Sposób na Francuza

Książka mega zabawna i śmieszna. Dwie skrajne osobowości. Poukładany ( niby 😂) Francuz Theo przyjeżdża do naszego kraju i spotyka diabła w ciele aniołka Aurelię, ich każde spotkanie to wybuchy fajerwerków i mega złośliwości dla nich, a dla ich bliskich źródło śmiechu i zadowolenia. Czy Żabojad poradzi sobie z temperamentną Polką? Jak potoczą się losy tej zwariowanej pary? Co na to wszystko ich przyjaciele ( którzy również są nie od parady 😉)? Tego dowiecie się czytając Sposób na Francuza, i pamiętajcie jedno: Polak zawsze potrafi, a kobiety nawet bardziej 😁. Gorąco polecam.

Na Francuza polowałam już od dłuższego czasu. Zachęcona cytatami, samym skrawkiem fabuły czy nietuzinkowymi bohaterami, a przede wszystkim motywem hate-love – stwierdziłam, że jest to coś dla mnie. Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem Alicji Skirgajłło i przyznam szczerze, że całkiem udane. Przez pierwsze kilka stron nie mogłam się wczuć z ogólny rytm, jednak później? Później autorka zdawała się mknąć jak pociąg, której nie sposób zatrzymać.

„Jeszcze mnie obaj popamiętają, nie ze mną te numery. Pod jednym dachem z żabim i ślimaczym mordercą…”

„, – Co, Theo, nie tego się spodziewałeś? Przykro mi, ale dziś w menu nie ma ropuch.

Na moje słowa wszyscy zaczynają się śmiać. To znaczy prawie wszyscy, ponieważ ojciec już mnie morduje wzrokiem, a sztywny żabojad jakby nigdy nic z uśmiechem na twarzy odpowiada:

- Wystarczy, że jedna ropucha siedzi przy stole.”

Świetnie ugrany wątek różnych światów, lekkość życia zakrawająca o wyzwoleńcze, niemalże punkowe czy anarchiczne postulaty subkultur, imprezy do rana kontra poważny świat poważnych ludzi, przyduszanych chwilowo przez zbyt mocno ściśnięty krawat. Ogień i woda, z której czasem wychodzi niezłe tsunami. Jako nieoceniona fanka relacji przepełnionych złośliwą nienawiścią, którą dzieli cienka granica wszyscy wiemy, od czego, to liczyłam, że to zostanie trochę dłużej pociągnięte. (ale to moje osobiste zboczenie, więc wybaczamy). Kreacje bohaterów nie tylko głównych, ale także i pobocznych, to coś, co tutaj współgrało bardzo sprawnie (pomijając chwilami samego Theo). Chyba zrobię petycję, że potrzebuję samego Pierre’a do szczęścia. (tak, to przyjaciel Theo, ale na tyle udany, że skrada serce!).

„Przez chwilę się nie odzywamy i tylko tak na siebie spoglądamy. Między nami wytwarza się dziwna, a zarazem ekscytująca siła, która powoduje, że mam ogromną ochotę dotknąć jego dużych i pełnych ust swoimi.”

Tyle, że pociąg potrafi się wykoleić, prawda? Lekkie potknięcie nastąpiło gdzieś w połowie książki, przez co odniosłam wrażenie, że autorka z milionem pomysłów na sekundę chce zawrzeć tak dużo na tak nieznacznej ilości stron, co w porównaniu z pierwszą połową powieści po prostu wypadło średnio. Nie jestem przeciwniczką przekleństw w książkach, bo czasami są wręcz potrzebne, nieraz tworzą kreację bohaterów, niekiedy podkreślają to, co się dzieje na łamach powieści. I tak, jak pasowały mi do samej Ari, jej kumpli, chwilowych wyskoków Theo, czy Pierre’a tak…bunie? Oj, coś tu zgrzytnęło. Rozumiem zamysł, doceniam, ale czasami miałam wrażenie, że niektóre sceny czy reakcje właśnie pobocznych bohaterów były przesadzone na tyle, że miałam delikatny problem z wyobrażeniem sobie tego na skalę iście realistyczną.

Pomysłowość, humor, całkiem przyjemne sceny erotyczne, które rozprowadzone zostały na łamach powieści w dopuszczalnych ilościach, wartka akcja, dzięki której ciągle coś się działo. Zdradzę Wam tajemnicę. To nie jest tylko „Sposób na Francuza”, ale także udany sposób na odprężający, zabawny wieczór, dzięki któremu oderwiemy się od rzeczywistości.

„Sposób na Francuza” Alicji Skirgajłło

Mama Aureli zmarła gdy ta miała 15 lat, była wychowywana tylko przez ojca. Więc Ari jest córeczką tatusia która zawsze wszystko dostaje ale oprócz tego jest niegrzeczną, niepokorną, piękną diablicą o ciętym języku. Pracuje w firmie z ojcem a oprócz tego wraz z przyjaciółmi otworzyła studio tatuażu. Uwielbia adrenalinę i niebezpieczeństwo, wieczorami bierze udział w nielegalnych wyścigach. Czerpie z życia pełnymi garściami tak jak by jutra miało nie być.

Z Francji przylatuje wspólnik jej ojca wraz z synem, z którym ma współpracować nad nowym projektem.

Theo jest przystojny ale nie ma za grosz poczucia humoru, jest sztywnym, monotonnym żabojadem. Dla niego na pierwszym miejscu jest praca. Pierwsze spotkanie tych dwoje wywołuje trzęsienie ziemi, a później wcale nie będzie lepiej. Theo będzie musiał stawić czoło tej niesamowitej pełnej życia kobiecie, która nie da o sobie zapomnieć w dzień jak i w nocy. Ciętym ripostom i niesamowitego humoru nie będzie końca. A między tą dwójką posypią się iskry i pożądanie. Podejście i stosunki panujące w rodzinie są niesamowite i sympatyczne, a podejście do seksu jest na luzie, nie ma tematów tabu. Aż zaczyna się zazdrościć takiej rodziny, a zwłaszcza babć która nie owiją w bawełnę i są niesamowite..

Kto się czubi ten się lubi, Ari i Theo są tego namacalnym dowodem. Od nienawiści do miłości jest cienka lina. Czy Theo wyjmie w końcu kij z tyłka? I będzie się cieszył życiem i przestanie być sztywnym żabojadem? Czy Ari uda się go wyprowadzić z równowagi? I czy pożądanie które między nimi jest namacalne weźmie górę? Nie może być zbyt słodko i pojawia się również czarny charakter który może wszystko zniszczyć.

„Jeśli ON myśli, że będę potulna i miła dla tego francuskiego pieska z kijem w [motyla nóżka], to bardzo się zdziwi. Już ja mu pokażę, z kim się nie powinno zadzierać”.

Książka jest pełna świetnego humoru, ciętych zabawnych ripost, pożądania, seksu, zabawy i emocji. Nie można przestać się uśmiechać i śmiać czytając ją. Dosłownie powala na kolana i nie można się od niej oderwać. Pewnie nie raz jeszcze do niej wrócę, bo zapada w pamięć.

Miłość trwalsza niż tatuaż.. to na pewno. Książka trwalsza niż tatuaż to właśnie ta książka.

Gorąco polecam.

[Adres usunięty]

Sposób na francuza, czyli kolejna powieść polskiej autorki, która ma tak świetny styl, że nie da się oderwać od książki nawet na chwile. Salwy śmiechu, masa świetnych tekstów z humorem i oczywiście romans. Ale jaki to jest romans!

Alicja Skirgajłło to polska autorka, która pochodzi z moich okolic. Mieszka w Wałbrzychu niedaleko Wrocławia w województwie dolnośląskim. Jak byłą małą dziewczynką jej pasją był taniec, zdarzało się, że brała udział w konkursach w tej dziedzinie i udało jej się zdobyć kilka nagród jako członkini grupy tanecznej. Jest uparta i nie znosi kłamstwa, zazdrość to jej wróg, a kopanie pod kimś dołków uważa za słabe, bo jak sama mówi, życie jest za krótkie, aby je dodatkowo komplikować i utrudniać. Uwielbia pisać i jak tylko zacznie, nie potrafi przestać, czasem działa przy tym, jak maszyna. Jest perfekcjonistką, co niektórych może doprowadzić do białej gorączki, ale przede wszystkim jest świetną pisarką.

Przyjeżdżam do tego cholernego kraju, poznaję tę diablicę i w jednej chwili moje życie wywraca się do góry nogami.

Aurelia, rozpieszczona, mająca dosłownie wszystko polska dziewczyna, która oprócz pieniędzy ma również faceta i przyjaciół. Jest piękna, ale i szalona. W ciele drobnej kobiety kryje się naprawdę ostry temperament. Kocha adrenalinę, dlatego jeździ na szybkim motocyklu i prowadzi swój własny salon tatuażu, pracując przy tym w firmie ojca. Czyż nie brzmi świetnie? Z rodzicem ma świetne relacje i nie wyobraża sobie bez niego życia. W życiu odważnej i nieposkromionej kobiety zjawia się on. Przystojniak jakich mało, Theo. Dojrzały, 31-letni mężczyzna, na poważnie związany z Monique, która z zawodu jest modelką. Ojcowie głównych bohaterów, to starzy znajomi i teraz robią wspólnie interesy w Polsce, dlatego Francuzi odwiedzili nasz kraj. Ile tu jest kłótni po drodze, ile soczystych wymian zdań. Jak możecie się domyślić, Theo też ma swój charakterek i jak okazuje się, że będzie musiał pomóc przy projekcie wraz ze śliczną Aurelią, idą iskry złości i przekomarzania. Kto się czubi, ten się lubi, mów stare przysłowie polskie, czy tak będzie też w sytuacji tej dwójki? Czy ich relacje będą chociaż trochę się ocieplać? Jaką rolę w tym wszystkim będzie miała Moniqua?

Umieram i rozpadam się na miliony malutkich kawałeczków. Cały mój świat wali się w [motyla nóżka]!

Autorka zafundowała mi kilka godzin świetnej rozrywki, masę szczerego śmiechu, który samoistnie wypływał z moich ust, a uśmiech malował się na nich niemal cały czas. Tyle się tutaj dzieje, ale prosty i lekki język, jakim jest napisana ta powieść, sprawia, że nie możemy przestać czytać tej książki. Ja pochłonęłam ją niemal na raz i już chce więcej dzieł tej autorki mieć na swojej półce! Koniecznie muszę cofnąć się do historii Maćka i Róży, czyli książki o tytule „Prawictwo utracone. Biorę cię za żonę” czekam z niecierpliwością na drugi tom i biorę się za czytanie, a jeszcze jest TRAPPED. Romans mafijny, którego również jestem niesamowicie ciekawa!

Muszę wam powiedzieć, że dawno tak dobrze się nie bawiłam, czytając jakąś powieść. Autorka tej powieści sprawiła, że uśmiech nie schodził mi z twarzy praktycznie wcale. I właśnie tego mi było trzeba. Potężnej dawki dobrego humoru, z bohaterami, których aż miło się ogląda. Sposób na Francuza to idealna książka dla kobiet.

Aurelia to młoda 24-letnia dziewczyna, która kocha dobrą zabawę, adrenalinę i szaleństwo. Jeździ na motorze, prowadzi własne studio tatuażu, a do tego pracuje w firmie ojca. Ma z nim cudowny kontakt, choć nie zawsze we wszystkim się zgadzają. Natomiast Theo to 31-letni Francuz, który przyjeżdża do Polski mając współpracować nie z kim innym jak właśnie z Aurelią. Ich pierwsze spotkanie jest dość nietypowe. Ta dwójka młodych ludzi skacze sobie do gardła niemalże przy każdym spotkaniu. Ale podobno kto się czubi, ten się lubi, prawda? Jesteście ciekawi, co wyniknie z ich współpracy?

Alicja Skirgajłło napisała powieść, która zawiera niezliczone pokładu humoru i ciętego języka naszych bohaterów. Czytanie tej książki wywoływało u mnie niemalże ból brzucha, oczywiście ze śmiechu. Bardzo lubię, kiedy w lekturach występują takie charakterne postacie jakie stworzyła nasza autorka. I nie chodzi tutaj tylko o głównych bohaterów. Uwierzcie mi, że tutaj nie brak charakternych postaci. Niezwykłą sympatią obdarzyłam babunię Mariannę, po prostu zrywałam boki przy jej luzackim podejściu do życia. Och, gdyby wszystkie babunie na świecie były takie jak ona, świat byłby o wiele ciekawszy. Jeśli myślicie, że starsze osoby nie mają prawa do szaleństwa, to tutaj autorka łamie te stereotypy. Jestem niemal pewna, że pokochacie ją tak samo, jak ja. 

Ari to dziewczyna o niezwykłym temperamencie, i choć czasami zachowuje się zbyt dziecinnie to można jej to wybaczyć. Z tą dziewczyną nie można się nudzić. Jej cięty język, odwaga i sposób bycia nie każdemu mógłby się spodobać, ale to właśnie te cechy ją odznaczają od ponurych dziewczyn. 

Theo, choć uchodzi za niezwykle uporządkowanego, to swoje za uszami również ma. Kiedy Aurelia mu docina, nie pozostaje jej dłużny i odpłaca pięknym za nadobne. Pod wpływem tej „diablicy” zmienia się na równie szalonego, co i ona.

Uczucie w życiu każdego z nas, może pojawić się w najmniej spodziewanym momencie. Nigdy tak naprawdę do końca nie wiemy, kiedy i kto zawładnie naszym sercem. Czasem kogoś najpierw nienawidzimy, a później nie wyobrażamy sobie już życia bez tej osoby. Ari i Theo są tego najlepszym przykładem. Nie myślcie sobie jednak, że ich droga będzie lekka i usłana różami, gdyż czeka ich wiele „niespodzianek”, które nie zawsze będą cieszyły, którąś ze stron. Jak się domyślacie, czekają ich też gorsze chwile wywołane nieporozumieniami. Ale właśnie to nadaje pikanterii całej historii.

„Mówi się, że miłość powinna cieszyć, uskrzydlać i dawać chęci do życia, ale ja się tak wcale nie czuję. Boję się tej miłości, bo nie wiem, co mnie czeka. Boję się, że mnie zrani, zniszczy, zabije. Mówią także, że miłość nie wybiera. Zakochuję się w człowieku, na którego jeszcze kilkanaście dni temu nie chciałam patrzeć, który ze mnie drwił i wyśmiewał mnie. Zakochują się jak nastolatka.”

Nie brak tutaj erotyzmu, gorących chwil uniesienia i opisów ekscytujących przeżyć naszych bohaterów. Całość została napisana prostym językiem, okraszonym sporą ilością humoru i zabawnych dialogów. Oczywiście, jak to w życiu, nie obędzie się również bez dramatów. Świetna kreacja bohaterów, z których większość obdarzona jest niezwykłym poczuciem humoru. Znajdzie się i czarna owca, która będzie manipulowała przebiegiem pewnych wydarzeń. I choć powieść nie jest doskonała w każdym calu, to z ręką na sercu, mogę ją wam polecić. Spędzicie z nią przyjemne chwile.

"Sposób na Francuza" to powieść gwarantująca doskonałą zabawę. Nietuzinkowi bohaterowie z ciętymi językami, rodzinka, która dostarcza pozytywnej energii i miłość w tle. Koniecznie trzeba to przeczytać. Polecam!

"Chcesz miłości, która cię pochłonie. Pasji i przygody. A nawet szczypty niebezpieczeństwa."

Aurelia- takie niewinne imię, a czy kobieta je nosząca również taka jest? Nigdy w życiu, mamy tutaj małą diablicę kochającą dobrą zabawę i dreszczyk adrenaliny (ściga się na motocyklu) zarazem jest zaradna życiowo, oprócz pracy w firmie ojca prowadzi również własne studio tatuażu.

Theo (Pan ważniak) - na drugie imię mu powaga, na trzecie zaś nudziarz (do pewnego czasu oczywiście). Dwa całkiem różne charaktery, pomimo podobnego wieku różni ich wszystko, mimo to muszą odnaleźć wspólny język współpracy (może nie tylko). Ich pierwsze spotkanie nie należy do udanych, w powietrzu wisi burza, a jej oczy ciskają gromy. Co wyjdzie z tej burzy gdy zamkniemy ją w pokoju? Powiem Wam, że wyjdzie z tego świetna książka.

Pokochałam tą historię, ale jestem pewna, że gdyby nie te świetne babcie, jakie w niej poznajemy tak by nie było. Dla mnie te kobietki nadają książce charakteru i pokazują, że nie każdy człowiek starej daty jest zrzędliwym piernikiem (wybaczcie wyrażenie). Dużym plusem jest ogrom humoru, uśmiech nie schodzi z ust, aż do ostatniej kartki i to się naprawdę szanuje. Moje poczucie humoru jest specyficzne więc naprawdę ukłon w stronę autorki. Nie ma się co zastanawiać, nad tym czy przeczytać tą książkę, bo to grzech tego nie zrobić. Ja jestem w #teambabcie a Wy dajcie znać w którym teamie jesteście gdy już skończycie lekturę.

Romantyzm w innym wydaniu? Oczywiście, że jest to możliwe. "Sposób na Francuza" jest drugą książką autorki.

Bardzo podoba mi się, że pomysł na książkę został zrealizowany od początku do końca. Wydarzenia są ze sobą spójne i logiczne, tworzą zwarty ciąg. Podoba mi się, że całość utrzymana jest w humorystycznym klimacie. Bohaterowie tej historii są bardzo ciekawie skonstruowani. Na pierwszy rzut oka są bardzo różni, jednak im lepiej ich poznajemy, tym więcej ich wspólnych cech dostrzegamy. W książce został ukazany bardzo ciekawy i charakterystyczny model rodziny. Każdy jej członek jest inny, wyjątkowy a rodzina akceptuje to bez najmniejszych zastrzeżeń. Nie bali się okazywania sobie uczuć i w pełni się akceptowali. Co ciekawe ta doza humoru, która charakteryzuje głównych bohaterów, stała się również częścią pozostałych postaci. Taki zabieg pozwala na utrzymanie książki w spójnym klimacie, jednocześnie bohaterowie nie są nudni i szablonowi ale pełni niespodzianek. Książka jest bardzo lekka i świetnie się ją czyta. Pochłonęłam ją jednym tchem. Jedno jest pewne, poczucie humoru nie jest dla wszystkich, jest bardzo specyficzne i nie każdemu może się spodobać. Wielokrotnie podkreślałam, że lubię książki gdzie autorzy pozostawiają nam pewną swobodę interpretacji żartów, humoru, akcji. Ta książka taka jest. Podoba mi się dystans z jakim autorka podchodzi to przedstawianych przez siebie treści. Wydarzenia śmieszne, komiczne, zwyczajne przeplatają się z tymi trudnymi czy tragicznymi. Zachowany jest między nimi balans przez co książka nie wydaje się ani przesłodzona ani dramatyczna, a klimat wciąż jest zachowany.

Książka mi się podobała, bardzo szybko się ją czyta. Polecam osobom, które lubią książki z poczuciem humoru i dystansem.

Sięgnęłam po tę książkę nie licząc na nic wielkiego. Ot tak, chciałam przeczytać coś luźniejszego i mniej wymagającego.

Na samym początku rzuca się w oczy bardzo lekki styl pisania autorki. Dzięki niemu przez książkę praktycznie się płynie. Jest to zdecydowanie największy plus tej książki, dalej nie będzie aż tak dobrze...

Niestety nie udało mi się polubić głównej bohaterki. Przez większość książki zachowywała się jak 15-latka, która przechodzi właśnie okres buntu. Jednak nie irytowałam się tym podczas czytania, a w momencie, gdy odkładałam książkę i o niej myślałam.

Z głównym bohaterem było już nieco lepiej. Wydawało mi się, że został najlepiej wykreowaną postacią w całej książce.

Na kolejny ogień pójdą babcie głównych bohaterów. Mój problem z nimi polega na tym, że wątpię, aby takie kobiety istniały w obecnych czasach. Raczej żadna babcia nie przyzwala swojej wnuczce na noszenie krótkich topów oraz miniówek albo mówi, że inspiruje ją w sprawach seksualnych. Okej, momentami było to śmieszne, jednak przez większość czasu byłam zupełnie zażenowana.

W tej książce trudno jest mówić o fabule, gdyż sama historia jest w głównej mierze nastawiona na sceny seksu. Jednak zostałam mile zaskoczona ilością wątków, jakie wprowadziła autora. Motory, tatuaże, zdrady... Wyszło to naprawdę dobrze i zostało fajnie wkomponowane w fabułę.

Jeśli autorka popracuje trochę nad bohaterami, to jej kolejne książki mogą być coraz lepsze i szczerzę na to liczę.

Aurelia to pewna siebie, przebojowa, charakterna dziewczyna, która lubi szybką jazdę na motocyklach, tatuaże i zabawę. Ma swoje zdanie i nie da sobie wejść na głowę. Bywa rozkapryszona, jednak jest również ambitna i pracowita. Prowadzi własne studio tatuaży i pracuje w firmie ojca produkującej markowe perfumy. Pewnego dnia dowiaduje się, że będzie musiała współpracować z Theo. Przystojnym, poważnym, lubiącym stabilizację biznesmenem z Francji, który od kilku lat związany jest ze znaną modelką. Mężczyzna lubi mieć wszystko pod kontrolą, nie toleruje spóźnień czy olewania obowiązków. Aurelia i Theo to dwa przeciwieństwa. Ich pierwsze spotkanie pełne jest napięcia i utarć słownych, które pokazują jak trudna może być ich współpraca. Jednak cienka jest granica między nienawiścią a miłością. Czy temperamentna, seksowna kobieta i ułożony, tajemniczy mężczyzna będą w stanie się porozumieć i razem pracować?

"Sposób na francuza" to świetna, wciągająca historia, przy której nie sposób się nudzić. Genialni bohaterowie, których się uwielbia i to każdego bez wyjątku. Dawno nie czytałam książki, która z jednej strony rozśmiesza i sprawia, że uśmiech praktycznie cały czas gości na twarzy, a z drugiej jest seksowna, tajemnicza i pochłania do tego stopnia, że trudno ją odłożyć. Cięte riposty, zabawne dialogi, napięcie między bohaterami od którego aż iskrzy, to tylko część tego co na Was czeka. Ta książka to zderzenie dwóch różnych osobowości, jednak jeśli chodzi o najbliższych i stawiania na swoim obydwoje sobie dorównują. Historia o tym, że nie powinno się oceniać drugiej osoby po pozorach. O tym jak łatwo zatraca się granica jeśli w grę zaczynają wchodzić uczucia. O zwariowanej, ale silnej i zawsze stojącej za sobą rodzinie, która niezależnie od powodów będzie się nawzajem wspierać. O tym, że nie należy wyciągać pochopnych wniosków przed wysłuchaniem drugiej osoby. Książka o przyjaźni, miłości, trudnych wyborach i szansach, które należy wykorzystać. Lektura przy której świetnie się bawiłam. Jej czytanie to przyjemność. Polecam!