Marsjanin

"Marsjanin" Andy Weir'a to dziennik astronauty, który na skutek nieszczęśliwego zbiegu wypadków został zupełnie sam na Czerwonej Planecie. Co gorsza, nasz bohater nie tylko jest samotny, ale w dodatku - wszyscy uważają go za zmarłego. Tak rozpoczyna się kosmiczny survival i walka o powrót na Ziemię.

Brzmi obiecująco? Entuzjastyczne recenzje "Marsjanina" oraz obietnica ekranizacji tej książki przez Ridleya Scotta skusiły mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Niestety, nie mogę połączyć się w zachwytach z przedmówcami. Mój pierwszy zarzut wiążę się trochę z formułą samej powieści. Mamy do czynienia z rodzajem dziennika, zatem poznajemy naszego bohatera poprzez jego wpisy. Kim jest zatem Mark Watney? Dla mnie to trochę taki Pan Nikt. Niewiele mogę o nim powiedzieć po lekturze opisującej jego zmagania z marsjańską rzeczywistością. Ot, taki wesołek, a którym możesz iść na piwo i który w najbardziej kryzysowej sytuacji sypnie żartem. Żartem raczej prostym, bez drugiego dna dodajmy. Po prostu dobry, dzielny chłopak w kosmosie - prosty jak podanie ręki. Konstrukcja głównego bohatera wiąże się z całokształtem klimatu panującego w książce - w moim odczuciu jest to festiwal hamburgerów. Powieść jest "amerykańska" do bólu: podniesiemy się dumnie z każdego niepowodzenia, uratujemy tego chłopaka - to nasz człowiek itd. Szkoda, bo dla mnie oznacza to zmarnowany potencjał. Gdzie mroczny klimat Marsa? Gdzie wątpliwości człowieka, który został zupełnie sam w kosmosie? Rozumiem, że mamy do czynienia z kimś o nad przeciętnej woli walki - ale czy wszystko musi odbywać się w atmosferze białego, amerykańskiego uśmiechu i głośnego high five?

Podsumowując, polecam książkę tym, którzy na lato potrzebują czegoś lekkiego do pociągu a unikają romansów. Taki kąsek do połknięcia na raz, bez głębszych refleksji i powrotów.

Oczy miliardów ludzi skierowane są na Marka Watneya, człowieka, który żyje sam na Marsie. Zdążyli mu już wyprawić pogrzeb. Nikt się nie spodziewał, że ten młody inżynier dokona niemożliwego - przeżyje burzę piaskową, która zmusiła pozostałą część załogi do ucieczki. Cały świat staje na głowie, jak pomóc Markowi przetrwać w kosmosie. Nie liczą się pieniądze, hierarchia społeczna, pakty międzynarodowe. Liczy się tu i teraz, aby sprowadzić go za wszelką cenę do domu.

To, co przeżywa Mark jest niewyobrażalne. Umarłabym pewnie po jednym dniu😅, a ON każdego sol (marsjańskiego dnia) udowadnia, ile jest w stanie zrobić człowiek, żeby przetrwać. Fantastyczny facet, lepszy niż James Bond. Sama książka napisana jest głównie w postaci dziennika. Mark pisze w nim wszystko to, co przeżywa i to, co może pomóc w późniejszych misjach na Marsa. Wcale nie przeszkadzały mi fachowe opisy, a wręcz przeciwnie. Zazdrościłam mu tej inteligencji, która pozwalała mu przetrwać każdy kolejny dzień. Masa emocji, odczuwałam fabułę całą sobą. Tym bardziej będę wyczekiwać nowej książki autora. Wam za to gorąco polecam. Nie lubuję się w sf, ale ta książka rozwaliła mnie na maksa. Teraz tylko trzeba obejrzeć film.

"Marsjanin" to bardzo dobra książka, która sporo już czekała na swoją kolej. Muszę przyznać, że zależało mi również na obejrzeniu ekranizacji, bo chciałam mieć pełen obraz. No i teraz z czystym serduchem mogę polecić zarówno książkę jak i film. Oczywiście "Marsjanin" to dość specyficzna książka ze względu oczywiście na terminologię i wiele treści, które nie są naszym chlebem powszednim. Przyznam - czasami mnie to męczyło i nudziło. Jednak główny bohater, który jest przesympatyczny i cechuje się niesamowitym poczuciem humoru ujął mnie swoim sposobem bycia od samego początku. Sam przekaz książki, morał jaki z niej wypływa, do tego ogromna dawka wiedzy. Czego chcieć więcej? Nic mi już nie było potrzebne poza ekranizacją. Już dawno żadnej nie byłam tak mocno ciekawa - zastanawiałam się jak to zostanie rozegrane na ekranie. Mogę tylko powiedzieć, że film oddaje wszystko to, co powinien. W moim odczuciu idealnie współgra z tym, co było w książce. Aktorzy pasowali mi idealnie. Ponadto mimo, iż wiedziałam co się wydarzy to gra aktorska Matta Damona wycisnęła ze mnie falę łez.

Koniecznie obejrzyjcie i przeczytajcie 🚀 Warto

Witryna zamieściła wprowadzenie, a i w poprzednich recenzjach się powtarza, więc chyba nie będę pisać, jak zaczyna się jedna z najlepszych książek, z którymi się zetknęłam.

Gdy narracja opiera się na dzienniku Marka, aż kipi od humoru. Często czarnego, taki jaki lubię. Z przyjaciółką uśmiałyśmy się do łez, gdy czytałam jej na głos co zabawniejsze fragmenty.

Z drugiej strony, "Marsjanin" zawiera sporo technicznych, chemicznych lub biologicznych opisów. Bardzo interesujących, chociaż musiałam przeczytać książkę trzy razy, by się w nich połapać. Ale to nie problem, przecież dobra historia nie może się znudzić.

"Marsjanin" oczywiście jest fantastyką, ale równocześnie trochę nią nie jest. Wszystkie, albo prawie wszystkie opisane urządzenia już istnieją. Często słyszymy, ze załogowa misja na Marsa jest w zasięgu ręki. Kolejnym smaczkiem jest ukazanie od kulis działalności NASA.

Wszystko to sprawia, że książka ta nie odchodzi zbytnio od realnego świata, ale wprowadza do niego wiele barw i adrenaliny. Mimo w pełni (no dobrze, na 99%) przewidywalnego zakończenia. Poleciłam "Marsjanina" już kilku znajomym, i polecam go wszystkim, którzy lubią czytać. Po prostu. Jeśli jesteś miłośnikiem jakichkolwiek dobrych książek, nie zawiedziesz się tą!

Witryna zamieściła wprowadzenie, a i w recenzjach się powtarza, więc nie będę chyba przypominać, jak zaczyna się jedna z najlepszych książek, z jakimi się zetknęłam.

Gdy narracją jest dziennik Marka, aż kipi od humoru, miejscami dość czarnego. Taki, jaki lubię. Z przyjaciółką uśmiałyśmy się do łez, gdy odczytywałam jej na głos co zabawniejsze fragmenty.

Z drugiej strony, w "Marsjaninie" zamieszczonych jest wiele technicznych, chemicznych i biologicznych opisów, które bardzo mnie zainteresowały, chociaż musiałam przeczytać książkę trzy razy, żeby się w nich choć pobieżnie połapać. Ale przecież dobra historia się nie nudzi. Poza tym gdybym kiedyś została sama na Marsie, a nuż niektóre pomysły się przydadzą.

Właśnie. "Marsjanin" jest oczywiście fantastyką, ale jednocześnie trochę nią nie jest. Wszystkie, lub prawie wszystkie opisane urządzenia już wynaleziono, a wciąż słyszymy, że załogowa misja marsjańska jest w zasięgu ręki.

Moim zdaniem, jest to wspaniała książka, nie odbiegająca zbytnio od realnego świata, ale wnosząca w niego sporo barw i adrenaliny. Nawet gdy zakończenie jest w pełni (no dobra, na 99%) przewidywalne. Poleciłam ją już kilku znajomym.

Ziemianie po raz trzeci w historii wylądowali na Marsie. Burza piaskowa przerywa jednak ekspedycje: po kilku dniach muszą wracać na Ziemię. W trakcie ewakuacji tracą jednak kontakt z Markiem Watney’em i uznając go za zmarłego, zostawiają na obcej planecie. Astronauta jednak przeżył... i zaczyna walkę o przetrwanie.

Historię o Marku znam od dawna, głównie za sprawą filmu, za którym naprawdę przepadam. Dlatego jasne było, że prędzej, czy później zabiorę się za oryginał. Stało się: i nie żałuje, choć muszę przyznać, że gdybym miała wybierać, co sprawiło mi więcej radości byłaby to jednak adaptacja.

Nie zrozumcie mnie źle. To jest dobra książka, a Mark to wspaniały główny bohater. Jest inteligentny i bystry, a przy tym tak zabawny i optymistycznie nastawiony do życia, że po prostu nie da się go nie lubić. Jego komentarze wzbudzają uśmiech w trakcie czytania, ale jednocześnie nie zabierają mu realizmu. Gdy trzeba być poważnym, poważnieje, choć jeśli sytuacja robi się zbyt napięta odreagowuje to rzucając kolejnym żartem.

Sama idea też jest ciekawa. To science-fiction bliskiego zasięgu: niemal wszystko, co znajdziecie w „Marsjaninie” już wynaleziono. To sprawia, że nawet osoby niezainteresowane gatunkiem nie powinny poczuć się dziwnie, czy nieswojo. W końcu wycieczka na Marsa wcale nie jest czymś, co obecnie wydaje się nierealne do realizacji, gdy mamy świadomość, jak wygląda dzisiejsza technika, prawda? Dzięki temu, że w powieści obserwujemy głównie poczynania Marka dobrze go poznajemy i zaczynamy walczyć o przetrwanie razem z nim, nie gorzej, niż w przypadku powieści obyczajowej.

„Marsjanin” pozwala nam na obserwowanie sytuacji z trzech głównych perspektyw. Pierwsza to oczywiście perspektywa Marka: czytamy jego dziennik, w którym zapisuje co tylko przyjdzie mu do głowy. Druga perspektywa to perspektywa pracowników NATO, którzy próbują go uratować. Dzięki niej dowiadujemy się jak mniej-więcej może wyglądać działanie tej organizacji od środka. Poza tym mamy jeszcze spojrzenie załogi Marka, która zostawiła go „martwego” na nieprzyjaznej planecie. Dzięki temu dostajemy dość pełny obraz sytuacji, choć należy dodać, że dziennika naszego Marsjanina jest wewnątrz zdecydowanie najwięcej.

Niestety, mój problem z tą pozycją polega na... naukowych opisach. Film ogranicza je do minimum... a książka zaś rozwija je tak, jak tylko się da. Mark wszystko nam wyjaśnia, często upraszczając i sprawiając, że opisy są zrozumiałe. Niestety, jest ich tak dużo i tak mało wnoszą do samej linii fabularnej, że przyłapywałam się na omijaniu ich. Podejrzewam, że osoby zainteresowane fizyką, czy biologią śledziłyby je z zapartym tchem, ale dla mnie tego było po prostu nieco za dużo. Przez to książka straciła sporo na radości i lekkości, który dał mi film.

„Marsjanin” to naprawdę dobra książka, którą przyjemnie się czyta: nie jest może typowym akcyjniakiem, ale raczej nie nudzi. Moim zdaniem ma drobne niedociągnięcia zwiane ze zbyt rozbudowanymi opisami, ale poza tym wypada naprawdę dobrze i po prostu cieszę się, że mogłam się z nią zapoznać.

Katrina

drewniany-[Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Doskonała książka, której bohater nie da się nie lubić i uczy, w jaki sposób z dowcipem i pozytywnym nastawieniem można iść przez życie. Nawet jeśli wydaje się, że rzuca nam ono same kłody pod nogi.

Po kilku dniach badań na Marsie kilkuosobowa załoga "Hermesa" z powodu zbyt silnej burzy piaskowej zmuszona jest opuścić Czerwoną Planetę. Podczas tej pospiesznej ewakuacji jeden z astronautów, Mark Watney, zostaje ranny i gubi się w marsjańskim pyle. Jego skafander zostaje uszkodzony, a bioczujniki nie odnotowują żadnych oznak życia. Pozostali pasażerowie "Hermesa" uciekają z Marsa, przekonani o tragicznej śmierci swojego przyjaciela. Mark jednak żyje. Pytanie tylko, czy uda mu się przeżyć, zanim nadejdzie pomoc.

"Marsjanin" to w zdecydowanej części dziennik astronauty, pisany w pierwszej osobie przez Marka Watneya. Mark nie jest pisarzem, lecz inżynierem i botanikiem, więc język, którym się posługuje, nie jest literackim majstersztykiem. Jego wpisy w dużej mierze sprowadzają się do relacji w stylu "Najpierw zrobiłem to, a potem tamto. A jutro zrobię znowu to". Z tej schematyczności nudą wcale jednak nie wieje, bo surowy klimat Marsa co rusz szykuje Watneyowi serię zaskakujących niespodzianek. Ponadto wpisy w dzienniku to niezła kopalnia wiedzy dla wszystkich zainteresowanych pojazdami kosmicznymi, fizyką, chemią i matematyką w wydaniu międzyplanetarnym. Fakt, prócz tych wszystkich mózgożernych obliczeń przydałoby się nieco więcej przemyśleń i refleksji samego Marka; wszak jest to człowiek oddalony od najbliższej żywej istoty o miliony kilometrów. No cóż, najwidoczniej autor "Marsjanina" postanowił wykreować nam bohatera twardo stąpającego po ziemi (a raczej po Marsie...), niż romantyka nostalgicznie i do znudzenia rozpamiętującego swoje beznadziejne położenie. Świetnym dopełnieniem pamiętnika są ironiczne komentarze samotnego astronauty, będące jednocześnie dobrze wyważoną "przypominajką" o tym, że Mark Watney to nie maszyna nastawiona na przetrwanie, lecz człowiek z krwi i kości, w dodatku taki, którego nie sposób nie lubić.

Prócz części pamiętnikarskiej autor raczy nas trzecioosobową narracją opisującą działania w siedzibie NASA od chwili, gdy cały świat dowiaduje się, że Mark Watney nie tylko żyje, ale i ma szanse na powrót do domu. Coraz częstsze przeskoki z Marsa na Ziemię zwiastują pewną przewidywalną oczywistość - że kontakt między tymi obiema planetami zostanie nawiązany, a Mark szczęśliwie wróci do domu. Choć koniec historii o "Marsjaninie" przewidywalny jest prawie od samego początku, to zdaje się, że tylko takie zakończenie wydaje się być właściwe. Bo gdyby Andy Weir siłami brutalnego kosmosu uśmiercił swojego bohatera, zabiłoby to nie tylko Marka, ale i całą tę niezwykłą pod każdym względem opowieść.

"Marsjanin" to mówiąc w dwóch słowach świetna lektura; taki Robinson Crusoe w kosmosie, ale zdecydowanie ciekawszy, bardziej pozytywny, bardziej ludzki, pełen nadziei i pełen tego, czego na co dzień niejednemu z nas brakuje - życiowego optymizmu.

Super książka, wciągająca i ciekawa, bardzo fajnie i szybko się ją czytało. Gorąco polecam. Moja ocena 5/5

Powieść Andy'ego Weira jest fenomenalna. Właśnie takiej książki potrzebowałam, żeby wreszcie wskoczyć z powrotem w mój czytelniczy świat.

Mark Watney jest członkiem marsjańskiej ekspedycji. Burza piaskowa zmusza ekipę do opuszczenia Czerwonej Planety. Mark zostaje ciężko ranny. Kiedy odzyskuje przytomność, orientuje się, że został sam. Na domiar złego po przejściu wichury obozowisko jest w fatalnym stanie. Pozostało niewiele żywności. Poziom tlenu też nie jest zadowalający. O kontakcie z Ziemią nie ma nawet co marzyć. Niestety, zarówno koledzy Marka jak i NASA są przekonani, że mężczyzna nie żyje, a zatem są marne szanse na to, aby ktokolwiek zorganizował misję ratunkową. Mark ma dwie opcje. Albo poddać się i umrzeć, albo walczyć o przetrwanie, chociaż graniczy to z cudem...

"Marsjanina" zaczęłam czytać już jakiś czas temu, jednak obowiązki nie pozwoliły mi go dokończyć. Bardzo byłam z tego powodu niepocieszona, ale co zrobić... Na szczęście teraz przyszło mnóstwo wolnego czasu i tak oto udało mi się dotrzeć do ostatniej strony tej fantastycznej książki. Jestem nią zachwycona. Dawno nie przeczytałam powieści, która zrobiłaby na mnie takie wrażenie jak "Marsjanin". Nigdy nie przepadałam za kosmicznymi podbojami w literaturze. Pierwszy raz przełamałam się przy "Chórze zapomnianych głosów" Remigiusza Mroza i drugi właśnie przy "Marsjaninie". Cóż mogę napisać? Po prostu zakochałam się w tej książce.

Mark Watney stał się moim ulubionym bohaterem. Uwielbiam go za jego odwagę, ducha walki, a przede wszystkim za niesamowity charakter. Uwagi, jakie notował w swoim dzienniku, nie jeden raz doprowadziły mnie do śmiechu, chociaż jemu samemu z pewnością do śmiechu nie było. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jaki sposób dzień za dniem walczył o to, aby przeżyć. Mało kto dałby radę dokonać tego, co on. Przede wszystkim nie każdy człowiek ma taką wolę życia, jaką miał Mark.

Oprócz wspaniałego głównego bohatera na wielki plus oceniam to, w jaki sposób autor opisał wszelkiego rodzaju technologie użyte w trakcie marsjańskiej misji. Przeciętny człowiek nie wyobrażałby sobie, że tak skomplikowane urządzenia mogą w ogóle istnieć. Mało tego ogrom wiedzy, jakim wykazywała się cała ekipa, a zwłaszcza Mark, sprawił, że miałam ochotę im wszystkim pogratulować geniuszu. Uwielbiam mądrych, inteligentnych ludzi, dla których nauka jest pasją.

"Marsjanin" jest świetną książką, którą z całą serdecznością polecam każdemu czytelnikowi. To wspaniała powieść ukazująca walkę o życie, determinację, odwagę. Nie należy także zapominać o niezwykłym poczuciu humoru głównego bohatera. Z pewnością nie będziecie żałować, gdy już po nią sięgnięcie po tę lekturę. Książka wciągająca bez reszty. Pełna zwrotów akcji. Trzymająca w napięciu na każdym kroku.

[Adres usunięty]

,,Ludzie ze skazą są niebezpieczni. Wiedzą, że potrafią przetrwać”. – Josephine Hart

Niespodziewana burza piaskowa sprawia, że załoga misji Ares 3 musi w trybie natychmiastowym opuścić Czerwoną Planetę. Podczas ewakuacji dochodzi jednak do wypadku: jeden z członków załogi – Mark Watney – zostaje ranny i znika z pola widzenia towarzyszy. Pośpieszne poszukiwania nie przynoszą skutku, a niebezpieczeństwo związane z burzą zmusza załogę do startu. Przekonani o śmierci Watneya astronauci ruszają w drogę, a NASA obwieszcza światu, że misja się nie powiodła. Nikt w kosmosie nie wie, że Mark Watney nadal żyje. I że został całkiem sam.

,,Jestem zdany na siebie”.

Mark nie należy do osób, które szybko się poddają. Po opatrzeniu ran i wstępnej kalkulacji, zdaje sobie sprawę, że ma szansę przetrwać. Udaje się do Habu – jednostki mieszkalnej z funkcją podtrzymywania życia – by po kilku minutach skomplikowanych obliczeń zdać sobie sprawę, że ma szansę na przeżycie zaledwie trzydziestu jeden dni. Czas, który jest zdecydowanie zbyt krótki, aby można było uratować człowieka oddalonego od Ziemi o miliony kilometrów. Jedyne, czego Watney ma w nadmiarze, to wola przetrwania. Jednak czy to wystarczy, by przeżyć w miejscu zapomnianym przez samego Boga?

,,(…) zrobili to dlatego, że każda istota ludzka ma podstawowy instynkt, który każe pomagać drugiej istocie ludzkiej znajdującej się w potrzebie. Czasem może się wydawać, że tak nie jest, ale to prawda”.

Historia powstania książki znacznie różni się od standardowych procedur wydawniczych. Sam autor nie spodziewał się wielkiego sukcesu po opowieści, która początkowo była jedynie krótkimi fragmentami publikowanymi na blogu. Szczegółowe i specjalistyczne podejście do warunków życia na Marsie sprawiło jednak, że pomysł Weira znalazł sobie wielu zwolenników i po latach ,,Marsjanin” został wydany w formie eBooka. To właśnie wtedy okazało się, że Weir stworzył prawdziwe dzieło – książka rozchodziła się jak świeże bułeczki. Dziś ,,Marsjanin” znany jest jako amerykański bestseller, który wzbudza zachwyt na całym świecie. W 2015 roku światło dzienne ujrzy również ekranizacja powieści, w której skazanego na zagładę astronautę zagra znany z filmu ,,Buntownik z wyboru” Matt Damon.

[Adres usunięty]

Pomimo wielu opisów technicznych napisana tak, że nawet to nie denerwuje, jedynie daje do myślenia ile trzeba wiedzieć i jak być wszechstronnie zaradnym by przetrwać nawet w tak skrajnych warunkach jakie posiada Mars. Wiemy że laik by tam nie trafił, jedynie ktoś z odpowiednim wykształceniem. Ale mimo wszystko teksty głównego bohatera w jego dzienniku nieraz sprawiły, że się śmiałam. Filmu jeszcze nie widziałam i dobrze tak lepiej. Jedynie co mogę dodać warto przeczytać. Dobra rozrywka.

Skolonizować Marsa, czemu nie? Tego jeszcze nie było!

"Marsjanin" od samego początku mnie zaskakiwał. Trzymał w napięciu. Do końca nie wiedziałam, czy główny bohater, Mark Watney przeżyje. Jest to bardzo dobra książka, która nie tylko wciąga, ale także fascynuje, sprzedaje wiele ciekawych informacji związanych z nauką, Wszechświatem, pracą astronautów i tym, jak kurczę, można egzystować na… Marsie.

Mark Watney ma pecha i to ogromnego. Podczas marsjańskiej ekspedycji, w wyniku burzy piaskowej i niefortunnego wypadku, zostaje sam na Czerwonej Planecie. Bez ekipy, ranny, ze zniszczonym przez wiatr obozem, małą ilością powietrza, jedzenia i ogólnie w trudnych warunkach – musi przeżyć, choć każdy w NASA myśli, że jest martwy. Nie ma łączności, nawet gdyby sztab w Houston odkrył, że Mark żyje, to i tak do kolejnej misji ratunkowej zabraknie mu wody i żywności. Czy przez te niewygodne fakty się podda? Absolutnie nie! Ma przecież swój dyplom z botaniki, wiele pomysłów i silną wolę, aby przetrwać, choć Mars nie gra fair…

Książka jest jedną z lepszych – gdy kładłam się spać, to o niej myślałam i również wtedy, gdy się budziłam. Chodziła mi po głowie przez cały czas. Autorowi udało się genialnie zbudować dynamikę akcji i to napięcie! – cały czas martwiłam się o losy bohatera. Za każdym razem, jak już miałam nadzieję, że Markowi uda się wyjść cało z danej sytuacji, to znowu obrywał czymś, co mogło bardzo szybko doprowadzić do jego śmierci. Dawno tak nie przeżywałam książki, nie denerwowałam się tym, jak autor dalej poprowadzi historię i co czeka mnie po przewróceniu następnej strony.

Bałam się, że pisarz rzuci nas trochę na głęboką wodę. Nic takiego się nie stało – książkę rozpoczął wstępem, a później akcja biegnie już błyskawicznie. Narracja prowadzona jest na samym początku z punktu widzenia głównego bohatera, aby później ukazać inną perspektywę – Weir serwuje nam powrót na Ziemię i opisuje to, jak NASA odkryło, że Mark żyje. A więc to, co dzieje się na Marsie i na naszej planecie przeplata się w kolejnych rozdziałach. Tak samo narracje, gdy mamy Marka to jest pierwszoosobowa, a gdy pracowników NASA – wówczas zmienia się na trzecioosobową. W książce zostało to wszystko bardzo płynnie przedstawione – z jednej strony wiemy o tym, co w danej chwili myśli Mark, ale także mamy szerszy obraz tego, co dzieje się u reszty postaci.

Co jest jeszcze ważne. Mark prowadzi coś w stylu dziennika. I robi to doskonale. Gdyby ogłoszono konkurs na najbardziej zabawnego i ironicznego bohatera, to Watney miałby pierwsze miejsce bez żadnego problemu. Jego cięty język, poczucie humoru, to jak podchodził do wielu swoich utarczek z Marsem, jest jednym z największych atutów książki. Przez to nie tylko siedzimy jak na szpilkach, bo nasza ulubiona postać może zginąć, ale też co jakiś czas wybuchamy śmiechem. Weir stworzył postać, którą nie da się nie lubić, która podczas czytania staje się twoim najlepszym kumplem i trudno się z nią rozstać.

W "Marsjaninie" pojawia się wiele nauki. I to kolejny plus dla autora, że udało mu się wcisnąć tyle szczegółów, choć w sumie mógł to pominąć, jak np. zrobiono w filmie (co dla mnie było jego największym minusem). Szczegóły są tutaj bardzo istotne, przez nie Mark może w każdej chwili umrzeć. Dlatego też Weir podaje wszystkie wyliczenia, opisuje każde działanie bohatera, podchodzi do tej historii, jak do czegoś, co rzeczywiście mogłoby się wydarzyć, a więc staje się ona bardziej prawdopodobna. Dla takiego laika jak ja, czytanie o pracy astronautów, przedstawionej w tak realistyczny sposób było czymś po prostu fascynującym, tak, że teraz mam ochotę kupić sobie kolejną książkę, ale bardziej naukową, właśnie o podróżach w kosmos.

Marsjanin to powieść, którą mogę polecić wszystkim. Patrząc na opis, od razu myśli się, że jest to powieść bardziej dla mężczyzn. Zgodzę się z tym, ale także nie jedna kobieta zainteresuje się historią Marka. Bo ma w sobie humor, jak i napisana jest bardzo dobrym językiem, czyta się ją błyskawicznie. Polecam także młodzieży, może Marsjanin będzie dla nich inspiracją?

Ostatnio kosmos stał się bardzo popularny. Każdy z nas pamięta historyczny skok ze stratosfery Felixa Baumgartnera, co rusz słyszymy o nowych odkryciach NASA. Powstają także filmy, o których było głośno – Grawitacja, Interstellar, a teraz Marsjanin. Siłą historii Marka Watney jest to, że podczas czytania staje się ON nam bliski, cały czas zadajemy sobie pytanie – przecież po tym wszystkim ON nie może zginąć? Autor bardzo realistycznie przedstawia tę historię, przez co miałam wrażenie, że to może zdarzyć się naprawdę. I jeszcze to hasło – „On musi wrócić do domu” zawiera w sobie tyle siły i przedstawia ludzi, którzy jednak nie są obojętni na losy innego człowieka.

Polecam, a na pewno nie oderwiecie się od tej książki!

CAŁA RECENZJA: [Adres usunięty]