Dom po drugiej stronie jeziora

Po kilku lekko słabszych pozycjach, mój ukochany Riley Sager powrócił z prawdziwą petardą!

Och, jakie było dobre!

Ach, jak bardzo mi brakowało kawałka świetnej powieści grozy!

Ech, jaka szkoda, że będę teraz tak długo musiała czekać na kolejną pozycję mistrza thrillerów.

„Dom po drugiej stronie jeziora”  to powieść, której zekranizowania nie powstydziłby się sam Alfred Hitchcock, do którego to zresztą hitu filmowego „Okno na podwórze”, znajdziecie w tej historii liczne nawiązania.

Podglądactwo jako główny wątek, podejrzenie popełnienia zbrodni przez ową podglądaną osobę, śledztwo prowadzone na własną rękę - to tylko nieliczne wspólne cechy „Domu po drugiej stronie jeziora” i wspomnianego „Okna na podwórze”. Jednak przede wszystkim dwa wspomniane dzieła charakteryzuje perfekcja w wodzeniu czytelnika/widza za nos, bo jeśli myślicie, że w powieści Sagera cokolwiek jest pewnikiem - zapomnijcie. 

To jeden z najsilniejszych pstryczków w nos, jakie kiedykolwiek zaserwował mi autor czytanej przeze mnie książki! 

Chapeau bas, panie Sager!

Cóż mogę rzec?

„Dom po drugiej stronie jeziora” to absolutnie obowiązkowa pozycja dla miłośników grozy, naszpikowana smaczkami, które z pewnością docenią fani thrillerów.

Miejsce na odludziu, nad złowrogim jeziorem wydającym się wysysać z człowieka duszę. Zamieszkiwany przez główną bohaterkę stary dom nad tymże jeziorem. I w końcu sąsiedzi skrywający skrzętnie swoje własne, mroczne tajemnice. 

I zbrodnia, do rozwiązania której klucz tkwi głęboko na dnie jeziora Greene…

Petarda gatunkowa! Mistrz powrócił!

Riley Sager to była dla mnie wielka niewiadoma. Czytelnicy go pokochali, a jego książki zyskały wielki rozgłos i świetne oceny. "Dom po drugiej stronie jeziora" to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. I czy dowiedziałam się, o co tyle szumu?

T A K! I żałuję, że dopiero teraz poznałam twórczość Sagera. Tworzy on akcję taką, jaką lubię, więc czym prędzej muszę sięgnać po poprzednie jego książki :)

Sama fabuła początkowo może wydać się niezbyt oryginalna. No bo ile razy obserwowaliśmy w książkach, czy filmach, postać kobiety spożywającej duże ilości alkoholu, a przy tym podglądającą sąsiadów? Na pewno wiele.

Jednak książka Sagera jest niesamowicie klimatyczna i mroczna. Wszystko dzieje się nad jeziorem Greene (które szczerze przypominało mi miejsce, w które jeżdżę co roku na wakacje - mam nadzieję, że tam nie kryją się żadne tego typu sekrety), które zostało świetnie przedstawione, bo gdy myślę o tej książce, to dosłownie widzę to jezioro i okolice. Od samego początku autor zaskakuje i przeplata ze sobą różne plot twisty. Choć początkowo akcja jest nieśpieszna, to z biegiem czasu zaczyna mknąć jak szalona, a niepokój i tajemniczość aż wylewają się ze stron. Już od samego początku pokochałam styl autora. W takim gęstym mroku, który ma nas prowadzić przez skomplikowaną i tajemniczą historię krótkie, urwane zdania są wprost idealne. Uwielbiam ten zabieg!

Początkowo nie do końca odpowiadało mi przeplatanie czasu "wcześniej" i "teraz", ponieważ wybijało mnie z lektury, jednak ostatecznie wszystko prowadzi do jednego celu i okazuje się, że ma sens.

Coś, co trzeba wiedzieć sięgając po książki Sagera, to że autor lubi wplatać wątki nadprzyrodzone do swoich dzieł. Historia jest nieprzewidywalna, nieprawdopodobna i mocno odjechana - a ja właśnie uwielbiam takie mroczne szaleństwo!

Trzeba przyznać, ze postacie są świetnie wykreowane. Nie jest ich wielu, a każda z nich się wyróżnia i wnosi coś innego do historii. Autorowi udało się sprawić, bym polubiła ich wszystkich, po czym raz za razem podrzuca nowe informacje, które sprawiają, że czytelnik już nie wie co jest prawdą i komu ufać.

Najmniej przyjemną postacią dla mnie, była Casey - główna bohaterka. Dlaczego? Ilości wypijanego przez nią alkoholu nie da się zliczyć, przez co można było odnieść wrażenie, że traci ona zmysły, a cała rzeczywistość się rozmywa. Alkohol ją otumaniał. Właściwie, to nie robi ona nic innego oprócz picia i wpatrywania się w dom sąsiadów... Nie jest ona idealna, ma swoje rozterki, które poznajemy z biegiem czasu i wtedy jesteśmy w stanie lepiej ją zrozumieć.

"Dom po drugiej stronie jeziora" to książka, którą albo się pokocha albo znienawidzi. I to dokładnie z tych samych powodów.

Ja znajduję się w tej pierwszej grupie. Uwielbiam motywy, które prowadzą tę książkę i oficjalnie zostałam jej wielką fanką. Polecam z całego serducha - ale tylko jeśli nie odstraszają Was te rzeczy, o których pisałam wcześniej ♥

"Dom po drugiej stronie jeziora" Riley Sager to trzymająca w napięciu powieść, która od początku do końca będzie trzymać czytelników na krawędzi. Historia śledzi losy głównej bohaterki, Casey, która wyjeżdża do domu nad jeziorem i spędza czas na podglądaniu domu po drugiej stronie jeziora, który należy do tajemniczej Katherine i Toma. Pewnego dnia kobieta znika, a Casey jest zdeterminowana, aby odkryć prawdę, co się wydarzyło.. .

Styl autora w "Dom po drugiej stronie jeziora" jest bardzo dobry, z dobrze wykreowanymi postaciami i wciągającą fabułą, która sprawi, że będziesz przewracać strony. Sager zwraca uwagę na szczegóły i jego zdolność do tworzenia poczucia niepokoju i napięcia są imponujące, a on mistrzowsko buduje napięcie przez całą książkę, kulminując w finale gryzącym paznokcie.

Jednym z wyróżniających się aspektów powieści jest rozwój postaci. Casey jest protagonistką, do której łatwo się odnieść i nie jest idealną bohaterką, ma swoje problemy - dodaje to głębi powieści. Rozdziały są podzielone na "teraz" I "kiedyś", co bardzo mi się zawsze podoba w książkach i tu nie jest inaczej.

"Dom po drugiej stronie jeziora" to lektura obowiązkowa dla fanów thrillerów psychologicznych i powieści suspensu. A tym bardziej dla fanów Sagera! Z jego wciągającą fabułą, dobrze rozwiniętymi postaciami i fachowo wykonanym suspensem, ta książka z pewnością utrzyma cię na krawędzi twojego siedzenia. Niezależnie od tego, czy jesteś fanem gatunku, czy po prostu szukasz porywającej lektury, ta książka jest godna polecenia. Ja się przy książkach Sagera bawię fenomenalnie! Bardzo Wam polecam!

Każdy ma takie miejsce, gdzie lubi się ukryć przed resztą świata, lecz dla niektórych takie zesłanie może być więzieniem... Gdzie uciekacie gdy chcecie odpocząć?

Dziś zapraszam na recenzję świetnego thrillera "Dom po drugiej stronie jeziora" autorstwa Riley'a Sager'a. Powieść została wydana nakładem Wydawnictwa MOVA. Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

Aktorka Casey Fletcher zostaje przez matkę przekonana, że dla jej dobra najlepiej będzie jeśli ukryje się przed prasą w domku nad jeziorem. Po śmierci męża zatraciła się w alkoholu, a ten wyjazd ma jej pomóc uporać się ze stratą. Aż pewnego dnia ratuje kobietę tonącą w jeziorze, sławną modelkę Katherine Royce. Kobieta zwierzą się swojej bohaterce, że ostatnio źle się czuje i coś jest nie tak. Gdy ta znika, Casey podejrzewa najgorsze... Wtedy rozpoczyna własne poszukiwania odkrywając coraz to mroczniejsze sekrety... Co wydarzyło się "wcześniej" i "teraz"? Jeśli jesteście ciekawi tej historii to nie wahajcie się i sięgnijcie po tą powieść! Naprawdę warto!

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i już wiem, że muszę nadrobić wszystkie poprzednie książki. Thriller trzyma w napięciu i jest niezwykle wciągający. Autor wodzi nas za nos po to by dezorientować i odciągać nas od prawdziwego rozwiązania zagadki zaginięcia Katherine. Cała tajemnica i pojawiające się inne zagadki sprawiają, że czytelnik z zaciekawieniem pędzi przez strony by poznać zakończenie. Mi bardzo podobało się to jak autor poprowadził akcję w powieści i rozwiązanie wszelkich zbrodni w niej zawartych. Każda zagadka dostała wiarygodne i satysfakcjonujące zakończenie. Książka podzielona jest na dwie perspektywy czasowe "wcześniej" i "teraz", dzięki czemu poznajemy również tajemnice z przeszłości. Na koniec dostajemy jeszcze co wydarzyło się "później" co jest idealnym dopełnieniem historii.

Książka porusza bardzo trudne tematy takie jak alkoholizm oraz żałoba po bliskich. Główna bohaterka ucieka w kieliszek po tragicznej śmierci męża i utrzymuje stan upojenia. Poznaje mężczyznę, który również przeszedł żałobę i obecnie wyszedł z nałogu. Mamy ukazany początek i koniec, co jest nadzieją dla każdej osoby, która walczy z tą chorobą, że jeśli tylko uwierzy uda jej się ją przezwyciężyć.

Ogromnie polecam Wam ten thriller! Była to dla mnie wciągająca i ciekawa lektura! Teraz zabieram się za nadrabianie poprzednich książek autora.

Riley Sager znowu to zrobił! Powalił mnie na łopatki i to w jakim stylu! Zbierałam szczękę z podłogi, nie raz, nie dwa ale parę razy. To co się wydarzyło w tej historii to nie tylko słynny plot twist, którego każdy wyczekuje z ogromnym napięciem. To kilka mniej istotnych elementów, które zrobiły największe wrażenie.

Jednak żeby nie było tak kolorowo a ekscytacji mojej nie było końca to ponarzekam trochę na sam początek książki. Dłużył mi się, sami przyznajcie ile można czytać o problemie alkoholowym głównej bohaterki? Zawsze podkreślam, fascynuje mnie ludzki umysł, wejście w głowę głównego bohatera i dotarcie do najbardziej ukrytych sekretów. Jednak czy czytanie o tym przez dwieście stron sprawiło mi przyjemność? Nie! Miałam wręcz ochotę odłożyć ją na chwilę i powrócić po nabraniu dystansu. I dobrze, że tego nie zrobiłam, bo to co zaprezentował nam autor przerosło moje najśmielsze oczekiwania.

Ta książka musi się znaleźć na Waszej niekończącej się liście książek do przeczytania. Dlaczego? Mroczna strona tej książki wprawi Was w zachwyt, omami swoimi mackami, przyciągnie tajemnicami i najważniejsze, nie pozwoli na nabranie oddechu!

🏝️🏚️

Casey jest znaną aktorką, która obecnie przebywa w domku nad jeziorem. Spędza tam czas samotnie, wspominając tragicznie zmarłego męża i topiąc smutki w alkoholu.

Jej uwagę przyciągają nowi sąsiedzi z domu po drugiej stronie jeziora, którzy na pierwszy rzut oka wydają się być idealnym małżeństwem. Im więcej jednak czasu Casey spędza na zerkaniu na ich przeszkloną posiadłość, tym więcej niepokojących sygnałów dostrzega, a gdy pewnego dnia sąsiadka znika, Casey wie, że musi odkryć prawdę na ten temat.

🌌🌠

To była jazda bez trzymanki!

Początkowo historia jest opowiadana niespiesznie, ale napięcie stopniowo rośnie ze strony na stronę. Wrażenie tajemniczości potęguje niesamowity, duszny nadjeziorny klimat i fakt, że bohaterowie to zaledwie garstka osób, z których każda może mieć swoje tajemnice.

Przyznaję, że najpierw przerażała mnie ilość alkoholu, jaką Casey w siebie wlewała (byłam w szoku, że można tyle pić i żyć), ale gdy już poznałam zakończenie historii, trochę lepiej rozumiałam powody takiego postępowania.

Książka obfituje w zwroty akcji, a jeden z nich był tak zaskakujący, że w życiu bym na takie rozwiązanie nie wpadła. Wiem, że nie każdemu może się ono spodobać, ale dla mnie było to coś na tyle oryginalnego, że dałam się porwać.

Uwielbiam pióro tego autora i fakt, że każda jego następna książka bardzo różni się od poprzednich. Nie mogę się doczekać kolejnej powieści!

🙊🛶

Casey Fletcher znana aktora, po śmierci męża zaszywa się w rodzinnym domu nad jeziorem. Uciekając przed przykrymi wspomnieniami coraz bardziej pogrąża się w alkoholowym upojeniu. Z lornetką w jednej i ulubioną whisky w drugiej dłoni całe dnie spędza na tarasie podglądając mieszkańców domu po przeciwnej stronie jeziora, Toma i Katherine Royce’ów.

W Royce’ach wszystko wydaje się być idealne. Bogaci, popularni, szczęśliwi. Mury domów mają jednak swoje tajemnice. Kiedy Katherine nagle znika, Casey chce za wszelką cenę odnaleźć sąsiadkę. Każdego dnia odkrywa nowe tajemnice małżeństwa, które stają się jej obsesją…

„Dom po drugiej stronie jeziora” – czy ten tytuł nie jest intrygujący? Moja uwaga skupiła się na tej książce od razu. Nowy Sager to coś czego potrzebowałam. Czy się zawiodłam?

Autor, jak to ma w zwyczaju, bardzo powoli wprowadza nas w fabułę. Z początku poznajemy bohaterów, odkrywamy ich problemy, poznajemy okolicę i to w sumie tyle. Czytając pomyślałam sobie, że ta książka chyba już taka pozostanie do końca niby ciekawa, a jednak troszkę nudna i rozczarowująca. Wiecie co? Pomyliłam się!

W najmniej spodziewanym momencie akcja rusza z kopyta, a ja czułam się jakby ktoś bieżni, po której sobie powoli dreptałam, nagle załączył najszybszy bieg. Pędziłam, motałam się i nie mogłam uwierzyć w to, co autor mi serwuje. Niespodziewany zwrot akcji, zakończenie, które dosłownie wbija w fotel i intryga, która nie miała prawa się udać. Wielkie wow!

Macie w planach wyprawę w tereny tajemniczego jeziora?

Co to było! Co tu się wydarzyło?! Czytałam wcześniej dwie książki Sagera i o ile obie mi się podobały, tak ta jest istną petardą! Na taką historię czekałam 🔥

Już samo miejsce akcji – tajemnicze jezioro otoczone zaledwie kilkoma domami – było dla mnie zapowiedzią czegoś dobrego.

Główną bohaterką jest Casey – była aktorka, która po tragicznej śmierci męża wpadła w alkoholizm. Po kilku medialnych skandalach zaszywa się w domu nad jeziorem, żeby uciec przez blaskiem fleszy. Dla zabicia nudy zaczyna obserwować przez lornetkę swoich sąsiadów. Z początku niewinne podglądanie staje się jej obsesją, gdy pewnego dnia w jednym z domów zauważa coś bardzo niepokojącego. Niedługo później obserwowana sąsiadka nagle znika, a Casey za wszelką cenę próbuje dowiedzieć się co się z nią stało. Krok po kroku odkrywa mroczne sekrety małżeństwa Toma i Katherine, przy okazji ujawniając nam kilka swoich własnych.

„Dom po drugiej stronie jeziora” to genialna książka trzymająca w napięciu od początku, do samego końca. Na każdej stronie czai się tam oczekiwanie, to uczucie że coś się wydarzy, ciekawość i niecierpliwość. Ostrzegam, że znajdziecie tam także wątek nadprzyrodzony. Jeśli jesteście tolerancyjni na takie zabiegi to nie musicie się martwić – on tylko dodaje smaku całej tej historii! Jeżeli jednak jesteście twardymi realistami – ten motyw może Was mocno rozczarować.

2,5/5

Gdy tylko przeczytałam „Wróć przed zmrokiem” już wiedziałam, że przeczytam każdą książkę, która wyjdzie spod pióra Rileya Sagera. Jego historie trzymają w napięciu i bardzo ciężko się od nich oderwać. Dlatego bez wahania sięgnęłam po „Dom po drugiej stronie jeziora”. Książka zapowiadała się naprawdę świetnie, ale czy tak było?

Casey Fletcher była odnoszącą sukcesy gwiazdą filmową, a następnie teatralną. Jednak nieoczekiwana śmierć jej męża zapoczątkowała miesiące upijania się, które spowodowały, że została zwolniona z ostatniej produkcji. Media społecznościowe były okrutne, a zdjęcia, na których pije i zachowuje się w niewłaściwy sposób, pojawiały się wszędzie z prędkością światła. Jednak nikt z bliskich Casey nie potrafił jej pomóc. W końcu matka postawiła jej ultimatum. Wyjedziesz na odwyk albo do waszego domu położonego w odosobnieniu nad jeziorem Vermont by odciąć się od nałogów.

Casey zdecydowała się na drugą opcję, ale samotność sprawiła, że zaglądanie do kieliszka było jej jedyną rozrywką. Dopóki nie sięgnęła po lornetkę swojego zmarłego męża. Nadmiar wolnego czasu sprawił, że kobieta z zainteresowaniem zaczęła obserwować swoich sąsiadów po drugiej stronie jeziora. Okazało się, że Katherine jest supermodelką, a jej mąż Tom jest pionierem w firmie technologicznej.

Pewnego ranka Casey widzi ciało unoszące się na jeziorze. Szybko podejmuje działania i ostatecznie ratuje Katherine przed utonięciem. Zaprzyjaźniają się, ale Casey jest coraz bardziej przekonana, że coś jest nie tak z ich małżeństwem. Postanawia więc odkryć, co tak naprawdę dzieje się po drugiej stronie jeziora.

Z przykrością muszę stwierdzić, że nie polubiłyśmy się z tą książką. Przez pierwszą połowę właściwie nic się nie działo i ciężko było przewracać kolejne strony. A, że nie przepadam za porzucaniem historii bez poznania zakończenia, to brnęłam dalej. Jednak bohaterowie nie wzbudzili mojej sympatii, a wręcz irytowali mnie swoim postępowaniem. Działania Casey były po prostu dziecinne i lekkomyślne.

Nie ukrywam, że książka miała kilka dobrych momentów i zwrotów akcji, jednak były one skumulowane na końcówce historii i większość z nich była aż niewiarygodna. Zakończenie tej książki czytałam z poczuciem „co tutaj się wydarzyło?!” Autor pewnie chciał zaskoczyć czytelnika i to mu się nawet udało. Niestety w moim przekonaniu przedobrzył i sprawił, że ta historia nie przypadła mi do gustu. Mimo to na pewno dam mu kolejną szansę, jeśli pojawi się kolejna książka.

Sięgnęłam po tą książkę z powodu recenzji, z których wynikało, że fabuła jest wciągająca i nieprzewidywalna. Nie zawiodłam się. Z początku poznajemy bohaterów powieści i akcja płynie dosyć powoli, ale z czasem staje się coraz bardziej dynamiczna, aby pod koniec zaskakiwać ciągłym zwrotem akcji. Polecam tą książkę fanom thrillerów.

To miała być świetna powieść, taka na jeden, góra dwa wieczory, nieodkładalna i wciągająca. A tu - wielkie rozczarowanie.

Książki autora, te pierwsze, bardzo mi się podobały, dlatego każdą nową traktuję jako okazję do przeczytania czegoś fajnego. Tylko czemu to wszystko zaczęło iść w złą stronę?

Główna bohaterka to alkoholiczka, która całe dni spędza na podglądaniu sąsiadów i piciu. Jest irytująca. Pewnego dnia zauważa coś dziwnego w domu na przeciwko i postanawia dowiedzieć się czy ta sytuacja ma coś wspólnego z zaginięciem sąsiadki. I może rzeczywiście to był jakiś pomysł na ciekawą fabułę, ale to że główna bohaterka jest ciągłe pijana wywołuje raczej efekt odwrotny od zamierzonego.

Czytałam i czytałam, nudziłam się, aż w końcu nadszedł ten moment na który wszyscy czekali, i to już przelało kielich goryczy. No chyba, że ktoś lubi mętne wyjaśnienia i wątki paranormalne. Mnie się totalnie nie podobało.

Książka Riley'a Sagera to mieszanka niepokoju, zagadki i niedopowiedzianych tajemnic. Książka jest wciągająca, a autor skutecznie buduje napięcie, tworząc atmosferę intrygi, która wciąga czytelnika i trzyma go w napięciu. Sager skutecznie łączy elementy horroru z powieścią kryminalną, dzięki czemu powstaje zaskakująca opowieść, w której nie można przewidzieć, jak się skończy. Dom po drugiej stronie jeziora to zapierająca dech w piersiach książka, która pochłonie Cię od pierwszej strony. Z pewnością będziesz zaintrygowany i zachwycony każdym kolejnym rozdziałem.

Pierwszą książką Riley Sager, jaką miałam przyjemność przeczytać, było „Tylko przetrwaj noc”. Thriller ten nie do końca spełnił moje oczekiwania, które, patrząc na recenzje czytelników na temat poprzednich jego książek, były dość wygórowane. Mimo to zdecydowałam się sięgnąć po najnowszą powieść autora, „Dom po drugiej stronie jeziora”. Czy tym razem wypadło lepiej? Niestety nie do końca.

Casey Flecher jest znaną aktorką. Po śmierci męża, by odciąć się od wścibskich dziennikarzy, wyjeżdża do rodzinnego domu nad jeziorem w stanie Vermont. Czas upływa jej na sączeniu whiskey i podglądaniu przez lornetkę sąsiadów, których dom znajduje się po drugiej stronie jeziora. Wydawać, by się mogło, że małżeństwo Katherine i Toma jest idealne. Kiedy jednak Katherine znika, Casey za wszelką cenę chce się dowiedzieć, co stało się z sąsiadką. Pomału zaczyna odkrywać mroczne tajemnice małżeństwa Royce'ów.

Riley Sager ma niesamowicie lekki styl, jego książki dosłownie się pochłania, pędzimy strona za stroną i nim się obejrzymy, już jesteśmy na końcu. Ale czy lekkie pióro wystarczy, by książka nas zachwyciła? Przyznaję, że historia, którą przelał na papier Sager wciągnęła mnie od pierwszych stron, pomimo trochę monotonnego początku, czytałam ją z ogromnym zaciekawieniem, chcą dowiedzieć się, co takiego kryje się w domu po drugiej stronie jeziora. Brnęłam przez kolejne rozdziały i zastanawiałam się, kiedy nastąpi jakiś większy zwrot akcji, chciałam poczuć to napięcie i dreszczyk emocji, które przy dobrych thrillerach powinny towarzyszyć mi od samego początku. Gdy w końcu nadszedł ten moment, w którym autor serwuje nam porządny plot twist, zaczęłam zastanawiać się, z jakim gatunkiem literackim mam do czynienia. Sięgałam po tę książkę z myślą o thrillerze, a dostałam… Powieść grozy z wątkiem paranormalnym? Niemal do ostatnich stron liczyłam, że coś się zmieni, niestety zakończenie kompletnie mnie rozczarowało. Niemniej jednak nie żałuję czasu spędzonego z tą książką, czytało mi się ją bardzo dobrze, autor skonstruował naprawdę świetną fabułę. Jeżeli jesteście fanami zjawisk paranormalnych, to jak najbardziej polecam Wam ten tytuł, jednak ci, którzy liczą na dobry, pełen napięcia thriller, mogą poczuć się zawiedzeni.

Casey nadal nie przepracowała żałoby po zmarłym mężu. Mierząc się z osobistymi problemami zaszywa się w domu nad jeziorem gdzie codzienną rutyną staje się dla niej obserwowaniem sąsiadów. To co przez przypadek zobaczy okaże się początkiem lawiny niebezpiecznych zdarzeń.

Mam co do tej książki bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony dużo lepiej mi się ją czytało niż poprzednią, ale przede wszystkim zawdzięczam to dobremu nastawieniu. Rozpoczynając lekturę byłam świadoma, że ta powieść dość długo się rozkręca. Z początku dominują dialogi przemieszane z opisami. Mimo że nie jestem fanką mało dynamicznej akcji, to tym razem muszę przyznać, że te rozdziały stały się dobrym fundamentem dla dalszej historii.

Zaburzone zostały jednak proporcje powieści. Dosłownie trzeba przeczytać połowę książki, by w końcu zaczęło dziać się coś konkretnego. Ale, ale... Kiedy akcja się rozkręca, a atmosfera gęstnieje Autor puszcza paranormalną bombę, która totalnie psuje klimat. Przecierałam oczy z niedowierzania. Bałam się, że z tytułowego jeziora wypłynie na koniec jakiś mityczny potwór i wszystkich pożre.

Czytam powieści grozy, w których dzieją się rzeczy nadprzyrodzone. Lubię ten dreszczyk emocji jednak w tym przypadku wspomniany wątek po prostu nie pasuje. Gdyby cała powieść była utrzymana w podobnym klimacie to miałoby to sens. Niestety tutaj misternie budowana historia straciła swoją wiarygodność i racjonalizm przez jeden fabularny skok w bok.

Ogólnie oceniam tę książkę dobrze. Szybko wczułam się w emocje bohaterów. Zaintrygowały mnie ich losy, tajemnice jakie skrzętnie skrywają. Niestety przekombinowane rozwiązanie tej historii sprawiło, że nie będę się nią zachwycać. Szkoda.

Casey Fletcher nie może dojść do siebie po tragicznej śmierci męża. Kobieta szuka pocieszenia w alkoholu i zatraca się coraz bardziej w rozpaczy, co doprowadza do tego, że traci pracę. Ukojenia szuka w miejscu, gdzie umarł jej mąż. Dni spędza pijąc i podglądając sąsiadów, w tym małżeństwo z domu po drugiej stronie jeziora.

Casey ma okazję osobiście poznać piękną eks modelkę w niecodziennych okolicznościach, ratuje bowiem Katherine przed utonięciem.

To spotkaniu zapoczątkuje ciąg zdarzeń, które doprowadzi do ujawnienia wielu tajemnic i skrywanych głęboko sekretów.

Czytałam trzy ostatnie książki autora i przypadły mi one do gustu. Jak było z tym razem? Czytałam kilka opinii przed lektura i faktycznie tutaj akcja długo się rozkręca. Autor długo kazał nam czekać na TEN moment, na zwrot akcji, który wywraca wszystko do góry nogami.

Autor podsuwa różne tropy i trzeba przyznać, że umie zamącić. Niespodziewane zwroty akcji, napięcie, miejscowe legendy, tajemnice to wszystko jest - choć jak już pisałam, trzeba uzbroić się w cierpliwość.

Nie wiem czy wynika to z faktu, że wiedziałam z przeczytanych wcześniej recenzji, że takie zwroty akcji nastąpią, ale ten dość długi "wstęp" w ogóle mnie nie znużył.

Nie jest to może najlepsza książka autora, ale nie żałuję poświęconego jej czasu.

Wielu z nas marzy o domku nad jeziorem. Wyobraźcie sobie niewielkie jezioro a nad nim tylko pięć domów, z czego jeden zdecydowanie się różni od pozostałych, bo jedna ze ścian jest cała przeszklona. Moim zdaniem to wymarzone miejsce do życia. Jednak, co jeśli te niewielkie jezioro skrywa wiele tajemnic?

Casey Fletcher po śmierci męża zatraca się w alkoholu, przez co jej aktorska kariera legła w gruzach. Matka wysyła ją właśnie do domku nad jeziorem, by tam się zaszyła i nie pokazywała się fotoreporterom, oraz ma nadzieję, że jej córka przestanie sięgać po alkohol. Główna bohaterka jednak całe dnie spędza z drinkiem w ręku, a w drugiej z lornetką. Jej celem wcale nie są ptaki a raczej dom rodziny Royce. Pewnego dnia wydaje jej się, że widzi wystająca rękę na środku jeziora, bez wahania wypływa łódką i ratuje modelkę Katherine Royce.

Następnie słynna modelka znika. Casey, która bacznie obserwowała dom po drugiej stronie jest przekonana, że za jej zniknięciem stoi Tom, czyli mąż Katherine.

Czy rzeczywiście Tom stoi za porwaniem swojej żony? Czy Casey rozwiąże zagadkę zniknięcia sąsiadki? Jakie tajemnice skrywa małe niewinne jezioro?

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Jednak po wielu pozytywnych opiniach miałam cichą nadzieję, że mnie również rzuci na kolana. No i muszę przyznać, że dawno nie czytałam ta pokręconej a zarazem fenomenalnej historii.

Może na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że to zwykła i przewidywalna historia. Jednak im głębiej się zaczytywałam tym coraz bardziej nie mogłam uwierzyć w to, co się tam dzieje i to w pozytywnym znaczeniu.

Już od pierwszych stron byłam bardzo zaciekawiona tą historią. Czułam w kościach, że to śledztwo będzie porywające. Muszę przyznać, że autor potrafi zaskoczyć czytelnika. Gdy już myślałam, że wiem, kto za tym wszystkim stoi nagle zostaje zrzucona bomba i to takiego kalibru, że aż mózg paruje. Następnie, gdy już byłam przekonana, że to koniec historii nagle ponownie autor zaskakuje i sprawia, że już wiem, iż koniecznie muszę nadrobić pozostałe książki pisarza.

Riley Sager stworzył fenomenalną fabułę i uważam, że do tej pory był to najbardziej zaskakujący plot twist, jaki czytałam. Czy ten thriller trzymał mnie w napięciu? Jak najbardziej! Czy warto sięgnąć po tę książkę? Oczywiście, że tak! To był rewelacyjnie spędzony czas przy czytaniu tej książki. Porwała mnie już od pierwszych stron. Gorąco wam polecam.

Czytam Rileya Sagera co roku. Zaczęłam od "Wróć przed zmrokiem", potem było "Zamknij wszystkie drzwi". Nic zatem dziwnego, że gdy na półce z nowościami na stronie TaniaK[Adres usunięty] wypatrzyłam kolejny tytuł tego autora – musiałam go mieć!

Przejrzałam kilka opinii o "Domu po drugiej stronie jeziora" i rozumiem wahania oraz wątpliwości czytelników. Bo w tej powieści widać, że Sager nieco eksperymentuje. Mam wrażenie, że od pierwszej książki już, stopniowo, przesuwa pewną granicę, testując siebie i odbiorców. Jestem też ciekawa, czy w następnej powieści pójdzie już w kierunku, który zaprezentował tutaj, czy jednak powróci do klimatów z poprzednich utworów.

Osobiście należę do tych, którzy zachwycają się prozą Sagera, ale tym razem zostałam pozostawiona z takim „hmmm” i mieszanymi uczuciami, co do wyjaśnienia pewnego zagadnienia. W pierwszej części autor skupił się mocno na opisie głównej bohaterki. A właściwie to autoprezentacja, gdyż Casey sama opowiada nam o tym, co aktualnie porabia. A nie jest to zajęcie specjalnie przynoszące chlubę – była aktorka zmaga się bowiem z samotnością, uzależnieniem od alkoholu, żałobą, traumą i jakimiś sekretami.

Pobyt w domu nad jeziorem Greene ma dać spokój i wytchnienie – od zdarzeń, które ostatnio miały miejsce w życiu narratorki, ale też od ludzi w ogóle, a w szczególności od dziennikarzy. Sager świetnie pokazał tu, że dla mediów nie ma żadnej świętości. A życie celebrytów wcale nie jest usłane różami, bo to, co widzimy na fotkach czy filmach – to tylko pierwsza warstwa.

Zaciszny zaułek Vermontu, gdzie ukryła się Casey, to prawdziwa ostoja. Jest tu tylko kilka domów, a poza sezonem życie niemal zupełnie wymiera. Poza kobietą przebywa tu garstka osób, w tym małżeństwo, które kupiło „dom po drugiej stronie jeziora”. Ten dom. Od dzieciństwa rozpalał wyobraźnię Casey, krążyły o nim legendy, tak jak i o samym jeziorze Greene. „To jezioro jest mroczniejsze niż zamknięta trumna”.

Casey zaciekawia się nową parą sąsiadów. Szczególnie po tym, jak wyłowiła topiącą się Katherine z jeziora. Im bliżej poznaje Royce'ów, tym mocniej oni ją intrygują. Zaczyna ich podglądać, a to uzależnia. Codziennie więc zasiada ze szklaneczką alkoholu i lornetką. To, co widzi wprawia ją w niepokój. Jest przekonana bowiem, że Katherine grozi niebezpieczeństwo. My dostajemy oczywiście tylko to, co przechodzi przez filtr Casey – nie wiemy na ile trafnie potrafi odgadnąć sytuację i emocje swoich „obiektów”.

Druga część książki zdecydowanie przyspiesza. Zaczyna się wiele dziać. Gdy Katherine znika – poza policyjnym dochodzeniem, rozpoczyna się też prywatne śledztwo Casey. Kobieta naraża się na wielkie niebezpieczeństwo. Właściwie to działa na granicy szaleństwa, a przecież nie może być pewna, że to, co myśli jest prawdą. Czy mamy do czynienia z obłędem czy obsesją? A może jeszcze z czymś innym?

Do gry wkraczają też pozostali mieszkańcy domów nad Greene. Każdy wydaje się nieco dziwaczny, z własną przeszłością, jakąś niezabliźnioną raną. Casey jest pewna, że jej nowa sąsiadka ma poważne kłopoty, o ile jeszcze w ogóle żyje. Przecież w okolicy zdarzyły się już przynajmniej trzy zaginięcia kobiet, których ciał nigdy nie odnaleziono…

I w ostatniej części pojawia się wątek, jaki wcześniej u Sagera nie było jeszcze, przynajmniej w takim wymiarze. Nie wszystkim wprowadzenie rozwiązania w klimacie paranormalnym się spodoba. Sama jestem dość sceptyczna, ale skoro autor taki pomysł nam serwuje – to musimy dać się prowadzić przez tę grę. Fani literatury fantastycznej na pewno to docenią.

Zachęcam, byście sami sprawdzili w czym rzecz. Ja gwarantuję dobrą zabawę. Początkowo wchodzimy głęboko w emocje Casey, poznajemy ją, może nawet w jakiś sposób się z nią zaprzyjaźniamy i obserwujemy jej pogrążanie się w rozpaczy. Jednak im więcej informacji zdobywamy, tym obraz staje się bardziej zamglony! Swoisty paradoks, prawda?

Sager prowadzi nas w głąb sekretów Casey Fletcher, a to, co tam znajdziemy – wprawia w osłupienie. Mnie to zaskoczyło i zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Od momentu zaginięcia Katherine narracja przyspiesza. Dynamiczne tempo podkręca atmosferę niepewności, a nawet strachu. Przy czym nie chodzi tu o odczuwanie czegoś w rodzaju trwogi, ale o uświadomienie sobie, z czym zmagają się bohaterowie, przede wszystkim, co kryje w sobie Casey! Gdy elementy tej układanki zaczynają wchodzić na swoje miejsce już nie dziwi nas jej zachowanie, nałóg, relacje. Powoli, krok po kroku, rozumiemy już wszystkie decyzje.

"Dom po drugiej stronie jeziora" to dla mnie lektura udana. W wielu aspektach zaskakująca, sprawiła satysfakcję. Mam nadzieję, że Riley Sager powróci do tego, za co polubiłam jego prozę najbardziej, bez większych eksperymentów, które potrafią nieco wybić ze strefy komfortu. A może właśnie to jest nam potrzebne? Dopuszczanie do siebie tego, co często odrzucamy?

Sięgając po "Dom po drugiej stronie jeziora" Rileya Sagera nie spodziewałam się jakiejś wyjątkowej historii. 🤷‍♀️ Sądziłam, że będzie to jeden z wielu thrillerów, o którym dość prędko zapomnę. Jakże się myliłam❗️

Casey, główna bohaterka książki, traci męża, który ginie w tragicznym wypadku. 😢 Od tej pory jej dni wyglądają tak samo - siedzi na werandzie, popija alkohol 🍷 i obserwuje znajdujący się po drugiej stronie jeziora dom Toma i Katherine, jej sąsiadów. 🏡 Gdy pewnego razu kobieta znika, Casey jest pewna, że doszło do najgorszego. 😲 Postanawia wszcząć prywatne śledztwo, ale to, czego się dowiaduje, zupełnie przekracza jej wyobrażenia. 🫣

Historia opisana przez autora bardzo mnie wciągnęła i okazała się kompletnie inną, niż z początku sądziłam, że będzie. 👍Tajemnica i mrok, w które obfituje lektura sprawiły, że czytałam ją z zapartym tchem. 😮 Ciągłe niedomówienia i sekrety trzymają w napięciu, nie pozwalając odłożyć książki ani na chwilę. 🤯 No i to zakończenie, którego za żadne skarby nie dało się przewidzieć - rewelacja❗️

Autor świetnie opisał tu również uczucia głównej bohaterki. 👍 Jej trauma po stracie męża oraz mała obsesja zwiazana z domem sąsiadów, która z czasem przerodziła się w niezdrowy obłęd, jest przedstawiona w bezbłędny sposób. 🤩

"Dom po drugiej stronie jeziora" okazał się dla mnie bardzo dobrą i godną polecenia książką. 👍 Myślę, że fani thrillerów, w których dominuje mroczny klimat, tajemnica i niepokój nie będą zawiedzeni. 🙂 Jeśli jesteście ciekawi tej książki, to gorąco ją Wam polecam. 📚 Z tyłu głowy miejcie jednak to, że ciekawość to niekiedy pierwszy stopień do piekła... 😉

Za każdy razem książki Sagera wywołują wiele emocji wśród czytelników. Podobno można je kocham, albo nienawidzić. Stwierdziłam, że w końcu sama chciałabym stanąć, po którejś stronie, dlatego bez chwili zastanowienia sięgnęłam po jego najnowszy thriller.

Aktorka Casey Fletcher, obecnie „ciesząca się” nadszarpniętą sławą, niedawno została wdową. Straciła męża, który był całym jej światem. Swoje smutki topi w alkoholu i nie potrafi przestać. Jej matka niemalże zmusza ją, aby odcięła się od rzeczywistości, doszła do siebie w domu nad jeziorem, domu, który od pokoleń należy do rodziny aktorki. Jej codziennością stają się używki, napoje wysokoprocentowe i podglądanie sąsiadów, co doprowadza do sytuacji, w której Casey zaczyna własne śledztwo, ponieważ uważa, że jej nowa znajoma zniknęła w dziwnych okolicznościach.

Już na samym początku zostałam oczarowana miejscem, w którym rozgrywa się akcja. Jezioro, stary drewniany dom, cisza, spokój i tylko kilku sąsiadów, którzy nie są nachalni, albo w ogóle ich nie ma. Ile bym dała, żeby wyjechać do takiej głuszy, zaszyć się na werandzie z książką w ręku, patrzeć na spokojną taflę wody i odpoczywać. Casey też miała taki plan…. nic jednak z tego nie wyszło. Kiedy okazuje się, że Katherine zniknęła akcja przyspiesza. Podejrzenia rzucane są z wielką intensywnością na męża zaginionej. Prawdą jest, że wiele na to wskazuje, a aktorka nawet nie zdaje sobie sprawy jak to wszystko się jeszcze pogmatwa.

Podążając za biegiem zdarzeń, sama obstawiałam jak to może się zakończyć, ale przecież nie znałam Sagera, a jak się okazało to mistrz plot twistów. Wodził mnie za nos wielokrotnie. Przyszedł moment, kiedy powiedziałam sobie: „to już musi być to, nie ma innej opcji”. I wtedy autor wprowadza wątek, którego absolutnie nikt się nie spodziewa, ABSOLUTNIE NIKT! Pomyślałam sobie: „nieźle koleś popłynął”. Wsiąkałam w ten nowo odkryty motyw z dużą rezerwą. Początkowo w ogóle mnie nie przekonywał, ale z każdą stroną, byłam coraz bardziej zahipnotyzowana i ostatecznie czułam jakbym sama była w tej historii, stojąc tuż obok, na brzegu jeziora w stanie Vermont….

Dodatkowo mieszanie dwóch perspektyw, tego co działo się teraz i tego co było wcześniej dodawało tej historii pazura i wprowadzało większy niepokój

Choć to dziwna historia, która faktycznie może znaleźć wielu przeciwników, ale również zwolenników, to ja bawiłam się świetnie! Inaczej, w pewnym momencie z nutką zwątpienia, ale mimo wszystko wybornie 🙂

Czas na nadrobienie poprzednich tytułów!

Sager trzyma się dobrze, ale mogłoby być lepiej. ;)

Owdowiała aktorka alkoholiczka za sprawą matki wyjeżdża do rodzinnego domu nad jeziorem Greene. Pewnego wieczoru ratuje przed utonięciem nową sąsiadkę, supermodelkę Katherinę. Ten moment na zawsze zmienia życia dwóch kobiet…

Co skrywa małżeństwo Toma i Katherine? Co wydarzyło się w noc zaginięcia modelki? Co łączy jezioro, wino, aplikację i lornetkę?

Nowa książka Rileya wciągnęła mnie od pierwszych stron i trzymała dość mocno gdzieś do połowy, później niestety pojawia się wątek, który nieco zaburza ocenę.

Nie jest to tak dobre, jak docenione przeze mnie “Wróć przed zmrokiem”, niemniej jest znacznie lepsze niż wlokąca się akcja “Zamknij wszystkie drzwi”, czy przeciętne “Tylko przetrwaj noc”, zdecydowanie jest to lepsza pozycja na deszczowy wieczór.

Typowym chwytem Sagera jest manipulacja czytelnikiem, kiedy już byłam pewna rozwiązania zagadki, nastąpił zwrot akcji, który totalnie wszystko przyćmił, niestety w moich oczach zdecydowanie niekorzystny dla całości. Ci z Was, którzy mają już tę pozycję za sobą, z całą pewnością domyślą się, o czym mówię.

Wyraźną zaletą książki są charakterystyczni bohaterowie, począwszy od głównej po te epizodyczne. Bardzo szybko wczuwamy się w tamtejszy sąsiedzki klimat i wyobrażamy poszczególne lokacje. Niestety nie poczułam z żadną z postaci szczególnej więzi, toteż nie kibicowałam nikomu, byłam zwyczajnym obserwatorem postępującej akcji i spokojnie czekałam na jej zakończenie, które okazało się przeciętne, a może nawet zmarnowane.

Sądzę, że niepotrzebnie autor podzielił akcję na “wcześniej” i “teraz”, mogliśmy spokojnie przejść przez akcję i nic byśmy na tym nie stracili, to skakanie w czasie tylko drażni czytelnika.

Nie jestem rozczarowana, zdecydowanie ta pozycja jest lepsza niż “Tylko przetrwaj noc”, ale nadal pozostaje tylko dobrą książką na jeden deszczowy wieczór. Pewnie jutro o niej zapomnę i już nigdy drugi raz nie przeczytam. Wielka szkoda, gdyż czuję, iż Sager naprawdę mógłby pisać świetne pozycje, gdyby przyjął nieco inny schemat wrzucania pewnych pomysłów do akcji, może bardziej logiczny.