Doll story

Musiałam przemyśleć tę książkę. Naprawdę. To nie jest tak, że skończyłam ją i miałam: „no tak, podobała mi się / nie podobała”. No nie.

———————————————————

„Doll story” nie jest typową książką. Głównym bohaterem jest Wolfgang, nastolatek, syn dość bogatych ludzi… oraz jego Maskotka. Dlaczego napisałam to z dużej litery? Otóż dlatego, że Maskotka to projekt, który zakłada, zatrudnienie nastolatka w formie „przyjaciela” dla swojego dziecka. Między innymi.

Wolfgang mieszka w domu, gdzie chroniony pod kloszem od złego świata, nie może wychodzić ani spotykać się ze znajomymi (których notabene nie ma). Uczy się z domu, a jego głównym nauczycielem jest matka oraz kilku przychodzących do niego dorosłych i tak żyje od lat.

Gdy tylko dowiaduje się o tym, że powstał projekt Maskotka od razu błaga swoją matkę o wcześniejszy prezent na urodziny. Pragnie mieć swojego prywatnego przyjaciela, który z nim zamieszka i będzie dla niego jak brat.

Tak pojawia się w ich domu obcy chłopak, pragnący zostać kimś wielkim i znanym. Marzącym o rodzinie takiej jak Wolfa i… dzieje się coś, czego zdecydowanie nie zakładałam wcześniej.

Klimat tej książki jest duszny i nie tylko przez to, co dzieje się w zamkniętym domu, ale również przez to, że sama książka liczy 520 stron. Akcja rozgrywa się powoli.

Czujemy się trochę jak dziecko, które jest zamknięte i nie zmienia się dla niego za wiele, pomimo upływającego czasu.

Z jednej strony matka - generał, jak w myślach nazywa ją sam Wolf, oraz ojciec nieudacznik.

Cukierkowe życie na poziomie, które ma mnóstwo ciemnych stron. Plam, rozchodzących się jak grzyb po ścianie.

Dlaczego Wolf musi być zamknięty w domu?

Dlaczego nazywa matkę generałem i czy naprawdę taka właśnie jest?

Dlaczego ojciec jest nieudacznikiem?

Czy Maskotka posunie się do czegoś więcej, żeby osiągnąć cel?

Co zrobi Wolf?

Muszę przyznać, że książka mnie zmęczyła tym wszystkim. Była świetna, nietypowa, czytałam ją z wielką ciekawością, ale tak bardzo mnie stłamsiła. Sytuacja w jakiej był Wolf, obszerny tekst i powolna akcja.

Niesamowicie wartościowa książka - bo mam wrażenie, że w całości zamknięte było głębsze przesłanie (i widzę jakie). Wiem, że warto po nią sięgnąć i to, że była tak długa i męcząca również miało swój cel.

Wzbudza nas do refleksji.

Czy czuliście się kiedyś kompletnie samotni i wyobcowani?

Współpraca reklamowa

Wolfgang, nastolatek który wiele lat temu wyrwał się śmierci. Tosia, jego matka, która wciąż obawia się o jego życie. Włodek, jego ojciec, pianista którego marzenia pogrzebano. Ta trójka tworzy z pozoru normalną rodzinę. Ale.... Wolf jest tak samotny, że marzy o przyjacielu, bracie. Namawia rodziców na skorzystanie z projektu Maskotki. Towrzysze na umowę często z nizin społecznych mają umilać czas bogatym dzieciakom. Czy taki biznes jest mornalny? Marzenie Wolfganga się spełnia. Jak zmieni się życie rodziny Rejchartów, gdy Maskotka przestąpi próg ich domu? Czy będą tego żałować?

Coż to była za lektura! Od pierwszych stron intryguje czytelnika, rozbudza jego ciekawość kto będzie Maskotką Wolfganga? Książka jednocześnie ciekawi i przytłacza. Panuje tu duszna atmosfera. Czytelnik nie wie kiedy wydarzy się coś nieoczekiwanego i niezmiennie trwa w poczuciu zagrożenia. Akcja książki toczy się niemal w jednym miejscu, co pogłębia poczucie klaustrofobii. Bohaterowie, choć dobrze wykreowani są pełni wad i nie można ich lubić! Matka-genreł, ojciec - nieudacznik i zmanipulowany nastolatek tkwiący pośrodku.

To opowieść o złotej klatce, o toksycznych relacjach, o tym jak można zniszczyć człowieka nadmierną opieką, o braku zaufania. Ta historia o przemocy psichicznej, bywa brutalna, ale też pokazuje szklany klosz, pozory. Autor doskonale obrazuje psychikę bohaterów, tok myślenia i ich paskudne zachowania. Robi to w niesamowite realistyczny sposób, a przy tym pisze piękna polszczyzną. Często nie wiemy co jest prawdą, jaka jest motywacja postaci, jesteśmy zaplątani w ich negatywne emocje. Urbaniak ukazuje brudną, szarą rzeczywistość niektórych rodzin, stawia pytania o moralność, obnaża hipokryzję i stwarzanie pozorów.

To moja pierwsza książka autora. Nie spodziewałam się tego, co dostanę! Uważam, że książka jest fenomenalna w pomyśle i wykonaniu (mimo pewnych zgrzytów)! Na pewno nie jest lekturą łatwą. Czytając czułam się zdołowana, miałam wrażenie że książka wymierza we mnie ciosy, niszczy mnie. Ta historia ma moc, odciska piętno i nie pozwala o sobie zapomnieć. Jest cierpka do cna, chociaż posmarowana lukrem. Jestem pod wielkim wrażeniem i bardzo Wam polecam!