Zgłoba. Lipowo. Tom 15

"Zgłoba" jest piętnastym tomem wyjątkowej sagi kryminalnej o nazwie "Lipowo". Przyznam się bez bicia, że było to moje pierwsze spotkanie z jej bohaterami. Po tym tomie koniecznie muszę poznać pozostałe części.

Katarzyna Puzyńska w wyjątkowy sposób łączy ze sobą kilka gatunków. Znalazłam tutaj elementy: kryminalne, obyczajowe a miejscami nawet i fantasy. Nie zabrakło tutaj wątków psychologicznych. Był dreszczyk emocji, który często spotykam w dobrych thrillerach. Dosłownie każdy w tej powieści znajdzie coś dla siebie. Mimo że nie znałam poprzednich części, nie przeszkadzało mi to w zrozumieniu historii ukrytej na kartkach "Zgłoby".

Czy lubicie nawiedzone miejsca i miejscowe legendy? To dobrze trafiliście. Spotkacie tutaj pewną kobietę, która była uznana za czarownicę. Żyła w dziewiętnastym wieku. Przed śmiercią rzuciła klątwę. Na kogo? O tym przekonacie się, czytając tę powieść.

A co powiecie na strzygi? Czy można się ich bać? Czy bohaterowie "Zgłoby" mają prawo być przerażonymi?

Tutaj akcja goni akcję. Fabuła jest idealna. Czytając tę książkę, czułam się, jakbym w niej uczestniczyła.

Na początku książki dowiedziałam się o śmierci Daniela. Tak jak nasze bohaterki chciałam dowiedzieć się, dlaczego musiał odejść z tego świata. Podgórski prowadził śledztwo w sprawie człowieka niesłusznie oskarżonego o zabójstwo czterech kobiet. Co takiego odkrył, że musiał ponieść śmierć?

Równocześnie prowadzimy śledztwo w sprawie śmierci Daniela. Czy poznamy prawdę? Czy prawda nas wyzwoli?

Kto tutaj ostro mąci? Kto mówi prawdę, a kto ostro ściemnia? Komu zależy na tym, żeby prawda nie wyszła na jaw? Pisarka Malwina Górska nie może pogodzić się ze śmiercią Daniela. Był miłością jej życia. Nie może sobie wybaczyć, że nie miała szansy się z nim pogodzić i pożegnać. Czy ulgę przyniesie jej poznanie prawdy? Tajemniczy e-mail, który otrzymała, wywróci jej życie do góry nogami.

Jestem zachwycona postawą Klementyny Kopp. Babka jest na emeryturze, ale ma krzepę. W idealny sposób prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Podgórskiego. Wie, gdzie nacisnąć, żeby zabolało. Jest emerytowaną komisarz policji. Koniecznie musicie ją poznać.

Mikołaj Zieliński to kolejny bohater, którego miałam przyjemność poznać. Na początku bardzo mu współczułam. Martwiłam się o jego zaginionego ojca. Mikołaj został oskarżony o zabójstwo czterech kobiet. Byłam przerażona. Czy faktycznie przyczynił się do ich śmierci? Czy to był tylko makabryczny żart? Jego sprawę próbował wyjaśniać Daniel. Marnie skończył. Komu zależało na tym, żeby Mikołaj zgnił w więzieniu?

W "Zgłobie" znalazłam mnóstwo zwrotów akcji. Po niektórych do tej pory nie mogę się otrząsnąć. Jestem w głębokim szoku. Nie obyło się bez łez.

Katarzyna Puzyńska potrafi wywołać mnóstwo różnych emocji u swoich czytelników. Sprawiła również, że nie mogłam oderwać się od czytania. Dla takiej książki warto było zarwać nockę.

Jeżeli uwielbiacie mocne kryminały, z ciekawym zakończeniem i dobrze prowadzonym śledztwem, to zachęcam was do przeczytania "Zgłoby".

Czas poświęcony na czytanie tej książki nie był dla mnie czasem straconym.

Ps.

Chętnie zobaczyłabym całą historię kryminalnej sagi "Lipowo" na dużym lub małym ekranie.

Czytanie książkowych serii jest dla mnie o tyle wartościowe, że czytając kolejny tom, wracam pamięcią do chwil gdy zaczynałam. Z Lipowem mam długą przygodę. Pamiętam jak ciężko było mi się wczytać w początek Motylka ale jak później mnie porwał, jak biegłam przez pół miasta, by zdobyć brakujące tomy i jak Lublin mi się z nimi kojarzył. Ile części przeczytałam w pociągu. Pamiętam Targi w Warszawie i kolejkę do autorki, pamiętam kupno dwóch tomów i to że w mniej niż 12 godzin po każdym zakupie jechałam na pogotowie. To długa przygoda. Piętnaście tomów… kto by pomyślał. Żadanica mnie zezłościła, ale jak to w syndromie sztokholmskim bywa sięgnęłam po kolejny tom. Nie minęło pięć stron a dostałam w sam środek twarzy pięścią odzianą w rękawicę…

Skończyliśmy ostatnio, gdy okazało się, że tajemnicze kobieta motająca magiczne laleczki to Emilia. Co? Motyw zmartwychwstania pojawia się w literaturze, ale raczej religijnej, czasami też w telenowelach, ale przecież my wiemy, że Emilię zastrzelono. Daniel bardzo to przeżył i nie może się pozbierać. Lipowo stanęło na głowie, a tu na samym początku jeszcze okazuje się, ze Daniel też nie żyje, że się zapił. Znowu: co?? Przecież Daniel nie pił. I może to wszystko rozeszłoby się po kościach, gdyby ktoś nie napisał mejla, że coś ze śmiercią Daniela jest niejasnego. Jaki związek ma z tym ostatnia spalona czarownica. Czy strzygi istnieją? I co kryje się w nawiedzonym wąwozie.

Spoglądając wstecz widać wyraźnie jak daleko autorka odeszła od punktu w którym zaczynąła. Pierwsze tomy były łagodnymi, utrzymanymi w klimacie Lacberg kryminałami z wątkiem obyczajowym. Uwielbiałam w tych książkach to, że były wiarygodne, można było spotkać mieszkańców Lipowa i Brodnicy, mało tego można było czuć ten świat. Był racjonalny, poszczególne elementy intrygi były odsłaniane stopniowo, a zatem mogliśmy próbować zgadnąć kto zabił(były przypadki, że mi się udało). Fragmenty retrospekcji, mieszały się z teraźniejszością, podsuwały ślad – jak u Lacberg. Od pewnego momentu Katarzyna Puzyńska odeszła w stronę thrillerów, pozornej nadnaturalności, bo to są dalej kryminały, ale w których wątek duchów i zjaw jest obecny. Tak mocno, że są fragmenty(np. w Żadanicy), gdy już wierzymy, że zjawa to logiczne wytłumaczenie, później przypominamy sobie, jaki gatunek czytamy i jest w nas(przynajmniej we mnie) irytacja, że ktoś ze mną igra.

Będę bardzo tęskniła za pierwszymi tomami. Bardzo. Kolejne – zlewają mi się w całość. Na pewno pierwsze cztery, nawet pięć polecam każdemu. Później czytałam pchana ciekawością. Ta część mi się dłużyła, czytałam ją – z dwudniową przerwą od poniedziałkowego wieczora… i dobra w międzyczasie była praca i życie, ale za długo na wciągający kryminał. Cieszę się, że autorka tak to kończy, bo może wyrwę się z uzależnienia od kupowania nowych tomów. Finalnie, żałuję że to poszło w tę stronę, nie w klasyczny kryminał, bo mając psychologiczne doświadczenie, tak empatyczną osobowość, te klasyczne kryminały miały super potencjał. Ten tom przeczytałam, bo po prostu chciałam sprawdzić, jak z tego wątku autorka wybrnie… i no cóż… oceńcie sami.

Co to była za książka!!!!!

Niech mnie ktoś uszczypnie!

Od razu odpowiadam.

TAK. To kolejny (15. zresztą) tom serii.

NIE. Nie musicie czytać jej w kolejności, ponieważ autorka zawsze w każdej część cyklu, streszcza pokrótce część poprzednią. Każdy tom to także odrębna kryminalna zagadka, aczkolwiek z c a ł ą m o c ą polecam Wam lekturę wszystkich części serii o policjantach z Lipowa.

Mimo, że mamy do czynienia z serią, każdy tom to PETARDA. Każdy tom to pierwszorzędna kryminalna łamigłówka, znakomicie wykreowani bohaterowie, których pokochacie (lub znienawidzicie) całym sercem. Podobnie sprawa wygląda ze „Zgłobą”, choć muszę przyznać, że najnowsza część wyryje mi się w pamięci najmocniej.

Zbieram się po niej do dzisiaj.

Niezwykle trudno napisać recenzję powieści tak przełomowej dla całej serii, nie zdradzając przy tym szczegółów fabuły. Nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Napiszę więc w tej chwili jedynie, że jestem z a c h w y c o n a ! Absolutnie. Autorka stanęła na wysokości zadania. Zaskoczyła mnie ponownie (!), zafascynowała historią (pragnę zaznaczyć, że saga o Lipowie czerpie garściami ze słowiańskich wierzeń - ich miłośnicy oddadzą tym książkom serce, przyrzekam), wstrząsnęła mną i nawet na ułamek sekundy nie pozwoliła porzucić lektury „Zgłoby”. Gdyby nie fakt, że musiałam załatwiać potrzeby fizjologiczne, nic by mnie od niej nie odciągnęło.

Coś niebywale dobrego!

Czytajcie! Nie tylko „Zgłobę”, ale i całą serię o policjantach z Lipowa!

Katarzyna Puzyńska w polskiej literaturze wyrosła już na pisarkę wielkiego formatu. Wielkiego kalibru, wypalając kryminały, które mocno trafiają do naszych czytelniczych emocji. Jednak nie tylko ten gatunek jest wyrazem fenomenalnej twórczości autorki. Każdy miłośnik twórczości Katarzyny Puzyńskiej, doskonale wie, co kryje się w Lipowie, miejscu, które mocno i na zawsze wpisało się w polski kryminał. „Zgłoba” to już piętnasta część cyklu „Lipowo” właśnie.

W najnowszej odsłonie odkrywać będziemy tajemnice, której historia rozpoczyna się w dziewiętnastym wieku. A dokładniej nocą 31 grudnia 1822 roku. Historia ta ma również ogromne znacznie dla teraźniejszości, gdyż w Lipowie zjawi się tajemnicza kobieta. Ale to nie wszystko, ponieważ znając Katarzynę Puzyńską, możecie być pewni, że „podróżowanie” w czasie jest jej specjalnością. A to jeszcze bardziej potęguje chęć poznawania historii. Pojawimy się nie tylko w teraźniejszości, lecz przeskoczymy o dziewiętnaście lat, do roku 2003. O tak dzieje się w tej „Zgłobie”. I oto właśnie chodzi – prawda?!

Mógłbym wiele pisać o tej książce. O tym, że do Lipowa przybędzie tajemnicza kobieta, która skłoni Daniela Podgórskiego do wzięcia udziału w śledztwie. Owe dochodzenie związane będzie z niesłusznym oskarżeniem pewnego mężczyzny o dokonanie czterokrotnego morderstwa. A jeśli dodam, że w puszczykowskim wąwozie przed laty doszło do rzucenia klątwy, to jeszcze bardziej podgrzeję temperaturę Waszego zaciekawienia. Jak się okazuje w dziewiętnastym wieku spalono na stosie kobietę oskarżoną o czary. Po wielu latach doszło tu również do kolejnej tragedii – morderstwa dziewczynki.

Ale to nie wszystko, ponieważ jak wspomniałem dzieje się tu wiele. Wraz z grupką nastolatków będziemy starali się rozwikłać tę zagadkę, Zagadkę, która wiedzie nas do teraźniejszości…, do Mikołaja Zielińskiego, który zrobi wszystko, aby odnaleźć zaginionego ojca. Mężczyzna może liczyć na wsparcie dziewczyny Sary Król. Niestety sprawy znacznie komplikują się, gdy jego towarzyszka umiera. Jej ciało odnalezione zostało w przeklętym wąwozie. Kto zatem zabija? Klątwa rzucona w dziewiętnastym wieku? A może to mieszkaniec Puszczykowa podszywa się pod historię nawiedzonego wąwozu. Pytań jest wiele, a jedno jest pewne – tę książkę warto przeczytać! Koniecznie! Dlatego też Czyt-NIK poleca! Czyt-NIK patronuje!

Nie ukrywam, że Katarzyna Puzyńska w mojej opinii jest najlepszą polską pisarką kryminałów. I tak jak wspomniałem nie tylko kryminał jest jej domeną. W fantastyce również doskonale trafia w moje czytelnicze emocje. „Lipowo” to cykl zasługujący na uznanie, to seria, która tworzy wartość polskiego kryminału. Myślę, że następne pokolenia czytelników, tak jak my dziś, zachwycać będą się twórczością Katarzyny Puzyńskiej. Wszak Lipowo na czytelniczej mapie miłośników gatunku ma szczególne miejsce. Nieprawdaż?!

Książka „Zgłoba” ukazała się nakładem Wydawnictwa Prószyński i S-ka