Przysięga. Hope. Tom 2

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🏵 "Przysięga. Hope. Tom 2" autorstwa Moniki Skabary to kontynuacja losów bohaterów poznanych w książce pod tytułem "Testament. Hope".

🏵 Strata Jaxa zniszczyła Hope. Kobieta popadła w alkoholizm, i nie ma chęci do życia. I tu z pomocą przychodzi Skull, członek gangu motocyklowego, który postanawia ją chronić przed apodyktycznym ojcem.

Czy Hope wreszcie uwolni się od przeszłości?

Czy Jax będzie o nią walczył?

Czy Skull zdoła ją ochronić?

Z kim Hope odnajdzie szczęście?

🏵 Pierwsza część tej serii była rewelacyjna, dlatego z niecierpliwością oczekiwałam kontynuacji. Ta historia mnie pochłonęła i podobnie jak z pierwszą częścią, tak i z tą spędziłam świetne chwile. Muszę jednak powiedzieć, że nie spodziewałam się, że autorka w ten sposób pokieruje akcją, i byłam niesamowicie zaskoczona przebiegiem wydarzeń. Nie bez powodu autorka umieściła na pierwszej stronie ostrzeżenie, aby do tej powieści podchodzić z otwartym umysłem, ale przyznam, że moim zdaniem był to dobry wybór i jestem usatysfakcjonowana zakończeniem.

W pierwszej części moją uwagę przykuł Skull i cieszę się, że w tej części mogliśmy go lepiej poznać. Dodał tej historii pazura i uważam że doskonale wpasował się w tą historię.

Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać tej dylogii, to koniecznie musicie to nadrobić. Ja jestem nią zachwycona i smutno mi, że to już koniec.

Hope w Pilot Point odzyskała spokój i radość, które utraciła po stracie najbliższej osoby. Znalazła tam nawet bratnią duszę i miłość. Niestety, wszystko to, co udało jej się zbudować, obróciło się w pył. Silna i niezłomna Hope została pokonana. Pokonała ją depresja i uzależnienie. Na szczęście przyjaciele nie opuścili jej w najgorszym momencie i walczyli razem z nią o powrót do zdrowia i normalnego życia. Niestety to nie był koniec problemów dziewczyny. Pozornie, gdy jej życie wróciło do normy, przeszłość wyciągnęła po nią swoje macki. 

Czy Hope pokona przeciwności? Czy zdoła ponownie ułożyć sobie życie? Czy znów odnajdzie szczęście u boku Jaxa? A może w jej życiu pojawia się ktoś nowy?

"Hope. Przysięga" to książka, która wywołuje wiele emocji. Dosłowny rollercoaster, który nas nie oszczędza. Czułam żal, strach, złość, rozczarowanie, ale też nadzieję i szczęście. Uśmiech zmieniał się w złość, złość przeradzała się w łzy. Łzy dawały nadzieję. Było mi tak szkoda Hope. Ta dziewczyna tak wiele przeszła, a kolejne kłody ponownie spadały pod jej nogi. Byłam też z niej dumna, że się nie poddała. Bardzo się cieszyłam, że w końcu odnalazła szczęście i miłość. Ważną rolę odegrali tu także Skull, Hatie i Gregory. Oni nas nie zawiedli, podobnie jak w najtrudniejszych momentach  nie zawiedli Hope. 

Jest to książka, która niesie ze sobą przekaz i mądrość. Przedstawia problem depresji i uzależnienia. Uświadamia, że nawet najbliżsi nam ludzie mogą posunąć się naprawdę daleko, żeby osiągnąć swoje, często chore, fantazje. Bardzo mi się ta historia podobała. Autorka zdecydowanie odwaliła kawał dobrej roboty. 

Sięgając po tę książkę ciężko stwierdzić i domyślić się co nas czeka. Ja niejednokrotnie byłam bardzo zaskoczona tym co dzieje się w życiu bohaterki. Przyznam się, że czytając 1 tom miałam maleńką i cichutką nadzieję, że jednak pewne kwestie pójdą dokładnie w tą stronę. 

Bardzo mi się ta historia podobała. Książka napisana jest lekkim i przyjemnym stylem, przez co  wciąga czytelnika. Ja nie odłożyłam jej dopóki nie doszłam do ostatniej strony. Zdecydowanie będę do tej serii wracała, bo naprawdę warto. Ja jestem nią zachwycona. 🖤

Z całego serca polecam! Koniecznie musicie ją przeczytać. 🖤

Dziękuję Wydawnictwu Niegrzeczne Książki za egzemplarz. ❤️

Kontynuacja losów Hope, która w poprzednim tomie została porzucona przez mężczyznę i potraktowana karygodnie. Wyjeżdża z rancza które zostawiła jej przyjaciółka i topi swoje smutki. Do czasu, aż przyjaciele wyciągają do niej pomocną dłoń. Widmo strasznego ojca, który chce jej ubezwłasnowolnienia, sprawia że Skull składa jej nietypowa propozycję. Od teraz razem zamierzają stoczyć walkę z pułkownikiem, a to będzie trudna wojna.

Ajj autorka totalna pozamiatała ta historia. Jestem nią oczarowana i czytałam ją z zapartym tchem. Czy spodziewałam się takich wydarzeń? Kompletnie nie i to właśnie sprawiło że ta książka wybiła na wyżyny swojej wyjątkowości. Emocje jakie się w niej znajdowały wręcz zachęcały do czytania i nie dało się oderwać do póki nie skończyły się kartki. Autorka porusza wiele ważnych tematów, pokazuje czym jest depresja oraz jak leczenie pomaga przezwyciężyć najcięższe traumy. A bohaterka ma za sobą niełatwe życie. Ojciec tyran i despota, zafiksowany na punkcie wojska. Śmierć przyjaciółki na froncie. Mężczyzna który potraktował ją w okrutny sposób. To wszystko mocno nadszarpnęły psychikę Hope. A w takich sytuacjach pomocną dłoń jest na wagę złota. I właśnie ona tę pomoc dostała i uratowało jej to życie. Dodatkowo miłość może pojawić się tak gdzie jej się nie szuka, a z przyjaźni może zrodzic się coś więcej.

Bardzo polecam tę dylogie, ma w sobie tyle uczuć, emocji, łez i śmiechu że zostaje w pamięci na długo.

Jakiś czas temu miałam możliwość czytania pierwszej części "Hope" i pamiętam, że bardzo mną wstrząsnęła. Tym razem Monika też nie zawodzi i dostarcza nam mnóstwa różnorodnych emocji. Powracamy do miasteczka w Teksasie, gdzie życie płynie spokojnie tylko na pozór. Na kartach tej książki obserwujemy bowiem, jakie dramaty rozgrywają się obecnie w życiu Hope i jej przyjaciół.

.

Historia rozpoczyna się w momencie, kiedy dziewczyna po burzliwym romansie z kowbojem przechodzi kryzys emocjonalny. Obserwujemy jak Hope załamuje się, błądzi w czeluściach depresji i generalnie nie może sobie poradzić. Osobą, która stara się jej pomóc jest Skull. Odnajduje ją i stara się przywrócić stabilność. Nie jest to proste, bo kobieta ma wiele demonów, z którymi musi sobie poradzić. A na pewno nie pomaga fakt, że ojciec Hope staje się realnym zagrożeniem i to nie tylko dla niej samej ale i również dla jej znajomych.

.

Monika opowiedziała nam historię Hope w sposób dynamiczny, ciekawy, interesujący. Nie ma tu chwili na nudę. Jednocześnie opowieść jest logiczna i przemyślana, nie ma w niej miejsca na chaos. Autorka co prawda ostrzega, że czytelnikom może się nie spodobać to co przygotowała dla czytelników, ale mi bardzo się podobało to w jakim kierunku podążyła ta opowieść. Osobiście uważam, że był to najlepszy wybór dla bohaterki. Ja bardzo polecam i jestem ciekawa, czy tak jak mi spodoba się kierunek tej historii czy może jednak będziecie się na autorkę wkurzać.

A dziś będzie o książce, która zdecydowanie należy do tego pierwszego typu. Mowa o "Hope. Przysięga" autorstwa Moniki Skabary.

Śledzę twórczość Moniki od jej pierwszej książki i wiem, ze znakiem rozpoznawczym autorki są silne bohaterki i wartka akcja.

W przypadku Hope nie było inaczej. Ile tu się wydarzyło? 🤯 Po fenomenalnej pierwszej części autorka zostawiła czytelników z wieloma pytaniami i chęcią jak najszybszego poznania odpowiedzi na nie wszystkie. Zostawiła też swoją bohaterkę na zakręcie życiowym, kiedy to po raz kolejny była żołnierka dostaje cios i to ze strony, z której nie powinien nadejść - od najbliższych osób. Traumatyczne przeżycia i zdrada ze strony najbliższych załamują Hope do takiego stopnia, że sięga dna.

W drugiej części Monika nas zaskakuje ciekawym zwrotem akcji. Nie spodziewałam się, że autorka aż tak namiesza w życiu bohaterów. Czy jestem rozczarowana? W żadnym wypadku. Jestem zachwycona tym, w jaki sposób autorka poprowadziła fabułę i jak umiejętnie porozstawiała wszystkie kropki nad i.

Hope to książka, która niesie nomen omen nadzieję. Jestem przekonana, że imię bohaterki nie jest przypadkowe.

Monika na przykładzie swoich bohaterów pokazuje jak wielką moc ma przyjaźń i oddanie. Pokazuję kobietę, która pomimo wszelkich przeciwności losu, przy wsparciu przyjaciół, potrafiła znaleźć w sobie siły, by zawalczyć o siebie. Pokazuje, że rodzina to nie zawsze osoby, z którymi łączą nas więzy krwi, że rodzinę można tworzyć z osobami, którzy w nas wierzą i są nam oddani.

Polecam z całego serca 🤍

Książka "Hope. Przysięga" jest drugim tomem cyklu #hope i zarazem kontynuacją powieści "Hope. Testament", książki należy czytać w odpowiedniej kolejności, żeby zrozumieć wszystkie zależności i ciąg przyczynowo - skutkowy. Monika zakończyła pierwszy tom w taki sposób, że po prostu nie było innej możliwości jak sięgnąć po dalsze losy Hope. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, przyjemny, co sprawia, że przez książkę się wręcz płynie, ja pochłonęłam ją w jeden poranek i nie odłożyłam póki nie poznałam zakończenia. Fabuła książki została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakich wykreowała autorka są niezwykle autentyczni, wyraziści, borykają się z róznymi problemami, postępują pod wpływem emocji, co sprawiła, że bez problemu możemy się z nimi w wielu kwestiach utożsamiać. Historia została przedstawiona z perspektywy dwójki bohaterów, co pozwoliło mi jeszcze lepiej ich poznać, dowiedzieć się jak wygląda obecnie ich życie, co czują, myślą, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Zaczynając czytać tą książkę myślałam, że chociaż w małym stopniu wiem czego mogę się spodziewać, jednak przewracając kolejne strony zostawałam z coraz to większym szokiem wymalowanym na twarzy! To co się tutaj działo to istny rollercoaster emocjonalny! Akcja powieści pędzi jak szalona i nie ma nawet chwili na nudę, bohaterowie co rusz wystawiani są na kolejne próby i muszą pokonywać kolejne przeciwności losu! Ilość świetnych plot twistów jest tutaj ogromna! Autora poraz kolejny porusza w swojej powieści wiele ważnych życiowych i ponadczasowych tematów, jak na przykład problem uzależnienia, znęcanie fizyczne i psychiczne, czy depresja, które wywołują wiele mieszanych odczuć i które zostały interesująco zaprezentowane. Monika pokazuje, że siła przyjaźni i miłości może zdziałać naprawdę wiele, wręcz przenosić góry, udowadnia tym samym, że po burzy zawsze wychodzi słońce. Świetnie spędziłam czas z tą książką! Czekam na więcej! Polecam!

Monika Skabara potrafi tworzyć ciekawe historie. Nie sposób nie zgodzić się z tym, iż ,,Przysięga. Hope. Tom 2" jej autorstwa również niewątpliwie zalicza się do tego grona. Na uwagę zasługuje także fakt, iż mimo tego, że od zapoznania się z pierwszym tomem tej serii w moim przypadku minęło ponad pół roku, nadal doskonale odnalazłam się w tej lekturze. Już od momentu zakończenia pierwszej części byłam bardzo ciekawa tego, co wydarzy się u bohaterów. Na szczęście na wydanie kontynuacji niedane było długo czekać. Z tego też względu ,,Przysięga. Hope. Tom 2" Moniki Skabary znalazło się w moim czytelniczym planie. Dzięki dużej czcionce i niecałych 300 stronach udało mi się z nią zapoznać w jeden wieczór.

Już w pierwszym tomie zwróciłam uwagę na to, że Hope została wykreowana w taki sposób, by jednocześnie była silna, ale także potrzebowała wsparcia bliskiej osoby. Tą okazał się Jax, jednak czy w wypadku różnych zawiłości kobieta mogła wciąż na nim polegać? To się miało dopiero okazać. Obecnie musiała zmierzyć się z różnymi życiowymi trudnościami, dzięki czemu takie wykreowanie tej bohaterki jest jeszcze bliższe czytelniczkom. Jax także musiał podjąć ważną życiową decyzję odnośnie do tego, która z dwóch kobiet w jego życiu miała okazać się dla niego ważniejsza.

,,Przysięga. Hope. Tom 2" Monika Skabary to lektura, w której autorka porusza ważny temat uzależnienia od używek, ale także depresji. Kluczowe jest to, aby nie bać się poruszać tych wątków także typowo w literaturze romansowej i rozrywkowej. Dodatkowo jest to genialna propozycja dla osób, którym pierwszy tom bardzo przypadł do gustu. Osobiście nie żałuję, że postanowiłam się na nią skusić, gdyż jest warta uwagi. Jeśli jeszcze nie znacie twórczości tej autorki, tym bardziej zachęcam Was do zapoznania się z którymś z jej wydań. Cykl o Hope jest naprawdę genialny.

Po przeczytaniu pierwszej części historii Hope testament, nie mogłam się doczekać kiedy w moje ręce trafi kolejna odsłona tej historii. Hope w małej miejscowości, po odziedziczeniu domu i działki po zmarłej tragicznie przyjaciółce udało się odzyskać spokój ducha oraz przepracować stres pourazowy po misji. Spotkała tam wielu życzliwych, otwartych choć momentami specyficznych ludzi, którzy niespodziewanie stali się dla niej jak rodzina. Kiedy już wszystko jest poukładane, elementy zaczynają pasować do siebie jak puzzle w układance, okazuje się iż nie dane będzie tej dziewczynie zaznać spokoju. Pewnego dnia słyszy od Jaxa, swojego ukochanego coś czego żadna kobieta nie chciałaby nigdy usłyszeć, zostaje porzucona… I to w jeden z najgorszych sposobów. Kobieta zapada się w sobie, traci sens życia i ochotę do stawiania kolejnych kroków… Jest już jej wszystko jedno! Kiedy trafia do ośrodka zmagając się jednocześnie z depresją, a z pomocą jej przychodzą Skull wraz z gangiem motocyklowym oraz uratowana przez Hope Hattie. Czy ta misja ratunkowa ma szansę powodzenia?

Kolejny raz Pani Monika Skabara zaskoczyła powagą tematyki poruszanej w swoich powieściach, Tym razem mocnym akceptem była depresja, z którą zmagała się główna bohaterka tomu 2 – Hope przysięga. Sięgając po tą serię musicie się przygotować na ocean równych emocji, łzy, radość ale i złość na to co ją spotkało. No i na to, że przepadniecie bez wiedzy, aż do momentu kiedy miniecie ostatnie słowa powieści “Uratowałeś mnie.” Polecam Wam gorąco pióro tej autorki.

„To, co jest między nami, wyrosło na fundamentach przyjaźni i wzajemnego zaufania. To więcej, niż miałam z jakimkolwiek innym człowiekiem.”

To, co Hope usłyszała od Jax, sprawiło, że po raz kolejny się załamała. Nie widziała już kolorów otaczającego ją świata, za to dała się pochłonąć mrokowi. Z każdym kolejnym dniem staczała się coraz bardziej, nie widząc sensu, by żyć dalej. Tylko że Skull nie zamierzał pozwolić jej na to i za wszelką cenę postanowił jej pomóc, a żeby ojciec Hope nie dorwał jej w swoje parszywe łapy, postanowił uczynić ją swoją własnością. Ale nawet to nie powstrzymało kłopotów, jakie nadciągały nad kobietę i bliskie jej osoby. Czy coś, co zaczęło się od przyjaźni, przerodzi się w coś więcej? Co na to wszystko Jax?



Gdy skoczyłam czytać pierwszą część Hope, to miałam złamane serce i z niecierpliwością czekałam na kontynuacje. Więc nic dziwnego, że jak tylko książka wpadła w moje ręce, wszystko inne przestało się liczyć, oczywiście poza nią i jej przeczytaniem. I właśnie tak się stało. Zasiadłam do czytania i dosłownie szczęka mi opadła. Miałam jakieś nadzieję i snułam marzenia jak by, to mogło się potoczyć, a tu dosłownie dostałam obuchem w głowę od autorki. Tylko najlepsze w tym wszystkim jest to, że ja nie czuje się ani trochę tym rozczarowana, wręcz przeciwnie cieszyłam się jak wariatka i z zachwytem chłonęłam to wszytko, co tam się działo. Dla niektórych przysięga nic nie znaczy, ale są jeszcze tacy ludzie dla których jest warta dużo więcej niż można by myśleć. Monika nie po raz pierwszy mnie zaskoczyła, tym jak poprowadziła całą fabułę i tym jak bardzo jej bohaterka zostaje poturbowana przez życie. Po raz kolejny w swojej książce poruszyła bardzo ważny temat, a mianowicie depresje i przemocy psychicznej. Ta część jest jak przejażdżka rollercoasterem i to bez trzymanki i zachowania jakichkolwiek środków bezpieczeństwa. Przeniosłam się w ich świat i każdą cząstką siebie chłonęłam każde słowo. Monika wie jak zawładnąć moją wyobraźnią i emocjami, jak złamać mi serce, a potem je posklejać i sprawić, że będę uśmiechać się przez łzy. W każdą swoją książkę wlewa cząstkę siebie, zapewniając czytelnikowi niezapomniane wrażenia, które uzależniają. Z czystym sumienie i sercem polecam wam każdą książkę Moniki.

Drugi tom rozpoczyna się w momencie, w którym Hope jest na życiowym zakręcie. Dziewczyna nie radzi sobie ze swoim życiem i zaczyna się staczać. Alkohol i narkotyki robią swoje. W momencie, w którym Skull i Hattie wchodzą do mieszkania kobiety, jest ona w takim stanie, że nadaje się tylko do szpitala a potem na odwyk....

Nie sądziłam, że ta historia podąży w takim kierunku, ale z drugiej strony Monika Skabara lub w swoich książkach poruszać trudne tematy. Depresja to paskudna i podstępna choroba, która niszczy od środka. I jest ją trudno leczyć, ponieważ tu winna jest nasza głowa i nie zawsze samo leczenie farmakologiczne wystarczy.

Jeśli myśleliście, że to koniec kłopotów Hope, to muszę Was zmartwić. Autorka zafundowała jej prawdziwą przejażdżkę na górskiej kolejce. Wagonik, w którym siedzi nasza bohaterka ma już swoje lata, a tory, po których pędzi z ogromną szybkością, są zardzewiałe i krzywe. Dziewczyna nie raz nie dwa trafia na kamień, a jej wagonik jest o włos od wypadnięcia z toru. Czy uda jej się bezpiecznie dotrzeć do celu? Nie mogę Wam tego zdradzić. Mogę napisać tylko tyle, że zarówno pierwszy jak i drugi tom jest warty, by się z nim zapoznać.

Hope została porzucona, skrzywdzona, złamana psychicznie i dosięgła dna. Skull postanawia wyciągnąć ją z tego bagna i postawić na nogi. Ciężka i wyboista droga przed Hope do odzyskania samej siebie i równowagi w życiu. Bojąc się ojca i że znów zawładnie jej życiem, bierze ślub ze Skullem i to on na czas leczenia staje się dla niej opiekunem prawnym, mężem i przede wszystkim przyjacielem.

Do jakich metod posunie się ojciec Hope aby wróciła na armii ?

Jakie uczucie połączy Hope i Skulla, przyjaźń a może miłość ?

Jaką rolę w tym wszystkim odegra Jax ?

Zdecydowanie tego się nie spodziewałam, ale jestem zaskoczona w bardzo pozytywnym znaczeniu. Historia jest emocjonująca i trzymająca w ogromnym napięciu. Czytając nie miałam pojęcia co dalej się wydarzy i jak potoczą się losy bohaterów. Autorka ma fantastyczny styl i potrafi niezle namieszać w historii i ja kocham takie książki, gdzie wywołują we mnie wiele emocji, gdzie dużo się dzieje, gdzie mam milion myśli i nie mogę się oderwać od lektury. Domyślałam się, że ten tom będzie bardzo poruszający, ale przyznaję że łezka nie raz się zakręciła w oku. Po przeczytaniu stwierdziłam, że to było naprawdę wspaniałe zakończenie i cieszę się szczęściem Hope. Skulla polubiłam już w pierwszym tomie a tutaj mnie zauroczył sposobem bycia i opiekuńczością. Postać Hope jest silną kobietą, lecz nawet takie osoby można złamać psychicznie i tą trudną drogę jaką przebyła bohaterka aby znów stać się silna i odnaleźć sens życia cudownie przedstawiła autorka.

Monika moje gratulacje to jest fenomenalna historia i na długo zostanie w moim sercu.

Kochani a wam ją serdecznie polecam i obiecuje, że to będzie niezapomnianą historia.

[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

HOPE. PRZYSIĘGA

Autor: Monika Skabara

Wydawnictwo: Niegrzeczne książki

Premiera: 22.03.2023

Tom 2, seria: Hope

Pierwszy tom tej serii HOPE. TESTAMENT zakończył się w bardzo kluczowym momencie. Czytelnicy z niecierpliwością czekali na kontynuację. Sama byłam bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy głównej bohaterki. Czy Hope w końcu zazna prawdziwego szczęścia? Co stanie się z mężczyznami, którzy pojawili się w jej życiu?

NAJGORSZYM PRZECIWNIKIEM JEST LĘK, A NAJTRUDNIEJSZĄ MISJĄ – MIŁOŚĆ.

Wydawało się, że Hope wyszła już na prostą, względnie uporządkowała dawne sprawy i rozpoczęła nowe życie w Pilot Point. Nic bardziej mylnego, okazuje się, że niezłomna kobieta sięgnęła dna: depresja, załamanie nerwowe, uzależnienie, próba samobójca. Mimo pomocy przyjaciół nie była w stanie poradzić sobie sama. Hope trafia do ośrodka odwykowego. Grozi jej ubezwłasnowolnienie, a kontrole nad jej życiem znów chce przejąć jej ojciec. Czy pułkownikowi uda się zrealizować plan? Do czego posunie się ojciec Hope? Czyje życie będzie zagrożone?

NIC NIE DAJE WIĘCEJ SIŁY DO WALKI NIŻ MIŁOŚĆ.

Książka nie jest zbyt długa, ale dzieje się w niej bardzo dużo. Wywołuje ogrom emocji, od radości po lęk i strach. PRZYSIĘGA jest pełna zaskoczeń i niespodziewanych zwrotów akcji. Pod koniec dzieje się jeszcze więcej i trudno przewidzieć czy historia Hope zakończy się happy endem. Główna bohaterka wycierpiała bardzo dużo, nie zaznała rodzicielskiej miłości, stoczyła się prawie na samo dno. Jednak spotkała w odpowiednim momencie ludzi, którzy wyciągnęli do niej pomocną dłoń. Zniszczenie i pogrążenie własnego ojca będzie dla niej nie lada wyzwaniem. Mężczyzna ma potężne znajomości i niczego się nie boi. Hope wspierać będzie Skull i jego gang motocyklowy. Czy uda jej się w końcu osiągnąć spokój?

Każdy Czytelnik miał własne wyobrażenia i oczekiwania co do tego jak powinny potoczyć się losy Hope. Autorka zafundowała bohaterom nie jedną jazdę bez trzymanki. Przez co historia cały czas trzymała w napięciu. Ja osobiście jestem zadowolona z przebiegu zdarzeń i usatysfakcjonowana zakończeniem. Duży plus dla Autorki za poruszenie tematu depresji, która często jest niezauważana, a jest tak blisko nas. Wiele emocji wywołał we mnie również wątek związany z ojcem Hope, temat relacji rodzinnych, reakcji matki głównej bohaterki na to co się dzieje w wielu momentach będzie szokował Czytelnika. Myślę, że ta historia zostanie z nami na długo. Koniecznie poznajcie historię Hope. Obowiązkowo najpierw sięgnijcie po TESTAMENT, a później po PRZYSIĘGĘ.