Miecz przeznaczenia. Wiedźmin. Tom 2

Sapkowski, dobrze wie jak prowadzić fabułę, dobrze kontynuuje i ma na to pomysł. Wszystko spójne ciekawe. Czekam z niecierpliwością, aż będę miał chwilę wolnego czasu i zacznę czytać dalej, bo tak mnie, pochłonęła książka. Jedyna wada to to, że autor wprowadza za dużo bohaterów oraz troszkę można się pogubić. Grałem najpierw w grę, lecz teraz dopiero dzięki książce mogę sobie wyobrazić, jak to naprawdę wygląda i jest to o wiele bardziej skomplikowany świat niż ten z gry czy filmu. Mam nadzieję, że z Ciri będzie wszystko dobrze, bo jest to moja ulubiona postać w książce. Oby Jaskra było jak najmniej, bo jest irytujący.

Ulubiona seria, świetny klimat i genialne historie. Ciężko się oderwać !

Książkę bardzo dobrze się czyta. Polecam wszystkim, którzy lubią tego typu tematykę. Wydanie nowe i schludne.

Dobre fantasy

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Bardzo dobra pozycja okiem fana, serdecznie polecam ;)

Świetny zbiór opowiadań. Można przeczytać tylko tą książkę, ale jest to też świetny wstęp do serii. Genialnie wykreowany świat i bohaterowie. (No i okładka nieziemska). Bardzo polecam!!

Troche gorsza od '' ostanie życzenie '' ale nadal trzyma poziom

fajna ksiazka!! Polecam! Dla calej rodziny!! Dobrze napisana!

Po przeczytaniu tej książki wiem, że "Wiedźmin" ma tendencję wzrastania. Jest to idealne wprowadzenie do sagi i przygód wiedźmina. Przez serial miałam zepsute pierwsze opowiadania - wiedziałam co się tam będzie działo. Jednak się zaskoczyłam. Główny wątek, polowanie na smoka było zachowane, jednak całe budowanie akcji, zupełnie inne. Z całą pewnością - książka zaskakuje, pojawia się tam humor i sarkazm(szczególnie ze strony Jaskra). Jest lepsza od poprzedniczki. z całą pewnością godna polecenia. Jeden minus, dialogi. Tak jak w poprzedniczce, krótkie, bez szczegółów. Mimo wszystko widać w tym tomie opowiadań poprawę pióra.

"Trochę poświęcenia" najlepszy rozdział w książce jak dla mnie historia mega. Cała książka to arcydzieło tak jak cała seria.

Jestem ogromną fanką twórczości Andrzeja Sapkowskiego, szczególnie jeśli chodzi o cykl o Wiedźminie. Po drugi tom "Wiedźmina", czyli po "Miecz przeznaczenia" sięgnęłam z wielką niecierpliwością. Jeszcze nie zaczęłam czytać, a już czułam, że będzie czekać mnie naprawdę wiele miłych i arcyciekawych chwil spędzonych na czytaniu tej fantasy. Zastanawiacie się, jakie są moje wrażenia? Otóż w ogóle się nie zawiodłam. Andrzej Sapkowski to dobra firma wykonał naprawdę świetną robotę.

Książkę przeczytałam bardzo szybko, niemal jednego wieczoru połknęłam ją w całości. Było tak ciekawie, tajemniczo i barwnie, że nie mogłam oderwać się ani na chwilę. Moim zdaniem, drugi tom lepszy niż pierwszy. Akcja cały czas pędziła naprzód, a postaci były wykreowane niezwykle ciekawie i barwnie. Czytając tę książkę, moja wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach, wszystko było tak soczyście opisane, że w mojej głowie pojawiały się po prostu konkretne obrazy, niemal tak jakbym oglądała film. "Wiedźmin" to książka, która ma w sobie wszystko to, co powinna zawierać kompletna książka z gatunku fantastyki. Jest magia, są różne stwory (takie jak smoki), czy przedmioty, które są po prostu zaczarowane. Jest też dużo walki, ale nie tylko tej fizycznej. Sapkowski daje nam możliwość zajrzenia jakby do wnętrza tytułowego Wiedźmina, gdzie toczy się walka między tym, co nadludzkie a tym, co określa każdego człowieka. Mamy możliwość przyglądania się temu, jakie decyzje ON podejmuje, jak walczy z różnymi dylematami.

"Miecz przeznaczenia" to sześć różnych opowieści, które niosą za sobą przesłanie, dają nam morał. Powieść napisana jest bardzo dobrym, barwnym językiem. Styl, jakim posługuje się autor, jest niezwykle wciągający, tak bardzo, że momentami zapominałam o tym, co dzieje się dookoła, byłam po prostu w tym magicznym świecie i razem z Geraltem przemierzam te krainy.

Być może jestem bezkrytyczna, ale tak naprawdę nie zauważyłam żadnych szczególnych wad w tej powieści. No, może jedną. Książka za szybko się skończyła.

Książki Sapkowskiego o Geralcie z Rivii to według mnie nie tylko najlepsze książki fantasy w Polsce. Moim zdaniem to również najlepsza tego typu literatura na świecie. Wspaniale napisana główna postać przemierza tu niesamowity świat przedstawiony. Nie jest ON jednak tak ugładzony jak w innych opowieściach tego typu, ale brutalny i pełny grozy. W drugim tomie historii o mieczu pojawiają się też moje ulubione postaci poboczne, czyli Jaskier lub Yennefer. Według mnie to jedna z lepszych i lepiej napisanych przygód Geralta, gdzie pojawia się nawet smok. Nie brakuje tu także charakterystycznego humoru, który równoważy mroczną opowieść.

Powieść o wiedźminie jak zwykle na plus. Wciągająca opowieść o przygodach wiedźma którego wszyscy uwielbiamy. Jedyny minus to sama książka, bardzo cienkie kartki, łatwo o przedarcie. Tekst miejscami się potrafi rozmazać pod pod palcem gdy się dotknie. Ale po za tym, według mnie książka warta kupna do kolekcji

Znakomity zestaw opowiadań, fantastycznie eksplorujący uniwersum Wiedźmina. Dłuższe opowiadania względem pierwszego tomu pozwalają bardziej pobyć w świecie Białego Wilka, a dzięki ukierunkowaniu historii na bardziej emocjonalne tony, owy świat chłoniemy jeszcze bardziej niż w "Ostatnim życzeniu". No i miło, że Sapkowski w dużej mierze rozszerzył rolę Jaskra, który pojawia się tutaj w niemal każdym opowiadaniu.

Twórczość Andrzeja Sapkowskiego uwielbiam od czasów szkoły średniej, kiedy to po raz pierwszy sięgnąłem po jego pierwsze opowiadanie opowiadające o białowłosym zabójcy potworów, który odczarować miał księżniczkę zmienioną w strzygę. Spośród wszystkich dzieł napisanych przez Sapkowskiego najbardziej właśnie lubię ten zbiór opowiadań, gdyż historie, które autor mi w nim przedstawił, zachwyciły mnie: fabułą, dialogami oraz świetnie napisanymi bohaterami z krwi i kości. Jeśli szukacie dobrej polskiej literatury fantasy, to zdecydowanie musicie sięgnąć po ten tytuł. Gorąco go polecam!

Sapkowski jest mistrzem i nikt mnie nie przekona, że jest inaczej. Każde słowo z tej książki, dosłownie spijałam i analizowałam z zachwytem. Jako ogromna fanka literatury, w szczególności fantastycznej, jestem pod ogromnym wrażeniem całego wykreowanego przez tego autora świata i tych niebanalnych postaci - co jedna, to bowiem lepsza. Przygody Geralta czytałam właściwie z zapartym tchem zarówno przy pierwszym podejściu, jak i teraz - przy drugim, gdy odświeżam sobie całą serię. Moim zdaniem to lektura obowiązkowa dla każdego, kto poszukuje wybitnego świata fantastycznego, w którym każdy najmniejszy aspekt został przemyślany i dopracowany.

"Miecz przeznaczenia" to drugi tom opowiadań o Geralcie z Rivii. W przeciwieństwie od "Ostatniego życzenia" zawiera bardziej rozbudowane teksty, które pozwalają na lepsze poznanie uniwersum kreowanego przez Sapkowskiego. Książkę przeczytałem po raz trzeci, a jednak dalej potrafi wciągać i pobudzać wyobraźnie. Zawarte w niej opowiadania niosą ze sobą ciekawe morały, a występujące w nich postacie nie są czarno-białe. Podsumowując, nieprzerwanie od 19 lat "Miecz przeznaczenia" pozostaje moim ulubionym tomem przygód Wiedźminie.

Opowiadania, które doprowadzają mnie do łez. Dodam, że ze śmiechu. Żeby jednak nie mówić, że jest zawsze tak kolorowo - niosą ze sobą duży ładunek emocjonalny i w sposób oczywisty można przełożyć sytuacje ze świata opowiadań na rzeczywistość. Cięty język, świetnie skonstruowani bohaterowie i wciągające historie sprawiają, że nie mogę się oderwać, nieważne który raz już czytam (a było tego sporo). Uwielbiam ten rodzaj humoru, jednak warto mieć na uwadze, że nie każdemu może on przypaść do gustu. Niemniej jednak, zwyczajnie warto znać!

Kto przeczytał "Ostatnie życzenie" Sapkowskiego i zachwycił się jego talentem opisywania świata fantasy, ten sięgnie po "Miecz przeznaczenia" z wielką radością i co najważniejsze nie rozczaruje się! Również ta pozycja jest pisana świetnym językiem, gdzie raz płaczemy ze wzruszenia, a raz ze śmiechu. Książkę czyta się szybko ze względu na ciekawe opisy i chęć dowiedzenia się co wydarzy się dalej w świecie Wiedźmina. Jestem już na końcu tej opowieści, jednak na półce czeka kolejny tom do rozpracowania. Mam wrażenie, że każdy kolejny będzie mnie wciągał jeszcze bardziej!

''Miecz Przeznaczenia'' Andrzeja Sapkowskiego moim zdaniem to jeden z lepszych tomów Wiedźminskiej sagi. Luźno związane ze sobą opowiadania wrzucone w jeden to czyta się bardzo przyjemnie. Jednym z najlepszych aspektów tej części jest to, że główny bohater nie dość, że sam jest barwną postacią, to spotyka ich od groma. W momencie, w którym pojawiają się osoby powiązane z Geraltem, pojawiał mi się uśmiech na twarzy. Jeśli jesteście miłośnikami fantasy, jeśli szukacie wciągających, pełnych przygód historii to opowieści Andrzeja Sapkowskiego są idealną propozycją.

Ta książka to prawdziwa klasyka gatunku. Dostajemy opowiadania, które są napisane naprawdę dobrze, autor utrzymuje swój wysoki poziom. Dostajemy tutaj nie tylko ciekawą fabułę, ale także świetnie wykreowane postacie. Miałam wcześniej lekkie obawy, czy Sapkowski potrafi pisać dobre postaci, ale na szczęście okazały się one bezpodstawne. Dostajemy więc bohaterów barwnie napisanych, pełnych emocji, przeróżnych cech charakteru. Jeśli więc macie ochotę na naprawdę świetną powieść, to koniecznie dajcie szansę autorowi.

Po popularności gry i serialu, w końcu postanowiłam odświeżyć wiedzę. Nie żałuję ani minuty spędzonej na czytaniu.

Prozę Andrzeja Sapkowskiego uważam za klasykę polskiej fantastyki i jestem przekonana, że to nie jest opinia na wyrost. „Miecz przeznaczenia” dowodzi bowiem, że wiedźmińskie uniwersum jest wytworem wybitnym przez wzgląd na cięty, ale trafny język, doskonale prowadzoną narrację i przemyślaną kreację bohaterów, których nie sposób nie polubić i którzy pozostają z czytelnikiem na dłużej. Bez wątpienia „Miecz przeznaczenia” to zbiór opowiadań, po który warto sięgnąć zarówno wtedy, gdy jest się fanem fantastyki, jak i wówczas, gdy obejrzało się serial lub zagrało w grę i odczuwa ogromny niedosyt. Gwarantuje wspaniałą rozrywkę, ale także intelektualną ucztę dla tych, co lubią błyskotliwe dialogi.