Zraniony stół

"Zraniony stół" to poruszająca powieść o sztuce, wewnętrznych konfliktach, rozdarciu między miłością a lojalnością. To książka, w której cierpienie odgrywa ważną rolę, będąc punktem zapalnym dla następujących po sobie wydarzeń, jakie spotkały bohaterki tej powieści. Laura Martinez Belli napisała powieść wielowymiarową, przejmującą, ciekawą i intrygującą, jak dla mnie z małym “ale”...ale o tym później.

W 1935 roku w Meksyku Frida Kahlo zdradzona przez siostrę i ukochanego Diego Riverę przelewa swój ból na płótno, tworząc przejmujący obraz – „Zraniony stół”. Miłość i nienawiść splatają się z ideologiczną fascynacją komunizmem, co doprowadza do chęci pokazania dzieła w Związku Radzieckim. Ponad dekadę później, w Moskwie 1947 roku, radziecka urzędniczka Olga przypadkiem natrafia na obraz Fridy, który wstrząsa jej duszą i budzi dawną wrażliwość. Choć dzieło zostaje potępione przez władze jako zbyt burżuazyjne, Olga czuje, że musi stanąć w jego obronie. Czy odważy się sprzeciwić systemowi, by ocalić obraz, który z każdym dniem nabiera osobistego znaczenia?

Zarówno dla Fridy, jak i Olgi sztuka stała się impulsem do przemian. Ta pierwsza dzięki niej czuje, że trzyma swoje życie w ryzach, ta druga czerpie z obrazu malarki inspirację do pogodzenia wewnętrznego rozdarcia i przedłożenia tego, co dla niej samej jest ważne, spychając na drugi plan zachcianki systemu, w którym funkcjonuje na co dzień.

Powieść podzielona jest na dwie osie czasowe i perspektywy. Bardziej podobała mi się ta część należąca do Fridy - może wynika to z faktu, iż znam jej smutną historię, obrazy, które zawsze wywołują we mnie mnóstwo emocji, uwielbiam jej charakterystyczny styl, uważam, że mimo tych wszystkich przykrości, tragedii, których doświadczyła była jednocześnie silną, kruchą i zagubioną kobietą - to postać pełna kontrastów, kolorów, piękna i brzydoty. W końcu o ile łatwiej czytać o tym, co jest znajome, co chce się tylko bardziej zgłębiać.

Mam mieszane uczucia co o tej książki - sama historia obu kobiet jest rewelacyjna i ciekawa i to właśnie fabuła i akcja trzymały moją uwagę, natomiast styl autorki chwilami mnie przygniatał i nużył, przez co wiele razy odkładałam ją, robiąc sobie przerwy w czytaniu.

To opowieść o cierpieniu, ukazaniu sztuki jako rodzaju buntu, o dwóch różnych historiach, których każda ukazuje swój tragizm na swój indywidualny sposób i o tym, jak sztuka potrafi połączyć autora z odbiorcą. Myślę, że to przede wszystkim książka dla miłośników literatury historycznej i malarstwa oraz dla tych, którzy lubią czytać o silnych kobietach i chętnie sięgają po biografie (ale pamiętajcie, że “Zraniony stół” łączy prawdę z fikcją).

„Zraniony stół” Laury Martinez Belli to powieść wyjątkowa. Akcja toczy się wokół zaginionego obrazu namalowanego przez Fridę Kahlo, który ostatni raz widziano na wystawie w PRL. Moskwa i Meksyk, lata powojenne. Dwie połączone wyjątkową więzią kobiety. Frida, której współczesnemu czytelnikowi nie trzeba przedstawiać, obdarzona wielkim talentem i ale i naznaczona równie wielkim cierpieniem, oddana komunistka, czuła Meksykanka, „Zraniony stół” to wyraz największej krzywdy jakiej doświadczyła w życiu.

Olga to Rosjanka, niespełniona malarka, która z powodu wytycznych komunistycznego rządu, musiała porzucić swoją pasję i próbuje odnaleźć się w systemie opresji, braku zaufania, równocześnie czekając na powrót męża. „Zraniony stół”, który trafia do niej w nieprawdopodobnych okolicznościach, budzi w niej wspomnienie matki, a także głęboko ukryte prawdziwe ja, indywidualizm, własny głos.

🌱

Książka napisana jest w przepięknym stylu. Niektóre fragmenty brzmią jak zwykła narracja, by zaraz płynnie przejść w bardziej liryczne, magiczne opisy relacji, uczuć, by zatopić się w sztuce. Fragmenty Fridy są szczególnie nasycone taką atmosferą. Historie obu kobiet są wzruszające i wyjątkowe, wywołują silne emocje. Ich powiązanie, choć tak nieprawdopodobne, jest piękne i dowodzi że sztuka łączy. Dobrze przy tym poszerzyć swoje konteksty historyczne - sama biografia Fridy, historia komunizmu i muru berlińskiego. Zazębianie się dwóch narracji nadaje historii dynamizmu, historia Olgi jest dopełniana fragmentami Fridy. Bardzo podobał mi się zabieg z rozdziałami „pośmiertnymi” Fridy. Zakończenie jak najbardziej satysfakcjonujące.

Cała lektura była dla mnie wielką przyjemnością i polecam Ci ją bez wahania.

Na płótnie współczesnej literatury "Zraniony stół" wyróżnia się wyraźną kreską, łącząc thriller historyczny z fascynującą opowieścią o sztuce i jej twórcach. Ta fascynująca opowieść, snuta wokół tajemniczego zaginięcia jednego z najważniejszych dzieł Fridy Kahlo, zabiera czytelnika w podróż przez labirynt ludzkich emocji, politycznych intryg i artystycznych uniesień, gdzie każda strona odsłania nowe zakamarki duszy bohaterów.

Meksyk roku 1935 pulsuje kolorami i emocjami niczym paleta malarki. Frida Kahlo, zdradzona podwójnie - przez własną siostrę i ukochanego Diega Riverę - zamienia swój ból w sztukę tak surową i prawdziwą, jak otwarta rana. Jej "Zraniony stół" staje się nie tylko artystycznym manifestem, ale również krzykiem duszy zranionej kobiety, której ciało, jak drewniany stół z jej obrazu, nosi ślady licznych pęknięć i szwów.

Z drugiej strony żelaznej kurtyny, w szarej, przyprószonej śniegiem Moskwie roku 1947, poznajemy Olgę - oddaną Partii urzędniczkę, której życie, jak zimowy krajobraz radzieckiej stolicy, zostało pozbawione barw i radości. Obraz Fridy staje się dla niej promieniem słońca przebijającym przez chmury stalinowskiego reżimu - promieniem, który rozświetla jej zapomnianą miłość do sztuki.

Powieść płynie wartkim nurtem, meandrując pomiędzy faktami historycznymi a fikcją literacką. W tle politycznych intryg, ideologicznych sporów i artystycznych manifestów rozgrywa się uniwersalna opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, o odwadze przeciwstawienia się systemowi i o sile sztuki, która jak latarnia morska, potrafi wskazać drogę zagubionym duszom.

"Zraniony stół" nie jest jedynie historycznym thrillerem - to literackie śledztwo prowadzone z pasją detektywa i wrażliwością poety. Autorka z archeologiczną precyzją odkopuje warstwy przeszłości, by dotrzeć do prawdy o jednej z największych zagadek świata sztuki - zaginięciu arcydzieła Fridy Kahlo po wystawie w warszawskiej Zachęcie w 1955 roku.

Opowieść, która jak dobra kawa, pozostawia długi posmak na podniebieniu czytelnika. Szczególnie uwiodły mnie wyraziste postacie, których duchowe rozterki rezonują z naszymi własnymi, oraz intrygująca zagadka zaginięcia arcydzieła. „Zraniony stół" był moją pierwszą prawdziwą podróżą do świata Fridy Kahlo. Wcześniej znałam jedynie jej charakterystyczny wizerunek – tę wyrazistą twarz z połączonymi brwiami i kwiatami we włosach – ale nie zagłębiałam się w jej historię. Dopiero ta powieść pozwoliła mi poznać kobietę stojącą za tym rozpoznawalnym obliczem.

Dla miłośników sztuki będzie to fascynująca podróż przez labirynty artystycznych inspiracji i politycznych uwikłań. Dla pasjonatów historii - wnikliwe spojrzenie na epokę, gdy sztuka stawała się narzędziem propagandy lub symbolem oporu. Dla wszystkich pozostałych - po prostu dobra literatura, która jak sztuka Fridy Kahlo, przemawia uniwersalnym językiem ludzkich emocji, przekraczając granice czasu, przestrzeni i kulturowych różnic.

Wciągająca powieść inspirowana życiem Fridy Kahlo i losami jej ogromnego, tajemniczego obrazu, który ostatnio widziany był w Warszawie. Autorka ciekawie i klimatycznie łączy fakty z fikcją, włącza też elementy kryminalne, bardzo ciekawa perspektywa. Super książka.

Laura Martínez Belli, zainspirowana burzliwą historią i zagadkowym zaginięciem obrazu, stworzyła opowieść o dwóch kobietach połączonych bólem i pasją oraz o uzdrawiającej mocy sztuki. "Zraniony stół" to fascynująca podróż w przeszłość do lat 40. i 50. XX wieku – z jednej strony kolorowy, tętniący życiem Meksyk, Casa Azul czyli niebieski dom Fridy i Diego Rivery oraz artystyczna bohema; a z drugiej strony szara, monochromatyczna Moskwa w komunistycznym terrorze, represjach i powojennej biedzie. Laura Martínez Belli konstruuje opowieść wokół motywu malarstwa, grabieży i handlu dziełami sztuki, fałszerstwa i zimnej wojny. Jednocześnie zagłębia się w intymny świat dwóch kobiet – tworzy realistyczne kobiece portrety, doskonale oddaje ich przeżycia, lęki i pragnienia, ukazuje zawiłości relacji, pisze o trudnych wyborach, miłości, stracie, samotności, zdradzie i determinacji. Fabuła trzyma w napięciu za sprawą burzliwych losów obrazu, ale to opowieść o Fridzie i Oldze chwyta za serce, wciąga w świat myśli, uczuć i emocji.

Pięknie napisana, subtelna i poruszająca książka inspirowana losami meksykańskiej malarki i jej zaginionego działa; z fascynującym motywem malarstwa, ciekawą oprawą i tematyką. Głos Fridy Kahlo jest w tej powieści mocno intymny i liryczny. To nie tylko utalentowana malarka, ale też kobieta z krwi i kości, pełna pasji, miłości i bólu – tak bardzo ludzka i bliska w swoich życiowych zmaganiach. Czytałam z przyjemnością, warto.