A kiedy nadejdzie dzień

🏵 "A kiedy nadejdzie dzień" autorstwa Eweliny Marii Mantyckiej to romans obyczajowy z wątkiem kryminalnym i rodzinną tajemnicą. Jest to pierwszy tom serii pod tytułem "Cud nad Oziornoje".

🏵 Ludka dostaje pracę jako pielęgniarka Januarego, który na misji na Ukrainie prawie stracił życie i teraz potrzebuje terapeutki. Mężczyzna nie chce jej pomocy, jednak śmierć kuzynki sprawia, że prosi Ludkę, aby go zawiozła na jej pogrzeb.

Na miejscu Ludka poznaje całą rodzinę Januarego i okazuje się, że śmierć Marty mogła nie być samobójstwem, a morderstwem.

Marta napisała książkę na temat przeżyć rodziny w czasie wojny i ich pobycie na Syberii, a w drugim tomie zapowiadała ujawnienie rodzinnej tajemnicy.

Ludka słuchając opowieści członków rodziny Zatorskich rozpoczyna własne śledztwo i stara się dowiedzieć co się wydarzyło.

Czy Marta popełniła samobójstwo?

Czy Ludka odkryje tajemnice rodziny Zatorskich?

Jak znajomość z Januarym wpłynie na jej życie?

🏵 Jest to moja pierwsza przeczytana książka autorki i powiem szczerze, że nie miałam wobec niej dużych oczekiwań, jednak ta powieść już od pierwszej strony niesamowicie mnie wciągnęła. Im dalej, tym bardziej byłam zaintrygowana tą historią i nie mogłam się oderwać od czytania. Byłam ciekawa jaką tajemnicę odkryła Marta i czy to było powodem jej śmierci.

W książce jest sporo bohaterów i czasem się gubiłam kto jest kim w rodzinie Zatorskich, dlatego potrzeba do niej skupienia.

Mamy tu historię rodziny po zesłaniu na Syberię, z której dowiadujemy się o ich losach na obczyźnie.

Współcześnie Ludka wraz z resztą rodziny próbują dowiedzieć się co takiego wydarzyło się Marcie, ale niektórzy z jej członków również skrywają sekrety.

Autorka ma naprawdę lekkie pióro i przez książkę się płynie. Jest tu również odrobina humoru za sprawą Miśki, przyjaciółki Ludki.

Ogólne jest to świetna książka, którą warto przeczytać.

Jeśli szukacie ciekawej i wciągającej książki na wieczór, to polecam przeczytać. Ja już nie mogę się doczekać kolejnej części.

[Reklama] Wydawnictwo Lucky

Jak wiele tajemnic i sekretów skrywa przeszłość? Czy warto zagłębiać się i próbować odkryć wszystkie karty?

Połączenia współczesności i historii wręcz ubóstwiam. Szczególnie te czasy wojenne, które już coraz rzadziej słuchać z opowieści naszych babć i dziadków.

Ewelina Maria Mantycka postanowiła właśnie to zrobić i podarowała czytelnikom serię, której pierwszy tom, mimo swojej konkretniej objętości, zdaje się być zdecydowanie zbyt skąpy. Dlaczego? Bowiem jest obłędny!

Przede wszystkim kolejny raz zostałam oczarowana tym, jak umiejętnie autorka porusza się po wybranej przez siebie tematyce. Porusza zagadnienia trafne dla fabuły i odpowiednio je rozciąga. Odkrywa sukcesywnie kolejne puzzle jednocześnie zapędzając czytelnika do aktywnego uczestnictwa w wydarzeniach. Stajemy się naocznymi świadkami czegoś, co niesamowicie fascynuje.

Historia samej dwójki głównych bohaterów wciąga. Ludka i Jari to para, która dostarczyła mi wielu wrażeń. Wyjątkowi i totalnie różni. On zdystansowany, oschły, uszczypliwy i totalnie powściągliwy. Ona przy nim to promyczek. Wesoła, radosna, buntowniczka, wścibska w granicach rozsądku i bardzo emocjonalna.

Zresztą jego cała rodzina jest niesamowita. Przez to co przeszli i czego doświadczyli potrafią potrafią cieszyć się naprawdę drobnostkami. Oni są genialni. Cudnie się im towarzyszyło. Polubiłam ich i doceniam ogromnie fakt, że każdy z nich otrzymał indywidualny charakter. Do samego końca pierwszego tomu nic nie uciekało. Autorka powstrzymała samowolkę postaci i okiełznała ich. Widać to a ja doceniam ten fakt, bo przy takiej liczbie postaci naprawdę ciężko uchwycić wszystko a stracić czujność to sekunda.

Przeszłość totalnie mnie wciągnęła. Odczuwam ogromny niedosyt i już zacieram łapki z niecierpliwością oczekując kontynuacji. A współcześnie prowadzone wydarzenia również dostarczały adrenaliny i wymuszały skupienie.

Aaa, czuję się sfrustrowana. To było tak genialne, tak bardzo zaskakujące, przejmujące, słodkie i humorystyczne w jednym, że naprawdę czuję się okropnie nie mogąc na już sięgnąć po kolejny tom. Tak się nie robi. Wystawiać cierpliwość na taką próbę to zgroza, heheh.

Podpisuję się pod tą książką obiema rękami i z całego serca zachęcam do czytania. Nie będziecie żałować. Emocji nie brakuje.

Polecam