Krwawy księżyc

Jest to książka z tych, których forma niezbyt do mnie przemawia (jeden rozdział mówi o teraźniejszości, drugi wspomina przeszłość, w kolejnym narracja łączy się z myślami innego człowieka, co mi nie pozwala się skupić do końca na opowieści), niemniej jednak książkę czyta się całkiem przyjemnie i szybko.

"Lisa Johnson poszła do piekła,

Megan Rivers poszła do piekła,

Ty będziesz następna."

W jaki sposób należy interpretować sny i czy ich znaczenie zawsze jest łatwe w odczytaniu? Ukazują nasze największe lęki, czy może są najprawdziwszym proroctwem?

Victoria Page próbuje sobie odpowiedzieć na to pytanie coraz częściej. Jej koszmary niestety stają się z każdym dniem jeszcze bardziej realne, zapada w nie nagle po to, by zbudzić się przerażona do szpiku kości. Nie ma co się dziwić, skoro wyśnionym oprawcą jest jej mąż, który od jakiegoś czasu zaczyna się zachowywać wyjątkowo niepokojąco. Sytuacja jest jeszcze bardziej napięta, gdy okazuje się, że stworzony przez niego książkowy, bezwzględny morderca doczekał się naśladowcy w realnym świecie. Thomas zdaje się być nieprzejęty, że ktoś zabija kobiety kierując się jego dziełem, zamiast niepokoju raczej rozpiera go duma, dlatego nie ma zamiaru rezygnować z pisania kontynuacji. Jego kryminał, dzięki przestępstwom, zyskuje ogromny rozgłos, a ON sam w końcu może cieszyć się upragnioną sławą. Nie tylko woda sodowa uderza mu do głowy, lecz zmienia się też jego stosunek do żony, którą najpierw traktuje oschle, natomiast z czasem staje się coraz bardziej brutalny.

A może jego ataki to tylko wymysł znerwicowanej kobiety, która nie potrafi poradzić sobie z zazdrością oraz chorobą psychiczną jedynego brata?

I co ma z tym wspólnego niepokojąca krwawa pełnia, jaka ostatnio pojawia się coraz częściej na niebie?

"Kiedy jakiś czas później zmywała z twarzy własną krew, uznała, że od tego snu wszystko się zaczęło."

Uwielbiam twórczość K.C Hiddenstorm i zawsze niecierpliwie wyczekuję jej kolejnej książki. Nieszablonowość i intensywne oddziaływanie na psychikę czytelnika to bez wątpienia fundamenty nakreślonych przez nią powieści. Zdecydowanie są to również pozycje, jakich nie da się zamknąć w ścisłych ramach, to mieszaniny gatunków najbardziej angażujących. "Krwawy księżyc" jest z pewnością mocnym, mrocznym, nieprzewidywalnym thrillerem, ale znajdziemy tu także elementy horroru czy nawet fenomenalnej fantastyki.

Pióro autorki jest nadzwyczaj przyjemne i sugestywne, dzięki czemu czytelnik z zapartym tchem połyka każde kolejne słowo, stopniowo uzależnia się od poznawanej historii i zaczyna traktować ją niczym swoją własną. Im bardziej się zagłębiamy, tym mocniej tracimy orientację, co tak właściwie dzieje się z nakreślonymi bohaterami, nie będzie przesadą jeśli napiszę , że pomału wariujemy razem z nimi i jestem pewna, że to zamierzony zabieg pisarki. K.C. Hiddenstorm perfekcyjnie zwodzi czytającego, mąci mu w głowie, traci ON orientację, gdzie zaczyna zacierać się granica między fikcją a rzeczywistością. Ta lektura nie tylko trzyma w niemiłosiernym napięciu, ale i wprowadza umysł w stan psychodeliczny, z którego niełatwo się otrząsnąć jeszcze długo po zakończeniu lektury!

"To zadziwiające, jak dalece sny potrafią odmienić naszą percepcję na jawie. Coś się zmienia. Coś zmienia jego. A jeśli to prawda, przynajmniej na jakimś poziomie rozumienia? Jeśli sny są opryskiem jednej z niekończących się odnóg rzeczywistości i zwiastują to, co ma nadejść?"

Nakreślone postacie są nietuzinkowe, zapadające w pamięć, intrygujące do granic. Fenomenalnie, że możemy zagłębić się w psychice głównej bohaterki, poznajemy jej wszystkie leki, które dość szybko zaczynają udzielać się też nam, tak ja ona zaczynamy się gubić, co jest prawdą, a co tylko wymysłem jej wyobraźni. To sprawia, że zaczynamy wątpić w winę Thomasa. W zasadzie nie sposób przewidzieć kto morduje, kto jest tym złym, zwłaszcza, gdy rozumiemy, że w całą sytuację zamieszane są moce nie z tego świata.

W tej historii nic nie jest czarne czy białe, znając nieobliczalność i pomysłowość autorki, nie można być pewnym, co spotka nas na następnej stronie, jak dalej potoczą się losy bohaterów. Jesteśmy świadomi, że tak naprawdę może zdarzyć się niemal wszystko, dlatego kroczymy po kolejnych kartkach z wypiekami na twarzy, delektując się owym tajemniczym, wręcz szatańskim klimatem.

"Tak, świrowała. Świrowała bez dwóch zdań. To wszystko przez sny, w których mąż mordował ją na niezliczoną ilość sposobów. Coś takiego potrafi wejść na psychikę. Nic dziwnego, że spodziewała się, że prędzej czy później te majaki staną się rzeczywistością."

"Krwawy księżyc" to wciągający, nieszablonowy, obezwładniający thriller, który w pełni angażuje czytelnika i mąci mu w głowie, niczym silny narkotyk. Emocjonujące dialogi, doskonałe kreacje bohaterów, tajemniczy i mroczny klimat, interesująca, niebanalna fabuła, a wszystko dopieszczone nietypowym wątkiem paranormalnym! K.C. Hiddenstorm udowodniła po raz kolejny, że posiada wyjątkową wyobraźnię i znakomite zdolności manipulowania i zwodzenia czytelników. Jeśli kochacie historie, które mącą w głowie i sprawiają, że przestajecie rozróżniać, co jest prawdą, a co fikcją, będziecie zachwyceni tą pozycją! Musicie jednak pamiętać, że sięgacie po nią na własną odpowiedzialność, bo to książka po której zwykłe, banalne pytanie "Czy jesteś szczęśliwa?" już na zawsze nabierze złowrogiego znaczenia! Polecam całym sercem i dziękuję Wydawnictwu za fenomenalną, nadzwyczaj trafną okładkę, która jest znakomitą zapowiedzią mrocznej przygody, w jaką zabiera nas utalentowana autorka!

Victoria Page to pisarka, która cieszy się sławą i rozgłosem swoich powieści. Jej mąż również jest pisarzem, jednak specjalizuje się w biografiach znanych ludzi. Niespodziewanie zmienia swój gatunek i planuje napisać swój pierwszy, nieco krwawy kryminał. Wszystko idzie zgodnie z jego marzeniami, a książka zyskuje nagły rozgłos i ogromną sławę. Jednakże w Nowym Jorku dzieje się coś niepokojącego, a Thomas nie czuje się w żadnym wypadku winny tym zajściom. Ktoś naśladuje głównego bohatera jego najnowszej powieści i morduje kobiety tak jak opisał to autor, dbając o najmniejsze nawet detale.

Victoria jest zaniepokojona nagłą zmianą zachowania swojego męża, swoimi przerażającymi i bardzo realnymi snami oraz otaczającą ją, nową rzeczywistością. W pewnym momencie przestaje orientować się co dzieje się naprawdę, a co jest wytworem jej wyobraźni. Czuje, że dzieje się coś złego, a złowroga atmosfera wisi w powietrzu. Dlaczego jej mąż się tak zmienił? Kto naśladuje bohatera książki? I dlaczego ciągle czuje, że to właśnie ona zawiniła?

Opis widniejący na odwrocie okładki od samego początku bardzo mnie zaintrygował i nie ukrywam, liczyłam na kawał naprawdę dobrej literatury. Nie myliłam się. Klimat w powieści "Krwawy księżyc" jest niezwykle niepokojący już od pierwszych stron, gdzie stopniowo poznajemy bohaterów. W każdym rozdziale da się odczuć niepewność oraz atmosferę, która chwilami przyprawia o gęsią skórkę. Z biegiem akcji i kolejnych wydarzeń, czytelnik zostaje wciągnięty w oniryczną opowieść, która przeplata ze sobą rzeczywistość i sen, przez co klimat staje się coraz ciekawszy i zawoalowany. Pomysł na mordercę, który poluje na swoje ofiary tylko podczas pełni Czerwonego Księżyca to prawdziwa gratka dla tej nieoczywistej, mrocznej historii. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co stanie się dalej lub jak zakończy się ten skomplikowany spektakl odgrywany na oczach czytelnika.

"Każde marzenie może stać się koszmarem. Każdy człowiek może stać się potworem."

Bohaterowie przedstawieni w powieści "Krwawy księżyc" są nieprzewidywalni i niezwykle barwni. Mają różnoraką osobowość, która potrafi zmieniać się w mgnieniu oka. Pomimo, że wydaje nam się, iż dokładnie wiemy kto jest tu czarnym charakterem, a kto reprezentuje te dobre cechy... mylimy się, nie zdając sobie z tego sprawy niemalże do końca powieści. Autorka wykreowała postaci, które są nieoczywiste i nietuzinkowe, zaskakują w najmniej spodziewanym momencie i wpływają na nasz umysł, powoli sącząc swoją truciznę, przez co sami nie wiemy, komu można wierzyć i zaufać, a komu nie.

Pomimo, iż jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością K.C. Hiddenstorm, to jestem zauroczona jej stylem pisania i sposobem tworzenia tła powieści. Świat i historia, którą wykreowała autorka jest nieprzewidywalna i zaskakująca na każdym wręcz kroku, a ja bardzo doceniam takie efekty w powieści. Styl pisania jest lekki i łatwy do zrozumienia, a stworzona opowieść ma klimat nieco oniryczny, co dosłownie mnie urzekło. Jawa mieszająca się ze snem zawsze wprowadza w książkach swoisty niepokój, mroczny klimat i zaskoczenie, a "Krwawy księżyc" świetnie się w tym aspekcie spisał.

Podsumowując, jestem zachwycona historią stworzoną przez K.C. Hiddenstorm. Urzekła mnie ona swoimi detalami, przemyślaną i dopracowaną akcją, mrocznym klimatem, oniryzmem oraz pomysłem. Autorka nie przebiera w słowach, nie boi się wysublimowanych brutalnych opisów, dzięki którym książka ta jest niezwykle realistyczna i klimatyczna. Przez większą część powieści starałam się samodzielnie znaleźć źródło występowania niepokojącej Czerwonej Pełni oraz wydedukować, kto bawi się w morderczego bohatera książki Thomasa. Nic z tego - epilog, który wymyśliła autorka, dosłownie zmiótł mnie z nóg i jestem przekonana, że nigdy w życiu nie wymyśliłabym czegoś podobnego. "Krwawy księżyc" całkowicie przejął moje myśli na długie, wciągające i niepokojące godziny. Z całą pewnością nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką.

Co byście zrobili, gdyby w jednej sekundzie wasz życiowy partner zmienił się nie do poznania? Gdyby nagle zaczął was przerażać do tego stopnia, że zaczynacie obawiać się o swoje bezpieczeństwo?

Victoria Page jest szczęśliwą żoną i spełnioną pisarką. Jej mąż - Thomas Wilde - również odnosi sukcesy jako pisarz. Szczególnie, kiedy wydaje swój pierwszy kryminał. "Księżycowy Zabójca" szybko staje się bestsellerem, za czym idzie pasmo nieszczęść... Jakich? Otóż jakiś szaleniec postanowił odtworzyć wszystkie zabójstwa opisane w książce Tom'a. Do tego Vicky coraz częściej śni o własnej śmierci - z rąk męża... Jak skończy się ta dramatyczna historia? Czy tytułowy zabójca zostanie schwytany? Byłam bardzo ciekawa tej fabuły i gdybym tylko w ostatnim czasie mogła sobie na to pozwolić, na pewno przeczytałabym tę powieść w jeden wieczór.

Jestem nią zachwycona przede wszystkim dlatego, że w każdym rozdziale coś się dzieje. Dosłownie każda strona jest niesamowicie emocjonująca. Autorka fabułę serwuje nam z perspektywy wszystkich bohaterów, nawet chorego psychicznie brata Vicky, co dodaje tej historii jeszcze więcej tajemniczości, a nas, czytelników, skłania do wytężenia umysłu i pobudzenia własnej wyobraźni. Bo umysł Henry'ego jest w zadziwiający sposób powiązany z umysłem jego siostry...

Bardzo spodobało mi się to, że w teoretycznie zwyczajnej historii autorka przemyciła elementy fantastyki, w sposób smaczny i nieprzesadzony. Bohaterowie są jednocześnie tajemniczy, przerażający i nierealni.

Dla mnie ta powieść zasługuje na to, żeby po nią sięgnąć!

Z twórczością Kariny Hiddenstrom zetknęłam się przy czytaniu „Władczyni Mroku”, książki, w której zaimponowała mi szeroką wiedzą na temat anielski, który bardzo lubię. Bardzo ucieszył mnie fakt, że autorka rozwinęła swój styl zachowując błyskotliwą wyobraźnię, którą nie jeden raz zaskoczy czytelnika. Kiedy zauważyłam, że spod ręki Kariny wyjdzie kolejna książka chciałam ją zrecenzować, poznać kolejną fabułę, która wmuruje mnie w fotel i sprawi, że szare komórki będą pracowały na wysokich obrotach. Marzyłam o tym, aby mnie poruszyła, nie dała spać, nakręcała w ciemności nocy. Czy jej się to udało?

”To zadziwiające, jak dalece sny potrafią odmienić naszą percepcję na jawie”.

Książka opowiada historię pewnego sympatycznego małżeństwa, które utrzymuje się z pisania książek. Victoria Paige jest ceniona i rozpoznawalna, natomiast jej mąż Thomas Wilde zajmuje się pisaniem biografii, ale czy w ten sposób się w pełni realizuje? Najwidoczniej nie, pewnego dnia postanawia zmienić objętą drogę i zając się pisaniem kryminałów, co zaniepokoiło żonę. Mężczyzna chce oderwania, marzy, aby uciec w świat fikcji, opisywanie historii autentycznych, które się wydarzyły przestało mu wystarczać. Thomas potrzebował odmiany. Zamierza zająć się samodzielną kreacją świata, rzucić czytelników na kolana, odnieść literacki sukces. Uparcie dąży do wyznaczonego sobie celu, tak powstaje „Księżycowy zabójca”, opowieść, która zrewolucjonizowała literacki rynek w bardzo szybkim tempie. Książka była rozpoznawalna, miała wielu wielbicieli, wszędzie było o niej głośno. Taki rozgłos może być zarówno zbawieniem, jak i utrapieniem, czym się stał w tym wypadku? Czy Wilde jest gotowy udźwignąć taki ciężar popularności i sławy, kiedy w Nowym Yorku zaczynają ginąć ludzie i to w sposób odwzorowany z kart jego powieści? Podczas Czerwonych Pełni tajemniczy osobnik napada na kobiety, dokonując na nich mordów, które zostały przeniesione z „Księżycowego zabójcy” we współczesne realia. Kto mógłby się posunąć do takich czynów? Czy policji uda się rozwiązać tą zagadkę? Ile kobiet jest zagrożonych? Kto zabija te kobiety? Która będzie następna?

"- Twój agent musi być diabłem. - Zerknąwszy na wypisaną w cukrze kwotę, aż się zachłysnęła.

- Nie ON - szepnął Tom, nie przestając się uśmiechać w ten szczególny sposób."

Victoria zaczęła dostrzegać zmianę, która zaszła w jej mężu, kiedy na ulicach miasta, które nigdy nie śpi zaczął grasować niebezpieczny morderca. Przestała go poznawać, układało im się tak dobrze, Thomas był nie tylko jej małżonkiem, ale także przyjacielem, któremu mogła powiedzieć wszystko. Stał się obcym człowiekiem. Czy to możliwe, że sława tak bardzo go zmieniła? Czy Wilde zachłysnął się sukcesem i wpływającymi pieniędzmi na tyle, że przestał okazywać żonie czułość? Szorstkość była na porządku dziennym, w domowym zaciszu z dala od wywiadów, prowadzących i rejestrujących wszystko kamer. Co się stało z Thomasem? Czy to tylko chwilowe problemy, czy na dobre straciła mężczyznę, którego pokochała? Co zrobi Victoria? Czy zacznie walczyć o męża, czy męczące ją koszmary wezmą górę nad jej psychiką? Czy nadal może ufać Wilde’owi, czy powinna uciec z dala od tego, co zbudowali razem? Dla Paige to bardzo trudny okres, zaczyna zatracać się w złych przypuszczeniach, gubić i nie rozróżniać rzeczywistości od snów. Bardzo wiele pytań, a niezbyt wiele odpowiedzi, kiedy pisząc recenzję zastanawiam się, co bym zrobiła na miejscu Victorii, nie znajduję odpowiedzi. Hiddenstrom potrafi budować napięcie potęgując grozę, aż zasycha w ustach, nie można się oderwać od książki, do ostatnich stron.

”Związek zbudowany na braku zaufania skazany jest na porażkę”.

Przez całą książkę czułam niepokój i silną potrzebę dowiedzenia się prawdy o małżeństwie Victorii, o niepokojącym zachowaniu Thomasa, dziwnych morderstwach, na których samą myśl robiło się niedobrze i słabo. Thriller budował napięcie na tyle silne, że nie potrafiłam odłożyć książkę, przestać o niej myśleć i wrócić do rzeczywistości. Miało być krwawo i tak było, opisy są mocne i tego właśnie można się spodziewać od Hiddenstorm, mistrzyni mrocznych opowieści z nutką zjawisk paranormalnych, czy fantastycznych. Styl Kariny mocno ewoluował, myślę, że z każdą książką, którą wyjdzie spod jej dłoni będzie jeszcze lepiej, widać ogrom pracy, którą włożyła w „Krwawy Księżyc”. Aj, co tam się działo! Umysł czytelnika zaczyna wariować, sam gubi się, co jest snem, co jawą, które elementy powieści są rzeczywistością. Karina potrafi przerażać! Zburzyć spokój, odebrać go i zmiażdżyć, przyprawić o dreszcze. Hiddenstrom urzekła mnie swoim kolejnym pomysłem i jego wykonaniem, tym, że ponownie użyła nazwiska Monroe, które sprawiło, że na mej twarzy zagościł uśmieszek. Wizje, koszmary i księżyc, który zdaje się płynąć krwią zwiastując nieszczęście, czy można chcieć czegoś więcej? Zakończenie wbija klin w umysł, roztrzaskując czytelnika na drobne kawałki, no i co teraz Karino? Dlaczego tak długo muszę czekać na kolejną książkę?

”Czy jesteś szczęśliwa?”.

Victoria Page jest uznaną i cenioną pisarką, która wiedzie spokojne życie u boku swojego męża - Thomas'a Wilde'a, który również jest pisarzem. Mężczyzna do tej pory specjalizował się w pisaniu biografii, jednak pewnego dnia oznajmia swojej żonie, iż pragnie stworzyć krwawy kryminał, bowiem opisywanie losów prawdziwych ludzi przestało go już satysfakcjonować. Thomas chce samodzielnie wykreować cały świat i oddać w ręce czytelników dzieło, które zapewni mu sławę i prestiż. Tak jak postanowił, tak też się stało. Księżycowy zabójca w zawrotnym tempie pozyskuje rozgłos oraz rzeszę fanów i wielbicieli. Jednak krótko po premierze okazuje się, iż w Nowym Jorku grasuje morderca, który odwzorowuje zabójstwa wykreowane przez Thomasa. Tajemnicy mężczyzna morduje kobiety w czasie Czerwonych Pełni i to w brutalny sposób – dokładnie tak, jak opisał to Thomas w swoim bestsellerze...

Kto posunął się do tak okrutnego czynu?

Czy pojawią się kolejne ofiary?

I dlaczego ktoś robi to akurat na wzór książki Thomasa?

Od chwili, kiedy w Nowym Jorku zaczął grasować morderca, Thomas uległ diametralnej zmianie. Nie było już w nim nic z chłopaka, którego Victoria ujrzała pierwszy raz w dzieciństwie. Zniknął jej ukochany przyjaciel i powiernik. Zaś w jego miejsce pojawił się nieznajomy, szorstki i opryskliwy gwiazdor, który okazywał jej czułość tylko, gdy kamery były włączone. Victoria jednak nadal go kochała... Musiała się dowiedzieć co leży u podnóża zmian, jakie wstąpiły w Thomasa. Na domiar złego Victorię zaczynają nawiedzać straszne - wręcz realne sny. Kobieta gubi się i miota, aż w końcu zaczyna sobie zdawać sprawę z tego, iż nie wie co jest jawą, a co tylko i wyłącznie jej wytworem wyobraźni.

Dlaczego Thomas tak się zmienił?

Dlaczego jego nowa powieść tak bardzo go rozstroiła i rozregulowała jego nerwy?

Czy Victoria może się jeszcze czuć bezpiecznie w swoim domu?

Jaki będzie finał tej historii?

”To zadziwiające, jak dalece sny potrafią odmienić naszą percepcję na jawie”.

Historia wykreowana przez K.C. Hiddenstorm już od pierwszych stron uzależnia i intryguje odbiorcę. Skrupulatnie i ciekawie utkana fabuła z nieoczywistymi wątkami oraz silnymi zwrotami akcji powoduje, iż trudno jest się oderwać od biegu wydarzeń. Trudno jest także domyśleć się kto zabija i dlaczego. Sukcesywnie i stopniowo odsłaniana prawda, powoduje, iż czytelnik gubi się w domysłach, a także nie potrafi przewidzieć zakończenia.

”Wszystko co przeżywamy, to tylko zawieszone w czasie momenty, małe autonomiczne życia, trwające godzinę, dzień, rok. Nic nie ciągnie się wiecznie i nic nie jest na zawsze. Żyjemy tak, jak śnimy – samotnie”.

Trudno jest nie docenić kreacji bohaterów, która jest bardzo wyrazista, wręcz nienaganna. Autorka bardzo dobrze uchwyciła ich osobowość, wewnętrzne obawy, pragnienia, jak i stan umysłu. Prym wiedzie Victoria – zagubiona, zlękniona i nie potrafiąca okiełznać swoich krwawych snów, które napawają czytelnika (jak i ją samą) ogromnym lękiem i obawą. Thomas natomiast, w moim odczuciu to czarna owca tej historii, który nie potrafi się opamiętać i jest skłonny podnieść rękę na własną żonę...

”Związek zbudowany na braku zaufania skazany jest na porażkę”.

Opisy są bardzo dokładne, plastyczne i przemawiające do wyobraźni. Autorka bardzo zgrabnie operuje słowem, potrafi przykuć uwagę czytelnika, a także spowodować, iż chce się więcej! Krwawy księżyc to trzecia historia K.C. Hiddenstorm i muszę przyznać, iż autorka zrobiła ogromny progres. Oprócz tego, iż dopracowała swój styl i warsztat, to także zadbała o to, aby fabuła była zaskakująca, ciekawa i pozbawiona nużących opisów. Tak jak pisałam w rekomendacji – to najlepsza z dotychczasowych książek K.C. Hiddenstrom. Jestem ciekawa kolejnych publikacji spod pióra autorki i żywię ogromną nadzieję, iż po raz kolejny zostanę zaskoczona!

”W książce można było wykasować kiepską linijkę i napisać ją od nowa, w życiu to nie działało”.

Krwawy księżyc oprócz tego, iż jest historią mroczną i mocną, to także jest historią niepokojąca i bardzo klimatyczną. Oryginalny pomysł na fabułę, brak przewidywalności, atmosfera tajemniczości i bardzo ciekawie rozwinięte tempo akcji. To wszystko znajdziecie w niniejszej publikacji! Serdecznie Wam polecam!

Victoria Page wraz z mężem Thomasem Wilde’m są parą pisarzy. Ona na swoim koncie ma wiele popularnych powieści, ON nie może się pochwalić takim samym sukcesem. Wszystko się jednak zmienia, kiedy mężczyzna oznajmia, iż ma zamiar napisać swój pierwszy kryminał. Niedługo po ukazaniu się „Księżycowego zabójcy”, ktoś morduje kobiety w dokładnie taki sam sposób, w jaki to opisał oraz jak się okazuje nazywają się one dokładnie tak jak w te w jego książce. Kto jest mordercą i dlaczego od momentu wydania tej książki Thomas bardzo się zmienił?

K.C. Hiddenstorm jest absolwentką filologii angielskiej. Na co dzień pracuje jako nauczycielka języka angielskiego. Swoją pierwszą powieść „Władczyni Mroku” wydała w 2016 roku. Do tej pory zetknęłam się z wieloma pochlebnymi opiniami o twórczości autorki, więc postanowiłam w końcu sięgnąć po jakąś jej książkę i sprawdzić, czy na mnie również zrobi tak dobre wrażenie.

Choć książka nie jest obszerna to momentami ciężko było mi przez nią przebrnąć ze względu na styl Hiddenstorm. Tekst zawiera liczne długie, złożone zdania. Spora ilość opisów, która nic nie wnosiła, sprawiała, że momentami lektura odrobinę mnie nużyła, bo oczekiwałam już jakiegoś zwrotu akcji. Autorka w tej książce często przeplatała ze sobą różne wątki oraz przenosiła czytelnika w czasie, np. wracając do wydarzeń z przeszłości bohaterów. Jednak ze względu na to, że rozdziały są bardzo krótkie i w większości nie było to wyraźnie opisane (na przykład datami), czasami się gubiłam i ciężko było mi się połapać w wydarzeniach, szczególnie wtedy, kiedy rozdział opiewał na jedną stronę.

Victorię na początku powieści poznajemy jako małą dziewczynkę i już wtedy doświadczyła, czegoś trudnego, co spowodowało, że było mi jej szkoda. Natomiast później miałam pewien dylemat z tą postacią, bo z jednej z strony stała się ofiarą swojego męża, a z drugiej nie mogę stwierdzić, żeby zachowywała się racjonalnie. Natomiast Thomas jest postacią, której nie polubiłam od samego początku. Autorka bardzo szybko ukazuje go jako męża tyrana, znęcającego się nad swoją żoną. Jednak czy to wystarczy, aby go oskarżać o popełnianie morderstw?

Tym, co mi się podobało w tej książce to to jak Hiddenstorm manipuluje czytelnikiem. Victoria doświadcza sennych wizji, w których widzi swego męża w jeszcze gorszym świetle niż jest w rzeczywistości. Powoduje to, że czytelnik zastanawia się, kto stoi za tymi brutalnymi zbrodniami, ale najważniejsze jest to, że podczas tej lektury nie wiadomo, co jest prawdą, a co nie. Uważam, że autorce udało się stworzyć klimat pełen grozy, tajemniczości i niepokoju.

Kiedy sięgałam po tę lekturę, spodziewałam się thrillera, bo tak w moim odczuciu wynikało z jej opisu. Byłam więc mocno zaskoczona wątkiem paranormalnym. Myślę, że jest to przydatna informacja, bo z pewnością jednych to jeszcze bardziej zachęci do przeczytania tej książki, a innych wręcz przeciwnie, bo nie każdy lubi czytać o takich rzeczach.

„Krwawy księżyc” to thriller z elementami fantastyki. Podoba mi się to jak autorka wodziła czytelnika za nos, jednak nie do końca przypadł mi do gustu jej styl. Myślę jednak, że warto przeczytać tę książkę samemu i wyrobić sobie swoje zdanie. Choć nie jestem zachwycona to pewnie za jakiś czas sięgnę po jakąś inną powieść autorki, aby sprawdzić, czy coś się zmieniło w jej stylu.

Dzisiaj czas na książkę, którą noszę w sercu bardzo mocno, w którą włożyłam swoje serce i która natchnęła mnie do wytatuowania sobie jej symbolu. Pora na "Krwawy księżyc" @karina_hiddenstorm którą z przyjemnością prezentuje Wam teraz na zdjęciach ♥️ .

Powiedzmy sobie od razu: z książki jestem dumna. Bardzo dumna z tego co Karina osiągnęła i jak bardzo się zmienił u niej styl, który można było zauważyć w poprzednich książkach (Władczyni Mroku oraz Po złej stronie lustra). Nadal pozostał lekki i troszke taki poetycki, ale to tutaj Karina pokazuje najprawdziwszą głębie swoich słów, dzięki której zaczytujesz sie do ostatniej strony, pragnąc więcej i więcej. Nowy Jork stworzony przez nią na łamach powieści zachwyca, elektryzuje i przeraża w niektórych momentach. Fabułę, którą wymyśliła ta mała istota jest zachwycająca, ale niesie za sobą bardzo duże przesłanie. Bo ile jesteśmy w stanie zrobić aby nasze marzenia sie urzeczywistniły? Raczej każdy spróbuje "przejść po trupach do celu". Ale ukazuje też w ludziach tę stronę natury, której raczej nie chcemy pokazywać światu i którą jak tylko możemy kryjemy za murami naszego lepszego ja. To psychologiczna przejażdżka, zdecydowanie bez trzymanki w której nie jesteście pewni czy wyjdziecie z tego cało.

.

Jak sama pisałam na polecajce: "Porywająca, krwawa, brutalna. K.C.Hiddenstorm zabiera nas w niebezpieczną podróż po mrocznych odmętach umysłu, gdzie fikcja staje się prawdziwym życiem" - dokładnie tymi zdaniami można opisać tę książkę najtrafniej. .

Victoria i Thomas to postacie niesamowicie wykreowane, pełne tajemniczości i coraz bardziej odkrywanej psychozy, która najbardziej tutaj przyciąga czytelnika. To nie są też postacie które Wy macie polubić. Raczej nie poczujecie do nich sympatii i nie będziecie wspominać miło. Po prostu sami musicie ich poznać i wyrobić sobie o nich zdanie.

.

Polecam! Polecam Wam moje dziecko bo to tutaj zostawiłam kawałek swojego serca o którym może Wam opowiem w kolejnych postach!

„Krwawy księżyc” zaczyna się dość niepozornie. Victoria i Thomas są małżeństwem. Oboje zawodowo zajmują się pisaniem książek, choć mężczyzna postanowił spróbować sił w innym gatunku i napisać kryminał. Victoria wspiera go, ale jednocześnie czuje w sobie narastający niepokój. Czy ma ku temu powody? Kiedy postanawiają przeprowadzić się do Nowego Jorku, jeszcze nie wie, jak wielkie zmiany ją czekają i jakie niebezpieczeństwo na nią czyha. Kobieta zauważa przemianę u swojego męża, a ją zaczynają nękać wyglądające bardzo realistycznie koszmary. Na domiar złego, ktoś zaczyna mordować według wzorca w książce napisanej przez Thomasa.

Wciągnąć się w tę książkę nie jest trudno, zwłaszcza jeśli jest się miłośnikiem thrillerów, horrorów i wszelkich książek z dreszczykiem. Akcja mknie do przodu niemal od pierwszej strony niczym rozpędzony pociąg, więc bez zbędnych wstępów wpadamy w wir świata, w którym jawa miesza się z rzeczywistością, zacierając między sobą cienką granicę. Momentami zastanawiałam się, czy niektóre rzeczy naprawdę dzieją się w życiu głównej bohaterki, czy też toczą się tylko w jej głowie.

Podobało mi się mniej więcej do połowy, czyli do momentu, który pochłonęłam za jednym zamachem. Później niestety szło mi bardziej opornie. Z czasem występuje więcej psychodelicznych wizji, niekończących się opisów będących monologiem i wewnętrzną bitwą toczącą się w umyśle trójki ludzi: Henryego, Thomasa i w przeważającej większości Victorii. Wszystko sprawia, że fabuła przemienia się w jeden wielki bełkot. Przyznaje się bez bicia, że część opisów, które według mnie niczego nie wnosiły, omijam. Zakończenie natomiast podobało mi się i czułam się zaskoczona. Nie domyślałam się tego, co właściwie było istotą całej powieści.

W tej książce jest coś niepokojącego, jej klimat wywołuje dreszcze. Zawiera ona w sobie elementy science fiction, ale nie zapominajmy, że nie jest to thriller, ani kryminał, tylko horror, więc wszelkiego rodzaju zjawiska nadprzyrodzone są jak najbardziej na miejscu. Czy polubiłam się z głównymi bohaterami? Chyba nie. Zdecydowanie ta rodzina jest zbyt mroczna, nieprzewidywalna i dziwna. Prócz Vicky i Thomasa, jest jeszcze jej brat – Henry, który zdaje się wiedzieć, co się dzieje, ale zamknięty w zakładzie psychiatrycznym, nie może nic zrobić.

„Krwawy księżyc” to szokująca, momentami brutalna powieść, przeznaczona raczej dla osób o mocnych nerwach. Krwawe opisy mogą wywołać nocne koszmary, oby tylko nie takie jak w przypadku bohaterki. Polecam miłośnikom paranormalnych pozycji.

Fragment opinii - No i nie ma co ukrywać po raz kolejny autorka zaskoczyła! Przy krwawych, bestialskich i innych tego typu scenach nie mogło być inaczej tylko bezlitośnie i nieludzko ;) A wiem do czego wam to porównać, przybliżyć. Kojarzycie może taką znaną książkę "Lśnienie" S. Kinga? To Krwawy księżyc jest jego kobiecą interpretacją. Jest mrocznie, szokująco i porywczo.

***************************************************************

Link do całości opinii: [Adres usunięty]

***************************************************************

Blog: [Adres usunięty]

Instagram: [Adres usunięty]

Facebook: [Adres usunięty]

***************************************************************

"Cisza rozdziela bardziej niż przestrzeń."

Wkraczając w świat książki trzeba mieć się na baczności, na czytelnika czyha nie tylko mroczny i posępny klimat, przepełniony krwistym odcieniem i brutalnym wydźwiękiem, ale również nieustanna niepewność realności, przekraczanie granicy między jawą a snem, balansowanie na cienkiej linii świadomości i niebytu.

Początkowo nie zanosiło się na to, aby powieść w szczególny sposób zaangażowała mnie, wytarty już schemat żony torturowanej przez męża, niewytłumaczalnego zafascynowania mężczyzną czyniącym krzywdę, zaślepienie idealnym obrazem małżeństwa ukazywanym na zewnątrz. Denerwowałam się, że kolejny raz przyjdzie mi przeżywać z główną bohaterką cierpienie i ból, a przy tym znosić nieracjonalność postaw i poczynań. Prawie poddałam się w poznawaniu powieści, kiedy za sprawą wprowadzenia metafizycznych akcentów wreszcie coś zaiskrzyło między mną a fabułą, pojawiło się zaciekawienie i pragnienie poznania, nie tylko zakończenia historii, ale przyczyn występowania pewnych zjawisk, procesów zmiany osobowości, odwoływania do alternatywnych rzeczywistości.

Co prawda, portret Thomasa prosi się o większą głębię i poszerzenie wachlarza emocji, wykroczenie poza ramy bieli i czerni, to jednak autorka wpadła na ciekawy pomysł połączenia jego osobowości z niewypowiedzianymi lękami, ujawnianymi dopiero wtedy, kiedy ktoś dotyka najbardziej wrażliwej i najmocniej skrywanej części istoty życia. Pytanie o szczęście uruchamia w wyobraźni jego definicję, szybowanie myśli w kierunku niezrealizowanych pragnień, niewybranych kierunków, porzuconych wariantów, a później dokonuje się porównanie z rzeczywistością, przy czym wynik może okazać się wyjątkowo zaskakujący. Opowieść zyskałaby, gdyby ją rozwinąć, wprowadzić przekonujące zachowania, nawet z perspektywy fikcji, dopracować styl narracji.

Victoria Page i Thomas Wilde to małżeństwo uznanych pisarzy, wcześniej sława zdobyta przez żonę, teraz popularność spływająca na twórczość męża. Ale za popularnością skrywa się cień czegoś nieuchwytnego, zagadkowego, intrygującego. Thomas zaczyna pokazywać nowe oblicze, wiążące się ze strachem i trwogą, zaś Victorię opanowują przerażające koszmary i prorocze wizje. Na wszystko nakłada się przeprowadzka do Nowego Jorku, wypełnionego zgiełkiem, podporządkowanego szybkiemu stylowi życia i opanowanego przez anonimowość. I jeszcze zwiastująca zło i anomalie czerwonawa poświata Księżyca. Plus za niebanalne zakończenie.

[Adres usunięty]

„Krwawy księżyc” to jedna z tych powieści, co do których miałam bardzo wysokie oczekiwania. Intrygujący opis, przyciągająca uwagę niczym magnes metal okładka i pochlebne recenzje. Skusiłam się. Zapragnęłam zanurzyć się w mroczny świat małżeństwa Victorii i Thomasa, zniknąć w odmętach pełnego tajemnic ludzkiego umysłu. Chyba bujałam w obłokach, wyobrażając sobie, jak świetna to musi być powieść. Gdy zaczęłam czytać, boleśnie spadłam na ziemię…

Bardzo bym chciała napisać, że to genialna powieść, którą miłośnicy gatunku koniecznie muszą przeczytać. Bardzo chciałabym, żeby taka właśnie była – trzymająca w napięciu, niepokojąca, mroczna i zdecydowanie warta lektury. Ale siłą woli nie zmienię swoich odczuć i wrażenia, że sięgając po tę powieść, tylko zmarnowałam czas. Opis fabuły bez wątpienia zwiastuje rewelacyjny thriller utrzymany w dokładnie takim klimacie, jaki teoretycznie lubię najbardziej. Świetna okładka z krwawym odciskiem dłoni tylko potęgowała moje nadzieje i oczekiwania w związku z powieścią białostockiej autorki. „Krwawy księżyc” to książka licząca sobie zaledwie 270 stron, byłam więc pewna, że nawet jeśli opowiedziana historia nie przypadnie mi do gustu, to szybko się z nią uporam. Nic bardziej mylnego. W teorii było fantastycznie, w praktyce moim zdaniem coś nie zagrało. Nie możemy zaprzeczyć temu, że Karina Hiddenstorm bierze na warsztat nośny temat, który wydaje się stanowić idealny materiał na krwawy i wciągający thriller. Tak, potencjał był ogromny. Motyw seryjnego mordercy odwzorowującego zabójstwa żywcem wyjęte z kart powieści Thomasa, którym równie dobrze może być sam autor powieści, to coś zdecydowanie w moim guście. Tym bardziej czuję się rozczarowana, że książka sprawiła mi tak mało czytelniczej przyjemności.

Styl autorki z pewnością cechuje czarny humor, który często ujawnia się w absurdalnych i przerażających zarazem rozważaniach głównych bohaterów, w szczególności podejrzewającej męża o mordercze skłonności Victorii. Nie jest ON jednak lekki, przyjemny i łatwy do przetrawienia. Karina Hiddenstorm ma tendencję do konstruowania długich, wielokrotnie złożonych zdań, które następują jedno po drugim. Ciągnące się w nieskończoność opisy oraz bardzo wyraźny deficyt dialogów sprawiają, że nawet stosunkowo krótkie rozdziały i mała – jak na możliwości współczesnych thrillerów – objętość powieści są trudne do zniesienia. Całość dopełnia cyniczne spojrzenie na ludzką naturę i uwypuklenie wszelkich jej niedoskonałości.

Tym, co może się podobać i co na pewno zasługuje na uznanie, jest właściwa autorce umiejętność manipulowania umysłem czytelnika. Duże znaczenie odgrywają w tym przypadku liczne wizje senne, których doświadczają bohaterowie. Oniryzm jest ważnym elementem tej powieści i tym, co sprawia, że – podobnie jak Victoria – sami czasem nie wiemy, czy opisywane wydarzenia to jawa czy sen. Granica między prawdą a fikcją niepokojąco zaczyna się zacierać. Nie będę jednak ukrywać, że prorocze wizje i senne mary, gdy jest ich w nadmiarze, zaczynają mnie męczyć i irytować. Być może wątki paranormalne są znakiem rozpoznawczym twórczości K.C. Hiddenstorm. Zerknęłam na recenzje czytelników, którzy znają tę pisarkę i czytali jej wcześniejsze powieści, i już wiem, że twórczość białostockiej pisarki nie jest dla mnie. „Krwawy księżyc” to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i właściwie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Teraz już wiem, że książki Hiddenstorm, w których obok wątku thrillerowego pojawia się wątek fantastyczny, to literatura, po którą nie zwykłam sięgać. Książka na pewno znajdzie swoich fanów, którzy będą nią zachwyceni, którzy docenią jej wielogatunkowość, psychodeliczny klimat oraz wątek paranormalny. Ja niestety nie potrafię.

[Adres usunięty]

Zapowiadało się wręcz fenomenalnie, a jak się okazało nie było aż tak pięknie. Zacznijmy więc od tego, co mi się nie podobało... Przede wszystkim był to styl pisania autorki. W sumie to sama nie wiem co mi w nim tak przeszkadzało, ale zdecydowanie ciężko było mi czytać tę powieść. Ogrom opisów, wiele snów, które - jak dla mnie - odwracały tylko uwagę od głównego tematu tej książki, czyli teraźniejszości. Swoje zrobiło też to, że historia nie jest przedstawiana przez bohaterkę tylko narratora wszechwiedzącego. Jak wiecie (lub nie) ja za tym nie przepadam i takie książki czyta mi się zdecydowanie trudniej.

Jeżeli chodzi o samą historię... Autorka miała genialny pomysł, mógł to być fenomenalny thriller, a moim zdaniem jest tylko dobry. Zaczyna się bardzo fajnie, tajemniczo. Z czasem wszystko się wyjaśnia i szczerze? Pozostaje taki niedosyt... Spodziewałam się czegoś innego, a dostałam zakończenie z wątkiem paranormalnym... Jakoś niezbyt mi to przypadło do gustu. Nie mogę jednak zaprzeczyć, że w trakcie czytania byłam bardzo ciekawa dalszego rozwoju spraw.

Bohaterzy? Zdołałam się przekonać tylko do brata Victorii, który pojawiał się w powieści tylko sporadycznie. Większość czasu poznawaliśmy wydarzenia z życia bohaterki i jej męża. Tej dwójki nie polubiłam. Byli mi totalnie obojętni...

Jednak duży plus za to, że cała książka jest utrzymana w mrocznym klimacie, a całości towarzyszy tajemniczość.

[Adres usunięty]