Miecz Kaigenu

Dziś przychodzę do was z recenzją książki która jakiś czas temu przeżywała prawdziwe bum w mediach społecznościowych. Osobiście uważam, że całkowicie zasłużenie

Zaczynając od przepięknego wydania. Ta książka to prawdziwy majstersztyk. Cudowna klimatyczna okładka i barwione brzegi które wyglądają fenomenalnie. Jakość gra tu pierwsze skrzypce. Każdy szczegół jest tu zaplanowany i dopracowany. Ogromne brawa dla wydawnictwa @wydawnictwo_vesper

Miecz Kaigenu to historia która wciągnie was od pierwszych stron. Nie przejmujcie się jej objętością, książka czyta się sama. Na początku jest dość wymagająca mamy tu nazewnictwo oraz imiona typowe dla kultury wschodniej więc można się troszkę pogubić. Jest sporo bohaterów i dzieje się naprawdę dużo. Fabuła jest wielowątkowa, orginalna i niesamowicie ciekawa

Mamy tu do czytania z wojownikami lodu, którzy władają niezwykłą mocą.

Spiski i tajemnice o podłożu politycznym, są tu na porządku dziennym.

Wspaniałe osobowości w tym główną bohaterkę która ma ciekawy i niebanalny charakter. Bardzo dobrze wykreowane i barwne postacie.

Motyw walki i wojny.

Wątek rodziny ich relacji i roli w społeczeństwie.

Dużo wschodniej kultury którą coraz bardziej uwielbiam.

Polecam Miecz Kaigenu, jest to pozycja obowiązkowa tej jesieni.

Zawsze gdy widzę tak cudowne wydanie mam obawy, czy treść dorówna wysoko postawionej poprzeczce. Tak było również w przypadku obłędnie wydanej powieści „Miecz Kaigenu” M.L. Wang osadzonej w świecie przypominającym feudalną Japonię przybraną w fantastyczną szatę. I uwierzycie, jak Wam powiem, że mój zachwyt nad fabułą tej pięknej, chwytającej za serce, złożonej i dojrzałej opowieści był jeszcze większy?

Powieść porusza pod każdym możliwym względem łącząc w sobie elementy epickiej sagi rodzinnej z dramatem wojennym, bo mimo osadzenia w świecie fantastycznym, traktuje na bardzo realne tematy związane z manipulacją władzy, wpływem propagandy na życie ludzi, a także siłą i determinacją jednostek walczących o prawdę i przede wszystkim o przeżycie.

Autorka stawiając nie na widowiskowe sceny walki (których też oczywiście nie brakuje),ale przede wszystkim na życie i emocje bohaterów, na skomplikowane relacje pomiędzy nimi warunkowane nierzadko tradycją, honorem i powinnością angażuje czytelnika w ich losy bez reszty. Każda bitwa, zarówno ta fizyczna, jak i emocjonalna rozgrywa się o horrendalnie wysokie stawki.

Najsilniejszy ładunek emocji do powieści wnosi Misaki Matsuda, posłuszna żona i dobra matka, która swą wojowniczą, wręcz awanturniczą przeszłość chowa pod deskami podłogi i w najgłębszych zakamarkach umysłu. Jej relacja z mężem jest jak starcie góry lodowej z uśpionym wulkanem, który w końcu wybuchnie.

Młody wojownik Mamoru, syn Misaki, jest symbolem utraconej wiary i beztroskiej niewinności dzieciństwa. Zagubiony w obliczu upadających filarów swojej dotychczasowej egzystencji i zwątpienia we wszystko, w co wierzył próbuje na powrót poskładać siebie, swoją tożsamość. Chwila próby nadejdzie szybciej, niż ktokolwiek w Imperium Kaigenu karmiącym obywateli złudnym poczuciem bezpieczeństwa mógłby się spodziewać.

Nie jest to zdobiona różem i lukrem fantastyczna opowieść, a prawdziwie realistyczna, przedstawiona surowo i z wielką intensywnością rzeczywistość bohaterów, której odbicie możemy znaleźć we współczesnym świecie. W manipulowaniu obywatelami przez władzę, w brutalności trwających wojen, w których życie często tracą ci najbardziej bezbronni i w końcu w próbie podniesienia się ze zgliszcz, gdy straciło się niemal wszystko.

Smuci fakt, że Autorka postanowiła nie kontynuować wykreowanego w tak niesamowicie wiarygodny sposób fikcyjnego świata, bo każdy kolejny tom przyjęłabym z najszczerszym entuzjazmem.

Najlepsza książka przeczytana w tym roku to...?

⚔️

"Miecz Kaigenu" M. L. Wang zdecydowanie plasuje się w mojej topce. Książka wzięła szturmem polski rynek - zarówno ze względu na oprawę graficzną, jak i treść. Na okładkę w wykonaniu @dominikbroniek nie sposób się napatrzeć, a brzegi zachwycają. 

A jak wypada środek?

⚔️

Powiedzieć, że ta książka zawojowała moim sercem, to jak nie powiedzieć nic. Rozciągnęłam czytanie jej na ponad dwa tygodnie, bo nie chciałam się z nią rozstawać.

"Miecz Kaigenu" to opowieść o Misaki, która chciała być wojowniczką, a została żoną i matką.

O Mamoru, na którego barkach leży wielka odpowiedzialność.

O Takeru, który jest zimny jak lód, którym włada.

To historia o rodzinie, poświęceniu, męstwie; o wojnie i o żałobie; o miłości i o przyjaźni. O Szepczącym Ostrzu, magii żywiołów i istocie życia.

Historia Misaki poruszyła mnie do głębi - nie każda kobieta czuje się stworzona do roli matki. Misaki niekoniecznie chciała nią być, nie miała jednak wyboru. Podróż, jaką przebyła, jej przemiana, wzrost - to było coś niesamowitego. Z wypiekamy na twarzy czytałam jej historię i nie skłamię mówiąc, że częściowo się z nią utożsamiałam.

Co ciekawe, "Miecz Kaigenu" nie jest skonstruowany tak jak większość historii tego typu: tu mamy początek, przedstawienie postaci, ich historie. Potem - wielkie bum i bitwa. A potem? Podnoszenie się, przeżywanie strat, trwoga o przyszłość. To bardzo ciekawy zabieg.

To nie jest łatwa lektura, choć napisana jest przystępnym językiem. Tu serce się kraje, łzy płyną po policzkach i nie wiadomo, czego jeszcze się spodziewać. 

Choć niektórym nie do końca podobało się zakończenie, mnie bardzo przypadło do gustu i niczego mi nie zabrakło. 

Jeśli "Miecz Kaigenu" jeszcze nie znajduje się na Waszej liście do przeczytania - wpiszcie go tam jak najprędzej. Ja nie mogę się doczekać kolejnej książki autorki.

🌺🌸 Ten przepiękny opasły pączek chwilę mi zajął przyznaję. W końcu nie codziennie sięgam po książkę mającą ponad siedemset stron. Moja przygoda z Mieczem Kaigenu była pełna wzlotów i upadków, ale mimo to każda chwila spędzona z tą historią przyniosła mi literacką satysfakcję. Spróbuję wam krótko wyjaśnić, dlaczego.

🌺🌸 Kocham rozbudowane, wielowątkowe sagi rodzinne. Gdy do tego dochodzi osadzenie fabuły w klimacie przypominającym erę Edo z dziwnie współczesnym twistem, wiem, że ta książka skradnie moje serce – i dokładnie tak stało się w tym przypadku. Miecz Kaigenu - to przede wszystkim opowieść o miłości, ale nie tylko tej między kobietą a mężczyzną. To historia miłości do dziecka, mimo przeciwności losu, miłości do rodziny, która nie jest idealna, oraz o patriotyzmie i szacunku dla przeszłości. Jednak najważniejszą postacią w tej opowieści jest Misaki, żona młodszego syna rodu Matsuda. Obserwując różnorodne wydarzenia z jej życia, trudno jej nie pokochać. Jest pełna emocji i wewnętrznej siły, co sprawia, że nie sposób nie podążać za nią z zainteresowaniem.

🌺🌸 Wang stworzyła niesamowity świat. Wszak nie w każdej historii fantasy bohaterowie z jednej strony władają magią wody i lodu nader tego śmiało walczą na miecze by za chwilę korzystać z komórek jak i internetu. To połączenie nie każdemu się spodoba przecież jest to bardzo śmiałym przełamaniem trendu. Jednak jeżeli dacie się porwać tej historii odkryjecie magię jej unikalnego charakteru. Miecz Kaigenu próbuje jednocześnie pogodzić fanów fantasy ale i śmiało zachęca do siebie miłośinków science fiction. A do tego nikt tutaj nie jest moralnie czarno biały. Każdy z bohaterów tej powieści ma swoje ograniczenia, nie jest wszechmocny przez co jest niesamowicie unikatowy i ludzki. To sprawia że jeżeli tylko porwie was ten pomysł ręczę że ta historia przypadnie wam do gustu.

🌺🌸 Niestety, mam wrażenie, że ta książka padła ofiarą klątwy opasłych tomów. Niektóre sceny były dla mnie zbyt rozwleczone, co momentami powodowało, że zaczynałam się nudzić. Ile razy bohater może roztrząsać te same wewnętrzne dylematy? Właśnie dlatego musiałam zrobić sobie przerwę w trakcie czytania – nie chciałam zepsuć sobie przyjemności z odbioru tej historii. Po tygodniu wróciłam do niej z nową energią i dokończyłam ją z prawdziwą satysfakcją.

⠀

🌺🌸 Podsumowujac jeżeli szukacie klasycznej histori osadzonej w czasach feudalnej Japoni możecie się od tej książki nieco odbić (po prostu nie o to w niej chodzi) ale jeżeli szukacie powieści która śmiało bawi się tropami i serwuje odbiorcy świeże i nieoczywiste podejście do przedstawionego świata wtedy naprawdę można się tutaj dobrze bawić. Fani długich wędrówek będą zachwyceni ale ci którzy męczą się powyżej 300 stron mogą tu kilka razy zdecydowanie ziewnąć.

„Miecz Kaigenu” to książka, która chodziła mi po głowie od jakiegoś czasu. Piękne wydanie dodatkowo zachęca, aby poznać tą historię. Trzymając dzieło M. L. Wang czułam wartości, które przytaczała, zapach kwitnącej wiśni, prawdziwe demony powieści są niepokojąco znajome, propaganda, militaryzm, czy nierówności społeczno-ekonomiczne. Nie czekałam zbyt długo i zaczęłam ją czytać, oddając temu zajęciu każda wolną chwilę, dzięki czemu stałam się częścią historii. To brutalna, pełna niepokoju, intensywna, rozgrzewająca serce, satysfakcjonująca opowieść fantasy. Napisanie tej recenzji zajęło mi trochę czasu, nawet w tej chwili zastanawiam się, w jaki sposób przekazać wszystkie uczucia, jakie towarzyszyły mi podczas lektury.

Akcja książki „Miecz Kaigenu” rozgrywa się w odległym Kaigen, pozornie zacofanej wiosce, zaniedbanej i zapomnianej, trzymającej się tradycyjnych sposobów i wartości kultury wojowników, które nie są już szanowane ani pamiętane. Główną bohaterką książki autorstwa M. L. Wang jest Misaki, kobieta, która porzuciła walczącego z przestępczością młodzieńca, aby ustatkować się w roli posłusznej żony szanowanej rodziny. Jest matką, której dni bycia wojowniczką minęły, zmaga się z poczuciem obowiązku, próbując pogodzić przeszłość z teraźniejszością. Poślubiła człowieka należącego do jednego z potężnych starych rodów. Takie połączenie potężnych rodzin poprzez aranżowane małżeństwa było tradycją przestrzeganą w celu zapewnienia ciągłości rodu. Rolą Misaki było rodzenie wielu męskich potomków. Mamoru jest czternastoletnim synem Misaki, pragnął tylko jednego, chciał zostać doskonałym wojownikiem i bronić ojczyzny. Chłopiec nabiera podejrzeń, że nie wszystko wygląda w taki sposób, jak przedstawia władza Imperium. Czy można bronić czegoś, co zbudowane jest na kłamstwie? Czy Misaki chwyci za miecz i stanie do walki?

„Miecz Kaigenu” pojawia się znikąd i skrada czytelnikowi serce, sprawi, że zostanie pochłonięty przez każdą stronę. Dużym atutem, o którym muszę wspomnieć jest rozwój postaci, duże wrażenie wywarła na mnie Misaki, poprzez wiele retrospekcji stajemy się świadkami jej przełomu. Z początku była porywczą nastolatką, następnie ta bezczelność gdzieś zniknęła, zwinęła się w kłębek ustępując pozycji dobrej żony, jak ptak hodowany w klatce, zbyt zniewolony, by latać, nawet gdy drzwi zostaną otwarte. Misaki była zmęczona i przytłoczona słuchaniem męża, ciężarem jego woli miażdżącej ją coraz bardziej, pilnowaniem swojego miejsca. To wszystko podcinało jej skrzydła, a przecież była wojowniczką, nie zabawką, nie potulną myszką. Zmiany zachodzące w Mamoru dotyczącego wszystkiego, w co wierzył, były zdumiewające. Przedstawienie jego rozwoju, w walce i determinacji w życiu, można przyrównać do znaczenia jego imienia. Oznacza ono „chronić” było czymś, co niezwykle mi się podobało, ten symbolizm chwycił mnie za serce. Bohaterowie w tej powieści uczą stawiania czoła trudnościom i jak ważne są rodzina, przyjaźń, miłość, dorosłość i rodzicielstwo w obliczu katastrofy. „Miecz Kaigenu” pokazuje, jak bardzo M. L. Wang jest utalentowaną autorką, bez wysiłku sprawia, że bohaterowie stają się wyjątkowe, prawdziwe. Niezwykle podobały mi się sceny walki, w której nie tylko zaangażowana była stal, ale także magia.