Metro 2035. Trylogia Metro. Tom 3

1. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Dominik W. w dniu 2021-07-15

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Świetne zwieńczenie historii Artema. Trochę dziwne jak wiele elementów z poprzednich dwóch książek zostało porzuconych w tej części. W Moskwie nie ma już śladu po mutantach, hipnotyzująca kremlowska gwiazda, pożerające ludzi tunele czy inne paranormalne wydarzenia nie mają miejsca, a przecież minął zaledwie rok od wydarzeń z Metra 2034 w którym podobnych rzeczy nie brakowało. Tak samo Ewangelia według Artema dołączana teraz do każdej kopii Metra 2033 wydaje się jednak nie być kanoniczna. Możliwe, że w ostatniej części nie było miejsca ani czasu na uwzględnienie tych elementów bo mimo wszystko dostaliśmy naprawdę solidną opowieść z mnóstwem zwrotów akcji i trzymających w napięciu wydarzeń. Gorąco polecam

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Robert T. w dniu 2020-02-04

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Kolejna fantastyczna podróż do tego świata w klimatach post-apo. Polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 3/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Katarzyna K. w dniu 2016-09-30

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   3 z 7 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka średnia, natomiast nie była taka zła. Spodziewałam się po niej czegoś więcej bo wszyscy zachwalali. Moja ocena 3/5

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Daniel M. w dniu 2017-01-23

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   5 z 6 osób uznało recenzję za przydatną

   Wśród niezliczonej masy efekciarskich powieści postapokaliptycznych wyrosła przynajmniej jedna, która nie dorównuje swoim kompanom bogactwem efektów wizualnych czy epickością. Zamiast skupiać się na mutantach, czy nieustającej groźbie śmierci, w centrum stawia człowieka. I to ON jest tu najważniejszy. Dmitry Glukhovsky wykreował niesamowitą wizję człowieka w obliczu życia po końcu świata. Metro 2033 było fantastycznym rozpoczęciem serii, a Metro 2034 nie poddało się syndromowi drugiego tomu. Nadszedł czas, by poznać zakończenie historii, która w minionym roku powaliła mnie na kolana.
   
   Po pierwsze: wraca Artem. Bohater znany z pierwszego tomu, co samo w sobie jest już wielką obietnicą znakomitego finału. Choć nie czarujmy się – niezależnie od tego, kogo Glukhovsky postanowiłby obsadzić w roli naszego ostatniego kompana, książka i tak byłaby w stanie się obronić. A to z prostego powodu: Glukhovsky jest niekwestionowanym numerem jeden, jeśli chodzi o kreowanie bohaterów, zaglądanie im do głów oraz wciskanie słów w usta. Jego książki tworzą opowieści. Nie historie snute przez narratora, lecz opowieści przekazywane przez ludzi, którzy przewijają się przez ich karty.
   
   Powrót Artema przyjąłem z wielką radością, ponieważ bardzo mnie ciekawiły jego dalsze losy w świetle tego, co wydarzyło się w finale Metra 2033. Artem jako jedyny doświaczył czegoś wyjątkowego i tylko ON sam mógł o tym opowiedzieć.
   
   Tyle w kwestii oczekiwań i życzeń.
   
   Pora na fakty. Artem z pierwszego tomu nie może się równać z Artemem z tomu trzeciego. Artemem dojrzałym, doświadczonym i przytłoczonym życiem. U Glukhovsky’ego piękne jest to, że nie sposób u niego znaleźć postać, którą można by skatalogować jako jednoznacznie dobrą lub złą. W Metrze istnieje tylko szarość i różne jej odcienie. Tak jak i w życiu. Czy Glukhovsky’ego można określić mianem zręcznego kreatora bohaterów książkowych? Nie. To byłoby duże niedopowiedzenie w świetle tego, co Glukhovsky naprawdę robi. On nie tworzy postaci literackich, lecz ludzi.
   
   Jak zapowiadał autor, w tej książce nie spotkamy żadnych mutantów czy innych nadprzyrodzonych zjawisk. Spotkamy jedynie ludzi i ich historie, sekrety, wiarę – prawdziwe ludzkie oblicze.
   
   Obiecał i słowa dotrzymał. To na pewno najdojrzalsza z książek rosyjskiego pisarza. I jego wirtuozerski popis. Widać, że Glukhovsky interesuje się ludźmi – bez tego, nie mogłaby powstać taka książka jak Metro 2035, w której najlepszym i zarazem najstraszniejszym, co może spotkać człowieka jest drugi człowiek. Co ważne: nie znajdziemy tu ocen, a racje każdej ze stron niejednokrotnie zmuszą do zastanowienia się, jak sami postąpilibyśmy w danej sytuacji.
   
   Wraz z bohaterami ewoluował też styl Glukhovsky’ego – choć trudno to sobie wyobrazić, autor zdołał zawrzeć w słowach jeszcze więcej emocji, barw i refleksji. Stronice aż trzęsą się od szczegółowości obrazów, które zostały w nich zaklęte za pomocą druku.
   
   Ale najważniejsza jest fabuła. I finał. Dokończenie wszelkich spraw.
   
   Zachwycili mnie bohaterowie tej serii. Zachwycili ludzie. Zachwyciły ich historie. I prawda. Prawda w olbrzymiej dawce, nieustannie demaskująca człowieka. Fabuła była sprawą drugorzędną. Ciężar spoczywał na człowieku, który niósł go ze swobodą. I wreszcie dochodzimy do finału. Finał niesie ze sobą szok, niedowierzanie, gorycz i wreszcie zrozumienie. Glukhovsky naprawdę rozgryzł ludzi. Zajrzał głębiej, niż inni. I choć wolę mówić o ludziach w trzeciej osobie, z trudem muszę się przyznać przed samym sobą, że tak naprawdę chodzi o nas wszystkich. Glukhovsky nas przejrzał. A finał Metra 2035 potwierdza to w stu procentach.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Katrina S. w dniu 2016-07-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   4 z 6 osób uznało recenzję za przydatną

   Pogrążony w złym nastroju Artem co dzień wychodzi na powierzchnie, szukając kontaktu z ocalałymi. Gdy na jego stacji pojawia się Homer, chcący dowiedzieć się, co stało się dwa lata temu, stalker prawie go zbywa... jednak w chwili, w której dowiaduje się, że starzec wie coś o żywych ludziach poza Metrem, wyrusza wraz z nim, aby odnaleźć pewnego radiotelegrafistę.
   
   Pierwsza część trylogii sprawiła, że uznałam post-apokalipse za gatunek, który jednak może być fajny. Druga wypadła w moich oczach zdecydowanie gorzej: zdawała się być powtórką z części pierwszej, jedynie z innymi bohaterami. Nie wiedziałam więc, czego spodziewać się po zakończeniu serii i podeszłam do niej w miarę neutralnie. Prędko okazało się jednak, że nie miałam się kompletnie czego obawiać. Choć Metro 3035 zdecydowanie odstaje od dwóch poprzednich serii, to jest nie gorsze od tomu pierwszego.
   
   Metro 2035 zaczyna się standardowo. Dwójka głównych bohaterów - Artem, poznany w pierwszej części oraz Homer, główny bohater tomu drugiego - wyruszają szukając legendarnego ratunku dla mieszkańców metra: innych miejsc na świecie, w których człowiek przeżył. Tak jak i w poprzednich częściach wędrują, a w czasie ich wędrówki bezustannie coś idzie nie tak. Dość długo myślałam, że tak właśnie będzie wyglądał cały trzeci tom. A później... później wszystko zaczęło się zmieniać.
   
   Opisy tuneli i legendy tak powszechne w metrze powoli zaczęły odchodzić na drugi plan, pozwalając na główną scenę wejść... polityce.
   
   Przez dwa pierwsze tomy autor budował świat, kreował go, mamił czytelnika - a w ostatnim pokazuje, że wszystko co stworzył, miało tak na prawdę większy sens, głębszy podtekst. Sam klimat Metra nie jest tu już aż tak odczuwalny, ale właśnie dlatego, że autor potrzebuje masy stron, aby to wszystko w ciekawy sposób przed czytelnikiem odkryć i wyjaśnić.
   
   Uwielbiam styl Glikhovskyego. Naprawdę, uwielbiam. Nie wiem, na ile w tym jest autora, a na ile tłumacza, ale Metro 2035 po prostu świetnie mi się czytało. Tom drugi potrafił mnie nieco przynudzać przez opisy, których było nieco za dużo, tu jednak niczego takiego nie odczułam. Zakończenie serii to dobrze napisana, pełna akcji historia w której dzieje się aż za dużo.
   
   Samych bohaterów mamy całkiem sporo. Tom pierwszy i drugi zazębiają się, tworząc spójną całość, Kto wolał Artema i stalkerów - dostał ich. Wolisz Homera i Saszę? Spoko, oni też się tu pojawią. Czy tak, jak sobie tego wymarzyłeś? Niekoniecznie, ale jednak - są. Żyją swoim życiem i podejmują decyzje, niekoniecznie właściwe, ale zawsze z konkretnych, zwykle logicznych powodów. Bohaterowie to zdecydowanie kolejny mocny punkt tej historii.
   
   Zakończenie Metra 2035 było dla mnie z jednej strony nieco bolesne, z drugiej... było po prostu dobrym wyjściem z sytuacji. Inaczej, lepiej - chyba się po prostu nie dało. Nie chce jednak pisać więcej na ten temat z oczywistych powodów.
   
   Jeśli nie czujecie polityki, jeśli chcecie samego wędrowania po metrze i tony przygód oraz mutantów: zostawcie Metro 2035. Naprawdę, możecie sobie zniszczyć tym opinię o całej serii. Ale... jeśli tylko nie macie nic przeciwko gierkom przywódców i lubicie to obserwować, Metro 2035 może być dla Was wręcz doskonałym kawałkiem literatury i wręcz musicie po nie sięgnąć. Zdecydowanie, warto było przebrnąć przez nieco nudniejsze Metro 2034 dla właśnie takiego zakończenia trylogii.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 3 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję