Żółć. Kolory zła. Tom 4

Zdecydowanie moja ulubiona część tej serii. Nie mogłam się od niej oderwać. Zdecydowanie polecam. Czekam już na kolejną premierową część.

Niech was Żółć zaleje… dużą dawką dobrego kryminału, kotłującymi się emocjami i brzydkimi sekretami, które zawsze w końcu ugryzą w dupkę….

To już czwarty tom fenomenalnej serii Kolory zła, a jak wiadomo zło nie śpi, więc i nasi bohaterowie nie mogą zmrużyć oka, ciągle mierząc się z Sopockim półświatkiem. W wynajmowanym mieszkaniu policja znajduje ciało mężczyzny z podciętymi żyłami… czy to wymyślane samobójstwo czy przemyślane morderstwo? I kto chciałby zabić takiego sympatycznego człowieka… uprzejmy był, dzień dobry mówił…

Nawet nie będę udawać, że nie bawiłam się świetnie czytając Żółć. Choć jest w niej zdecydowanie więcej psychologii niż w poprzednich tomach, a autorka przy okazji spraw kryminalnych zgłębia również temat emocji własnych bohaterów, to książka napisana jest na najwyższym poziomie. Nauczona doświadczeniem spodziewałam się niespodziewanego, a jednak zakończenie i tak było dla mnie totalną niespodzianką, takiego obrotu akcji się nie spodziewałam!

Bohaterowie Małgorzaty Sobczyk są równie soczyści, co kolory okładek jej powieści, policjanci porozumiewają się własnym slangiem a spod ich słowiańskich aparycji przebija się „strażnik Teksasu”, prokuratorzy choć wybrali prawo, wciąż mają ludzką twarz a kryminalny półświatek przyciąga mrokiem i niebezpiecznymi zabawami. Pod tym względem Żółć równa jest poprzednim tomom: tajemnice, brudne sekrety, przemoc i kłamstwa w powieści splatają się w fascynujące tło dla popełnionej zbrodni. Przeczytałam całość za jednym zamachem, bo nie potrafiłam oderwać się od toczącego się śledztwa, dla mnie totalne 9/10.

Jak w poprzednich tomach dalej trochę męczą mnie przeskoki między latami i bohaterami ale powoli się przyzwyczajam. Mogę mieć tylko nadzieję, że kolejne tomy pojawią się wkrótce, bo przecież wciąż jest tyle pięknych Kolorów zła, których autorka jeszcze nie wykorzystała.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu W.A.B

#współpracarecenzencka

#współpracabarterowa

#współpracareklamowa

Żółć - kolor radości, energii, kreatywności, nadziei? A może barwa ostrzegawcza, trucizna, kolor zazdrości i zdrady?

Przygotujcie się na książkę pełną zła i przemocy. Niekoniecznie tej, która przychodzi na myśl w pierwszej kolejności - fizycznej.

Nigdy nie podniósł na nią ręki, ale jego słowa cięły jak brzytwa. Ranił ją milczeniem, które było od niej jeszcze ostrzejsze. Krzywdził bezgłośnie i wyrafinowanie.

Jej mąż. Jej miłość. Jej oprawca.

Małgorzata Oliwia Sobczak kolejny raz udowadnia, że potrafi tworzyć niesamowicie wciągające kryminały z głębokim tłem społecznym. Chore związki, toksyczne relacje, miłość, która zamiast uskrzydlać niszczy od środka, zatruwa. Autorka porusza w "Żółci" wiele naprawdę trudnych tematów, związanych z przemocą psychiczną i ekonomiczną wobec kobiet. Ostatecznie jednak to nie kobieta ginie, a Błażej - mężczyzna, który potrafił być bezwzględny. I czuły zarazem. Potrafił przyciągać i odrzucać, chwalić, by zaraz podkopywać całą pewność siebie partnerki. Każda była dla niego jedynie zabawką. Dom, który powinien być miejscem bezpieczeństwa był miejscem gnębienia, nieustannego napięcia i atmosfery zagrożenia. Jak jednak doszło do śmierci mężczyzny? Kto jest winien?

Fabuła pochłonęła mnie całkowicie, choć bardzo rozbudowane wątki chwilami sprawiały, że akcja nieco mi się dłużyła.

Na uwagę zasługują świetnie nakreślone postacie. Muszę przyznać, że ta część do tej pory najmocniej zaangażowała moje emocje. Dodatkowo wątki związane z życiem osobistym Bilskiego bardzo mnie poruszyły. To ostatecznie przeważyło za to, że czwarty tom uważam - jak na razie - za najlepszy. 💛

Jeśli nie znacie poprzednich części, możecie mimo wszystko sięgnąć po "Żółć" - nie wpłynie to na zrozumienie fabuły.

Polecam!

Autorka kazała swoim czytelnikom dość długo na nią czekać, ale wierzcie mi, warto było. To bardzo dobry kryminał, znakomicie napisany z doskonałą fabułą i satysfakcjonującym zakończeniem. Miłość, zazdrość, zraniona duma i chęć zemsty to prosta droga do zbrodni.

W Sopocie w wynajmowanym mieszkaniu zostają odnalezione zwłoki młodego mężczyzny z podciętymi żyłami. Błażej Konarski został zamordowany w okrutny sposób, bo komuś zależało, by do samego końca zachował świadomość i zdawał sobie sprawę z tego, że umiera.

Prokurator Bilski wraz z policjantami Pająkiem i Kitą podejmują dochodzenie. Zaczynają od sprawdzania ludzi, na co dzień znajdujących się w otoczeniu Konarskiego. Wspólnika denata Klaudiusza kobieciarza, uczącego innych, jak uwodzić kobiety, Marcela weterana szkoły uwodzenia, który sądził, że Marcel jest jego bliskim znajomym. Ojca zamordowanego, despoty i tyrana i jego nowej partnerki Marii, która w obecności Maurycego boi się nawet głośniej odetchnąć. Obecnej żony Błażeja, Laury, niewyglądającej na osobę pogrążoną w żałobie, byłej żony Halszki z syndromem pourazowym i matkę Błażeja Dominikę, od dawna przebywającej w psychiatryku.

Powoli toczące się śledztwo ujawnia, że Błażej Konarski nie był praworządnym obywatelem i wielu mogło mu życzyć śmierci. Miły, wspierający i kochający facet to tylko fasada, gdyż miał swoją drugą mroczną naturę. Tak naprawdę nie był miły i przyjacielski, trawiła go żółć. Żółć, „którą wylewał na innych, których kochał , by ocalić samego siebie”. Krzywdził kobiety, które go kochały , stosował wobec nich przemoc psychiczną i stopniowo je niszczył.

Czy była żona Halszka, całe życie oddychająca przemocą, jest wariatką? Czy Laura miała dość swojego przemocowego męża, który ją ściągał w dół i zdradzał? Czy jego wspólnik byłby zdolny zabić dla pieniędzy? Czy weteran szkoły uwodzenia po tym, jak się dowiedział, że dla Marcela jest nikim, szukał zemsty?

Wydaje się, że śledztwo stoi w miejscu. Bilski nie potrafi połączyć pourywanych i pozornie niemających nic ze sobą wspólnego nitek. Całość jest bardziej skomplikowana, niż na początku mogłoby się wydawać. Sprawa śmierci Konarskiego zatacza coraz szersze kręgi, kolejne sekrety z jego życia wychodzą na światło dzienne. Same poszlaki, które nie chcą się ułożyć w jedną spójną całość. Wszystkie obrazy związane z tą sprawą wirują przed oczami Bilskiemu, wciąż czuje, że coś mu umyka. Czy Błażej skończyłby inaczej, gdyby nie koszmar, który naznaczył jego dzieciństwo? Czy dokonywałby nieświadomych wyborów prowadzących do cierpienia?

„Żółć” to świetna powieść ze wspaniałą zagadką kryminalną i doskonałymi kreacjami psychologicznymi bohaterów. Uwielbiam książki, w których oprócz interesującej zagadki kryminalnej i zawiłego śledztwa, otrzymuję dawkę wiedzy na tematy, z którymi wcześniej nie miałam styczności. Jestem pod wrażeniem reaserchu dokonanego przez autorkę. Sporo tu wiedzy z zakresu psychologii, psychiatrii, patomorfologii, leków, procedur dotyczących rodzin przemocowych i rozważań na temat macierzyństwa. Dowiedziałam się, czym jest przymus powtarzania, aberracja, synestezja i procedura hipnozy.

Czytanie każdej kolejnej książki Małgorzaty Sobczak to prawdziwa uczta literacka. W zalewie tego typu literatury na rynku warto poświęcić czas na czytanie kryminałów autorki. Każda kolejna powieść Małgorzaty Sobczak to gwarancja ciekawie stworzonych postaci, dbałość o język, a także o balans pomiędzy warstwą psychologiczną i obyczajową. Autorka oferuje jakość na najwyższym poziomie, wszystko w jej historiach jest spójne i interesujące, a przy okazji sprawy kryminalnej, zapewnia odpowiednią dawkę wiedzy, która nie męczy i nie przytłacza. Kładzie nacisk na krótkie tytuły, wymowne i symboliczne zarazem. Żółć w tym przypadku to nie tylko kolor, bo jest to barwa aury, która może przybierać różne odcienie w zależności od sytuacji, ale też ma znaczenie dosłowne. Żółć jako gorycz, gorzki posmak tego, co było w przeszłości, mający niebagatelny wpływ na postępowanie bohaterów w teraźniejszości.

„Żółć” to kryminał, który toczy się swoim spokojnym rytmem, nie ma w nim stosu trupów, czy hektolitrów krwi. Do stworzenia świetnej fabuły wystarczył autorce jeden denat i ciekawie prowadzone śledztwo. Wszyscy byli podejrzani, natomiast zadaniem Bilskiego było odnalezienie prawdziwego sprawcy. Gdy mu się to udaje, następuje satysfakcjonujący finał.

W jednym z sopockich mieszkań dochodzi do brutalnego morderstwa. Ofiarą jest mężczyzna prowadzący szkołę uwodzenia dla mężczyzn, którzy nie potrafią zdobyć kobiety. Ktoś chciał, aby cierpiał, by do samego końca był świadomy tego, co się z nim dzieje. Sprawą zajmuje się doskonale znany już z poprzednich części, dociekliwy i spostrzegawczy prokurator Leopold Bilski. W czasie śledztwa na jaw wychodzą inne brudne sekrety. Komu Błażej naraził się tak bardzo, że musiał ponieść najwyższą karę, jaką jest utrata życia? Była żona – niespełniona rzeźbiarka? Obecna żona instagramerka? A może wspólnik?

Na początku muszę przyznać, że w ogóle nie jest mi szkoda ofiary. Nie napiszę, że zasłużył sobie na to, co go spotkało, ale okropnie traktował wszystkie swoje partnerki i choć nie znęcał się nad nimi fizycznie, to robił to w bardziej wyrafinowany sposób, karał milczeniem, obrażał, poniżał, groził. Uwodził, a z czasem nudził się i niszczył życie kolejnej kobiety. Najpierw była Halszka – artystka, która nie potrafiła utrzymać się ze swojej pasji, słaba, zraniona, z trudną przeszłością. Później była Laura – piękna, wygimnastykowana instagramerka, którą długo próbował zdobyć, w końcu mu się udało, wiec po pewnym czasie przerzucił się na kolejną ofiarę…

Sięgając po tę pozycję, nie trzeba znać poprzednich, każdy tom opowiada inną historię i szczerze powiedziawszy, od publikacji trzeciego minęło tyle czasu, że zdążyły mi się one zatrzeć w pamięci. Uwielbiam twórczość. Małgorzaty Oliwii Sobczyk. Podziwiam ją za wiedzę i research, jaki musiała przeprowadzić, by wnikliwie opisać, chociażby sprawy medyczne.

Książkę czyta się szybko, rozdziały są krótkie i występuje tu wiele różnych wątków. Po części poznajemy bardziej życie prywatne prowadzącego śledztwo prokuratora Bilskiego, ale również przedstawiona zostaje nam Halszka, Laura oraz Klaudiusz – wspólnik Błażeja, którego obraz również został nam przytoczony w retrospekcjach.

Szkoła uwodzenia, gang samochodowy, obrót nielegalnymi substancjami, traumy, a także pająk. To wszystko znajdziemy w „Żółci”, a jeśli jesteście ciekawi, co z tym wspólnego ma wspomniany wcześniej, niezbyt lubiany zwierz, koniecznie musicie sięgnąć po tę pozycję, choć zachęcam oczywiście do zapoznania się z całą serią „Kolory zła”.

„Żółć”, to książka, która toczy się dość wolnym tempem, przyspieszając na sam koniec, jednak nie ma czasu na nudę, ponieważ mimo jednostajnego charakteru, występuje tu wiele wątków, przez co powieść jest ciekawa. Jeśli lubicie kryminały, to z pewnością polubicie twórczość autorki.