Kochana mamo, bolisz mnie. Jak zagoić rany...

Czy możemy prosić kogoś, aby się dla nas zmienił? Oczywiście, że możemy prosić. Ale nie możemy wymagać.„W wielu przypadkach matki nie chciały nas ranić (…) nie miały zasobów, by towarzyszyć nam w sposób, jakiego potrzebujemy.

Człowiek jako jednostka społeczna nie żyje w izolacji , potrzebuje kontaktu z innymi , pragnie nawiązać relację. I to właśnie relacja jest podstawą książki Marty Segrelles "Kochana mamo, bolisz mnie "

Autorka jest hiszpańską psycholog, która specjalizuje się w terapii rodzinnej i wpływu zachowania najbliższych na to jak postrzegamy świat i samych siebie oraz jak funkcjonujemy na co dzień.

Jej poradnik zaczyna się od teoretycznych podstaw tworzących podwaliny więzi matki i córki.

Wszystkie wyjaśnienia są bardzo klarowne i pomagają zrozumieć tę skomplikowaną materię.

Ja sama odkryłam, że wiele rzeczy zostało zakodowanych w naszych genach i przeszłości.

Często nasze rodzicielki wychowywane były w inny niż obecnie sposób i przenoszą wzorce, które same zaobserwowały na swoje dzieci.

I chociaż ja mam naprawdę dobrą relację ze swoją mamą ,,wiem ,że nie każda taka jest.

Pani Marta chcąc wyjaśnić zawiłości poszczególnych relacji posługuje się przykładami ze swojej praktyki, pokazując z jakimi problemami mierzyły się zarówno jej pacjentki jak i ona sama.

Dzięki temu łatwiej się utożsamić tak z narratorką jak i z poruszanymi przez nią zagadnieniami.

Ujęła mnie wrażliwość i empatia z jaką Segrelles pisze o emocjach nie narzucając żadnych rozwiązań, dając w zamian narzędzia służące refleksji , lepszemu poznaniu swoich uczuć.

Nie jest to łatwa i lekka książka- wymaga bowiem wejścia głęboko wewnątrz siebie i pochylenia się nad często trudnymi i bolesnymi tematami, jednak szczerze ją polecam,dla oczyszczenia, dla zrozumienia własnego wewnętrznego dziecka i przypomnienia,że wszystkie jesteśmy ważne. 🩷

Za co kochasz swoją mamę?

Gdy zbliża się Dzień Matki, ogarnia mnie dziwna pustka. Chciałabym naprawić naszą relację, ale nie wiem, od czego zacząć. Zastanawiam się, czy ty też tego pragniesz. Ta książka otwiera przestrzeń na rozmowę o bólu, który nosisz w sobie, i pomaga go przepracować. Twoje rany wreszcie się zagoją – dzięki temu będziesz mogła pójść naprzód, spokojniejsza i silniejsza.

Ból złej relacji z matką nie jest jak cios. Jest jak powolna erozja, która dzień po dniu odbiera grunt pod stopami. Głód, którego nic nie zaspokaja. Rana, która nigdy się nie zagoi. Pragnienie, walka o każde okruchy uwagi. Uśmiech, który nigdy nie nadchodzi. Tęsknota za czymś, co nigdy nie istniało.

Relacje z rodzicami są trudne. Czasem ich brakuje. Traumy pokoleniowe, różne style przywiązania. Niska samoocena, trudność w stawianiu zdrowych granic czy lęk przed odrzuceniem. Autorka specjalizuje się w pomaganiu osobom z traumami rodzinnymi. Daje wskazówki jak je przepracować. Pomaga nam zrozumieć i uzdrowić relację z matką. Uczy nas jak zaakceptować przeszłość i zadbać o siebie. Pokazuje, że nie powinniśmy się bać prosić o pomoc, bo jest to przejaw największej odwagi w drodze do uleczenia rany.

Urzekła mnie narracja książki. Autorka nie narzuca nam niczego, jedynie pomaga spojrzeć w głąb siebie. Nie obwinia matek, nie stawia ich w ogniu krytyki. Pozwala nam zrozumieć, że czasem zachowanie rodzicielki jest odwzorowaniem jej wychowania. Środowiska, w którym dorastała. Każda mama jest superbohaterką dla nas samych. Pozwólmy sobie odetchnąć z ulgą, bo one też miały matki, które nie miały zasobów, by towarzyszyć w sposób, jakiego potrzebujemy.

Czy możemy prosić kogoś, aby się dla nas zmienił? Oczywiście, że możemy prosić. Ale nie możemy wymagać.„W wielu przypadkach matki nie chciały nas ranić (…) nie miały zasobów, by towarzyszyć nam w sposób, jakiego potrzebujemy.

Człowiek jako jednostka społeczna nie żyje w izolacji , potrzebuje kontaktu z innymi , pragnie nawiązać relację. I to właśnie relacja jest podstawą książki Marty Segrelles "Kochana mamo, bolisz mnie "

Autorka jest hiszpańską psycholog, która specjalizuje się w terapii rodzinnej i wpływu zachowania najbliższych na to jak postrzegamy świat i samych siebie oraz jak funkcjonujemy na co dzień.

Jej poradnik zaczyna się od teoretycznych podstaw tworzących podwaliny więzi matki i córki.

Wszystkie wyjaśnienia są bardzo klarowne i pomagają zrozumieć tę skomplikowaną materię.

Ja sama odkryłam, że wiele rzeczy zostało zakodowanych w naszych genach i przeszłości.

Często nasze rodzicielki wychowywane były w inny niż obecnie sposób i przenoszą wzorce, które same zaobserwowały na swoje dzieci.

I chociaż ja mam naprawdę dobrą relację ze swoją mamą ,,wiem ,że nie każda taka jest.

Pani Marta chcąc wyjaśnić zawiłości poszczególnych relacji posługuje się przykładami ze swojej praktyki, pokazując z jakimi problemami mierzyły się zarówno jej pacjentki jak i ona sama.

Dzięki temu łatwiej się utożsamić tak z narratorką jak i z poruszanymi przez nią zagadnieniami.

Ujęła mnie wrażliwość i empatia z jaką Segrelles pisze o emocjach nie narzucając żadnych rozwiązań, dając w zamian narzędzia służące refleksji , lepszemu poznaniu swoich uczuć.

Nie jest to łatwa i lekka książka- wymaga bowiem wejścia głęboko wewnątrz siebie i pochylenia się nad często trudnymi i bolesnymi tematami, jednak szczerze ją polecam,dla oczyszczenia, dla zrozumienia własnego wewnętrznego dziecka i przypomnienia,że wszystkie jesteśmy ważne. 🩷

W okolicach Dnia Matki sieć zalewa wysyp zdjęć – kwiaty, czekoladki, czułe słowa. „Najlepsza mama na świecie”, „Dziękuję za wszystko, mamo”, „Jesteś moim największym wsparciem”. A Ty? Czujesz jedynie ścisk w żołądku i nie wiesz, jak się w tym odnaleźć. Bo co, jeśli w Twojej relacji z matką nigdy nie było bliskości? Co, jeśli zamiast ciepła czułaś ból, a zamiast dumy – niedosyt? Marta Segrelles w książce "Kochana mamo, bolisz mnie" mówi właśnie o takich więziach – trudnych, skomplikowanych, pełnych ran, które nie chcą się zagoić.

Relacja matki i córki to więź, która potrafi być jednocześnie błogosławieństwem i przekleństwem. Jest fundamentem, na którym budujemy swoje poczucie wartości, schematy relacyjne i sposób postrzegania siebie. Jednak nie każda kobieta z uśmiechem wspomina dzieciństwo, a słowo „matka” wcale nie musi wywoływać fali czułości. Czasem zamiast miłości były surowe spojrzenia, milczące dni, lodowaty dystans albo słowa, które bolały bardziej niż ciosy. Czasem to nie jedno wydarzenie, ale cała mozaika drobnych, niezauważalnych ran, które składają się na przekonanie: nie jestem wystarczająca.

Marta Segrelles, doświadczona psycholożka specjalizująca się w terapii traum rodzinnych, zaprasza czytelniczki w introspektywną podróż do źródeł ich relacji z matkami. Nie ocenia, nie każe wybaczać na siłę – daje przestrzeń na zrozumienie, nazwanie bólu i, jeśli jesteś na to gotowa, na stopniowe uzdrawianie. Książka obfituje w praktyczne ćwiczenia i pytania, które skłaniają do refleksji oraz wywołują lawinę emocji, stając się początkiem procesu gojenia. Czego brakowało Ci w dzieciństwie? Jakie schematy powielasz w dorosłym życiu? Czy można uzdrowić relację, jeśli druga strona nie chce współpracować? Te pytania mogą boleć, ale mogą też otworzyć drzwi do zrozumienia siebie lepiej niż kiedykolwiek wcześniej.

"Kochana mamo, bolisz mnie" to książka, która przychodzi tam, gdzie czujesz pustkę, niezrozumienie i tęsknotę za czymś, czego może nigdy nie było. To lektura dla córek, które czują, że coś w ich relacji z matką pękło. Dla matek, które nie chcą powielać błędów poprzednich pokoleń. Dla wszystkich, którzy szukają odpowiedzi, ale przede wszystkim – chcą w końcu poczuć ulgę. Czy da się odbudować relację? Czy można nauczyć się żyć z jej brakiem? Czy rany mogą się zagoić? Segrelles nie daje łatwych odpowiedzi, ale pomaga zrobić pierwszy krok – a czasem to właśnie on jest najtrudniejszy.

Relacje na linii matka-córka bywają różne. Od szalonej relacji w stylu kumpelskim, gdzie czasami trudno zgadnąć, kto jest matką a kto córką, jak chociażby w serialu „Kochane kłopoty”, po toksyczne, z terroryzującą matką, w mawiającą dziecku, że nikt go nigdy nie pokocha, jak w filmie „Preciuos”.

Właśnie relacji matka-córka dotyczy najnowsza książka Marty Segrelles, hiszpańskiej psycholog specjalizującej się w terapii integracyjnej z podejściem humanistycznym oraz pracy z ranami emocjonalnymi. Jak pisze we wstępie autorka, sam tytuł został wybrany nieprzypadkowo: „Z jednej strony „kochana mamo” odzwierciedla to, jak bardzo chciałyby one, aby ich relacja wyglądała inaczej. To głos wewnętrznego dziecka, tej części, która jest najbardziej wrażliwa i czuła. To głos małej dziewczynki, która przeżyła najpiękniejsze i najgorsze momenty dzieciństwa. To głos, który rodzi się z miłości i pragnienia bliskości.” Drugi człon „”bolisz mnie” jest echem wpływu tego, co się wydarzyło po drodze i co najprawdopodobniej nadal się dzieje, nawet w najbardziej codziennych sytuacjach. To echo ran wygenerowanych w relacji: wszystkich tych przykrych doświadczeń, które nie były obojętne żadnej z nas i które tak często nas bolą, powodując dyskomfort w teraźniejszości; ran, które nadal próbujemy wyleczyć”. Nieprzypadkowo postanowiłam zacytować to wyjaśnienie, gdyż w nim zawiera się główny wątek tej książki. Książki trudnej, skłaniającej do refleksji nad relacją z najbliższą osobą, jaką jest matka, mama, mamusia. Autorka nie daje gotowych rad, gotowych scenariuszy do wdrożenia, raczej wskazuje kierunek pracy nad sobą, nad relacją z matką. W książce znajdziemy wiele miejsca na pracę własną, a pytania nad nimi wymuszają zastanowienie się i zgłębienie w emocje, często nieuświadomione, a które gdzieś tam siedzą i nie pozwalają na ruszenie dalej.

W książce często pojawia się wątek traumy, rozróżnianej jako trauma jednorazowa, związana ze strasznym wydarzeniem np. wojną, wypadkiem, śmiercią, i trauma powtarzająca się, związana [Adres usunięty]. zagrożeniem naszej integralności fizycznej czy psychicznej, jak np. złe traktowanie.

Autorka przytacza wiele historii usłyszanych w czasie terapii, a które są na tyle uniwersalne, że czytelniczki będą mogły odnaleźć w nich siebie i swoją relację z matką.

Segrelles zmusza nas do cofnięcia się w czasie do swojego dzieciństwa i przyjrzenia się temu, co wtedy się wydarzyło, bo jak zawsze przeszłość rzutuje na teraźniejszość i wydarzenia sprzed lat nieświadomie definiują naszą relację w teraźniejszości.

W dziesięciu rozdziałach autorka porusza różne aspekty relacji córka-matka, matka-córka, posługując się ciepłym inkluzywnym językiem, zwracając się bezpośrednio do czytelniczki i przytaczając historie swoich pacjentek. Każdy rozdział kończy się ćwiczeniami.

Jak wspomniałam, to nie jest łatwa lektura. To nie jest również lektura na jeden wieczór. To pozycja na wiele tygodni pracy nad sobą. Jednak nawet sama autorka ostrzega, najlepsza książka nigdy nie zastąpi terapii z wykwalifikowanym terapeutą.

Książka zdecydowanie warta przeczytania i refleksji nad swoimi uczuciami.

Serdecznie polecam!