Maleńka

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🌸 "Maleńka" autorstwa Anny H. Niemczynow, to pełen emocji romans obyczajowy, który mnie zachwycił.

🌸 Zofia to czterdziestoletnia kobieta, która ma za sobą nieudane małżeństwo, a z niego córkę Lilkę, która jest dla niej całym światem.

Kolejny mąż, który jest architektem nie akceptuje jej córki z poprzedniego małżeństwa, co rzutuje na relacje pomiędzy małżonkami.

Gdy córka Zofii wchodzi w dorosłość kobieta postanawia zabrać ją w podróż życia do Ameryki. Tam Zofia poznaje młodego kardiologa Oliwera, dzięki któremu spojrzy na swoje życie z innej perspektywy.

Co czeka matkę i córkę za oceanem?

Czy Zofia znajdzie w sobie siłę, by zmienić swoje życie?

🌸Panią Anię cechuje niezwykła wrażliwość, a to doskonale widać w jej książkach. Jest niezwykle pozytywną osobą, i uwielbiam oglądać jej profil na instagramie, gdyż jej uśmiech zawsze poprawia mi humor. Dlatego po jej książki sięgam z wielką przyjemnością, a ostatnia z nich "Uśpione namiętności" była fenomenalna, dlatego byłam naprawdę podekscytowana jej kolejną powieścią.

Ta historia mną wstrząsnęła i poruszyła do głębi.

Lubię czytać mądre i życiowe powieści, które ukazują dylematy zwykłych ludzi, z którymi sami możemy się utożsamiać. To sprawia, że są tak prawdziwe i zmuszają do refleksji, oraz pokazują co w życiu jest tak naprawdę ważne. Po przeczytaniu tej książki jestem rozbita wewnętrznie głównie z powodu zakończenia, które złamało mi serce, i jedna myśl przychodzi mi do głowy "Żyj tak, jakby jutra miało nie być". Już poleciłam tą książkę mamie i koleżankom, i mam nadzieję, że im również się spodoba.

Jeśli lubicie książki obyczajowe i nie mieliście jeszcze okazji zapoznać się z twórczością autorki, to koniecznie musicie to nadrobić.

Według mnie to jedna z tych książek, po które najchętniej sięgają kobiety, a aż by się chciało poczytać opinie mężczyzn. Bardzo dobrze napisana historia kobiety, którą spotkało wiele zawodów w życiu prywatnym i postanowiła się nie poddawać. Niby nic odkrywczego, a jednak nie zauważyłam w tym wypadku wpadania w utarte koleiny i przewidywalne z góry sytuacje. Czytało mi się ją świetnie i mimo że nie opowiada o jakichś niesamowitych wydarzeniach, to jest w niej coś niezwykłego. Polecam. Można przeczytać w kilka wieczorów i nieźle się wciągnąć.

Ta przepiękna okładka zawiera bardzo emocjonalne wnętrze.

Zofia ma za sobą zupełnie nieudane małżeństwo. Jedyne co w nim pozytywnego to córka, której kobieta stara się zapewnić lepsze życie oraz pełną rodzinę. W jej 18 urodziny matka zabiera dziewczynę w wymarzoną podróż do Stanów Zjednoczonych. Ta wyprawa miała być prezentem dla córki, stała się jednak także pewnego rodzaju rozliczaniem z przeszłością dla Zofii. Kobieta dzięki temu, czego doświadczyła w USA zupełnie inaczej spojrzała na swoje życie. Dostrzegła jego wady i zalety, ale przede wszystkim zrozumiała co jest naprawdę ważne.

Autorka napisała swoją powieść nie narzucając nic czytelnikowi. Przedstawiła różne perspektywy i punkty widzenia. Dała dzięki temu przestrzeń do refleksji. Sama błąkałam się we mgle własnych przemyśleń. Raz stałam ramię w ramię z główną bohaterką, by za chwilę wytykać jej błędy. Nawarstwienie wszystkich przykrych sytuacji w związku podkopało pewność siebie Zofii, pogłębiając zazdrość. Wszystko to odebrało jej poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości. W kobiecie pokutował zakorzeniony jeszcze w dzieciństwie, spaczony obraz relacji rodzinnych przez co sama zaczęła zapętlać się we własnych czynach.

Język jest bardzo przyjemny, szybko absorbuje uwagę czytelnika. Dzięki temu, mimo trudnej tematyki tę książkę czyta się bardzo szybko. Jeśli lubicie życiowe, nielukrowane historie to zachęcam Was do sięgnięcia po ten tytuł.

"Maleńka" to powieść bardzo wzruszająca i zmuszająca do refleksji nad swoim życiem.

Poznajemy Zofię, tłumaczkę literatury, która mieszka z córką i mężem w Niemczech. Kobieta ma za sobą nieudane pierwsze małżeństwo i teraz jest żoną przystojnego architekta Leona Abramowicza. Mężczyzna według innych ludzi uchodzi za ideał. Ich małżeństwo wydaje się bajkowe, a oni wydają się rodzinką jak z obrazka. Jednak Zofia ma za sobą nieprzepracowane traumy z przeszłości i w jej domu są bardzo napięte relacje rodzinne, a atmosferę panującą między małżonkami można kroić nożem. Okazuje się też, że Leon nieakceptuje swojej pasierbicy. Życie na emigracji nie jest łatwe dla Zofii, a ona marzyła tylko o pełnej rodzinie dla swojej córki i domu pełnym miłości. Gdy Julia kończy osiemnaście lat Zofia proponuje córce jako prezent urodzinowy wspólną podróż po Stanach Zjednoczonych. Matkę i córkę czeka niezapomniana przygoda. A co stanie się, gdy w życiu Zofii stanie na drodze młody i przystojny kardiolog Oliwer Prinz?

Jeśli jesteście ciekawi, co wydarzy się na wakacyjnym wyjeździe matki i córki to przeczytajcie tę książkę. Gwarantuję Wam, że nie pożałujecie ani chwili z tą książką.

Genialna fabuła i ciekawie wykreowani bohaterowie. Uwielbiam czytać takie mądre i wartościowe powieści. Autorka tą historią pokazuje nam z czym wiążą się nieprzepracowane traumy z przeszłości. Poznajemy ogromną miłość matczyną, która powoduje kryzys małżeński. Przekonacie się jak ważne w budowaniu relacji i bliskości są szczerość i rozmowa. Autorka zabiera nas w piękną podróż po Stanach Zjednoczonych, a jednocześnie pomiędzy kartkami tej książki przemyca ważne tematy oraz mądre słowa. Czytając tę książkę śledziłam losy bohaterki i przeżywałam jej emocje. Autorka zmusza czytelnika do przemyśleń i refleksji nad życiem. Każdy popełnia błędy, a jego doświadczenia życiowe to indywidualna sprawa. Autorka napisała książkę z przesłaniem, by nie oceniać cudzych motywacji. Nie krzywdźcie innych nie znając ich historii. Przekonacie się też, że warto żyć tu i teraz, bo powtórki nie będzie. Dopóki żyjemy możemy wszystko. Zakończenie powieści rozwaliło mnie emocjonalnie i pojawiły się łzy.

Jestem zachwycona i czekam na kolejne powieści spod pióra autorki.

Polecam!

BRUNETTE BOOKS

Kolejny raz mam zaszczyt opowiedzieć Wam o książce jednej z moich ulubionych autorek oraz mojej imienniczki, którą podziwiam całym sercem, a mowa o Annie H. Niemczynow. Staram się każdej recenzji napisać, że książki autorki to według mnie taki przewodnik dla każdej kobiety (bez względu na wiek), ale i dla mężczyzn (żeby może lepiej zrozumieć kobiecy umysł, ale i dla innych prywatnych spraw). Dzisiejsza recenzja dotyczy książki „Maleńka” którą pokochałam całym sercem. Nie ma chyba książki Ani która nie poruszyła mojego serca. Opisów książki jest pełno w internecie, więc kochani zachęcam do przeczytania, bo wtedy dowiecie się wstępnie, z czym przyjdzie się „zmagać”. Napisałam zmagać, bo wśród osób, które wezmą tę pozycję w dłonie mogą wrócić to przeżyć z przeszłości, które nie są godne naśladowania lub o których wstyd mówić.

Tym, co do mnie przemawia za książkami autorki to jest to, że czerpie inspiracje ze swojego życia, z przygód, których doświadcza, błędy, jakie popełnia oraz sukcesy, jakie zdobywa. Każda książka jest 100% autentyczna a to dlatego, że widzę jakąś cząstkę siebie, widzę kawałek swojej drogi, jaką przeszłam i przechodzę, a o jakich drogach jeszcze nie słyszałam/widziałam, lecz mogę mieć je na uwadze. „Maleńka” to książka o kobiecie, która w wieku 40 lat stoi na rozstaju drogi, która zmaga się z wieloma przeciwnościami losu, lecz, czy odnajdzie w tym wszystkim siebie? Rodzinę a co najważniejsze, ile będzie w stanie poświęcić dla córki, którą kocha najbardziej na świecie. Ile jest osób, które są w związkach, w których „miesiąc miodowy” jeszcze dobrze się nie rozpoczął, a pękł, jak bańka mydlana? Ile jest osób, które mając dziecko tworzą nowy dom z nowym partnerem, który nie akceptuje naszego dziecka? Ile jest osób, które bez względu na to jakby się starały to natrafiają na barykadę w postaci pogorszenia się relacji w związku? Co najważniejsze według mnie, ile jest osób, które przez byłych, jak i obecnych partnerów mają niską samoocenę? I na koniec (choć mogłabym wymieniać jeszcze kilkaset takich pytań), jak bardzo traumy z dzieciństwa, jakich doświadczyłyśmy ze strony rodzica mogą wpłynąć na dzisiejszą mnie?!

Książka pokazała mi, żebym dbała o każdy dzień, jaki jest mi dany do tego, żeby kochać i być kochaną, żeby nie marnować czasu na to, co było, lecz skupić się na tym, co jest, zawalczyć o godność osobistą i uczuciową, oderwać się od toksycznych ludzi, których miało się za przyjaciół, tylko dlatego, że mówili mi to, co myśleli, że jest mi potrzebne do życia, celebrować każdą sekundę z moją rodziną, a tym bardziej pokazać własnej córce, że jest kimś najważniejszym na tym świecie i tylko od niej zależy, jaką drogę wybierze i zapewnić, że zawsze, ale to zawsze będę ją wspierać. Kto powiedział, że po 40 już nic na nas nie czeka? Kto powiedział, że kobieta powinna szanować męża bez względu na to, jaki jest dla nas? Kto powiedział, że kobieta powinna poświęcić się pielęgnowaniu domu i całego tego ogniska.

Książka zdecydowanie zasługuje na to, żeby zarwać noc, podarować naszej córce, ale i synowi, koleżance, partnerce czy komu chcecie, ponieważ może pomóc zrozumieć kilka takich spraw życiowych, jakim jest szacunek i empatia do drugiego człowieka, to że w związku jesteśmy oboje nie tylko ja, to że po 40, jak i 50-ce można realizować marzenia itd.

Gratuluję autorce kolejnej fantastyczniej książki i z całą pewnością mogę napisać, że kiedyś podaruje własnemu dziecku.

Kolejna niespodzianka to taka, że w aplikacji Empik Go możecie odsłuchać książkę w wersji audio lub przeczytać w wersji ebook. Zabierzcie ją ze sobą w podróż, na plaże, na rower czy bezsenną noc.

Pani Ania Niemczynow po raz kolejny napisała świetną książkę, która wciąga od pierwszej strony i nie pozwoli się odłożyć nawet na chwilę. Ostatnio w książkach szukam zazwyczaj wyrazistych bohaterów, emocji i trudnych tematów. Tutaj ukazane jest jak traumatyczne przeżycia z dzieciństwa mają wpływ na dorosłe życie. Jest to również książka o relacjach w małżeństwie.

Zofia to kobieta, która wyszła za maż po raz drugi. Pierwszy mąż pił i był to dla niej główny powód rozstania. Ze związku tego ma córkę, Julkę. Dziewczynka była dla niej całym światem. Wychodząc po raz drugi za maż myślała, że tym razem życie ułoży się i zazna trochę spokoju. Niestety, ale Leon od zawsze odtrącał córkę Zofii, a do tego na każdych imprezach, sylwestrach i spotkaniach z przyjaciółmi pił, co zawsze powodowało, że u Zofii budziły się demony przeszłości. Pewnego dnia kobieta postanowiła na tydzień wyjechać wraz córką do Stanów Zjednoczonych, gdzie w jej życie wkracza Oliwer Prinz. O dziwo nie przeszkadza mu, że Zofia jest nieco starsza od niego i ma dziecko. Jak dalej potoczą się losy bohaterów? Czy prawdziwe życie zaczyna się po czterdziestce? Czy główna bohaterka poświeci swoje małżeństwo dla nowej znajomości? Ile będzie w stanie zrobić dla swojej córki? Przekonacie się sami.

Pomimo, że główna bohaterka jest raczej smutną postacią, która od dziecka poszukuje mężczyzny, który da jej szczęście i będzie totalnym przeciwieństwem jej ojca, to bardzo ją polubiłam. Za jej przemyślenia, za wnioski, które wyciągała z tego co dzieje się w jej małżeństwie. Przez całą książkę zastanawiałam się jakie decyzję podejmie i z kim będzie chciała spędzić resztę życia. A może sama?

Uwielbiam styl pisania pani Ani, a w tej książce jest on wyjątkowy. Przed każdym rozdziałem znajduje się krótki wiersz, który sprawia, że książkę czuje się bardziej. Jest to również powieść, która skłania do refleksji i jeśli właśnie takie lubicie książki, to bardzo polecam „Maleńką”.

MALEŃKA to powieść o nieprzepracowanych traumach z przeszłości, o kłopotach małżeńskich, ale też o akceptacji siebie, trudnych wyborach i o odnalezieniu szczęścia.

Trochę się obawiałam tej książki, bo czytałam różne opinie na jej temat. Jednych zachwycała, drugich trochę mniej, a do której grupy ja należę? Całe szczęście do tej pierwszej .

Anna H. Niemczynow ma niesamowity talent do pisania powieść życiowych i do tworzenia bohaterów, z którymi możemy się identyfikować. Jej postacie nie są krystaliczne, tylko takie z wadami, dzięki czemu stają się prawdziwsze. Również problemy, które porusza autorka w powieściach nie odbiegają od realnego życia. Tak było i w tym przypadku.

Autorka tworzyła historię, od której nie mogłam się oderwać, chociaż przepełniła ją cierpieniem głównej bohaterki Zofii, książka nie przytłacza złymi emocjami, tylko skłania do refleksji.

Owszem, dużo tu przemyśleń Zofii, co sprawia, że fabuła momentami jest przegadana, ale akurat w tej historii musiała być taka. Aby w pełni zrozumieć poczynania kobiety, z czym się zmagała i jakie emocje nią targały.

W całej historii Zofii odnalazłam wiele wspólnego ze mną, dlatego powieść na długo zostanie w moim sercu . A to zakończenie? Szok! Ze zdumienia szeroko otwierałam oczy.

“Człowiek żyje tylko raz, tylko w swoim ciele i swoim umyśle”.

Zofia Wolant-Abramowicz ma czterdzieści lat, prawie dorosłą córkę z pierwszego, nieudanego małżeństwa, jest tłumaczem. Od paru lat jest żoną człowieka, który wydawał się być spełnieniem jej wszystkich marzeń. Jednak rzeczywistość, codzienność z Leonem nie do końca okazała się taka, jak by tego chciała. Zofię bardzo boli brak akceptacji męża jej ukochanej córeczki. Jakby tego mało, mąż wyraźnie ją ignoruje zwłaszcza w towarzystwie, bywa nieprzyjemny, lekceważy ją. Kobieta coraz trudniej to znosi. Osiemnaste urodziny córki stają się powodem by matka i córka razem wyruszyły w wymarzoną podróż po Stanach Zjednoczonych. Podczas wycieczki poznają Oliwiera, młodego, przystojnego kardiologa, który coraz mocniej wydaje się być zafascynowany Zosią.

Czy ta podróż zmieni coś w życiu Zosi? A może stanie się początkiem czegoś nowego? Moje kolejne bardzo udane spotkanie z twórczością autorki. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, niesie ogromne, sprzeczne emocje. Pani Ania czaruje słowem, naturalnie przekazuje życiowe prawdy, piękny, lekki, płynny, subtelny styl powodował ogromną przyjemność z czytania. Smutek miesza się z radością, choć tego pierwszego jest zdecydowanie więcej. Bohaterowie wyraźnie ukazani, to zwykli ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności. Każdy jest inny, autentyczny, nietuzinkowy, paleta przeróżnych osobowości. Zosia wzbudzała we mnie mieszane odczucia, nie do końca potrafiłam ją zrozumieć. To ciepła, serdeczna, mądra kobieta, która przez całe życie dobro innych przedkładała na własne. Jej marzenia, pragnienia zawsze były mniej ważne. Jednak ile można? Ile trzeba poświęcić i w imię czego? Leona nie polubiłam, to egoista i manipulator zapatrzony w siebie. Gdy grunt pod nogami zaczyna mu się chwiać, wtedy zaczyna dostrzegać, jak bardzo krzywdził najbliższe osoby. Czy jednak nie będzie za późno?

Nietuzinkowa, urokliwa opowieść, która motywuje do zmian. Autorka porusza szereg trudnych, złożonych problemów. Ukazuje jak bardzo nieprzepracowane traumy z przeszłości, mają wpływ na teraźniejszość. Pokomplikowane relacje małżeńskie, umiejętnie stwarzane pozory, stawianie innych przed sobą. Potrzeba wybaczenia, by móc z czystą kartą i spokojną głową ruszyć do przodu. Kruchość i ulotność życia, zwykła codzienność, tęsknoty, pragnienia. Trudne wybory i ich konsekwencje. Wzajemne zależności i oczekiwania wobec innych. Bezwarunkowa miłość do dziecka. Pozytywne nastawienie wobec świata i innych, każda z nas kobiet jest ważna, nie dla innych, ale dla siebie.

Mądra, wnikliwa, poruszająca, bardzo życiowa, dojrzała opowieść napisana ku przestrodze. Ukazuje jak ważna w życiu każdego z nas, jest umiejętność przebaczania. Daje do myślenia, zmusza do refleksji. Z całego serca polecam, Tatiasza i jej książki :)

Pani Anna kolejny raz czaruje słowami. 🥰 Jej powieści są pisane przez życie. Przepełnione skrajnymi emocjami, skłaniają do refleksji. Bije od nich ciepło, pozytywne spojrzenie na świat, ale także ogromne doświadczenie. 🩷

Tym razem autorka zainspirowana swoją niedawną podróżą po Stanach Zjednoczonych, napisała historię matki i córki. Kobiet, które zaznały już wiele.

•

Po trudnym okresie dzieciństwa i nieudanym małżeństwie, Zofia pragnie jedynie spokoju, miłości i poczucia bezpieczeństwa u boku mężczyzny, który będzie dbał o nią i jej małą córeczkę. Czy wymaga za dużo? Najwyraźniej szczęśliwe życie małżeńskie nie jest jej pisane. Kolejny związek, z wydawałoby się idealnym mężem, zaczyna się psuć. Zosia od zawsze miała wrażenie, że Leon nie potrafi pokochać jej córki. A z biegiem lat brak akceptacji widać gołym okiem. Zarówno Julka jak i przyszywany ojciec, nie potrafią nawet udawać, że są kochającą się rodzinką. Na dodatek Leon uwielbia być w centrum zainteresowania, otoczony wianuszkiem kobiet, bryluje w towarzystwie, co nie odpowiada Zofii. Kobieta poświęciła dla niego bardzo dużo, zostawiła przyjaciół i ojczyznę. A on nie umie spełnić choć jednej prostej obietnicy. Ileż to razy kłócili się z powodu alkoholu i imprez, na których on świetnie się bawił? Ile razy błagała, by obdarzył Julkę miłością i szacunkiem?

Zofia postanawia zabrać córkę w wymarzoną podróż. To będzie ich wspólny prezent urodzinowy. Wyprawa życia. Może tam odnajdzie w sobie siłę i zawalczy o własne szczęście?

•

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, ale nie jest to łatwa historia. 💔 Momentami denerwowała mnie postawa głównej bohaterki. Jej ciągłe wracanie do przeszłości, analizowanie każdego kroku, to jak naskakiwała dorosłej "maleńkiej". 🤷‍♀️

Każdy z nas dźwiga bagaż doświadczeń, większość przeżyła niejedno rozczarowanie i pewnie nie raz przebaczenie było jedyną drogą. Takie jest życie. I taka jest ta historia. ❤️‍🩹

•

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwoluna . ❤️

Ile razy stawiałyście czyjeś potrzeby nad własne? Zapewne niezliczoną ilość, prawda? A zastanawiałyście się, jak by to było choć raz postawić na siebie? Niby proste, ale dlaczego tak trudno jest nam to zrobić? Czy byłoby to szaleństwem? Być może. Ale czemu nie spróbować i sprawdzić co ma nam do zaoferowania los? Przecież każda z nas pragnie kochać, być kochana i zauważona. A w życiu wszystko jest możliwe...

Z każdą kolejną czytaną stroną "Maleńkiej" odnosiłam wrażenie, jakby ta powieść była napisana specjalnie dla mnie. Zapewniam Was, że nie tylko ja będę miała takie odczucia. Wy też to poczujecie. To, czego doświadczyła główna bohaterka, może spotkać każdą z Was. Tak łatwo utożsamiać się z Zofią i poczuć jej strach, obawy, pogubienie.  Wydaje się, że wszystkie jej problemy wzięły się z tego, że nie potrafiła przebaczyć, nosiła w sobie nieprzepracowane rany, stale rozdrapywała przeszłość. Nie powinna wchodzić w nowy związek, dopóki nie rozliczyła się z trudnym dzieciństwem i nieudanym małżeństwem. 

Anna Niemczynow w przepiękny sposób przedstawiła relację między matką a córką. Widzimy jak silna i bezwarunkowa potrafi być miłość matczyna. Zupełnie odmiennie ma się relacja pasierbicy z ojczymem, która rodzi w nas złość i bunt. Jednak czy rzeczywiście wina leżała wyłącznie po stronie mężczyzny? Nie można tu jednoznacznie nikogo osądzać. Autorka podejmuje się również tematu zdrady (cielesnej i duchowej), braku szczerej rozmowy w małżeństwie, wpływu dzieciństwa na dorosłość czy dążenie do bycia idealnym.

To historia, która sięga w głąb czytelnika, do jego duszy, do ukrytych pokładów jego wrażliwości. Skłania do wielu refleksji nad życiem, nad tym, co dla nas ważne oraz tym, czy potrafimy doceniać to, co otrzymaliśmy od losu. 

"Maleńka" to wielowymiarowa, wzruszająca i przede wszystkim życiowa powieść dająca siłę do walki o siebie, o to, na czym nam zależy. Podobno smutek, bezsilność i cierpienie nie trwają wiecznie... Chciałabym w to wierzyć. Książka Ani uchyliła mi okienko, przez które przebijają się promyki słońca. To obowiązkowa lektura dla każdej kobiety! Zresztą, mężczyznom też polecam.

Piękna...

Mądra...

Życiowa...

Łamiąca serca...

Otwierająca oczy...

Skłaniająca do refleksji...

Szczera...

Nieprzesłodzona...

Właśnie taka jest "Maleńka" - najnowsza powieść Anny H. Niemczynow.

Ależ miałam gonitwę myśli, czytając tę książkę. Ile razy przerywałam czytanie, by przez chwilę przeanalizować postępowanie bohaterów. Ile cytatów zapisałam, by móc do nich wracać, by móc się nimi rozkoszować.

Miłość.

Nieważne jaka.

To ona jest sensem naszego życia.

Szacunek.

Wymagamy go od innych, a ile dajemy go od siebie?

Zainteresowanie.

Czasami wystarczy zwykle "Co u ciebie", by uśmiech pojawił się na naszej twarzy.

Szczerość.

To fundament każdego związku. Każdej rodziny.

Zaufanie.

Tak trudno je zdobyć, a tak łatwo stracić...

Dom.

Miejsce, do którego się wraca.

Gdzie wartości takie jak: miłość, szacunek, zainteresowanie, szczerość i zaufanie nie występują od święta, lecz są obecne każdego dnia.

Lecz w życiu często bywa tak, że taki dom, bardzo trudno jest zbudować. Opieramy się na swojej intuicji, stajemy się podejrzliwi, coraz więcej skaz dostrzegamy w wątłych murach swojego domu. Popełniamy błędy, których nie dostrzegamy. A kiedy już je widzimy, kiedy staramy się je naprawić, okazuje się, że jest już na to za późno. Nagle to, co mieliśmy na wyciągnięcie ręki, oddala się, pozostawiając po sobie ogromną pustkę i rozrywający serce żal. Doceniamy to, co mieliśmy, gdy to wymyka nam się z rąk.

Zofia, po nieudanym pierwszym małżeństwie, postanawia na nowo ułożyć sobie życie u boku Leona. Niestety traumy, jakie przeszła w dzieciństwie, a później w trakcie trwania pierwszego małżeństwa, odcisnęły potworne piętno nie tylko na jej psychice, ale także na dalszym życiu kobiety. Na dodatek dostrzega coraz wyraźniej zaczyna widzieć wady Leona. Mężczyzna nie tylko poświęca jej coraz mniej uwagi, ale także nie akceptuje jej osiemnastoletniej już córki Julii. Zosia ma sobie za złe, że szybciej nie zauważyła zmiany w zachowaniu męża. Pragnie wynagrodzić to córce, dlatego w ramach prezentu urodzinowego zaprasza ją w podróż do Stanów Zjednoczonych. To ma być babski wypad. Niezapomniana przygoda. I tak też się dzieje. W trakcie trwania wyprawy, zarówno Zosia, jak i Leon mają czas na to, by zastanowić się nad sobą i nad swoim związkiem.

Czy da się go jeszcze uratować?

A może po wspólnym życiu zostały już tylko zgliszcza?

"Maleńka" to powieść wielowątkowa, o której można pisać i pisać...

Zakończenie łamie serce... Sprawia, że po policzkach płyną łzy...

Lecz mimo to, cudownie spędziłam z nią czas i wiem, że jeszcze nie raz do niej wrócę...

Zofia ma za sobą nieudane małżeństwo z mężczyzną, który nadużywał nie tylko alkoholu, ale również przemocy. Była jednak na tyle silna, że odeszła od niego zabierając ich córeczkę. To było wiele lat temu i chociaż ponownie wyszła za mąż, nie zapomniała o tym, co wtedy przeżyła. Niestety znacząco wpływa to na jej związek z obecnym mężem Leonem. Kobieta nie toleruje alkoholu, a każda, nawet najmniejsza ilość wypitego go przez jej obecnego partnera, jest dla niej problemem. Początki jej związku z Leonem wspomina wspaniale, lecz teraz czuje, że nie jest tak, jak być powinno, jakby chciała, aby było. Ona wolałaby spędzać czas tylko z nim, on woli gdzieś wychodzić. Nawet walentynki, zamiast spędzić we dwoje, spędzają z dwiema innymi parami. Na dodatek to nie jedyny problem. Zofia widzi, że Leon nie akceptuje jej córki, ciągle ją poucza, a wszelkie próby zmienienia tego, kończą się, nie tak jak powinny.

Pewnego dnia, kobieta postanawia, że z okazji 18 urodzin córki wybiorą się we wspólną podróż. Tylko ona, Julka i Stany Zjednoczone – taki był plan, jednak życie go trochę zweryfikowało. W życiu Zofii pojawia się pewien kardiolog. Mężczyzna jest od niej o dziesięć lat młodszy, a między nimi zaczyna się rodzić coś, co wcale nie powinno. Co takiego? Jak potoczy się ta znajomość? Co z małżeństwem Zofii i Leona? Jak uda się podróż po Stanach Zjednoczonych? Czy życie Zofii będzie w końcu takie, o jakim zawsze marzyła? Czy odnajdzie swoje szczęście?

Historia, jaką znalazłam w książce, nie należała do łatwych i słodkich, a wręcz przeciwnie. Autorka poruszyła wiele niełatwych tematów, a przemyślenia głównej bohaterki potrafiły sprawić, że miałam świeczki w oczach. Brak zrozumienia, brak akceptacji, samotność, strach, ból, traumatyczna przeszłość, nadopiekuńczość – to tylko część tego, co w niej znajdziemy.

Dla mnie to nie była lektura na jedno podejście, a wszystko przez emocje, jakie towarzyszyły podczas czytania. Wymagała ode mnie zatrzymania się, przemyślenia, zastanowienia się nad tym, o czym czytamy. Natomiast zakończenie sprawiło, że długo nie mogłam się pozbierać.

Główną bohaterką jest Zofia. To kobieta po przejściach, nieudanym małżeństwie z mężczyzną, który znacząco nadużywał alkoholu. Poznajemy ją, kiedy tamten czas ma dawno za sobą, ponownie wyszła za mąż, jednak czuje, że między nią a Leonem dzieje się coraz gorzej. To bohaterka, którą nie jestem w stanie jednoznacznie określić. Czasem jej zachowanie nie do końca mi się podobało, czasem reagowała zbyt impulsywnie, jednak z drugiej strony, poznając jej historię, jestem w stanie zrozumieć jej strach.

„Maleńka” to nie kolejny, lekki romans, o którym zapomina się niedługo po przeczytaniu. To książka, która wymaga od czytelnika przemyślenia, zrozumienia, skupienia podczas czytania. Według mnie warto ją poznać bliżej i polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Zastanawiałam się na tytułem tej książki-odkrycie tożsamości maleńkiej ogromnie mnie zaskoczyło,ponieważ w złym kierunku zinterpretowalam jej znaczenie😉

Historia otrzymana w tej powieści porusza bardzo wiele tematów ważnych w życiu:relacje w związku,macierzyństwa,akceptacji,dbania o najbliższe osoby,traumy dzieciństwa,nieudanego małżeństwa,nowego zawiązku z zaakceptowania dziecka partnera,zazdrość o dziecko,brak zrozumienia,zazdrość,poczucie gorszości,przebaczenia,zdradę oraz zrozumienie co w życiu jest najważniejsze i co powinniśmy stawiać na pierwszym miejscu.

Jak widzicie jest wiele do odkrycia w tej powieści.To tylko nieznaczna część tematów w niej poruszanych.Dlatego jest to lektura,która uczy i przestrzega przed złymi wyborami i zachowaniem.

Relacja kobiety starszej od mężczyzny jest tłem w tej historii,ponieważ otrzymujemy w niej o wiele ważniejsze wskazówki nad którymi warto się zastanowić.Bo nie wiek parterów jest gwarancją szczęścia związku lecz ciągła praca obojga ludzi będących w nim.

Relacja rodzicielska jest niezwykle ważna.Dbanie o dziecko,jego wychowanie i nauczenie go z cieszenie się z małych rzeczy,by żyło tak,aby nie żałować.Chronić swoje dziecko,ponieważ ono uczy się od nas.Cierpi razem z nami,gdy rodzice nie są szczęśliwi.Spełniać marzenia i żyć…po prostu.

Powieść przypomina o tym co ważne w życiu kobiety i matki.Warto zawalczyć o siebie i pokazać,że jesteśmy warte każdej chwili nam poświęconej.Bo nie wiemy kiedy nas zabraknie.

Książka idealna dla osób,które szukają emocjonującej lektury oraz dla każdego pragnącego odnaleźć swoją siłę do walki o swoją przyszłość.

Koniecznie ja przeczytajcie.Polecam

Życie potrafi zaskoczyć, potrafi również pokazać drugie oblicze. Zosia mimo iż nie miała idealnego dzieciństwa, żyła, szła dalej, przebrnęła przez pierwsze małżeństwo, które było nieudane, drugie miało być idealne lecz również okazało się, że nie jest sielanką. Drugi mąż Zosi nie akceptuje pasierbicy i pomimo starań nie da się tego ukryć. Kobieta w pewnym momencie dowiaduje się, że jest chora i postanawia zabrać córkę w niezapomnianą podróż po Stanach Zjednoczonych. Matka i córka jak dwie połówki jabłka, tylko one nikt więcej... A może znajdzie się tam również Oliwier, młody, przystojny kardiolog i Zosia da się ponieść chwili. Tylko przyjdzie jej za to srogo zapłacić.

Książka jest pewną podróżą nie tylko po malowniczych, pięknych Stanach Zjednoczonych, również jest podróżą przez życie Zofii, jej zmagania z kryzysem, bakiem uwagi, chęcią czegoś innego. Kobieta musiała zachorować, by się otrząsnąć i zacząć coś zmieniać. Życie potrafi być okrutne jednak my kierujemy tym co chcemy zrobić, gdzie chcemy się udać i jak postąpimy. Nie zawsze wybieramy dobrze, jednak zawsze możemy naprawić swoje błędy.

Pióro autorki jest tak lekki i przyjemne, że historię wręcz się połyka, czyta się szybko i z ogromnym zaciekawieniem. Historia Zosi jest samym życiem, pragnieniem, prośbą o uwagę. Książka dla każdej kobiety, każda z nas w pewnym sensie znajdzie w niej cząstkę siebie. Nie zawsze wybieramy dobrze, a miłość do dziecka nie zna granic, to właśnie autorka w tej lekturze ukazuje. Za to zakończenie rozwala na łopatki, nie tego się spodziewałam, trzeba żyć i korzystać z chwili jaką los nam daje, ponieważ jutro może nie nadejść.

Zosia z pozoru prowadzi spokojne i szczęśliwe życie, jednak nie czuje się szczęśliwa w małżeństwie i wydaje jej się, że mąż nie akceptuje jej córki z poprzedniego związku. Zosia ma za sobą traumatyczne przeżycia i jest przewrażliwiona na punkcie alkoholu i co chwila prosi męża o to aby nie pił lecz on ignoruje prośby żony i dochodzi do wielu sprzeczek i kłótni. Zosia wraz z córką postanawia zrobić coś dla siebie i lecą na wycieczkę do Stanów Zjednoczonych.

Co wydarzy się na wycieczce ?

Czy zawsze stateczna i rozważna Zosia podda się szaleństwu ?

Historia niebanalna, lecz emocjonalna, o silnej więzi z córką i problemami małżeńskimi. Książka podzielona jest na dwie części, co myślę, że jest fajnym zabiegiem. Miałam mały problem z główną bohaterką, czasami mnie irytowała i miałam wrażenie, że sama nie wie czego chce, ale jej relacja z córką była pięknie pokazana. W tej historii znajdziecie dużo rozmyśleń i rozważań, jest to niby książka obyczajowa, ale naprawdę daje dużo do myślenia i skłania do refleksji. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale na pewno nie ostatnie, bo podobał mi się styl w jakim autorka wciąga czytelnika w swój świat.

Bardzo polecam tą historię

Muszę przyznać, że była to wciągająca lektura i nawet życiowa. Ba, uważam, że każda kobieta odnajdzie w niej cząstkę siebie. Nie mamy tutaj nic przekoloryzowanego. Trochę się obawiałam, czy aby na pewno mi się spodoba historia Zofii. Moje obawy były niepotrzebne, bowiem książka mnie pochłonęła od pierwszej strony. W dodatku język i styl Autorki bardzo wpasowały się w mój gust, więc była to po prostu czytelnicza przyjemność.

Pytanie do wszystkich 40+🤣 Czy życie zaczyna się naprawdę dopiero po czterdziestce?

Według książki, która właśnie zakończyłam czytać, wlasnie tak jest. A jeśli jesteście ciekawi jakie podjęcie tam prezentuje autorka, to zapraszam do przeczytania:

Maleńka- Anny H. Niemczynow, wydawnictwo wydawnictwoluna

Zdecydowanie letnia książka z romansem i mnóstwem uczuć na pierwszym planie. Lekka, wakacyjna, idealna do czytania wieczorami na hamaku. Autorka pisze przyjmnym językiem, bardzo płynnie i szybko się czyta. Sama historia na pewno spodoba się wszystkim fanom wszelakiego rodzaju romansideł. Na pewno można powiedzieć, że same postaci są bardzo interesujące, chciaz niekiedy wydają się za bardzo "naciągane", ale wiadomo to taki gatunek.

Autorka pokazuje jak ważne jest dla każdego odnalezienie szczęścia, jak łatwo można się pomylić i dać ponieść złudnym pierwszym wyobrażeniom, zwłaszcza kiedy oczy przesłania miłość. Ale pokazuje też jak przypadkowo można trafić na szczęście, kiedy się tego nie spodziewamy, w najmniej oczekiwanym momencie życia jak i miejscu. A jednak czasem nasze przekonania i doświadczenia życiowe przeszkadzają nawet temu czego tak bardzo pragniemy.

Jeśli lubicie taki historię, książka spodoba się Wam na pewno. A dla wszystkich srok okładkowych będzie świetnym egzemplarzem na pokazową półkę 😍

Zofia, mężatka, po pierwszym nieudanym związku przeżywa trudy małżeństwa po raz drugi, mimo, że na początku nic tego nie zapowiadało. Postanawia dać spokój swoim rozterkom i skupić się choć chwilę tylko na swojej córce. Podróż po Stanach Zjednoczonych wydaje się świetna odskocznią. Obie kobiety korzystają z podróży jak tylko mogą i postaniwają, że będzie to czas tylko dla nich. Jednak życie bywa przewrotne. Czy ich podróż zakończy się czymś niespodziewanym, a życie zaskoczy je obie?

Zapraszam do czytania 🥰

Czytałam tę książkę parę dni, ale to nie dlatego, że nie miałam czasu, albo mi się nie podobała, po prostu chciałam ją przeżywać. Chciałam, by każda literka wchłonęła się we mnie.

To, doświadczyła główna bohaterka, może doświadczyć każda z nas na każdym etapie swojego życia. I to od nas zależy jak sobie z tym poradzimy.

Kiedy pamiętałaś o sobie?

Kiedy spełniłaś jakąś swoją zachciankę?

Kiedy przestałaś patrzeć na to co mówią inni? Kiedy BYŁAŚ?

Autorka w swojej książce wspomniała, że pewnie nie raz będziemy próbować utożsamić się z główną bohaterką i byłam zaskoczona ile razy to robiłam.

Będąc 3 lata samotną mamą chroniłam syna z każdej strony. Powierzenie go komuś innemu było ciężko. Jak znaleźć partnera idealnego? Zaufać? Dziś mamy 3 synów. Tak my mamy z mężem ❤️ Rozumiałam strach bohaterki, jej przemyślenia, obawy ...

Mając problemy zdrowotne myślałam o tym co było, co będzie. Nie żyłam tu i teraz. A omijało mnie tyle dobra. Będę inaczej patrzeć na świat.

Książka jest dopracowana, bije z niej niesamowita szczerość i mądrość.

Byłam zaskoczona obrotem sytuacji, ale jakie ja mam prawo osądzać szczęście innych?

Walczcie o siebie. O swoją chwilę, dobry nastrój.

Chcesz iść sama na cappucino? Idź!

Chcesz wyjechać na wycieczkę, kup bilet!

Pokłóciłaś się z nim? Idziecie spać obrażeni?

Porozmawiasz z nim jutro?

A kto dał Ci pewność, że będzie jutro?

Kto?

Życie zdarza się być grą pozorów. I to, że te pozory odgrywamy wśród obcych dzisiaj już w zasadzie mało kogo dziwi. Gorzej, jeżeli sami sobie zaczynamy wmawiać, że jest cukierkowo, kwieciście i najpiękniej na świecie. A pod grubą skorupą tej iluzji czujemy, że nie w tym miejscu chcemy być.

Można powiedzieć, że tak zaczyna się historia głównej bohaterki najnowszej powieści Anny H. Niemczynow "Maleńka". To, by na skorupie, którą przez lata budowała Zofia, powstała choćby rysa, wymaga od niej nie lada wysiłku. Zrozumienia siebie, swoich potrzeb i emocji.

"Maleńka" to dla czytelnika w swoista podróż. Z jednej strony po Stanach Zjednoczonych – najważniejszych punktach na mapie – oraz zobaczenia ich oczami Zofii i jej córki. Ale przede wszystkim Autorka w pięknym stylu pozwala doświadczać tego, z czym zmaga się Zofia: z jej kryzysem, ciągłym poczuciem winy wobec bliskich, a następnie odnajdywaniu siebie na nowo, odkrywania mocy relacji międzyludzkich, budowania więzi z bliskimi od początku.

To, do czego doprowadziła bohaterkę jej podróż było dla mnie zaskakujące, ale pokazało, że życie nie zaczyna się po czterdziestce (lub trzydziestce, pięćdziesiątce itd.), ale wtedy, kiedy my na to pozwolimy. A samo zakończenie utwierdziło w przekonaniu, że jutro może być za późno.

"Maleńka" to powieść, w której niejedna czytelniczka może odnaleźć cząstkę siebie. Prawdziwie życiowa, nie przejaskrawia problemu, ale sprawia poczucie bliskiej odbiorcom. A przy tym dojrzała i emocjonalna. Polecam!

Okładka tej książki prezentuje się przepięknie. Odcienie fioletu i różu, do tego kwiaty na okładce... Niby nic, ale grą kolorów jak najbardziej przyciąga wzrok. Jestem zachwycona. Czytałam tę książkę w formie elektronicznej, więc nie wiem, czy posiadać będzie skrzydełka, czy nie, czy stronice będą białe czy kremowe (obstawiam te drugie znając politykę wydawnictwa). Podczas pisania recenzji nie mam pojęcia jak finalnie będzie się prezentować, ale jestem przekonana, że cały zespół wydawnictwa dołoży wszelkich starań, by było najpiękniej.

Jest to moje trzecie spotkanie z pisarką, które jak rzekłam podczas czytania "Którędy do raju", że dam jeszcze jedną szansę, która zadecyduje czy będę sięgać po inne pozycje autorki czy też nie. Gdy nadarzyła się okazja przeczytania przedpremierowo "Maleńkiej" uznałam, że to będzie idealny punkt zwrotny. Gdy zatopiłam się w lekturze, już wiedziałam. Wiedziałam, że to była dobra decyzja.

Czyta się szybko i przyjemnie. Styl jest lekki i nie posiada jakichkolwiek blokad podczas czytania. Jednak jest on specyficzny. Momentami zdarza się, że myśli bohaterów czy też opisy przeważają nad dialogami. Nie jest to w tej pozycji męczące, a pozwala nam zrozumieć poczynania głównej bohaterki. Przyznać muszę, że tym razem wciągnęłam się niemal od pierwszych stron i chciałam poznać burzliwą przeszłość Zofii. Jest to książka, która zapada w pamięć. To, co ma tu miejsce, zostaje w głowie na długo i sprawia, że w naszej głowie otwiera się bramka z przemyśleniami. Po doczytaniu do ostatniej kropki musiałam na moment wyciszyć się i jeszcze raz, powoli wszystko przemyśleć, poukładać. W niezwykle prosty sposób pisarka ukazuje nam prozę życia, to, jak życie może wyglądać, nie koloryzując go. Ubiera je w kolorowe szaty, ale głównie widzimy je w szarych odcieniach. A ja bardzo lubię takie historie, proste, życiowe, które mogłyby śmiało przydarzyć się nam. Zwykłemu Kowalskiemu...

Zofia jest bohaterką, która wywoływała we mnie sprzeczne uczucia. Początkowo denerwowała mnie bardzo swoim zachwianym nastrojem, niezdecydowaniem. Starałam się być dla niej wyrozumiała, bo z każdą kolejną stroną dowiadywałam się o niej coraz więcej. Co przeżyła, co ją odpycha. Gdy dowiedziałam się, co ją tak naprawdę bolało, zaczęłam jej współczuć i kibicowałam do ostatnich niemal stron, by wszystko potoczyło się dla niej pozytywnie. Głównie to na niej się skupiamy, chociaż mamy też inne postacie, równie ważne, mające wpływ na całość.

Mając na celowniku wciąż Zosię, zaczynałam ją coraz lepiej rozumieć. Przykro mi było patrząc na jej smutek, cierpienie, a wspomnienia wciąż katowały ją na każdym kroku. Każdego dnia dawały o sobie znać, nie pozwalając jej być w pełni szczęśliwą i spełnioną kobietą. I w końcu miarka się przelewa. Zdecyduje się na wyjazd do Stanów Zjednoczonych z ukochaną córką. Wycieczka ta staje się przełomem w jej życiu...

Uważam, że bohaterowie zostali stworzeni świetnie, każdy z nich jest inny, różni się charakterem... Jednych polubimy, drugich nie... Niektórzy zarzucą na nas urok, a drudzy niemal od pierwszego "zobaczenia" zdecydowanie nas odepchną. I za tą prawdziwość dziękuję autorce - bo właśnie takimi ludźmi jesteśmy my sami. Czytając powieść o ludziach, których możemy spotkać na ulicy - moim zdaniem przynajmniej - jest zdecydowanie lepiej. Takie właśnie jest nasze życie, niekoloryzowane.

Zdaje sobie sprawę, że wielu z Was sięga po lektury po to, żeby odciąć się od rzeczywistości. Czy jest sens wyjść z naszych codziennych trosk i wejść do świata w którym mamy to samo? Ja uważam, że to jest dobre, bo i tak nie żyjemy swoimi problemami, a tymi w książce. Jestem czytelnikiem, który uwielbia zatapiać się w cudzych prawdziwych historiach, gdyż można z takich powieści naprawdę wiele wyciągnąć. I właśnie w recenzowanym dziś tytule znajdziecie wiele ważnych aspektów życiowych, na które warto zwrócić uwagę.

Nie jest to tylko powieść o miłości, przyjaźni... Opisuje relacje międzyludzkie, ukazuje, jak te relacje poprzez brak rozmowy, niedomówienia zaczynają się psuć, niemal gnić od spodu. Pokazuje, jakie mogą mieć fatalne skutki. Siła matczynej miłości jest ogromna, co widzimy na przykładzie Zofii i jej córki. Jesteśmy w stanie zauważyć plusy i minusy całkowitego poświęcenia się rodzinie, które wychodzą tylko od jednej, a nie dwóch osób. Ważnym punktem jest również intuicja, która niejednokrotnie pokazuje nam, że warto ją było wziąć sobie do serca, a nie zostawić na pastwę losu i zapomnieć.

A najważniejsze moim zdaniem jest to, że Anna H.Niemczynow ukazuje, jak wiele można stracić, przez własną głupotę.

Zawsze uważałam, że rozmowa, szczerość i obecność to FUNDAMENTY udanej relacji. A gdy ich zabraknie... może stać się tak, jak podziało się to w drugim małżeństwie głównej bohaterki.

Jestem wdzięczna, że autorka skupiła się bardzo na postaciach. Niektórzy z Was uznać mogą, że niektóre fragmenty są aż nazbyt dokładne i przeciągnięte, niepotrzebne... Ja jednak tak nie myślę. Każdy z nas może zrozumieć zachowanie ludzi z tej książki na inny sposób.

W szczególności Zośka, kopała sobie dołek sama. Sama dla siebie, wciąż rozpamiętując przeszłość. Nie patrzyła pozytywnie na to, co może ją dobrego spotkać. Za wszelką cenę chciała uchronić się przed przeszłością, która ciągnęła się za nią niczym woń perfum. Sprawiło to, że zapomniała o tym, co najważniejsze, o tym, że można być szczęśliwym, nawet z kiepską przeszłością, wystarczyło się tylko oddzielić grubą kreską. Jasna sprawa, że nie jesteśmy w stanie wyrzucić wspomnień z głowy, wyprzeć się ich. Jednak patrząc z perspektywy przeszłości na osoby z teraźniejszości nie będzie niczym dobrym. Bardzo łatwo można się pogubić i tak stało się właśnie z kobietą. Podczas tych lekko ponad czterystu stron, odsłania się przed nami, pokazuje swoje słabości, sprawy z dawnych lat, które wciąż mają na nią wpływ.

Widzimy też, jak bohaterowie postawieni pod ścianą, doceniają to, co mieli, a co utracili bezpowrotnie. Nie tak łatwo jest odbudować stracone zaufanie, nic dwa razy takie samo już nie będzie, zresztą zrzućcie na podłogę ulubiony kubek. Pęknięte elementy, które skleicie i tak będą widoczne i tak samo jest z drugim człowiekiem. Nie da się wymazać popełnionych błędów, a słowa jak ostrze, boleśnie ranią i zostają w naszych głowach na zawsze, wciąż jak echo odbijając się w naszych głowach, w odpowiednich momentach...

"- Chociaż jestem twoja matką, bądź pewna, że masz we mnie przyjaciółkę. Nie taką, jak twoje rówieśniczki. Oj, nie. Moja przyjaźń dla ciebie jest bezwarunkowa. Nigdy nie ustanie. Nigdy, słyszysz? - mówiła, trzymając policzki Julii."

Reasumując uważam, że jest to niezwykle prawdziwa, życiowa historia, która może spotkać niejednego z nas. Ukazuje te trudne chwile, zwątpienie w samego siebie, bohaterowie stoją na rozdrożu dróg, nie wiedząc, którą ścieżką kroczyć. "Maleńka" pokazuje nam jak silna i bezwarunkowa potrafi być matczyna miłość, jaka relacja może istnieć między matką, a córką... Zmusza do refleksji, a na sam koniec sprawia, że nie możemy otrząsnąć się z zaskoczenia. Uważam, że jest to wartościowa opowieść, którą koniecznie musicie poznać. Szczególnie polecam ją osobom, które znają i lubią powieści autorki, ale również i tym, którzy zaczytują się w powieściach obyczajowych. Polecam ją osobom, które lubią czytać o prawdziwym, nie koloryzowanym życiu. ZDECYDOWANIE polecam.