Był sobie psiak

Są takie książki, po które sięgam, gdyż mój wzrok został przyciągnięty przez okładkę. Tak właśnie stało się z książką „Był sobie psiak”. Dopiero później sobie uświadomiłam, że skądś znam nazwisko autorki tej książki. Okazało się, że dwa lata temu czytałam o schronisku w Pine Hollow w pierwszej części cyklu, czyli „Na Święta przytul psa”. Bardzo dobrze wspominam tę uroczą i świąteczną historię. Z jeszcze większą radością sięgnęłam po kontynuację.

W książce „Był sobie psiak” na pierwszy plan zostali wysunięci inni bohaterowie niż w pierwszej części. Ally i Ben się pojawiają, ale już tylko w tle. Na szczęście czytelnik ma okazję dowiedzieć się o największych zmianach w życiu tej dwójki. Jednak główny prym wiedzie Connor i Deenie oraz niesforny i jakże pomysłowy Max. Bardzo podoba mi się, że tak wiele scen skupia się na pokazaniu charakternych psów. Moim zdaniem dodaje to dużo humoru do całej opisywanej historii.

Myśląc teraz o fabule książki „Był sobie psiak” zauważam w niej pewne schematy. Na początku można wyczuć niechęć głównych bohaterów do siebie. Jednak też można się spodziewać, że skończy się to miłością. Taki typowy schemat hate-love. Mi takie motywy w książkach w ogóle nie przeszkadzają i lubię przyglądać się bohaterom, którzy niechęć do siebie stopniowo zmieniają w coś innego. W książce „Był sobie psiak” na relację Connora i Dennie zdecydowanie wpływają ich osobiste problemy oraz psiak Max.

Książkę „Był sobie psiak” bardzo dobrze mi się czytało. Wciągnęła mnie na tyle, że po raz pierwszy od bardzo dawna zabrałam ze sobą papierową książkę w podróż, aby móc ją skończyć jak najszybciej. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będę miała okazję poznać przygody mieszkańców Pine Hollow.

Pamiętacie uroczą lekturę "Na Święta przytul psa"? Lizzie Shane długo kazała nam czekać na kontynuację swojej serii, ale kiedy "Był sobie psiak" wpadł już w moje ręce cały czas oczekiwania został wynagrodzony z nawiązką. To pełna nadziei, zabawy i dobrej energii opowieść, która rozgrzewa serca czytelników i pozwala wierzyć w magiczną moc przypadków.

Śmiało możecie rozpocząć przygodę z twórczością autorki od dowolnej części, ale osobiście polecam przeczytać całość przez wzgląd na wyjątkowość fabuł. Przekonacie się sami co mam na myśli, gdy zauroczy Was psi bohater a kreacja bohaterów pozwoli odnaleźć w nich cząstkę nas samych. Autorka stawia jednak na losy innej pary bohaterów, więc przygody są róże a łączy ich dopracowanie, lawina pozytywnych emocji oraz mnóstwo niekontrolowanych wzruszeń (przynajmniej w moim wypadku).

Connor Wyeth jak na prawnika przystało wiódł poukładane życie. Do czasu, gdy adoptował Maxa, najbardziej krnąbrnego i żywiołowego psa jakiego poznał. I który słuchał jedynie Deenie Mitchell pozytywnie nastawionej do świata wolontariuszki ze schroniska „Kosmaci Przyjaciele”. W dodatku Deenie mogła pomóc Connorowi w jeszcze jeden sposób a i ona sama chętnie skorzystałaby z przykrywki prawnika jako jej partnera na nadchodzący ślub siostry. Tylko czy te dwa różne i silne charaktery znajdą wspólny język? I czy udawanie nie przerodzi się w coś więcej?

Uśmiech nie schodził mi z twarzy podczas czytania a polubiłam zarówno psiego bohatera jak i jego przyszywanych opiekunów. Całość zaprezentowała się w bardzo pozytywnym świetle, nawet jeśli postacie napotykały na swojej drodze pewne problemy. Lizzie Shane chciała nam przekazać, by nigdy nie tracić nadziei i iść przez życie z podniesioną głową co w pełni się jej udało. Tu nie chodziło o to czy fabuła będzie nieprzewidywalna oraz zaskakująca, ale o płynącą z niej radość oraz cudownie uchwyconą miłość: do siebie, do drugiego człowieka, do psiego towarzysza, który szybko staje się członkiem rodziny. Jestem bardzo wrażliwa na takie tematy, więc pół książki miałam wzruszenie w oczach a tym samym uważam, że to była jedna z najpiękniejszych czytelniczych przygód w ostatnim czasie.

"Był sobie psiak" to obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników czworonogów! A także dla tych, którzy poszukują błyskotliwie napisanych i w pełni wciągających romansów. Relacja Connora i Deenie chwyta za serce i pozwala wierzyć, że każdy z nas znajdzie na swojej drodze odpowiednią osobę. Lizzie Shane po raz kolejny oczarowała mnie swoją twórczością i pozostawiła w przekonaniu, że jeszcze długo żaden inny romans nie dorówna jej historii.

Jestem pozytywnie zaskoczona tą książką, bo oprócz tytułowego psiaka, a z resztą jest tutaj sporo psiaków, bo część akcji dzieje się w małym schronisku (główna bohaterka Deenie pomaga urządzić je swojej przyjaciółce Ally) jest tutaj ukrytych dużo głębszych treści na czele z dwójką mądrych bohaterów.

Książka jest typowym romansem i część znanych motywów ma tutaj swoje miejsce, ale podane w taki sposób, że sama przyjemność czytać. Connor jest prawnikiem, który prowadzi dość uporządkowane życie, ale kiedy adoptuje psa, który demoluje jego mieszkanie szuka pomocy w schronisku, z którego go wziął. Tam poznaje Deenie, która jako nieoficjalna trenerka psów godzi się mu pomóc, by za pieniądze, które od niego otrzyma móc wyruszyć w kolejną podróż.

Różnica ich charakterów od razu wychodzi na pierwszy plan, ale ode mnie na duży plus jest to, że mimo różnic od początku się szanują i to nawet, gdy się jeszcze nie do końca lubią. Pojawia się tutaj też motyw udawanej pary, który moim zdaniem został fajnie poprowadzony i tu znowu wychodzi na wierzch dobra kreacja bohaterów, którzy mając swoje problemy od początku są dla siebie wsparciem i zaczynają pogłębiać swoją relację stając się przyjaciółmi.

Dalsza historia i ten zwrot akcji na końcu, który jest standardem w tego typu książkach jest i szczerze to bym się pogniewała jakby go nie było. 🤭 Mam też takie poczucie, że taka historia była mi właśnie teraz potrzebna i wyciągnęłam z niej wszystko co najlepsze.

Wiem, że jest jeszcze jej pierwsza część, która opowiada historię innej pary, która tu występuje, ale że jej tytuł podchodzi pod bardziej świąteczny to muszę ją mieć na oku i sięgnąć po nią w grudniu, bo z chęcią znowu odwiedzę mieszkańców Pine Hollow.

Okładka książki jest... przesłodka. A to za sprawą tego psiaka w centralnej części. Jest uroczy i jak tylko ją zobaczyłam, to musiałam ją mieć w swoich zbiorach. Tym bardziej, że poprzednia powieść autorki podobała mi się, więc tym razem inaczej być nie mogło. Niestety nie posiada skrzydełek, więc nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Z tyłu na okładce mamy opis oraz kilka słów o samej autorce.

Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca. Podzielona została na rozdziały. Nie są ani za długie, ani za krótkie - są w sam raz. Do każdego z nich dołączone są odbicia łapek - również dla osób, które uwielbiają zwierzęta to plus ([Adres usunięty] mnie również). Literówek nie było, a odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane.

Moje drugie spotkanie z twórczością pisarki przebiegło pomyślnie. Czytało się niebywale szybko i lekko oraz przyjemnie. Nie spodziewałam się, że aż tak się wciągnę do świata wykreowanego przez pisarkę. Z dużym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów i trzymałam za nich mocno kciuki. Ogólnie to naprawdę Was zachęcam do sięgnięcia po tę książkę - nie będziecie się nudzić! Dzieje się naprawdę sporo, a autorka oprócz kochanych zwierząt, które są elementem wiążącym, wplata wątek miłości, ale nie tylko tej romantycznej. Spotkamy tutaj problemy z życia codziennego - właśnie z rodziną, przyjaźń, utratę bliskich... Mamy dzięki temu wiele różnych emocji, które odczuwamy wraz z postaciami. A jeśli już o nich mowa, mamy ciągły wgląd do kolei losu Bena i Ally, których poznaliśmy w pierwszym tomie serii Pine Hollow. Cieszę się, gdyż polubiłam ich bardzo.

Dzięki bohaterom już wiem, a raczej domyślam się, kto może być trzecią główną parą w kolejnym tomie. I to może być również trudna przeprawa przez osobowości...

Tutaj głównymi bohaterami są Deenie i Connor. Dwa różne charaktery, którzy różnią się niczym ogień i woda. Ale wiecie, jak to jest z tymi przeciwieństwami... Lubią się przyciągać. ;)

Kreacja tych postaci była nieco trudna. Dziewczyna pokiereszowana w życiu, odtrącana, wciąż pouczana, by wyżej sięgać, nie spełniać swoich, a czyjeś marzenia... Jednak jest buntowniczką, która ucieka spełniać marzenia, spędza czas ze swoją ciocią w ośrodku dla starszych osób, gdzie poznaje pewnego starszego pana, z którym nawiązuje tak naprawdę coś na wzór przyjaźni. Było mi przykro, gdy poznawałam jej wydarzenia z przeszłości, gdy czytałam o tym, jak traktuje ją rodzina... I wcale nie dziwiłam się, że jest takim kolorowym ptakiem, duszą...

Z kolei Connor to tak ułożony facet, że chyba drugiego takiego to nie znam. Aż do przesady - często miałam chęć przewrócić oczami teatralnie, czytając o tym, co wyczynia, co mówi. Owszem, on też jest po ciężkiej przeprawie życiowej, ale uważam, że to Deenie miała trudniej, przynajmniej jej emocje bardziej odczuwałam.

Są to bohaterowie po przejściach, którzy zaczynają ze sobą spędzać czas, pod pretekstem układu, z którego oboje mieli wyjść bez szwanku. A jednak, coś poszło nie tak...

Opowieść o niebanalnej miłości? Która czyhała na nich od pewnego czasu? Owszem. Niebanalna, ale przewidywalna. Wiedziałam mniej więcej, czułam podświadomie, co się wydarzy. Czy mi to przeszkadzało? Absolutnie. Spędziłam z nią mile czas i raz to nawet serce mi stanęło, przez jeden zwrot akcji... Autorko - nie możesz tak robić! Jest to powieść obyczajowa, taka zwyczajna, i przez tą normalność jest świetna. Cieszę się, że miałam okazję ją przeczytać, co zrobiłam dosyć szybko. Byłam ciekawa, jak zakończy się ta historia, gdzie zaprowadzi naszych bohaterów? Czy ich zmieni? Jedna z tych zwykłych, bez scen erotycznych pozycja, po którą śmiało możecie sięgnąć w ciemno i poobserwować losy głównych bohaterów. Jestem pewna, że polubicie ich od razu!

Reasumując uważam, że jest to książka warta przeczytania. Polecam wszystkim, którzy lubią czytać lekkie powieści obyczajowe, romanse, ale bez scen +18. Jest śmiesznie, jest poważnie... Nie będziecie się nudzić, a już na pewno nie z Deenie. Dajcie szansę bohaterom, jestem pewna, że ich obdarzycie sympatią i tak jak ja, z zaciekawieniem będziecie przekręcać kolejne stronice tej książki. POLECAM raz jeszcze!

W ostatnim czasie, w którym połykałam thriller za thrillerem i popychałam kryminałami, nabrałam ochoty na coś lekkiego dla ciała i duszy. Szczególnie dla duszy udręczonej i stęsknionej za świętym spokojem i choć odrobiną optymizmu. Znajome nazwisko Lizzie Shane i słodziutka okładka sprawiły, że wybór padł na Był sobie psiak.

Ponownie spotykamy mieszkańców małego, rozplotkowanego i pełnego uroku Pine Hollow, których można było poznać dzięki lekturze: Na święta przytul psa. Tym razem śledzimy życie prawnika Connora, który został porzucony przez narzeczoną na kilka dni przed ślubem. By nie czuć się osamotnionym i zdołowanym przygarnął psa. Problem w tym, że nijak sobie z nim nie radził. Być może przyczyną tego stanu rzeczy oprócz pracoholizmu było patologiczne załatwianie dosłownie wszystkiego za pomocą z góry ustalonych zasad, planów i analiz. O Connorze nie można powiedzieć, że jest spontaniczny. Co innego Deenie, która żyje z dnia na dzień, potrafi się dostosować do każdej sytuacji. Działa, zamiast planować. Mężczyzna zatrudnia ją do szkolenia problematycznego psa.

Czy tak skrajnie różni ludzi będą się umieli ze sobą porozumieć?

Czy żywiołowy łobuziak zamieni się w grzecznego psiego towarzysza?

Oj tak, tego mi było trzeba! W czasie smutku, złego nastroju i ogólnego rozbicia, w momencie, w którym moje serce zżerała tęsknota za utraconymi niedawno ukochanymi psami, książka była jak balsam dla duszy. Fabuła wzięła mnie w ramiona, okryła plecy ciepłym kocem i zrobiła kawę z dużą ilością bitej śmietany. Lekki i pełen humoru styl Autorki sprawił, że nie jeden raz śmiałam się w głos. Barwne i sugestywne opisy nadawały lekturze dodatkowego smaczku. Nie da się też nie lubić mieszkańców miasteczka z ich troskami, smuteczkami i czasem bardzo specyficznymi charakterami. Sam romans... nie czarujmy się trochę słodki i przewidywalny, ale za to bardzo ciepły w odbiorze i skupiający się również w znacznej mierze na zwierzakach, przez co jest pozytywnie rozczulający.

W fabułę Autorka wplotła również temat skomplikowanych i zawiłych relacji rodzinnych, problemy z samoakceptacją czy smutne i trudne próby pogodzenia się z gaśnięciem najbliższej osoby. Wszystko jednak jest opisane w sposób wyważony i subtelny, dzięki czemu książka nie traci na optymizmie. Przyczynia się do rozmyślań o swoim życiu, stosunku do ludzi i zwierząt (jesteśmy „odpowiedzialni za to, co oswoiliśmy”). Polecam wszystkim na poprawę nastroju.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu REBIS.

[współpraca reklamowa] Dom wydawniczy REBIS

„Był sobie psiak” to zabawna opowieść o Maximusie i jego panu, Connorze. Mężczyzna totalnie nie radził sobie z swoim pupilem i postanowił zapisać go do trenerki, Deenie która z kolei bardzo dobrze radziła sobie z psiakiem. „Czy jeden nad wyraz niesforny pies może połączyć dwoje ludzi, którzy całkowicie się od siebie różnią?”

On – prawnik i planista. Lubi mieć wszystko na papierze. Pracoholik do tego stopnia, że szef wysyła go na przymusowy urlop. Do stałych związków podchodzi bardzo ostrożnie i nienawidzi Walentynek. Chce kobiety, która pokocha jego, a nie jego pieniądze. Potrzebował stabilizacji, niezawodności i zaufania. Szuka towarzystwa na imprezy charytatywne i spotkania firmowe.

Ona – pracuje w „Kosmaci Przyjaciele”. Jest trenerką, która podjęła się pracy nad Maximusie. Początkowo nie przepadała za jego właścicielem. Uważała go za nadętego typa. Stałych związków unika jak diabeł święconej wody. Również nienawidzi Walentynek. Nie ma z kim iść na ślub siostry i niekończące się imprezy rodzinne. Wpadła jednak na pomysł jak to rozwiązać.

Ona to siła nie do zatrzymania, on to nieruchomy obiekt. Czy będą potrafili stworzyć stały i piękny związek?

Jeśli lubicie czytać komedie to bardzo polecam „Był sobie psiak”. Książka niejeden wywoła uśmiech na twarzy, spowoduje szybsze bicie serce, ale również wzruszy. Bardzo polubiłam głównego bohatera, który nie potrafił żyć bez planowania i pisemnych umów. Deenie na początku takie podejście irytowało, ale z czasem polubiła jego sposób bycia. Podobnie jak ja.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Historia w niej zawarta jest jedną z wielu, ale pomimo to bardzo wciągnęła mnie i świetnie bawiłam czytając losy bohaterów. Polecam!

Czy zgodzicie się ze mną, że książki z taką okładką nie można nie przeczytać? Tak właśnie było w moim przypadku, wyjątkowo do przeczytania książki przekonała mnie właśnie jej szata graficzna.

Książka „Był sobie psiak” spadła mi jak gwiazdka z nieba, zapewniła wspaniałą rozrywkę i psychiczny restart. Jest to obyczajówka z wątkiem romantycznym. Z prostą fabułą, ale niezwykle ciepła i zabawna. Aby zintensyfikować wartość relaksacyjną książki autorka zastosowała tu czytelniczą dogoterapię. Wątki o niesfornych i psotnych czworonogach były urocze i pełne humoru.

Jak to w książkach o miłości bywa, główni bohaterowie to Ona i On.

Ona - Deenie Mitchell, kolorowy, wolny ptak. Lubi ubrania w żywych kolorach (uwielbia kolor różowy i brokat), nawet jej włosy są w kolorze różu. Kocha podróżować, pracuje dorywczo, aby zarobić na kolejne eskapady, nie ma stałego miejsca zamieszkania. Obecnie pomaga swojej przyjaciółce Ally rozkręcić interes - schronisko „Kosmaci Przyjaciele”. Dorabia też organizowaniem przyjęć dla dzieci i szyciem dla dziewczynek sukienek „księżniczek”.

On- Connor Wyeth, prawnik szybko wspinający się po szczeblach zawodowej kariery. Niezwykle pracowity i zorganizowany. Wszystko, co udało mu się w życiu osiągnąć zawdzięcza swojej determinacji i konsekwencji w działaniu. Przez długi czas nie mógł się pozbierać po zawodzie miłosnym, boi się zaangażować w nowy związek. Aby mieć przy sobie bliską istotę adoptuje ze schroniska psa Maxa. Ale jego czworonożny przyjaciel jest, jak na razie, źródłem zniszczeń i kłopotów.

Drogi Deeenie i Connora krzyżują się, pracownik kancelarii prawniczej prosi o pomoc pracującą w schronisku dziewczynę, aby pomogła mu w tresurze Maxa. Jak na prawnika przystało, przygotowuje on stosowną umowę na świadczenie usług. Jednak nie będzie to jedyna umowa jaka będzie między nimi zawarta...

Tak jak wspominałam, fabuła nie jest skomplikowana, łatwo się domyśleć, że przeciwieństwa się przyciągają. Ale zanim to nastąpi, przed bohaterami wiele trudnych, ale też wiele zabawnych sytuacji...

W książce oprócz wątków miłosnych i sporej dawki humoru poruszone zostały tematy trudne, skłaniające do refleksji – trudna relacja Deeenie z rodzicami, motyw starości i śmierci, przesadne poczucie odpowiedzialności Connora za swoją mamę, która samotnie go wychowywała. Całość jednak jest bardzo ciepła, zabawna i subtelna. Dla mnie jak miód na serce, przypomniała mi dawne młodzieńcze, miłosne rozterki i porywy serca.

„Był sobie psiak” to idealny prezent na zbliżające się walentynki. Przeczytajcie i rozgrzejcie swoje serca

Connor Wyeth ma plan i jest to plan z wszech miar przemyślany. Awans zawodowy, małżeństwo, dzieci i żyli razem długo i szczęśliwie. Odhacza kolejne punkty na swojej drodze praktycznie nie wypuszczając z rąk planera. Dopiero gdy w jego domu pojawia się Max – krnąbrny i uparty wilczarz Connor orientuje się, że plan zaczął się sypać.

Czy nudny i stabilny żywot prawnika oprze się nieokiełznanej sile jaką jest Deenie? Różowowłosa podróżniczka dziś trenuje psy a jutro będzie moczyć się w gorących źródłach gdzieś w Azji lub maszerować z plecakiem po zielonych wzgórzach Islandii. Niczym piórko na wietrze najmłodsza panna Mitchell nigdzie nie potrafi zagrzać miejsca na dłużej.

Czy to może wypalić?

Lizzie Shane jako wielokrotnie nagradzana literatka wie co tygryski lubią najbardziej. Był sobie psiak łączy w sobie silne charaktery i tajemnice z przeszłości, próby odnalezienia siebie i jednocześnie walki z przeznaczeniem. Autorka niezwykle umiejętnie wplata w swoją książkę podstawową prawdę o związkach. Żeby miały sens, muszą popracować nad nimi obie zainteresowane strony, a porzucenie wszystkiego czym się jest, nawet jeśli robimy to dla miłości naszego życia – prędzej czy później odbije nam się czkawką.

Niezwykle ujęło mnie ciepło tej książki, stosunki międzyludzkie niemal tak idealne, że nierealne i uczucie, które potrzebuje czasu i troski, żeby rozkwitnąć. Nawet nie wiecie jak mi tego było trzeba! Pełen ciepła i zimowego uroku romans, który połączył dwoje ludzi, różnych jak dzień i noc jedynie na pozór. A do tego głośne szczekanie w tle, sprawdzeni przyjaciele i zaskakujące problemy z jacuzzi!

Zdecydowanie polecam!

Był sobie psiak to drugi tom serii Pine Hollow jednak spokojnie można czytać go, nawet nie znając Na święta przytul psa.

Współpraca recenzencka.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Domowi Wydawniczemu Rebis.

Ludzie dzielą się na dwa typy- tych, którzy kochają koty i tych, którzy kochają psy. Niezależnie jednak od tego, jakie zwierzę sprawia, że nasze serce topnieje, trzeba przyznać, że ci futrzani przyjaciele są wyjątkowi. Samą swoją obecnością w życiu człowieka potrafią wnieść wiele radości i dać mnóstwo zabawnych i pięknych chwil, a do tego oferują przyjaźń, może i nietypową, ale na pewno prawdziwą. Lecz może zdarzyć się i tak, że taki niesforny psiak da swojemu właścicielowi o wiele więcej niż przyjaźń. Na przykład szansę na miłość? :-)

Deenie to wolna i niezależna dusza, która nade wszystko ceni sobie spontaniczność i brak zobowiązań. Kocha podróże i odkrywanie nowych zakątków i to one są jej celem samym w sobie. Nie ma stałego adresu zamieszkania, nie wikła się w związki, bowiem dla niej wszystko jest tymczasowe. W Pine Hollow znalazła się ze względu na babcię cioteczną, jednak i ten pobyt ma dla niej termin ważności. Z wykształcenia jest aktorką i swoje umiejętności przekuła na pracę z dziećmi, pozwalając im zanurzyć się w bajkowy świat księżniczek. Dodatkowo pomaga w schronisku, bowiem zarówno do dzieci jak i do psów ma znakomite podejście. Zawsze obsypana brokatem, w kolorowych strojach i z różowymi włosami, zaraża uśmiechem, pozytywnym podejściem i odrobiną szaleństwa. Lecz nawet Deenie ma swoje demony, których pilnie strzeże przed wydostaniem się na powierzchnię.

Connor jest prawnikiem i śmiało można powiedzieć, że żyje swoją pracą. Po nieoczekiwanym rozstaniu kompletnie zatracił się w obowiązkach zawodowych i to im poświęca swój niemal cały wolny czas. Co prawda po adopcji psa ma w końcu jakieś inne zobowiązania, natomiast i tak najwięcej uwagi poświęca pracy i próbie udowodnienie, że idealnie nadaja się na wspólnika. Wychowywany przez matkę, ma z nią bardzo silną więź, a z uwagi na sytuację rodzinną zbyt szybko musiał dorosnąć. Przełożyło się to także na jego dorosłe życie, w którym cechuje się niezwykłą odpowiedzialnością i skrupulatnością. Wszystko ma zaplanowane, a najchętniej każdy aspekt przypieczętowałby odpowiednią umową i to dotyczy zarówno kwestii prywatnych jak i zawodowych. I jedynie niesforny i kompletnie nieusłuchany Max potrafi przewrócić jego idealnie poukładany plan dnia do góry nogami. A może znajdzie się ktoś jeszcze, kto pokaże mu, że nie zawsze w życiu trzeba działać według planu?

"Był sobie psiak" to ciepła, obyczajowa opowieść o dwójce osób różniących się od siebie jak dzień i noc, a jednak przyciągających się niczym magnes. Autorka za sprawą postaci udowadnia, że utarte powiedzenie odnośnie tego, że przeciwieństwa się przyciągają nadal ma coś w sobie. Jednak ta książka to nie tylko historia miłosna, bowiem choć romans stanowi jej trzon, to dużo bardziej zwraca uwagę kreacja bohaterów. A jest to kreacja niełatwa i skomplikowana, gdyż postaci w tej pozycji muszą mierzyć się z mnóstwem własnych wątpliwości i obaw, związanych z ich życiowymi doświadczeniami. Connor obawia się tego, że zostanie porzucony, przez co jego pragnienie miłości staje się wypaczone, a sam ucieka w obowiązki zawodowe, szukając w nich ukojenia dla pokiereszowanego serca. Natomiast Deenie, choć także ucieka, to przed niesłuszną oceną i próbą kierowania jej życiem. Oboje, choć zupełnie inni jeśli chodzi o charaktery, mają obawy przed zaangażowaniem i powierzeniem swojego serca innej osobie, bo zbyt wiele razy się przekonali, że może to skutkować bolesnym rozczarowaniem i trudnymi do wygojenia bliznami, a nikt o zdrowych zmysłach nie chce się intencjonalnie wystawiać na kolejne zranienie. Jednak miłość, jak zresztą każde uczucie, jest nierozerwalnie połączona z ryzykiem. To powieść o poszukiwaniu własnej drogi, sztuce kompromisu, niezwykle realistycznych pragnieniach i problemach, a wszystko w towarzystwie uroczych czworonogów, którzy jak mało kto potrafią okazać swoją miłość i przywiązanie na wiele różnych, często komicznych, sposobów. I choć przydługie opisy momentami dawały mi się we znaki, to tak naprawdę jeśli chodzi o całokształt, książka jest naprawdę wciągająca i porusza ważne kwestie. Szukając dobrej powieści obyczajowej warto zwrócić uwagę na tę pozycję!

Słusznie mówi się o tym, by nie oceniać książki po okładce. Cóż jednak zrobić, gdy w przypadku Lizzie Shane po raz drugi spoglądają na nas oczka tak cudnej, ślicznej psinki? Myślę, że wielu pasjonatów zwierząt, szczególnie psów, zdecyduje się na ten tytuł nie ze względu na zaproponowaną fabułę, lecz pokieruje się właśnie pięknie zaprojektowaną oprawą.

W drugim tomie cyklu pt. PINE HOLLOW mamy do czynienia z bardzo wyraźnymi przeciwieństwami osobowości. Poznajemy bowiem niejakiego Connora- wziętego prawnika, ubiegającego się o rolę wspólnika w nowoczesnej kancelarii. Zawód ten był jego marzeniem, a dzięki wygranym sprawom może on wieść niemal bajeczne życie. Niejeden z nas chciałby mieszkać w ogromnym domu, w którym niczego nie brakuje, od barku alkoholowego zaczynając, a na siłowni kończąc. Cóż jednak z tego, kiedy Connor prowadzi bardzo samotne, surowe wręcz życie? W powieściach obyczajowych najczęściej to kobiety płakały z powodu zakończonych związków, autorka poczęstowała nas jednak czymś odwrotnym. Connor cierpi, gdyż został porzucony w bardzo nieetyczny sposób. Czy smutne zerwanie zaręczyn wpłynęło na jego obecne postępowanie? Czy to właśnie dlatego Connor jest aż nazbyt zasadniczy, chłodny, zdystansowany i zachowuje się, jakby połknął przysłowiowy kij od szczotki? Jak wpływają na jego psychikę utyskiwania matki o to, by w końcu założył rodzinę, spłodził potomka? Warto się o tym przekonać i samemu ocenić jego niezbyt miłą postawę…

Z drugiej strony odbiorcy zapoznają się z kimś stuprocentowo odmiennym od Connora. Szalona, ekscentryczna i wygadana Deenie to druga najważniejsza postać występująca w powieści. Dziewczyna bardzo chętnie podróżuje, poznaje nowe miejsca, a starsze rodzeństwo wciąż traktuje ją jak małą dziewczynkę. Zresztą, Dennie nie wpasowała się w zasady panujące w domu rodzinnym i została klasyczną czarną owcą. Ma ona wiele zajęć zarobkowych, na przykład pomaga w schronisku dla zwierząt o bardzo pasującej nazwie KOSMACI PRZYJACIELE. Deenie będzie miała okazję zetknąć się z Connorem za sprawą jego psa, uroczego, choć ogromnego Maxa. Czy bardzo żywotna trenerka psów przekona pana mecenasa, że sztywne życie nie jest wskazane? Jaki układ zawrą między sobą tak mocno zróżnicowani bohaterowie? Czy będą umieli ze sobą rozmawiać? Tego nie zdradzę, choć niektóre z ich rozmów mocno mnie bawiły.

Jeśli o mnie chodzi, nieco niewyszukana, ale zabawna historia Deenie i Connora to tak naprawdę otoczka całej tej książki. Sama zauważyłam tu dużo innych, równie ciekawych tematów. Pierwszym jest chociażby podejście do lutowych, międzynarodowych walentynek. Czy święto to jest dla Was odpychające ze względu na swój marketingowy charakter? A może celebrujecie je, bo taka jest moda? A może smutno Wam w tym dniu, ponieważ nie tworzycie z kimś pary? Ile osób, tyle i poglądów, ale ja uważam, że miłości nie trzeba, a nawet nie można reklamować. Mnogość serduszek i zaręczyn tego właśnie dnia może się przejeść.

Inny ważny temat odnosi się do niejakiej Bitty. Jest to zdrobnienie imienia babci ciotecznej Deenie. Ekscentryczna bohaterka bardzo często odwiedza swą krewną i w słodki wręcz sposób opiekuje się staruszką. Przyznam, że wątek ten może wzruszyć niejednego odbiorcę, a powiedzenie mówiące o tym, że starość nie udała się Bogu, jest stuprocentową prawdą. Smutne jest to, że pamięć człowieka potrafi być bardzo, ale to bardzo ulotna.

Ostatni już, ale za to bardzo odpowiedzialny temat poruszony przez pisarkę, dotyczy opieki nad czworonogami. Owszem, zwierzaki potrafią być nieposłuszne, krnąbrne i niekiedy zmuszeni jesteśmy poprosić o pomoc, by dobrze wytresować na przykład psa. „Był sobie psiak”, w moim odczuciu, zawiera arcymocne przesłanie dla czytelników: jeśli chcesz wziąć psa ze schroniska, sto razy się nad tym zastanów. Pies czy kot to nie pluszak, którego można porzucić czy wepchnąć do szafy. Jeśli masz kłopot ze swoim pupilem- zrób wszystko, by historia związana z jego wychowaniem zakończyła się sukcesem!

Książka zaproponowana przez Lizzie Shane jest łatwa, nieskomplikowana, nadaje się dla czytelników pragnących przeczytać coś po pracy, na przykład wieczorem. Jak już wspominałam, bajkowa okładka na pewno zachęci niejednego fana zwierząt. Ze swej strony dziękuję, że osoby zaangażowane w promocję powieści powierzyły mi jeden z egzemplarzy. Nie nudziłam się podczas lektury, wręcz przeciwnie. Udało mi się dokonać wielu przemyśleń natury obyczajowej, co niekiedy potrzebne jest każdemu z nas. W powieści zamieszczono także pewne istotne zdanie, które wręcz musze tu dodać: „Możesz odłożyć na koncie więcej pieniędzy, ale nigdy nie odłożysz na koncie więcej życia”. To zdanie ma bardzo przejmującą, ale prawdziwą moc!