakiecie z wątkiem kryminalnym - takie połączenie to ja lubię ♥️

Kiedy dowiaduję się dzięki książce czegoś nowego, to zawsze stanowi dla mnie wartość dodaną. Kiedy historia kończy w taki sposób, że ani przez moment nie jestem na właściwym tropie - mistrzostwo🥇

Z niecierpliwością czekam na kolejne wspólne spotkanie ♥️

Już 29 lipca🙂

Przychodzę dziś do was z opinią o książce "Psychopata" i jeśli miałabym go kreślić jednym zdaniem brzmiałoby ono tak: Fantastyczny Thriller psychologiczny, wciągający od pierwszej strony. 👍

Dawno nie czytałam tak wciągającej książki @klaudia_muniak ty to potrafisz ♥️ 🌷

Bohaterka książki, Maja Lipska jest utalentowanym pracownikiem ośrodka naukowo-badawczego, pracują tam nad badaniami nowotworu mózgu. Pewnego dnia, po jednym z bankietów, Maja budzi się na ławce w parku. Nie pamięta nic, a data w telefonie ja przeraża. Okazuje się że nie pamięta nic z ostatnich 36 godzin.

W międzyczasie, po Krakowie buszuje morderca, który odcina palce swoim ofiarą. Chłopak Mai, prowadzi śledztwo w sprawie brutalnych morderstw.

Kto jest kim? Kto jest winny bezdusznych morderstw na terenach Krakowa?

Maja zaczyna czuć się otumaniona wizja morderstwa, a strach który powinna czuć przeradza się w podniecenie o możliwości popełnienia zbrodni. 🌷

Wrócę jeszcze na chwilkę do samego stylu pisania autorki, mimo że używa specjalistycznych terminów, nawet taki laik jak ja, wiedział o co chodzi. 😎 Bardzo lubię gdy w książce mam narrację w 1 osobie, wtedy potrafię bardziej wczuć się w rolę głównego bohatera, w tym wypadku bohaterki. Czytając książkę, nie spodziewałam że tak to wszystko się potoczy, że zakończenie dosłownie wyrwie mnie z butów.

W ośrodku naukowo-badawczym pod Krakowem pracuje nasza bohaterka-Maja Lipska.Jest cenionym naukowcem i twardo stąpa po ziemi.Dlatego,gdy po jednym z bankietów kończącym konferencję budzi się na ławce w parku,próbuje dociec,dlaczego tak się stało i czemu nic nie pamięta z ostatnich 36 godzin.

Tymczasem jej chłopak Olek ma zupełnie inne zmartwienie.Ktoś brutalnie morduje kobiety i odcina im palce u rąk.Wszystko wskazuje na seryjnego mordercę.Kiedy zaś ostatnia ofiara zostaje znaleziona na terenie ośrodka ,gdzie pracuje Maja,jego niepokój o ukochaną narasta w zastraszającym tempie...

Tym bardziej,że ona sama dostrzega u siebie niezdrową fascynację krwią,a myśl o zbrodniach wywołuje dziwne podniecenie.

Dziewczyna nie wie co się z nią dzieje i za wszelką cenę próbuje się dowiedzieć-co tak naprawdę się kryje za drzwiami ukochanego miejsca pracy...

********************************************

Rzadko sięgam po thrillery medyczne.Nie lubię zawartej w nich tej całej terminologii,której po prostu nie rozumiem.

Tutaj z początku było tego sporo i chociaż bohaterka starała się wszystkie te pojęcia dokładnie wytłumaczyć,dla mnie to i tak była ,,czarna magia".

Poza tym książka była naprawdę świetna i bardzo mi się podobała.

Autorka dobrze zbudowała tutaj napięcie.Tak,że czytając,coraz bardziej wkręcałam się w akcję i zaczynałam zastanawiać czy Maja i jej kolega mają rację w swoich przypuszczeniach.

Ja obstawiałam,że tak.

Czy się myliłam?

Tego dowiecie się z książki.

Podpowiem Wam tylko tyle,że zakończenie mocno wbiło mnie w fotel i na pewno się tego w taki sposób nie spodziewałam.

Macie teraz ochotę przeczytać?

Ja POLECAM.

„..Zacieśniam dłonie tak mocno, że z łatwością wyczuwam chrząstki krtani, ale mimo to nie przestaję…”

25 marca swoją premierę będzie miała książka Klaudii Muniak PSYCHOPATA. Książka z gatunku thriller medyczny - jak dla mnie idealnie ;) Naszą bohaterką jest Maja Lipska, naukowiec pracujący w ośrodku zajmującym się badaniami nad nowotworami mózgu. Jak to Maja mogłaby nam łopatologicznie wyjaśnić swoją pracę? Ano tak: „neurogeneza to proces powstawania nowych komórek nerwowych. Celem terapii jest zapoczątkowanie neurogenezy w chorym regionie mózgu”. Prywatnie związana jest z komisarzem Aleksandrem Rudkiem – Olkiem. Olek pracuje obecnie nad serią morderstw nad kobietami i szuka sprawcy. Maja jak się okazuje ma malutką tajemnice przez ukochanym – bierze leki, o których ON nie ma pojęcia, [Adres usunięty]. escipram. Czym branie leków jest podyktowane? Pewnego razu po swojej naukowej prelekcji wieczór spędza ze znajomymi z pracy i z kontrahentami podczas bankietu. Wszyscy jej gratulują wystąpienia. Maja budzi się w … parku. Totalnie nie wiedząc jak się w nim znalazła, dopiero włączając komórkę uświadamia sobie, że … uciekł jej z życia 1 dzień. Próbuje odtworzyć wydarzenia, ale na marne. Nie ma śladów napaści, gwałtu, ale … na głowie wyczuwa malutką rankę. Pamięta tylko tyle, że tańczyła z Robertem, przyjacielem z pracy i na tym się kończą jej wspomnienia z wieczoru. Co się wydarzyło? Jak znalazła się w parku? Czy Robert pomoże jej rozwiązać zagadkę? Pewnego dnia Robert zostaje aresztowany przez Olka w związku z morderstwami dokonywanymi na kobietach. Mai ciężko się z tym pogodzić, gdyż to jej przyjaciel. A może Maja jest w jakiś sposób powiązana z morderstwami? w końcu dziewczyna komisarza policji sporo na ich temat wie, gdyż sam jej relacjonował przebieg sprawy. W ręce Mai wpada osobisty pamiętnik Roberta. Czego się z niego dowie? Czy uda jej się dojść do prawdy z felernym brakującym 1 dniem z jej życia?

Co sądzę o książce? Uwielbiam thrillery, uwielbiam lekturę medyczną, więc książka jak znalazł dla mnie. Autorka zgrabnie opisuje zagadnienia medyczne, nie frustrując tym samym trudnymi frazami czytelnika. Czytelnik jest trzymany cały czas w napięciu. Ogromnym zaskoczeniem był dla mnie fakt związany z powodem zażywania przez naszą bohaterkę psychotropów… Dlaczego – zachęcam do lektury a przekonacie się sami 

Zaczytany Książkoholik

Lubicie thrillery medyczne? Ja kiedyś przepadłam w tych zagranicznych, a ostatnio otwieram się także na te z rynku polskiego. A jak mowa o polskich thrillerach medycznych, to na scenę wjeżdża Klaudia Muniak!

„Psychopata” to moje trzecie spotkanie z twórczością autorki i z przyjemnością stwierdzam, że bardzo udane! Powieść toczy się w podobnym klimacie co „Nie ufam już nikomu”, która również mi się bardzo podobała. Fabuła oparta na zagadnieniach medycznych to specjalność Klaudii Muniak i trzeba przyznać, że łączenie ich z wątkami psychologicznymi wychodzi jej doskonale.

Maja jest młodą, odnoszącą sukcesy badaczką zatrudnioną w Instytucie badawczo-naukowym testującym nowoczesną metodę leczenia nowotworów mózgu. Po bankiecie wieńczącym konferencję branżową, bohaterka budzi się na ławce w parku i odkrywa, że nie pamięta co robiła przez ostatnią dobę.

Tymczasem w mieście dochodzi do serii brutalnych zabójstw na młodych kobietach. Śledztwo prowadzi Olek, partner Mai, dzięki któremu kobieta jest w miarę możliwości na bieżąco w sprawie. Kiedy kolejna ofiara zostaje znaleziona na terenie ośrodka, Maja zamiast wpaść w panikę, zaczyna odczuwać niepokojącą fascynację zbrodnią. Nawiedzają ją też niepokojące myśli i niewytłumaczalne zachowania.

Co sprawa nożownika ma wspólnego z placówką naukową? I jaką rolę w tym wszystkim odgrywa sama Maja? Tego już nie mogę zdradzić, żeby nie zepsuć Wam przyjemności z czytania. Obiecuję, że ta książka nie pozwoli Wam się nudzić! Czyta się bardzo szybko ze względu na rosnącą ciekawość rozwoju fabuły. Wersja audio również przyjemna w odbiorze - jeśli ktoś preferuje słuchanie.

"Psychopata" to kolejny thriller medyczny. Widać, że autorka, jako absolwentka biotechnologii, swobodnie czuje się w tym gatunku i posiada rozległą wiedzę medyczną, którą potrafi zaciekawić czytelnika. Nie chodzi tylko o posługiwanie się terminologią medyczną, lecz dotykanie zagadnień z zakresu neurologii i działania naszego mózgu.

Tym razem w nowoczesnym ośrodku naukowo-badawczym prowadzone są eksperymenty, których celem jest testowanie nieinwazyjnej metody leczenia nowotworów mózgu. Jedną z osób odpowiedzialnych za ich przeprowadzenie jest Maja. Niestety po jednym z bankietów budzi się na ławce w parku i odkrywa, że od czasu, gdy cokolwiek pamięta z ostatnich wydarzeń minęło 1,5 doby. Wkrótce dochodzi do morderstw. Partner Mai, który jest policjantem podejrzewa, że stoi za tym seryjny morderca. Mimo tego, czego doświadczyła Maja nie czuje lęku i nie zamierza zachowywać ostrożności. Zaczyna zauważać u siebie dziwną fascynację, związaną z przemocą...

Jak miło trafić wreszcie na książkę, której akcja rozgrywa się w moich okolicach. 🙂 Szkoda, że nie pojawiło się tam więcej opisów konkretnych miejsc. Po lekturze "Kliniki", "Terapii" i "Nie ufam już nikomu" znałam już styl pisania autorki i wiedziałam czego się spodziewać. Rozczarowania nie było, aczkolwiek bardziej podobała mi się "Terapia", a "Nie ufam już nikomu" bardziej poruszyło moją wyobraźnię. Mamy jednak interesującą zagadkę, napięcie, intrygę, czyli to czego szukam w książkach. Narracja pierwszoosobowa prowadzona przez główną bohaterkę byłaby interesująca, gdyby sama Maja bardziej przypadła mi do gustu, a niestety nie bardzo się polubiłyśmy. Mimo to uważam, że "Psychopata" to książka przy której można miło spędzić czas, więc polecam Wam ją.

Psychopata to thrilller @klaudia_muniak, który przeczytałam z zapartym tchem. Główną bohaterką jest Maja, dobrze prosperujący pracownik ośrodka naukowo-badawczego, który swoją karierę rozwija w obszarze badań nad nowotworami mózgu. Testuje innowacyjną metodę wszczepiania komórek macierzystych do chorego narządu.

Po konferencji naukowej przerażona Maja przytomnieje w parku i zdaje sobie sprawę, że nie pamięta co robiła przez ostatnie 24 godziny. Na swojej głowie wyczuwa małą rankę, która może zwiastować tylko jedno…

Czytając książkę, możemy z dnia na dzień obserwować zmiany w zachowaniu Mai, którą zaczyna fascynować zbrodnia, a jej pragnienia dotyczą śmierci najbliższych osób. Poznajemy również jej historie, wydarzenia z przeszłości, które miały wpływ na doznanie szoku pourazowanego, a tym samym na przejawiający się obłęd, stany depresyjne, nagłe wahania nastroju.

Myśli bohaterki są tak skonstruowane, że jesteśmy w stanie wcielić się w postać psychopaty, bądź obserwować go, jakby stał dosłownie obok nas…. zresztą, czy codziennie nie przechodzimy na ulicy obok kogoś takiego?

Rewelacyjna książka, która na długo pozostanie w mojej pamięci!

Maja Lipska wiedzie względnie uporządkowane życie. Choć przykre doświadczenia z przeszłości czasem dają o sobie znać, kobieta stara się przejść nad nimi do porządku dziennego i to z satysfakcjonującym rezultatem. Jednak pewnego dochodzi do incydentu, który na dobre odmieni życie Lipskiej. Po firmowym bankiecie Maja budzi się na ławce, a w jej głowie pojawia się 36 godzinna luka w pamięci. Równolegle w Krakowie swoje śmiertelne żniwa rozpoczyna seryjny morderca, którego tropi życiowy partner bohaterki – komisarz Aleksander Rudek. Czy oba te wątki znajdą powiązanie?

W dotychczas przeczytanych przeze mnie książkach z reguły to głównemu bohaterowi grozi niebezpieczeństwo, natomiast ta pozycja wyłamuje się z tego schematu, ponieważ w „psychopacie” to centralna postać jest zagrożeniem nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Zastosowanie pierwszoosobowej narracji umożliwia bliskie zapoznanie się z postacią Mai i towarzyszącymi jej odczuciami. Jako czytelnicy możemy stopniowo obserwować jej „przemianę”. Kreacja bohaterki do mnie przemawia, mimo paradoksalności niektórych jej zachowań.

Książki nie oceniam na maksymalną ilość gwiazdek z kilku powodów. Przede wszystkim brakowało mi w tej pozycji napięcia. Lektura mijała mi raczej bez emocji, pojawiło się jedynie kilka scen, kiedy akcja nabrała dla mnie tempa. Sam wątek „psychopatyczny” w mojej ocenie jest niedostatecznie rozwinięty, po lekturze towarzyszył mi mały niedosyt. Sceny intymnych zbliżeń pomiędzy Olkiem, a Mają mnie niestety bardzo przytłaczały. Czasami miałam wrażenie, że czytam erotyk, a nie thriller. Sam pomysł na historię według mnie był strzałem w dziesiątkę, być może gdyby książka była dłuższa to pozwoliłoby to w większym stopniu wciągnąć czytelnika w meandry psychopatycznego umysłu, na co osobiście bardzo liczyłam.

Na polskim rynku wydawniczym ilość thrillerów medycznych jest skrajnie uboga, zatem jeżeli jesteście sympatykami zagranicznych pozycji z tego gatunku, polecam waszej uwadze książkę z naszego rodzimego „podwórka”.

Autorka ewidentnie pragnie do siebie przekonać i fanów thrillerów i wielbicieli erotyków, jeszcze się nie zdecydowała, lawiruje bardzo. To mnie akurat zirytowało, bo za erotyk bym nie chwyciła a tak zostałam zrobiona w balona. Mimo to nie mogę napisać, że to zła książka, tym bardziej, że to debiut i to w dodatku nasz rodzimy. Ale też nie jestem do niej do końca przekonana. Ciekawiła mnie i irytowała w równym stopniu. W każdym razie pomysł był. Jest zajmująco, choć na pewno nie zaskakująco ale zakończenie mi się bardzo podobało. Z jednej strony przerażający proces postępującej choroby psychiczne z drugiej bezwzględny świat nauki. Wkręciłam się w ten wątek. Szybko i sprawnie się czyta, to lektura na jeden wolny dzień. Nie ma przestojów, nie ma nudy. Jest trochę i thrillera i medycznego, ale też myślę, że do typowego gatunku daleka droga. Jest niestety trochę śmiesznie i mało przekonująco. Osobiście w takie nieprawdopodobne historie trudno mi się emocjonalnie zaangażować. Co do głównej bohaterki Mai Lipskiej mam wrażenie, że więcej czasu spędza w sypialni niż na uczelni. Drażniła mnie ona bardzo, niby myśli a nie myśli... I jej partner. Policjant prowadzący śledztwo w sprawie seryjnego mordercy, opowiadający "przy obiedzie" szczegóły postępowania to dla mnie totalny absurd. Mam też problem ze stylem pisania, trudno mi sprecyzować, być może to kwestia narracji w pierwszej osobie. Czytajcie, wielu się spodobała i wielu się jeszcze spodoba. Ja, nie ukrywam, czekam na kolejną książkę autorki, wiem, że to zupełnie odrębna historia. Być może to będzie ostatnie nasze spotkanie, być może nie...

Zdecydowany plus dla kampanii reklamowej i okładki książki.