Przypowieść o siewcy

Powieść dystopijna napisana w 1993 roku.

Akcja zaczyna się od 2024 roku.

Nie trzeba mnie dłużej namawiać.

Światem zawładnął chaos. Ludzie muszą walczyć o wodę. Pożary i trzęsienia ziemi to codzienność. Gospodarka już dawno upadła. Zmiany klimatyczne nie są już tylko hasłami ekologów. Przetrwają tylko najsilniejsi.

W całej tej rzeczywistości poznajemy Lauren - córkę lokalnego pastora. Czy religia jest oparciem w tych czasach? Być może, ale jaka?

Lauren będzie zmuszona opuścić mury swojego sąsiedztwa i wyruszyć w niebezpieczną podróż w poszukiwaniu nadziei. Po drodze spotyka wielu innych - czy odważy się im zaufać?

Jej niecodzienny dar na pewno jej w tym nie pomoże. Gdyby wiedzieli, jak łatwo ją zranić...

Octavia E. Butler rzuca nas w świat, który zdaje się być przerażającą wizją przyszłości, ale jednocześnie zaskakująco bliskim lustrem naszej rzeczywistości. Lauren, obdarzona niezwykłym darem hiperempatii, uosabia zarówno kruchość, jak i siłę człowieka. To bohaterka, która nie tylko przetrwa, ale i odważy się marzyć w świecie, gdzie marzenia wydają się absurdem.

Butler mistrzowsko łączy brutalną rzeczywistość z filozoficzną głębią. Za warstwą przygodową kryje się coś więcej. Sens religijności człowieka? Proces powstawania religii? Sami oceńcie.

Ta opowieść była po prostu mistrzowska.

Jeśli lubicie historie, które wciągają, angażują oraz zostawiają w głowie echo pytań, „Przypowieść o siewcy” jest dla Was.

Bo czasem ziarno zasiane w chaosie ma szansę wyrosnąć w coś większego. A pytanie, które Butler zadaje między wierszami, brzmi: co Ty z tym zrobisz?

"Nie wiem, czy jeszcze kiedyś nastaną znów dobre czasy, ale wiem, że to nie będzie miało żadnego znaczenia dla tych, którzy ich nie doczekają".

Jest rok 2024, a świat nękany jest przez zmiany klimatyczne, gospodarcze kryzysy, polityczne spory zatracając się w chaosie i zmierzając ku upadkowi. Spora liczba mieszkańców mieszka w dzielnicach zamienionych w fortece mierząc się przed głodem, przemocą i pożarami. Na jednym z takich otoczonych murem osad mieszka Lauren, nastolatka cierpiąca na hiperempatię, przez którą odczuwa fizyczny ból innych. Gdy miejsce które zna zostaje zrównane z ziemią wyrusza w podróż w poszukiwaniu bezpiecznego schronienia spotykając po drodze ludzi, którzy tak jak ona pragną mieć miejsce które będą mogli nazwać domem.

"Przypowieść o siewcy" Octavia E. Butler to emocjonalna podróż przez zniszczony świat, gdzie nadzieja zdaje się być luksusem. Przez losy Lauren autorka ukazuje nie tylko przerażający obraz przyszłości, ale także siłę ludzkiego ducha w obliczu katastrofy.

Lauren, zmuszona do ucieczki staje się symbolem walki o przetrwanie i poszukiwanie sensu. Jej empatia, choć w wielu momentach paraliżująca, staje się również źródłem jej siły — potrafi dostrzegać ludzki ból i cierpienie, co sprawia, że jej podróż jest nie tylko fizycznym, ale i emocjonalnym wyzwaniem.

Butler mistrzowsko tworzy atmosferę niepewności i strachu, ale w tym wszystkim tli się również iskra nadziei. Relacje, jakie Lauren nawiązuje z napotkanymi towarzyszami, ukazują, jak ważna jest wspólnota i solidarność w walce o lepsze jutro. Czytając tę powieść, odczuwamy ciężar każdego kroku, ale także radość z chwil wytchnienia i bliskości.

"Przypowieść o siewcy" jest nie tylko przestrogą, ale i inspiracją. Mimo mrocznych wizji, które składają się na fabułę, wywołuje w czytelniku głębokie emocje — lęk, złość, ale i nadzieję, że nawet w najtrudniejszych czasach można odnaleźć sens i siłę do działania. To książka, która pozostaje w pamięci, zmuszając do refleksji nad naszą rzeczywistością i przyszłością.

„Przypowieść o siewcy” została napisana w 1993 i mimo iż ta dystopijna wizja na szczęście jeszcze się całkowicie nie spełniła, to wciąż silnie działa na zmysły i rozbudza rozszalałą wyobraźnię do granic, zwłaszcza, że przecież można tu dostrzec pierwiastek prawdopodobieństwa... Gonitwa myśli, dreszcze ogarniające całe ciało i setki pytań, na które nigdy nie padnie odpowiedź. Bezsprzecznie, Octavia E. Butler mistrzowsko wykreowała zatrważającą, niebezpieczną, jakże realistyczną rzeczywistość, która wzbudza niepokój tak silny, iż ochłonięcie po lekturze i ukojenie nerwów jest czynnością wyjątkowo trudną. A jak w tym bestialskim świecie, ogarniętym chaosem i przemocą ma poradzić sobie młoda dziewczyna, cierpiąca na hiperempatię? Jak wiele bólu i strat będzie musiała znieść? Czy wraz z osobami, które tak jak ona, pragną przeżyć za wszelką cenę, uda jej się ukształtować nowy, lepszy świat?

Strach, szok, rozpacz, te emocje towarzyszyły mi przez całą lekturę. Nie wstydzę się przyznać, że co pewien czas musiałam robić przerwy. Po prostu byłam emocjonalnie zmęczona, potrzebowałam wytchnienia, ukojenia, mroczna wizja autorki dosłownie siała w mojej głowie spustoszenie. Nie wiem co bardziej mnie przytłoczyło, straszna fabuła nakreślona przez pisarkę, czy może jednak to, że opisała to wszystko w tak wyjątkowy, niewiarygodnie realny sposób. To zdecydowanie lektura dla czytelników o mocnych nerwach, którzy muszą pamiętać, że po przekroczeniu pierwszych stron już nie będzie ucieczki, ta powieść was pochłonie i zgniecie emocjonalnie!

Octavia E. Butler naszkicowała wstrząsającą, przeszywającą do szpiku dystopijną wizję świata, brutalnie obnażającą niebezpieczeństwo i szaleństwo, jakie ogarnia świat zawładnięty chaosem i bezprawiem. Prowokacyjna, odważna, a zarazem przerażająca i przytłaczająca swą wiarygodnością! Gwarantuję, że ta brutalna, przepełniająca serce niedowierzaniem i strachem opowieść pozostawi po sobie ślad w sercu już na zawsze! Polecam gorąco!