Kochanek barbarzyńca

Gatunek romantasy jest dla mnie nowością. Zaciekawiona sięgnęłam po Kochanka Barbarzyńcę, jednak na początku musiałam odłożyć lekturę, bo nie potrafiłam w nią wczuć się. To nie dlatego, że nie była ciekawa, lecz z braku kontekstu. Postanowiłam więc poznać serię od pierwszego tomu, co okazało się być świetną decyzją. Historia porwanych dziewczyn przez kosmitów i ich gorące romanse na lodowej planecie to coś naprawdę odjechanego i fascynującego.

W trzecim tomie "Barbarzyńców z Lodowej Planety", autorka Ruby Dixon przenosi czytelnika na błękitne pustkowie, gdzie dwanaście kobiet z Ziemi znalazło się w objęciach obcych, ale gorących kosmitów. Fokus kieruje się na Kyrze i Aehako, niebieskim mężczyźnie, gdzie jej skrywane tajemnice mogą zaważyć na losach całego niebieskiego plemienia.

Gdy Aehako zauważa Kirę, rozpoczyna się gorący romans, któremu nie tylko lodowa sceneria, ale także niebezpieczeństwa obcego świata stawiają opór. Kira, obawiając się, że jej prawda zniszczy szansę na szczęście, podejmuje ryzykowne kroki. Czy ich miłość przetrwa tajemnice i niebezpieczeństwa, czy też los przesądzi o ich przyszłości?

"Kochanek Barbarzyńca" to pełna napięcia opowieść o pokonywaniu przeszkód i odnajdywaniu szczęścia w najbardziej nieprawdopodobnych miejscach. Każdy, kto sięgnie po tę serię, będzie porwany przez emocje, przygodę i magię romantasów, która powiedzie go przez lodowate obszary kosmicznej miłości.

Dla mnie to było zupełnie nowe doświadczenie z gatunkiem literackim. Ruby Dixon zaskoczyła mnie lekkością pióra. To gorący romans napisany z dbałością o smak, pikantnymi scenami i zaskakującymi zwrotami akcji. Przygoda na odległej planecie może być równie ekscytująca co tradycyjny romans. Jednak romantasy z pewnością wymagają otwartego umysłu. Zaczynając tę serię, nie spodziewałam się, że tak dobrze będę się przy niej bawić. Będę czekać z niecierpliwością na kolejny tom z serii. Polecam!

[Współpraca barterowa z Wydawnictwem

Prószyński i S-ka ]

"Odkąd jednak Cię spotkałem, widzę przed sobą życie wypełnione radością, pieszczotami i miłością. Czy to dla mnie ważne, że nigdy nie połączy nas rezonans? Nie, to nie ma żadnego znaczenia. Wystarczy mi, że jesteś moja. Jesteś moim sercem Kiro i chcę, żebyś została moją partnerką."

Lubicie książki z gatunku paranormal romance?

Ja uwielbiam takie historie. Stanowią one dla mnie moment wytchnienia pomiędzy innymi tytułami.

Kochanek barbarzyńca jest trzecim tomem cyklu Barbarzyńcy z Lodowej Planety.

Już na wstępie muszę zaznaczyć, że wszystkie książki z tej serii są przeznaczone dla osób pełnoletnich.

Dwanaście kobiet zostało uprowadzonych z Ziemi przez obcych i porzuconych na pastwę losu na błękitnym pustkowiu nieznanej planety.

Pomimo wszystko udało im się przeżyć, a nawet znaleźć szczęście na lodowej planecie w ramionach niebieskich kosmitów Sa-khui.

Oni z kolei zrobią wszystko, by uszczęśliwić nowe partnerki.

Jednym z mężczyzn Sa-khui jest Aehako, któremu wpadła w oko nieśmiała i smutna Kira.

Skrywa ona jednak sekret, który, o czym jest przekonana, sprawi, że Aehako jej nie pokocha. Jednak on nie ustaje w swoich wysiłkach, by Kira zmieniła zdanie.

Bardzo polubiłam nieśmiałą Kirę i wesołego Aehako. Jego zaloty i próba przebicia się przez mur, którym dziewczyna otoczyła swoje serce są niezwykle urocze.

Przyznaję, że ogromnie ciekawił mnie wątek obcych, którzy porwali kobiety z Ziemi. I żałuję, że nie został on jeszcze szerzej rozwinięty, zamiast tego większość powieści skupia się na prokreacji.

Niemniej jednak troska Aehako o dobro swojej partnerki, jej samopoczucie i wygodę jest rozczulająca.

Ta powieść nie rzuciła mnie na kolana, ale mimo to całkiem miło spędziłam z nią czas.

Zdaję sobie jednak sprawę, że nie każdemu może się spodobać historia, gdzie dominującą rolę odgrywają sceny łóżkowe.

Tak więc decyzję pozostawiam każdemu z was.

Zapraszam Was dzisiaj na pewną lodową planetę, gdzie niebieskie potwory okazały się być jedynie spragnionymi miłości, pięknymi stworzeniami.

Jest to już trzecia część z serii i zdecydowanie najlepsza, prawdopodobnie Kira i Aehako zostaną moją ulubioną parą stworzoną przez Ruby Dixon, choć nie wiem, co mnie czeka w kolejnych tomach. 😉

Spośród dwunastu porwanych wcześniej kobiet, już większość z nich znalazła swoich partnerów, ale jest też kilka, które jeszcze z nikim nie rezonowały. Kira ma podejrzenia, dlaczego tak się dzieje, więc kiedy Aehako próbuje się do niej zbliżyć, ta mocno mu się opiera. Wie, że kiedy jej sekret wyjdzie na jaw, mężczyzna (no, powiedzmy 😉) nie będzie chciał z nią być.

Ponadto, jak podejrzewa, urządzenie tłumaczące wszczepione w jej ucho może być również lokalizatorem. Ostatnie, czego by Kira chciała, to sprowadzenie zagrożenia na grupę kobiet i niebieskich tubylców.

Planuje więc udać się do zepsutego statku, aby spróbować usunąć ustrojstwo z jej ucha.

Zgadnijcie, kto jej będzie towarzyszył.😁

Najbardziej w tej książce podobał mi się fakt, że miała ona fabułę. 🤭 Jak wiecie (a jeśli nie, to Wam powiem), seria "Barbarzyńcy z lodowej planety" to seria erotyków z elementami science fiction, a więc to właśnie spicy sceny wiodą w nich prym i jest to oczywiste, ale "Kochanek Barbarzyńca" przełamuje, moim zdaniem, tę łatkę, ma lepiej rozwinięte wątki niż w tomie pierwszym, a już zwłaszcza w drugim.

Począwszy od relacji między głównymi postaciami, poprzez akcję z innymi obcymi oraz wręcz sensacyjnymi zdarzeniami, aż po poboczne wątki dotyczące całego plemienia, rodziny Aehako czy innych mieszkańców jaskini - cały czas coś się działo.

Sam wątek romantyczny był tu chyba najbardziej romantyczny.😁 Być może spodobało mi się to, że oni sami siebie nawzajem wybrali, bo choć lubię wątek partnerstwa/pokrewnych dusz, to jednak zawsze mam poczucie, jakby bohaterowie nie decydowali o sobie. Tutaj fajnie zostało wszystko połączone, ale nie zabrakło właśnie rozsądku i świadomego wyboru, również pomimo pewnych przeciwności, więc to duży plus.

Świetna była też cała akcja ze statkiem, takie połączenie przygodówki chwilami z sensacją, więc nudno nie było.

No i jak wspomniałam - lepiej mogliśmy poznać pobocznych bohaterów, nie tylko tych głównych, o których były i będą pisane kolejne części, ale też właśnie rodzinę czy "sąsiadów" i może nie brzmi to wybitnie zachęcająco, ale naprawdę mi się podobało, dobrze jest zobaczyć różne perspektywy, problemy i opinie.😊

No i taką wisienką na torcie był humor, czasem niedorzeczny, absurdalny, wynikający z różnic międzygatunkowych, ale mimo wszystko - spełniający swoją rolę. 😁

"– Rozbiorę cię.

– Och? – W kącikach jej ust błąka się uśmiech. – Rozpakujesz mnie jak prezent?

– Jak podroby ukryte pod żebrami świeżo zabitej zwierzyny."

Bardzo tych niebieskich ludków polubiłam, uwielbiach czytać o ich zmaganiach z poznaniem ludzi, o różnicach między nimi czy nawet żartach, które sobie robią. 😉

Jeśli chodzi o clue tych książek, czyli spicy sceny, no cóż... Były i były spicy. 😅 Na tym zakończę komentarz, bo tym razem inne rzeczy wyszły na pierwszy plan i na nich się skupiłam.😊

Podsumowując- polecam najbardziej ze wszystkich dotychczas wydanych części, naprawdę świetnie się bawiłam i zamierzam sięgnąć po resztę, może jeszcze autorka mnie jakoś zaskoczy?😊8/10

Kira wraz z innymi ziemiankami zostaje porwana przez kosmitów. Udaje im się uciec od swoich oprawców i znajdują Schronienie wśród plemienia niebieskich barbarzyńców. To właśnie tu odnajdują spokój, a nawet i więcej…

Jednak Kira stara, trzymać się z daleka od mieszkańców. Dziewczyna wie z bagażem, jakim jest obarczona, nie dane jest jej znaleźć miłość i spokój wśród plemienia.

Jednak czy na pewno?

Aehako, gdy tylko zobaczył Kire, postanowił zrobić wszystko, aby

dziewczyna zwróciła na niego uwagę.

“Natychmiast postanawiam, że będę robił z siebie głupka, żeby tylko ją rozśmieszyć. Zrobię dla niej wszystko.”

Tylko czy znajomość z Kirą nie przyniesie mu samych zmartwień?

Jakie tajemnice skrywa dziewczyna?

“Kochanek Barbarzyńca” romans dla fanów słodko pikantnych książek z bujną wyobraźnią.

Kira i Aehako byli wręcz słodcy, czasami aż za 🫣 nie brakowało pikantnych scen i zwrotów akcji.

Chociaż chwilami książka mi się dłużyła, to spędziłam z nią kilka przyjemnych dni.

Sięgnęłam po nią, bo skusiła mnie okładka i recenzje, które widziałam na kilku bookstagramowych kontach.

Pióro autorki było dla mnie nowością i chyba dzięki lekkości, z jaką pisze, udało mi się przeczytać tę książkę tak szybko.

Myślę, że znajdą się osoby, którym absurdalność tej książki może przeszkadzać.

Ja spędziłam z nią fajny czas i mogę Wam polecić jako coś lekkiego do poczytania lub odskocznię od codzienności.

W tym tomie poznajemy dokładniej losy Kiry (człowieka) i Aehako (niebieskiego barbarzyńcy) Z ziemi przez innych kosmitów zostało uprowadzonych 12 kobiet, znajdują one schronienie w plemieniu Sa-khui, gdzie wiele z nich znajduje partnera, niebiescy rezonują i w tedy wiadomo że są sobie przeznaczeni. Kira jednak wciąż nie znalazła pary, mimo usilnych zalotów Aehako wciąż go odpycha, ma sekret przez który nie może się związać. W dodatku na planetę postanawiają wrócić po kobiety kosmici którzy porwali je z ziemi.

Czy plemię Sa-khui obroni się przed najeźdźcami? Czemu Kira nie rezonuje i wciąż odpycha Aehako?

Jest to pozaziemski romans, a barbarzyńca po za rogami, ogonem, wielką i groźną posturą jest tak naprawdę miły, dobry, czuły i zabawny. Naprawdę bardzo stara się zdobyć Kire, robi wszystko by się chodź czasem uśmiechnęła, a prezent który jej ofiarowuje w ramach zalotów mnie samą doprowadził do łez ze śmiechu. Mamy tu sporo scen 18+ i książka zdecydowanie nie nadaje się dla młodszych czytelników. Jednak nie ma brutalnych scen, barbarzyńcy są cudowni i empatyczni. Książka zdecydowanie nie najwyższych lotów, ale zabawna i idealna do oderwania się na chwilę.

RECENZJA 

„KOCHANEK BARBARZYŃCA”

AUTOR: RUBY DIXON 

WSPÓŁPRACA REKLAMOWA —

WYDAWNICTWO: PRÓSZYŃSKI I S-KA 

„Następuje prawdziwa eksplozja doznań, niemal doświadczam przeciążenia sensorycznego. Pragnę go lepiej poznać i chcę, żeby on też mnie poznawał, ale przede wszystkim chcę go pocałować”.

„Kochanek Barbarzyńca” to trzecia część cyklu Barbarzyńcy z Lodowej Planety. 

Autorka stworzyła lekką, zabawną, seksowną, pełną miłości, napięcia i emocji powieść science fiction, gdzieś mężczyźni dla swoich kobiet zrobią wszystko i traktują je wyjątkowo.

Piekielne gorące romantasy, na lodowej planecie, w którym sceny erotyczne są bardzo niegrzeczne, pikantne i w szczegółowy sposób opisane. Dostaniemy również troszkę akcji. 

Ta część skupia się na historii Kiry i Aehako, których niesamowicie polubiłam, byli tacy słodcy i bardzo niegrzeczni. Fajnie było obserwować ich rodzące się uczucia, przepełnione obawami. Zabrakło mi tylko niedokończonego wątku z zaginięciem w niewyjaśnionych okolicznościach Harlow i tego co się z nią stało. 

Fabuła książki wciągająca, zaskakująca, płynie swoim rytmem.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie,  zaskakująco szybko i ta historia skradła moje serce. 

Autorka ma lekkie, przyjemne pióro i w ciekawy sposób przedstawiła swoją historię, która przyciąga czytelnika od początku do samego końca. 

Książka napisana jest z perspektywy głównych bohaterów Kiry i Aehako, dzięki temu możemy poznać ich bliżej, zobaczyć ich emocje  i uczucia. Ich relacje była nie narzucona, rozwijała się swoim rytmem. Czuć było pomiędzy nimi napięcie i ogromne przyciąganie. 

Bohaterzy ciekawie wykreowani, wyraziści, intrygujący i całkowicie różnorodni, o ogromnych sercach. 

Aehako to postać niezwykle przyjazna, bardzo empatyczna, taki słodziaczek, śmieszek i wszystko by zrobił dla swojej partnerki. Troskliwy i  wytrwały, w dążeniu do celu. 

Kira to inteligentna, bardzo cicha, wycofana, pełna kompleksów kobieta, która stara się być niewidzialna. Skrywa wiele sekretów. Z drugiej strony pokazała, że nie cofnie się przed niczym, nawet gdyby przyszło jej zginąć, aby ocalić osoby, na które jej zależy. 

Marzy, by ją ktoś pokochał, tak naprawdę, ale wie, że jest wybrakowana i nie da swojemu ukochanemu dziecka. 

„Podarunek w ramach zalotów. Czy to jakiś tutejszy zwyczaj?

– Rozumiem. – Nie powinnam go przyjmować, ale muszę przyznać, że jestem ciekawa, co to może być. Ledwo jestem w stanie objąć go dłońmi, ma około trzydziestu centymetrów długości i jest grubości kija baseballowego. Rozpakowuję go powoli… a potem tylko się gapię. To przecież nie może być…

– Czy to twój, hm, penis?

Z dumą kiwa głową”.

Dwanaście kobiet uprowadzonych między gwiazdy. Błękitni kosmici, którzy oddaliby wszystko za miłość. 

Kira znalazła się wśród dziewcząt, które zostały porwane przez obcych i porzucone na pastwę losu na błękitnym pustkowiu, mimo to część z nich udało się znaleźć szczęście w ramionach uroczych niebieskich kosmitów, którzy za wszelką cenę pragną uszczęśliwić nowe partnerki. 

Aehako, okazuje duże zainteresowanie Kirą i się do niej zaleca, jest zdeterminowany, by zdobyć dziewczynę pomimo milczącego khui.  

W dodatku wszczepiony symbiont o nazwie khui decyduje, z kim połączy się dany osobnik i spłodzi pędraka. A ona obawia się, że będzie cierpieć, gdy okaże się, że Aehako khui zawibruje dla kogoś innego. 

Kira skrywa pewien sekret, który powoduję ogromny smutek w jej oczach i jest przekonana, że gdyby Aehako znał, prawdę nigdy by jej nie pokochał.

Kobieta boi się, że porywacze mogą wykorzystać implant wszczepiony w jej ucho, by namierzyć ją i jej najbliższych.  Kira boi się, że stanowi niebezpieczeństwo dla niebieskiego plemienia i postanawia znaleźć sposób, aby pozbyć się implantu.

-Czy Kirze uda się pozbyć implantu?

-Czy zielone ludziki wrócą po kobiety, aby zabrać je?

-Czy miłość Kiry i Aehako pokonywa wszelkie przeszkody?

Polecam. 

"I jest dla mnie całym światem. (...) Jestem największym szczęściem" - R. Dixon

Jak opisać w krótkim dymku co tu się wydarzyło? Hmm, może tak, że to było uroczo-zabawno-mocne. Dosłownie. Bohaterowie do siebie pasowali od początku, jednak Kira miała wątpliwości co do związku z Aehako. Pierwszy raz poznajemy ją w pierwszym tomie jako jedyną, która rozumie obcych w pewnym stopniu. A teraz otrzymujemy jej osobą historię i pewnego miłego kosmity. W tej książce podobało mi się to, że nikt tutaj nic nie narzucał, ich relacje budowały się same. Było dużo śmiechu, poważnych rozmów, sytuacji uniesień, ciągłego życia w plemieniu i w jaskiniach (czyli codzienne życie na tej planecie). Kibicowałam im jak tylko mogłam. Aehako okazał się tym delikatnym i wiernym. Co mnie kupiło już od samego początku. To lubię w tej serii mężczyźni są tacy jakby to ująć: prawdziwie kochający partnerki życia. Chcą zakładać rodziny, tylko z jedną. Delikatność ich słów, bez wyzwisk i przemocy. Idealnie. Miło było tutaj wrócić na tą planetę i poznawać kolejne rzeczy z życia kosmitów.

Aehako był jednym z tych bohaterów, którzy wykazują się ogromną wyrozumiałością. Naprawdę ogromną. Zaskakiwał mnie w poważnych rozmowach z partnerką. Wskoczył by za nią w ogień.

Ta książka moim zdaniem pokazała, że w erotykach nie musimy koniecznie mieć mężczyznę, który kobiety traktuje jak przedmioty, a kobiety są bezwolnymi sierotkami. Tutaj mamy coś w rodzaju równowagi w związku. Z pełnią szacunku i miłości. I kawałkiem dobrego si-fi. Pokochałam ten świat nowych postaci i miejsc.

Polecam! (Swoją drogą wszystkie trzy tomy) 😁