Przesilenie

Swego czasu w sieci można było trafić na stronę podającą… datę śmierci konkretnej osoby. Ot, wpisywało się swoją datę urodzin i na tej podstawie otrzymywało się smutną odpowiedź końcową. Dla mnie była to bujda i mało inteligentne posunięcie, niemniej jednak gdybym miała taką możliwość, nie skorzystałabym z niej. Tak samo nie chciałabym wiedzieć, co mnie jeszcze czeka w moim życiu, które może nie jest idealne, ale któż ma wszystko to, co sobie wymarzył? Przecież nawet milionerzy są nieszczęśliwi, a może to oni nawet wiodą prym w szerzeniu się depresji?

Wydawnictwo Novae Res bardzo często serwuje nam coś mrożącego krew w żyłach. My, czytelnicy, mamy się bać, zmusić do różnorakich przemyśleń życiowych. Sądziłam, że „Przesilenie”, książka z mocnym tematem, da mi tę możliwość. Tak stało się jednak tylko po części. Powieść Dawida Adriana Ś. (nieznane są oryginalne dane personalne) jest dość krótka, ma zaledwie 278 stron, a sam początek zaczyna być obiecujący. Autor wykreował postać Sebastiana- męża, ojca, sumiennego pracownika. Nie może on narzekać na swoje życie, a jednak skupia się tylko na sferze zawodowej. Nie jest w tej materii wyjątkiem, ale wielu czytelników w ogóle nie chce przyjąć do wiadomości, że praca nie stanowi epicentrum naszych przeżyć. Sebastian staje oko w oko z niejakim Patrycym- jego „osoba” może przerażać i przywoływać bardzo mroczne wizje. Co Patrycy mówi Sebastianowi? Czy dobrze na niego wpłynie? O tym już trzeba samemu się przekonać.

Czytanie tej książki było momentami wciągające, ale wiele fragmentów uznaję tutaj za niepotrzebne. Całkowicie usunęłabym drugi rozdział (cała książka składa się z czterech rozdziałów), ponieważ dosłownie zasypiałam, gdy próbowałam go zrozumieć. Według mnie, tekst autora można śmiało potraktować jak nieco dłuższe opowiadanie z serią dziwnych zdarzeń. Jeśli ktoś lubi osobliwe hasła, filozoficzne wywody, wówczas będzie zadowolony. Ja nie skaczę z radości po zapoznaniu się z pomysłem literackim pisarza.

Myśli o człowieczej naturze nasuwają się tutaj same- czego byśmy nie zrobili, zawsze będziemy nienasyceni. Mieszkamy w mieście- pragniemy wsi. Mamy włosy kręcone-pragniemy prostych. Sami czegoś nie umiemy bądź źle postępujemy, ale ochoczo dajemy rady innym. Ta niespokojna natura ludzka nigdy się nie zmieni, ale naprawdę warto zatrzymać się i docenić wszystkie te dobre wydarzenia, które nas spotkały. Róbmy to często, bo możemy się spóźnić…

Czy polecam tę powieść? Nie była ona beznadziejna, ale na pewno do niej nie wrócę i nie przeczytam drugiego tomu.

"Skoro już wiesz, że umrzesz, zacznij żyć!"

Piękna okładka i ciekawy opis książki sprawiły, że chętnie po nią sięgnęłam.

Niestety przyznam, że się trochę rozczarowałam i nie potrafiłam do końca się w nią wczuć..

Historia Sebastiana nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jakiego się spodziewałam. Bohatera poznajemy w momencie, gdy przychodzi do niego tajemniczy mężczyzna. To, co ma mu do powiedzenia, sprawia, że Sebastian zaczyna patrzeć na swoje życie z zupełnie innej perspektywy. Zaczyna doceniać to, co ma. Przytłoczony rutyną dnia codziennego, pragnie coś zmienić, przeżyć coś szalonego, zrealizować

swoje plany.

Sebastianowi wydaje się, że ma wszystko. Żonę, dom, rodzinę, pracę... Kiedy dowiaduje się, że niebawem skończy się pewien etap jego życia, zaczyna dążyć do czegoś więcej niż tylko to, co zapewnia mu byt i szczęście. Chce przeżyć coś innego, chce czerpać z życia garściami, choć czasem nie wie, czy to jawa czy sen..

"Przesilenie" to niewątpliwie książka o tym, że czasami warto wyjść ze swojej strefy komfortu i po porostu zacząć żyć. To refleksja nad tym, co ważne. Czasami wystrczy tylko impuls, by coś w swoim życiu zmienić, coś naprawić, coś udoskonalić...

Jeśli jesteście jej ciekawi, to po prostu po nią sięgnijcie

Codziennie wykonujemy podobne prace i realizujemy analogiczne zadania. Powoli i nieuchronnie zanurzamy się w rutynę codzienności. Z jednej strony pragniemy odmiany i mocniejszych wrażeń. Z drugiej strony obawiamy się nowych wymagań. Zgodnie z takim umownym schematem funkcjonował Sebastian.

„Poukładane życie, które uważał za odpowiednie, oceniał teraz już z innej perspektywy. Dotarło do niego, że jego ciało i umysł również nie funkcjonują tak, jakby chciał – coś zaczynało się zmieniać.”

W wyjątkowych sytuacjach może pojawić się impuls lub myśl odwracające normalny bieg działań. Rodzi się bunt. Początkowo nieśmiało zaczynamy pragnąć odmiany.

„Być może pragnę zrobić coś, czego jeszcze nie robiłem – okazać bunt wobec swojego dotychczasowego życia”

Kiedy Anioł Śmierci przepowiedział Sebastianowi koniec pewnego etapu, pojawiła się refleksja. Okazało się, że komuś w życiu coś przyszło łatwiej i było ciekawsze. Zaskoczenie wywołała informacja, że ludzie urodzeni później mogą więcej zarobić. Ktoś po zdjęciu służbowego garnituru stawia na luz i realizuje swoje marzenia. Odmieniają go pasje.

„Poza tym trzeba mieć trochę fantazji w życiu. Założyć koszulę w kwiaty – wiecie, jak to jest.”

Jawa i sen mogą spleść się ze sobą jak dwie równoległe rzeczywistości. Wtedy wrodzona lub nabyta kreatywność staje się zaledwie przydatnym narzędziem.

„Przesilenie” jest przełomowym momentem w życiu. Wskazując punkt zwrotny w życiu, Dawid Adrian Ś. odsłania przed nami fantasmagoryczne obrazy. Sny mogą dać złudzenie ciekawszego życia. Czytelnik jest zmuszony do obejrzenia się za siebie. Tę opowieść młodego atrakcyjnego faceta odbiera się z lekkim niedowierzaniem i małą doza niewiary, a może zazdrości… Realizm tej książki dochodzi do głosu, kiedy Autor nawet zbyt dosłownie śledzi codzienność. A przecież to, co odbieramy wręcz sensorycznie, może pozostać w sferze wyobraźni. Zależnie od wieku można modyfikować nasze pragnienia. Niekoniecznie trzeba przymierzać możliwości do sił. „Przesilenie” jest wyjątkową, trochę zaskakującą książką. Warto zanurzyć się w niecodzienność i podążyć za niewypowiedzianymi marzeniami. Pan Dawid Adrian Ś. bardzo dobrze przemyślał treść swojej opowieści.