Później

👻„PÓŹNIEJ”👻

Stephen King Wydawnictwo Albatros

Po ostatnio przeczytanej książce Kinga nie byłam zadowolona, a wręcz zawiedziona. Sceptycznie podeszłam do powieści „Później”. Jednak dałam jej szansę na oczyszczenie mojego zdania o Kingu. Muszę wam powiedzieć, że zmieniłam zdanie. Nie było aż tak wielkiego wow, ale tym razem zasłużył na 9/10. Kinga można lubić lub nienawidzić. W którym obozie jesteście? Mi bliżej do tego pierwszego. Po historii ukrytej na kartkach powieści „Później” mam ochotę przeczytać inne dzieła tego autora.

Tylko umarli nie mają sekretów. Tylko umarli mówią prawdę.

Jamie widzi zmarłych. Może z nimi rozmawiać. Tylko ON może poznać ich sekrety. Niestety ponosi za to wysoką cenę. O jego tajemniczych zdolnościach wiedziała tylko jego mama. Jednak sekret ten ujrzał światło dzienne. Mama podzieliła się nim ze swoją partnerką. Jamie współpracował z policją. Dlaczego? To już musicie przeczytać sami.

Jeden nieboszczyk nie daje mu spokoju. Dlaczego?

Jak zmarłych widzi Jamie? Powiem jedno nie jest to przyjemny widok - przeraża. Obraz jest makabryczny. Pełen opis jak ich widzi znajdziecie w książce „Później”.

Fajnie wymyślona fabuła. Niesamowity główny bohater.

Jeżeli szukacie książki z dreszczykiem, lekko przerażającej i krótkiej tak na jeden wieczór, to polecam wam „Później”.

Czytając tą powieść miałam gęsią skórkę. Czasami byłam przerażona. Tutaj poznacie również walkę ze złem w czystej postaci. Jak potoczy się życie Jimiego? Czy będzie potrafił przeciwstawić się złu, czy jemu ulegnie?

Polecam 😊

Przekonajcie się, czy nowy King pisze tak samo jak kilkanaście lat temu.

Czy lubicie twórczość Kinga?

Jamie Conklin to chłopiec, który widzi zmarłych i potrafi z nimi rozmawiać. Mało tego, muszą oni mówić prawdę, bez względu na to, o co zostaną zapytani. O nadprzyrodzonych zdolnościach wie tylko jego matka, która samotnie wychowuje chłopca. Kobieta doskonale rozumie, że zdolności Jamiego muszą pozostać ich tajemnicą. Do czasu kiedy sama będzie zmuszona skorzystać z pomocy syna.

Jamie radzi sobie z darem, którym został obdarzony, dopóki nie spotka zmarłego, który już za życia był potworem.

"I see dead people". To było moje pierwsze skojarzenie po przeczytaniu opisu nowej powieści Stephena Kinga. Film lubię, autora bardziej zabrałam się więc szybko za lekturę i przepadłam na kilka godzin.

Przez dużą czcionkę i marginesy  "Później" wydaje się niezłą cegiełką. Nic bardziej mylnego, bo objętością bardziej przypomina opowiadanie. Szkoda, bo w przypadku tego autora mogłaby to być nawet na kilkusetstronicowa powieść, a ja czytałabym ją z równie wielką przyjemnością. King pisze tak, że trudno się od jego książek oderwać. Tak było też w przypadku jego najnowszego dzieła. Czyta się ją ekspresowo i po prostu przyjemnie.

Uraczeni w niej zostajemy połączeniem, które u mnie zawsze się sprawdza. Dzieciaki z nadprzyrodzonymi mocami i zjawiska paranormalne to coś, co lubię bardzo. Wiedziałam, że historia o chłopcu widzącym zmarłych to będzie coś dla mnie. Nie pomyliłam się, tak właśnie było! Narracja pierwszoosobowa i bardzo udana kreacja Jamiego sprawiają, że przez tę historię się płynie, a strony przewracają się same. Jest fajny klimat, lekki styl i humor. Nie ukrywam, że kilka razy zdarzyło mi się parskać śmiechem. Całość uzupełniają świetne teksty, a "dokładniusio" często mi ostatnio towarzyszy. Sięgając po nią, nie liczcie na krwawy horror, bo tego tu nie znajdziecie. Jeżeli więc liczycie na grozę, możecie się nieźle rozczarować.

A skoro o rozczarowaniach mowa, nie mogę nie wspomnieć o zakończeniu. Zupełnie nie pasuje do całości i to właśnie ono najbardziej zgrzytało mi w całej powieści. Mimo to "Później" to dobra książka, z którą spędziłam kilka przyjemnych godzin. Myślę, że idealnie sprawdzi się dla tych, którzy dopiero mają w planie zaznajomienie się z twórczością Stefana. Czy polecam? Oczywiście!

Stephen King zasłużenie zyskał miano mistrza horroru, jednak nieustannie udowadnia, że nie da się tak jednoznacznie zaszufladkować. Potrafi bowiem pisać dzieła monumentalne jak „Bastion”, horrory mrożące krew w żyłach, czy opowieści, które po prostu świetnie się czyta. Ci, którzy po "Później" oczekiwali mroku mogli się zawieść, tym bardziej, że i blurb wprowadza nieco w błąd sugerując przerażający horror. Nie znajdziecie tu bowiem grozy, a dość lekką i dobrą rozrywkę.

Jamie Conklin widzi zmarłych. Ale to nie wszystko. Może z nimi rozmawiać i co ważne, muszą mówić mu prawdę. Ta umiejętność, a może przypadłość kładzie się cieniem na całym życiu chłopca. Bo czy widok zmasakrowanych w wypadku zwłok nie odbije się na psychice dziecka? Czy jego odmienność i skrywany przed światem sekret nie wpłyną na relacje z innymi?

Przyjdzie moment gdy od jego umiejętności będzie zależał los wielu ludzi, jednak nie spodziewa się jakie konsekwencje będzie musiał ponieść i z czym się zmierzyć. W dobrych rękach jego los okaże się darem, ale obudzi również chęć wykorzystania go przez osoby ze złymi zamiarami.

Ta tocząca się dość powoli opowieść skupia się przede wszystkim na bohaterze, pokazując jego specyficzne dzieciństwo naznaczone śmiercią i obecnością duchów. I to ON napędza tę historię, zachęcając do przewracania kolejnej i kolejnej strony. I choć nie budzi przerażenia, to stanowi świetną rozrywkę na jeden wieczór.

"Zawsze jest jakieś później. Przynajmniej do śmierci. Bo wtedy wszystko inne jest już wcześniej."

Jamie jest typowym dzieckiem. Zjada na śniadanie płatki, wysiorbując z miski mleko. Lubi zabawę samochodami i lody. Jednym jednak różni się od rówieśników - widzi bowiem zmarłych.

Nie wszystkich wprawdzie, bo tylko tych, którzy umarli niedawno. Widzi ich takich, jacy byli w chwili śmierci, ze wszystkimi odniesionymi obrażeniami, co często jest makabrycznym przeżyciem. Potrafi z nimi rozmawiać, odkrywając, że zmarli zawsze muszą odpowiedzieć prawdę, na zadane pytanie.

Dar Jamiego zostaje wykorzystany jednak w sposób, który naznaczy jego życie. Kiedy chłopiec zostaje porwany aby wyciągnąć ze zmarłego przestępcy informację, która ocali wielu ludzi, nie wie, że sam staje się ofiarą.

Najnowsza powieść mistrza horroru to książka przyzwoita. Niestety spodziewałam się tutaj nieco więcej emocji, strachu i w tym aspekcie odczuwam spory niedosyt. Jednak sama opowieść chłopca wciągnęła mnie na tyle, że chciałam poznać jej ciąg dalszy.

Jednak muszę przyznać, że nie jest to horror, do którego King nas przyzwyczaił. Dla mniej odpornych jednak polecam 😊

Przez cały czas gdy czytałam tę książkę towarzyszyła mi myśl, że warto było czekać. Z drugiej jednak strony, ogromna szkoda, że King nie tworzy w takim tempie jak nasi młodzi polscy autorzy, jak Czornyj czy Mróz.

Mimo wszystko książka naprawdę mi się spodobała. Bardzo ciekawy pomysł. Dobra narracja. Ani chwili nudy. Był w niej nawet moment w którym autentycznie się bałam. Nie przypominam sobie aby jakakolwiek książka do tej pory mnie wystraszyła. Książki Kinga jak wiadomo, mają swój niepowtarzalny klimat, jednak żadna aż tak na mnie nie podziałała.

Czuję się jednak nieco oszukana przez wydawnictwo. Książka sztucznie pogrubiona. Duże litery, duże odstępy między wierszami, duże akapity. Uważam ten zabieg za zupełnie zbędny, bo tak samo wartościowa byłaby dla mnie ta pozycja w wersji kieszonkowej i z trzykrotnie mniejszą ilością stron.

Mistrzu, czekam na kolejne dzieło!

Zjawiska paranormalne w książce pt. „Później”, Stephen King

„Tylko umarli nie kłamią”. Czym tym razem zaskoczy nas Stephen King?

Głównym bohaterem jest Jamie Conklin. Chłopiec jest wychowywany przez samotną matkę, która za wszelką cenę stara się, aby syn miał jak najlepsze życie. Na drodze do pełni szczęścia stanęły jednak umiejętności chłopca. Jamie widzi umarłych i potrafi z nimi rozmawiać, może poznać ich sekrety, których nikt inny nie zna. Początkowo nikt mu nie wierzy, twierdząc, że jest to wytwór dziecięcej wyobraźni, ale potrafi podawać takie szczegóły, które każą sądzić, iż to, co mówi, jest prawdą. Z doświadczenia wie, że rozmawiając z umarłym, ten nie może kłamać. W pewnym momencie dochodzi do tego, że świat żywych łączy się ze światem umarłych. Cena za zdolności chłopca jest wysoka i nie pozostaje długo w ukryciu. Będzie pomagał policji w śledztwie, w którym morderca grozi atakiem ze świata umarłych. Matki chłopca będąc przypartą do muru, nie zawahała się również skorzystać ze zdolności syna. Dar, który posiada Jamie, jest dla niego przekleństwem.

Moje myśli tonęły we krwi.

Od początku przypadł mi do gustu styl. Jamie opowiada nam o swoim życiu typowym dla dziecka, później nastolatka, słownictwem. King oddał w nasze ręce książkę łączącą kryminał i zjawiska paranormalne. Bohater już na wstępie zaznacza, że opowie nam horror, ale czy ja wiem, czy to jest horror. Patrząc z punktu widzenia dziecka – tak, gdyż nie każdy zmarły był przyjazny i ładnie wyglądał. Jamie widział ich bowiem w takiej formie, w jakiej zeszli z tego świata. „Później” to piękna historia o walce z demonami w formie wspomnień. Ciekawa fabuła, budujące napięcie, problemy dorastania, wybór pomiędzy dobrem a złem. King udowadnia po raz kolejny, że jest w stanie zaskoczyć ponownie swoich czytelników. Gdyby narracja była po stronie innej osoby niż chłopca, zapewne książka nie była tak atrakcyjna w odbiorze, jak ją odebrałam. Warto wspomnieć o wnętrzu książki – dosłownie jej wnętrzu. Chodzi mi o czcionkę, układ wersów – jak dla mnie, idealnie. Wzrok się nie męczy, czyta się bardzo wygodnie. Wiem, że wiele osób szuka takich książek. Z czystym sumieniem polecam „Później”.

"Później" to świetne opowiadanie, które przypomina twórczość Kinga z najlepszych czasów! Czyta się fantastycznie. Jedyny minus to taki, że jest za krótkie, jak na standardy Mistrza.

Polecam😊

Zaczęłam słuchać audiobooka "Później" i po paru minutach pomyślałam, że o to wrócił mój Król, którego lubię. Do tego Maciej Kowalik czytał tak świetnie, że zatraciłam się w tej powieści. Ale to było zbyt piękne by było prawdziwe - niestety zakończenie powieści pozostawiło lekki niedosyt.

Narrator jest zarazem głównym bohaterem, który opowiada historię swojego życia. Od dziecka widział zmarłych i mógł z nimi rozmawiać, odpowiadali mu szczerze, nie mogli kłamać. Swojej umiejętności nie postrzegał jako daru, trochę go krępowała, szczególnie kiedy dorośli chcieli, żeby poznał czyjeś sekrety. Jamie chyba wolałby być po prostu normalny i nie doświadczać takich rzeczy.

"Wiecie co? Najgorsze w dorastaniu jest to, że zamyka człowiekowi usta".

Powieść jest napisana lekkim prostym językiem, czyta się to przyjemnie i szybko. Matka Jamiego w chwilach złości potrafiła wymyśleć tak niesamowite wiązanki przekleństw, że chłopak też nie czuł się skrępowany czasem rzucić mięsem. Było sporo scen zabawnych, podanych z ironią, ale kiedy w grę wchodziło coś niebezpiecznego, to narrator przypominał czytelnikowi "uprzedzałem, że to jest horror". To było takie miłe puszczanie oka do czytelnika. Podobał mi się taki zabieg, cały czas czułam związek z tą postacią.

Ta książka miała potencjał, żeby rozrosnąć się niczym "To" i przez chwilę myślałam, że tak będzie. Wątki jednak potoczyły się inaczej niż myślałam i powstała zamknięta całość. Zakończenia na pewno na długo nie zapamiętam, bo w porównaniu do fascynującego i porywającego początku, było jakieś takie... nijakie. Nawet mało wiarygodne dla mnie.

"Zawsze jest jakieś później, teraz to wiem. Przynajmniej do śmierci. Bo wtedy wszystko inne jest już wcześniej".

Czy będziecie się bać? Myślę, że nie. Ja się nie bałam, mimo że niektóre duchy były ofiarami morderstw i wypadków, więc wyglądały strasznie. King pisał straszniejsze horrory, ale tutaj brak takich wrażeń zastępuje ciekawa fabuła i naprawdę sympatyczny główny bohater. Polecam serdecznie, nawet pomimo tego skopanego zakończenia.

„I see dead people” /Widzę zmarłych ludzi/ - nie ma chyba osoby, która choć raz nie zetknęłaby się z tym cytatem, chociażby licznych memach krążących w sieci. Tak naprawdę jednak słowa te pochodzą ze znakomitego filmu z 1999 roku, pt. „Szósty zmysł” w reżyserii Shyamalana. Bruce Willis, psycholog dziecięcy, próbuje pomóc ośmioletniemu dziecku z niezwykłym darem. Cole posiada tzw. "szósty zmysł", dzięki któremu potrafi wyobrazić sobie, co zdarzyło się w danym miejscu przed wielu laty, a także widzi i słyszy tych, którzy odeszli.

Podobny motyw został wykorzystany w wielu filmach i książkach, choć nigdzie w tak spektakularny sposób. A jak udało się to Stephenowi Kingowi, który – mimo lepszych i gorszych powieści na swoim koncie – wciąż jest dla mnie niekwestionowanym królem grozy? Autor, w swojej książce pt. „Później”, opublikowanej nakładem Wydawnictwa Albatros, wykorzystał motyw wędrujących dusz, energii, która utrzymuje się po śmieci danej osoby czy też niemożności odejścia przed załatwieniem danej sprawy. Niezależnie od tego, z jakich względów zmarli nie mogą być po prostu martwi, zwykle nie zdajemy sobie z tego faktu sprawy. No, chyba że w otoczeniu mamy takiego chłopca jak Jamie, który od najmłodszych lat widuje zmarłych, a co więcej … rozmawia z nimi.

Po tę pozycję sięgnąć mogą zarówno miłośnicy książek Kinga, jak i wszyscy lubiący historię o duchach, a także tak naprawdę o ludziach. Trudno bowiem, nawet pomimo licznych zabiegów podejmowanych przez autora, przerazić się widzianymi przez chłopca zjawami. W książce natomiast przerażają żywi ludzie i mechanizmy ich działania. Co więcej, można sobie nawet zadać pytanie, czy to zmarli mieli w książce straszyć… Odpowiedzi zapewne nigdy nie poznamy, natomiast możemy zatopić się w historii chłopca, wychowywanego samotnie przez matkę, agentkę literacką. Stopniowo ubożejąca rodzina boryka się z problemami materialnymi między innymi wynikającymi z nieudanych inwestycji, ale również tragicznych splotów okoliczności. Dlatego też umiejętności syna w odpowiednim momencie zostają przez matkę wykorzystane, choć wcześniej świadomość talentu Jamiego przerażała ją, a co więcej – dar ten był przez nią negowany.

Kiedy chłopiec spotyka zmarłego rowerzystę – ofiarę wypadku, początkowo matka nie widzi w tym nic niezwykłego. Gdyby nie to, że chłopiec opisuje rowerzystę szczegółowo, mimo iż leży ON zakryty. Zresztą chłopiec twierdzi, że widzi owego martwego mężczyznę stojącego obok swojego leżącego ciała. Przerażenie matki jest tym większe, że kilka dni później w gazecie widnieje wizerunek zmarłego rowerzysty, dokładnie odpowiadający temu, który nakreślił Jamie. Po tym wydarzeniu stanowczo zakazuje synowi mówienia o tym darze.

Daje ON o sobie wiele razy znać w trakcie dorastania – dzięki niemu chłopiec jest w stanie zidentyfikować miejsce ukrycia biżuterii zmarłej sąsiadki, a także odtworzyć ostatnią powieść znanego pisarza, przysłowiowej „złotej kury” w agencji matki. Umiejętność chłopca jest o tyle niezwykła, że spotykali przez niego zmarli muszą mówić mu prawdę. A tak mu się przynajmniej wydaje do chwili spotkania z Grzmociarzem, czyli seryjnym mordercą, który wyspecjalizował się w podkładaniu bomb.

Co jednak wspólnego Jamie ma z Kennethem Therriaultem? Dużo, zważywszy na to, że Grzmociarz nie żyje – popełnił samobójstwo, a tylko chłopiec może go zobaczyć po śmierci i zapytać o lokalizację ostatniej bomby. Tym razem wszystko jest jednak inaczej – Grzmociarz nie tylko otwarcie mówi, że nie chce powiedzieć prawdy, to jeszcze …nie odchodzi z tego świata.

Jak zakończy się ta opowieść? Przekonamy się o tym dzięki powieści „Później”, co prawda nie najlepszej w dorobku autora, ale zdecydowanie wartej uwagi. Mimo iż książka bardziej porusza niż przeraża, mimo iż to bardziej opowieść o złu w czystej postaci niż opowieść o duchach, to z pewnością historia ta zostanie długo w pamięci. I kto wie, być może wkrótce zobaczymy ją na ekranach kin, bo zdecydowanie ma potencjał.

Należę do osób, które czytały książki tego autora i raczej za nimi nie przepadły, niemniej jednak nie zniesmacza mnie to do sięgnięcia po jego kolejne książki. "Później" jest pierwszym dobrym strzałem od dłuższego czasu.

Pomysł na fabułę bardzo mi się spodobał. Główną postacią jest chłopiec, który widzi zmarłych - czyli taki temat przewodni, który nawet bardzo lubię. To sprawiło, że bez zastanowienia sięgnęłam po tę powieść i .... przepadłam.

"Później" to bardzo wciągająca historia z elementami fantastyki, która pochłonęła mnie bez reszty i wierzcie mi, ale bardzo żałowałam, że ta książka dobiegła końca.

Jak widać nawet mnie, osobie, której w większości książki autora się nie podobały coś się spodobało - i to bardzo. Dlatego też zachęcam was do sięgnięcia po tę książkę nawet, jeśli wcześniej zraziliście się do autora

Mam ogromne szczęście, że mój ulubiony pisarz nie dość, że wydaje przynajmniej jedną książkę każdego roku, to jeszcze zdecydowana większość z nich jest, co najmniej dobra. „Później” to najnowsze dziecko Stephena Kinga.

Stephen King (pisze także pod pseudonimem Richard Bachman) urodził się 21 września 1947 w Portland. Jako dziecko był świadkiem nieszczęśliwego wypadku – jeden z jego przyjaciół został potrącony przez pociąg i zmarł. King zanim odniósł sukces jako pisarz pracował, jako nauczyciel języka angielskiego w szkole. W 1973 roku ogromny sukces literacki odniosła jego pierwsza powieść „Carrie”. Od tamtej pory jego książki rozeszły się w nakładzie przekraczającym 350 milionów egzemplarzy, co czyni go jednym z najbardziej poczytnych pisarzy na świecie. Jest wielokrotnym zdobywcą Nagród Brama Stokera i British Fantasy Award. W 1999 roku został potrącony przez samochód. Jego obrażenia – wielokrotne złamanie biodra, połamane żebra i uszkodzone płuco – unieruchomiły go w szpitalu na prawie trzy tygodnie. King przez ponad dziesięć lat miał problemy z alkoholem i narkotykami. Jego dwaj synowie – Owen King oraz Joe Hill – również są pisarzami.

Tylko umarli nie mają sekretów. Jamie od najmłodszych lat widuje zmarłych. I nie przypomina to tego, co znamy ze słynnego filmu z Bruce’em Willisem. Jamie może zobaczyć to, czego nikt inny nie widzi, i poznać sekrety, których nikt inny nie zna. Ale cena, jaką musi płacić za swoje nadnaturalne zdolności, jest bardzo wysoka. O czym doskonale wie matka Jamiego, która namawiała go, aby nikomu nie mówił, co potrafi. Taki dar nie może długo jednak pozostać niezauważony. I Jamie wkrótce będzie musiał pomagać nowojorskiej policji w śledztwie w sprawie, w której pewien morderca groził uderzeniem zza grobu.

Książkę czyta się błyskawicznie. Ciekawa fabuła w połączeniu z dużą czcionką i rozdziałami, które zaczynają się od nowej strony (uczciwie trzeba przyznać, że gdyby powieść miała normalną czcionkę i rozdziały, to spokojnie miałaby ze sto stron mniej.) sprawiły, że pochłonąłem ją na dwa podejścia. King tradycyjnie powoli buduję atmosferę, przeskakując co chwila do historii, które wydarzyły się wcześniej. Oczywiście nie brakuje w „Później” wstawek, które informują nas na końcu rozdziału, o czym będziemy czytać niebawem, co automatycznie trochę zmusza nas do zapoznania się z kolejnymi stronami. Uwielbiam Króla, za tego typu zagrania. Jeżeli chodzi o zakończenie powieści, to nie mogę go jednoznacznie ocenić. Z jednej strony jest bardzo mocno przewidywalne i mniej więcej od połowy lektury domyślałem się, że właśnie tak będzie wyglądać. Z drugiej jednak, Stephen wprowadził pewien element, który mnie zaskoczył. Ogólnie mam wrażenie, że King zostawił sobie maleńką furteczkę do tego, że kiedyś jeszcze wrócić do Jamiego w jakiejś książce.

Na okładce „Później”, jest fragment recenzji, z którego wynika, że jest to zabawna lektura. Absolutnie nie zgadzam się z ta opinią, ponieważ dla mnie jest to opowieść o przyśpieszonym kursie dojrzewania i utraconej niewinności. Autor rewelacyjnie nakreślił postać głównego bohatera, a także jego relację łączącą go z matką. Stephen po raz kolejny udowodnił, że nie ma sobie równych, w kreowaniu dziecinnych i nastoletnich bohaterów.

„Później” to bardzo dobra książka, którą czytało mi się bardzo przyjemnie. Skłaniam się ku opinii, że chociaż jest to powieść momentami dość przerażająca, to autor po raz kolejny uśmiecha się do swoich młodszych czytelników. Nie zmienia to faktu, że i starzy kingowi wyjadacze znajdą w tej lekturze coś dla siebie.

Warto sięgnąć po tę książkę. Teraz. Nie później.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

Wzniosłe słowa zapowiadały najnowszą książkę S. Kinga - czytelnicy mieli znaleźć w niej wszystkie elementy, które uczyniły z autora mistrza grozy. Ale czy po napisaniu ponad 50 książek w swojej karierze istnieje jeszcze możliwość, że kolejna zaskoczy nas czymś nowym?

Wujek King zdążył nas przyzwyczaić, że jego dzieła nie stoją literacko na najwyższych półkach, ich styl daje wiele do myślenia, natomiast jest w tych książkach coś, co przyciąga, co sprawia, że śledzimy fabułę do końca i nie wiedzieć czemu sięgamy po kolejne. Nie jest to literatura wysokich lotów, ale ma w sobie "to" coś.

Wiadomym jest, że mając za sobą ponad 50 napisanych dzieł autor będzie czerpał z dawnych pomysłów.

"Później" to historia chłopca, który widzi duchy - co Wam to przypomina? "Lśnienie" oczywiście! A kto jeszcze nie czytał to polecam, bo to stary, dobry wujek King. Tym razem autor serwuje czytelnikom nieco melancholijną opowieść obyczajową, która z horrorem nie ma zbyt wiele wspólnego. Duchy u Kinga są dość dziwne, nie wywołują strachu, pojawiają się praktycznie na każdym rogu i możemy nawet z nimi porozmawiać, a do tego ponoć zawsze mówią prawdę. Pierwsza część książki trochę mnie znudziła, do połowy czytałam zbyt długie wprowadzenie, w którym autor po trochu opisuje sytuacje na rynku wydawniczym oraz wplata w to wątek homoseksualny. Moje zainteresowanie zaczęło się od wprowadzenia ducha Therrialuta seryjnego mordercy, który może w życiu młodego bohatera nieco namieszać. Szkoda, że autor nie poprowadził tego wątku dalej, nie rozwinął go, bo zapowiadał się ciekawie.

Ale największe zaskoczenie zrobiło na mnie sposób w jaki King zakończył opowieść. Ten rodzinny twist -no nie spodziewałabym się tego ani trochę, liczyłam na ostateczną rozgrywkę dobra ze złem, a tu taka niespodzianka. Kto by się spodziewał, że Stephen wyciągnie jeszcze królika z kapelusza.

Całość zaliczam do lekkiej fabuły typu paranormal. Warto pochwalić autora za stylizację języka dopasowaną do wypowiedzi dorastającego chłopca.

Co tym razem zapamiętałam z "Później" - zdrowe odżywianie dzieci czyli pizza, zapiekanki i chińszczyzna oraz to, że uber nie jest nowojorski, nowojorskie są taksówki.

"Później" nie jest może mistrzostwem, bo autora stać na więcej, jednak sam tę poprzeczkę zawiesił tak wysoko. Na pewno daleko tej książce do "Lśnienia", czy "Zielonej mili", jednak czytałam z zainteresowaniem, przynajmniej druga połowę. Uważam, że powieść wypada wysoko na tle innych współczesnych pisarzy.

I SEE DEAD PEOPLE…

King powraca z powieścią przerywnikiem, jakich wiele w jego twórczości. Krótką książką (jak na niego niespełna czterysta stron podanych taką czcionką, jak tutaj, to wręcz nowelka), które zwykle tworzy albo na zlecenie, albo gdy zostało mu jeszcze sił pisarskich, a nie chce zabierać się za kolejne epickie dzieło. Ale jaka jest to książka? Typowa dla współczesnych dokonań Kinga, czyli lekka, prosta i przyjemna. Stricte rozrywkowa, stanowiąca wariację na temat „Szóstego zmysłu” i wypadająca lepiej, niż większość podobnej literatury tworzonej przez konkurentów, nawet jeśli to już nie ten sam Król, co kiedyś.

Jamie Conklin widzi zmarłych. Na początku tylko widzi, dostrzega. Ofiarę wypadku stojącą na poboczu, jakby była żywa, zmarłą sąsiadkę… Dla chłopaka staje się to swoistym rytuałem przejścia do przyspieszonej dorosłości, tym bardziej, gdy zmarli zaczynają z nim rozmawiać. To, co jednak na początku wydaje się niegroźnymi kontaktami z duchami, z upływem czasu zmienia się nie do poznania. Bo przecież nie tylko dobrzy i życzliwi ludzie odchodzą z tego świata, a ci, którzy potworami byli za życia, mogą okazać się niebezpieczni nawet po śmierci…

Zacząłem od wspomnienia, że „Później” to książka typowa dla współczesnego Kinga. Co to właściwie oznacza? Każdy, kto jak ja przeczytał wszystkie – albo przynajmniej zdecydowaną większość – wie, że twórczość Króla Horroru dzieli się na kilka etapów. Pierwszy z nich, najlepszy, to okres do połowy lat 80. XX wieku, kiedy miał nie tylko najciekawsze pomysły, ale i operował wyśmienitym stylem. Lata 90. i początek XXI, naznaczone wypadkiem, który wiele w pisarzu zmienił, były okresem ciężkiego, nudnego stylu – King próbował udawać gigantów literatury, ale mu to absolutnie nie wychodziło – beznadziejnych pomysłów i jeszcze gorszych rozwiązań fabularnych. Potem wrócił zarówno do starych pomysłów, jak i stylu z tamtych lat, tworząc kilka perełek, ale w ostatnim czasie mocno uprościł swój styl, jakby pod gusta niewyrobionych współczesnych odbiorców, a także zaczął kopiować swoje dawne pomysły (przez co jego dzieła stały się przewidywalne niekiedy do bólu – patrz. „Outsider”). I nie tylko je. Nadal wszystko to jest dobrze napisane, ale to już nie ten King, co kiedyś. Choć wciąż warto go polecać, czytać i mieć na półce.

I takie jest też „Później”. To prosta, prosto napisana książka, na szczęście wciąż lepsza stylistycznie niż większość podobnych pozycji. I znów powiela motywy znane z poprzednich książek Kinga, jak i innych dzieł. „Szósty zmysł” najmocniej rzuca się w oczy (tak samo, jak i „Lśnienie”), ale ja często miałem wrażenie, że czytam taką kingową wersję „Chłopca z żółwiami” Burke’a – nomen omen książkę, która była tak mocno inspirowana prozą Króla, że aż balansowała na granicy kopiowania jego stylu, estetyki i pomysłów. Ale jednocześnie znajdziecie tu przebłyski dawnej świetności, sceny klimatu, za który kochało się pisarza, dobrze nakreślone postacie, akcję, udane tło obyczajowe… Nie jest to ambitna literatura, nie ma też wielkiego rozmachu, ale wciąż to kawał dobrej rozrywki na poziomie. Coś dla fanów grozy, fantastyki i thrillerów (King po latach wrócił tu do specjalizującego się w kryminałach noir wydawcy Hard Case Crime, dla którego zrobił wyśmienitego „Colorado Kid” i sympatyczny „Joyland”).

Kto kocha Kinga, niech bierze w ciemno. Jeśli podobały mu się jego ostatnie dokonania, takie jak „Pudełko z guzikami Gwendy”, „Uniesienie” czy „Instytut”, będzie bardzo zadowolony. Ale nawet ci, którzy tęsknią za starym, dobrym Królem z czasów „To”, „Bastionu” czy choćby „Dallas ‘63” też znajdą tu coś dla siebie.

Nigdy wcześniej nie czytałam nic Stephena Kinga i od wielu już lat obiecywałam sobie, że to się zmieni. W końcu udało mi się zapoznać z jego najnowszą powieścią, która ukazała się w Polsce.

Głównym bohaterem jest chłopak, a następnie mężczyzna, który przedstawia swoje życie z matką, agentką literacką. Dość wcześnie w fabule jednak okazuje się, że chłopak nie jest zwyczajny. Nie chcę jednak ujawniać co było jego wyjątkową umiejętnością. Nie wszystkim była ona na rękę lub wręcz jej pożądali, co mogło prowadzić do różnych nieprzewidzianych zwrotów akcji.

Powieść jest dość obszerna, ale duża czcionka sprawia, że z całością można zapoznać się w kilka godzin. Byłam bardzo ciekawa, jak pióro autora przypadnie mi do gustu. Napiszę tak - na pewno nie jest to publikacja, którą każdy się oczaruje, ale myślę, że znajdzie swoich zwolenników. Pomysł na fabułę jest ciekawy, a zakończenie okazało się zaskakujące.

,,Później" Stephena Kinga uważam za stosunkowo udane pierwsze spotkanie. Dla mnie była to bardzo szybka lektura, która okazała się mieć zaskakujące zwroty akcji.

Na każdą, nową książkę King'a czekałem z niecierpliwością, ale też niepokojem, że zawiedzie moje oczekiwania. Na szczęście, po raz kolejny, autor pokazał się z najlepszej strony. Mimo, że bohaterów widujących zmarłych znamy już z wielu różnych pozycji, to jednak okazuje się, że ten motyw nadal może zaskakiwać. Książka wciąga bezlitośnie. Jest zaskakująca i absolutnie przerażająca. Autentycznie wywołuje strach, ale ciekawość tego, co będzie dalej jest silniejsza. Stoisz obok tego dorastającego chłopca i chociaż boisz się razem z nim, przekładasz kartkę za kartką, bez wytchnienia. To są te emocje, za które King'a uwielbiam. Nie pozwala zasnąć, ale warto nie spać.

Za każdym razem, kiedy ma pojawić się nowa powieść mistrza grozy, to czekam na nią z niecierpliwością i wypiekami na twarzy. Jak książkę mam już u siebie i mogę zacząć czytać, to radość jest jeszcze większa. Jako że Stephen King to mój numer jeden na liście pisarzy także lekturę zaczęłam pochłaniać niezwłocznie po jej otrzymaniu.

"Później" okazała się świetną powieścią w dorobku Kinga. Ma wszystko to, co lubię w jego twórczości - klimat, tajemnicę i oczywiście jak na horror przystało działa na wyobraźnię i emocje. Bardzo dobra historia jest tutaj niewątpliwie atutem i wciąga już od samego początku. Zdecydowanie polecam!

Chłopiec widzący zmarłych to motyw doskonale znany, świetnie pokazany [Adres usunięty]. filmie "Szósty zmysł". Także Stephen King z niego korzystał, chociażby w "Lśnieniu". Tym razem zdecydował się do niego wrócić w innej formie.

W "Później" King przedstawia losy chłopca, który swoje zdolności będzie musiał wykorzystać do złapania mordercy być może atakującego zza grobu. Jak to u Kinga bywa, nasz główny bohater będzie musiał coś poświęcić, żeby wygrać. Więcej nie mówię.

Wbrew pozorom nie jest to tak ciężka lektura jak wspomniane "Lśnienie". Czyta się ją lekko i szybko. Fabuła stanowi miłe połączenie kryminału i horroru. Nie będzie to może klasyk, ale na półce zdecydowanie warto mieć.

Tak się zastanawiam czy książki tego autora powinny być w jakikolwiek sposób oceniane. Może pod tym względem jestem dziwny, ale jak na moje to wszystko, co napisał Stephen King to mistrzostwo samo w sobie. Od dawna jestem jego wiernym fanem i (chyba?) przeczytałem wszystko, co ON stworzył. Jak tylko pojawiło się "Później" to nie mogłem odmówić sobie takiej lektury. Nie mogłem odmówić sobie zakupu tej książki. Jestem bardzo zadowolony z książki i polecam ją wszystkim osobom, które kochają mocne wrażenia w wydaniu tego autora. Mi w tej książce nie brakuje nic, dlatego śmiało polecam ją innym do czytania.

Stephen King ma już swoje lata, ale nie pozwala czytelnikom o sobie zapomnieć. Nowa książka nie była może tak mocno zapowiedziana, ale obiło mi się o uszy, że będzie coś nowego. Po premierze kupiłem, czytałem w wolne popołudnia i wieczory, a teraz jestem gotowy do tego, aby napisać opinię. I mogę powiedzieć, że otrzymałem wszystko to, czego oczekiwałem - Kinga w swoim najlepszym wydaniu. Nie brakuje tutaj niczego, do czego autor nas przyzwyczaił. Mamy tu więc znakomite opowiadania, mistrzowską fabułę, napięcie i wspaniałych bohaterów, którzy nie pozwalają nam się w żaden sposób nudzić. Książkę warto przeczytać.

Kolejny klejnot od Stephena Kinga. „Później” utrzymywany jest w konwencji twardej powieści kryminalnej z typowym dla autora horrorem i grozą. Absolutnie fenomenalna powieść, której nie sposób odłożyć. Jak zawsze w przypadku Kinga, przyciągają drobne szczegóły z życia postaci i ich relacji, a zjawiska nadprzyrodzone tylko napędzają całą fabułę, czyniąc całość jeszcze ciekawszą. Wyjątkowa zdolność głównego bohatera, Jamiego Conklina, do rozmawiania z niedawno zmarłymi osobami jest ogromnym darem. Ale i ogromną odpowiedzialnością, a nawet i przekleństwem. „Później” ma w sobie elementy straszaka, jest to jednak powieść bardziej stonowana. Głębsza.

Choć dotychczas podchodziłem z rezerwą do dotychczasowej twórczości S. Kinga (nie, ‘’Lśnienie’’ mnie nie porwało, a na ‘’Zielonej mili’’ dosłownie przysypiałem…) i uważam, że artyści na starsze lata wypalają się, to ‘’Później’’ pokazało, że mogę się mylić. I to bardzo! Książka stworzona przez króla horroru - tak, teraz jestem już gotowy nazywać w ten sposób S. Kinga - jest mroczna, ponura i potrafiła nieco przestraszyć. Jedyną wadą powieści była postać matki głównego bohatera - nieco zbyt irytująca. Ale dało się to wytrzymać… Kto wie, może jeszcze raz sięgnę do starszych pozycji Kinga i zmienię swoje zdanie o jego dorobku? Zobaczymy.

‘’Później’’ jest najnowszą pozycją napisaną przez słynnego Stephena Kinga, mistrza wśród współczesnych pisarzy. W opowiedzianej historii nie ma wiele nowości - to nieco odgrzany kotlet z całej twórczości. Zjawiska paranormalne, wątek życia pozagrobowego, morderstwa. Ba, są tu nawet pewne nawiązania do innej powieści Kinga - ‘’To’’. Mimo pewnej wtórności nie czyta się źle, zważywszy dodatkowo na fakt, że pisarz ma już ponad siedemdziesiąt lat i po tylu latach płodnej twórczości mógł tym razem nie mieć nowych pomysłów. Daję zasłużone 9,5/10 – to pozycja, które może nie dorównuje klasykom napisanym przez Kinga, ale wciąż jest solidną historią.

W czasie studiów przeczytałam niemal wszystkie książki napisane przez Stephena Kinga. Najbardziej polubiłam te z jego powieści, w których pojawiał się wątek kontaktu z życiem pozagrobowym (''Smętarz dla zwierzaków'' to moja, jak dotąd, ulubiona powieść). ''Później" została jedną z moich ulubionych historii autorstwa Kinga. Choć nie ma tu nic, co nie pojawiłoby się w jego wcześniejszej twórczości, to wszystkie elementy idealnie ze sobą współgrały. Historia, klimat, bohaterowie - to wszystko jest tak dobre, jak za starych dobrych lat. Na lekki minus nieco toporne dialogi w niektórych miejscach. Ode mnie - ocena 9/10. Byłoby 10/10, gdyby niektóre dialogi - zwłaszcza w trakcie rozmów bohatera z przedstawicielami nowojorskiej policji - były bardziej dynamiczne.

Uwielbiam twórczość Kinga. Zawsze chętnie sięgam po jego książki. Jest to autor, który zawsze trzyma najwyższy poziom, więc nie ma najmniejszych szans, żeby jego powieści mogły zawieść. Ostatnio przeczytałem jego "Później" i jestem zachwycony. Dawno już żadna pozycja książkowa tak mnie nie wciągnęła. Czytałem i nie mogłem się oderwać. Jest to zbiór opowiadań, które na długo zapadają w pamięć. Autor zapewnia czytelnikowi to wszystko, co powinien zawierać idealnie napisany thriller. Jest tu tajemnica, mroczna atmosfera i napięcie, które wyziera niemal z każdej strony. Czego chcieć więcej? Koniecznie musicie przeczytać.