Woła mnie ciemność. Daję Ci wieczność. Tom 1

„Woła mnie ciemność, choć w mojej duszy wstaje nowy dzień. Zamierzam odpowiedzieć na jej zew...”

Z twórczością Agaty Suchockiej miałam już przyjemność się zetknąć przy lekturze dokładnie tej samej powieści. Dziś mogę ją zaprezentować w nowej, według mnie dużo ładniejszej, odsłonie. Podobno okładka nie jest ważna, ale ta zdobiąca „Woła mnie ciemność” skłoniła mnie do przeczytania tworu Agaty Suchockiej raz jeszcze i stwierdzam z pełnym przekonaniem, że za drugim razem ta książka wydaje się jeszcze lepsza.

Armagnac Jardineux, niegdyś chowany pod kloszem panicz, przyszły spadkobierca wielkiej plantacji trzciny i bawełny na południu ameryki, niespodziewanie został pozbawiony swojego dziedzictwa i rodziny. Udał się do Londynu, do jedynej żyjącej ubogiej krewnej. Tylko ona mu pozostała, ona i jego muzyka.

Gdy już wydaję mu się, że sięgnął dna, zostaje zauważony przez Lothara, który ma dla niego propozycję: jeżeli zostaną partnerami w duecie instrumentalnym, pod patronatem mecenasa artystów-Lorda Edgara Francisa Huntingtona, jego życie zmieni się diametralnie, stanie się bogaty i sławny robiąc to, co kocha najbardziej. Nie mając nic do stracenia, Armagnac przyjmuje tę propozycję. Nie zna jednak prawdziwej natury swojego mecenasa...

Agata Suchocka jest osobą o wielu talentach. Pani Suchocka to oczywiście pisarka, ale również poetka, tłumaczka, malarka i piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów. W 2015 roku nakładem wydawnictwa Novae Res, ukazała się jej debiutancka powieść zatytułowana „Woła mnie ciemność”, pierwsza i jedyna wydana do tej pory książka z gotyckiego cyklu inspirowanego twórczością Anne Rice. W roku 2016 wydała nowelę obyczajową „O jeden krok za daleko”.

„I Oto perspektywa odbicia się od dna siedziała przede mną w osobie eterycznego, bezczelnego chłopaka o białych włosach i czarnych oczach, proponującego mi nowy początek.”

Akcja rozgrywa się w XIX wiecznym Londynie. Tam przepych, bogactwo i elegancja mieszają się z brudem, ubóstwem i przestępczością. Autorka wykazała się, opisując nie tylko piękno owych czasów, pokazała również wszechobecną brzydotę, którą trudno ignorować. Często się zdarza, że w powieściach historycznych, autorzy, chcąc przybliżyć czytelnikowi otoczenie, stosują bardzo rozbudowane i większości nudne opisy scenerii, przedmiotów, ludzi. Oczywiście opisy te są wręcz niezbędne, ale potrzeba wielkiego wyczucia, aby przekazać wszelkie niezbędne informacje, jednocześnie nie zanudzając czytelnika. Agata Suchocka nie ma z tym żadnego problemu, ponieważ w jej powieści wszystko jest doskonale wyważone. Opisy są na tyle sugestywne, że bez problemu potrafiłam sobie wyobrazić otoczenie, w jakim rozgrywa się akcja i na tyle zwięzłe, że nie nudziły podczas czytania.

Bohaterowie Agaty Suchockiej są osobami niezwykle wyrazistymi, być może nieco przerysowanymi, ale to tylko umacnia wrażenie, jakie na mnie zrobili. Warto zwrócić uwagę na bohaterów drugoplanowych, śpiewaka Aleksandra i malarza Arapaggio. Ich osobowość i historie, które zostały tylko pobieżnie opisane, mogą być wielce porywające i równie ciekawe, jak losy Armagnaca. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach, które podobno niebawem mają się ukazać, dowiem się nieco więcej o tej dość nietypowej parze.

„I nawet gdy brylował w towarzystwie, kokietując damy i sypiąc wysublimowanymi żartami, nie mogłem pozbyć się myśli, że wszystko to tylko fasada, jak makijaż dziwki, pod którym ukrywały się szpetne ślady po syfilisie...”

Dwa lata temu, gdy czytałam ją po raz pierwszy, powieść Agaty Suchockiej była dla mnie wielkim zaskoczeniem i wyzwaniem, dzisiaj mogę powiedzieć, że mimo że zaskoczenie mija, to wrażenia po jej przeczytaniu są wciąż takie same. Biorąc pod uwagę, że książka porusza wciąż dość kontrowersyjne tematy jak: homoseksualizm, biseksualizm czy trans płciowość, które nie są tym, czego szukam w powieściach, to sceny erotyczne zwalały z nóg, dosłownie! Ich opisy były ostre, dosadne i niejednokrotnie szokujące, jednak dzięki umiejętnościom autorki nie stały się przy tym wulgarne i odrzucające, co według mnie było nie lada wyczynem. Nie mogę jednak oprzeć się wrażeniu, że gdyby jeden z głównych bohaterów był kobietą, to ta historia byłaby o wiele bardziej przystępna.

„Woła mnie ciemność” to niebanalny, szokujący i wciągający debiut Agaty Suchockiej. Ta książka jest to bardzo erotyczna, bywa dość brutalna i z całą pewnością jest ogromnie szokująca. To opowieść o miłości i oddaniu, tylko delikatnie muśnięta wątkiem fantastyki. Swoją nietuzinkową fabułą oraz zaskakującym zakończeniem, sprawiła, że nie mogę się doczekać jej kontynuacji. A Ty odpowiesz na zew ciemności?

Na początku spodziewałam się iż będzie to erotyczna obyczajówka. Nie spodziewałam się iż będzie zawierała elementy fantastyki. Z każdą przeczytaną stroną zaczynała we mnie rosnąć fascynacja. Coraz bardziej książka mnie pochłaniała. Nim się obejrzałam a ją przeczytałam. Zastanawiałam się : Ale jak to? Już przeczytałam? Po czym sama sobie odpowiedziałam na to pytanie „No tak. Właśnie takiej książki mi brakowało. Solidnej, przemyślane, oryginalnej ale przede wszystkim wciągającej.”

Książka jest rewelacyjna. Jeszcze nigdy nie napotkałam takiego dobrego stylu pisania o uczuciach. Pisarka stworzyła MOIM zdanie (To jest moje zdanie i nikomu go nie narzucam) coś nowego oraz nie kopiowała innych. Gratulację Pani Agato!

Na początku byłam pewna, że książka będzie przedstawiona miłość kobiety i mężczyzny. Zaskoczona byłam gdy zaczęłam czytać i okazało się że zostało przedstawionych dwóch mężczyzn oraz ich miłość. Pisarka opisała szczegółowo ich życie oraz momenty życia seksualnego. Chyba przyznam że pierwszy raz się z tym spotykam. Autorka bardzo mnie zaskoczyła. Podkreślam B-A-R-D-Z-O !!!

Autorka w odważny sposób opisuję sceny erotyczne, jednak nie to jest jest głównym tematem opowieści. Opisuję ona w dość mroczny oraz tajemniczy sposób świat w którym znalazł się główny bohater. Przedstawia ona istoty, które nie do końca są wyjaśnione dzięki czemu jeszcze bardziej potęguję to ciekawość czytelnika.

Polecam przeczytać tą książkę. Wyróżnia się ona na tle innych. Czytając mamy wrażenie iż uczestniczymy w opisanej historii. Właśnie o to chodzi przecież w książkach. Często spotykałam się także że opisane w książkach uczucia mężczyzn nie były dość szczegółowo przedstawione. Zawsze byli ukazani jako silni przedstawicieli płci męskiej. Tym razem pisarka moim zdaniem pisarka posłużyła się odwrotnym zabiegiem. Pokazała uczucia mężczyzny w realistyczny sposób. Mężczyzna – kocha, cierpi jest szczęśliwy.

Armagnac Jardineux pochodzi z plantatorskiej rodziny z Luizjany. Jego babka pragnęła dla niego lepszego życia. Dzięki niej młody Armagnac stał się człowiekiem wykształconym, który miał szansę na podbicie świata. Tak bardzo różnił się od swojego ojca plantatora. Dzięki temu wyruszył do Londynu, do swojego dziadka, by zdobyć większe wykształcenie. Następnie miał wybrać się do rodzinnego majątku, by prowadzić dziadkową winnicę i powrócić do domu, by pomnożyć majątek. Zanim jednak to nastąpiło, dziadek wydał cały swój majątek na ratowanie plantacji w Luizjanie, która została ogarnięta wojną. Młody Armagnac nie powraca już do kraju.Wojna spustoszyła doszczętnie cały majątek jego rodziny. Chłopaka nie stać na dalsze studia. Do domu też nie ma po co wracać...

Armagnac, pozostawiony samemu sobie, nie widzi ju większego sensu w życiu i zaczyna pić. Pomimo zdobytego wykształcenia i inteligencji nie ma nic, oprócz wrodzonego talentu do gry na fortepianie. Pewnego dnia przychodzi do niego Lothar i wyciąga go z tego marnego życia. Nowy przyjaciel wraz z lordem Huntingtonem, który staje się ich mecenasem, otwierają przed Armagnacem drzwi do świata bogactwa i splendoru. Okaże się jednak, że wcale nie robią tego za darmo...

Okładka tak bardzo mnie przyciąga. Musicie przyznać, że jest cudowna. Ale nie tylko okładka... Bo cała książka taka jest. Fabuła niezwykle wciąga. Styl autorki jest tak przyjemny, że tylko chciało mi się czytać i czytać. Powieść jest dosyć kontrowersyjna. Pani Agata wplotła tu wątek homoseksualny, który może czasami gorszyć lub oburzać. Zrobiła to jednak na tyle zgrabnie, że książka nie straciła dobrego smaku, a wręcz został ON zaostrzony. Powieść czytało mi się bardzo przyjemnie. Tak się w nię wciągnęłam, że nie zauważyłam, kiedy skończyłam.

"Woła mnie ciemność" mogę z czystym sumieniem polecić. Dostałam od tej pozycji wszystko czego oczekiwałam. Tym, którzy tak jak ja kiedyś zaczytywali się w książkach Anne Rice, i uważają Lestata czy Louisa za absolutnie bezkonkurencyjnych krwiopijców w literaturze, ta książka powinna przypaść do gustu. Anna Suchocka pisze bardzo dobrze, plastycznie i posługuje się pięknym językiem. Prowadzi fabułę dając poznać bohaterów i ich motywacje. Ja mam słabość do takich destrukcyjnych postaci jak Armagnac czy Lothar. To pięknie napisana i pełna emocji historia o upadku moralnym, i utracie człowieczeństwa, również w dosłownym tego słowa znaczeniu. Okładka obiecuje nam zwroty akcji, mi ich jednak trochę zabrakło- plot twist był raczej do przewidzenia, szybko domyślamy się kim jest tajemniczy Lord Hunington, ale i tak z przyjemnością poznałam jego historię. Zapomnijcie o świecących w słońcu, wegetariańskich, romantycznych , czy noszących magiczne pierścienie wampirach. One popsuły ten cudowny gatunek, ja uwielbiam te mroczne, silne, tajemnicze nocne drapieżniki, dla których jedyną granicą jest wschodzące słońce.

Bardzo wiele myślałam, co napisać o książce "Woła mnie ciemność" autorstwa Agaty Suchockiej. Moje uczucia są mieszane, nie jestem pewna, w którym kierunku zmierzają. Z jednej strony książka jest dobra, ciekawea fabuła, ale z drugiej momentami mnie przytłoczyła.

Zapraszam do recenzji! Dziś premiera tej pozycji !

Wpadajcie! 😈

[Adres usunięty]

Książka ta jest specyficznym połączeniem mrocznej ale jednocześnie bardzo klimatycznej atmosfery, która nie opuszcza czytelnika do ostatniej strony. Przedstawia ona losy Armagnac’a Jardineux, pianisty i inteligenta, mężczyzny, który pomimo dorastania w zamożnej rodzinie, dotyka dna i topi smutki w alkoholu. Dzięki nowo zawiązanej znajomości z Lotharem trafia do domu mecenasa Lorda Huntingtona, który to pokazuje całkowicie inny świat, dla młodych, przygnębionych swoim losem chłopców. Postać Lorda Huntingtona jest owiana tajemnicą. Czytelnik do końca nie jest pewien jego osoby. To pozytywnie wpływa na ogólny klimat występujący w powieści, dodatkowo akcja ma miejsce w dziewiętnastowiecznym Londynie – przedstawia ówczesne poglądy, zasady i mentalność osób żyjących w tamtych czasach, co podwaja emocje u czytelnika i sprawia, że książka jest wręcz pochłaniana. Autorka w bardzo dosadny sposób pokazuje, że wtedy, jak i w czasach teraźniejszych, nie mamy nic za darmo. Jardineux musiał ponieść bardzo wysokie koszty, za to, że Lord wprowadził go do lepszego, luksusowego świata. Pomimo tego, że ta książka zaliczana jest do powieści wampirycznych, zdecydowałam się ją przeczytać. Nie jest to do końca lubiany przeze mnie gatunek, jednak ta książka ma w sobie pewną magię. Nie wiem czym jest to spowodowane, możliwe, że to ta czarująca muzyka, dźwięki skrzypiec i fortepianu, które są nieodłącznym elementem tej powieści. Muszę jednak zaznaczyć, że nie jest to książka odpowiednia dla każdego, bo choć zachęca Was ten czarujący klimat, to jednak aby zrozumieć tę powieść należy, jak już wspomniałam, mieć sporą tolerancję na takie aspekty jak homoseksualizm, biseksualizm… Ogólnie, książka zbudowana jest na tych filarach. Dla niektórych osób może okazać się za mocna, lub za szokująca aby przebrnąć przez wszystkie strony. Książkę zaliczam do bardzo odważnych i zdecydowanie nadaje się dla ogromnie lubiących wyzwania - dojrzałych czytelników. Nie jest to typowa powieść z pięknym, słodkim romansem w tle. Autorka w ryzykowny sposób przedstawia wymyśloną rzeczywistość, porusza tematy, które niejednego przerażą lub zgorszą.

Armagnac Jardiceux pochodzi z plantatorskiej rodziny z Luizjany. Jego babka pragnęła, aby został światowym dżentelmenem, a nie zwykłym farmerem jak jego ojciec. Dlatego Armagnac wyjeżdża do Londynu, gdzie ma odebrać ekonomiczne wykształcenie, a potem udać się do majątku swojego dziadka, gdzie przez dwa lata miałby prowadzić jego winnicę, by następnie powrócić do domu i pomnożyć rodzinny majątek. Jednak mężczyzna do domu już nigdy nie powraca. Wojna secesyjna pustoszy Południe, a rodzinne bogactwo Armagnaca topnieje. Mężczyzna musi przerwać studia, bo nie ma czym za nie zapłacić. W 1868 roku zostaje sierotą, która pomimo zdobytego wykształcenia nie ma nic, oprócz swojego talentu jakim jest granie na pianinie. Mężczyzna topi swoje smutki w alkoholu, aż pewnego dnia spotyka skrzypka Lothara oraz jego mecenasa lorda Huntingtona. Obydwoje otwierają przed nim świat pełen splendoru, który nie tak dawno został mu odebrany. Jednak jaką cenę będzie musiał za to zapłacić?

"(...) Odzyskał pan wolność, choć nie wiedział pan, że był niewolnikiem, niewiele różniącym się od tych, którzy pracowali na waszych polach. Różniło was jedynie to, że pan nie sprzeciwiał się tej niewoli i poddał jej, nie mogąc nic zmienić".

Przyznam, że podchodziłam do tej książki dosyć sceptycznie. Jeszcze nigdy nie sięgałam po powieść, która w jakiś sposób może być kontrowersyjna dla innych czytelników. Obawiałam się trochę tego jak ja sama ją przyjmę. Jednak wcale nie było tak źle. Autorka wplotła do fabuły wątek homoseksualizmu, który wbrew pozorom nie dominuje całej historii. Pojawiają się tu sceny łóżkowe, czasem są to orgie, ale pomimo swojej częstotliwości nie są one długie. Agata Suchocka ma lekki styl pisania, wszystko, co opisuje jest napisane w piękny sposób, sprawiając, że lektura tej książki niesie ze sobą odrobinę magii. Nie brakuje tu odrobiny akcji oraz ukazania realiów tamtych czasów. Agata Suchocka bardziej skupiała się na rozterkach uczuciowych głównego bohatera. Od początku do końca jesteśmy świadkiem jego przemiany, która jest dosyć wyraźna.

"Woła mnie ciemność" nie jest książką, która zrobiła na mnie efekt wow, ale przyjemnie spędziłam przy niej czas. Książkę czytało mi się dosyć szybko i pomimo nie najlepszego początku, wciągnęła mnie. Nie polubiłam się z bohaterami, którzy jak dla mnie byli bezbarwni, ale autorka ma u mnie plus za to, że stopniowo rozwijała ich znajomość. Nie zabraknie tu pasji, miłości, przyjaźni, nienawiści, mroku - a w tym wszystkim wszechobecnej muzyki. To historia o stracie, zagubieniu się, o dostosowywaniu się, ale również o sekretach i tajemnicach. Świat w niej przedstawiony jest pełen luksusu, ale również zepsucia. Sięgając po tę książkę trzeba mieć na uwadze to, żeby nie podchodzić do niej z uprzedzeniami.