Krwawy Księżyc

Macie swojego ulubionego bohatera literackiego? Takiego, za którym potraficie zatęsknić? Dla mnie kimś takim jest Harry Hole, bohater serii powieści kryminalnych autorstwa Jo Nesbø. Jak łatwo możecie się domyślić, informacja o wydaniu kolejnej części sprawiła, że skakałam z radości przez cały dzień.

Harry pogrążony w rozpaczy ucieka do Los Angeles i planuje spędzić tam ostatnie dni swojego życia, pijąc na umór. W jego życiu pojawia się jednak Lucille - emerytowana aktorka. Kobieta zadłużona jest na niemal milion dolarów, przez co jej dalsze losy wiszą na włosku. Harry odkłada więc zapicie się na później i postanawia pomóc Lucille.

Tymczasem w Oslo dokonano dwóch podobnych morderstw. Podejrzewa się, że stoi za nimi ten sam człowiek. Podejrzenia policji padają na bogatego potentata rynku nieruchomości, który to...postanawia zatrudnić Harrego do złapania mordercy. W zamian oferuje byłemu policjantowi stawkę, która uratowałaby życie Lucille. Zegar tyka, Hole ma tylko dziesięć dni na rozwiązanie zagadki i uratowanie swojej amerykańskiej przyjaciółki.

O matulu, jak ja tęskniłam! Za wszystkim! Za postaciami, za piórem Nesbø, za klimatem mojej ukochanej Norwegii, no i oczywiście za łamiącym wszelkie zasady - Harrym. "Krwawy księżyc" niczym nie odbiega od poprzednich części, a tworzy z nimi nierozerwalną całość. Przez tę książkę wprost się mknie. Często my, czytelnicy mamy problem z nagromadzeniem szczegółów w tekstach literackich. W przypadku twórczości Nesbø te szczegóły to majstersztyk - one w żaden sposób nie zanudzają, a wręcz przeciwnie, pociągają uwagą odbiorcy za niewidzialne sznurki i wciągają go w sam środek akcji. Tę książkę czyta się świetnie. I jak zawsze jestem zachwycona fantastycznym tłumaczeniem Iwony Zimnickiej.

Nie polecam zaczynania przygody z całą serią od tej części, ponieważ za dużo w niej nawiązań do tego, co już się wydarzyło (moim zdaniem do części Policja śmiało, można czytać wybiórczo, później tylko w kolejności wydawania).

I mała ciekawostka, nazwiska bohatera nie wymawiamy jak “dziura” w języku angielskim, a po prostu - “Hule”.

Trzynasty tom losów komisarza Harry'ego Hole i potwierdzenie tego, że to jedna z moich ulubionych serii kryminalnych.

Ten kto czytał dwunasty tom „Nóż” ten wie, że tam było takie tąpnięcie w fabule, że ja osobiście potrzebowałam czasu, by sięgnąć po kolejny tom, mimo że gdy ja czytałam „Nóż” to „Krwawy księżyc” był już dostępny. Nawet, gdy już trochę ochłonęłam i już miałam swój egzemplarz trzynastej części to i tak czekał na przeczytanie jakieś pół roku. Miałam obawy jak Jo Nesbø po tym co się stało poprowadzi postać Harry'ego.

I jak to ostatecznie wyglądało w moich oczach?

Nie potrzebnie się bałam, bo wyszło prześwietnie. Harry nadal jest Harrym, który upada, by ciągle się podnosić i chociaż motyw uzależnionego policjanta w niektórych seriach już mi się przejadł to tutaj tak nie jest. Zawsze będę doceniać charakter komisarza Hole, który ma w sobie dużo dobra i przede wszystkim kieruje nim troska o innych. Angażując się w znalezienie sprawcy morderstw w „Krwawym księżycu” też robi to przede wszystkim dla tego, że podjął się ochrony kogoś.

Pomysł na sprawę kryminalną może nie wbija w fotel jak się zna inne książki autora, ale muszę docenić to, że był taki moment, gdy pomyślałam czy aby Nesbø w ramach wytypowania mordercy nie posłuży się motywem z „Pierwszego śniegu”, ale tak tylko sugerował. To nie byłoby złe rozwiązanie, ale jednak doceniam, że fabularnie mną zakręcił i wyszło na osobę, której nie podejrzewałam. W sumie jeżeli chodzi o sprawców z całej serii to zawsze będę pamiętać czterech. Z „Czerwonego gardła”, „Wybawiciela”, „Pierwszego śniegu” i „Noża”.

Na docenienie też zasłużyła sobie grupa śledcza, którą stworzył Harry, która jest oczywiście nieoczywista na swój sposób, gdy zna się ich z wcześniejszych książek.

Podsumowując „Krwawy księżyc” trzyma poziom i sprawia, że chcę nadal czytać tę serię.

Czy jest ktoś, kto jeszcze nie zna Harry’ego Hole?

Jest to jedna z moich ulubionych serii, a z pewnością ulubiony norweski cykl. Cieszę się, że po dłuższej przerwie Harry wrócił.

Zrozpaczony i zrezygnowany Hole leci do Los Angeles, gdzie zamierza zapić się na śmierć. W barze, gdzie przesiaduje, poznaje Lucille, podstarzałą aktorkę. Kobieta ma problemy z meksykańską mafią, której jest dłużna prawie milion dolarów. Harry postanawia uratować nową znajomą.

Wraca do Oslo, gdzie potentat na rynku nieruchomości, wynajmuje go do znalezienia mordercy dwóch kobiet. Według policji to właśnie on jest głównym podejrzanym. Jeżeli w ciągu dziewięciu dni rozwiąże sprawę, zdobędzie pieniądze na spłatę długu.

Hole tworzy osobliwy zespół ze swoich dawnych znajomych, czyli byłego taksówkarza, a obecnie handlarza narkotyków, umierającego na raka psychologa oraz skorumpowanego policjanta. Czy taka zbieranina rozwiąże sprawę, kiedy nawet policja nie daje sobie rady?

Cóż tu dużo mówić. Wrócił stary, dobry Hole. Po śmierci żony jest rozbity i nie widzi sensu dalszej egzystencji. Najlepszym dla niego sposobem na odejście z tego świata jest zapić się na śmierć.

Jednak jak trzeba, Harry staje na wysokości zadania. Ogranicza picie i stara się pomóc kobiecie, którą ledwo zna.

Przeciwnika ma trudnego. Morderca jest przebiegły i nie zostawia żadnego śladu. Dwie kobiety już zginęły i nic nie zapowiada, żeby to był koniec. Autor tak skonstruował całą historię, aby czytelnik do końca nie był w stanie wytypować zabójcy. Chociaż kilka razy przeszła mi ta postać przez myśl, to jednak wydawało mi się to niemożliwe i obstawiałam kogoś innego w roli mordercy.

Świetnie skonstruowana intryga, zwroty akcji i dobrze znani bohaterowie to idealny powrót Harry’ego Hole. A zakończenie sugeruje, że to nie ostatnie spotkanie. I bardzo się z tego cieszę.

Czy jest ktoś, kto jeszcze nie zna Harry’ego Hole?

Jest to jedna z moich ulubionych serii, a z pewnością ulubiony norweski cykl. Cieszę się, że po dłuższej przerwie Harry wrócił.

Zrozpaczony i zrezygnowany Hole leci do Los Angeles, gdzie zamierza zapić się na śmierć. W barze, gdzie przesiaduje, poznaje Lucille, podstarzałą aktorkę. Kobieta ma problemy z meksykańską mafią, której jest dłużna prawie milion dolarów. Harry postanawia uratować nową znajomą.

Wraca do Oslo, gdzie potentat na rynku nieruchomości, wynajmuje go do znalezienia mordercy dwóch kobiet. Według policji to właśnie on jest głównym podejrzanym. Jeżeli w ciągu dziewięciu dni rozwiąże sprawę, zdobędzie pieniądze na spłatę długu.

Hole tworzy osobliwy zespół ze swoich dawnych znajomych, czyli byłego taksówkarza, a obecnie handlarza narkotyków, umierającego na raka psychologa oraz skorumpowanego policjanta. Czy taka zbieranina rozwiąże sprawę, kiedy nawet policja nie daje sobie rady?

Cóż tu dużo mówić. Wrócił stary, dobry Hole. Po śmierci żony jest rozbity i nie widzi sensu dalszej egzystencji. Najlepszym dla niego sposobem na odejście z tego świata jest zapić się na śmierć.

Jednak jak trzeba, Harry staje na wysokości zadania. Ogranicza picie i stara się pomóc kobiecie, którą ledwo zna.

Przeciwnika ma trudnego. Morderca jest przebiegły i nie zostawia żadnego śladu. Dwie kobiety już zginęły i nic nie zapowiada, żeby to był koniec. Autor tak skonstruował całą historię, aby czytelnik do końca nie był w stanie wytypować zabójcy. Chociaż kilka razy przeszła mi ta postać przez myśl, to jednak wydawało mi się to niemożliwe i obstawiałam kogoś innego w roli mordercy.

Świetnie skonstruowana intryga, zwroty akcji i dobrze znani bohaterowie to idealny powrót Harry’ego Hole. A zakończenie sugeruje, że to nie ostatnie spotkanie. I bardzo się z tego cieszę.

Od czasów "Noża" nie mogłam się doczekać aż na rynku pojawi się kolejna część z Harrym Holem w roli głównej i nie zawiodłam się. O ile o pijącym Harrym nie można tego powiedzieć, o tyle Jo Nesbo wciąż jest w świetnej formie. Podoba mi się pomysł na kolejnego seryjnego mordercę i powrót głównego bohatera do Oslo. Jak zawsze to on ratuje całą sytuację i, mimo wieku, jest tym, który najsprawniej łączy ze sobą wszystkie elementy. Nie zabrakło też poczucia humoru, za które kocham norweskiego króla kryminałów:)