Córka mordercy

Przychodzi taki moment, kiedy rodzice zaginionych dzieci przestają wierzyć, że ich syn lub córka żyją, zaś miejsce nadziei zajmuje tylko pragnienie, by móc ich pochować. Przynajmniej nie skazywałoby to rodziców na nieustanne cierpienie, dawało poczucie czegoś namacalnego, umożliwiło pożegnanie się i odwiedziny, chociażby grobu. To samo tak naprawdę dotyczy bliskich i przyjaciół, którzy bardzo wręcz zrywają kontakty z dotkniętą tragedią rodziną, nie wiedząc tak naprawdę jak się zachować, oscylując pomiędzy współczuciem, podtrzymywaniem nadziei a pozbawianiem złudzeń.

W nieco innej sytuacji jest Kathryn Starling, której przyjaciółka zaginęła w wieku pięciu lat. Okazało się bowiem, że winnym zniknięcia Elsie Button jest … ojciec Kathryn. Ten fakt niszczy ich rodzinę, zmusza Kathryn do nieustannych przeprowadzek, zmiany nazwiska, popycha ją też w szpony nałogu. O ile jej brat, który w chwili zaginięcia Elsie miał trzynaście lat, doskonale sobie radzi, pracuje, założył rodzinę, to dużo młodsza od niego siostra mimo upływu czasu wciąż nie potrafi się pozbierać. Teraz, kiedy już uporała się prawie z nałogiem, obsesyjnie pragnie odnaleźć ciało przyjaciółki z dzieciństwa. Jest to możliwe tylko wówczas, kiedy skazany za jej porwanie Patrick Bowen zacznie mówić. Jednak na to, nawet po dwudziestu pięciu latach od tragedii, wcale się nie zanosi. Nawet odwiedzająca go regularnie Kathryn nie jest w stanie skłonić go do wskazania miejsca pochowania ciała, co dodatkowo ją frustruje.

Nikt się jednak nie spodziewał, że w obliczu tak patowej sytuacji wydarzy się coś, co każe spojrzeć na Bowena z zupełnie innej perspektywy. Otóż dokładnie w dwudziestą piątą rocznicę zniknięcia Elsie, znika kolejna dziewczynka, również pięcioletnia, Abigail Warner. Poza tym, że jest podobna do Elsie, sprawy te łączy coś jeszcze. Otóż rodzina Abigail mieszka w domu, który zajmował niegdyś Patrick …

Co ty przypadek? Czy to oznacza, że Patrick jest niewinny i spędził tyle lat w więzieniu niesłusznie skazany? Dlaczego zatem milczy? A może w rzeczywistości to Bowen porwał Elsie, a teraz doczekał się naśladowcy? Te wszystkie pytania pojawiają się w naszej głowie w trakcie lektury niezwykle wciągającej powieści pt. „Córka mordercy”, autorstwa Jenny Blackhurst. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros książka, to niezapomniana lektura, która przesuwa granicę odpowiedzialności, lojalności i strachu. To powieść nie tylko dla miłośników detektywistycznych zagadek, ale dla wszystkich ceniących sobie dobrze skonstruowane historie pełne głęboko skrywanych sekretów.

Te tajemnice postanawia zgłębić Kathryn szczególnie, że wszystko wskazuje na to, że jej matka usiłowała popełnić samobójstwo, ale wcześniej nagrała dla niej zagadkową wiadomość. Można z niej wywnioskować, że ojciec jest niewinny, a zarówno Patrick jak i ona doskonale wiedzą, kto to zrobił, I jak bardzo powrót na wyspę jest dla Kathryn niebezpieczny. Kobieta sama jest zresztą świadoma, że decydując się na przyjazd do Anglesey, miejsca jej urodzenia i źródła cierpienia, jest obarczony ryzykiem, chociażby z uwagi na niechęć mieszkańców do córki mordercy. Czy jednak tylko o to chodzi?

Wartkiej akcji towarzyszą tu doskonale zarysowani bohaterowie o wyraźnym rysie psychologicznym, a każdy tu odgrywa doskonale przygotowaną rolę. Wszystko w książce jest po coś, wszystko stanowi wskazówkę, pytanie tylko, która z nich zaprowadzi nas na właściwy trop. A może żadna? Blackhurst potrafi bowiem zaskoczyć nawet najbardziej wytrwanych tropicieli prawdy i przyciągnąć jak magnes do swojej powieści.

Znam twórczość tej autorki dość dobrze, gdyż miałam już okazję przeczytać kilka jej książek. Teraz sięgnęłam po tę pozycję i muszę przyznać, że pomysł na fabułę okazał się strzałem w dziesiątkę. Dawno nie miałam możliwości czytania kryminału, który zostałby pokazany z takiej strony. Fabuła jest dość zagmatwana, ale to dobrze, bo przecież to powieść pełna kryminalnych zagadek. Akcja na początku jest dość statyczna, ale z czasem nabiera dynamiki, co pozytywnie wpływa na odbiór całej historii. Polecam tę pozycję, jest naprawdę świetna.

Uwielbiam czytać kryminały i zawsze chętnie po nie sięgam. Kilka dni temu miałam możliwość przeczytać właśnie tę pozycję i muszę przyznać, że zrobiła ona na mnie ogromne wrażenie. Fabuła wciągnęła mnie niemal od pierwszej strony, tak bardzo, że nie mogłam oderwać się od lektury nawet na moment. Jest to książka napisana dość emocjonalnie, takim trochę "babskim" językiem, za czym raczej nie przepadam, ale tym razem totalnie mi to nie przeszkadzało. Jeśli więc szukacie dobrze napisanego thrillera, to koniecznie dajcie szansę autorce.

Tytułowa córka mordercy to kobieta, która – w przeciwieństwie do brata – nie poradziła sobie z wydarzeniami z dzieciństwa. Morderstwo, którego dokonał jej ojciec, wielokrotne przeprowadzki, poczucie ciążącego nad nią piętna – to wszystko zdeterminowało jej życie. Wybory, relacje międzyludzkie i życie zawodowe są naznaczone winą jej ojca.

Tak właśnie Jenny Blackhurst skonstruowała bohaterkę – poznajemy ją tylko i wyłącznie jako córkę mordercy. Ponadto Autorka całą fabułę oparła na Kathryn i jej przeżyciach – jednak na tapet bierze w zasadzie tylko aktualne wydarzenia, a nie te sprzed 25 lat. Jenny Blackhurst nie wprowadza także żadnych wątków pobocznych. Chociaż mamy tu trzy różne perspektywy, to każda z nich oscyluje tylko wokół sprawy zaginięcia i jej związku ze sprawą Elsie.

Sama akcja tego thrillera jest dość dynamiczna – Autorka przedstawia wydarzenia z perspektywy trzech bohaterek oraz unika zbędnych opisów. Powieść jest napisana w prostym i przystępnym stylu. Z jednej strony to ułatwia śledzenie tekstu i trudno się od niego oderwać. Z drugiej jednak – brakowało mi tu napięcia, emocji i zbudowania odpowiedniego klimatu.

Ogromny plus to umiejscowienie akcji na walijskiej wyspie, w zamkniętej społeczności. Mieszkańcy Anglesey znają się od lat, mają swoje sekrety i wiedzą więcej, niż mogłoby się wydawać.

"Córka mordercy" ma jeden minus – to zakończenie. Przewidziałam je bardzo szybko, ale też szybko o tym zapomniałam. Dlaczego? Ponieważ Jenny Blackhurst wokół głównego wątku stworzyła wiele wydarzeń, pojawiały się niespodziewane zwroty akcji, więc jako całość tę książkę czytało się naprawdę dobrze.

Wydaje się, że wszyscy dobrze wiedzą, co wydarzyło się 25 lat wcześniej. Tylko czy na pewno? Być może porwanie małej dziewczynki wiąże się z tragedią, której echo wciąż wybrzmiewa na wyspie. Być może ktoś chce, żeby prawda wyszła na jaw…

Już jakiś czas temu Jenny Blackhurst dołączyła do grona autorek, po których książki sięgam w ciemno. Do tej pory poznałam wszystkie powieści brytyjskiej pisarki i zwyczajnie nie mogłam przejść obojętnie obok nowego tytułu. „Córka mordercy” to kolejny przykład tego, że Blackhurst warto zaufać, bo jej książki stanowią wspaniałe połączenie elementów charakterystycznych dla wartościowych kobiecych thrillerów i historii obyczajowych z wyższej półki.

Tym, co szczególnie przypadło mi do gustu w przypadku „Córki mordercy” jest wybór miejsca rozgrywanych wydarzeń. Akcja powieści toczy się bowiem na małej walijskiej wyspie, której mieszkańcy znają się od lat. Takie małe społeczności najczęściej mają zaskakująco dużo do ukrycia, a serdeczność i szczerość są tutaj tylko na pokaz. Podczas lektury cały czas uważnie śledziłam rozwój wydarzeń, zakładając, że spokój na kartkach książki jest tylko pozorny, a całość rozegra się pod hasłem „ciszy przed burzą”.

Blackhurst przyzwyczaiła mnie już do tego, że czasami należy poczekać nieco dłużej na książkowe niespodzianki, a napięcie pojawia się dopiero wraz z kolejnymi rozdziałami. Czekałam zatem cierpliwie, ufając autorce i wierząc w jej wyobraźnię i umiejętności. Nie mogłam doczekać się rozwiązania zagadki, utwierdzając się w przekonaniu, że oprócz znakomitego finału czeka mnie więcej niespodzianek, które wprawią mnie w zdumienie i oszołomienie. I rzeczywiście, kiedy już wszystkie elementy trafiły na swoje miejsce, w mojej głowie i sercu pojawiły się czytelnicza satysfakcja i duże zadowolenie.

Brytyjska autorka dobrze wie, jak duże znaczenie ma kreacja bohaterów, dlatego też przykłada do tego dużą uwagę i wkłada w to sporo wysiłku. Książkowe postacie wydają się dzięki temu pełnowymiarowe, ludzkie, autentyczne i obdarzone zestawem niezwykle realistycznych cech. Nic w życiu nie jest wyłącznie czarne ani białe i podobnie jest z bohaterami książki. Nie można jednoznacznie ich oceniać, wywołują oni bowiem wiele różnorodnych emocji. Ich decyzje skłaniają do refleksji i w pewien sposób zmuszają do osobistego rozrachunku z tym, co było.

Na kartkach książki wspaniale łączą się bieżące wydarzenia i wątki z przeszłości. Czytelnikowi ciężko jest wyobrazić sobie co tak naprawdę miało miejsce wiele lat wcześniej, tymczasem pytania mnożą się także wśród aktualnie toczącej się akcji. Dzięki temu nastrój wyczekiwania i zainteresowanie czytających wciąż się pogłębia, a silne napięcia i uczucie niepewnością chętnie o sobie przypominają, raz po raz. Wartość historii pogłębia obyczajowe tło, zwłaszcza, że najczęściej to te silne emocje i wzruszenia pchają ludzi w kierunku zbrodni.

„Córka mordercy” napisana została lekkim słowem, w przyjaznym czytelnikowi stylu. Całość świetnie i szybko się czyta, a lektura sprawia wiele przyjemności. Każdy szczegół został przemyślany, a każdy element zdaje się wspaniale pasować do reszty. Tło wydarzeń, sylwetki bohaterów, zwroty akcji, świetne zakończenie- takie połączenie nie pozwala się nudzić i rozczarować.

⭐RECENZJA⭐

Pisarka @jennyblackhurstauthor nie zwalnia choćby na chwilę! Co jakiś czas @wydawnictwoalbatros wydaje jej książki, na które bardzo, ale to bardzo czekam! 😃 Tym razem też tak było! Gdy zobaczyłam newsletter wydawnictwa, od razu zaświeciły mi się oczy i wiedziałam, że chcę tę książkę mieć. Ba! Chcę ją jak najszybciej przeczytać i wiecie co? Tak też się stało! 😁 Dlatego właśnie w tym miejscu, o tej godzinie, dzielę się z Wami, moi Mili, recenzją ów powieści, która bardzo mi się podobała! Zacznę od języka oraz stylu autorki, które lubię i bardzo sobie cenię. Zważywszy na to, że jest to thriller psychologiczny i może wydawać się, że lektura będzie ciężka w odbiorze, to powiem Wam, że nic bardziej mylnego! Język jest przejrzysty, stonowany i lekki, a styl przyjemny. Co za tym idzie? Książkę czyta się błyskawicznie, strona ucieka za stroną, co ubóstwiam w powieściach, które czytam! 😃 Od samego początku zostajemy wciągnięci przez pisarkę @jennyblackhurstauthor w ciekawy oraz intrygujący wir wydarzeń. Pomalutku poznajemy różne postacie, w skrócie ich historię oraz to, z jakimi demonami się mierzą. Ich życie nie jest usłane różami, ale czyż właśnie tak nie wygląda nasze istnienie? Fabuła nie leci na łeb, na szyję, wszystko toczy się powoli, swoim tempem, żeby na końcu zaskoczyć i spowodować szok i niedowierzanie 😱🤯 Oczy wychodziły mi z orbit, gdy zbliżałam się do końca, bo nie mogłam pojąć tego, jak autorka poprowadziła tę historię i jak ona się zakończyła 😜 Rozkminiałam kto, gdzie, jak, ale i tak na samiutkim końcu zostałam "postawiona" do pionu. Nie spodziewałam się takiego zakończenia! Ale właśnie dzięki niemu ta lektura jest jeszcze lepsza w odbiorze! Główną bohaterkę polubiłam, chociaż troszkę wydawało mi się, że użala się nad sobą i tym, co wydarzyło się dwadzieścia pięć lat wcześniej. Czasem irytowało mnie jej podejście do wielu spraw, ale tak naprawdę nie mnie ją oceniać, czy kogokolwiek, bo nie wiadomo, jak my byśmy zachowali się w danej sytuacji. Dlatego postanowiłam patrzeć na nią neutralnie i kibicować jej w odkryciu prawdy oraz stanięciu przez to w końcu na nogi. Reszta postaci wkładała mnóstwo rzeczy do ów książki, bez nich nie byłoby takiej historii, stąd wysuwa się wniosek, że każdy bohater był ważny, potrzebny i coś wnosi do tej lektury. Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak czekać na kolejną powieść spod pióra pisarki, a Wam w tym miejscu polecić tę książkę, jak i każdą wcześniejszą! 😃 Polecam! Uważam, że "Córka mordercy" to najlepsza lektura z tych wszystkich, które miałam przyjemność czytać spod pióra autorki! 😁

🤯

Współpraca z @wydawnictwoalbatros 💚

Dziękuję za egzemplarz powieści do recenzji 💚

🤯

"Córka Mordercy" Jenny Blackhurst

Wszyscy wiemy, że dzieci nie powinny ponosić konsekwencji czynów swoich rodziców. Niestety życie nie raz pokazało, że jest to tylko bardzo słuszna teoria, niemająca odzwierciedlenia w praktyce. Nie da się zaprzeczyć, że jeśli rodzic dopuścił się jakiegoś karygodnego czynu, to choć przykro to przyznać, jego dzieci już zawsze będą postrzegane przez pryzmat tych wydarzeń. Będą dorastać i żyć z odciśniętym piętnem córki/syna tego, który zrobił coś naprawdę złego. I choć mówi się, że mijający czas leczy rany, to wbrew pozorom ludzie tak łatwo nie zapominają. Zwłaszcza jeśli wszystko, co się wówczas stało, miało miejsce w małej, zamkniętej społeczności. Dziś chcę, abyście poznali Kathryn, bohaterkę najnowszej książki Jenny Blackhurst „Córka mordercy”, która bardzo dotkliwie odczuwa wpływ zbrodni dokonanej przez swojego ojca, na jej własne życie.

Choć w dniu, kiedy Patrick Bowen stał się okrutnym mordercą dziewczynek, córka miała tylko pięć lat, a teraz kiedy my czytelnicy przystępujemy do lektury powieści, ma ich trzydzieści, to jednak nadal nie może zaznać spokoju i ułożyć sobie życia. Sytuacji nie ułatwia świadomość, że ofiarą ojca naszej bohaterki była jej przyjaciółka z dzieciństwa. Czarę goryczy przelewa fakt, że Patrick nadal nie wyjawił, gdzie ukrył ciało małej Elsie. Już z pierwszych stron książki dowiadujemy się, że przez te wszystkie lata kobieta odwiedza ojca, tylko po to, aby zadać mu to jedno najważniejsze dla niej pytanie „Gdzie ona jest”? Trauma mająca swoje źródło w przeszłości nasila się każdego roku w dniu rocznicy tej bestialskiej zbrodni, do czego niezmiennie przyczyniają się dziennikarze. Kathryn wie, że wkrótce nadejdzie dzień, który odmierzy dwadzieścia pięć lat. Nie wie jednak jeszcze, że tego dnia dręczący ją paparazzi będą niczym, w obliczu tego, co się wydarzy.

I tak oto przenosimy się do rodzinnego miasteczka Katheryn, gdzie zaginęła Abigail. Cała społeczność wspólnie z policją robi wszystko, aby w jak najkrótszym czasie odnaleźć dziewczynkę, mając nadzieję, że po prostu się zgubiła. Jednak kolejne godziny mijają, a skrupulatne i szeroko zakrojone poszukiwania nie przynoszą rezultatów. Czyżby kolejne dziecko zostało porwane? Przecież zbrodnia została ukarana, a sprawca siedzi w więzieniu. Przerażające, a zarazem rodzące wiele pytań bez odpowiedzi jest to, że to, co teraz dzieje się w miasteczku ma wiele wspólnego z okolicznościami zaginięcia Elsie. Śmiało, można powiedzieć, że osoby zaangażowane w poszukiwania Abi doświadczają deja vu, o czym przekonacie się sami, sięgając po książkę.

Wstrząśnięta Kathryn, postanawia po wielu latach wrócić na walijską wyspę i pomóc w zorganizowanej akcji poszukiwawczej zaginionego dziecka. Chce również zrobić coś dla siebie i odkryć prawdę o tym, co zniszczyło jej rodzinę i odebrało ukochanego wówczas tatę. Od jakiegoś bowiem czasu także to, co dzieje się z członkami jej najbliższej rodziny rodzi wiele pytań bez odpowiedzi i niedopowiedzeń. Wspólnie z nią wyruszamy w drogę, ku konfrontacji z tym, co najbardziej trudne i bolesne. Jednocześnie stajemy się swego rodzaju częścią grupy poszukującej Abigail. Kat jest przekonana, że nikt jej nie rozpozna, ale pewność tę traci bardzo szybko, bo zaledwie pierwszej nocy, kiedy ktoś bardzo wyraźnie daje jej do zrozumienia, że nie podoba mu się jej powrót na wyspę. Czy kobieta w takiej sytuacji może czuć się bezpiecznie? O tym musicie przekonać się już sami.

Bardzo lubię książki Jenny Blackhurst i zawsze z niecierpliwością czekam na każdą z nich. Autorka doskonale potrafi skupić uwagę czytelnika i mocno zaangażować go w bieg rozgrywających się na kartach jej książek wydarzeń. Tak też było i tym razem. Mogliśmy poczuć się jak śledczy prowadzący dochodzenie w sprawie zaginięcia dziecka. Odczuwamy napięcie i silną presję czasu, który niestety nie jest naszym sprzymierzeńcem w dążeniu do tego, aby dziewczynka wróciła do rodziców cała i zdrowa. Oczywiście zostaje nam przedstawiony szereg spekulacji i odnośnie do tego, co mogło się wydarzyć i kto może być sprawcą uprowadzenia. Poszlak jest wiele, a i jestem pewna, że każdy, kto będzie czytał książkę, gdzieś w głowie przeprowadzi własne dochodzenie. Sprawdźcie koniecznie, czy uda wam się prawidłowo połączyć wszystkie elementy prowadzonej przez policję sprawy, jeszcze zanim zrobi to Pani Jenny.

Z drugiej strony kibicujemy Kathryn w jej staraniach dotarcia do prawdy, mając nadzieję, że ta ją wyzwoli. Jednak możecie mi wierzyć, że to, czego się dowiadujemy, ani przez chwilę nie przyjdzie wam na myśl. Tego nikt nie mógł się spodziewać, a już na pewno nie sama Kathryn. Zaskoczenie było ogromne i to wielki plus dla książki. Oczywiście jest ich o wiele więcej. Jest to bardzo wciągający thriller psychologiczny, który ukazuje nie tylko oblicze okrutnej zbrodni, ale także dramat rodziny jej sprawcy, który zdominował ich życie. W takiej sytuacji zostaje ono podzielone na dwie części na tę sprzed i po dokonanej zbrodni i niestety już nigdy nie stanie się na nowo spójną całością.

Myślę, że już wiecie, iż warto spędzić czas z tą książką, do czego gorąco was zachęcam. Nie doświadczycie tu wartkiej akcji, ale na pewno zostanie wam ona zrekompensowana ciekawym pomysłem na fabułę, który został wykorzystany idealnie od początku do końca. Autorka wzbogaciła całość o ciekawą kreację bohaterów, z których wytypować mogliśmy kilku sprawców porwania Abi. Nie zabrakło również elementów zaskoczenia poprzedzonych świetną grą Jenny Blackhurst, w której wielokrotnie wodzi swoich czytelników za nos. To wszystko, w połączeniu z bardzo przystępnym stylem pisania autorki sprawia, że książkę czyta się niezwykle płynnie i szybko. Nie mogłam się od niej oderwać i nawet nie wiem, kiedy dotarłam do końca. Warto wspomnieć, że na komfort i przyjemność czytania wpływają również krótkie rozdziały oraz przejrzystość tekstu na stronie. O tej książce mogłabym napisać jeszcze wiele pochlebnych słów, jednak nie chcę tego robić, abyście sami mogli odkrywać wiele kryjących się tu sekretów i tajemnic.

Mam nadzieję, że to, co wam zdradziłam wystarczy do tego, abyście dali się skusić na kilka godzin spędzonych z zajmującą książką o zbrodni, dramacie rodzinnym, winie i karze, a także o poświęceniu, która sprawi, że zapomnicie o otaczającej was rzeczywistości. Mało tego, moment odłożenia książki na półkę nie będzie równoznaczny z tym że przestaniecie o niej myśleć. Wręcz przeciwnie jeszcze długo ta historia będzie siedziała w waszej głowie i wywoła wiele pytań, odnośnie do tego, co kierowało Patrickiem, że zrobił to, co zrobił? Jak również, co czułabym i co zrobił/abym stając w obliczu prawdy, którą poznała główna bohaterka.

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Albatros, za co bardzo dziękuję.

Trudno jest żyć z przekonaniem, że jest się córką mordercy. Człowieka, który zamordował. Tego się nie wybacza. Tego nie można w żaden sposób usprawiedliwić. I trudno się z tym pogodzić. Tego nie sposób zaakceptować. Możemy tylko sobie próbować wyobrazić, z jakim piętnem żyła Kathryn. Co przeżywała i dlaczego borykała się z wieloma problemami, dlaczego tak bardzo chciała poznać prawdę … Prawdę, która raczej nie dała jej spokoju i nie ukoiła tkwiącego w niej bólu ...

W wieku pięciu lat Kathryn doznała strasznej traumy. Jej ojciec zamordował jej przyjaciółkę, Elsie. Z dnia na dzień rodzina się rozpadła, nie potrafiła unieść tego balastu. Dziewczyna, pomimo że od wydarzenia minęło dwadzieścia pięć lat, systematycznie odwiedza ojca w więzieniu i stara się dowiedzieć, gdzie ukrył ciało jej przyjaciółki. Jednak bezskutecznie, ON milczy. Co roku, w rocznicę śmierci Elsie, dziennikarze stają przed drzwiami dziewczyny i starają się przypominać nieustannie o tamtym zdarzeniu. W tym roku, w ten kolejny smutny dzień, znika kolejna dziewczynka, Abigail. Była bardzo podobna do Elsie, również miała pięć lat, i na dodatek mieszkała w byłym domu Kathryn. Jak to możliwe? Przecież sprawca morderstwa przebywa od wielu lat za kratami? A może ma naśladowcę? Chyba, że nie jest sprawcą tego brutalnego czynu … Kathryn udaje się w rodzinne strony, aby dowiedzieć się więcej. Wiele kwestii nie daje jej spokoju, musi je za wszelką cenę wyjaśnić. Ale nie jest tam mile widziana, jest przecież córką mordercy …

Czy ta historia mnie zaskoczyła? Czy mile spędziłam przy niej czas? Oczywiście. Niesamowita, pełna grozy i tajemniczości atmosfera, klimat zwiastujący, że za chwilę coś się wydarzy, coś, co przyprawi o silniejsze bicie serca. W tej powieści dzieje się mnóstwo, emocje grają z nami, oszukują nas, zwodzą i doprowadzają do kulminacji. Do eksplozji wrażeń. Autorka, w bardzo prosty i ciekawy sposób, bez zbędnych upiększeń i ozdobników, stworzyła intrygującą fabułę. Nie zniechęca nas opisami uroków przyrody, wręcz przeciwnie, rzeczowo i konkretnie pokazuje nam ślady prowadzące do rozwiązania zagadki. Ale przy okazji, sprawiając nam ogromną frajdę, te tropy cały czas zaciera. Dość ciekawie wykreowała postacie bohaterów, szczególnie osobę głównej bohaterki. Jej wewnętrzne rozterki i zmagania, próba poznania prawdy za wszelką cenę, stanowi osobliwe tło całej fabuły. W mojej ocenie żaden z bohaterów nie jest jednoznacznie zły lub dobry, każdy ma coś za uszami, ale też odrobinę dobroci gości w ich sercach.

Jenny Blackhurts tak kieruje akcją, że teoretycznie każdy z bohaterów może być w zasięgu podejrzeń. To sprawia, że musimy być bardzo czujni i mieć oczy szeroko otwarte, aby z tej matni intryg wydobyć ziarenka prawdy. Nie jest to łatwe, ale nie niemożliwe.

Mnie autorka zafascynowała, nie mogłam się oderwać od tej lektury. Nie spoczęłam, dopóki nie poznałam prawdy. Byłam tak uparta i dociekliwa ja Kathryn. Poznałam prawdę, ale nie byłam pewna, że tak naprawdę chciałam do niej dotrzeć. Nie spodziewałam się, że ona będzie tak niespodziewana i bolesna. Ale jak się zrobiło krok do przodu to nie sposób się wycofać. Trzeba odważnie przyjąć grad informacji, nawet jak jest raniący.

Zanim sięgnięcie po tę opowieść odpowiedzcie sobie na pytanie, czy chcecie za wszelką cenę poznać prawdę? Czy jest ona wam potrzebna do życia czy stanowi tylko spełnienie waszej ciekawości?

Duszna atmosfera, dopracowana fabuła, doskonale nakreślone postacie i rewelacyjne zakończenie. Usatysfakcjonuje nawet najbardziej wymagającego czytelnika.

9 lutego miała premierę nowa książka Jenny Blackhurst "Córka mordercy". To moje drugie spotkanie z autorką. Poprzednie było bardzo udane, czy tak się stało tym razem?

Za Kathryn ciągnie się przeszłość. Jej ojciec odsiaduje dożywocie za morderstwo jej najlepszej przyjaciółki. Stało się to w czasie gdy Kat miała 5 lat i mieszkała z rodziną w Walii. Po 25 latach od tego okropnego zdarzenia zostaje porwana znów 5 letnia dziewczynka. Czy to naśladowca? Czy historia z przeszłości pozornie rozwiązana, znów wypłynie na wierzch?

Książka mnie dość mocno zaintrygowała. Dawno nie czytałam thrillera. Historię poznajemy z perspektywy Kathryn oraz pani komisarz Maggie, która prowadzi sprawę zniknięcia Abigail. Wszystko nabiera tempa gdy nasza bohaterka postanawia odwiedzić stare kąty by pozornie pomoc w poszukiwaniach dziewczynki. A tak naprawdę pragnie poznać prawdę. To co odkrywa przewraca jej świat do góry nogami. I naprawdę się takiego obrotu sprawy nie spodziewałam. Może nie wyrwało mnie to z butów, ale nie domyśliłam się rozwiązania zagadki i za to już duży plus. Chwilami książka mi się dłużyła. Dość mozolnie docieraliśmy do prawdy. Ale czytało się ją w miarę szybko. Pewnie na długo nie zapamiętam tej historii, ale miło spędziłam z tą książką czas i chcę nadrobić inne pozycje autorki.

Kathryn od dwudziestu pięciu lat żyje z łatką córki mordercy. Jej ojciec odsiaduje wyrok za zabicie jej przyjaciółki. Obie miały pięć lat, gdy do tego doszło. Ciała nigdy nie odnaleziono, a Patrick uparcie milczy na ten temat. Teraz gdy sytuacja się powtarza, a z jej dawnego domu znika kolejna pięcioletnia dziewczynka, do tego w rocznicę zdarzenia sprzed lat, bohaterka postanawia wrócić na wyspę i przeprowadzić swoje własne dochodzenie. Nie jest tam jednak mile widziana.

Kathryn zatraciła się w swojej osobistej tragedii. Choć wyparła się wspomnień i niewiele pamięta ze zdarzeń z przeszłości, to dają one jej usprawiedliwienie dla uzależnienia, kolejnych załamań nerwowych i złych decyzji. Na świat patrzy przez pryzmat tego, co ją spotkało, nie biorąc pod uwagę, że ucierpiało o wiele więcej osób, w tym jej matka i brat. Z jednej strony było mi jej żal, gdyż wiadomo, nie jest łatwo żyć z łatką córki mordercy, z drugiej miałam ochotę krzyknąć: „Weź się w garść! Minęło dwadzieścia pięć lat! Nie możesz usprawiedliwiać każdego swojego czynu tym zdarzeniem!”

Jenny Blackhurst jak zwykle zafundowała czytelnikowi niepowtarzalny, mroczny klimat, gdzie wśród małomiasteczkowych ludzi, w ciasnym kręgu znajdują się tajemnice, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego. Zakończenie tej opowieści bardzo mnie zaskoczyło, zupełnie się go nie spod odziewałam, przez cały wieczór miałam w głowie to, jak autorka postanowiła poprowadzić tę historię. Jedno jest pewne, ten thriller niewątpliwie trzyma w napięciu, jestem pewna, że zwroty akcji Was również wbiją w fotel!

„Córka mordercy” to pozycja, w której akcja rozwija się stopniowo, nie jest monotonna, cały czas coś się dzieje, stwierdziłabym nawet, że napięcie z każdą kolejną stroną jest podbijane, aż do punktu kulminacyjnego, który jest prawdziwym majstersztykiem. Myślę, że ta książka spodoba się miłośnikom dreszczowców, ale nie tylko. Nie jest brutalna, a jej język jest lekki, więc osoby na co dzień czytające inną literaturę, również nie powinny się zawieźć.

Ta historia wciąga, zaskakuje i pełna jest niespodziewanych zwrotów akcji. Jest to coś, co koniecznie musicie przeczytać, wiec nie zwlekajcie dłużej!

Trzydziestoletnia Kathryn ciągle zmaga się z traumą, jakiej doświadczyła dwadzieścia pięć lat temu. Kiedy była małą dziewczynką, jej ojciec pozbawił życia Elsie - jej najlepszą przyjaciółkę. Wówczas rozpada się rodzina Kathryn, a ona sama nie potrafi zrozumieć i zapomnieć tego, co wydarzyło się lata temu. Czas mija, ale rany w sercu i głowie kobiety, są wciąż niezagojone. Kobieta nie może zaznać spokoju i ułożyć sobie życia. Kathryn co miesiąc odwiedza ojca odsiadującego wyrok dożywocia, zadając to samo pytanie: gdzie pochował ciało zamordowanej przyjaciółki. Niestety, nie udaje jej się uzyskać odpowiedzi. Patric Bowen milczy jak zaklęty.

Co więc takiego wydarzyło się, kiedy Kathryn miała 5 lat? Co spowodowało, że ojciec dziewczyny, z kochającego taty, stał się mordercą?

W rocznicę śmierci Elsie, Kat dowiaduje się, że z tego samego domu, co kiedyś została uprowadzona jej przyjaciółka, znika kolejne dziecko - Abigail. Kobieta postanawia więc wrócić na walijską wyspę Anglesey i pomóc w poszukiwaniach, a dodatkowo zmierzyć się z tym, co spotkało ją, kiedy miała pięć lat i dowiedzieć się, co tak naprawdę spotkało Elsie. Dowiaduje się bowiem, z dość lakonicznej wiadomości głosowej swojej matki, która chciała popełnić samobójstwo, że być może jej ojciec jest niewinny. Co więc wyniknie z jej poszukiwań?

Powieści wychodzące spod pióra Jenny Blackhurst zawsze dostarczają mi niezapomnianych czytelniczych doznań. Przy książkach autorki odpoczywam, zapominam o otaczającej mnie rzeczywistości.

Ciekawi, wielowymiarowi bohaterowie, wciągająca, dopracowana fabuła i liczne zwroty akcji budujące napięcie to zdecydowanie plusy książki. Fajnie, że jest tu prowadzona narracja kilkuosobowa, bo dzięki takiemu zabiegowi poznajemy historię z różnych perspektyw. Na uwagę zasługuje również nietuzinkowe zakończenie.

"Córkę mordercy" czyta się płynnie i szybko, na co bez wątpienia ma wpływ intrygująca historia, styl pisarski autorki i dość krótkie rozdziały. Polecam, dobra lektura na kilka wieczorów!

Poczytna autorka wciągających i bardzo klimatycznych thrillerów powraca z nową powieścią! Przyznaję, że ogromnie polubiłam styl Jenny Blackhurst i każda jej historia przyniosła mi mnóstwo radości z czytania, więc po jej najnowsze dzieło sięgnęłam z wielkimi oczekiwaniami i pozytywnym nastawieniem.

Trudna przeszłość, bolesne kłamstwa oraz wszechobecna tajemnica otaczają nas ze wszystkich stron, gdy fabuła porywa nas w wir niespiesznych, ale za to emocjonujących wydarzeń. Autorka skrupulatnie buduje napięcie, stopniuje atmosferę lęku i pozwala wierzyć, że nim się obejrzymy wyjdą na jaw zaskakujące fakty, które całkowicie odmienią bieg wydarzeń. Jej lekki styl przekłada się na obrazową i pozwalającą na popuszczenie wodzy wyobraźni historię a trafne konstruowanie faktów zmusza czytelnika do intensywnego myślenia.

Fabuła opowiada o losach Kathryn, która w dzieciństwie przeżyła ogromną traumę. Miała zaledwie pięć lat, gdy jej ojciec dopuścił się okrutnego morderstwa odbierając życie Elsie, jej najlepszej przyjaciółce. Dziś Kathryn jest już dorosłą kobietą, ale wciąż nie może pogodzić się z tym co się wydarzyło. Regularnie odwiedza ojca, by wyciągnąć z niego prawdę, ale ON uparcie milczy i nie chce zdradzić miejsca zakopania zwłok dziewczynki. Kobieta wraca więc w rodzinne strony, by w końcu dowiedzieć się prawdy, ale nie spodziewa się, że ktoś będzie czyhał na jej życie a kolejna mała dziewczynka zaginie bez śladu.

Historia intryguje od samego początku, wykorzystuje mój ulubiony motyw powrotu w rodzinne strony po latach i w dodatku nieustannie kusi czytelnika tajemnicą, która gdy już okazuje się, że za moment wyjdzie na jaw - umyka i znowu staje się niedostępna. Zmierzamy więc do finału, którego losy trudno przewidzieć, ale to tylko przekłada się na zaletę tej książki, podobnie jak kreacja głównej bohaterki, jej ojca czy samego tajemniczego prześladowcy, ponieważ wszystko w tej fabule wydaje się mieć podwójne znaczenie a konfrontacja przeszłości z teraźniejszością sprawia, że trudno oderwać się od intensywnej fabuły.

Przepadam za książkami Jenny Blackhurst, ale przyznaję, że ze wszystkich to właśnie "Córka mordercy" podobała mi się najbardziej. Ta książka zamyka w sobie wszystko co niezbędne, by dobry thriller trzymał nas cały czas w swoich objęciach: intensywną akcję, tajemnicę, mrok i dobrze wykreowaną główną bohaterkę. Można czytać wieczorem, by zrobić sobie dodatkowy klimat, można czytać w ulubionym fotelu z kubkiem gorącej herbaty pod ręką - nie ma znaczenia kiedy rozpoczniecie lekturę, ponieważ jestem pewna, że zawsze będzie zachwycać tak samo.

Czy chcielibyście być dziećmi mordercy? Ja na pewno nie, ale rodziców się nie wybiera.

Kathryn ma pięć lat. Jej przyjaciółka Elsie zostaje zamordowana przez ojca Kathryn. Mija 25 lat od tego tragicznego wydarzenia. Ojciec nadal przebywa za kratkami. Do tej pory nie powiedział nikomu, gdzie ukrył ciało dziewczynki.

Kathryn razem z bratem i mamą musieli uciekać. Nasza główna bohaterka musiała zmienić nazwisko. Ma dość dziennikarzy, którzy prześladują ją w każdą rocznicę śmierci Elsie. Oni chcą znać prawdę. Myślą, że Kathryn wie, gdzie jest pochowane ciało jej przyjaciółki.

W 25 rocznicę śmierci Elsie znika kolejna dziewczynka. Abigail wygląda bardzo podobnie do zamordowanej. Kto tym razem porwał dziewczynkę? Czy to może być naśladowca?

Nasza główna bohaterka postanowiła pomóc w poszukiwaniach zaginionej. Wraca w rodzinne strony. Tylko czy to dobry pomysł? Czy mieszkańcy zapomnieli o tym co 25 lat temu zrobił jej ojciec? Pamiętajcie ludzie są bardzo pamiętliwi.

Znakomity thriller psychologiczny. Od samego początku trzymał mnie w napięciu. Byłam bardzo przerażona faktem, że ojciec zamordował przyjaciółkę swojej córki. Do tego nigdy nie powinno dojść. Nie ma zgody na mordowanie dzieci ani dorosłych. Rodziny morderców nie mają łatwego życia. Są prześladowani, a przecież to nie oni odpowiadają za zbrodnie ich krewnych. Poznając kolejne fakty coraz bardziej się obawiałam o życie naszej głównej bohaterki. W połowie książki obstawiałam zakończenie. Byłam w 99% pewna jakie ono będzie, jednak autorka sprytnie z tego wybrnęła i doskonale mnie zmyliła. Całkiem dobre posunięcie. Byłam w głębokim szoku poznając zakończenie. Znakomite zwroty akcji. Dobrze rozrysowane postacie. Fabuła palce lizać. Bardzo mocna historia. Czytając „Córkę mordercy” ani przez minutę się nie nudziłam. Byłam bardzo ciekawa, gdzie ojciec naszej głównej bohaterki ukrył ciało jej przyjaciółki. Miałam nadzieję, że kolejna dziewczynka odnajdzie się żywa.

Uwielbiam mocne thrillery psychologiczne, które po przeczytaniu nie pozwalają zasnąć.

Tą powieść poleciłam mojej mamie. Wciągnęła ją bez reszty. Bardzo jej się podobała. Nie mogła zasnąć zanim nie poznała zakończenia. Mama poleca książkę „Córka mordercy” wszystkim dorosłym czytelnikom.

Jesteście ciekawi historii ukrytej na kartkach powieści „Córka mordercy” Jenny Blackhurst?

Z czystym sercem polecam ten rewelacyjny thriller.