Zbrodnia na blokowisku

Rewelacyjna książka. Zaczęłam od ostatniej, czyli Zbrodnia po polsku i wyłam ze smiechu, wiec kupilam 3 poprzednie i pochłonęłam każdą książkę w dwa dni, niestety cały dzień czytać nie mogłam, a szkoda. Przy pierwszej książce niestety się nie śmiałam, ale to nie znaczy, że nie jest swietna, bo jest. Druga już powodowała ryki śmiechu, ale Zbrodnia na blokowisku to majstersztyk. Czlowiek co chwilę wybucha śmiechem, rechocze lub uzmysławia sobie, że się cały czas uśmiecha. To jest coś, czego nam wszystkim potrzeba, od czasu do czasu serdecznie się pośmiać. Inteligentnie i z niesamowitym poczuciem humoru napisana komedia, a najwspanialsze są tytuły rozdziałów nawiązujące do znanych każdemu tytułów książek i filmów. Pasują po prostu wspaniale do tematyki i powodują uśmiech. Autorka ma rewelacyjne pomysły na imiona i nazwiska postaci, które oczywiście dopasowane są do charakteru, albo są groteską, a w tej książce jest tego zatrzęsienie. Co chwilę można wybuchać śmiechem, bo inaczej się nie da. "Zaraz...znaczy się...on nosi podwójne nazwisko?! Mam wielką nadzieję, że po ślubie przyjmiesz nazwisko męża.! Reporter rżal w najlepsze." A jakie dozorca ma pochodzenie i jakie nazwiska odziedziczyl po rodzicach....cudo po prostu. Zaskakujące zwroty akcji lub wyjaśnienia porywają i czlowiek nie może się oderwać od tej książki. Dziękuję mani Rumin za te dawkę szczęścia i śmiechu, bo bardzo mi to było potrzebne. Myślałam, ze już nie trafię na tak rewelacyjne komedie kryminalne jak 25 lat temu, kiedy czytałam powieści Chmielewskiej, a teraz czekam z niecierpliwością na kolejne tomy. Polecam tę książkę każdemu, kto lubi tak inteligentnie napisane komedie, przy których co chwilę wybucha się śmiechem i nie radzę odkładać na chwilę, bo mąż/żona/partner lub partnerka porwie ja z ciekawości w swoje ręce. Lepiej robić kawę z książką pod ręką, tam jest bezpieczniejsza. Śmiech jest zaraźliwy, a przy czytaniu powoduje ciekawość i zazdrość.

Trzecia książka Aleksandry ze zbrodnią w tle. Było już morderstwo popełnione na uniwersytecie, była także i zbrodnia, do której doszło w zielonej i pięknej Irlandii. A tym razem rzecz się dzieje na warszawskich Bielanach, będzie trup, będzie intryga i będzie przede wszystkim humor! Po książki autorki sięgam już w ciemno i jeszcze się na żadnej z nich nie zawiodłam, mam nadzieję, że czwarta książka ujrzy światło dzienne niebawem!

Nie znam Warszawy i jakbyście kazali mi dotrzeć na Bielany, to miałabym ogromny problem, by tam się dostać. Ta dzielnica, jej przestrzenie międzyblokowe zaprasza, widziała już niejedną sąsiedzką waśń, słyszała na pewno też różne kłótnie. Lecz teraz dojdzie do morderstwa! A wszystkiemu winien będzie skompromitowany dziennikarz Piotr Kasztelan, który nieumyślnie potrącił gwiazdę muzyki pop Florellę i powrócił do pracy w lokalnej gazecie. Czas upływa mu na niezbyt ambitnych zadaniach dziennikarskich, bo przeważnie śledzi dzielnicowe sensacje. Lecz wszystko się zmieni, gdy na jego drodze pojawi się właściciel wydawnictwa Złota Rybka. Piotr z tylko sobie znanych powodów zepchnie Dagmara Homoncika z mostku. Zabójstwo ujdzie mu na sucho, gdyż wszyscy zasiedli przed telewizorami i oglądali mecz reprezentacji z Somalią. Wydawałoby się, że morderstwo ujdzie Piotrowi na sucho, śladów nie ma, świadków także nie, więc Piotr może czuć się bezpieczny i spokojny. Licho jednak nie śpi, bo do redakcji zostanie podrzucony liścik ze słowami: „Wiem, co zrobiłeś”.

Zarezerwujcie sobie kilka godzin dla „Zbrodni na blokowisku”, bo się od niej nie oderwiecie. Ogromnym zaskoczeniem było to, że motyw popełnienia zbrodni związany jest z książkami! Żebyście wiedzieli, do czego zdolni są czytelnicy i początkujący pisarze z wybujałą ambicją! Jeśli nie wiecie – to sięgnijcie koniecznie po książkę, a jeśli coś może Wam się już w tej sprawie obiło o uszy, to zapewnicie sobie rozrywkę na kilka godzin i wszyscy będą zadowoleni. W przeciwieństwie do dwóch poprzednich książek tutaj mordercę poznajemy, nie musimy zgadywać, kto zabił właściciela wydawnictwa. Za to musimy odkryć, dlaczego Piotr popełnił morderstwo, czym podpadł mu Dagmar Homoncik? Tajemnicą będzie także i to, czy uda się udowodnić, że to właśnie Piotr zabił i kto zostawia pod drzwiami redakcji liściki, bo ktoś jednak wie, co się stało na mostku. I to będzie dla czytelnika równie ekscytujące, co odkrywanie tożsamości mordercy.

Nie wiem, skąd autorka czerpie pomysły na fabułę i na imiona i nazwiska postaci, ale za każdym razem, gdy pojawia się na horyzoncie nowa postać – parskam śmiechem. Zresztą okazji do parskania i śmiania się w głos było tutaj od groma, wystarczy, że przypomnę sobie scenę z psem o wielkim sercu, scenę pod biblioteką, czy walkę ze smogiem i od razu mi lepie, humor poprawiony i wszystkie smutki idą precz! Aleksandra Rumin tym razem w obroty wzięła dzielnicę Bielany i lokalną społeczność, lecz poszczególne cechy bohaterów na pewno możemy odnaleźć u naszego sąsiada czy koleżanki, a może i u nas. Mam jednak nadzieję, że w Waszych dzielnicach / społecznościach takie sytuacje miejsca nie mają :D Do tego wszystkiego dodajmy jeszcze niespodziewany zbieg okoliczności, mostek i sekator, a przepis na udaną fabułę mamy gotowy! Więcej takich książek proszę! Polecam wszystkim fanom komedii kryminalnych – nie zawiedziecie się!

„I niech to będzie nauczka dla wszystkich państwa [...], że z katarem się na SOR nie przyjeżdża!”, czyli wybuchowa komedia kryminalna z inteligentnym poczuciem humoru.

Aleksandra Rumin powraca po raz trzeci z satyryczną i przezabawną powieścią. W tamtym roku czytałam Zbrodnię i Karaś oraz Zbrodnię po irlandzku. Obie książki mnie oczarowały i nie mogłam sobie odpuścić najnowszej powieści autorki.

Skompromitowany dziennikarz Piotr Kasztelan, który zasłynął (nieumyślnym!) przejechaniem gwiazdy muzyki pop Florelii, wraca do korzeni i podejmuje pracę w lokalnej gazecie – „Bielańczyku"". Czas upływa mu na tropieniu dzielnicowych sensacji, aż pewnego dnia na jego drodze staje właściciel wydawnictwa Złota Rybka. Ze znanych tylko sobie powodów Kasztelan morduje Dagmara Homoncika, spychając go z mostku nad Potokiem Bielańskim. Kiedy wydawca kona w potwornych męczarniach, mieszkańcy okolicznych bloków siedzą przed telewizorami, bo mecz z Somalią (ostatecznie przegrany 0:11) rozgrywa właśnie uwielbiana przez wszystkich reprezentacja Polski w piłce nożnej. Brak świadków, brak motywu, brak dowodów przestępstwa. Wydaje się, że tym razem potworna zbrodnia ujdzie Piotrowi na sucho, gdy pod drzwi redakcji zostaje podrzucony anonimowy list. Na kartce papieru ktoś nabazgrał tylko trzy słowa.

Trzy słowa i przecinek: „Wiem, co zrobiłeś”.

Lubię Rumin za jej dystans i poczucie humoru. Autorka ma lekkie pióro, dzięki czemu książkę czyta się z przyjemnością i błyskawicznie. Cechą charakterystyczną historii jest przerysowanie bohaterów oraz ich zachowań. Jednocześnie jednak jest zachowana równowaga i całość prezentuje się wyśmienicie. Pisarka potrafi przekazać prostą historię w sposób inteligenty i dowcipny. Sporo sarkazmu i groteski. Zbrodnia na blokowisku to satyra, ukazująca polaków w codziennych sytuacjach. Znajdziecie tutaj kilka wzmianek o służbie zdrowia (Szpital Bielański) – same perełki.

Aleksandra Rumin stworzyła komedię kryminalną, przy której na pewno nie raz się zaśmiejecie. Zbrodnia na blokowisku to idealna książka na poprawę humoru. Sama historia jest na tyle ciekawa, że nie sposób się oderwać. Mnogość absurdalnych wątków może znużyć, ale nie bierz tej książki na poważnie i daj porwać się humorowi Rumin. Żartować może każdy, ale jednak trzeba być na tyle inteligentnym, aby też żart się udał. Autorce to zawsze wychodzi rewelacyjnie. Styl autorki bardzo mi się podoba – przypomina trochę ten Martyny Raduchowskiej i Marty Kisiel, więc jeśli czytaliście książki tych autorek i wam się podobały to na pewno i Rumin przypadnie wam do gustu.

Jeśli jeszcze nie czytaliście poprzednich książek, to jak najszybciej musicie to narobić. Nie trzeba ich czytać po kolei, gdyż każda z nich jest oddzielną historią. Mam nadzieję, że nie jest to ostatnia komedia kryminalna Aleksandry Rumin, ponieważ jestem oczarowana tymi książkami i chcę więcej! Mogę wam ją z czystym sumieniem polecić.

„Zbrodnia na blokowisku” to bardzo przyjemna propozycja na wolne popołudnie. Czyta się naprawdę szybko, a czasu spędzony nad lekturą zdecydowanie nie zostanie uznany za zmarnowany. Aleksandra Rumin posiada lekkie pióro i wyraźnie czuć, że pisanie sprawia jej dużą radość. Wypatruję kolejnych publikacji sygnowanych tym nazwiskiem, świetna odskocznia od „cięższych” fabuł, gdy chcemy odpocząć, odprężyć się, a przy okazji troszkę pogłówkować. Trzymam kciuki za dalszy rozwój, mając nadzieję, iż twórczość autorki trafi do większej rzeszy ludzi.