Emma

Emma Woodhouse jest młodą, dwudziestojednoletnią damą. Jest piękna i inteligentna, ale też zarozumiała i dumna. Dorastała w zamożnej szlacheckiej rodzinie pod troskliwą opieką ojca, w towarzystwie siostry i guwernantki. Z powodu braku jakichkolwiek zajęć postawiła sobie za cel swatanie innych ludzi. Za swój prywatny sukces uważała małżeństwo guwernantki. Gdy jednak ta po ślubie odchodzi z domu, a wcześniej opuszcza go siostra Emmy, dziewczyna czuje się samotna i zupełnie nie wie co począć z wolnym czasem. Wtedy właśnie poznaje Harriet. Dziewczyna jest młoda i podatna na manipulacje. Emma zaprzyjaźnia się z nią i postanawia znaleźć jej męża. Choć sama zupełnie nie planuje zamążpójścia jest święcie przekonana o tym iż potrafi ustawić małżeństwo innych. A że jej zdaniem Harriet pochodzi z zamożnej rodziny, choć nie wiadomo kto jest jej ojcem, szuka dla niej dobrej partii w towarzystwie w którym sama się obraca...

Postępowanie Emmy niesie za sobą pasmo pomyłek i skandali. Przysparza też dziewczynie wielu problemów. Staje się również źródłem cierpienia innych osób pośrednio bądź bezpośrednio zaangażowanych w jej pomysły. Sama natomiast dochodzi ostatecznie do wniosku, że nie do końca pomyślnie przewidziała skutki swoich działań. Nie jest bowiem osobą bez serca. Wbrew wszystkiemu to co robi uważa za słuszne i szlachetne. Nie jest jednak w stanie przewidzieć niektórych rzeczy. Nie zna się też tak dobrze jak sądziła na ludzkiej psychice. Sama bowiem w pewnej chwili zaczyna interesować się mężczyznom, który sprawia jej wielki zawód otwierając przy okazji oczy na tego, który zawsze był blisko i szczerze wyrażał wobec niej swoje poglądy.

Poprzez tę słodko-gorzką komedię obyczajową pisarka pokazuje zakłamanie i obłudę ówczesnych wyższych sfer. Powieść różni się od innych książek autorki tym, że tym razem opowiada o losach zamożnej młodej damy nie mającej w zamyśle zawarcia małżeństwa. Zazwyczaj pokazywała historię kobiet wywodzących się z rodzin niezamożnych, dla których znalezienie męża było niełatwe gdyż nie posiadały odpowiedniego posagu. Tutaj nie posag a właśnie duma i zarozumiałość bogatej panny oraz towarzystwo z jakim się spotyka napiętnowała uwypuklając jego przebiegłość, dwulicowość i nader wielkie przywiązanie do rzeczy materialnych i wygód. Nie można więc odmówić pisarce talentu do obserwacji ludzkich charakterów i zachowań. Robi to w sposób mistrzowski.

Jestem pewna, że miłośniczki twórczości Jane Austen będą tą książką oczarowane. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć i cofnąć się w czasie do XIX wieku aby spojrzeć na świat oczami pisarki. Jest to ostatnia powieść wydana za jej życia. Osobiście lubię ją niemniej niż te wydane wcześniej. Fantastyczny klimat jaki tworzy oczarował mnie już dawno. I choć książka nie jest napisana współczesnym językiem, który być może dla młodszych czytelniczek okaże się mniej atrakcyjnym jest według mnie tak naprawdę ogromnych atutem powieści. Czytało mi się ją fantastycznie i polecam każdemu ;)

Przypomnijcie sobie, co mieliście w głowie w wieku dwudziestu lat. Wiek ten niby wskazuje już na dorosłość, lecz czy rzeczywiście oznacza w pełni ukształtowanego, dojrzałego człowieka? Moim zdaniem nie, a dowodem na to jest główna bohaterka dzisiejszej recenzji - Emma Woodhouse.

"Emma" to jedyna powieść Jane Austen poświęcona jednej postaci, wokół której toczy się akcja powieści, na co wskazuje nam już sam tytuł. To właśnie przez pryzmat doświadczeń i przekonań Emmy czytelnik będzie poznawał świat XIX - wiecznej Anglii. No dobrze, ale kim właściwie jest główna bohaterka? Tutaj również czeka nas pewne zaskoczenie, bowiem panna Woodhouse jest jedyną kobiecą postacią w twórczości Jane Austen, która nie musi przejmować się tak prozaicznymi sprawami jak zamążpójście, którego nawiasem mówiąc Emma sobie nie życzy, czy majątek. Powodem tego jest specyficzna sytuacja życiowa bohaterki: jej matka umiera, starsza siostra wychodzi za mąż, a Emma, jako jedyna kobieta w domu, zostaje jego panią, dzieląc życie z ojcem. Emma jest atrakcyjna, inteligentna i bogata, niczego jej nie brakuje. Jednak życie na początku XIX wieku nie obfituje w zbyt wiele rozrywek, toteż bohaterka znajduje sobie zajęcie, które wymaga sporo czasu i zaangażowania.

Emma, odkrywszy swój rzekomy talent do swatania par, poświęca się swojemu nowemu hobby (jeśli można to tak nazwać). Wiadomo jednak, że z uczuciami nie wolno igrać, nawet jeśli zachowujemy wobec nich zdrowy dystans. Dlatego czytelnik nie będzie zbyt długo czekał na pierwsze uczuciowe tarapaty głównej bohaterki. Nie zawsze będą one oczywiste. Zaskoczy Was przede wszystkim komizm tej powieści, w moim odczuciu bardziej wyrafinowany niż ten znany z "Dumy i uprzedzenia". Trzeba tu podkreślić, że "Emma" jest uznawana za komedię obyczajową i rzeczywiście podczas lektury nie da się przeoczyć tego faktu. :)

Główna bohaterka momentami może być nudna, innym razem irytująca, nie zawsze będziemy jej kibicować. Myślę jednak, że takie reakcje są naturalne wobec tej postaci, ponieważ przez tę pejoratywną ocenę możemy dostrzec sedno powieści dotyczące tego, że człowiek czasami potrafi zgubić samego siebie, przez swoją dumę, pewność siebie, przesadną ufność we własne możliwości. Optymizmem napawa jednak wewnętrzna przemiana bohaterki, której obserwowanie było dla mnie prawdziwą przyjemnością. Warto czasami sięgnąć po nieco starszą literaturę i wyłuskać z niej to, co rozleje w naszych sercach przyjemne ciepełko. Dlatego nie pozostaje mi nic innego, jak polecić Waszej uwadze "Emmę" Jane Austen.

Główną bohaterką jest Emma Woodhouse, młoda kobieta z wyższych sfer, mająca pewność siebie i skłonność do ingerencji w życie innych ludzi. Choć Emma jest inteligentna i dobroduszna, jej próby zaaranżowania życia innych bywają nietrafione i prowadzą do licznych komplikacji. Autorka ukazuje jej uczenie się pokory i dostrzegania własnych błędów w procesie dojrzewania.

Austen kreuje bogatą galerię postaci, z których każda wnosi coś wyjątkowego do fabuły. Pan Knightley, przyjaciel rodziny Woodhouse, pełni rolę mentor i krytyka Emmy, pomagając jej zrozumieć własne błędy. Frank Churchill i Jane Fairfax wprowadzają elementy tajemnicy i romansu, zaś postać Harriet Smith stanowi źródło nieporozumień i zabawnych sytuacji.

Miłość jest centralnym motywem powieści. Austen bawi się konwencjami i wyśmiewa wyidealizowane wyobrażenia o romantycznych uczuciach, pokazując, że prawdziwa miłość wymaga zrozumienia, współpracy i akceptacji drugiej osoby. Za sprawą różnych wątków miłosnych, czytelnik ma okazję obserwować zarówno wzloty, jak i upadki relacji uczuciowych bohaterów.

Charakterystyczna dla Austen subtelna ironia wobec angielskiej gentry i panujących konwenansów jest obecna na każdym kroku. Autorka analizuje społeczne relacje, zwracając uwagę na pozorne konwenanse i ukryte emocje. Jej styl jest elegancki, pełen rozmów, które pozornie są błahe, ale zawierają głębsze przemyślenia.

Powieść "Emma" jest również portretem epoki, w której Austen żyła. Opisuje życie wsi i miasteczek, gdzie każda wizyta, przyjęcie czy spacer były okazją do nawiązania relacji społecznych. Austen precyzyjnie rysuje obraz hierarchii i obowiązków, jakie spoczywały na poszczególnych klasach społecznych.

Wnioski płynące z "Emmy" są uniwersalne i nadal aktualne. Powieść pokazuje, że samoocena i zrozumienie własnych słabości są kluczowe dla osiągnięcia prawdziwej dojrzałości emocjonalnej. Twórczość Jane Austen nieustannie przemawia do czytelników z różnych epok, oferując nie tylko pięknie napisane historie, ale również mądrość życiową.

„Ze wszystkich okropnych rzeczy w życiu najokropniejsze jest pożegnanie.”

W dorobku literatury światowej istnieją dzieła, które stają się nie tylko oknem do przeszłości, ale także lustrem odbijającym uniwersalne prawdy dotyczące ludzkiej natury. Takim wyjątkowym klejnotem jest ta powieść, która nie tylko zachwyca subtelnym stylem pisarskim, ale głęboko ukazuje mądrości płynące z relacji międzyludzkich, życiowych wyborów i dążenia do samopoznania.

Mądrość, która wyłania się z głębokiej analizy psychologii postaci, staje się lustrem, w którym widzimy odbicie naszych własnych aspiracji, wątpliwości i błędów. Autorka w subtelny sposób ukazuje, że pewność siebie może prowadzić do upadków, a błądzenie w poszukiwaniu własnej tożsamości jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Z tych błędów czerpiemy mądrość, że prawdziwa moc tkwi w gotowości do refleksji i nauki na własnych doświadczeniach.

Książka ta jest prawdziwym skarbem, jeśli chodzi o wyobraźnię czytelnika na temat społeczeństwa i obyczajów tamtych czasów. Jane Austen z precyzją analizuje konwenanse społeczne, ukazując, że pozycja społeczna nie definiuje wartości człowieka. To właśnie relacje międzyludzkie, szlachetność charakteru i empatia decydują o prawdziwym bogactwie. To przesłanie jest niezwykle aktualne i inspirujące, przypominając nam, że wartość tkwi w naszych działaniach, a nie w materiale.

Wspaniała galeria postaci, jest prawdziwym skarbem dla czytelnika. Pan Knightley – postać mądra i cierpliwa, staje się emanacją etycznego kompasu wskazującego drogę ku szlachetności i przyjaźni. Emma zaś jest przestrogą przed próżnością i arogancją, pokazując, że prawdziwa mądrość wymaga pokory i gotowości do samo poprawy. Te postaci są niczym lustra, które odbijają różne oblicza ludzkiej natury, a ich losy stanowią źródło refleksji nad własnym życiem.

Oświecenie, jakie wyciągamy z książki, kształtuje także nasze spojrzenie na czas. W miarę jak bohaterowie ewoluują, ukazują nam, że życie to nieustanna podróż zmian i wyborów. Austen przypomina nam, że każda decyzja, jaką podejmujemy, ma konsekwencje, a losy nasze i innych są splecione w niewidoczny sposób. To przesłanie prowokuje do zastanowienia się nad naszymi wyborami i tym, co naprawdę ważne w życiu.

Powieść ta jest symfonią cennych rad ukrytych w pięknie splecionych wątkach fabularnych. Może to być przewodnik po życiu ukazujący, że nauka płynąca z błędów jest cennym skarbem, a empatia i przyjaźń są nieodzownymi elementami ludzkiej egzystencji. Wnikliwa analiza ludzkiej psychologii, refleksje nad życiem społecznym i piękno literackiego stylu czynią z tej klasyki arcydzieło, które nigdy nie przestanie zachwycać i inspirować kolejnych pokoleń czytelników.

„Emma” to jedyna powieść napisana przez Jane Austen, której bohaterka jest bogata. Tytułowa Emma nie musi martwic się o posag ani o to żeby znaleźć dobrego męża. Tak naprawdę to ona jest dobrą partią dla męskich bohaterów w powieści.

Jednak oprócz tego, że Emma jest bogata, wykształcona i dobra ma się wrażenie, że jest też najbardziej irytującą z bohaterek stworzonych przez Austen. Uważa, że wie wszystko najlepiej. Jednak za tym tak naprawdę kryje się jej dobre serce.

„Emma” to powieść nasycona humorem i ironią. Tu Jane Austen kolejny raz zaprezentowała swoje mistrzowskie pióro do tworzenia wyrazistych postaci.

Co tu dużo mówić, „Emma” to klasyk, który warto znać. A dodatkowo szata graficzna i opracowanie przez wydawnictwo MG uprzyjemnia czytanie.