Niepowinność

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Maria D. w dniu 2022-11-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Uwielbiam powieści, które przenoszą mnie w miejscu i czasie. Tak było właśnie w tym przypadku. Paweł Radziszewski cofnął mnie w czasie. O PGR-ach opowiadali mi moi rodzice. Dla Marzeny, Jacka i Seweryna życie na pegeerowskim osiedlu to codzienność. Kiedy dorastają, znana im rzeczywistość zaczyna się rozpadać.
   
   Ta książka nie należy do najłatwiejszych, jeśli chodzi o tematykę, jaką porusza. Kiedyś przemoc domowa i alkoholizm były na porządku dziennym w wielu polskich domach. Niestety nadal tak jest, ale niespecjalnie przejmowano się tym, że rodzic zlał dziecko kablem od żelazka czy że dzieci wychowują się w domu alkoholików. Nie mówiło się o tym głośno, ale wszyscy o tym wiedzieli. Tylko udawali, że nie widzieli pewnych rzeczy, bo po co się mieszać w cudze sprawy. Tak było też i tutaj. Obraz rzeczywistości, jaki maluje autor, jest momentami bardzo przytłaczający. I żebyśmy się dobrze zrozumieli, nie jest to zarzut z mojej strony. Wręcz przeciwnie, mnie dawało to do myślenia.
   
   Widać tu jak na dłoni, jak bardzo dla ludzi liczy się to, co inni powiedzą na ich temat. Nie można kumplować się z synem palacza, bo dzieci będą się śmiały, że się ktoś z brudasem trzyma. Trzeba pochwalić się drogimi butami, żeby innym oko zbielało. Po alkohol trzeba jeździć daleko, żeby nikt nie pomyślał, że jest się alkoholikiem.
   
   Najbardziej uderzyła mnie historia Marzeny. Na początku nic nie zapowiadało tego, że tak mnie emocjonalnie rozjedzie, ale im dziewczyna była starsza, tym trudniej było mi się pogodzić z tym, w jakim domu się wychowała i czego ją życie nauczyło. Do Seweryna nie umiałam się za nic przekonać. Jacek za to skradł moje serce, choć czasem nieziemsko mnie irytował. I w bohaterach w dużej mierze tkwi siła tej powieści. Nie sposób przejść obok nich obojętnie. W książce pojawiają się także historie innych osób. Czasem bardzo przytłaczające.
   
   Pomimo całej tej szarości, wszechobecnej patologii, było dla mnie w tej książce coś magicznego. Byłam oczarowana na swój sposób tym światem, chociaż słynnej piwnicy się bałam. Było w niej coś przerażającego. Kiedy tylko bohaterowie się do niej zbliżali, czułam ciarki na całym ciele.
   
   Obawiałam się nieco tego, że może nie siąść mi czas akcji. Dla mnie to całe lata świetlne, niemal inna rzeczywistość, ale przepadłam przy tej książce. I dochodzę do wniosku, że sporo absurdów powtarza się teraz. Niepokoi mnie to. Z historii powinno się wyciągać wnioski, a nie ją powtarzać.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Karolina O. w dniu 2022-11-08

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   W szarym świecie PGR-u
   
   "Oszczędne słowa, twarze, uśmiechy
   
   Nie mów za dużo szary człowieku
   
   Choć jesteś nikim takim pozostań
   
   Szare sekrety dla mnie pozostaw.(...)
   
   Twój dom wśród setek innych domów
   
   Z szarymi drzwiami, z szarym balonem
   
   Jeśli Cię dręczą szare sny
   
   Zapukaj do mych szarych drzwi" (Szare Miraże - Maanam)
   
   Każdy wie, że życie w PRL-u pozbawione było kolorów, radości i dominującą barwą była szarość. Szare kolory, szare budynki, szarzy ludzie i rzeczywistość także szara, a na dodatek nie do ogarnięcia, gdy słuchamy, czytamy bądź oglądamy coś o niej, wydaje nam się ona, nie ukrywajmy tego, po prostu "chora". Tę chorobę idealnie w swojej powieści przedstawia Paweł Radziszewski.
   
   "Niepowinność" szokuje, tak jak czasy, o których traktuje. Autor idealnie zbudował tę książkę. Podział na części, będące jednocześnie danym piętrem, które można dwojako interpretować, jako piętra w bloku w PGR bądź piętra prowadzące w głąb piwnic, wyśmienicie wprowadzają czytelnika w klimat tej powieści. Same tytuły rozdziałów które stanowią swoisty zbiór zakazów, wzbudzają niepokój, strach, ale nie pozwalają jednocześnie oderwać się od lektury. Chcesz poznać zakończenie i to jak potoczyły się losy Marzeny, Jacka, ich bliskich. Autor sprawnie buduje napięcie, podrzuca nitki wątków, które rozbudzają ciekawość czytelnika jak na przykład motyw piwnic, podziemnego życia, szaraków. Jestem zła na autora za zakończenie, a raczej jego brak ! No nie zostawia się w takiej niepewności czytelnika panie Pawle !
   
   "Niepowinność" to świetna książka i cieszę się, że miałam okazję ją przeczytać, swoją duszną atmosferą przygniata, budzi w czytelniku niepokój i zaintrygowanie, bohaterowie powieści to paleta różnorodnych osobowości, która nie pozostawia czytelnika obojętnym, a budzi przeróżne emocje. Sposób w jaki autor przedstawia absurdalność rzeczywistości lat prlowskich budzi dreszcz grozy na plecach, tajemnica skrywana przez korytarze piwnic tworzy klimat niczym z kart horroru. To jak żyli, jak zmuszeni żyć byli, jak pogrążali się w tej swojej, szarej rzeczywistości bohaterowie książki, jak ta rzeczywistość ich wyglądała, to wszystko budzi współczucie, żal, smutek, ale także podziw i zrozumienie, że w taki sposób ludzie próbowali w miarę normalnie żyć, nie zwariować, choć dla współczesnego człowieka, taki styl życia nie wydaje się ani trochę normalny, a wręcz odwrotnie, szalony. To nie jest zwyczajna lektura, nie da o sobie tak po prostu zapomnieć, skłania do myślenia. Ja na pewno będę o niej myślała jakiś czas. Związałam się z niektórymi bohaterami "Niepowinności", między innymi z Marzeną, Jackiem i chciałabym poznać ich dalsze losy, to zakończenie zaserwowane przez autora ani trochę mnie nie satysfakcjonuje ! Niektórych bohaterów nie polubiłam, jak Seweryna, to jak traktował matkę, innych przerażało mnie i za nim tęsknić nie będę. Ale chętnie poczytałabym o dalszych losach innych mieszkańców Furtu. Plus dla autora należy się także za wątek książek, biblioteki, czytania, miłości do literatury, które w czasach szarości dodawały barw życiu, już za sam ten wątek zapisuje ten tytuł do grona moich ulubionych powieści i książek wartych uwagi.
   
   Podsumowując, polecam Wam lekturę "Niepowinności", bo to kawał dobrej literatury ukazującej absurdalność czasów minionych, kryjącej w sobie nutkę horroru, thrillera, napięcia, niepokoju, nadziei, smutku, radości, jak także miłości. Ja jestem zachwycona i czekam na kontynuację panie Pawle !
   
   Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu SQN.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Marta B. w dniu 2022-11-04

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Recenzja 😊
   
   8/10 ⭐
   
   "Niepowinność"
   
   Seweryn, Jacek i Marzena trójka dzieci dorastających w realiach PGR'u.
   
   Wraz z nimi wchodzimy w głąb tajemnic, poznając krok po kroku prawdę o miejscu w którym się wychowują.
   
   Polskie Gospodarstwo Rolne wiąże się z ciężką pracą i surowymi zasadami.
   
   Dzieciaki dzień w dzień ustawiają się w kolejce z kankami po mleko, inne obowiązki to wiadomo praca w oborze, polu i nie tylko.
   
   Pijaństwo a także przemoc domowa są na porządku dziennym.
   
   Stosowany jest podział między społeczeństwem, zaczynając od ignorancji ludzi biedniejszych, na mniej ważnych posadach a między tymi bogatszymi, co uważają się za nie wiadomo kogo.
   
   Dlaczego połowa mieszkańców nie wychodzi z piwnicy? A także co się dzieje z dziećmi, które zostały wysłane do szkoły z internatem?
   
   Podsumowując ✨
   
   "Niepowinność" jest to książka trudna, gdyż czytelnik zagłębia się w przeszłość do PGR'owskiego świata. Gdzie dla jednych było to wybawieniem, gdyż mieszkanie i praca a także wypłata pozwalały jakoś żyć, dla innych za to obowiązki i zajmowane stanowiska przy gospodarstwie były nie do końca akceptowalne, czyli po prostu brać chęci do pracy.
   
   Historia i tajemnice, których jest pełno wzbudzają z każdą przeczytaną stroną coraz to większe zainteresowanie a także fascynację.
   
   Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie i genialnie napisana powieść o zamierzchłych czasach wzbudziła we mnie sporą ciekawość i poruszenie.
   
   Dodatkowo autor napisał tę książkę w taki sposób i takim językiem, że czytało się bardzo przyjemnie.
   
   Zastanawiałam się czy podejdzie mi książka o takiej tematyce i powiem Wam, że nie żałuję!
   
   A wręcz przeciwnie!
   
   Polecam ❤️

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Agata O. w dniu 2022-11-03

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Szarość tak ciężka i lepka, że oblepia nie tylko ciało, ale i duszę. Betonowe ściany bloków jak klatki z pozaciąganymi mentalnymi żaluzjami, w hipnotycznym marazmie przed ekranem telewizora w poszukiwaniu ucieczki i lepszego świata. Zawiedzione nadzieje, frustracje i rozczarowanie rzeczywistością- topione w oparach wódki i papierosowym dymie. Marzenia coraz bardziej rozwodnione, rozczłonkowane i przezroczyste. Odurzenie beznadzieją. Tak wygląda piętno PRL- u i pegeeru "odciśnięte w duszy"...
   
   .
   
   Mogłoby się wydawać, że ta treść rodem z pegeerowskich bloków, obór, ceglanych kominów i zatęchłych piwnic będzie tak samo szara, jak ten wszechobecny beton. I że ta szarość będzie opakowaniem dla równie szarej i nudnej treści. Nic bardziej mylnego.
   
   .
   
   Autor przenosi nas w przeszłość. Czasy dziwne, groteskowe, gdzie pod iluzją dobrobytu kryje się ułomność w nazywaniu prawdy i kłamstwa po imieniu. Kiedy intymność chowana jest pod szarym brudnym kocem, a chwile rodzącego się pożądania kradzione w kątach kotłowni. Kiedy uczuć nie nazywa się wprost, a wszystkim rządzi opacznie rozumiany racjonalizm. We wszystkim jest tyle samo sensu, co bezsensu, chociaż wszystko też ma swoją przyczynę i skutek. Dzięki "Niepowinności" wspomnienia przykryte grubą warstwą kurzu wynurzają się na powierzchnię. Mazurskiej wsi daleko do urokliwego miejsca wśród lasów, jezior i domków z czerwonej cegły. Miasto to białostockie Madro, gdzie kupić można wszystko lub nic, budki z zapiekankami i antykwariat z książkami na dworcu PKS. Bo "kto czyta, traktuje życie mniej dosłownie"...
   
   .
   
   Uderza realizm w kreowaniu miejsc i bohaterów. Jest to jednak podróż nostalgiczna, sensualna, refleksyjna i nieco oniryczna. Czuć szarość, brud, posmak beznadziei i marzeń, które tak samo szybko się rodzą, jak i umierają. Proza pełna metafor, wieloznaczności, wrażliwości, przewrotności oraz wyszukanej groteski Jestem zachwycona zarówno stylem, jak i treścią. Bardzo polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Kamila K. w dniu 2022-10-27

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Opowieść o obietnicach bez pokrycia i stopniowym pogrążaniu się w marazmie życia. Uciekaniem w alkohol i przyzwyczajeniem się do ciągłego krzyku. Piętnie, jakie zyskują dzieci za sprawą sposobu życia swoich rodziców. Bagatelizacji problemów i braku umiejętności rozmawiania o emocjach. Odwracaniu oczu, gdy jest to wygodne i podziałach społecznych.
   
   „Niepowinność" mówi o dorastaniu trójki dzieciaków w PGR-owskim świecie. Z dodatkiem surrealizmu i zatarcia granic tego, co realne. Jest to przede wszystkim opowieść o szukaniu siebie w świecie, gdzie społeczeństwo wywiera silną presję. Puste relacje dorosłych, ich uciekanie przed uczuciami i pogrążanie za sobą dzieci to sedno problemu. A obok tego mamy kłamstwa, jakimi karmi ludzi władza/zarząd. Ludziom żyje się źle, ale nie czują chęci zmiany. Wybierają alkohol i niezadowolenie, bo wierzą, że nic lepszego ich nie czeka. Uczą tego samego dzieci i sprawiają, że wybicie się z tego brudu zdaje się niemożliwe.
   
   Paweł Radziszewski posługuje się zgrabnym piórem, jakie pozbawione jest ozdobników, a jednak pełne jest piękna. Starannie kreśli sylwetki ludzi szarych, pozbawionych nadziei i tych będących źródłem stłumionych kolorów — młodszego pokolenia, w którym jeszcze tli się niezgoda na swój los. W swojej powieści przeprowadza skróconą wiwisekcję społeczeństwa lat dziewięćdziesiątych i pełna jestem uznania dla jego uważnego oka, które skupia się na detalach. Podoba mi się też dodanie do całości nieco surrealizmu, który uwypukla to, wokół czego autor się porusza. Było to dobre, ale niestety moje serce nawet nie drgnęło. I to jedyny minus, jaki dostrzegam, ale wynika z mocno subiektywnych preferencji, więc kierowanie się tym nie jest wskazane. Tym bardziej, że Radziszewskiemu udało się zainteresować mnie swoją wyważoną prozą.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 3 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję