Zanim się pożegnamy. Zanim wystygnie kawa. Tom 4

Zanim się pożegnamy to czwarty tom serii Zanim Wystygnie Kawa napisany przez Toshikazu Kawaguchiego wydany przez Grupę Wydawczniczą Relacja

#współpracabarterowa

Kto by pomyślał, że ten czas minie tak szybko i już będę trzymał w rękach czwarty tom jednej z moich ukochanych serii książek. I wiecie co? Absolutnie się nie zawiodłem. Wręcz zaprezentowany przez Kawaguchiego poziom nadal jest bardzo wysoki i mogłem poczuć to co przy premierze pierwszego tomu w 2022 roku.

Po lekturze tomu czwartego czuje, że autor w końcu ustabilizował swój wyćwiczony pisarski styl, zauważył i wyeksponował swoje zalety w historii oraz to co robi najlepiej. Natomiast ukrył pewne niedociągnięcia. W rezultacie dostajemy chyba najlepszą część cyklu, która porusza nawet najtwardsze serca.

Zasady są znane i już nie jedną opowieść poznaliśmy, więc dostajemy więcej tego samego - cztery nowe historię, nowe okoliczności cofania się w czasie, nowe motywy i uczucia które chciał autor wyeksponować. Dostajemy książkę najbliższą perfekcji jaką mogliśmy dostać od Kawaguchiego. Historid są smutne, ale i budujące. Postacie wyraziste, rzeczywiste i ciekawe. A świat równie wciągający co przy części pierwszej. Od książki po prostu trudno się oderwać więc w rezultacie udało mi się skończyć całość w zaledwie 24h. Świeże okoliczności dały nam odpowiedzi na wiele pytań, ale postawiły nowe.

Nic dodać, nic ująć. Toshikazu Kawaguchi udowadnia, dlaczego to jemu zawdzięczamy rozkwit azjatyckich komfortowych książek, jest niezaprzeczalnym królem tego podgatunku - w którym właśnie najbardziej cenię różnorodność, czytelność i jasność przedstawionych zasad panujących w danym magicznym miejscu. Książki tego typu nazywam kawopodobnymi i nie bez przyczyny "Zanim się pożegnamy" będą królować w moim rankingu najlepszych książek przeczytanych w 2024 roku. Z sercem na dłoni polecam czwarty tom cyklu "Zanim wykrzyknie kawa". Jeśli lubicie po prostu czuć się dobrze przy angażującej historii, to jest książka DLA WAS! Kocham!

Bardzo polubiłam ostatnio literaturę japońską i coś czuję, że na tym się nie skończy moje zamiłowanie do tej literatury.

Trylogia “Zanim wystygnie kawa” ostatnio jest mi bardzo bliska i dzięki niej mogę chociaż na chwilę się zatrzymać i pomyśleć o życiu.

“Zanim się pożegnamy” to opowiadania o czterech osobach które przenoszą się w czasie aby spotkać swoich bliskich i móc jeszcze raz się z nimi zobaczyć. Ta wyjątkowa kawiarnia to nie tylko miejsce gdzie ludzie mogą wypić kawę ale także przenieść się w przeszłość lub w przyszłość. W tym czwartym tomie poznajemy mężczyznę których chce przekazać wiadomość swojej zmarłej żonie. Pewna kobieta pragnie jeszcze raz zobaczyć swojego ukochanego psa i się z nim pożegnać. Przepięknie opowiedziana jest tu relacja ojca i córki.

Te opowiadania sprawiają, że czas jaki spędziłam z tą książką dla mnie na moment się zatrzymał. To ostatnie opowiadanie które przeczytałam wzruszyło mnie bardzo i pokazało że potrzeba dużej cierpliwości, słuchania i miłości względem dzieci. Musimy się uczyć każdego dnia siebie i zrozumienia drugiego człowieka. Bo nigdy nie wiadomo kiedy ktoś może odejść i doceniajmy siebie i ludzi dookoła.

Polecam Wam bardzo książkę.

🍡🍵

,,Zanim się pożegnamy" to czwarty tom bestsellerowej serii o nietypowej kawiarni, w której klienci mają możliwość przeniesienia się w przeszłość. Podróż w czasie podlega jednak kilku zasadom, a najważniejsza z nich mówi o tym, że trzeba wrócić do teraźniejszości, zanim wystygnie kawa.

☕💫

W częstym tomie autor prezentuje historie kolejnych osób, które z różnych powodów zdecydowały się skorzystać z magicznych właściwości kawiarni Funiculi Funicula. Wśród bohaterów znajdziemy mężczyznę, który chce przekazać ważną wiadomość żonie, kobietę, marzącą o tym, by pożegnać się ze swoim psem, dziewczynę, która żałuje swojej odpowiedzi na oświadczyny byłego chłopaka oraz córkę, pragnącą pojednać się z ojcem.

Po lekturze poprzednich tomów doskonale znałam już strukturę tej serii i jej pewną powtarzalność, więc szczerze mówiąc myślałam, że autor niczym mnie już specjalnie nie zaskoczy, że po prostu miło spędzę czas. Tymczasem okazało się, że historie zawarte w ,,różowej" części szczególnie mocno chwyciły mnie za serce, pewnie dlatego że poruszone zostały w nich tematy bardzo mi bliskie.

Jeśli szukacie serii, przy której będziecie mogli się wyciszyć, ale też zastanowić nad różnymi aspektami życia, takimi jak relacje, miłość czy przemijanie - czytajcie kawkę!

🕰️✨

[współpraca reklamowa z @wydawnictworelacja]

Niezależnie od mojego zmęczenia przesytem wtórnych powieści-kołderek z Azji wschodniej, niezależnie od mojej niechęci dla serii jako takich — oto jestem tutaj, po lekturze kolejnej książki Toshikazu Kawaguchiego i uśmiecham się sama do siebie. 

„Zanim wystygnie kawa“ nie potrzebuje przedstawiania, bo trudno chociaż nie kojarzyć okładek serii. Dla niewtajemniczonych jednak zdradzę, że akcja powieści ma miejsce w kawiarni, która umożliwia przenoszenie w czasie. Oczywiście proceder obarczony jest licznymi zasadami (na tyle uciążliwymi, że podobno większość zainteresowanych rezygnuje), co w każdym rozdziale bywa przypominanie. Za fabułę natomiast robią ludzkie emocje. Relacje bohaterów, próby pogodzenia się z teraźniejszością. Często wzruszające, ale na koniec zostawiające po sobie jedynie ciepło.

Styl pisania Kawaguchiego to definicja prostoty. Ani w polskim, ani angielskim przekładzie (a akurat te dwa mogę porównać) nie ma ozdobników, za to bywa wręcz topornie. W umiarkowanych dawkach miewa to urok, w nadmiarze może odbierać chęć na dalszą lekturę. Autor mocno stawia na najważniejsze — historie kolejnych bohaterów, którzy kogoś stracili, czegoś żałują, coś chcą naprawić. Efekt ich działań nigdy nie jest wystarczający, ale ma przynieść równowagę ich sercom (oraz tych czytelników). Ma to swój znajomy rytm, jednostajnie tempo, co za każdym razem przynosi mi wyciszenie.

Mam dni, gdy chcę na serię kręcić nosem, bo wydaje się zbyt nie moja, a potem zaczynam czytać kolejną część i nagle czuję się, jakbym trafiła do bezpiecznego miejsca, w którym chciałabym przebywać jak najdłużej. I niech to wystarczy za Mewi znaczek jakości, bo nie ja wybrałam te książki, to one wybrały mnie. 

przekł. Joanna Dżdża

Psst, część (poprzednia) „Zanim wyblakną wspomnienia” to mój ulubieniec, więc „Zanim się pożegnamy“ miała ze mną pod górkę, ale zachowała poziom.

☕ Lubicie pić kawę?

📖 Zanim się pożegnamy

✒️ Toshikazu Kawaguchi

🏢 Wydawnictwo Relacja

[współpraca reklamowa] z Wydawnictwo Relacja

☕ “Zanim się pożegnamy” to już 4 część bestsellerowej serii autorstwa Toshikazu Kawaguchi. Znacie pozostałe części? A może komuś udało się spotkać autora na żywo ostatnio w Krakowie?

☕ Całość powieści utrzymana jest w podobnym stylu jak pozostałe części z tej serii. Każdy rozdział to inna historia. Dla niewtajemniczonych mała kawiarnia Funicula Funicula to w pewnym sensie magiczne miejsce, które pozwala przenieść się w czasie. Jednak istnieją co do tego pewnego rodzaju zasady, [Adres usunięty]. ograniczony czas, brak możliwości wychodzenia poza kawiarnię oraz do przeszłości można przenieść się tylko za pomocą jednego krzesła, które zwyczajowo zajmowane jest przez ducha, który niechętnie je odstępuje.

☕ Kto tym razem skorzysta z magicznej kawiarni? Czy podróż w czasie przyniesie ulgę córce, zmarłego tragicznie ojca? Czy mąż, żony w ciężkim stanie zobaczy jeszcze raz jej uśmiech? A może pewna dziewczyna jeszcze raz przemyśli propozycję zaręczyn? Dodajmy do tego możliwość ponownego zobaczenia swojego pupila?

☕ Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Styl pisarza przyciąga, kiedy już wczytamy się w daną historię nie sposób się od niej oderwać. Książka, mimo że jest niesamowicie łatwa w odbiorze to skłania do refleksji nad życiem i jego przemijalnością.

☕ Gorąco polecam, zanim wystygnie kawa!