A gdy znów się spotkamy

 Piękna, romantyczna powieść, która przemówiła do mojej duszy. Moje pierwsze zetknięcie z tą autorką i przyznaje, że zakończyło się pozytywnie. Polecam Wam tą historię, która pokazuje, że nigdy tak naprawdę nie można być pewnym tego co tak naprawdę los dla nasz szykuje.

Jest to bardzo emocjonalna powieść o zakazanej miłości  i tęsknocie w czasach wojennych. U mnie niejednokrotnie wywołała smutek i łzy, poruszyła serce, myśli, skłaniając do licznych refleksji o tym, co ważne i wymarzone oraz by doceniać to, co się ma.

Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników Kristin Harmel i dobrej literatury obyczajowej! Towarzysząc głównej bohaterce przeżyjemy cały kalejdoskop emocji, polecam przygotować sobie trochę chusteczek do tej lektury. Książka naprawdę godna polecenia!

Nie spodziewałam się, że kiedyś napiszę tak o książce, ale ona jest po prostu PIĘKNA. Porusza na tyle różnych sposobów, zmusza do refleksji, nie da się nie uronić łezki albo dwóch. Naprawdę, wybitna pozycja dla młodszych i starszych czytelniczek. Szczerze polecam nawet fankom innych gatunków.

Kristin Harmel kolejny raz udowodniła, że potrafi tworzyć powieści na najwyższym poziomie. Bez wahania, ale z całkowitą pewnością sięgnęłam po najnowszą powieść autorki, ponieważ dotychczasowa jej twórczość nigdy mnie nie zawiodła.

„A gdy znów się spotkamy” to przepiękna, emocjonalna powieść, w której obecne są zarówno smutki, jak i radości, choć smutku i nostalgii jest w niej jednak więcej. Nie oznacza to, że książka jest ponura czy wywołuje depresyjne odczucia - wręcz przeciwnie.

Fabuła powieści rozwija się dwutorowo, obejmując trzy pokolenia bohaterów, by w końcu połączyć opowieść w jedną całość. Emily, młoda dziennikarka, przeszła w swoim życiu wystarczająco dużo by obrosnąć w pancerz nieufności, chroniący ją przed kolejnym zawodem. Za tę sytuację głównie obwinia ojca, który porzucił rodzinę, gdy dziewczynka miała zaledwie kilka lat. Po śmierci matki dziewczyną zaopiekowała się babcia, która pomogła zagubionej nastolatce poradzić sobie z trudnymi chwilami, z jakimi musiała zmierzyć się w początkach dorosłości. Babcia była postacią niezwykle tajemniczą, podobnie jak Emily, zachowywała dystans i nieufność, co sugerowało, że została kiedyś bardzo zraniona. Po jej śmierci Emily otrzymuje tajemniczą przesyłkę zawierającą portret młodej kobiety i szokujący liścik, który zapewnia, że dziadek nigdy nie przestał kochać babci.

Dla samotnej, młodej kobiety, która czuła się opuszczona i samotna, był to impuls, aby poznać historię obrazu i być może wyjaśnić, co takiego wydarzyło się dawniej, że skutki tych wydarzeń wciąż mają wpływ na teraźniejszość.

Od tego momentu jesteśmy cyklicznie cofani w przeszłość, do czasów młodości Margaret i Petera. Nie były to łatwe czasy, gdyż przypadały one na okres Drugiej Wojny Światowej, którego nie trzeba przedstawiać - natychmiast staje się jasne, jak mroczny i trudny był ten czas dla świata. Dla Margaret i Franza tym bardziej, bo oprócz okrucieństw działań wojennych, dwójkę młodych, zakochanych ludzi dzieliło również ich pochodzenie, a jak się później okazało, rodzinne uprzedzenia miały największy wpływ na losy bohaterów.

Końcowe sceny wyjaśniające były wzruszające i prawdopodobnie wielu czytelników, zwłaszcza tych bardziej wrażliwych, uroniło niejedną łzę. Choć uważam się za osobę o mocnych nerwach i nie dopuściłem do potoku łez, jednak kilka razy udało się emocjom złapać mnie za gardło. Wszystko to dlatego, że historia miłości Petera i Margaret była smutna, ale i piękna, a dążenia Emily do osiągnięcia równowagi i komfortu były zarówno wzruszające, jak i motywujące.

Styl autorki zawsze budzi we mnie najwyższe uznanie. Język jest lekki, niezwykle obrazowy, choć nie stosuje długich opisów. Fabułę cechuje stały dynamizm, a co jakiś czas czytelnik zostaje zaskoczony informacją, która albo zakłóca, albo całkowicie burzy wypracowaną hipotezę co do rozwiązania zagadki. Uwielbiam takie zabiegi, ponieważ sprawiają, że czytanie powieści staje się ekscytujące, nie można się od niej oderwać.

„A gdy znów się spotkamy” to wspaniała powieść, którą polecam każdemu. Zawiera w sobie wszystkie elementy, które sprawiają, że czytanie jest prawdziwą przyjemnością.

To jedna z tych książek, które zostają z Tobą na dłużej. Autorka ma dar do tworzenia historii, które są zarówno wzruszające, jak i inspirujące. W tej powieści miłość splata się z historią w sposób, który zmusza do refleksji nad przeszłością i teraźniejszością. Momentami akcja może wydawać się lekko zwolniona, za to emocjonalna głębia i rozwój postaci rekompensują ten drobiazg. Idealna lektura na leniwy weekend, żeby dać się porwać i zatracić w uczuciach bohaterów. Naprawdę polecam! 

Raczej się nie spotkamy

Postanowiłam wyjść ze swej strefy komfortu i przeczytać coś z zupełnie innej bajki. Lubię książki historyczne, a tu z okładki obiecywano mi sekrety z czasów wojny, które mają moc rujnowania rodziny. Co było tym sekretem? Tożsamość dziadka głównej bohaterki. Niemieckiego chłopaka, jeńca wojennego, który wdał się w zakazany romans. Cała fabuła oparta jest na wątku poszukiwania prawdy o nim. A wszystko przez tajemniczą przesyłkę…

W rodzinie Emily wiele jest niedomówień i sekretów. Samotna z wyboru, nosi w sercu zadrę i żal do ojca, który nie uczestniczył w jej życiu. Sama powiela ten schemat i w młodości oddaje córkę do adopcji, czego nie potrafi sobie wybaczyć. Na domiar złego traci pracę i pewnie długo użalałaby się nad sobą, gdyby nie tajemniczy obraz, który otrzymała. Rozpoczyna się śledztwo. Razem z główną bohaterką podążamy tropem tajemniczego obrazu próbując znaleźć odpowiedzi na najważniejsze z pytań. Czy można otrzymać drugą szansę? Czy niezależnie od podjętych decyzji i wyborów miłość nie odchodzi? Czy można kochać mimo oddalenia? Czy mamy w życiu nieskończoną ilość szans na naprawę błędów?

Fabuła meandruje przez czas, mieszając współczesność z przeszłością. W retrospekcji poznajemy interesujący wątek jeńców niemieckich pracujących w Stanach Zjednoczonych na plantacjach trzciny cukrowej. Sprawnie przemierzamy kolejne dziesięciolecia. Fabularnie sporo się dzieje. Z główną bohaterką łatwo można się utożsamić, chociaż na początku bardzo mnie irytowała. Była zbyt histeryczna i rozedrgana. W miarę upływu akcji, zyskała moją sympatię. Zdaje się, że dojrzewa, przechodzi przemianę. Bohaterka godzi się ze swoją trudną przeszłością i decyzjami, które podjęła. Sama historia jest na tyle uniwersalna, że każdy odnajdzie w niej cząstkę swoich doświadczeń. Świetny materiał na film.

Mimo tych wszystkich plusów to nie była powieść dla mnie. Znacznie bardziej interesowały mnie wątki historyczne, które były tu jedynie tłem dla silnie wyeksponowanego wątku romansowego. Miłośnicy historii zakazanych miłości, mogą śmiało sięgać po tę powieść. Ja podziękuję.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu [Adres usunięty]

Nie jestem typem romantyka, wręcz przeciwnie, wolę twardo stąpać po ziemi niż bujać w chmurach, a mimo to wciąż próbuję przekonać się do romantycznych powieści. Myślę, że jestem na dobrej drodze, choć nie jest łatwo.

W książce działo się tak dużo, że ciężko jest mi zebrać myśli by sklecić coś niedługiego ale z sensem, dodatkowo pogoda za oknem nie nastraja mnie do tworzenia.

📖 Główną bohaterką jest Emily kobieta samotna poniekąd z własnego wyboru. Użyłam słowa "poniekąd" ponieważ przykład często idzie z góry, i tak również było u niej.

Jej ojciec porzucił rodzinę gdy Emily była jeszcze dzieckiem, matka zmarła zanim osiągnęła pełnoletność.

Zaś całkiem niedawno zmarła jej babcia, która również była kobietą samotną. Nigdy nie opowiadała o swojej młodości, wiecznie zamyślona, nieobecna. Emily wiedziała tylko tyle, że dziadek opuścił babcię zanim ta urodziła jej ojca.

Dziś, po wielu latach od tamtych wydarzeń Emily otrzymuje obraz przedstawiający portret kobiety na tle purpurowego nieba. Rozpoznaje w niej swoją babcię. Do obrazu dołączony jest krótki list o treści: "Pani dziadek nigdy nie przestał jej kochać".

Emily postanawia odnaleźć nadawcę przesyłki oraz zagłębić się w losy swojej rodziny i dowiedzieć się kim był jej dziadek.

Gdy czytam kryminały, zawsze staram się jak najszybciej odgadnąć kto jest sprawcą morderstwa tu całkowicie wyłączyłam detektywistyczne zapędy i dałam się ponieść historii nie myśląc o tym kto mógł być nadawcą przesyłki z obrazem, choć w pewnym momencie czytelnik bez problemu może prawidłowo wytypować tę osobę.

W książce dzieje się dużo czasami miałam wrażenie, że aż za dużo. Losy dziadków sięgają Drugiej Wojny Światowej, na szczęście jest ona tylko tłem tej historii. Dlaczego na szczęście? Mam mieszane uczucia co do miłosnych historii wojennych, ale tu dało się to jakoś przegryźć. O ile poczułam klimat czasów współczesnych, tak klimatu wojny już nie, ale w tym przypadku u mnie to plus, jednak jeśli chodzi o Drugą Wojnę Światową to wolę książki na faktach.

Kolejnym minusem jak dla mnie była zbyt duża ilość zbiegów okoliczności, mimo to cała powieść dostaje ode mnie plusa. Autorka nie daje się nudzić czytelnikowi, każdy rozdział odkrywa nowe karty. Spodobało mi się pióro autorki więc chętnie w przyszłości zapoznam się z innymi jej książkami.

Ja nie uroniłam łezki przy tej historii zimna ze mnie bestia, ale co wrażliwszym polecam zaopatrzeć się w husteczki.

Podsumowując, mimo moich narzekań POLECAM.

Jeden niewinny artykuł staje się początkiem najważniejszej w życiu podróży. Podróży do własnych korzeni.

Emily traci swoją kolumnę w lokalnej gazecie. Utrata pracy nie napawa dziewczyny optymizmem, wręcz przeciwnie, nasila się uczucie przygnębienia, towarzyszące jej od śmierci ukochanej babci. Gdy wszystko wydaje się beznadziejne, Emily otrzymuje tajemniczą przesyłkę z portretem młodej kobiety, łudząco przypominającej babcię Margaret. Tajemniczy liścik bez podpisu, będący odpowiedzią na ostatni artykuł dziewczyny, opisujący wpływ decyzji jednego z rodziców na następne pokolenia, wyzwolił w niej wielką chęć poznania nadawcy i odkrycia prawdy o własnej rodzinie.

Czy Emily podoła wyzwaniu, które sama sobie rzuciła? Jakie rodzinne sekrety odkryje? Co ukrywała latami babcia?

Jesteście ciekawi jak potoczą się jej losy?

Sięgnijcie więc czym prędzej po niezwykle wciągającą historię napisaną przez Kristin Harmel, a zamkniętą na kartach książki pt. "A gdy znów się spotkamy".

Autorka łączy tutaj losy współczesnej młodej amerykanki z przeszłością bliskich jej sercu osób. Zakazana miłość, wojna, jeniecki obóz, rozłąka, tęsknota i tajemnica - wszystko to sprawia, że czytelnik z każdą kolejną stroną coraz bardziej zagłębia się w rodzinne sekrety głównej bohaterki. Powieść czyta się niezwykle przyjemnie i odłożenie jej na półkę, bez doczytania do końca może być problematyczne. Ale to akurat atut dobrej literatury, a książki spod pióra Kristin Harmel niewątpliwie takie właśnie są.

Jako pasjonatka powieści osadzonych w czasach II wojny światowej lub nawiązującej do tamtych nieciekawych czasów polecam Wam z serca ten tytuł. Czytajcie, bo warto!

Ogólnie całą książkę czyta się dobrze. Może tylko te opisy wojny nakładały tutaj nieco niepokoju i odrobinę nerwowości. Jednak była tutaj pewna rzecz, która tu wszystko tuszowała. Bowiem postacie nawet w obliczu zagrożenia śmiercią, mieli swoje marzenia. Niektórych to właśnie one trzymały przy życiu, a jeszcze inni marzyli po to, by nie myśleć w jakim miejscu się znajdują. Autorka pokazała nam historię z dwóch perspektyw, gdyż sprawa tyczy się pewnego obrazu przedstawiającego babcię głównej bohaterki. Być może ta rzecz by ją nie zainteresowała, gdyby nie fakt, że nieszczęścia sypały jej się jeden za drugim. Strata rodziny była bolesna, jednak utrata dodatkowo pracy, tłumacząc się tym, że i tak jej posada nie była pewna, tylko dodatkowo ją zdołowało. List, który otrzymała wyglądał na taki nieoczywisty. Wychodziło bowiem na to, że ktoś znał ją i jej babcię. Dodatkowo czuć było, że mogło łączyć ich coś szczególnego. Nie myśląc długo, bo w końcu miała ogrom czasu, postanowiła, że dowie się prawdy na temat historii tej przesyłki i jednocześnie losów swojej rodziny. Nawet my nie spodziewaliśmy się tego, czego ona później się dowiedziała.

Historia nieco burzliwa, ale naprawdę piękna. Opowiedziana słowami szczerości i żalu z podjętych decyzji, które zaważyły na dalszym życiu. Tak jak i my tworzymy historię dla naszych pokoleń, tak tam życie pewnych osób zostało odmienione. Poszukiwanie swoich korzeni było dla postaci trudne i pracochłonne. Musiała podróżować po różnych częściach kraju, by trafić do celu i móc odkryć tajemnice przodków. Opowieść jest ukazana przepięknym stylem, w niektórych momentach sama się wzruszałam, gdyż niektórzy liczyli tutaj na cudowne spotkanie, a później dowiedzieli się, że tej osoby już nie było. Momentalnie wszystko wydawało się na próżno, jednak później niosło pewnego rodzaju ukojenie, jakby koniec tego, co nie zostało dokończone. Książka jest przede wszystkim dla osób, którzy lubią wracać do przeszłości, do czasów wojennych i smutku, który za sobą niósł. Pokazała też, że coś silniejszego niż śmierć. Przeczytajcie, bo warto:-)

"Sekrety z czasów wojny rujnują rodzinę".

Emily nigdy nie miała łatwo, czuje, że dłużej już nie da rady. Gdy była dzieckiem, ojciec porzucił rodzinę, będąc nastolatką, straciła matkę, niedawno odeszła ukochana babcia. Czarę goryczy przelewa utrata pracy, dziewczyna poddaje się, ma dość wszystkiego. I wtedy dostaje tajemniczą przesyłkę, a w niej piękny portret młodej kobiety na tle purpurowego nieba i krótki liścik ze słowami: “Pani dziadek nigdy nie przestał jej kochać”. Emily jest zachwycona obrazem i zarazem zaintrygowana, na portrecie rozpoznaje swoją babcię. Samotna, rozgoryczona sytuacją, w jakiej się znalazła, postanawia poszukać własnych korzeni. Wskazówki kierują ją na Florydę, do obozu jeńców wojennych…

Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa, której akcja toczy się swoim rytmem, wywołuje ogromne emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona ukazuje skomplikowane relacje międzyludzkie i przeżywane dramaty. Mamy dwie ramy czasowe, które idealnie ze sobą współgrają, teraźniejszość i czasy II wojny światowej. Atutem powieści są bohaterowie, skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.

Ludzkie życiowe zawirowania, na tle umiejętnie ukazanego tła historycznego. Emily pragnie odkryć historię rodziny, przenosimy się do czasów II wojny światowej, mamy ukazane tragiczne losy jeńców wojennych przebywających w obozach. Tajemnice z przeszłości, sekrety rodzinne, niedopowiedzenia. Głęboko zakopane smutne prawdy zaczynają wyłaniać się spod sterty niepamięci. Nasuwające się pytania i trudne odpowiedzi. Stopniowo odkrywane sekrety wojennej, zakazanej miłości. On niemiecki jeniec, ona córka amerykańskiego farmera. Niespełnione marzenia, utrata bliskich, podejmowanie trudnych decyzji i ich konsekwencje, odrzucenie, siła więzi rodzinnych, lojalność, wybaczenie.

Była to niełatwa, a zarazem piękna przygoda, której całkowicie dałam się porwać. Daje do myślenia, zostanie we mnie na dłużej i to piękne, niosące nadzieję zakończenie. Polecam, czytajcie! Tatiasza i jej książki :)

.

TYTUŁ: A GDY ZNÓW SIĘ SPOTYKAMY

AUTOR: KRISTIN HARMEL

WYDAWNICTWO: ŚWIAT KSIĄŻKI

.

Bywa tak, że wszystko wydaje się jasne. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na jednoznaczne wyjaśnienie bez wątpliwości i zagadek. Przechodzimy wówczas do codzienności przeświadczeni o swojej racji i nie drążymy, nie szukamy...

Ot, pomyliliśmy się co do tego człowieka i tyle.

Nie kocha.

Łotr.

I wiele innych epitetów cisnących się na ustach.

Emily przyszli zmierzyć się z życiem. Straciła pracę, niedawno odeszła jej ukochaną babcia, a wydarzenie z jej wcześniej młodości nie daje jej spokojnego snu.

W życiu kobiety pojawia się jeszcze jeden element który sprawia że odtąd jej życie będzie inne.

Emily dostaje pocztą obraz przedstawiający jej zmarłą babcię i liścik "Pani dziadek nigdy nie przestał jej kochać"

Kobieta postanawia odkryć rodzinną tajemnicę.

Losy przodków prowadzą ją do czasów wojny i jeńców z Niemiec którzy musieli pracować na rzecz Ameryki.

Historia pokazuje,że nic co dotąd wiedziała nie jest wcale oczywiste a prawdziwa miłość może trwać nawet wbrew całemu światu.

Ależ podobała mi się ta opowieść.

Niebanalna, wciągająca, przeplatająca teraźniejszość z minioną epoką i spleciona miłością. Miłością rodzinną ale też tą największą która wbrew wszystkiemu zwycięży - miłością kochanków.

"A gdy znów się spotkamy" to opowieść o Emily, która znajduje się w trudnym momencie życia. Gdy wydaje jej się, że utraciła wszystko, otrzymuje tajemnicza przesyłkę z obrazem, na którym widnieje uderzająca podobizna jej babki i dopisek sugerujący, że nadawca wie wiele o przeszłości jej rodziny. Dziewczyna rozpoczyna podróż za prawdą, która poprowadzi ją wstecz aż do czasów wojennych...

Stosunkowo rzadko sięgam po podobne historie, jednak skuszona motywem przewodnim i sekretami rodzinnymi, dałam szansę temu tytułowi. I absolutnie się nie zawiodłam! Harmel w malowniczy i przyciągający uwagę sposób kreśli swoją opowieść, której kolejne etapy intrygowały mnie coraz bardziej, a każdy strzęp informacji ekscytował w podobnym stopniu, co bohaterów.

Autorka dobrze oddała realia historyczne w rozdziałach opisujących przeszłość, a współczesnym poszukiwaczom prawdy nadała kształt pełen autentyzmu i silnych, udzielających się emocji. Tak naprawdę nie ma tu tylko odkrywania tego, co było - Emily odbywa tu podróż również do własnego wnętrza, rozlicza się z własnymi decyzjami i odkrywa promyk nadziei na przyszłość.

Rozdarte relacje rodzinne, nieszczęśliwa miłość, niespełnione marzenia, choroba, utraceni najbliżsi - tak wiele tu poruszających wątków, które niejednokrotnie trącają najczulsze struny w sercu. A jednocześnie ciepłe, pełne nadziei zakończenie, które mnie rozczuliło i w pełni usatysfakcjonowało.

Jeśli cenicie dobrą literaturę obyczajową z wątkami powieści historycznej, to gorąco polecam ten tytuł! :)

Książki czyta się między innymi po to, żeby odczuwać różne emocje. Podczas gdy radość i strach dosyć łatwo czuję czytając książki, to smutek już niekoniecznie. Książki tak samo jak i filmy mnie nie wzruszają. Jak widać do czasu, bo tym razem trafiłam na tytuł mnie naprawdę wzruszył.

„A gdy znów się spotkamy” to piękna powieść o miłości trwającej całe życie. To tak bardzo ogólnie mówiąc.

Emily Emerson jest dziennikarką. Pewnego dnia dostaje kurierem obraz, na którym jest namalowana jej babcia, która zmarła parę miesięcy wcześniej. Emily próbuje dowiedzieć się kto przysłał jej obraz i w jakim celu. Odkrywa, że ten obraz może doprowadzić ją do odkrycia prawdy o swoim dziadku, którego nie poznała. Rozpoczyna śledztwo konfrontując się przy okazji ze swoją przeszłością.

Margaret mieszka na farmie na Florydzie. Obok jest obóz dla niemieckich jeńców wojennych. Tam poznaje Petera Dahlera, który został złapany w Afryce i odesłany do Ameryki do pracy. Młodzi zakochują się w sobie jednak gdy wojna się kończy Peter zostaje odesłany do Niemiec.

Zaczynając tą książkę obawiałam się, że więcej tu będzie stron poświęconych przeszłości, a szczerze mówiąc lubię śledzić śledztwo. I tu to dostałam. Więcej było rozdziałów poświęconych teraźniejszości i Emily. Za to ogromny plus. Poza tym książkę czytało mi się bardzo dobrze mimo tego, że tajemnicę odkryłam już w połowie powieści. To mi nie przeszkadzało, bo autorka stylem swojego pisania wzbudziła tyle emocji, że nawet łezka w oku się zakręciła.

Muszę przyznać, że jest to pierwsza książka, która mnie wzruszyła. Historia Margaret i Petera zachwyciła mnie jak i zasmuciła. Wiem też, że wiele osób stwierdzi, że ta książka jest przeciętna. Jednak dla mnie jest ona po prostu piękna.

Lubicie książki o tajemnicach rodzinnych? Książki, których akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych? Książki, które wciągają od pierwszej strony? A jeśli powiem Wam, że wszystko to znajdziecie w „A kiedy znów spotkamy się”?

Emily to kobieta koło czterdziestki, która straciła pracę. Nie ma męża ani dzieci. Miała 18 lat gdy jej matka zmarła, a ojciec ją porzucił. Gdy była nastolatką urodziła córeczkę, którą oddała? Niedawno odeszła również jej najbliższa osoba, babcia. Przywykła do samotności. Jednak pewno dnia jeden telefon z informacją o tajemniczej przesyłce z Niemiec zmienia jej życie. W środku znajduje się obraz z wizerunkiem jej babci oraz list z wiadomością, że jej dziadek, którego nie poznała, nigdy nie przestał kochać Margaret. Kto i po co po tylu latach wysyła taką paczkę? Tego główna bohaterka próbuje dowiedzie się.

„A kiedy znów spotkamy się” to książka idealna na jeszcze długie wieczory. Jest napisana lekkim stylem, ale nie infantylnym. Jest książką, która potrafi wciągnąć od pierwszych stron i dostarczyć bardzo wiele emocji. Osobiście uwielbiam historie, w których poznajemy bohaterów w czasach obecnych oraz w czasach gdy byli młodzi. W tej historii jest wiele sekretów rodzinnych. Emili chce poznać swoje korzenie. Dlatego udaje się najpierw do osób, które znały Margaret. Jej małe śledztwo prowadzi ją do obozów jenieckich, w których niemieccy żołnierze pracują na rzecz amerykańskich farmerów. Czasami zakochiwali się w ich córkach. Jaki będzie mieć na nią wpływ prawda, którą odkryje? Przekonacie się sami.

„A kiedy znów spotkamy się” to słodko-gorzka historia o poszukiwaniu własnych korzeni. O żalu, tajemnicach, rozstaniu, przebaczeniu i o miłości. I jeśli lubicie takie książki, to bardzo polecam ten tytuł.

„Sekrety z czasów wojny rujnują rodzinę”

„Kiedy wydaje się, że wszystko straciła, dzięki tajemniczemu obrazowi odnajduje to, czego zawsze pragnęła.”

Fikcja historyczna czy romans? Te dwie sprzeczności prawie przez cały czas walczyły w mojej głowie o przewodnictwo. I żadna do końca nie wygrała. Ale co tutaj mamy? Na pewno nieźle napisaną powieść obyczajową, całkiem zgrabnie przeprowadzoną fikcję historyczną i dla tych, którzy lubią – romans, naprawdę dobry, ale czy realny, to chyba nie nam o tym decydować. Mamy także dwie linie czasowe: współczesną i drugą dziejącą się w czasach II wojny światowej, a konkretnie w roku 1944.

Bohaterka tej opowieści nie jest dzieckiem szczęścia. Gdy była małą jej ojciec postanowił opuścić rodzinę. Matka zmarła, zanim Emily osiągnęła pełnoletność. Żyła do niedawna tylko z babcią, ale i ona opuściła ziemski padół i Emily została sama. Na domiar złego traci pracę i to powoduje, że wali jej się świat. I w tym momencie, gdy gotowa jest się poddać otrzymuje przesyłkę, portret pięknej kobiety, w której rozpoznaje swoją babcię sprzed lat. Do obrazu dołączono liścik: Pani dziadek nigdy nie przestał jej kochać.

Co zrobilibyście w takiej sytuacji? Przypuszczam, że to samo co ja i to samo co zrobiła Emily. Kobieta zaczyna szukać, a to czego się dowie zdziwi ją, ale także zadziwi czytelników tej powieści.

Jaki wpływ będą miały odkryte tajemnice z życia jej dziadków, Margaret i Petera? W jaki sposób odkrywanie historii obrazu i poszukiwanie własnych korzeni wpłynie na teraźniejszość? Przeczytajcie, bo choć bywają momenty, że ta opowieść staje się mało prawdopodobna, to jest naprawdę dobrze napisana i świetnie się ją czyta.

„A gdy znów się spotkamy” to powieść o rodzinie, o tajemnicach, żalu, rozstaniu, a także o stracie, o wybaczaniu i o miłości. Na pierwszy rzut oka może wydawać się, że to błaha i lekka historyjka, ale nie. Ta książka niesie z sobą o wiele więcej. Dla tej powieści trochę wyszłam ze strefy swojego komfortu i nie żałuję. Przyznam, że warto było zanurzyć się w tej pasjonującej słodko-gorzkiej opowieści o odkrywaniu tajemnic rodzinnych, po wielu latach.

„A gdy znów się spotkamy” to kolejna powieść Kristin Harmel odsłaniająca karty przeszłości. Kolejna, która przenosi nas do czasów II wojny światowej po to, by odkryć losy obozów dla jeńców wojennych. W końcu kolejna, która wdziera się do czytelniczego serca i pozostawia w nim ślad.

Emily nieoczekiwanie staje się posiadaczką obrazu na którym dostrzega swoją niedawno zmarłą babcię. Ów obraz staje się zaczątkiem rozbudzającej się w niej chęci poznania losów swoich przodków…

Dwutorowa narracja, tajemnice z przeszłości i więzi rodzinne odmalowują tutaj barwne portrety wydarzeń, których czytelnik staje się uczestnikiem. Autorka na fundamencie zapomnianych już sekretów z dalekiej przeszłości powoli odkrywa przed czytelnikiem odpowiedzi na piętrzące się w jego głowie zapytania. I choć momentami owa wyjawiona prawda zanurzona jest w smutku, odsłania sekrety zakazanej, wojennej miłości.

„A gdy znów się spotkamy” to powieść nakreślona emocjami, taka, której lektura niesie ze sobą całą ich paletę. Autorka już dawno zachwyciła mnie swoją twórczością. Twórczością, którą zdecydowanie mogę porównać z moją ukochanej Kristin Hannah. Jeśli czytaliście kultowego już w tej chwili „Słowika”, bądź jakąkolwiek inną książkę autorki - „A gdy znów się spotkamy” z pewnością Was zachwyci, tak jak zachwyciła mnie…