Wieża milczenia

Myślę, że Remigiusza Mroza nie trzeba przedstawiać i każdy, kto interesuje się książkami chociaż jedną jego książkę czytał, lub przynajmniej o nim słyszał. Byłam bardzo ciekawa jak więc wyglądał debiut literacki autora, a muszę przyznać, że całkiem ciekawie. Mamy tu wyrzuconego z pracy wykładowcę, diabelnie inteligentnego i diabelnie gburowatego, potrafiącego zirytować innych w ciągu 2 minut i korzystającego nieustannie z tego talentu. Jego dziewczyna zostaje zamordowana a on nie licząc na efekty pracy policji postanawia sam złapać jej mordercę. Okazuje się, że dziewczyna Scotta była pierwszą ofiarą seryjnego mordercy, a Scott dołącza do policjantów idących tropem zabójcy. Okazuje się, że jednak sprawa ma drugie dno kiedy FBI stara się gubić wątki i zamiatać sprawę pod dywan. Być może jedynie Scott i policjantka Ev będą mogli dopaść sprawcę. Bardzo ciekawa historia z wątkiem fanatyzmu religijnego. Jedyne co mi się nie zgadzało, to uczucia Scotta, który był na początku bardzo chłodny, śmierć dziewczyny przyjął praktycznie bez uczuć, natomiast później martwi się o Ev. Jednak patrząc całościowo książka jest bardzo ciekawa, a sam pomysł jest znakomity.

Remigiusz Mróz zadebiutował całkiem dobrą książka, pełną napięcia, emocji i zwrotów akcji.

Akcja powieści rozpoczyna się od śmierci jednej z nowych pracownic stacji benzynowych. Sprawca nie pozostawił za sobą żadnych śladów, a śmierć zadał niemal z chirurgiczną precyzyjnością. Sprawa jest na tyle zawiła, że sam chłopak zamordowanej dziewczyny włącza się w śledztwo. W niewielkim odstępie czasowym dochodzi do kolejnych morderstw. Wydawać by się mogło, że te wszystkie sprawy nie są ze sobą powiązane, jednak coś sprawia, że każda ze spraw ma wspólny mianownik. Jaki?- Przeczytajcie koniecznie debiut autora.

W tej książce nie mam miejsca na nudę. Akcja za akcja nabiera coraz to szybszego tempa. Zagadkowe morderstwa, zamachy, wybuchy to tylko niektóre z elementów tej układanki. Autor stworzył zawiłą fabułę, w której nic nie jest na pierwszy rzut oka oczywiste.

Remigiusz Mróz to jeden z najbardziej znanych polskich autorów, których książki sprzedają się w milionach. Tym debiutem bez wątpienia postawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko, dzięki czemu możemy teraz czytać tak wspaniale bestsellery.

Polecam🔥

Co łączy tajemnicze, pozornie niezwiązane ze sobą morderstwa, zamach na polityka, fanatycznych wyznawców zagadkowej religii oraz śmierć w rodzinie wpływowego i bogatego przedsiębiorcy?

Wyrzucony z pracy wykładowca uniwersytecki Scott Winton postanawia wyjaśnić zagadkowe morderstwo swojej ukochanej, która zginęła, wracając w nocy do domu. Niedługo potem dochodzi do kolejnych zabójstw oraz zamachu na życie znanego polityka. Pozornie tych spraw nic nie łączy, jednak z czasem okazuje się, że istnieją między nimi powiązania, chociaż niezwykle trudne do udowodnienia. Drobiazgowe i skomplikowane śledztwo, w którym biorą udział policjanci, Scott Winton i agenci FBI, nabiera zawrotnego tempa, gdy akcja przenosi się ze Stanów Zjednoczonych do Singapuru.

"Wieża milczenia" to debiut Remigiusza Mroza, którego chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Ja miałam już okazję poznać jego inne książki, ale chciałam zobaczyć od czego to wszystko się zaczęło.

Lektura stanowi idealne odniesienie do naszych czasów, gdzie wciąż mamy do czynienia z fanatyzmem religijnym, terroryzmem, który przybrał na sile, brudną polityką i zachłannością. Miałam lekkie obawy co do tego, czy taka tematyka nie będzie dla mnie zbyt nudna, ale niepotrzebnie. Autor potrafił zaciekawić mnie skonstruowaną intrygą, napięciem, niespodziankami, zbiegami okoliczności, interesującymi bohaterami i panującą między nimi relacją. Wątek uczuciowy pomiędzy głównymi bohaterami jest jakby z boku, nie przysłania najistotniejszych elementów książki. Od razu znalazłam nić porozumienia z Wintonem. Autor ma dar do tworzenia postaci, które mimo wad, dają się lubić.

"Bezgraniczne, ślepe oddanie jakiejkolwiek idei prowadzi do skrajnego zaślepienia i odbiera zdolność racjonalnego myślenia. Chrześcijaństwo, islam czy zoroastryzm, żadna różnica. Każda, nawet najbardziej szlachetna idea może zostać skrzywiona przez fanatyków."

Bardzo podobało mi się to, iż akcja prowadzona była z perspektywy śledczych, jak i samego sprawcy. Dało mi to szerszy ogląd na całą sytuację.

Autor oczywiście pokusił się również o humor z dozą ironii i cynizmu. Odpowiednio wstawiony między wiersze daje rewelacyjny efekt! Doskonale równoważy bardziej poważne wątki, dając czytelnikowi chwilę oddechu. Fabuła pełna jest zaskakujących zwrotów akcji i mylnych tropów w sprawie zagadki kryminalnej. Myślę że z powodzeniem mógłby powstać serial sensacyjny "CIA".

"- Wiesz że pracoholizm mi nie grozi. Mam czarny pas w prokrastynacji.

- W czym?

- W sztuce opieprzania się."

Jednakże muszę nadmienić, iż pisarz zbyt dużo namieszał, naplątał, że w pewnym momencie gubiłam się, musiałam jeszcze raz wszystko przeanalizować, by jakoś to poskładać w całość. Dlatego nie da się nie zauważyć, iż jest to debiut autora, a że znam inne jego książki, wiem że to były dopiero szlify. Drugą sprawą był chyba poczyniony zbyt rozległy research. Jak dla mnie jednak trochę za wiele w książce pojawia się szczegółów, detali, które w dużej mierze niewiele wnoszą do fabuły. Choć z drugiej strony, osoby, które przepadają za takim misternym budowaniem fabuły mogą być usatysfakcjonowane.

"Wieża milczenia" to trzymająca w napięciu sensacja na wysokim poziomie w iście amerykańskim stylu. To powieść, która wyprowadziła mnie na manowce. Niby już coś tam widziałam, a jednak dostałam po nosie. Jeśli jesteście ciekawi co dzieje się na szczytach władzy i czy da się wygrać wyścig z seryjnym, niezrównoważonym zabójcą - sięgajcie śmiało!

sza-terazczytam.blogspot.com

"Wieża milczenia" jest debiutem, a debiuty bywają strzałem w dziesiątkę lub... w kolano. Jak było z debiutem tak popularnego dziś Remigiusza Mroza? Zapraszam.

Nad ranem na moście nad Red Cedar River zostaje odnalezione ciało młodej kobiety. Heater, bo tak ma na imię zamordowana, nie miała wrogów, a do Lansing przeprowadziła się niedawno wraz ze swoim parterem Scottem, byłym wykładowcą na Yale. Wydaje się, że została przypadkową ofiarą psychopaty, jednak z czasem dochodzi do kolejnych zbrodni. Partner Heater chce znaleźć wspólny mianownik między zabójstwami i włącza się do śledztwa, które prowadzi Evelyn Thomsen. Czy zdążą przed kolejną zbrodnią, skoro trop prowadzi aż do Singapuru?

„Wieżę milczenia” najogólniej można porównać do scenariusza filmowego kina akcji. Mamy zabójstwo, religię czy ideę, fanatyzm, politykę i wyprawę na drugą stronę globu. Dzieje się dużo, autor wprowadza kolejne zabójstwa, kolejne wątki i niekiedy miałam problem ze znalezieniem czegoś, co spaja to wszystko razem. Tworzy się pewnego rodzaju chaos, bo więcej nie zawsze znaczy lepiej. Jednak jest w tej książce coś, co nie pozwala jej odłożyć i nie chodzi tylko o nazwisko na okładce. Wierzcie lub nie, ale to moja druga książka Mroza, więc nie chodzi o jakiś rodzaj sympatii względem niego. Jest w niej coś porywającego, coś, co rekompensuje zbytnią drobiazgowość w opisach czy niepoukładane wątki.

Co do postaci to w pierwszej części Scott był bezbłędny, cięty język i wisielcze poczucie humoru czyniło z niego świetny materiał na takich bohaterów, jakich lubię — nietuzinkowych. Potem stał się irytujący, nawet nie zarejestrowałam tego momentu, kiedy z fajnego faceta stał się wszystkowiedzącym cwaniaczkiem i nie podobało mi się to. Evelyn Thomsen to taka „babka z jajami”, serio, kobieta silna, nielubiąca sprzeciwów, z pazurem, bardzo lubię takie bohaterki. Lubię, kiedy kobiety pokazują swoją siłę, która wynika z inteligencji i taka jest Ev.

Czy Wam polecać? Hmm jest to debiut, a z nimi tak jak wspomniałam na początku, jest różnie. Remigiusz Mróz w ostateczności odniósł niebywały sukces na polskim rynku wydawniczym, stąd myślę, że warto wrócić do początków jego kariery. Mimo pewnych minusów „Wieża milczenia” nie jest książką złą, do rewelacyjnej też jej trochę brakuje — jest gdzieś pośrodku, takim mocnym środku :)