Utracona droga i inne pisma

„Utracona droga i inne pisma” to już piąty tom cyklu Historii Śródziemia, wyobrażacie to sobie? Całość ma aż dwanaście tomów i nigdy nie była wydana w całości w naszym kraju. Mam nadzieję, że uda się to zmienić i miłośnicy pisarza otrzymają w całości to cudo. Lubię zagłębiać się w ciekawostki i zgłębiać światy, dowiadywać się więcej na temat etapu tworzenia moich ulubionych dzieł autora. Opublikowana pośmiertnie i zredagowana przez syna autora, perełka wśród tomów Historii Śródziemia dostarczyła mi emocji. Bez dwóch zdań, jest niezbędna dla każdego prawdziwego fana Tolkiena, ze względu na etymologię języków quenya i sindarin. Czytelnik czuje silne zaangażowanie przy tak rozbudowanych i wciągających powieści autora. „Utracona droga i inne pisma” to coś, czego wcześniej nie było, poprzednie historie dawały nam niepełny obraz, sami rozważaliśmy inne opcje, domyślaliśmy się, co mogło być przyczyną takiego, a nie innego rozwoju. Teraz mamy możliwość przeprowadzenia własnych badań i porównywania poszczególnych informacji, jakbyśmy tworzyli nową historię. Christopher Tolkien swoją pracą i uzupełnianiem prac swojego ojca, przedstawieniem zapisków i porządkowaniem ich sprawił, że pamięć autora żyje wiecznie.

„Utracona droga i inne pisma” jest żywa, inspirująca i niesamowita. To prawdziwa radość widzieć, jak powstał świat Tolkiena, jak jego idee rozwinęły się w ponadczasowych opowieściach „Hobbit” i „Władca Pierścieni”. Znajdziemy tutaj materiał na temat języków, który uświadomił mi, że dla Tolkiena wymyślona struktura, obejmowała również pół tuzina innych dialektów używanych przez różne odłamy elfów, ledwo wspomnianych w opowieściach. Christopher Tolkien dba o dorobek swojego ojca wzbogacając wiedzę i sprawiając swoją pracą przyjemność miłośnikom jego prac. Czytanie tego tomu dało mi wiele satysfakcji, ukazało alternatywne historie, proces twórczy, który był niezwykle rozbudowany, nie potrafię wyjść z podziwu talentu tego człowieka.

„Utracona droga i inne pisma” to już piąty tom cyklu Historii Śródziemia, wyobrażacie to sobie? Całość ma aż dwanaście tomów i nigdy nie była wydana w całości w naszym kraju. Mam nadzieję, że uda się to zmienić i miłośnicy pisarza otrzymają w całości to cudo. Lubię zagłębiać się w ciekawostki i zgłębiać światy, dowiadywać się więcej na temat etapu tworzenia moich ulubionych dzieł autora. Opublikowana pośmiertnie i zredagowana przez syna autora, perełka wśród tomów Historii Śródziemia dostarczyła mi emocji. Bez dwóch zdań, jest niezbędna dla każdego prawdziwego fana Tolkiena, ze względu na etymologię języków quenya i sindarin. Czytelnik czuje silne zaangażowanie przy tak rozbudowanych i wciągających powieści autora. „Utracona droga i inne pisma” to coś, czego wcześniej nie było, poprzednie historie dawały nam niepełny obraz, sami rozważaliśmy inne opcje, domyślaliśmy się, co mogło być przyczyną takiego, a nie innego rozwoju. Teraz mamy możliwość przeprowadzenia własnych badań i porównywania poszczególnych informacji, jakbyśmy tworzyli nową historię. Christopher Tolkien swoją pracą i uzupełnianiem prac swojego ojca, przedstawieniem zapisków i porządkowaniem ich sprawił, że pamięć autora żyje wiecznie.

„Utracona droga i inne pisma” jest żywa, inspirująca i niesamowita. To prawdziwa radość widzieć, jak powstał świat Tolkiena, jak jego idee rozwinęły się w ponadczasowych opowieściach „Hobbit” i „Władca Pierścieni”. Znajdziemy tutaj materiał na temat języków, który uświadomił mi, że dla Tolkiena wymyślona struktura, obejmowała również pół tuzina innych dialektów używanych przez różne odłamy elfów, ledwo wspomnianych w opowieściach. Christopher Tolkien dba o dorobek swojego ojca wzbogacając wiedzę i sprawiając swoją pracą przyjemność miłośnikom jego prac. Czytanie tego tomu dało mi wiele satysfakcji, ukazało alternatywne historie, proces twórczy, który był niezwykle rozbudowany, nie potrafię wyjść z podziwu talentu tego człowieka.

Oto przed nami piąta odsłona cyklu Historia Śródziemia, która otwiera przed nami drzwi do wyjątkowego świata. Wszelkie detale związane z twórczością Tolkiena nabierają nowego wydźwięku a fani jego książek na nowo przeżywają przygody wzbogacone o nieznane do tej pory informacje.

Cykl liczyć ma sobie dwanaście tomów i zapowiada się na kompletne kompendium wiedzy. Na naszych oczach dojrzewa bowiem coś czego do tej pory nie było. Nie od dziś wiadomo, że świat Tolkiena pełen był zaskoczeń, domysłów, własnych zasad i wartości, czego dowodem są silnie zaangażowani fajni znający na pamięć tamtejsze języki. Zrodziła się nowa kultura, która nabiera dodatkowych kształtów za sprawą Christophera Tolkien kontynuującego tradycję swojego ojca. Co najważniejsze - nie tworzy on ciągu dalszego wydarzeń, nie narzuca nam własnych pomysłów a zbiera w całość pozostawione zapiski i jedynie uzupełnia wiedzę, abyśmy jak najlepiej zrozumieli zamysły autora.

Piąty tom odnosi się do prac Tolkiena nad mitami i bohaterskimi legendami o Valinorze i Śródziemiu. W roku 1937 autor porzucił spisywanie swoich pomysłów na rzecz pracy nad serią Władca Pierścieni a dziś możemy zobaczyć bardzo rozrosła się ta opowieść. Opowieść o podróżach w czasie, czyli tytułowa "Utracona droga" a także obszerny słowniczek elfickiego języka ponownie ukazują ogrom pracy czy nieograniczoną wyobraźnię twórcy, fascynują oryginalnością, przełamaniem wszelkich schematów a także głębią obrazu, swoją niepodważalną plastycznością, typową wyłącznie dla pióra Tolkienów, bowiem syn dorównuje swojemu ojcu.

Właśnie to w całym syklu przekonuje mnie najbardziej. Owszem, całe dzieło warto chwalić pod względem nowych informacji, detali, bohaterów, mitów, legend i pieśni, nowych prawd, wartości, niepodważalnego klimatu czy nawet samej pracy tłumaczy, którzy przełożyli to wszystko na język polski, ale to syn Tolkiena zasługuje na brawa i słowa uznania. Wykonał tytaniczną pracę, poskładał w całość chaos znany tylko jego ojcu, kontynuował jego legendę, ale jednocześnie nie próbował się wybić na nazwisku - to widać, bowiem czytelnik czuje się w pełni zaopiekowany, zaangażowany w treść, świadomy próby jak najbardziej merytorycznego przekazu przy zachowaniu głębi atmosfery Śródziemia. Całość oczywiście nie jest możliwa do przeczytania w jeden wieczór, jest trudna i wymagająca a niejednokrotnie musiałam wracać do wybranych tekstów, by na nowo je przeanalizować, ale to kolejna zaleta cyklu, który czytamy dla przyjemności, emocji, dla uczty naszej wyobraźni.

"Utracona droga i inne pisma" to historia kompletna, wymagająca, ale jednocześnie niosąca ogrom satysfakcji po jej przeczytaniu. Wciąż pozostaje apetyt na więcej, gdy wiemy, że przed nami nawet nie połowa publikacji cyklu, zatem z niecierpliwością wypatruję nadchodzących części, które - jak obserwuję - z tomu na tom wypadają co raz lepiej, wpływają na wyobraźnię czytelnika oraz zachwycają wszelkimi detalami, pasjonują, intrygują, pozwalają czytać między wierszami. Pochwał może nie być końca, ale najlepiej będzie jeśli samemu zmierzycie się z tym wyjątkowym światem.

Każdy miłośnik "Władcy pierścieni" uwielbia Śródziemie, które mistrz rozbudował tak drobiazgowo, że z radością można się w nim zanurzyć i przepaść na wiele, wiele godzin. Cieszy więc kolejny tom wprost z tego świata, ale ten wprowadzający właśnie w trylogię. Przepyszna, złożona historia, jak zawsze.

Czego tu nie ma? I legendy, i podania wymyślone przez Tolkiena na potrzeby powieści. Pełno tu rozbudowanych elementów i spektakularnych rozwiązań. I nie jest to rzecz jasna, opowieść, w której cały czas się dzieje, bardziej przypomina bajanie wytrawnego barda, który zna wiele historii i opowiada je drobiazgowo, to jednak napisano to w tak piękny i barwny sposób, że trudno się oderwać od lektury.

Dociekliwy czytelnik znajdzie to, czego doszukiwał się w swoich powieściach sam mistrz. Wszelkie notatki i poszczególne elementy tworzenia fantastycznego świata od podstaw, ale też powolne budowanie postaci, łączenie ich w pary, zaprzyjaźnianie ze sobą oraz podstawowe elementy ich charakterów, które autor umiejętnie wplatał w fabułę.

To wspaniała, wysoce edukacyjna książka, która właściwie będzie odpowiednią lekturą jedynie dla fanów cyklu. Osoby rozpoczynające przygodę z tolkienowskim uniwersum powinny jednak zacząć od Hobbita. Na poszerzenie swojej wiedzy przyjdzie czas później.