Gujcio

„Gujcio” Stevena Rowleya to lekka, pozytywna lektura, komedia obyczajowa, słodko-gorzka opowieść, która swoim przesłaniem daje nadzieję. Historia mimo wszystko zaczyna się smutno - od śmierci Sary, matki dwójki dzieci, najlepszej przyjaciółki Patricka, który teraz, na całe lato, bierze na siebie (z początku niechętnie) opiekę nad tą osieroconą dwójką. Patrick to samotnik, który przez swoją stratę sprzed 10 lat ciągle żyje w zawieszeniu, więc obawy czy na pewno poradzi sobie z dwójką dzieci pogrążonych w żałobie mają dobre uzasadnienie. Mimo to jednak te lato okazje się dla całej trójki wartościowym czasem, dzięki któremu uczą się dbać o siebie i po prostu dobrze i w zgodzie z samymi sobą żyć dalej.

Książka pisana jest bardzo lekkim, przyjemnym i zabawnym językiem, który dodatkowo podbija seplenienie chłopczyka, 5letniego Granta – przeczytanie jego kwestii na głos od razu rozbawia. Poza tym główny ciężar powieści bierze na siebie kreacja głównego bohatera, Patricka. To ponad 40letni mężczyzna o homoseksualnej orientacji (tytułowy ‘gujcio’ to połączenie ‘wujcia’ i ‘geja’), była gwiazda serialu (który nasuwał mi cały czas skojarzenia z „Przyjaciółmi”), wycofany z życia, a mimo to pewny swoich racji, przebojowy i odważny. To postać nieszablonowa, zresztą dwójka dzieciaków też wprowadza do powieści wiele dobrego, dziecięce, szczere spojrzenie, na sprawy, z którymi nie radzą sobie dorośli. I mimo że może te wartości, które niesie ze sobą ta historia są już nam znane, to jednak dobrze jest sobie o nich przypomnieć, szczególnie teraz, w tym smutnych, niepewnych czasach. To powieść ciepła, poruszająca, obejmująca czytelnika jak ciepły kocyk i dająca tę jakże potrzebną siłę i nadzieję. Serdecznie polecam!

Książka rozbudziła we mnie najróżniejsze emocje. Styl pisania był bardzo przyjemny, bardzo łatwy, Przez co lektura była bardzo przyjemna. Pomysł był bardzo oryginalny, no bo kto robi książki o dzieciach, które jadą na wakacje do Wujka? Ta książka jest zdecydowanym must have! Moja nowa comfort book!

Patrick O'hara to była wielka gwiazda małego kina i zdeklarowany gej. Wielki milośnik Oscara Wilde'a oraz chodząca encyklopedia wiedzy o popkulturze. Mieszka samotnie w nowoczesnej willi, gdzie każdy dzień wygląda tak samo. Swoją rodzinę widuje dwa razy do roku.

Dzieci jego brata Grant i Maisie są zagubini po stracie matki, najlepszej przyjaciółki Patricka oraz wyjeździe ojca na odwyk. Lądują u wujka na całe wakacje.

No właśnie gorące lato w Palm Springs przepełnione szczęśniem rodzinnym. Nasz Gujcio okazuje się opiekunem na medal (chciałabym z nim spędzić lato 🤣) Razem z dziećmi pomagają sobie przejść wzajemnie przez żałobę. Wbrew przekonaniom to nie one potrzebowały tego wsparcia najbardziej.

Książka podczas czytania jest przepełniona ciepłem tej niestandardowej rodziny. Patrick przekazuje dzieciom swój pogląd na świat z którym całym sercem się zgadzam, bo jeśli jesteś dziewczynką, a chcesz na basenie pływać w spodenkach i bluzce to kto ci broni? Daje tym dzieciom wolność wyboru. Powiedziałabym, że jest ON kwintesencją ,,tego fajnego wujka".

Lektura tej pozycji była ekspresowa. Czytając bardzo zżyłam się z tą rodziną i kończąc czułam smutek, że to już koniec. Książka idealna na jeden długi wieczór z książką.

“Gujcio” to książka, która wywoływała we mnie, mnóstwo skrajnych emocji na sekundę. 🙊 Płakałam, śmiałam się, a momentami płakałam i śmiałam się równocześnie. I to przez cały czas trwania książki. 😁/😔 Momentami nawet miałam wrażenie, że nie powinnam wybuchać takim śmiechem. 🙊

Na samym początku, nie potrafiłam wciągnąć się w tę książkę. 🙈  Pierwsze 50 stron, szło mi naprawdę opornie. Smutny początek, był dla mnie troszkę dołujący. 😔 Jednak później, wszystko się rozkręciło i książka czytała się praktycznie sama. Było więcej dzieciaków i Patricka, których pokochałam już od pierwszej strony. ❤️ Ich dialogi, wszystkie pytania i odpowiedzi Gujcia, których nawet ja momentami nie rozumiałam. Pokochałam to wszystko! 💙

“Gujcio” okazał się dokładnie tą pozycją na, którą liczyłam. 🥰 Zabawna, smutna i pokazująca, że rodzina, która trzyma się razem, wygra zawsze. Jednak zarazem, jest to książka, która pod płaszczykiem humoru i ciepła rodzinnego, porusza bardzo ważne tematy, jakimi są żałoba i uzależnienie. 😔 Śmierć kogoś nam bardzo bliskiego, jest niestety nieunikniona i musimy się z tym pogodzić. Ja sama dobrze wiem,  że to wcale nie jest łatwe i nigdy niestety nie będzie. 😔 Ale właśnie ta książka, pokazuje nam, że tak naprawdę po takiej tragedia, najlepsze co możemy zrobić, to żyć dalej, cieszyć się z tego i śmiać się. 🤗  Bo przecież osoba, której już z nami nie ma, na pewno nigdy nie chciałaby, żebyśmy byli smutni. 🥰

Co nie zmienia faktu, że sięgając po ten tytuł, musicie zaopatrzyć się w paczkę chusteczek. 😁 Nie tylko na otarcie łez smutku, ale również tych, spowodowanych śmiechem aż do bólu brzucha. 🤩

Zastanawiacie się kim jest tytulowy Gujcio?

To Patrick, znany z tego, że kiedyś grał w popularnej telenoweli. Kilka lat temu jednak usunął się w cień i wiedzie spokojne życie samotnika. Jest także wyoutowanym gejem, dlatego jego bratanek i bratanica nazywają go gujciem.

Gdy mama Maisie i Granta przegrywa długą walkę z chorobą, brat Patricka prosi go opiekę nad dziećmi przez czas wakacji. Sam bowiem musi się zmierzyć z nałogiem, w który wpadł w czasie choroby żony.

Patrick, który zdecydowanie nie jest tatusiowym typem, niechętnie przystaje na prośbę brata. Z czasem okazuje się jednak, że bliska relacja z dziećmi nie polega tylko na dawaniu i że dzieci potrafią wnieść sporo światła i radości w życie byłego celebryty.

🌸🏖️🤿

Mimo że tematyka poruszana w ,,Gujciu" do łatwych nie należy, książka napisana jest lekko i czyta się ją naprawdę przyjemnie. Poczucie humoru autora zdecydowanie do mnie trafiło i wiele razy śmiałam się w czasie lektury.

Relacja Patricka z Maisie i Grantem była miodem na moje serce. Mimo że czasem wujek zwracał się do dzieci w sposób niekoniecznie odpowiedni do ich wieku, wybaczałam mu te wpadki, widząc jak się stara.

Z dużym zaciekawieniem śledziłam losy bohaterów i stopniowo odkrywałam coraz więcej faktów na temat przeszłości Patricka, a świetnie odmalowany klimat upalnego Palm Springs dodawał uroku całości.

Jedyne, co mnie w książce irytowało to postać Clary, która okropnie działa mi na nerwy. Na początku czułam się też nieco zagubiona, z powodu nagromadzenia imion o podobnym brzmieniu (Joe, John i Jack), ale nie ukrywam, że do imion mam pamięć złotej rybki 🙈

Podsumowując, ,,Gujcio" to ciepła, zabawna i błyskotliwa powieść traktująca o żałobie, ale także o sile rodziny.

Jeśli czujecie, że jest to coś dla Was, gorąco zachęcam do lektury!

Znacie już Gujcia? Jeśli nie, to koniecznie musicie go poznać! Gdyby istniał naprawdę poszłabym z nim na kawę albo drinka. Serio!

Marzycie o słońcu, palmach, basenach, drinkach i upalnych dniach? Jest tu tego pod dostatkiem. W jednym momencie możecie zamienić ponure zimowe dni na idealną wakacyjną rzeczywistości.

Ta książka jest przecudowna! Ciepła, mądra, życiowa. Otula i wprowadza nutkę optymizmu do naszego życia. Oprócz idealnej scenerii porusza też ważny temat żałoby i tego jak przechodzą ją dzieci, a jak osoby dorosłe.

Dla mnie świetna! Przykro mi było ją kończyć. Mogłabym ją czytać, czytać i czytać...

Zapoznajcie się z Gujciem! Polubicie go. Gwarantuję. Dajcie otulić się tej książce.

„Korzystaj z każdego dnia, bo każdy jest darem. Dlatego ludzie umierają. Żeby nam pokazać, jak ważne jest życie.”

Mój literacki instynkt działa już od stycznia, co dobrze wróży na ten rok ☺ „Gujcio” to jedna z pierwszych zapowiedzi, które wypatrzyłam jeszcze w styczniu i wpisałam na swoją listę „koniecznych do przeczytania”. I cieszę się, że mój instynkt mnie nie zawiódł.

„Gujcio” to słowotwór stworzony przez dwójkę rezolutnych dzieciaków, które trochę przymusowo zostają wysłane na wakacje do dawno niewidzianego wujka – geja, byłą gwiazdę serialową i osobistość telewizyjną. Gej + wujcio = Gujcio ☺

Patrick po śmierci swojego partnera zaszył się w domu w Kalifornii i prowadzi życie samotnika. Jednakże śmierć przyjaciółki, a jednocześnie jego bratowej, zmusza go do powrotu w rodzinne strony. Powrót ten będzie także powrotem do jego dawnego życia, bo żałobę kiedyś trzeba zakończyć i zacząć na powrót żyć.

Nie streszczę Wam więcej, nie chcąc psuć lektury. Jednak z całego serca polecam Wam „Gujcia”, bo dawno nie czytałam tak uroczej książki, pełnej mądrości, empatii i mimo wszystko – optymizmu. Śmierć ukochanej osoby, a następnie żałoba, są bardzo trudne do przepracowania w głowie każdego, a co dopiero w głowach dzieci, którym umiera mama. Dlatego Patrick za punkt honoru stawia sobie pomoc dzieciakom i uświadomienie im, że mama jest i będzie zawsze obok nich, a śmierć jest niestety nieodłącznym etapem naszego życia. Jednakże nie tylko Patrick edukuje dzieci przekazując im swoje mądrości w postaci przykazań wujcia. Przykazania te uczą radości w codzienności, empatii, czy po prostu optymizmu. Jednakże okazuje się, że ta edukacja działa w obydwie strony, bo Patrick nie zdając sobie sprawy czerpie z dzieci radość i jakby otwiera oczy, pozbywa się swojej skorupy, wraca do życia. Trójka bohaterów nawiązuje ze sobą niesamowitą więź ucząc się od siebie wzajemnie tego, co najlepsze. Tworzy się między coś magicznego, co w każdym z nich potęguje zmiany związane z dojrzewaniem emocjonalnym. Steven Rowley stworzył piękny obraz przechodzenia przez żałobę, która dla niektórych może trwać latami. Bo każdy przeżywa stratę na swój sposób, swoim tempem, swoimi uczuciami…

Echhh, ostatnio przyciągam właśnie takie książki. A może nie przyciągam? Może one pełne są takiej tematyki? Parafrazując cytat przywołany na początku – uczmy się tego, jak ważne jest życie. Ta książka tchnęła we mnie optymizm.

Steven Rowley napisał bardzo ciekawą powieść, lekką, choć poruszającą główny temat straty.

Tytułowy gujcio to po prostu wujek. Główny bohater po śmierci żony brata i jego udaniu się na odwyk był niejako zmuszony do zajęcia się swoimi bratankami. Nie był z tego powodu szczególnie zadowolony, jednak nie miał większego wyboru. Czy opieka nad dziewczynką i jej sepleniącym bratem miała się okazać ponad jego siły?

Publikacja porusza trudny temat straty bliskiej osoby. Śmierć matki zawsze jest trudna, jednak rodzina niejako mogła przygotować się na jej odejście. Zmarła przed śmiercią wszystko dokładnie zaplanowała. Wujek nie miał wyboru i musiał zająć się swoimi bratankami. Mimo trudnego tematu całość jest napisana bardzo lekko.

Stevan Rowley w swojej pozycji porusza także temat związków homoseksualnych i ich odbioru przez osoby nieletnie. Jeśli jesteście ciekawi jak to zostało tutaj przedstawione, serdecznie zachęcam do zapoznania się z tą publikacją.

,,Gujcio" Stevena Rowley'a to lekko napisana powieść, którą mimo dużej ilości stron czyta się błyskawicznie. Autor nie stroni od trudnych tematów, jednak wszystko jest utrzymane w bardzo przystępnej narracji.

Miałam przyjemność przeczytać ,,Gujcia'', który okazał się cudowną książką pokazującą realność prawdziwej straty i etapy przechodzenia przez nią. Opowieść była lekka w czytaniu, przez co przeczytałam ją w niecałe dwa dni. Spodobało mi się w jaki sposób autor przedstawił głównego bohatera - Patricka. Uważam, że rady Gujcia są świetne i zdecydowanie nakłaniają do przemyśleń. Na plus są również krótkie rozdziały. Urzekł mnie nastrój i humor tej książki. Brakuje mi jednak przedstawienia treści listów, które wujek wraz z dzieciakami napisali do Sary oraz niepotrzebnie było wprowadzone tyle imion i nazwisk gwiazd. Jednakże polecam dla młodszych i starszych czytelników, nie zanudzicie się:D Dziękuje za egzemplarz!

"Ból, który teraz czujecie, poczucie nieuchronnej katastrofy - to wszystko minie. Bywają dni, że człowiek wręcz tęskni za tymi uczuciami. Brakuje mu tego bólu, bo się boi. Żyje w strachu, że wraz z bólem straci wspomnienia o ukochanej osobie."

"Gujcio" to jedna z tych historii, które zakradły się do zamkniętych części mojego serca. Tych, które choć wolałabym, żeby były zamknięte, to czasem muszę je otworzyć.

Strata bliskiej osoby to jeden z najcięższych tematów, jakie istnieją. Gdy dłuższy czas jesteśmy w żałobie to możemy usłyszeć: "Trzeba żyć dalej, on/a by tego chciał/a.".

Ale jak żyć dalej, skoro tej osoby już obok nas nie ma? Już nigdy na nią nie popatrzymy, nie usłyszymy jej głosu, nie przytulimy.

Kiedy umiera Sara, jej mąż przyznaje się swojemu bratu do nałogu, w który wpadł przez chorobę ukochanej. Dla dobra dzieci postanawia iść na odwyk i prosi brata o opiekę nad Grantem i Maisie.

Patrick jednak nie jest zachwycony całą sytuacją. Mężczyzna raczej nie przepada za dziećmi i jako dawna gwiazda telewizji i wyoutowany gej nie miał z nimi wiele wspólnego.

Mimo wszystko postanawia pomóc bratu. Ta jedna decyzja całkowicie zmienia jego życie oraz pogląd na wiele spraw.

Zadziwiające jest to, że pomimo tak ciężkiego tematu książka jest niesamowicie zabawna i lekka. Płakałam na niej i ze smutku, i ze śmiechu.

Bohaterowie byli bardzo ludzcy, ich zachowanie nie było przesadzone, a ja rozumiałam nawet postępowanie osoby, której nie lubiłam.

Nie wszystko jest czarno-białe. Kierują nami różne motywy i trzeba starać się zrozumieć drugą osobę. Tego nauczyła mnie ta książka.

Znalazłam też swojego ulubionego dziecięcego bohatera w literaturze. Tak Grant, o tobie mowa! Ten dzieciak jest cudowny, wierzcie mi.

Z przyjemnością obserwowałam jak Patrick nawiązuje więź z dziećmi oraz jak wspólnie przeżywają żałobę. Momentami czułam, jakbym siedziała obok nich i spędzała to lato wraz z nimi.

Bardzo też polubiłam samego Patricka i niesamowicie współczułam mu podwójnej straty. Życie go nie oszczędzało i tak bardzo mi przykro, że musiał to wszystko przeżyć. A przemiana, jaką przeszedł? Jestem z niego naprawdę dumna!

Mam tak wiele przemyśleń o tej książce!

Jak ją przeczytacie, to też będziecie mieć, jestem tego pewna. A do tego rozbawi was wiele razy. Czy czegoś więcej trzeba, aby was do niej zachęcić?

18bookland

Gdy po śmierci żony brat Patricka powierza mu w opiekę dwójkę dzieci, cały jego świat staje na głowie. Nigdy by się nie spodziewał, że to wydarzenie nada nowy sens jego życiu.

•

„Gujcio” jest ciepłą powieścią poruszającą mniej przyjemną tematykę żałoby. Nawet trudne momenty zostały tu napisane w sposób, który przynosi komfort i daje nadzieję na lepsze jutro oraz siłę, aby mimo problemów iść dalej do przodu. Poruszana problematyka ciekawie kontrastowała z komediowym, ciepłym klimatem opowieści. Świetnie się bawiłam czytając tę książkę, wiele momentów mnie rozbawiło i jestem pewna, że ta historia byłaby świetnym materiałem na sitcom.

Największym zarzutem jaki mam do tej książki jest tłumaczenie żartów - niektóre angielskie gry słowne ciężko wprost przetłumaczyć na polski, więc najzwyczajniej w świecie przydałyby się tutaj przypisy, których zabrakło. Osobiście znam angielski, ale i tak musiałam się przy nich zatrzymywać i zastanawiać, bo w tym kontekście były po prostu dezorientujące - wolę sobie nie wyobrażać konsternacji czytelników nieznających angielskiego.

Jeżeli sami przechodzicie przez trudniejsze chwile w życiu i szukacie pokrzepienia, lub po prostu chcielibyście w kilka wieczorów przeczytać coś lekkiego to ta książka nada się w sam raz!

"Gujcio" opowiada o Patricku'u, który jest gejem oraz lekko podupadłą gwiazdą Hollywood. Gdy żona jego brata, dla Patricka najlepsza przyjaciółka, umiera, jego brat wyznaje, że ma problem z narkotykami. Patrick spędzający swój czas w willi, popijając od rana drinki, musi od teraz zajmować się swoimi bratankami. Krótko mówiąc nie jest mu to na rękę, ale chociaż tak może pomóc rodzinie.

Tak naprawdę, dzięki tym dzieciakom, bohater redefiniuje swoje spojrzenie na życie, miłość i śmierć.

Mimo tego, że nie słyszałam totalnie nic o tej powieści, wiedziałam, że mi się spodoba - nie myliłam się :).

Dawno nie czytałam tak ciepłej książki. Kojarzycie to uczucie, gdy jest wam niesamowicie zimno i łykniecie gorącej herbaty? Właśnie tak na mnie podziałała ta książka. Historia o sile rodziny, nawet w tak niepozornym składzie.

Na początku poznajemy Patricka, który nie jest zainteresowany niczym innym niż sobą, a na końcu zastajemy postać tak związaną z rodziną! Niesamowite jest to, w jakim czasie, nasz tytułowy Gujcio związuje się ze swoimi bratankami. Fakt, że nigdy nie zajmował się dziećmi, nie ułatwił mu zadania, a jednak poradził sobie fantastycznie. Prócz tego, jak wspaniale się nimi zaopiekował, uczył ich czym jest akceptacja oraz miłość do drugiego człowieka.

Serdecznie Wam ją polecam, na wewnętrzne rozpogodzenie :D.

"Gujcio" Steven Rowley

Do tej pory nic nie było w stanie zakłócić spokojnego, powolnego trybu życia Patricka. Nagle poukładanym, pełnym harmonii życiem wyluzowanego geja i dawnej gwiazdy telenoweli wstrząsa śmierć bratowej. Jakby tego było mało brat pod wpływem impulsu, powierza opiekę nad dziećmi właśnie Patrickowi. Co z tego wyniknie?

"Gujcio" jest pierwszą przetłumaczoną na język polski powieścią amerykańskiego pisarza, który podbił serca czytelników historiami, jakie wychodzą spod jego pióra. Steven Rowley za oceanem słynie ze słodko-gorzkich, komfortowych, czytanych dla dobrej rozrywki i odizolowania się od codzienności książek. I dokładnie taki jest "Gujcio"!

Rowley skonstruował opowieść, jakich zdecydowanie brakuje na polskim rynku wydawniczym. Nader błyskotliwa, pełna humoru i lekkości, ale też taka, w której nie brakuje trudnych tematów. Namacalna niemal jest umiejętność autora do subtelnego łączenia wątków przyjemnych, łagodnych, nieco błogich z aspektami wymagającymi zadumy, refleksji, utrzymania powagi, czym jest w tej opowieści śmierć i żałoba po matce i to, jakie pozostawiła ona zmiany w psychice dzieci. Podejmując się opisywania utraty matki Rowley robi to bez zbędnego patosu, cały czas zachowuje lekkość, melodię, jaka płynie z kart "Gujcia", a tym samym nie traktuje owego wątku prześmiewczo.

Myślę, że warto pochylić się nad tym, że w książce poruszonych zostało wiele ważnych kwestii. Jedną z takowych jest wspomniana wcześniej strata i żałoba, a także to, jak nieocenione jest wsparcie innych osób w takiej sytuacji. W nieco ukryty sposób autor pokazuje, że dzieci powinno oswajać się ze śmiercią, z tym że nic nie jest wieczne, w końcu dobiegnie kres ziemskiej wędrówki każdego z nas.

Steven Rowley, tak na dobrą sprawę, na każdym kroku stara się uświadomić czytelnikowi, że wszyscy niezależnie od tego kim są, w jakim położeniu materialnym się znajdują, potrzebują odrobiny miłości, empatii, ciepła bliskich osób i akceptacji społeczeństwa.

"Gujcio" to jedna z tych książek, które przywracają wiarę w ludzkość i szczęście. Pokazuje, że zawsze warto mieć nadzieję, bo po burzy wychodzi słońce, a los się do nas uśmiecha.

To słodko-gorzka opowieść o stracie, tęsknocie, jak i również radości z życia, miłości do niego, przyjmowaniu z cierpliwością tego, co przynosi nieuchronny, czasami okrutny los. Książka Rowleya jest idealna na poprawę humoru, na gorszy dzień. Jestem niemal pewny, że nastroi pozytywnie niejednego czytelnika.

Mimo że "Gujcio" z pewnością nie pozostanie na dłużej w mojej pamięci, to mogę śmiało go polecić, zwłaszcza osobom młodszym i szukającym wytchnienia po ciężkim dniu. Powieść ta stanowi kwintesencję dobrej zabawy, zarówno dla młodzieży, jak i starszych, jest ona miodem na każde skołatane serce! Polecam.

⭐6/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.

"Nasza przyjaźń narodziła się w ciemności. Ale wasza mama była światłem mojego życia".

__________

Patrick, dawna gwiazda telewizyjna i samotny gej. Wiedzie spokojne, pełne wygód życie w upalnym Palm Springs. Kiedy umiera jego przyjaciółka, zostaje poproszony przez jej męża, a swojego brata, o zaopiekowanie się dziećmi. Na początku ten pomysł dla Patricka, który nigdy nie planował potomstwa, wydaje się abstrakcyjny. Jednak ostatecznie przystaje na to i zabiera swoich bratanków do idealnego domu z basenem, gdzie mają spędzić wakacje. Pat, nazywany przez dzieci gujciem, traktuje opiekę nad nimi jak wyzwanie. Chce udowodnić innym i trochę też samemu sobie, że potrafi zapewnić Maisie i Grantowi wszystko, czego potrzebują po stracie matki. Patrick bardzo nie chce, żeby jej śmierć zakończyła etap dzieciństwa jego bratanków. Uważa, że ten okres w życiu powinien być beztroski i pełen śmiechu. A dla Gujcia to żaden problem, ponieważ nie brakuje mu poczucia humoru i sam w duszy ma "wewnętrzne dziecko". Patrick pomaga Maisie i Grantowi przejść przez żałobę i oswoić się ze śmiercią. Uczy ich na nowo cieszenia się z małych rzeczy, powtarza im "żeby korzystać z każdego dnia, bo każdy jest darem. Dlatego ludzie umierają, żeby nam pokazać, jak ważne jest życie". Patrick dzięki bliskiej relacji z dziećmi, zaczyna dostrzegać co tak naprawdę jest ważne. Przewartościowuje swoje życie i zmienia priorytety. Rzeczy materialne przestają mieć dla niego tak ogromne znaczenie. Maisie i Grant pomagają mu także otworzyć się na nowe uczucie i nowy związek. Udaje im się roztopić zimne serce wujka. "Gujcio" to cudowna, ciepła powieść, przy której można się wzruszyć i pośmiać. Podobało mi się to, że nikt nie uważał orientacji Patricka jako coś dziwnego, co należy tępić. Autor pokazał homoseksualizm jak coś naturalnego. Z książki emanowała duża tolerancja i akceptacja. I chociaż postać Gujcia została przedstawiona trochę stereotypowo, to nie było to w ogóle prześmiewcze i negatywne.

Gujcio to facet, który swojego czasu zasłynął jako gwiazda telenoweli. Gej lubiący być sam. Niespodziewanie życie stawia przed nim trudne zadanie. Po śmierci jego przyjaciółki i jednocześnie żony brata zostaje poproszony o opiekę nad dwojgiem dzieci. Początkowo jest bardzo sceptycznie do tego nastawiony, ale podejmuje wyzwanie. I tak Gujcio, Maisy i Grant spędzają ze sobą wiele dni, uczą się siebie nawzajem, a między nimi pojawia się niesamowita więź...

To niezwykła historia! Wsiąknęłam w nią bez opamiętania. Już po pierwszych kilku stronach uśmiech nie schodził mi z twarzy, ale żeby Was nie zmylić, nie jest to tylko humorystyczna opowieść o tym jak radzić sobie z dziećmi. Za dawką dowcipu kryje się wiele wartości: rodzina, bliskość, miłość. To również książka o tym jak radzić sobie z żałobą. Dla dorosłych jest to trudna kwestia, a co dopiero dla dwójki dzieciaków, które straciły matkę…

Wiadomo początki nie były łatwe zarówno dla Patrica, tytułowego Gujcia, jak i dla Maisy i Granta. Wszystkim trudno było się odnaleźć w nowej rzeczywistości, ale każdy kolejny dzień zbliżał ich do siebie i wspólnie próbowali rozwiązać pojawiające się problemy. Wszyscy stanęli na wysokości zadania, chociaż nie obyło się bez nieporozumień i co bardzo istotne cała trójka mogła być w każdej chwili po prostu sobą. Konwenanse odchodziły na dalszy plan… bo przecież ubieranie choinki, czy obchodzenie Świąt Bożego Narodzenia w środku lata nie jest typowym zachowaniem, ale trójka naszych bohaterów taką miała właśnie potrzebę i to właśnie to sprawiło, że każdy z osobna poczuł się lepiej. ❤

To książka, która pokazuje jak ważna jest rodzina. Bez niej trudno jest funkcjonować, to właśnie ona daje nam poczucie bezpieczeństwa...

Ciepła, wzruszająca, zabawna, urocza, rozbrajająca… i mogła bym tak jeszcze długo wymieniać. Polubiłam tą specyficzną pod pewnym względem rodzinkę i zachęcam Was z całego serca, abyście i Wy ją poznali.😍

"Gujcio" to książka poświęcona histroii Patricka, Maisie i Granta. Gujcio to Patrick czyli dawna gwiazda telenoweli i bogaty gej. Gdy jego brat Greg po śmierci żony (tym samym przyjaciółki Patricka) decyduje się na pójście na odwyk w który wpadł podczas zmagania się z chorobą żony, powierza mu pod opiekę dwójkę swoich dzieci czyli Maisie i Granta. Choć początkowo główny bohater nie jest zbytnio przekonany do tego pomysłu to jednak zgadza się zająć się bratankami i wtedy właśnie jego świat wywraca się do góry nogami. Opieka nad dziećmi to zawsze wyzwanie dla kogoś, kto idei posiadania potomstwa nie chciał nigdy nawet dotknąć kijem. Rodzeństwo szybko rozprawia się z wygodnym życiem Patricka. Z czasem jednak podopieczni stają się dla mężczyzny jasnym punktem, który pozwala mu zmienić dotychczasowe wyobrażenie o świecie i o samym sobie. Czy mimo wielu przeszkód uda im się zbudować więź w trudnym dla nich wszystkich czasie?

Sięgając po tą pozycję nie miałam jakiś wygórowanych oczekiwań, byłam do niej neutralnie nastawiona i byłam jej ciekawa. Ale to co ja otrzymałam przerosło jakiekolwiek oczekiwania! Gdy tylko przeczytałam pierwsze kilka stron poczułam od razu, że ta książka kupi moje serducho - i tak też się stało! Dosłownie ta książka jest jedną z najlepszych jakie do tej pory przeczytałam w tym roku! Ciężko mi ubrać w słowa co tak na prawdę mnie w niej urzekło ale chyba nie zdziwicie się gdy powiem, że całość🥺 Styl pisania autora jest tak lekki i tak przyjemny oraz jednocześnie zabawny, że przez to przez tą książkę się płynie i chcę się więcej i więcej! Fabuła totalnie chwyciła mnie za serce i chodź były momenty wzruszenia częściej były takie w których byłam na maxa rozbawiona! Patrick, Maisie i Grant od razu kupili moje serducho no naprawdę kocham ich całym sercem! A to jakie super rady dawał Patrick dzieciakom było genialne! Dosłownie to trio nie raz rozkładało mnie na łopatki i mimo, że skończyłam tą historię chcę przeczytać ją jeszcze raz! Nie zapominajmy też o piesku Marlenie, która była idealnym dopełnieniem tego tria. Ta książka idealnie pokazuje siłę jaką daje rodzina i jak dzięki rodzinie można przejść przez bardzo ciężki czas🥺

"Gujcio" ląduje w mojej liście najlepszych książek 2022! Świetnie się przy niej bawiłam i bardzo miło spędziłam przy niej czas! Jeśli szukacie książki, która poruszy waszym sercem, rozbawi i nauczy kilku rad - "Gujcio" będzie idealnym wyborem! Bardzo wam tą książke polecam i mam nadzieję, że przeczytacie ją i poznacie genialną historię Patricka, Maisie i Granta!🥺💜

Ciepła, wzruszająca, optymistyczna – te trzy słowa pierwsze przychodzą mi na myśl, gdy myślę o nowości od wydawnictwa Prószyński, czyli o książce „Gujcio”. Jest to pierwsza książka Stevena Rowleya przetłumaczona na język polski, poza tym to jego najnowsza powieść i muszę napisać, że jest to bardzo dobra książka.

Główny bohater, Patrick, to była gwiazda telewizji. Gej, który żyje samotnie i spokojnie w Palm Springs. Jednak wszystko się zmienia, gdy umiera Sara, żona jego brata. Brat musi odbyć odwyk więc bratanek i bratanica trafiają pod opiekę Patricka. Wcale mu się nie uśmiecha opieka nad dziećmi przez całe lato i bycie gujciem, czyli wujkiem gejem. Dzieci wywracają jego świat do góry nogami. Z czasem jednak Patrick zauważa, że sam zaczyna przechodzić przemianę. Zmienia dotychczasowe postrzeganie świata i otwierać się na nowe.

Książkę zaliczyłabym do comfort reading. To bardzo przyjemna słodko – gorzka opowieść. Historia miejscami bawi, a miejscami wzrusza. Wszystko jednak jest idealnie zgrane. To taka ciepła opowieść o wierze w szczęście i o szukaniu go w codzienności. I jak to w życiu początki nieraz są bardzo trudne, a dopiero z czasem jest lepiej. O tym też jest ta książka. Czytając ją również oprócz wybuchania śmiechem, na ustach często pojawia się uśmiech. Taki, który jest przyjacielski, bo czytanie „Gujcio” to jak spędzanie czasu z dobrym przyjacielem, a nie zawsze mogę to powiedzieć o książce.

Co mogę więcej napisać, czytało się szybko i przyjemnie. Choć teraz myślę, że jeszcze przyjemniej czytałoby mi się tą książkę latem. Już sama okładka jest bardzo wakacyjna, a tak „Gujcio” ocieplał swoją historią szarą i burą zimową rzeczywistość. Więc chyba wychodzi na plus. Na pewno myślę, że warto sięgnąć po „Gujcio”, gdy ma się ochotę na coś przyjemnego.

Dzięki tej książce, jestem ciekawa również pozostałych powieści Rowleya. Mam nadzieję, że wydawnictwo przetłumaczy i wyda wcześniejsze jego książki. „Gujcio” zachęca, żeby zapoznać się z pozostałą twórczością tego autora.