Dziady i dybuki

Wszystko co miałbym powiedzieć o tej książce to zostało już powiedzone. Zgadzam sie z tymi komentarzami. Jedno jest bez sporne.. Od momentu rozpoczęcia czytania nie mogę się oderwać . Codzienne , w wolnych chwilach czytam .Trzy dni i połowa przeczytana.

Artur S.

To nie będzie krótka opinia, choć po sobie takiej się spodziewałam. Książkę otrzymałam przelotem z tekstem: przeczytaj, przemyśl. Jestem fanką zupełnie innego gatunku, jednak spróbowałam. Na wstępie co mogę powiedzieć to ogromne zaskoczenie.

Książka " Dziady i dybuki „jest tak niesamowita, że w moich oczach stała się objawieniem i jedną z ciekawszych pozycji przeczytanych w powoli mijającym roku. Chwyta za serce, jak mało która, historia w niej przedstawiona naświetla na nowo temat zaborów, okresu okupacji, pokazuje różne postawy na temat panującego komunizmu. Naświetla na nowo historię, którą zapewne, tak jak ja poznałeś w szkole.

To nie jest łatwa i lekka książka. Są momenty, że zastanawiasz się, czy w ogóle ja skończysz. Nie jest to na pewno lektura, porusza zbyt wiele wątków, których nie da się prosto omówić.

Wiedza i przygotowanie autora jest fenomenalne. Nie ma co się dziwić, skoro jest to wybitny dziennikarz. Jednak ta odsłona pana Kurskiego, kolokwialnie mówiąc, zmiotła mnie do pozycji parteru. Kłaniam się w pas i chapeau bas!

Po pierwsze język : ciepły, delikatny, precyzyjny ale i z humorem nie raz dość przaśnym, Wspaniale się Go czyta, zresztą słucha także. Po drugie Rodzina : byłoby zbrodnią nie opisać losów tej wielkiej Rodziny ludzi nadzwyczaj inteligentnych i zaradnych, takich co to nie pozostają bezczynni latami. Długi i bogaty rodowód przodków żydowskich, którzy w różny sposób określali się względem Polski i polskości. Nie było im łatwo gdyż przyszło im żyć wśród narodu dumnego i , co tu dużo mówić, nie zawsze przychylnego Żydom. Po trzecie Mama: podziwiam Autora za Jego miłość do Matki, osoby oględnie mówiąc skomplikowanej. Trudno Jej się dziwić, za dużo widziała i wiedziała. Po czwarte Bracia: przed lekturą wydawało mi się, że konflikt między braćmi K. będzie miał jakeś specjalne znaczenie. Tak nie jest, i dobrze.

Arcyciekawa, ciepła, smutna, zabawna, wciągająca, lekko ironiczna, wszechstronna...zasiadłam i przepadłam a gdy skończyłam miałam ochotę zacząć od początku. To pozycja, która wzbudza ogrom pytań, motywuje do poszukiwań wydarzeń, relacji, faktów, ludzi i ich losów. Kto nie czytał ten jest wielka trąba:)