Lekcje chemii

To, że siła jest kobietą pisałam nie raz, ale jak to jest z ilorazem inteligencji? Hmm… Uważam, że jest podzielone po równo i trudno mi zrozumieć, że kobiety w latach 50 i wcześniej miały utrudniony start w karierze zawodowej, jak i osobistej, i to tylko dlatego, że były kobietami. Poznajcie kobietę, która pokochałam za jej inteligencje oraz podejście do życia, a mowa o Elizabeth Zott, która jest chemiczką o nietuzinkowym podejściu do życia. Kobieta naukowiec, która musi udowadniać na każdym kroku, że ma rację, ale cały czas trafia na mur w postaci „kolegów” też naukowców, lecz poza jednym, a jest nim Calvin Evans samotny geniusz, który według powszechnych plotek jest osobą bardzo pamiętliwy. Gdy dochodzi do poznania tych dwóch umysłów dochodzi o niezłej mieszanki chemicznej, ale o tym więcej w książce.

Nie martwcie się to tylko początek całej historii, bo najlepsze wszystko to, co jest między wierszami i muszę być szczera, bo oceniałam książkę po okładce. Myślałam, że to jakaś naukowa pozycja. Uwielbiam mylić się i przekonywać się, że byłam w błędzie. Książka dla osób bez względu na płeć, lubią śmiać się, a uwierzcie mi będzie tego sporo. Chemia, jak i fizyka, to dla mnie „puszka Pandory” lepiej jej nie otwierać :p, ale na poważnie po przeczytaniu książki życzę każdej szkole na świecie, żeby miała takiego nauczyciela, jaką jest nasza główna bohaterka, czyli Elizabeth.

To, co zrobiła ze zwykłego gotowania, to jak prowadzi dom jest dla mnie czymś fascynującym i uwieźcie nie oderwiecie się od tej literatury. Silna, niezależna, ale i konsekwentna. Jeżeli jesteście fanami serii książek Ałbeny Grabowskiej „Uczniowie Hippokratesa” to ta pozycja będzie strzałem w dziesiątkę. Dużo zagadnień z chemii oraz wiele ciekawostek, które urozmaicą codzienne czynności np. w kuchni. Nie ukrywam, że chciałabym, żeby autorka wróciła jeszcze do naszej chemiczki. Kobieta, którą uwielbiam i jestem jej fanką. Mnóstwo osiągnęła i to powinno nas kobiety motywować do działania i niepoddawania się.

Niezła przygoda na weekend.

Gotowanie to reakcja chemiczna, łącznie wielu cząsteczek i związków chemicznych. Elizabeth zna się na tym jak nikt inny, jest chemiczką a gotowanie to jej pasja. Niestety w latach 50. dla wielu mężczyzn kobieta powinna zajmować się domem, rodzić dzieci i nie marzyć o byciu naukowcem, a nawet na realizowanie swoich pasji. Nasza główna bohaterka postanawia w tym świecie być sobą, walczyć o swoje marzenia, nie przytakiwać mężczyznom. Niestety często z tego powodu ma kłopoty, a kiedy zostaje samotną matką, może zapomnieć o karierze chemiczki. Jednak nadal walczy o bycie kobietą niezależną.

Książka którą zaczęłam uwielbiać od pierwszej strony i nawet na chwilę nie chciałam jej odkładać. Autorka stworzyła postać nietuzinkową, niezwykle charakterną, może chwilami naiwną, ale wychodziło to tylko na plus dla Elizabeth. Po ciężkich przeżyciach podziwiałam ją, jak potrafi odnaleźć się w życiu, a nikt jen tego nie ułatwia, wręcz przeciwnie.

Na okładce napis bestseller, przeważnie mnie to odstrasza, ale ta książka jest warta tego tytułu. Powieść jest debiutem, a skoro autorka tak dobrze zaczyna to ja już jestem ciekawa co będzie dalej. Z całego serca polecam. Chciałabym poznać waszą opinię na temat tej powieści.

Jeśli każdy debiut będzie tak zachwycający jak „Lekcje chemii” mogę czytać w ciemno co mi wpadnie w ręce!

Co to była za lektura… Do tej pory nie mogę się z niej otrząsnąć i jedyne, co jestem w stanie zrobić, to złożyć pani Bonnie Garmus gratulacje z racji tak wspaniałego debiutu. To co stworzyła i przekazała na kartach swojej książki dosłownie przeczołgało mnie przez poligon łez, śmiechu, wzruszeń i oburzenia. Tylu emocji już dawno nie znalazłam w książce. Już od dawna nic nie sprawiło mi tak mocnego kaca czytelniczego.

Historia Elizabeth Zott miała pecha być kobietą w latach 50, czyli czasach, kiedy ich rolę widziało się jedynie w kuchni z dziećmi na rękach. Jednocześnie miała pecha nie kryć się z tym, co przez innych uważano za czysty skandal. W życiu nie miała lekko. Kobieta, chemiczka, samotna matka, gwiazda programu kulinarnego… Tego Elizabeth nie planowała, bo swoje miejsce widziała jedynie w laboratorium. Życie jednak jest pełne niespodzianek nie tylko tych dobrych, ale nieraz i bardzo trudnych. Nasza bohaterka to jednak twarda kobieta, która stawia czoło przeciwnościom losu z podniesionym czołem i prze naprzód niczym lodołamacz. Nie daje sobie wejść na głowę i broni swojego zdania pomimo presji ze strony społeczeństwa. Nic dziwnego, że zyskuje wielkie poparcie, choć równocześnie liczba jej fanów równa się liczbie głosów, które chcą ją uciszyć.

Nie będę się rozpisywać, bo książka sama w sobie jest kawałem świetnej literatury, a okładka tylko dodatkowo zachęca do przeczytania. To idealna pozycja na wieczorną lekturę, która napisana jest niezwykle lekko i zwiewnie, a przemyca tak ważne i nieraz trudne tematy w sposób tak prosty i poruszający, że bez chusteczek nie ma co czytać. Znajdziemy tu historię miłości, siły, walki o siebie oraz odrzucenia i dyskryminacji, a klimat lat 50 jest tutaj niezwykły. Dodam też, że pomimo słusznej ilości stron czyta się ją błyskawicznie, bo nie da się od niej oderwać. Gwarantuję, że pokochacie bohaterów, inaczej spojrzycie na świat nauki, docenicie wioślarstwo i będziecie chcieli mieć takiego czworonoga jak Szósta Trzydzieści.

To jak? Pozwolisz Elizabeth zaprosić się na Kolację o szóstej? Czekamy na Ciebie w studio. W końcu każdemu przydadzą się lekcje chemii!

Jest to historia Elizabeth Zott, która okazała się cudownie wykreowaną i realistycznie przestawioną bohaterką, z którą czytelnik może się w pełni utożsamić i wziąć z niej przykład. Jest ona silna, nie udaje nikogo i zawsze mówi to, co myśli, mimo wielu ciężkich chwil w życiu i niesprawiedliwości, które ciągle dotykają ją ze strony innych.

Inne postacie takie jak Calvin, Mad, Harriet oraz wspaniały pies o nietypowym imieniu - Szósta Trzydzieści, również bardzo zapadły mi w pamięć i myślę, że autorka w świetny sposób dodała im naturalności [Adres usunięty]. obdarzając ich zupełnie odmiennymi osobowościami oraz własnymi historiami i zmartwieniami.

Niezwykle podobało mi się ukazanie tak naprawdę dość smutnych realiów lat 50. i 60. oraz tego, z czym musiały zmagać się kobiety w tamtych czasach i na jakie ograniczenia i nierówne traktowanie ciągle były narażane.

Ciekawie został również przedstawiony motyw chemii, która, choć nie jest moją ulubioną dziedziną, tutaj naprawdę mnie zaintrygowała i została ona ukazana w taki sposób, że nie nudziło mnie ani jedno zdanie z nią związane. Temat badań i odnajdywanie przez Elizabeth chemii w codziennym życiu wręcz jeszcze bardziej przyciągnęły mnie do lektury.

Podsumowując, jest to jedna z lepszych książek, jakie ostatnio przeczytałam i jestem w niej wręcz zakochana, bo to, ile emocji we mnie wywołała i jak bardzo potrafiłam się w nią wciągnąć i zaangażować, jest naprawdę wspaniałe i niesamowite! Jeśli uwielbiacie historie, które zarówno bawią, wzruszają, motywują i skłaniają do refleksji, to koniecznie sięgnijcie po ten cudowny i jakże udany debiut Bonnie Garmus 🥰.

Czy można połączyć chemię z gotowaniem? Okazuje się, że tak! A jak zwykła mawiać Elizabeth Zott, bohaterka książki - gotowanie to chemia.

Połowa lat 50. Elizabeth to naukowczyni, której inteligencja i odkrycia są deprecjonowane przez kolegów z zespołu. Jedynie Calvin Evans, znany i ceniony chemik dostrzega w niej przede wszystkim równą sobie partnerkę zarówno w życiu, jak i w pracy. Mężczyzna zakochuje się w jej nieprzeciętnym umyśle i jako jedyny nie umniejsza jej dokonaniom, ale czerpie inspiracje i dopinguje w jej naukowych działaniach. Dopóki Calvin jest przy niej, obecność Elizabeth w laboratorium jest akceptowana, ale kiedy pewnego dnia Evans odchodzi, kobieta traci pracę, a na dodatek okazuje się, że zostanie samotną matką. Mijają lata, a miłość do chemii i Calvina nadal żyją w sercu Elizabeth. Pewnego dnia sytuacja zmusza ją do poprowadzenia kulinarnego programu telewizyjnego. Ale nawet tam każdy przepis zostaje przyprawiony pierwiastkami.

Jestem w szoku, że tak mało słyszy się o tej książce. To genialnie namalowany obraz społeczeństwa lat 50. i 60. z uwzględnieniem podziału na wielce panujących w każdej instytucji mężczyzn, a kobiety, które tym panowaniom miały się podporządkować. Autorka w realistyczny sposób prezentuje trudy, z jakimi musiały mierzyć się kobiety i jak ciężko było im osiągnąć coś, bez aprobaty mężczyzn. Elizabeth jest jedną z lepszych postaci literackich, na jakie kiedykolwiek trafiłam. To kobieta piekielnie inteligentna, stanowcza i za nic mająca męską paplaninę o roli kobiety w społeczeństwie. Zmierzając do wyznaczonego celu, rozpycha się łokciami, bo wie, że tylko taka postawa doprowadzi ją do celu. Polecam Wam tę książkę z całego serca. Świetne dialogi i barwny język tylko podsycają jej klimat. A bohaterowie są tak prawdziwi, że ciężko będzie Wam się z nimi rozstać.

Debiut Bonnie Garmus pt. „Lekcje chemii” to książka niesamowicie przyjemna, lekka i zabawna. A mimo to mówi o rzeczach ważnych, które były takie 60 lat temu i są nadal. Jest to historia amerykańskiej chemiczki, którą w latach 60tych XX wieku okoliczności zmusiły do wykorzystania swojej wiedzy w sposób nietypowy – połączyła chemię i kulinaria w programie telewizyjnym „Kolacja o szóstej”, który w sumie był pretekstem, by pogadać o równości i zmusić kobiety do uświadomienia sobie, że wcale nie muszą się zgadzać na z góry narzucone przez społeczeństwo rolę kur domowych. By dodać im sił do walki o własne ambicje, własne pragnienia i marzenia. Pokazująca, że można żyć na swoich zasadach w każdych czasach. Bo Elizabeth tak właśnie żyła, choć los wcale jej nie oszczędzał. Kreacja tej bohaterki jest niesamowicie dobra, inspirująca, a zarazem ludzka i ukazująca z czym musiały się mierzyć kobiety na początku drugiej połowy XX wieku. Bohaterka poza tym, że jest naukowcem, jest też przez pewien czas partnerką w związku opartym na równych zasadach, a później samotną matką wychowującą dziecko w bardzo otwarty sposób. Bo przecież tak naprawdę, na poziomie chemii, wszyscy w większości składamy się z tego samego, prawda? Więc dlaczego ktoś ma być traktowany inaczej tylko ze względu narzucone przez społeczeństwo formy? To powieść o równości i walce o siebie, dodająca odwagi i inspirująca do działania. Pełna humoru i złotych myśli :) Gorąco polecam, niesamowicie pozytywny debiut!

Czy są tu osoby interesujące się chemią?

Przyznaję się, że w szkole nie przepadałam za tym przedmiotem 🙈, mimo to postanowiłam sięgnąć po książkę, która ewidentnie z chemią ma dużo wspólnego. Co się do tego przyczyniło? Przede wszystkim zaintrygował mnie opis książki, ale duży wpływ na moją decyzję miała ta oto polecajka: „Elizabeth Zott, na równi z Beth Harmon z »Gambitu królowej«, zdobyła mnie swoim intelektem, szczerością i asertywną osobowością. „Lekcje chemii” to opowieść dla wszystkich inteligentnych dziewczyn, które ani myślą udawać głupsze niż są, mimo że społeczeństwo właśnie tego od nich wymaga. Choć Zott stanowi wytwór przełomu lat 50. i 60., to jest ikoną feminizmu na nasze czasy”. (Rachel Yoder).

Czułam, że polubię się z bohaterką tej powieści i mój czytelniczy nos mnie nie zawiódł. Śledzenie losów Elizabeth to była czysta przyjemność, a emocje towarzyszące mi podczas lektury odczuwam nadal.

Mamy połowę lat 50. i Elizabeth Zott, daleką od przeciętności chemiczkę, która musi stawiać czoła nieprzyjemnościom wynikającym z faktu, iż jest kobietą.

Całkowicie męskoosobowy zespół naukowców, do którego przynależy, ma odmienne niż ona podejście do kwestii równouprawnienia płci.

Jej jedynym sprzymierzeńcem jest Calvin Evans, słynny naukowiec uchodzący za samotnika, który zakochuje się w pannie Zott bez pamięci.

Nieprzewidywalny i okrutny los sprawia jednak, że kilka lat później Elizabeth jest samotną matką i gwiazdą telewizyjnego programu kulinarnego. Jak do tego doszło? Co sprawia, że „Śniadanie o szóstej” zdobywa coraz większe grono sympatyków? Czy Elizabeth uczy kobiety wyłącznie gotowania?

„Lekcje chemii” to wspaniała książka, w której autorka porusza ważne tematy, a robi to w sposób lekki i z subtelnym humorem, który bardzo polubiłam. Powieść ta niewątpliwie jest jedną z lepszych, jakie w tym roku czytałam i mówię to całkowicie szczerze.

Ile ja bym dała, by te kilkanaście lat temu, to właśnie Elizabeth Zott uczyła mnie chemii. Myślę, że byłaby wspaniałą nauczycielką, a moja niechęć do tego przedmiotu ulotniłaby się bezpowrotnie. Z nią wszystko wydaje się łatwiejsze.

Historia Elizabeth daje wiele do myślenia.

Jak wiele z nas zrezygnowało z kariery, marzeń dla kogoś? Rodzina to ją stawiamy na pierwszym miejscu, spychając swoje pragnienia na dalszy plan, a z czasem zapominając o nich całkowicie. „Lekcje chemii” uświadamia, że na spełnianie marzeń nigdy nie jest za późno i że czasem warto być samolubnym. Nie możemy trzymać ich w zamkniętej na klucz szufladzie w nieskończoność. Pomyślmy o sobie.

„»CHEMIA TO ZMIANA« - napisała na arkuszu papieru.

— Kiedy tylko zaczniecie wątpić w swoje siły-powiedziała, odwracając się znów ku widowni-Kiedy tylko poczujecie lęk, przypomnijcie to sobie. Odwaga leży u źródła każdej zmiany, zmiana zaś jest tym, do czego jesteśmy wszyscy chemicznie zaprojektowani...”

Polecam wam tę książkę z całego serca. Gwarantuję, że nie będziecie w stanie oderwać się od niej, a Elizabeth Zott stanie się waszą nauczycielką i przyjaciółką.

Elizabeth to niezwykła kobieta, twardo stąpająca po ziemi. Naukowiec, chemik, ale żyjąc w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych tak niewiele ludzi potrafiło dostrzec jej potencjał. Ubolewała nad tym ogromnie, wręcz nie godziła się z tym i słusznie, bo czy kobieta nie może odnosić sukcesów zawodowych? Bujda! Niestety kiedyś tak była postrzegana „płeć piękna”. Czym powinny się zajmować kobiety? Pielęgnowaniem ogniska domowego, spełnianiem się w roli matki i gospodyni domowej… co za absurd!

A czy chemię można połączyć z gotowanie? Oczywiście! Bo jak to chce uświadomić Elizabeth innym kobietom w swoim programie telewizyjnym „Kolacja o szóstej” - gotowanie to chemia!

I to właśnie w sztuce kulinarnej można stosować cały wachlarz terminów chemicznych, a kuchnia to w zasadzie laboratorium. 🤩

Choć główna bohaterka każdy element życia postrzega, można by powiedzieć, naukowo nie myślcie, że „wieje tu nudą”, przecież nauka potrafi być fascynująca! A dodatkowa dawka humoru, którą wplata w całą historię autorka sprawia, że tę książkę czyta się z rumieńcami na twarzy. Elizabeth to wzór do naśladowania, pewna swoich umiejętności, swojej wartości i wiedzy, walcząca o równouprawnienie, chce aby inni traktowali ją „właściwie”.

Znajdziecie tu nie tylko dawkę chemii, ale również prawdziwe życie, które składa się na miłość, samotne macierzyństwo, ogrom problemów, stratę i buzujące wewnątrz emocje. To znakomity debiut literacki. Jestem bardzo ciekawa czym uraczy nas następnym razem @bonnie_garmus_author, a wiem, że coś knuje 😏

Przyznaję, że bawiłam się przy tej powieści wybornie, może również dlatego, że chemia zawsze była mi bliska 🙂 A

Siedzę przed ekranem monitora i nie piszę, nie dlatego, że brakuje mi słów, a ponieważ nie chciałabym swoimi opiniami spłycić tej książki – dobrej energii. Wielokrotnie podczas czytania myślałam o Shedonie z „Wielkiej teorii podrywu”; kto nie zna zachęcam do oglądania. Elizabeth bardzo mi go przypomina. Można uznać, że powieść jest pochwałą feminizmu, jednak dla mnie przede wszystkim jest historią o życiu według własnych reguł, o znajomości własnej wartości i bronieniu jej, jak konstytucji.

Panna Zott zadaje kłam wszystkiemu co znane i wydaje się logiczne. Ba, ma odwagę używać mózgu, organu, którego mężczyźni nie cenią u kobiet, a nawet wolą, by nie posiadały. Pamiętajmy, jesteśmy w Ameryce latach 50 - tych i 60 - tych. Związki na kartę rowerową i nieślubne dzieci są niedopuszczalne, a uczenie psa słów, zakrawa już na debilizm. Jest ładna, przebojowa, po co jej myśleć? Wciągać w swoje gierki inne kobiety i zachęcać je do spełniania marzeń?

Ten rok nazwałam czasem dobrej książki; po drodze trochę zboczyłam z toru, ale teraz jestem przy książce, którą śmiało nazwę objawieniem roku: śmiała, ironiczna, oryginalna i wartka. Nie chciałam aby się skończyła, ale byłam ciekawa jak potoczą się losy bohaterów. Wywoływała uśmiech i złość, momentami przygnębienie, spowodowane zaistniałymi sytuacjami i bezdusznością otoczenia. Najczęściej jednak, powodowała dobre skojarzenia, optymizm, radość i wiarę.

Wisienką na torcie jest wiadomość, iż to debiut. W takim razie proszę o więcej i więcej. Jestem oczarowana, to za mało; rewelacyjna opowieść, spisana pięknym językiem.

Zapraszam na kulinarne lekcje chemii z życia.

Empoikgo audio i e-book

„Wszystkie psy mają zdolność do kąsania – powiedziała przez ramię Zott – tak samo jak wszyscy ludzie mają zdolność do krzywdzenia.”

Stany Zjednoczone, lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku, poznajemy Elizabeth Zott, chemiczkę pracującą w Instytucie Badawczym Hastings, kobietę silną i nieprzeciętną. Nie boi się mówić tego co myśli, w pełni popiera równouprawnienie kobiet, z odwagą i determinacją podchodzi do życiowych wyzwań. Jej koledzy z zespołu mają zupełnie różne poglądy, wyjątkiem jest samotny geniusz umysłowy Calvin Evans. Parę lat później Elizabeth jest samotną matką i gwiazdą programu kulinarnego w którym oprócz gotowania, świadoma swoich praw, pokazuje kobietom, że można żyć odrzucając przyjęte schematy. Jej program ma tyleż samo sympatyków co zagorzałych przeciwników.

Autorka snuje swą opowieść w sposób bardzo przyjemny, lekki, barwny, z dużym poczuciem humoru. Podejmuje ważne kwestie relacji damsko – męskich. Akcja toczy się niespiesznie, fabuła zaskakuje i przykuwa uwagę, bohaterowie wyraziści, naturalnie ukazani. Elizabeth polubiłam od razu, a jej życiową postawę, podejście do życia bardzo pozytywnie odebrałam.

Prawa kobiet, dyskryminacja szczególnie w życiu zawodowym. Ambicje, samozaparcie, uparte dążenie do celu. Samotne macierzyństwo, inna mentalność, poczucie własnej wartości. Ludzkie zakłamanie i obłuda. Przyjemny wątek romantyczny.

Bardzo emocjonująca historia!

Zaskakująca, wartościowa, inteligentna, nietuzinkowa opowieść, którą trudno wpiąć w ramy gatunku literackiego. Napisana z poczuciem humoru, niesie mądre przesłanie. Serdecznie polecam, powieść zdecydowanie dla wszystkich. Tatiasza i jej książki :)

„Wszystkie psy mają zdolność do kąsania – powiedziała przez ramię Zott – tak samo jak wszyscy ludzie mają zdolność do krzywdzenia. Sekret polega na tym, żeby postępować rozsądnie, tak by wyrządzanie krzywdy okazało się niepotrzebne.”

„Lekcje chemii”, czyli książka o… Hmm dajcie mi się zastanowić.

O gotowaniu? Nie, to za proste. O miłości? To jest za płytkie. Więc może, jak tytuł wskazuje, o chemii?

Nie, to za banalne.

„Lekcje chemii” są o wszystkim. O życiu. O wyjątkowej więzi i stracie. O religii i różnicy między nią a wiarą i nadzieją. O jej czarnej stronie i ludziach, których obowiązkiem jest jej głoszenie. O równości, pragnieniu poznania swojej przeszłości. O naprawianiu błędów. O przyjaźni, która przychodzi sama, znikąd, której nikt się nie spodziewa. O niepewności. O strachu przed byciem sobą i wyrażeniem własnego zdania. O tym, z czego tak naprawdę składa się prawdziwa rodzina.

Ale przede wszystkim są o Elizabeth Zott. Niesamowicie silnej i genialnej kobiecie, która mogłaby być autorytetem dla każdej z nas. Kobiecie, która w latach 50. I 60. musiała zmierzyć się z niesprawiedliwością w miejscu pracy, seksizmem i molestowaniem tylko dlatego, że nie była mężczyzną. Która była wytykana i wyszydzana tylko dlatego, że nie pasowała do, z góry utworzonego, schematu idealnego społeczeństwa i rodziny. Która przeżyła tragedie, zło i nosiła sobie ogromne pokłady bólu, żeby codziennie rano z uśmiechem witać najbliższe jej osoby.

Ta historia niejednokrotnie Was rozbawi, zmusi do przemyśleń, przerazi postępowaniem innych, ale przede wszystkim wzruszy, rozczuli i ostatecznie zaleje Wasze serce ciepłem. Nie spodziewałam się, że tak pokocham tę książkę i bohaterów, którzy choć nie byli idealni, byli po prostu niesamowicie wyjątkowi, realni i po prostu ludzcy.

Bardzo lubię książki, które są połączeniem kilku gatunków literackich. Uważam, że w takich pozycjach wiele osób może znaleźć coś dla siebie.

Jedną z takich książek jest pozycja autorstwa Bonnie Garmus pt. "Lekcje chemii".

Elizabeth Zott to niezwykle mądra i utalentowana chemiczka, która żyje w czasach, gdzie równość płci nie istnieje. Co niesamowite, mimo kłód rzucanych pod nogi, czy problemów które napotyka na każdym kroku, potrafi dążyć do wyznaczonego celu i głośno mówić o swoich przekonaniach. Wielu kobietom wyznacza ścieżkę, pokazuje, że należy walczyć o swoje prawa... Nie boi się przeciwstawić normom przyjętym przez uznanych naukowców.

Podziwiam ją za ogromną siłę, determinację i wiedzę. Mimo przeciwności losu potrafiła sprzeciwić się panującym zasadom.

Oczywiście jak to bywało w latach 50tych, plotek nie było końca. Ludzie mówili, że całą karierę zawdzięcza Calvinowi, bo wiadomo... Kobieta i badania naukowe...?

Elizabeth to silna kobieta, ale czy da radę kontynuować badania naukowe po śmierci ukochanego Calvina...? W dodatku będąc w ciąży, a potem już z malutkim dzieckiem...

Cieszę się, że przyszło mi żyć w czasach, gdy płeć nie ma żadnego znaczenia, jeśli chodzi o hierarchię w społeczeństwie.

Książka napisana w sposób lekki, niekiedy zabawny i wzruszający... Dla mnie było to ogromne zaskoczenie- na plus. Bawiłam się świetnie. Tak jak pisałam na początku- połączenie gatunków, dla mnie, było strzałem w dziesiątkę.

Niezwykle udany debiut autorki, który stał się bestsellerem.

Chciałam się dzisiaj z Wami podzielić opinią o książce, która wywarła na mnie niesamowite wrażenie, której lektury długo nie zapomnę i przy której bawiłam się rewelacyjnie. „Lekcje chemii” autorstwa Bonnie Garmus od Wydawnictwa Marginesy zwróciła moją uwagę oryginalną okładką i zachęcającym opisem. Jest oto debiut, a jego autorka to amerykańska copywriterka i dyrektor kreatywna, od niedawna mieszkająca w Londynie.

Powieść ta opowiada o Elizabeth Zott. Kobiecie błyskotliwej, oryginalnej, pięknej, szczerej, która chce od życia zdecydowanie więcej niż było ono w stanie zaoferować kobietom w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Jest chemiczką, naukowcem, w świecie zdecydowanie zdominowanym przez mężczyzn, w czasach, gdy dokonania kobiet były lekceważona i marginalizowane. Spotyka ją szereg nieprzyjemności i nikt zdaje się nie traktować ją poważnie. Nikt z wyjątkiem Calvina Evansa, słynącego z pamiętliwości samotnego geniusza, nominowanego do Nagrody Nobla, który zakochuje się w Elizabeth, dostrzegając w niej zdecydowanie więcej niż tylko piękne ciało. Wydawać by się mogło, że od tej pory chemiczka będzie żyła długo i szczęśliwie, niestety nic bardziej mylnego. Przede wszystkim coraz częściej słyszy, że wszystko co ma zawdzięcza związkowi ze słynnym naukowcem, że sama nic nie znaczy. W tamtych czasach kobiety, których główną misją życiową nie było wyjść za mąż, mieć dzieci i prowadzić mężowi dom były kompletnie niezrozumiane i można by nawet powiedzieć, szykanowane. Póki jednak Calvin jest po jej stronie kobieta ma poczucie, że poradzi sobie ze wszystkim. Życie jednak bywa nieprzewidywalne i tak oto parę lat później Elisabeth jest nie tylko samotną matką, ale i gwiazdą telewizyjnego programu kulinarnego. Jednak jej podejście do gotowania, daleko odbiega od popularnego, jest ona bowiem zdania, że gotowanie to chemia, jak również ciężka harówka. Przedstawia więc swoje przepisy w języku chemicznym i co zaskakujące szybko zdobywa grono sympatyków. Niestety równie szybko znajdują się osoby jej nieprzychylne, gdyż to co robi zdecydowanie wykracza poza gotowanie. Elizabeth zachęca bowiem kobiety do zmiany statusu qou, uzmysławiając im, że mogą pomyśleć o sobie i, że ich zadanie również ma znaczenie.

Powieść ta po prostu mnie oszołomiła, wywarła na mnie ogromne wrażenie, czytałam ją z zapartym tchem, uśmiechem w twarzy, a czasem i łezką w oku. Jest błyskotliwa, niesłychanie inteligentna, zabawna i mądra. Książek dotyczących równouprawnienia kobiet, było już mnóstwo. Tutaj temat został przedstawiony w bardzo odświeżający i subtelny sposób. Styl jest fantastyczny, nienachalny, zgrabny, dowcipny i niesłychanie inteligentny. Na uznanie zasługuje główna bohaterka. Elizabeth jest niesamowita, mądra, odważna, niebanalna, szczera i mająca odwagę być sobą. Jednocześnie nie jest żadną superbohaterką, której nie dotykają problemy czy przykrości. Musi zmierzyć się w życiu z wieloma trudnymi sytuacjami, ma gorsze i lepsze okresy, ale zawsze stara się iść do przodu i jakoś sobie radzić. Również postacie drugoplanowe zasługują na uwagę. Niestety sporo jest negatywnych postaci męskich, ale dla równowagi są też i te pozytywne. Autorka bowiem jest daleka od wskazywania, że mężczyźni są źle, a kobiety biedne i ciemiężone. Bardziej niż na poszczególnych osobach, skupia się na pokazaniu negatywnych zjawisk społecznych, zbiorowego myślenia. Daje nadzieje, że chociaż jedna osoba świata nie zmieni, może zmienić swoje życie i życie osób, z którymi się styka. A to przecież właśnie takie pojedyncze życia składają się na zbiorowy obraz społeczeństwa. Największa porażka, którą możemy ponieść, to uwierzyć, że coś jest niemożliwe i zaprzestać prób dokonania zmian, gdy coś nam nie odpowiada. Tutaj Elizabeth jest prawdziwą inspiracją i wzorem do naśladowania.

Fantastycznie bawiłam się przy tej książce i uważam, że jest niezmiernie wartościowa. Dlatego też gorąco polecam Wam jej lekturę!

Ta książka jest genialna! Zabawna, inteligentna, z ważnym przesłaniem dla kobiet. Ta książka odzwierciedla wszystko to, o co codziennie toczę małe wojenki - równouprawnienie kobiet.

Elizabeth Zott jest chemiczką i kobietą o nieprzeciętnej inteligencji. Ale przyszło jej żyć w latach 50 i 60-tych, gdzie coś takiego jak równość płci nie istnieje. Elizabeth kupiła mnie od samego początku swoją szczerością i intelektem. Ona nie udawała głupszej niż jest, tylko po to żeby zadowolić przełożonego. Szła po prąd, wyznaczała nową drogę dla wielu kobiet, które oglądały jej program kulinarny. Ten program to też nie był taki zwykły program dla „kur domowych”. To były genialne lekcje chemii, podczas których Elizabeth namawiała kobiety do zmian, do walki o siebie. A przy okazji gotowała kolację.

Książka jest komedią, dlatego znajdziemy tu sporo groteski i przerysowanym scen. Taki zabieg pozwala jednak na lepsze uwypuklenie tych spraw, które Autorka uznała za najważniejsze. Znajdziemy tu świetnie wykreowanych bohaterów, oryginalnych i pełnokrwistych, którzy tworzą niezwykły przekrój inteligenckiego towarzystwa.

„Lekcje chemii” są pełne przenikliwych i trafnych spostrzeżeń. Już dawno nie czytałam tak oryginalnej, mądrej, a jednocześnie zabawnej powieści. Aż trudno uwierzyć, że to debiut. Dajcie się porwać tej książce, wejdzie do świata Elizabeth i pokochajcie „Lekcje chemii” tak jak ja!

Czym są „Lekcje chemii”? Zdecydowanie czymś innym niż się spodziewałam!

Czy można zakwalifikować ją do jednego gatunku? Chyba ciężko. Jest to i literatura obyczajowa i romans, momentami literatura piękna i dramat. Poniekąd czułam się, jakbym czytała biografię i… jedną z najprzyjemniejszych książek jakie ostatnio trafiły mi w ręce.

Mam dobry miesiąc, z książki na książkę dostaję perełki i baaardzo to doceniam, zresztą - Wydawnictwo Marginesy stoi na wysokości zadania i wydało kolejną cudowną pozycję!

O czym jest ta książka? Otóż, otrzymujemy tutaj historię z życia Elizabeth Zott, chemiczki, kobiety, która walczy o swoje prawa i pozycję w męskim świecie lat 50.

Wyobraźcie sobie, że pracujecie, jesteście świetne w tym, co robicie ale ludzie i tak będą to oceniać przez pryzmat waszego męża. Bo przecież to on jest chemikiem, on jest sławny, a wy, no cóż. Pewnie wybijacie się na nim, śpicie z nim no bo wiadomo… straszne. Kobiety od wieków walczą o swoje prawa i chociaż teraz jest zdecydowanie inaczej, to przecież lata np. 50 były całkiem niedawno.

Nie była to przeciętna kobieta, która zostawała w domu i zajmowała się dziećmi. Ba. Ona nawet wolała siedzieć w pracy niż tworzyć „rodzinę”. Myślę, że duża grupa nowoczesnych kobiet mogłaby się z nią utożsamiać.

Bonnie Garmus stworzyła postać, którą się kocha. Kibicuje się jej i poniekąd walczy razem z nią.

Czyta się lekko i szybko, wciąga bez reszty.

Główna bohaterka jest kobietą, która nie rozumie skomplikowanego zachowania innych. Mówi prosto z mostu i chce tak żyć. Wszystko musi mieć obliczone, nawet to, co je i jak je. Bo to są fakty. Jeśli ma coś powiedzieć to to mówi i nie zamierza udawać, nawet w telewizji. Motywuje inne kobiety i staje się swoistym symbolem walki kobiet z niezaprzeczalnie skrajnym traktowaniem ich przez mężczyzn.

Podoba mi się to, że lata 50. nie są tutaj zgłębiane aż tak. Dlaczego? Mam wrażenie, że przez to książka staje się ponadczasowa. I zanim ktoś powie, że przesadzam. Czy nie można by jej podciągnąć w niektórych aspektach pod różne lata w naszej historii? Kobiet, które chcą tylko tak samo mieć prawa jak mężczyźni i nie być oceniane przez to, czego dokonał ich partner. Nie chcą tylko być widziane jako matka i opiekunka DOMOWEGO OGNISKA. Dla mnie bardzo fajne przesłanie zawoalowane w lekkiej i przyjemnej książce.

Mam nadzieję, że nie tylko kobiety ale również i mężczyźni po nią sięgną i przemyślą pewne kwestie. ;)

Tłumaczenie: Marek Cieślik.

Przepiękna okładka. Pokazująca właśnie te granice i równowagę.

„Lekcje chemii” to powieść, którą nie sposób umieścić w jednym gatunku literackim. To ciekawy kolaż gatunkowy, który zainteresuje czytelników poszukujących wciągającej lektury. Z humorem, przesłaniem i ciekawą historią spotkamy się sięgając po książkę Bonnie Garmus.

Autorka zaprasza nas do świata Elizabeth Zott - kobiety nieprzeciętnej, która nie boi się tego, co myśli, a co najważniejsze nie ma zahamowań, aby artykułować swoje myśli i zasady. Bez wątpienia jest kobietą silną. I nie mam tu na myśli siły fizycznej. Jej psychika jest godna podziwu. A jej podejście do życia, może pokazać wielu z nas, że jest kobietą mocno stąpającą po ziemi.

Elizabeth pracuje w Instytucie Badawczym Hastings. Jej koledzy z zespołu mają odmienne zdanie wobec równouprawnienia płci. To nie przeszkadza jej do kreślenia swojego punktu widzenia w tym temacie. „Lekcje chemii” to historia ciekawa, podana w lekkim stylu, lecz traktująca o ważnych kwestiach w relacjach damsko-męskich.

Elizabeth Zott jest chemiczką, samotną matką, która nie boi się stawić czoła życiowym wyzwaniom. Robi to z podniesionym czołem. Nie jest przy tym nazbyt dumna, lecz co najważniejsze świadoma swoich praw, swojej siły, zarażając tym samym każdego czytelnika, który sięgnął po „Lekcje chemii”.

Elizabeth jest takżę gwiazdą telewizyjnego programu o tematyce kulinarnej. Jej podejście do gotowania jest równie ciekawe jak postawa życiowa – niekonwencjonalna. Zott wychodzi poza schematy, dlatego też jest postacią barwną, która zapada w pamięć. Jej życiowy styl przyciąga naszą uwagę, będąc dla nas motorem, abyśmy również nie wpadali w narzucone schematy, lecz żyli własnym życiem.

„Lekcje chemii” to bez wątpienia ciekawa powieść, prawdziwa, która pozwoli nam oderwać się od problemów codzienności. Dzięki poznaniu Elizabeth nasza codzienność nie będzie szara, lecz nabierze barw. Muszę przyznać, że poczułem chemię z bohaterką powieści Bonnie Garmus. Zawsze, gdy będę zerkał na tę książkę, moja reakcja będzie wesoła, radosna i pełna pozytywnej energii. Dobra lektura gwarantowana. „Lekcje chemii” to debiut, który otwiera Bonnie Garmus drzwi do sukcesu.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Marginesy

Elizabeth Zott jest ambitną młodą kobietą, dla której na pierwszym miejscu jest nauka, a konkretnie chemia i jej praca badawcza. Ale jeśli mieszkasz w konserwatywnych Stanach Zjednoczonych w latach 50-tych XXw. nie masz łatwo jako kobieta. Społeczeństwo oczekuje od ciebie szybkiego zamążpójścia, urodzenia kilkorga dzieci i poświęceniu się prowadzenia domu, tak aby mąż mógł skupić się na robieniu kariery. A no i oczywiście obowiązkowo musisz chodzić do kościoła, jak na przykładną panią domu przystało. Każde odstępstwo od „kobiecych obowiązków” nie będzie tolerowane. Kobieta może być co najwyżej asystentką, sekretarką lub laborantką, skomplikowane zagadnienia naukowe wykraczają poza jej możliwości poznawcze. Elizabeth całkowicie nie zgadza się z panującymi normami społecznymi, rozwija się, nie boi się postawić uznanym naukowcom, nawet jeśli jednym z nich jest gwiazda w Instytucie Badawczym Hastings, Calvin Evans. Po pierwszym spięciu, pomiędzy Elizabeth i Calvinem rodzi się przyjaźń, która z czasem zmienia się w miłość. Wbrew zasadom, dwójka naukowców zamieszkuje razem, przez co stają się obiektem plotek numer 1, a dla wszystkich w męskim zespole Hastings jest logiczne, że Elizabeth sypia z Calvinem tylko i wyłącznie po to, aby popchnąć do przodu swoją marniutką karierę. Pewnego dnia wracając do domu, Elizabeth spotyka wynędzniałego psa, który podąża za nią do domu i w tym domu już pozostaje, a że psiak musi mieć się jakoś zwać, otrzymuje imię Szósta Trzydzieści, bo o tej porze spotkała go Elizabeth. Wypadek podczas porannego joggingu, w którym ginie Calvin, obraca życie Elizabeth o 180 stopni. Brak ochrony ze strony kochanka powoduje, że traci pracę w Instytucie, a dodatkowo odkrywa, że jest w ciąży. Od tego czasu Elizabeth musi znaleźć sposób na kontynuowanie pracy badawczej i zapewnienie bytu sobie i dziecku. Jak poradzi sobie samotna matka, z dzieckiem pochodzącym ze związku pozamałżeńskiego w USA lat 50-tych?

„Lekcje chemii” przebojem wdarły się na listy bestsellerów i były mi bardzo polecane przez kolegów z USA, w pełni rozumiem dlaczego. W tej powieści znajdziemy całą gamę wątków, z którymi kobiety musiały (tylko czy to już przeszłość?) sobie radzić – umniejszanie dorobku naukowego, kradnięcie wyników ich badań i publikowanie ich jako swoich przez mężczyzn, czy traktowanie ich jako ładnego dodatku do wyposażenia biura. Niechciane zaloty, czy nawet gwałty, w które nikt nie chciał wierzyć, bo pewno sama chciała, a teraz robi dramę to niestety, jak wiemy z niedawnych procesów sądowych w USA, nie były odosobnione przypadki. Wątek sierocińca, w którym wychowywał się Calvin i historia, która doprowadziła do tego, że się w tym sierocińcu znalazł, chwyta za serce. Ta historia mogła się wydarzyć, pedofile w domach dziecka nie są niczym nowym, jak ujawniono w wielu publikacjach. Żądza władzy i pieniędzy nawet kosztem czyjeś krzywdy też nie jest niczym nowym. No i mamy jeszcze nie mniej ważny wątek równouprawnienia finansowego kobiet i mężczyzn, które wciąż nie działa. Jak sami widzicie, w powieści Garmus pojawia się wiele trudnych tematów. Są też uwielbiane przeze mnie wątki dotyczące chemii i sposobu, w jaki Elizabeth tłumaczy skomplikowane reakcje „kurom domowym”, które zdaniem ich mężów, nie powinny nic z tego rozumieć i jak krok po kroku, program po programie zmienia sposób myślenia amerykańskich kobiet, zachęca je do zmiany stylu życia, uprawiania sportu, samorozwoju i nieporzucaniu marzeń.

„Lekcje chemii” to wspaniała powieść obyczajowa, niebojąca się trudnych tematów, ale również okraszona humorem słownym i sytuacyjnym, ze świetnie wykreowanymi nietuzinkowymi bohaterami, zarówno pozytywnymi jak i negatywnymi, doskonale oddająca atmosferę lat 50-tych i walki o równouprawnienie.

Książka dla wszystkich, niezależnie od płci czy statusu społecznego, nieważne czy lubicie chemię, czy nie (nie przerażajcie się, tam tej chemii tak dużo znowu nie ma, a szkoda), prowokująca do myślenia i inspirująca do zmiany.

Serdecznie polecam!

Lekcja chemii to świetna książka, od której nie mogłam oderwać się od pierwszych stron! Niesamowity debiut i historia pokazująca jasne, jak i ciemne strony życia. Napisana fajnym językiem. Fajnie, że akcja dzieje się w latach 50-siątych, przez co można przenieść się do innego świata i poznać go lepiej. Sama opowieść o chemiczce, która walczy ze zmaganiami - świetna. To też fajny pomysł na prezent!:) Warto zainwestować w te książkę, bo sprawdzi się w długie, jesienne wieczory. Na pewno też poprawi humor.