Zaginięcie. Joanna Chyłka. Tom 2

Bardzo wciągająca książka z serii o Chyłce.Warto przeczytać.Polecam.

Jak każda z serii wciągająca ciekawa pełna dobrych dialogów i dobrego humoru.....polecam cała serie

Wszystkie książki Remigiusza Mroza są napisane kapitalnie, spójnie, trzymają w napięciu i trzeba je przeczytać od razu.Od początku do końca, bez przerw . Ja tak mam. :) A seria z mecenas Chyłką mnie powala.. Przeczytałam wszystkie a teraz kupuję i odkładam, bo wiem, że za pare miesięcy usiądę z nimi jak z gościem przy lampce wina i będę czuła się jak w raju. Panie Remigiuszu, proszę tylko nie pisać o sześćdziecięcio letnich staruszkach , bo się sześćdziesięciolatki obrażą:)

Sądy z założenia powinny bronić niewinnych ludzi, karać przestępców, pomagać słabym i biednym i przede wszystkim walczyć o sprawiedliwość. Jak jednak wygląda rzeczywistość? Czy sędziowie zawsze są obiektywni, a świadkowie szczerzy? Jakie jest zadanie prawników i jaką rolę odgrywają w tym wszystkim media? Tego wszystkiego dowiecie się z drugiej części przygód Chyłki i Zordona, którzy będą próbować rozwikłać sprawę zaginięcia trzyletniej dziewczynki…

Zordon i Chyłka – aplikant i jego patronka, czyli doskonale dobrana para prawników, która kolejny raz zaciekle broni swoich klientów. Tym razem sprawa dotyczy tajemniczego zaginięcia bezbronnego dziecka... Nie spodziewajcie się tutaj jednak długich opisów emocji rodziców! Rzeczywistość oglądamy bowiem z perspektywy naszych ulubionych prawników. Dziewczynka ginie bez śladu, a wszystko wskazuje na to, że to rodzice w jakiś sposób się jej „pozbyli” i prawdopodobnie ukryli ciało. Chyłka postanawia podjąć wyzwanie i razem z Zordonem reprezentować ich w sądzie. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, jak wiele wysiłku, nerwów i wyrzeczeń będzie ich to kosztować…

Dawno żadna książka nie wywołała we mnie tylu emocji! Nie chodzi tutaj o wzruszenie (to mi się przecież zdarza), ani o rozbawienie czy irytację... Remigiusz Mróz zmroził mnie zupełnie – wywołał gęsią skórkę i prawdziwe przerażenie. Możecie sobie myśleć, że przesadzam, ale jeżeli przeczytacie tę książkę, to przekonacie się, że mam rację! Strach obudził we mnie fakt, że "Nie ważne jest to, co wiesz. Liczy się to, co możesz udowodnić w sądzie". To zdanie jest cytatem z filmu Prawo Zemsty z Gerardem Butlerem i w stu procentach opisuje to, co pokazał nam Remigiusz Mróz (film z całego serca polecam!).

Tym razem jednak mamy do czynienia z Polskim Wymiarem Sprawiedliwości, a nie amerykańskim! I właśnie to jest najbardziej przerażające…

W Zaginięciu obserwujemy, jak toczy się walka dwóch rozjuszonych kogutów w postaci prawników... Każdy z nich obmyśla taktykę, chce zrobić dobre wrażenie, wyciąga asy z rękawa, pogrąża przeciwnika, kłamie i spekuluje, a wszystko po to, aby wygrać sprawę! Bez względu na winę bądź niewinność klienta! Jak zwykle - wszystko przekłada się na pieniądze. Moralność, sprawiedliwość, szlachetność i szczerość gdzieś w tym wszystkim giną...

Remigiusz Mróz pokazuje nam zatem w jaki sposób funkcjonują polskie sądy i prezentuje zaskakującą moc, jaką mają media... Nie da się nie zauważyć, że (jako prawnik) doskonale wie, o czym mówi i dzięki temu książka ma w sobie mnóstwo wiedzy – przede wszystkim prawniczej i sądowniczej, ale podanej w bardzo przystępnej formie. Z Zaginięcia promieniuje autentyczność, a opisom rozpraw sądowych towarzyszy takie napięcie i groza, że czułam się, jakbym naprawdę tam była! Wszystko to sprawiało, że książkę przeczytałam niemalże jednym tchem – siedząc do późna i nie zdając sobie zupełnie sprawy z upływu czasu. Autor pokazał nam również tajniki przemytu, objaśnił kim są „mrówki” i jak działają oraz przypomniał głośną sprawę Madzi z Sosnowca.

Zawsze, kiedy czytam kolejną część znanej mi książki, to je ze sobą porównuję. Tak było i w tym przypadku. Muszę przyznać, że Zaginięcie podobało mi się nieco bardziej niż Kasacja. Tym razem autor zredukował ilość prawniczych teorii do minimum - tłumaczy tylko to, co trzeba i robi to w taki sposób, że nawet ja rozumiem (mając jedyną poprawkę na studiach właśnie z prawa rodzinnego). Akcja toczy się błyskawicznie, wielokrotnie zaskakuje i trudno się domyślić zakończenia. Mimochodem uczymy się "jak to działa" w polskich sądach i jakie obowiązki ma prawnik.

Remigiusz Mróz jest jednym z tych autorów, od których promieniuje inteligencja! Nie mam tutaj na myśli wyłącznie wspaniałe skonstruowanej intrygi i wciągającej fabuły, ale przede wszystkim umiejętność takiej kreacji bohaterów, że każdy z nich ma swój własny charakter. Objawia się to różnymi przekonaniami, sposobem bycia, poczuciem humoru i językiem. Właśnie ten język zachwycił mnie najbardziej! Raz jest prawniczy, raz potoczny, czasem spotkamy się ze slangiem, a czasem z dialogami pełnymi ironii. A zrozumie ten, kto przeczyta i spotka się z Chyłką, Zordonem, Kormakiem i paroma typami spod ciemnej gwiazdy.

Z książki nauczyłam się też, że mowa końcowa jest najważniejsza – podobnie jak podsumowanie recenzji! :) Pewnie Was dziwi tak mała ilość cytatów, ale od Zaginięcia po prostu nie da się oderwać i nie ma zbyt wiele czasu na tak trywialną czynność jak zaznaczenie fragmentów. Muszę zatem przyznać, że książka jest pełna ironicznego humoru (uwielbiam dialogi Chyłki i Konrada!), napięcia, wartkiej akcji, tajemnic, wiedzy (na temat sądów, prawa i życia prawników) i emocji. Autor świetnie oddał atmosferę sądu (którą niestety poznałam parę razy na własnej skórze) i znów udowodnił, że sprawiedliwość jest pojęciem względnym! Uwielbiam tę książkę – za autentyczność, poczucie humoru i wiele zaskakujących momentów! Polecam nawet tym, którzy jeszcze nie czytali Kasacji – każda z historii jest bowiem prawie zupełnie niezależna!

Są takie książki, które sprawiają, że znikamy na dobre w świecie przedstawionym przez autora. W tym czasie liczy się dla nas tylko i wyłącznie przebieg wydarzeń, a rządzi nami ciekawość. Możemy nie jeść, najlepiej spędzić całą noc na masowym pochłanianiu stron i niesamowicie irytować się obecnym w książce stanem rzeczy. Mianowicie znowu wpadłam w czytelniczy wir z książkami Remigiusza Mroza i dziś powiem wam co myślę na temat „Zaginięcia”.

Z domku letniskowego bogatych rodziców znika trzyletnia dziewczynka. Ponieważ śledczy nie odnajdują żadnych dowodów świadczących o porwaniu dziecka – prokuratura stawia małżeństwu zarzut zabójstwa. Joanna Chyłka razem z Kordianem Oryńskim, zwanym również Zordonem, stara się dojść do prawdy, lecz sprawa jest o wiele bardziej poważna niż do tej pory sądzono. „Nikt ze sobą nie taszczy całej prawdy o swoim życiu.” „Zaginięcie” to już drugi tom serii powieści z mecenas Joanną Chyłką i kolejny, który znowu intryguje, irytuje i doprowadza do szału naiwnego czytelnika. Dlaczego? Ponieważ autor notorycznie wprowadza nas w błąd i kiedy myślisz sobie, że być może w końcu zgadniesz kim jest poszukiwana osoba – BUM – kolejny zwrot akcji i zaczynasz wszystko od początku. Naprawdę uwielbiam w kryminałach ten efekt zaskoczenia, dzięki temu książka jest bardzo ciekawa, ale w przypadku książek Mroza z jednej strony mam ochotę rzucić książką i zostawić ją w cholerę, z drugiej strony ciekawość tego co będzie dalej jest silniejsza i sięgam po następne tomy. Po prostu tych zwrotów akcji jest za dużo i w pewnym momencie człowiek zaczyna się gubić. „Żaden prokurator celowo nie strzela sobie w stopę, mimo że niektórzy wyglądają na takich, co lubią się kaleczyć.” Oczywiście i tym razem postać Joanny całkowicie mnie ujęła. Uwielbiam jej cięte riposty i zadziorny charakter. Ta kobieta zawsze wie gdzie i kiedy wbić szpilę. Należy ona do osób, które nie dadzą sobą pomiatać. „Zawsze zastanawiało go, jak udaje jej się przeforsować swoją wolę na innych – tym bardziej, że opryskliwość niespecjalnie zachęca ludzi do współdziałania.” Najbardziej urzekającą – tak, urzekającą – rzeczą w powieści jest relacja Chyłki i Zordona, która jest nieco dziwna, skomplikowana, zagmatwana i specyficzna. Jest to jeden z tych wątków w książce, przez który w momencie ukończenia obecnego tomu chce się jak najszybciej sięgnąć po kolejny. Autor dokładnie wie jak rozplanować ich relację, by czytelnik czuł lekki niedosyt. Remigiusz Mróz po raz kolejny robi nam papkę z mózgu w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Autor jak zwykle serwuje nam znakomity efekt zaskoczenia czytelnika i ten zabieg pisarski jest według mnie cechą nadzwyczaj charakterystyczną Remigiusza Mroza. Ja osobiście mogę się wściekać na to co się dzieje w książce, ale nie zmienia to faktu, iż ta historia ponownie wbija w fotel i zaskakuje. Jedyne czego żałuję, to fakt, iż nie posiadam oryginalnego wydania powieści.

[Adres usunięty]

_______________________________________________________________________

„Zaginięcie” to druga część cyklu o Joannie Chyłce. Remigiusz Mróz nie spoczął na laurach, po bardzo dobrej pierwszej części napisał znakomitą kontynuację, od której nie mogłam się oderwać!

Tym razem Joanna Chyłka i Kordian Oryński podejmują się sprawy zaginionej, trzyletniej dziewczynki. Dziecko bez śladu zniknęło z domu letniskowego bogatych rodziców. Dodatkowo przez całą noc był włączony alarm, a wszystkie okna i drzwi pozamykane. Śledczy nie odnajdują żadnych śladów, które mogłyby świadczyć o porwaniu. Podejrzewają jednak, że dziewczynka nie żyje, a zarzut zabójstwa prokuratura stawia rodzicom dziecka. W ich obronie staje oczywiście nasz niezastąpiony duet w postaci Chyłki i Zordona. Proces ma charakter poszlakowy. Pomimo tego, wszystko wskazuje na winę rodziców. Nawet sami obrońcy są takiego samego zdania. Czy uda im się wybronić małżeństwo, kiedy to sami nie wierzą w ich niewinność?

Największym atutem książki jest oczywiście fabuła. Mróz stworzył niezwykle oryginalną, skomplikowaną i wciągającą historię kryminalną, która nie jest tak oczywista jak może się na początku wydawać. Dopracował ją pod każdym względem, zwracając uwagę na najmniejsze detale. Wprowadził do niej również inne wątki kryminalne, które na końcu zgrabnie połączył w całość. Remigiusz Mróz doskonale wie, jak zatrzymać czytelnika przy książce. Wciągająca i trzymająca w napięciu historia sprawiła, że od książki nie mogłam się oderwać. Jest to spowodowane również ogromną ilością intryg w fabule, nieoczekiwanych zwrotów akcji i sprzecznych wskazówek, co powoduje, że książka ma „to coś”.

Ogromnym atutem jest także kreacja bohaterów, w której zakochałam się już gdy czytałam „Kasację”. Uwielbiam ten duet! Chyłka nic się nie zmieniła. Nadal jest bezpośrednia, wygadana i ekstrawagancka, jej cięte riposty sprawiły, że nie raz wybuchnęłam śmiechem. Zordon również budzi sympatię, a razem z Joanną tworzą doskonały duet. W „Zaginięciu” zaczyna się zmieniać relacja między bohaterami. Nie jest już to tylko relacja patronka - aplikant. Kordian chce traktować Joannę jako kobietę, a sam chce być przez nią traktowany jako mężczyzna, potencjalny partner. Ten wątek, może jeszcze nie miłosny, wyszedł Mrozowi w 100%, czułam niezwykłą chemię między bohaterami. Co z tego wyniknie?

Podsumowując, „Zaginięcie” to doskonała kontynuacja poprzedniej części. Mróz zaserwował nam niezwykłą historię, która ma drugie dno, a przy tym trzyma w napięciu do samego końca. Zdecydowanie polecam, a sama już niedługo sięgnę po kolejną część - „Rewizję”.

Seria o przygodach pyskatej Joanny Chyłki należy do moich ulubionych. Książka "Zaginięcie" szczególnie zapadło mi w pamięć. Sama jestem mamą i jakoś automatycznie przeraziła mnie wizja utraty dziecka. Sama książka jest naprawdę bardzo dobra. Intryga jest dobrze skonstruowana. Trzyma w napięciu praktycznie do ostatniej strony. Dzięki temu czytelnik ma ochotę sięgnąć po kolejne tomy przygód Chyłki i Zordona. Polecam "Zaginięcie każdemu, to szuka rozrywki na bardzo wysokim poziomie. Moim zdaniem książka jest zdecydowanie lepsza niż serial telewizyjny. Tej części cyklu daję zasłużoną piątkę z plusemm.

Remigiusz Mróz w swojej drugiej książce z Chyłkowego uniwersum przedstawia nam dalsze życiowe jak i prawnicze perypetie Chyłki i Zordona. Tym razem o pomoc do Joanny zgłasza się jej dawna szkolna koleżanka, której córka najprawdopodobniej została uprowadzona. Wszystkie poszlaki wskazują na to że trzylatka nie żyje a sprawcą jej morderstwa są rodzice. Zostają oni zabrani do aresztu karnego, który dla ojca dziewczynki okazuje się być szczególnie dotkliwy. Na jaw wychodzi romans byłej rówieśniczki z klasy Joanny z Białorusinem, który na swoim koncie ma już wyrok za nieumyślne spowodowanie śmierci. Bezwzględna Chyłka i jej podrostek – Kordian postanawiają prowadzić śledztwo na własną rękę aby dowiedzieć się co tak naprawdę stało się z małą Nikolą.

O mój Boże, co tu się wydarzyło!? Taka myśl towarzyszyła mi przy każdym zwrocie akcji, których w tej książce jest bardzo dużo. Kolejna część serii o Chyłce zdecydowanie uwiodła mnie jeszcze bardziej niż „Kasacja”. Po sporym namyśle mogę stwierdzić, że Chyłka to idealna seria thrillerów prawniczych dla mnie. Mój nadal trwający epizod z kryminałami zaczęłam właśnie od Mroza i to na Mrozie planuję się oprzeć. To jakie zawroty emocjonalne proponuje nam Remigiusz jest dosłownie magiczne przez co nie chce się odrywać od lektury. Jest to jedna z tych książek, której grubości podczas czytania nie poczujecie pomimo tego, że jest to opowieść zapisana na wielu stronach. Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego co idealnie trafiałoby w moje czytelnicze gusta, które nadal powoli się kształtują. Świetnie stworzeni bohaterowie, idealne tempo akcji i ta znieczulica, którą powoduje książka, coś idealnego na każdą porę roku jak i dnia. Jedyne co mi pozostaje to polecać i nagłaśniać kolejny tom serii o Joannie i Kordianie oraz jak najszybciej zbierać się do przeczytania kolejnego tomu. Cudowna i niepowtarzalna książka, szczerze polecam. Na pewno musicie to przeczytać – must read!

Joanna Chyłka, doświadczona prawniczka, wraz ze swoim początkującym podopiecznym Kordianem Oryńskim, podejmują się tym razem obrony bogatego małżeństwa oskarżonego o zabójstwo córki. Chociaż alarm w letniskowym domku był włączony przez całą noc, a okna i drzwi starannie zamknięte, to dziewczynka zniknęła bez śladu… Śledczy nie natrafiają na żadne ślady wskazujące na porwanie i podejrzewają, że dziecko nie żyje. Proces jej rodziców jest poszlakowy, ale mimo to zdaje się wskazywać na ich winę. Przebojowy duet warszawskich prawników z Kancelarii Żelazny & McVay powraca! Po sukcesie „Kasacji” Remigiusz Mróz postanowił napisać kontynuację zmagań z polskim wymiarem sprawiedliwości Chyłki i Kordiana Oryńskiego. Zajmą się zaginięciem trzyletniej dziewczynki. Dla policji głównymi podejrzanymi stają się jej rodzice, a prawnicy wezmą na siebie ciężar ich obrony. Choć nie ma wszystkich dowodów wskazujących na ich winę, nic w tej historii się nie zgadza. Oczekujmy więc pytań mnożących się bez końca, zmyślnie skonstruowanej fabuły, w której wszystko zostało dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Czytając, co chwilę zadawałem sobie kolejne pytania i kiedy już myślałem, że znam odpowiedź… to rodziło się w mojej głowie kolejne pytanie. Spodziewajcie się rewelacyjnego splotu okoliczności, zależności i prywatnego bagienka bohaterów, ukrytego pod pozorem szczęśliwego życia. Kiedy czytelnikowi wydaje się, że już wszystko o kimś wie… to staje się świadom swojego błędnego toku rozumowania, zupełnie jak w poprzedniej powieści, która także wywołała tyle emocji. Nie chodzi tutaj o wzruszenie (to się przecież zdarza), ani o rozbawienie czy irytację. Remigiusz Mróz zmroził mnie całkowicie – wywołał gęsią skórkę i prawdziwe przerażenie. Dałem się wciągnąć w historię przedstawioną w książce i jedyne czego żałuję, to fakt że tak szybko się skończyła. Możecie sobie myśleć, że przesadzam, ale jeżeli przeczytacie tę książkę, to przekonacie się, że tak jest w istocie. Strach obudziła we mnie świadomość, że „nieważne jest to, co wiesz - liczy się to, co możesz udowodnić w sądzie”. Przeczytanie książki w żadnym razie nie było czasem straconym. Myślałem, że po zakończeniu jakie autor zafundował w „Kasacji”, nie jest już w stanie wymyślić równie mocnego finału. Ale myliłem się. Chyłka i Zordon powrócili w iście mistrzowskim stylu, by jak zwykle dać czadu – swym zachowaniem, stylem i sposobem, w jaki się do siebie odnoszą. W książce nie mogło zabraknąć ostrych i zabawnych dialogów, bo w końcu obie postacie są charakterne, wygadane i nie pozostają sobie dłużne w złośliwych wypowiedziach. W „Zaginięciu” pojawia się też nowy element, który w „Kasacji” nie był aż tak bardzo widoczny. To coraz większa wzajemna fascynacja między Joanną i Kordianem, którą obserwujemy z prawdziwym zainteresowaniem. Czy jednak uczucie między aplikantem i patronką ma sens i rację bytu? Czy pomiędzy bohaterami do czegoś dojdzie? Koniecznie musicie się przekonać, czytając książkę. Remigiusz Mróz nie stracił nic ze swojej doskonałej formy i kolejny raz udowadnia, że jest utalentowanym pisarzem z niezwykłą wprost wyobraźnią. Bohaterowie bawią, fabuła intryguje, a wyjaśnienie zagadki… no cóż, zaskakuje! To znak rozpoznawczy autora.

Niewiele czas minęło od recenzji "Kasacji" tymczasem przychodzę z kolejną książką Remigiusza Mroza. Jeżeli "Kasacja" wywołała u Was zachwyt to zapewniam, że "Zaginięcie" jest jeszcze lepsze! Pod koniec marca premiera "Rewizji", tymczasem ja, mimo, że z wielką niecierpliwością jej oczekuję to i obawiam się co będzie. Bo jeśli dziś recenzowana przeze mnie książka jest świetna, co jaka musi być kolejna? Nie potrafię tego sobie wyobrazić..

Do Joanny Chyłki dzwoni koleżanka z dawnych lat i prosi o przysługę. Okazuje się, że chodzi o poszukiwanie dziecka, po którym ślad zaginął. Dosłownie- bowiem nie ma śladów włamania, krwi, narzędzia zbrodni. Alarm był przez cały czas włączony. Wygląda na to, że dziecko, choć trudno w to uwierzyć bez żadnych śladów rozpłynęło się w powietrzu.

Chyłka i Oryński (nazywany Zordonem) podejmują się obrony- mimo iż wszystko świadczy o tym, że to rodzice: Awit i Angelika zabili dziecko i pozbyli się ciała.

Czy uda im się doprowadzić tę trudną sprawę do końca i dowiedzieć się prawdy?

Jeszcze jakiś czas temu zastanawiałam się co czytelnicy widzą w powieściach Remigiusza Mroza. Długo opierałam się by nie ulec, lecz gdy tylko udało mi się sięgnąć po książki tego autora- przepadłam. Uwielbiam jego humor, Chyłka i Zordon to ciekawie przedstawieni bohaterowie, a powieści wciągają bez reszty.

Czasem też poruszają tematy ważne społecznie: czy adwokat może postąpić wbrew osobie, której podjął się obrony? Przed takim dylematem stanie Joanna Chyłka.

Zapraszam do lektury!

Przyznaję się bez bicia, że jeszcze niedawno trudno mi było sobie wyobrazić dobry współczesny polski thriller prawniczy. Jednak niezwykle pozytywne wrażenie, jakie wywołała u mnie "Kasacja" Remigiusza Mroza, spowodowało, że już po tej pierwszej lekturze jestem skłonny swoje zdanie zmienić diametralnie. I sięgnąć po "Zaginięcie", drugą część z cyklu o Joannie Chyłce i Kordianie Oryńskim. Ten mocno kontrastowy prawniczy duet tym razem staje w obronie rodziców trzyletniej dziewczynki, która którejś nocy znika bez śladu. Nie ma ciała, nie ma sprawców, nie ma dowodów. W wąskim kręgu podejrzanych pozostają jedynie rodzice, a zwłaszcza ojciec dziewczynki, nad którym w toku tak zwanego procesu poszlakowego zawisa widmo wieloletniego wyroku. ?Kto oskarża, powinien mieć dowód? - mówi motto "Zaginięcia". I z takim właśnie założeniem duet Chyłka-Oryński bierze się za obronę potencjalnego zabójcy.

No i się zaczyna...

Choć "Zaginięcie" wypada w moim odczuciu nieco słabiej niż "Kasacja", i tak otrzymujemy tu sporą dawkę fascynującej lektury. Mimo (zaznaczonych w posłowiu przez autora) paru odstępstw od litery obowiązującego w naszym kraju prawa, ?Zaginięcie? jest świetnym dowodem na to, że kulisy polskiego wymiaru sprawiedliwości mogą być naprawdę bogatym tłem dla stworzenia dobrego thrillera prawniczego. Poszukiwanie prawdy nie ogranicza się do przerzucania papierków, adwokaci muszą wyjść w teren i rozdrapywać rzekomo jałowy, bezdowodowy grunt. A jeżeli w gruncie tym grzebie Chyłka, możecie być pewni, że w końcu znajdzie coś, co wywali cały temat do góry nogami. No i w końcu oczywiście wywala.

"Zaginięcie" to książka, którą chce się czytać. Może i zwroty akcji nie są tu jakoś szczególnie szokujące, ale na tyle częste i tak wyważone, że na nudę na pewno nie będziecie narzekać. I choć dość wcześnie można się domyślić "kto zabił", nijak nie psuje to przyjemności czytania, a zakończenie powieści i tak mocno zaskoczy nawet największych książkowych wyjadaczy. Całość wzbogaca niewyparzony jęzor i bezkompromisowe zachowanie Chyłki oraz próbujący skruszyć lód jej serca Kordian. I - uwaga, mały spoiler! - kto się czubi, ten się lubi ;)

Ponadto po raz kolejny docenić muszę pisarski styl Mroza. Widać, że facet lubi to, co robi, i że pisząc nie męczy się. Lekkość pióra przekłada się na pozytywny odbiór jego powieści u czytelnika, co mnie osobiście cieszy, bo mam nad czym zarwać parę kolejnych nocy. I niechybnie to zrobię.

Na koniec dodam tylko tyle, że gdyby jeszcze niedawno ktoś zapytał mnie o synonim mocnej prawniczej prozy, powiedziałbym: "Grisham". Teraz mówię: "Mróz".

Na początku chciałbym podziękować pani z Empiku która podczas kasowania zakupów grzecznie zwróciła moją uwagę, która notabene była skupiona w większości na "Śpiących Gigantach", to właśnie dzięki niej poznałem pewną panią adwokat. Jest ona bohaterką książki, a właściwie autor napisał z nią całą serię jednak nie miałem przyjemności poznać. Po prostu miałem obawy sięgając po pisarza który jest chwalony w wielu regionach.

Słówko o bohaterce. Joanna Chyłka jest postacią o mocnym charakterze, momentami na myśl przychodzi myśl "co za sucz", ale w takim pozytywnym sensie. Ma, że się tak wyrażę "pazur", i pokazuje go w różnych sytuacjach. J. Chyłka jest na pierwszy rzut oka twarda, zimna, bezduszna niczym robot. Jednak gdy przebijemy się przez tę ścianę odkryjemy jej prawdziwą osobowość. Mróz, stworzył świetną postać i jest duże prawdopodobieństwo, że nabędę inne książki z serii.

Dobra, czas obejrzeć książka. Na początki jej objętość. Te ponad 500 stron nie jest dużą ilością i czyta się je bardzo szybko jednak mam pewną uwagę. Mianowicie dolna i górna część strony (nagłówek i stopka), jest troszkę byt duża i spokojnie można by zmniejszyć je o 1/3. Ale to tylko takie moje czepialstwo. Książka jest przepełniona akcją, jednak jest to zrobione ze smakiem i czytelnik i czuje żadnego przesytu. Polecam wszystkim fanom gatunku.

Jeśli interesuje Cię tematyka prawnicza z nutką kryminalną to napewno Chyłka Remigiusz Mróz przypadnie Ci do gustu :) Chyłka jest bezwględną prawniczką, która niecofa się przed żadnym zleceniem, które bierze, nawet, jeśli zagraża to jej zdrowiu i życiu. Chyłka to osoba o specyficznym charakterze i sposobie życia. Przeczytamy tutaj o trudnej miłości Chyłki i jej aplikanta Zordona. Chyłka powstała w serii składającej się póki co z 9 części: "Kasacja", "Zaginięcie", "Rewizja", "Immunitet", "Inwigilacja", "Oskarżenie", "Testament", "Kontratyp" i "Umorzenie". W moje ręce w pierwszej kolejności trafiło "Zaginięcie" i jak to u mnie niekiedy się zdaża w trakcie czytania zorientowałam się, że chyba powinna być jakaś wcześniejsza część no i była ... i wpadłam w ciąg Chyłki wyczekując części 10. Ja polecam ją Tobie z czystym sumieniem, łatwa do przyswojenia, nie sposób się oderwać jak już się ją zacznie czytać a i wzbudza skrajne emocje od złości poprzez łzy aż po śmiech.

zapraszam na mój profil książkowy: [Adres usunięty]

Pewnej nocy Joannę prawniczkę kancelarii Żelazny & McVay budzi telefon.

"My ... zaczęła kobieta. Położyliśmy ją spać przed dwudziestą ... Aśka ona ma dopiero trzy lata ... jak ktokolwiek mógłby chcieć...

(...) - Zamknęliśmy drzwi, potem wypiliśmy trochę wina, oglądaliśmy film ... Przed snem włączyliśmy alarm. Rano już jej nie było."

To dawna przyjaciółka z liceum - Angelika potrzebuje pomocy. Z domu nad jeziorem w mazurskim lesie ginie mała Nikola. Nie ma żadnych śladów uprowadzenia, nie odnaleziono ciała. Jedynymi podejrzanymi zostają rodzice Angelika i Awit Szlezyngierowie, bogaci biznesmeni. Czy Nikola zaginęła, a może jest to zabójstwo lub uprowadzenie dla okupu? Komu przeszkadzała mała dziewczynka? Wciąż brakuje śladów, a wszystkie tropy prowadzą do rodziców. Sprawa jest z góry przegrana. Media nagłaśniają zaistniałą sytuację, z góry wskazując winnego. Nie brakuje porównań do porwania Madzi z Sosnowca.

Znana prawniczka, choć nie do końca wierzy w niewinność swoich klientów, podejmuje się obrony dawnej koleżanki. Razem ze swoim początkującym podopiecznym Kordianem Oryńskim zaczyna zbierać materiały. I tu na światło dzienne wychodzą pewne fakty. Jedynym świadkiem w sprawie może być Antoni Ekiel. To ON w nocy ze swej łódki widział ludzi prowadzących dziewczynkę wzdłuż jeziora. Niestety nie jest wiarygodny, odsiadywał wyrok za maltretowanie własnego dziecka. Kolejne ślady prowadzą do Aleksandra Sobonia, ten jednak raczej wydaje się być niewinnym. Ujawnia za to fakt znajomości Antoniego z podejrzanym Białorusinem. Przeszukanie telefonu matki dziewczynki ujawnia romans Angeliki z Sakratem. "Pięćdziesiąt twarzy Angeliki" rzuca nowe spojrzenie na sprawę.

Niestety, zebrane dowody świadczą przeciwko małżeństwu. Szlezyngierom stawia się zarzut o współsprawstwo z artykułu 148 paragraf pierwszy Kodeksu Karnego. Wspólnie mają odpowiadać za zabójstwo córki, a prokurator żąda kary dożywotniego pozbawienia wolności. Dla Joanny Chyłki to nie lada wyzwanie. Nadchodzi czas batalii. Wreszcie będzie mogła rozwinąć skrzydła i pokazać soje zdolności. Czy jednak uda jej się obronić przyjaciółkę i obalić ciążące na małżeństwie zarzuty? Czy prokurator Aronowicz wygra walkę i udowodni winę Szlezyngierów? Nie ma śladów, nie ma wiarygodnych świadków są tylko poszlaki. Czy one wystarczą do wygrania sprawy? Dlaczego w trakcie procesu małżeństwo nie trzyma się uzgodnionego z prawniczką postępowania, a postępuje według własnego scenariusza? Czy poznamy prawdziwą historię zniknięcia Nikoli?

Książka Remigiusza Mroza to prawdziwy majstersztyk, wspaniały polski thriller prawniczy. To powieść, którą pożera się jednym tchem. Plątanina zagadek, ostry język, liczne zapierające dech w piersi zwroty akcji oraz autentyczne uczucia sprawiają, że nie można obok tej książki przejść obojętnie. Razem z Joanną i Kordianem dążymy do rozwiązania zagadki, przeżywamy emocje sali sądowej. Tu niczego nie da się przewidzieć. Odpowiedź na pytanie kto jest winien zaginięcia małej Nikoli przez wiele stron pozostaje zagadką. Możemy to uznać za wielki atut tej powieści.

"Zaginięcie " to także książka o zaufaniu, rodzinnych sekretach i przyjaźni.

Kiedy skończyła się miłość między małżeństwem Szlezyngierów? Czy romans Angeliki z Saratem był przyczyną pasma nieszczęść? Joanna podejmuje się obrony swojej koleżanki, choć nie do końca jest przekonana o jej niewinności. Wychodzące na jaw sekrety utrudniają jej pozyskanie zaufania. Media nagłaśniające sprawę już dawno wydały wyrok. Jakże łatwo ocenia się innych. Sami nie wiemy jak zachowalibyśmy się w takiej sytuacji. Nie chce jednak zostawić Angeliki na pastwę prokuratora, sędziego i mediów.

Odpowiedzi na te pytania uzyskujemy wraz z kolejnymi kartami książki. Kiedy towarzyszymy Joannie i w śledztwie, jesteśmy z nimi na sali sądowej, uczestniczymy wyjaśnieniu zagadki.

"Zaginiecie" to pierwsza książka Remigiusza Mroza jaką czytałam, ale z pewnością nie ostatnia. Z ogromną przyjemnością i ciekawością sięgnę po kolejne. Ten styl pisania mnie po prostu urzekł. mam nadzieję, że wspólnie z nim rozwiążę następną fascynującą zagadkę kryminalną.

Izabela Nestioruk

Super książka- czytałam bez wytchnienia. Od początku do końca zainteresowanie nie maleje.

MROŹNY MISTRZ

Po pierwszym tomie cyklu nie byłam w stanie jeszcze tego przyznać, ale teraz robię to bez dwóch zdań. Remigiusz Mróz zdecydowanie jest mistrzem kryminału, mistrzem książek z motywem prawniczym. Fabuła Zaginięcia przypadła mi nieco bardziej do gustu niż Kasacji. Tym razem Chyłka i Kordian rozwiązują sprawę zaginionej dziewczynki. Kto jest winny? Ojciec, matka, oboje? A może ktoś zupełnie inny? Sprawa jest całkowicie zagmatwana i w żaden sposób nie oczywista.

Przeczytałam dopiero dwie książki autora, a już wiem, że przy tworzonych przez niego sprawach nawet nie mam co próbować rozwiązywać ich na własną rękę. Choćbym nie wiem jak się starała, nie ma mowy, żebym domyśliła się zakończenia, tego, jak było naprawdę. I to jest świetne, takie książki czyta się z największą przyjemnością.

CHYŁKA CHYŁKA, LATA MI OD NIEJ ŻYŁKA

Nie wiem czy ktoś pamięta, ale przy recenzji Kasacji pisałam, że nie za bardzo przypadła mi do gustu główna bohaterka - Joanna Chyłka. I niestety, w drugim tomie nie zmienia się to. Dalej jest dla mnie irytującą kobietą, wredną po cholerze, której niektórych tekstów nie mogę znieść. Na szczęście niechęć do tej postaci nie jest czymś, co sprawiłoby, że nie chciałabym czytać dalej książki czy całej serii. Jest świetną prawniczką i trzeba jej to przyznać.

Kordian aka Zordon natomiast wzbudza moją sympatię. Jest mądry i ma naprawdę dobre pomysły, szybko się uczy i jestem pewna, że będzie z niego świetny prawnik. Aczkolwiek wciąż czuję niedosyt związany z jego postacią. Mam wrażenie, że nadal jest trochę niedoceniany, chociaż może to wrażenie bierze się stąd, że chciałabym więcej czytać o nim niż o Chyłce.

W trakcie sprawy poznajemy też wiele innych bohaterów, którzy mają duży wpływ na fabułę. Angelika i Awit, których córka zaginęła, okazują się zupełnie inni, niż myślimy na początku. Postacie, które według nas są po naszej stronie, okazują się być wrogiem, co mocno zaskakuje.

CO TU DUŻO MÓWIĆ...

... kto nie zaczął jeszcze swojej przygody z Remigiuszem Mrozem, niech raz dwa się za to zabiera, bo naprawdę warto. A coś czuję, że im dalej, tym lepiej, dlatego nie mogę doczekać się, aż przeczytam kolejne tomy. Interesujące sprawy, których przebiegu nie możemy przewidzieć, do tego duża dawka humoru i mamy naprawdę dobrą lekturę, o której szybko nie zapomnimy. A Mroza zdecydowanie można nazwać mistrzem w swoich fachu.