Dzieci lwa

Na początku nie mogłem się do książki przekonać. Nie do końca pasował mi sposób narracji, przeskoki w czasie. Do bohatera "dorastałem" w ramach czytania, jak i do całej historii. Gdzieś w połowie opowieści coś kliknęło i resztę przeczytałem za jednym posiedzeniem i ostatecznie całość BARDZO mi się podobała.

Marcin Meller znany głownie ze swoich esejów, gdzie popisuje się swoim humorem, ciekawym spojrzeniem na otaczającą nas rzeczywistość i równie dobrym piórem postanowił zmierzyć się z literaturą gatunkową. Przekuł wszystko to w czym jest dobry i dzięki temu dostaliśmy naprawdę solidnie napisaną, wciągającą i nie głupią (jak większość książek z tego gatunku) historię o przyjaźni w czasach wojny, ale w dosyć nietypowej na naszym rynku książki, Gruzji. Polecam właśnie przez to, bo choć akcji jest sporo, to wartością samą w sobie jest sporo ciekawostek o wspomnianej wojnie.

Wciąga i emocjonuje od początku do końca. Imponująca opowieść!

Z jednej strony czuć tutaj mocno klimat pierwszego tomu - ponownie dwa momenty czasu, w tym przypadku jednego bohatera, poznajemy go lepiej, jak się zmienił na przestrzeni lat. Dodatkowo kolejny raz autor chce nam pokazać ciekawy urywek świata - w poprzednim tomie była to Afryka, tym razem Gruzja. Czuć w tych książkach miłość do tych miejsc i to udziela się czytelnikowi.

Pełna napięcia historia Wiktora Tilszera, balansująca między teraźniejszością a dramatycznymi wspomnieniami z wojennej Gruzji, nie tylko trzyma w nieustannym napięciu, ale także porusza głęboko ludzkie emocje.

Opowieść o Gruzji to najmocniejsza część tej książki. Czułam się jakbym czytała ciekawy reportaż - aż szkoda, że książka jest taka krótka po lekturze zaczęłam szukać informacji na własną rękę. Sama intryga? Dobra, wciągająca i momentami zaskakująca - tego oczekuje po książkach z tego gatunku.

Wspaniała książka, której akcja dzieje się na dwóch, zupełnie różnych płaszczyznach czasowych. Mamy do czynienia dwoma Wiktorami. Z Wiktorem, który jest oskarżony o zabójstwo swojego przyjaciela oraz Wiktorem z przeszłości, który z tym samym przyjacielem przemierza opętaną wojną Gruzję. Takie przeskakiwanie ciekawie buduje bohatera oraz tajemniczą intrygę.

Książka od której po prostu nie da się oderwać. Nie polecam czytać przed snem, bezsenność gwarantowana ;)

Wiktora poznaliśmy już w "Czerwonej ziemi" wtedy podróżował po gorących terenach Afryki. Tym razem śledzimy go na terenach Gruzji ogarniętej wojną. Obie książki są solidnie napisanymi i ciekawymi thrillerami przy których oderwanie się od lektury jest wręcz niemożliwe. Meller postarał się naprawdę przy tym bohaterze - z każdą powieścią poznajemy go coraz lepiej.

Wyśmienita książka! must have dla każdego fana dobrych thrillerów!

Pozory mogą mylić. Perspektywa zmienia wszystko. By zrozumieć, trzeba poznać całą historię od początku.

Wiktor Tilszer musi znów stawić czoło demonom przeszłości. Kontrowersyjny film, który w tajemniczych okolicznościach ujrzał światło dzienne, przedstawia go jako winnego śmierci przyjaciela. Za krótkim nagraniem stoi jednak dużo dłuższa opowieść.

Znany dziennikarz będzie musiał cofnąć się do przeszłości, by udowodnić swoją niewinność i jeszcze raz przeżyć piekło ogarniętej wojną Gruzji.

,,Dzieci lwa" to książka wstrząsająca i pełna silnych emocji. Autor wykazał się niesamowitym kunsztem i talentem - nie znalazłam absolutnie niczego, co można by zarzucić tej książce.

Historia od początku pachnie zbliżającą się tragedią, czymś co rozerwie serca. Czytelnik w trakcie powieści czuje rosnące napięcie - i właśnie to uczucie budowało niepowtarzalny klimat tej książki.

Fragmenty opisujące Gruzje, wojnę domową, gruzińskiego ducha i kulturę to istne arcydzieła. Napełnione taką dawką emocji i autentycznych ludzkich tragedii, że w pewnym momencie zapominamy, że to tylko książka. Angażujemy się, jakby to nie była fikcja.

Swój udział mają także w tym bohaterowie - prawdziwi, pełni życia, wyraziści i barwni. Zapadają w pamięć i wywołują skrajne emocje.

Marcin Meller w niesamowity sposób opowiada o przyjaźni, skomplikowanych relacjach i trudnej przeszłości.

Czytelnicy, razem z bohaterami, zadają pytania "co by było, gdyby..."

Odpowiedzi nie sposób poznać.

Ale możecie za to poznać te historie. Zostanie z Wami na bardzo długo, o ile nie na zawsze.

Ja po tej książce czuję się jak przeżuta skarpetka ze złamanym sercem. Ale warto było.

Książka idealna na każdą okazję. Lekka w odbiorze, ale przekazująca interesujące informacje, z dobrze rozpisaną historią, a po przeczytaniu zostawia z pewną refleksją o ludzkiej naturze w najcięższych momentach. Polecam!

Idealna weekendowa książka. Łatwo się przy niej skupić, napisana prostym językiem z mocną wciagającą fabuła, która pozostawia w czytelniku ochotę na więcej.

Chociaż to kontynuacja historii Wiktora, Dzieci lwa można spokojnie czytać bez znajomości pierwszego tomu. Oba tomy mają zupełnie inny klimat i poruszają różne tematy. Obie książki ogromnie polecam

Myślałam, że "Czerwona ziemia" to tylko bardzo udany wypadek przy pracy, a okazało się, że znany wszyskim eseista i dziennikarz, Marcin Meller, po prostu ma chrapkę aby trochę uszczknąć dla siebie trochę z tej sensacyjnej, kryminalnej grupki czytelników. I robi to w wielkim stylu. "Dzieci lwa" to nie tylko pełna napięcia thriller, ale też ciekawa opowieść o wojnie, przyjaźni i pracy dziennikarza. Zdecydowanie warto!

"Dzieci lwa" to pełna napięcia opowieść gdzie historia dwójki polskich przyjaciół jest tylko tłem do opowieści o wojnie w Gruzji.

Poprzednia książka autora "Czerwona ziemia" wędrowała wśród moich znajomych długo i każdy był zachwycony. "Dzieci lwa" też na pewno będę polecał, bo czuje że w jej przypadku będzie bardzo podobnie ;)

Thriller ale dużo głębszy i skupiający się bardziej na opisie wojny w Gruzji. Autor doskonale oddał w książce ten moment, tamte czasy. To nie jest łatwe, a wczułam się niesamowicie w tę książkę.

Wybitna decyzja w swoim gatunku. W zalewie byle jakich kryminałów i thrillerów ta zdecydowania zasługuje na przeczytanie!

Thriller najwyższych lotów. To nie jest tylko dobrze napisana intryga. Chciał pokazać ważną część historii, coś nią przekazać i zdecydowanie mu sie to udało. Polecam!

“Dzieci lwa” Marcina Mellera to historia jednostki, dzięki której poznajemy historię całego kraju. Poprzez współczesną intrygę kryminalną przenosimy nas do końcówki XX wieku, w lata 80-te czasów polskiego PRL-u i lata 90-te do Gruzji w czasie brutalnej wojny domowej. Zaczynamy się współcześnie, od dziennikarza, którego nieujawniany wcześniej materiał z przeszłości stawia przed sądem internetowo-społecznym. A wiemy, że ten jest bezlitosny, nawet w chwili, gdy nic nie jest jeszcze tak naprawdę potwierdzone. To ciekawy punkt wyjścia, jednak ważniejsze jest to, co niesie przeszłość. I tam przyglądamy się znajomości dwóch młodych chłopców, studentów historii, którzy chcieli coś zrobić, by zaistnieć na scenie dziennikarskiej, reporterskiej. I to przywiodło ich do Gruzji w czasy, gdy szalała tam wojna. Poznajemy ten kraj trochę przez obyczaje, trochę przez jedzenie, ale najważniejsza jest ta strona polityczna - kto z kim walczy, co się dzieje, jak bardzo polityka wpływa na los zwyczajnych ludzi. Solidna dawka historii, a równocześnie przestroga - nigdy nie wiesz kiedy wojna wybuchnie pod twoimi drzwiami… Całość oddana jest w reporterskim, surowym stylu, to bardziej relacja, niż opis przeżyć wewnętrznych postaci, dlatego też może nie najłatwiej jest się czytelnikowi z nimi związać. Mnie jednak ten tytuł zaskoczył - spodziewałam się sensacji, a dostałam spokojną historię obyczajowo-historyczną, która ukazała przede mną kawał historii ciekawego kraju, o której nie miałam pojęcia. Smaczkiem jest też zakorzenienie w dawnych czasach, wspominki o rockowych polskich kapelach czy filmach, które wtedy w drugim obiegu plątały się gdzieś po polskim rynku.

Miałam świetnie spędzony weekend z tą książką. Realityczny, wciągający thriller, który wielokrotnie mnie zaskoczył. Chce kolejnych ksiażek Mellera ;)

Wiktor Tilszer zapracował uczciwie na swoją renomę i rozpoznawalność, jednak w XXI wieku wystarczy jedno oskarżenie, by budowana przez lata fasada rozsypała się w drobny mak. Znany z wojennych reportaży dziennikarz, oskarżony o zabójstwo przyjaciela będzie musiał raz jeszcze odwiedzić Gruzję, tym razem jednak nie po to, by ukazać wszystkie okropieństwa wojny, a po to, by oczyścić się z zarzutów i odnaleźć sprawcę całego zamieszania…

Dzieci lwa to niezwykła, przepełniona emocjami opowieść o przyjaźni, wojnie i miłości. Autor – Marcin Meller tworzy mozaikową historię o niemal ułańskiej fantazji polskich studentów i barwnej, pełnej śpiewu i tańca duszy Gruzji. Przeprowadzając czytelnika przez wspomnienia swojego protagonisty ukazuje świat późnego PRLu i lat 90 w krajach byłych republik radzieckich. Z odrobinę ckliwym, romantycznym zacięciem właściwym wspomnieniom z młodości ukazuje czas ogromnych przemian geopolitycznych i burzliwych zmian w ludzkim sposobie myślenia i postrzegania świata.

W tej książce zachwycił mnie ogrom emocji, które autor przemyca w swoim tekście: lojalność, przywiązanie, gniew i strach, zawiść… mamy tu cały kalejdoskop. Barwne postacie i ich historie przemieszane ze współczesnymi wstawkami sprawiają, że całość nabiera charakteru niemal prawdziwego wspomnienia, które czytelnik może dzielić z bohaterem – a ma w czym wybierać! Pierwsze miłości, zawody, ferwor walki, bycie częścią większej idei, strach o siebie i bliskich, przyjaźń do grobowej deski, wojenna zawierucha, niebezpieczne podróże i toksyczne relacje, których chorą stronę, człowiek dostrzegać zaczyna dopiero po wielu latach.

Dzieci lwa były dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem i musze przyznać, że zachwyciły mnie swoją głębokością. W tej książce widać, jak wiele pracy autor musiał włożyć w research i opracowanie „szkieletu” powieści. Ile czasu poświęcić, by jego bohaterowie ożyli na kartach tej książki. Dla mnie to było pierwsze spotkanie z prozą Marcina Mellera, ale już teraz wiem, że nie ostatnie. Ta powieść mnie oczarowała i sprawiła, że pierwszy raz w życiu zamarzyłam, o odwiedzeniu Gruzji.

Szczerze polecam!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję

Wydawnictwu W.A.B

#współpracabarterowa

#współpracarecenzencka

#współpracareklamowa

Po prostu nie sposób się oderwać. Pochłonęłam w jeden dzień. Idealna książka dla fanów thrillerów z ciekawą tajemnicą i głębszą myślą przewodnią.

Dzieci lwa to książka doskonała pod względem strukturalnym (dwie linie czasowe) oraz narracyjnym (dobre tempo, akcja przelatana kupą ciekawych informacji). Powieść, która prócz rozrywki chce nam też coś ciekawego przekazać. Polecam, bo jej lektura to gwarancja kilku udanych wieczorów.

Dobre tempo narracji, akcja przepleciona z intresującymi informacjami. Świetnie się przy książce bawiłam

Widać, że Meller coraz lepiej się czuje w skórze autora thrillerów. I dobrze! Bo druga książka jest równie dobra co jego debiut w tym gatunku. Dalej mocno skupia się na bohaterach, zakręconej intrydze i ciekawym tle historycznym i geograficznym.

Mocno zżyłam się z bohaterami tej książki jak i z całą fabułą. Historia Gruzji jest mi bliska i ogromnie interesujaca, a bardzo mało jest o niej w Polsce. Warto przeczytać!

„Dzieci lwa” autorstwa Marcina Mellera to niezwykle wciągająca książka, która łączy w sobie elementy sensacji, przygód, a nawet reportażu. Już od pierwszych stron stajemy przed zagadkową sprawą śmierci sprzed 30 lat, o którą oskarżony zostaje Wiktor Tilszer — znany dziennikarz o ugruntowanej pozycji, podejrzany o zamordowanie swojego najlepszego przyjaciela. Do sieci wycieka obciążające go nagranie. Czy Wiktorowi uda się oczyścić swoje dobre imię? W tym celu powraca do Gruzji, pełnej zarówno dobrych, jak i złych wspomnień.

„Dzieci lwa” to sentymentalna podróż do przełomu lat 80. i 90., czyli czasów młodości autora. To, jak sprawnie Meller opisuje dynamikę zmieniających się czasów końcówki PRL-u, zasługuje na ogromną pochwałę. A poza tym przenosi nas do jego ukochanej Gruzji, bo nie od dziś wiadomo, że Marcin Meller ma na jej punkcie małego bzika ;) W książce poznajemy Gruzję z końcówki lat 90., kiedy była ona pochłonięta wojną. Ilość ciekawostek, które udało się przemycić Mellerowi, jest niesamowita! Jednak trzeba przyznać, że choć wszystkie te ciekawostki są interesujące, to niestety niewiele wnoszą do fabuły. Mnie osobiście to nie przeszkadzało, ale wiem, że wiele osób może to drażnić.

Najmocniejszym, a zarazem najsmutniejszym elementem tej powieści jest motyw przyjaźni. Max i Wiktor — razem zaczynają studia, później praktyki, wspólnie wyruszają do ogarniętej wojną Gruzji. Ich przygoda nie ma happy endu — jeden wraca, a drugi przez lata nie potrafi pogodzić się ze śmiercią przyjaciela. To właśnie w tej relacji nie brakuje prawdziwych emocji, a jak silna więź łączyła mężczyzn, możemy odkryć dopiero na samym końcu powieści.

„Dzieci lwa” to historia o wojnie w Gruzji, ale także o sile prawdziwej przyjaźni. Śmierć, krew, tragedie mieszkańców Gruzji to nieodłączne elementy tej powieści, ale siła przyjaźni Wiktora i Maxa skleja obolałe serce i sprawia, że cała historia okazuje się być naprawdę warta uwagi. Serdecznie polecam!

Zachęcona poprzednią książką autora, no i oczywiście samym autorem, którego bardzo lubię, sięgnęłam po "Dzieci lwa". Nie mogłam się oderwać. To jest historia która przeplata sensacje, obyczaj, kawał ważnej historii. Wciąga, uczy i nie nudzi - a to najważniejsze w literaturze rozrywkowej!