Żona nazisty

"Żona nazisty" to kontynuacja świetnego "Łabędzia" i doprawdy nie wiem, która jest lepsza. Obie tworzą cudowną całość i myślę, że kiedyś będę chciała do nich wrócić. Jak czytam, bądź słucham ile pracy autorka włożyła w przygotowanie historii Anny i Gustawa to jest pełna podziwu i szacunku. Sylwia Trojanowska robi to naprawdę dobrze. Woow, woow, woow. Tyle mogę powiedzieć podsumowując.

.

W "Żonie nazisty" historia jest już zaawansowana. Gdybym miała porównywać to "Łabędź" jest trochę spokojniejszy. Tu dzieją się już straszne rzeczy. Trwa wojna, narasta odsetek nieludzkich zachowań. Anna, która straciła, zdawać by się mogło całą rodzinę, żyje tylko dlatego, że Gustaw pomógł jej zamienić się w Niemkę. Dla Anny tak przywiązanej do rodziny, tradycji, polskości nie było to łatwe zadanie. Kobieta nigdy nie zapomniała jednak o wartościach wyniesionych z domu i nawet żyjąc, starając się żyć w tym ponurym, złym świecie z tyłu głowy miała dobro i chęć niesienia pomocy represjonowanym Polakom, co nie raz mogłoby jej przynieść kłopoty, gdyby nie ochrona kochającego ją Gustawa. Mężczyzna jest tak jednak tajemniczy, że Anna na dobrą sprawę nic o nim nie wie, co w pewnym momencie przestaje jej odpowiadać i szuka odpowiedzi na swoje pytania na własną rękę. Jest to już jednak ten etap, w którym tylko miłość będzie mogła wytłumaczyć pewne wydarzenia.

.

Nie chciałam Wam wiele zdradzać, żebyście mieli radość z czytania, chociaż o radości ciężko tu mówić. Mam nadzieję jednak, że te enigmatyczne słowa mimo wszystko Was zachęciły. Ja polecam serdecznie i mam nadzieję, że autorka niedługo da nam kolejne tego typu historię, bo powiem Wam, że jest to jedyna książka z tak wyraźnym wątkiem historycznym, którą czytałam ze szczerą chęcią i przyjemnością. Brawo Pani Sylwio.

.

"Żona nazisty" kontynuacja "Łabędzia". Jakoś tak się złożyło, że pierwszej części nie czytałam, cały czas oczywiście mam ją w planach, ale wiadomo jak to jest u książkoholika, z tą magiczną listą książek do przeczytania.

Są książki, które już po kilku stronach potrafią czytelnika w sobie rozkochać i do tej kategorii na pewno należy książka Sylwii Trojanowskiej.

Rodzinna Anny zostaje rozstrzelana, na jej oczach, dziewczyna dzięki temu, że się ukryła, pozostała wśród żywych. Na szczęście pomaga jej Gustaw, wyrabia fałszywe dokumenty i jako Niemka i jednocześnie jego żona, zamieszkuje w Stettinie, obecny Szczecin. Dobrze gra swoją rolę, jednak tęskni za najbliższymi, za swoim miastem.

Gustaw ma swoje tajemnice, Anna na początku nie docieka, wierzy we wszystko co mówi jej mąż. Jednak prawda okazuje się tak inną od tego, co ma przedstawione. Na szczęście kobieta poznaje aktorkę, salonową divę Michelle LaCour, dzięki niej życie w niemieckim mieście jest znośniejsze, dziewczynie częściej towarzyszy uśmiech i chętnie bawi się na przyjęciach. Tylko czy zawsze Annie będzie dopisywać szczęście?

Powieść tak magnetyczna, wciągająca, którą ciężko jest odłożyć i ciągle wraca się do niej myślami. Trudna historia, miłość w czasie wojny, gdzie żeby przeżyć, trzeba opowiedzieć się po stronie wroga. Książka dopracowana w każdym szczególe, widać, że autorka włożyła w nią sporo pracy, a przede wszystkim serca. Polecam, na pewno będziecie nią oczarowani. Zaskoczyło mnie zakończenie, nawet przez chwilę bym się go nie domyślała.

Książka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Cała opowieść jawi mi się jako walka z nieznanym, ucieczka przed wrogiem i spowiedź szczera z domieszką tajemniczości. Przepiękny styl, który nawet w okrutnych momentach przypominał mi krzyk poprze bańkę mydlaną, bądź upragnioną radość zaczerpniętą ze skrzydeł motyla. Czytało mi się nią tak leciutko, niczym na ziemię by upadło piórko z puszkiem. To niebywałe jak trudne w przekazaniu słowa można było ubrać w złoto na podziw czytającego. Na prawdę nie mam słów, by opisać jak bardzo mi się podobała, jak wielbię styl pisarski autorki. Jej nazwisko zapamiętam na dłużej.

Cóż mamy w książce? Powiedziałabym, że znajdują się tutaj dwie opowieści. Jedną jest historia Anny opisana jest z jej perspektywy i dzieje się już w czasie, kiedy wszystkie złe rzeczy opadły i ludzie nie muszą się chować po kątach przed nazistami. Druga to ta, którą ona nam opowiada, ale już w trzeciej osobie. To czasy, kiedy musiała się ukrywać, kiedy zmieniła swoje nazwisko i stała się według akt żoną pewnego mężczyzny. Musiała nauczyć się być Niemką, zapamiętać wszystkie rzeczy, które wypisał o niej jej aktowy mąż i udawać tak długo, póki miejsce, gdzie poprzednio żyła się nie uspokoi. W czasie obecnym Anna ma udzielić wywiadu dla dziennikarza, który z góry jest uprzedzony do jej męża, który wymordował bardzo dużo ludzi. Ona początkowo się temu przeciwstawia, gdyż chciała opowiedzieć szczerą historię, a nie dołożyć jedynie mu pretekstów, by każdy człowiek znienawidził osobę za którą wyszła za mąż jeszcze bardziej. Jednak po pewnym czasie decyduje się na opowieść, gdyż wie, że tylko ona sama zna prawdę. I tutaj dodam, że prawdy wypisane w tej książce będą miały dwojakie znaczenie. Jedni zachowywali się tutaj w sposób szczery i szczerze mówili, lecz prawda nie miała z tym nic wspólnego. To były tylko pozory, gra dla innych, by uwierzyli w ich przekazy. Inni natomiast w większej połowie byli szczerzy, lecz resztę zachowywali dla siebie. Nie mówili o tym co nie przyniesie im niczego dobrego. To o czym tutaj przeczytacie nie ma nic wspólnego ze szczęściem. Znajdziemy tutaj smutek, rozpacz, walkę o przetrwanie i nadzieję na lepsze jutro. Anna pozna tutaj kogoś, kto nieco odmieni jej życie. Znajomość ta nieco bardziej otworzy jej oczy na rzeczywistość. Nie chcę zdradzać niczego więcej, gdyż sami pozwólcie sobie na opowieść, która zmieni nieco nasze postrzeganie świata. To, co jedni znajdą tutaj jako plus, dla innych może być minusem. Mnie ta książka urzekła. To niby opowieść o dawnej historii, ale opisana w sposób przepięknej powieści z klasą i pięknem słowa. Bardziej jako obyczajówka z wątkami zagrań psychologicznych. Polecam przeczytać i ocenić ją samemu!

Bardzo dobra kontynuacja pierwszej części książki. Ja właśnie zaczęłam przygodę od tego tomu i natychmiast sięgnęłam po pierwszy i ponownie wróciłam do II. Bardzo dobra robota pisarska. Świetne kreacje postaci, które mają po dwa oblicza. Książka lekko wybacza Niemcom zachowania, ale to tylko moje odczucia. Niemniej, biję głośne brawo Pani Trojanowskiej za świetny pomysł na fabułę lub powrót do wspomnień bliskich osób.

„W ciężkich czasach marzenia wydają się jedynie ułudą, ale to one pomagają przetrwać”.

Wybuch wojny stał się początkiem końca wszystkiego, co dobre. Koniec 1939 roku Stettin, Anna Łabędź próbuje u boku męża Gustawa Guderiana pogodzić się z dramatycznymi wydarzeniami jakie miały niedawno miejsce w jej życiu. Niemcy dokonali egzekucji, zginęli wszyscy jej bliscy, tylko ją Gustaw zdołał ocalić. Dziewczyna podejmuje próbę, aby wpasować się w rolę idealnej żony niemieckiego urzędnika. Bardzo tęskni za dawnym życiem, za bliskimi, za wszystkim, co utraciła. Kobieta czuje, że Gustaw coś przed nią ukrywa, ma swoje tajemnice. W jej życie z impetem wkracza Michelle LaCour, przebojowa, pełna życia aktorka. Intuicja podpowiada Annie, że nie powinna jej ufać, niebawem kobiety zaczynają się przyjaźnić.

Nie jest to łatwa opowieść… Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa, fabuła ciekawie poprowadzona trudny wojenny czas, pokomplikowane relacje międzyludzkie i przeżywane dramaty. Pani Sylwia pisze z pasją i ogromną energią, czuć zaangażowanie i wiedzę historyczną. To było niesamowite i bardzo emocjonalne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Anna jest inteligentna, odważna, ma w sobie ogromną zachłanność na życie, bywa zadziorna i jednocześnie pokorna, z łatwością potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji, dostrzega więcej niż inni. Jej życie bardzo się zmienia, musi nauczyć się grać, musi stać się kimś innym.

Ludzkie życiowe zawirowania, na tle umiejętnie ukazanego tła historycznego. Stettin, miasto tętniące pozornie spokojnym życiem, wojna zbiera swoje przerażające żniwo, ludzie wywożeni do ciężkich robót, wyzysk, praca ponad siły, strach, niemoc. Przywdziane maski, które pomagają odnaleźć się w strasznej codzienności. Każdy ma jakieś tajemnice, coś ukrywa, z czymś się mierzy, próbuje dopasować. Świat pełen kontrastów, elitarna niemiecka śmietanka, która dobrze się bawi, korzysta z życia, ich zakłamanie, bezgraniczne bestialstwo i ludzie, którym odebrano wszystko. Miłość i jej różne oblicza, ta zakazana, zdolna do każdego poświęcenia. Zaufanie, które jest na wagę złota, moralne dylematy, które zżerają od środka. Kobieca przyjaźń, przewrotny los, który lubi płatać figle.

Fascynująca, mądra, nieprzewidywalna, napisana z empatią opowieść, Tornado emocji, prawdziwa perełka w gąszczu innych powieści o podobnej tematyce. Daje do myślenia, zostanie we mnie na dłużej. I to zakończenie, czegoś takiego kompletnie się nie spodziewałam... Była to niesamowita, niełatwa, prawdziwa uczta literacka, której całkowicie dałam się porwać. Z całego serca polecam, czytajcie! Tatiasza i jej książki :)

Przed wami kontynuacja „Łabędzia” na którą z całą pewnością czekało wiele osób, zwłaszcza po przeczytaniu pierwszej niesamowitej części. Zdradzę Wam, że kontynuacja nie jest ani odrobinę gorsza, a wręcz wciąż pozostaje na tym samym świetnym poziomie.

„Życie się zmienia, czasem nas okrutnie doświadcza, ale skoro daje nam szansę na przetrwanie kolejnego dnia, godziny czy choćby minuty, to trzeba z niej korzystać, bo to znaczy, że ma wobec nas jakiś plan, że jest jeszcze coś ważnego, co mamy do zrobienia tu, wśród żywych.”

Anna przeżyła egzekucję dzięki Gustawowi, jednak jej bliscy zginęli. Nie potrafi cieszyć się życiem, gdyż jej myśli wciąż krążą ku Fordonowi. On stara się ją uszczęśliwić, ona czuje się samotna. Wszystko się zmienia, kiedy poznaje Michelle LaCour.

Anna i Gustaw to dwa całkiem odmienne światy i chociaż bardzo się kochają, Anna wciąż tkwi w żałobie po utracie swoich bliskich. Dodatkowo widok ciężko pracujących Polek, uświadamia jej w jak dobrym znalazła się położeniu. Na co dzień musi jednak grać kogoś kim nie jest, aby nie zdradzić swojej tożsamości i nie narazić na niebezpieczeństwo swojego męża i jego bliskich. Pomimo tego, że na zewnątrz jest Niemką, w środku na zawsze pozostanie Polką. Tak naprawdę ciężko jej udawać kogoś, kim nie jest, ale doskonale wie, że musi to robić. Dla ojca i dla Gustawa, który poświęcił dla niej bardzo wiele o czym Anna zdała sobie sprawę dopiero z czasem. Nasza bohaterka nie czuje się dobrze w niemieckim Stettinie, gdzie niemalże na każdym kroku może spotykać szczecińskie elity wyznawców Hitlera. Wie jednak, że musi się poświęcić tak samo jak zrobił to jej mąż, że musi realnie grać Annę Guderian.

„Czasami trzeba robić coś, czego się nie lubi, by ocalić kogoś, kogo się kocha.”

Sylwia Trojanowska włożyła wiele serca w napisanie tej powieści, a świadczy o tym wiele czynników. Pierwszym z nich jest już samo to, że w książce znajdziemy niemieckie nazwy – odpowiedniki polskiego Szczecina, bowiem wspólnie z Anną odbędziemy niejedną podróż tamtejszymi ulicami. Doskonała kreacja bohaterów, którzy zostali przedstawieni w realny sposób. I pomimo, że Anna czasami potrafiła nas drażnić, nie powinniśmy jej zbyt pochopnie oceniać, bowiem to co przeżyła i kim musiała się stać wiele wyjaśnia. Piękny język autorki i fabuła sama w sobie sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem i wprost nie można się od niej oderwać. Obraz wojny nie zabiera tutaj opisów krwawych scen, ponieważ został przedstawiony ze strony niemieckiej. Poznajemy zatem ich życie oraz przyzwyczajenia, a wśród tego wszystkiego naszą Annę. Dodatkowo teraźniejszość przeplata się z przeszłością, dając nam namiastkę tego, co się działo wcześniej.

W książce znajdziemy piękny opis przejmującej, a zarazem zakazanej miłości pomiędzy Anną i Gustawem. Nie zabraknie również tajemnic oraz intryg. Nasza bohaterka odkrywa bowiem, że Guderian nie jest z nią do końca szczery i coś przed nią ukrywa.

Niemniej interesującą postacią jest aktorka Michelle LaCour, ale o niej musicie poczytać już sami.

Czytając tę powieść bardzo współczułam Annie, a jednocześnie ogromnie ją podziwiałam. Gdybym sama miała znaleźć się na jej miejscu, nie wiem czy byłabym w stanie udźwignąć ten ciężar co ona. Żyć i udawać jedną z tych, których nienawidzi się całym sercem? Możecie to sobie wyobrazić? Nie wiem czy byłabym w stanie tak świetnie wcielić się w tę rolę, co Anna.

Gdybyście mieli w planach przeczytanie tej wartościowej pozycji, koniecznie zacznijcie od pierwszego tomu, czyli od Łabędzia. Moim zdaniem inaczej po prostu nie można.

Autorka może nie pisze zbyt szybko swoich powieści, ale za to wkłada w ich napisanie ogrom serca i niesamowity nakład pracy. Widać to gołym okiem, kiedy otrzymuje się już daną książkę w ręce. Jestem zachwycona tą powieścią pod absolutnie każdym względem.

„Na przeszłość nic nie poradzimy, z przyszłością możemy jeszcze zrobić wszystko.”

"Żona nazisty" to historia, która jest wyjątkowa, nieprzewidywalna, smutna, a zarazem niezwykle pouczająca. Historia, która na bardzo długo zapadnie w wasze serca i z całą pewnością nie pozwoli o sobie zapomnieć. To trzeba przeczytać!

Anna bardzo kocha Gustawa i jest też pewna jego uczuć wie, że Gustaw bez wahania poświęciłby dla niej życie. Anna stara się za wszelką cenę ukryć swoją prawdziwą tożsamość, chociaż przychodzi jej to z coraz większym trudem. Na zewnątrz postrzegana jest jako żona nazisty, ale w środku jest Polką i wszelkie objawy fanatyzmu Niemców burzą w niej krew. W otoczeniu Anny i Gustawa pojawia się tajemnicza Szarotka, która siebie czasem nazywa także Łabędziem. Kim jest i co to dla nich oznacza?

Nie da się nie zauważyć, że autorka poświęciła mnóstwo czasu na to, żeby jej powieść wypadła realnie, a postaci nie były mdłe i papierowe. Doskonale odwzorowała tło historyczne, dopieściła każdy detal i tym samym nadała tej powieści niesamowitego klimatu. Autorka stworzyła nietuzinkową historię, w której dzieje się tak wiele. Historię, która do ostatniej strony trzymała w napięciu, bo cały czas gdzieś w tle, czuło się realne zagrożenie. Z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów, a na końcu zaskoczył mnie doskonały finał, jakiego się nie spodziewałam. „Żona nazisty” kontynuacja „Łabędzia” to doskonała uczta literacka, na najwyższym poziomie i chociaż jest to powieść fikcyjna, to osadzenie jej w realiach niemieckiego Szczecina i Bornego Sulimowa w latach 1939 – 1941, nadaje jej autentyczności. Kreacja wszystkich postaci to istny majstersztyk. Bohaterowie występujący w tej powieści są bardzo różni, ale każdy bez wyjątku, jest bardzo ciekawy. Dodatkowym atutem jest fakt, że oprócz postaci fikcyjnych, autorka umieściła w powieści także postaci prawdziwe, niektóre bardzo znane, inne nieco zapomniane.

„Żona nazisty” to proza z najwyższej półki. Wspaniała, nieprzewidywalna historia, przepełniona emocjami i skłaniająca do refleksji. To książka, którą czyta się jednym tchem. Nic tu nie dzieje się przypadkiem, wszystko jest przemyślane i układa się w spójną, logiczną całość. To historia o skomplikowanych relacjach rodzinnych, głęboko skrywanych tajemnicach, z którymi niełatwo się uporać, okrucieństwie wojny i dramatach ludzi, którzy byli w niej tylko małymi trybami. Wreszcie o poświęceniu swojego życia dla innych, miłości silniejszej niż śmierć, ale też o wybaczeniu i rozliczeniu z trudną przeszłością. To niezwykła i wyjątkowa powieść. Jestem zachwycona i oczarowana tą powieścią. Historia opowiedziana przez Sylwię Trojanowską na zawsze pozostanie w mojej pamięci, bo zostawiła w sercu ślad, który nie da się zatrzeć.

Książka „Żona nazisty" Sylwii Trojanowskiej to historia Anny i Gustawa. Anna to Polka, Gustaw to Niemiec, który ocalił ją z egzekucji. Jako małżeństwo zamieszkali w Szczecinie, który jeszcze wtedy jest niemieckim miastem Stettin. Akcja rozgrywa się pod koniec 1939 roku - wojna trwa. Anna ma udawać Niemkę aby ocalić swoje życie. Czy będzie to łatwe? Czy w obliczu wojny będzie w stanie znosić obrazy upokorzeń wobec innych polek? Jak poradzi sobie z ciągłym życiem w strachu? Czy będzie w stanie wobec miłości tak wiele znieść? Czy ta miłość jest prawdziwa? Czy Gustaw oprócz tego, że ocalił jej życie jest godny zaufania? Moja opinia: Bardzo wciągająca opowieść. Jeśli myślicie, że to kolejna książka o wojnie i jej okrucieństwach to tutaj was zaskoczę. Oczywiście jest to książka o wojnie, o jej trudach, ale przedstawiona z innej strony. Od strony niemieckiej. Pokazuje jak wyglądało to z "tamtej" strony. Poznajemy szczecińską elitę niemiecką ich życie, przyzwyczajenia i historie. Pośród nich polka - Anna. Tylko my wiemy kim tak naprawdę jest i jaki skrywa sekret, ale nie tylko ona go ma. Sekrety skrywają wszyscy bohaterowie, a my czytelnicy odkrywamy je kartka po kartce. Poznajemy ogromne rozdarcie Anny, polka która musi udawać Niemkę aby przeżyć. Ja na jej miejscu zeszłabym za zawał. Bohaterka musi wtopić się w tłum i z czasem poznaje inne Niemki - a wśród nich Michelle LaCour. Aktorka, diva, brylant salonów. Co połączy te dwie jakże skrajne postacie? Nie będę ukrywać, że nie jest to powieść odkrywcza, powieść oszałamiająca - ale ma w sobie to coś. Ma wątek tajemnicy, intrygi, miłości i trudnych czasów. Dla mnie bardzo ciekawa pozycja. Idealna na odgonienie codziennych myśli. Dodam, że niezmiernie spodobał mi się styl pisania pani Sylwii Trojanowskiej. Powieść czyta się lekko - odpoczywamy czytając, a to naprawdę bardzo ważne. Z chęcią jeszcze sięgnę po inne pozycje autorki.

Dziś przychodzę do was z książką mocną. Mocną pod względem zarówno przekazu jak i treści, które przedstawia.

Żona nazisty to druga część dylogii autorstwa Sylwii Trojanowskiej.

Powiem wam, że rzadko sięgam po powieści wojenne, ponieważ za bardzo je przeżywam, zbyt emocjonalnie. Gdy dostałam propozycję przeczytania najnowszej książki Sylwii Trojanowskiej trochę się wahałam, lecz nie dlatego, że nie byłam zainteresowana książką, wręcz przeciwnie. Wiedziałam, że zbyt dużo może mnie to kosztować.

Czy było warto? Zdecydowanie tak. Ta dylogia jest warta i rozedrganego serca, i nieprzespanych nocy, i morza łez. Bo jest prawdziwa, realistyczna. Bo choć wydarzenia przedstawione w książce są fikcja literacką, świadomość tego, że podobne rzeczy miały miejsce jest przerażająca.

Sylwia Trojanowska zabrała czytelnika do Stettina z roku 1939, miasta duchów, jak nazwała je jedna z bohaterek. Pokazała splecione ze sobą losy Polaków i Niemców, pokazała czym jest bestialstwo, a czym człowieczeństwo. Pokazała jak cienka jest granica pomiędzy dobrem a złem, pokazała okrucieństwa wojny. Pokazała, że wojna nie jest czarno-biała, że składa się z dramatów poszczególnych osób, i to po dwóch stronach barykady.

Nigdy nie sądziłam, że powieść o tematyce wojennej będę czytać z zapartym tchem zakrywając nockę. Jestem pod wrażeniem sposobu w jaki autorka zainteresowała czytelnika, budując napięcie jak w rasowym thrillerze (a może horrorze, bo to określenie pasuje bardziej do wydarzeń przedstawionych w książce) i stopniowo ujawniając prawdę o bohaterach.

Jestem pod wrażeniem również spektakularnego i zaskakującego zakończenia, które wywołało we mnie szok, niedowierzanie, ale też pewnego rodzaju ulgę.

Jeżeli nie mieliście jeszcze okazji przeczytać zarówno Łabędzia, jak i Żony nazisty, z całego serca polecam. Są to z pewnością jedne z najlepszych książek, które przeczytałam w ostatnim czasie.

Sylwia Trojanowska snuje ciąg dalszy swojej historii zapoczątkowanej w pierwszym tomie serii "Łabędź". Jeśli więc nie mieliście okazji poznać wcześniejszych losów bohaterów, najpierw odsyłam Was do nadrobienia zaległości, zapewniając jednocześnie, że to seria, której zdecydowanie warto dać szansę.

Autorka zabiera nas do przeszłości, do czasów kiedy życie było inne, podobnie jak priorytety. Pisze o ludzkich marzeniach, pragnieniach oraz skrywanych rękach i pokazuje człowieczeństwo, które wydaje się zacierać i tracić na wartości we współczesnych czasach. A jednak mimo wszystko fabuła nabiera ponadczasowego wydźwięku, serwuje nam motywy znane i powielane od lat i po prostu porywa w swoje objęcia zaskakując głębią przekazu oraz dopracowaniem.

1939 rok powoli dobiega końca a mieszkańcy niemieckiego Szczecina wiodą spokojne życie. Może poza Polkami, które zmuszane do ciężkich i trudnych prac żyją w nieustannym strachu przed tym co je czeka. Anna Łabędź chociaż kocha Gustawa Guderiana to nie potrafi mu zaufać. Niemiec uratował ją przed egzekucją, ale nie odciął od miejsca po brzegi wypełnionego nazistami. Czy poznanie aktorki Michelle LaCour odmieni bieg wydarzeń i pozwoli Annie spojrzeć inaczej na swoje życie?

To niełatwa fabuła, która nie tylko niesie ze sobą mnóstwo silnych emocji, ale jednocześnie zmusza do czytania między wierszami. Czasami znacznie więcej możemy wyciągnąć ze słów i spojrzeń bohaterów aniżeli z tego co próbują nam wmówić, ale właśnie to jest zasługą ciężkiej pracy i nieocenionego talentu autorki. Momentami było ciężko i czułam się przytłoczona niesprawiedliwością zamkniętą w naszej przeszłości, ale były też chwile ukojenia i nadchodzącej nadziei, więc wszystko zostało w pełni zrównoważone i dopięte tak, by podążać głosem wiarygodności.

"Żona nazisty" budzi wiele skrajnych emocji. Nie zawsze dobrych, ale jednocześnie bardzo potrzebnych. To kawał mądrze przedstawionej historii o której nie możemy zapominać a także niebanalny pomysł fabularny na to, by pokazać siłę i determinację kobiet. Sylwia Trojanowska stworzyła piękną, bogatą w doświadczenia serię, która przypadnie do gustu nawet najbardziej wymagającemu czytelnikowi.

"Żona Nazisty" to kontynuacja "Łabędzia", którego niestety nie czytałam. W moim odczuciu spokojnie można czytać tą książkę bez znajomości pierwszego tomu.

Książka opowiada o życiu Anny Łabędź, żony Gustawa Guderiana, - Niemca, który ją ocalił. Jest koniec roku 1939, młodzi małżonkowie przeprowadzają się do niemieckiego Szczecina, gdzie Niemcy żyją i bawią się nie zwracając większej uwagi na trwającą wojnę. Anna jest Polką i aby przetrwać w tej okropnej rzeczywistości musi udawać przed wszystkimi Niemkę. Anna musi bawić się z wrogami, uczestniczyć w proszonych obiadach i robić dobrą minę do złej gry. Nie jest to łatwe zadanie kiedy wokół dzieje się tyle krzywd wyrządzanych Polkom. Naziści coraz głośniej głoszą słowa nienawiści, a Anna niewiele może zrobić, aby nie stracić życia i nie pociągnąć za sobą męża.

Pani Sylwia przenosi czytelnika do wojennego Szczecina opisując dokładnie budynki, ulice i skwery co dodaje książce niesamowitej atmosfery i pobudza wyobraźnię. Bardzo lubię książki z historią w tle, a ta była niezwykle dopracowana i łapiąca za serca.

To słodko-gorzka historia o niezwykłej miłości w czasach wojny.

Dodatkowo dodam, że na końcu mamy zwrot akcji i "pułapkę", w którą dałam się złapać 😉

Gorąco polecam wszystkim miłośnikom gatunku.

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Marginesy

„Czasami trzeba robić coś, czego się nie lubi, by ocalić kogoś, kogo się kocha”

„Żona nazisty” to drugi i ostatni tom cyklu „Anna i Gustaw”. Bardzo polubiłam Annę Łabędź, która w tej części zmienia nazwisko a Guderian. Zmuszona jest do ciągłej gry. Rzadko kiedy mogło być sobą. W czasach obecnych bohaterka udaje się do Szczecina by porozmawiać z Arturem Wolnym. Dziennikarzem, któremu udzieliła wywiadu o swoim mężu Gustwie. Mężczyzna podobno był jednym z najbardziej okrutnych zbrodniarzy podczas II Wojny Światowej. A jaki był naprawdę?

Autorka zabiera nas do roku 1939, kiedy to Anna Łabędź wyjeżdża z swojego ukochanego Fordonu do Stettin. Tam miała być bezpieczna jako żona Gustawa. Jednak aby tak było nie wystarczyło zostać jego żoną, ale również myśleć i zachowywać się jak Niemka. Na początku bardzo tęskniła za swoja rodziną i za miejscowością, w której dorastała. Czuła się również bardzo samotna. Do czasu aż pozała Michellę LaCour. Jak dalej potoczą się losy Anny? Czy uda się jej przekonać innych, że jest Niemką? Kim naprawdę jest nowa przyjaciółka Anny? Przekonajcie się sami.

Książka należy do tych, które czyta się bardzo szybko. Nie jest za gruba, ale autorka zawarła w niej wszystko co powinna. Świetnie wykreowane postacie, doskonale oddane tło historyczne. Bardzo podoba mi się styl pisania Pani Sylwii. Jest on lekki i przyjemny. Książka dostarcza wielu emocji. Nie raz wstrzymywałam oddech i czułam strach, który odczuwała główna bohaterka. Chociaż jest to książka o pięknej miłości w trudnych czasach, to nie jest to romans. Jest to książka o miłości, która jest w stanie pokonać każde zło. Nie wiem jak to się stało, ale uważam, że drugi tom jest o wiele lepszy od pierwszego. Dlatego bardzo polecam obie części.

"Czasami trzeba robić coś, czego się nie lubi, by ocalić kogoś, kogo się kocha".

Gustaw Guderian zabiera Annę swoją żonę do Szczecina. W obcym mieście Ania czuje się samotnie, a przed oczami nadal ma egzekucję swoich krewnych. Straciła wszystkich, których kochała, ale miała jego człowieka, który sporo dla niej zaryzykował i poświęcił. To właśnie w Szczecinie Ania ma okazję zobaczyć na własne oczy, jak są traktowani polscy pracownicy. Świat został podzielony na panów i podludzi. Ileż ona by dała za to, żeby im pomóc. Niestety dla swojego bezpieczeństwa nie może się wychylać. Tutaj musi grać swoją rolę i być twardą Niemką. Przykładna żona Gustawa, Niemca, bo tak zaczyna o sobie myśleć, powoli wtapia się w tłum, poznaje miasto, bywa na salonach, udziela się towarzysko. Przecież przed wojną marzyła o wielkich miastach, teatrach, koncertach, podróżach. Wojna zmieniła jej plany i zdruzgotała marzenia.

"W ciężkich czasach marzenia wydają się jedynie ułudą, ale to one pomagają przetrwać".

Miejscowi ludzie są nieufni, każdy z nich skrywa tajemnice. Nawet Gustaw nie jest z Anią do końca szczery. Anna poznaje bratnią duszę Michelle LaCour-aktorke i diwę. Obce sobie kobiety zachowują się tak, jakby znały się całe życie. Wspólnie przemierzają Szczecin i mają swoje sekrety. Kim tak naprawdę jest Michelle i jakie ma zamiary wobec Anny? Czy Anna wreszcie dowie się, co przed nią ukrywa Gustaw?

W ostatnim czasie na polskim rynku literackim mamy wysyp książek z nazistą w tytule. Niektórym czytelnikom to nie przeszkadza, a innym podnosi ciśnienie. Jeżeli chodzi o mnie, to jakoś nie sięgam po takie tytuły. Tutaj zrobiłam wyjątek, ponieważ po przeczytaniu "Łabędzia" pierwszej części cyklu o Annie i Gustawie nie wyobrażałam sobie, że mogłabym nie poznać ich dalszych losów. Ja wiem, że pierwotny plan na tytuł tej części to była "Szarotka". I tak czytając tę powieść, w pewnym momencie nawet stwierdziłam, że tytuł "Żona nazisty" tutaj pasuje. Jednak im bliżej byłam końca książki, bardziej pasował mi pierwszy tytuł. Przeczytacie, to stwierdzicie sami. "Łabędź" mnie oczarował, na długo jeszcze po przeczytaniu i zamknięciu książki siedziałam i nie mogłam wyjść z podziwu talentu autorki. Cierpliwie czekałam na ciąg dalszy i oto teraz jestem po lekturze drugiej części i po prostu brakuje mi słów. Pani Sylwia jest mistrzynią budowania emocji i przelewania ich na papier. Jestem zachwycona stylem, subtelnością i przekazem. Nie sztuką jest napisać książkę, jakich wiele. Sztuką jest tak napisać, żeby przyciągnąć i skupić uwagę czytelnika. Pani Sylwii się to udało. Zakończenie książki to po prostu mistrzostwo.

Polecam!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Marginesy.

Niemiecki Szczecin to miasto o dwóch obliczach. Anna Łabędź trwa u boku swojego męża. Historia toczy się dalej…

Powiem Wam, że przejadły mi się historie z wojną tle. Przejadło mi się romantyzowanie tego tematu i schematyczne fabuły w takich powieściach. I na to moje myślenie wchodzi Sylwia - cała na biało - i rzuca mi na stół książkę bez umilaczy, a do tego tak zaskakującą, że mnie się na końcu wyrwało głośne „o kurła”. Wiem, że przeklinać nie wypada w recenzjach, ale tak to wyglądało, nie będę więc ściemniać.

Autorka stworzyła postać idealną. Anna Łabędź musi grać, poza domem musi stać się kimś innym. I powiem Wam, że za to kłaniam się Sylwii w pas, bo napisać to tak, żeby te dwie twarze Anny były mimo wszystko spójne, to jest już wyższa szkoła jazdy.

Przeżywałam z bohaterami wszystkie wydarzenia. Uśmiechałam się, smuciłam, wstrzymywałam oddech, żeby za chwilę wpaść w tę karuzelę emocji ponownie.

„Żona nazisty” to książka o miłości, ale nie myślcie, że to romans. Tutaj miłość ma tak wiele twarzy jak niemiecki Szczecin z tamtych czasów, z tą tylko (albo aż) różnicą, że twarze tych miłości są piękne.

Gorąco polecam!

ZARYS FABUŁY

Rok 1939. Kiedy fanatycy Hitlera czują niewymowną satysfakcję podczas jego wystąpień, a Niemcy stają się powoli krajem podbijającym całą Europę, Anna Łabędź wciąż ma w głowie bestialskie wspomnienia, a przecież wokół niej nie brakuje nowych, brutalnych obrazów. Kobieta, by przetrwać u boku ukochanego, oficjalnie przyjmuje jego nazwisko i staje się Anną Guderian, żoną Gustawa, Niemca, który ocalił ją z egzekucji. Nowa rzeczywistość w Szczecinie skąpanym we władaniu wroga jest czymś, do czego kobieta nie może przywyknąć. Rozdarta pomiędzy przyzwoitym światem oferowanym przez ukochanego który obiecuje jej powrót do normalności, a pomiędzy poczuciem niesprawiedliwości wobec krzywdy wyrządzanej Polakom przez Niemców, przestaje być tak naprawdę szczęśliwa. Czy znajomość z aktorką, salonową diwą Michelle LaCour zmieni jej życie? Jakie tajemnice skrywa przed kobietą mąż?

POLKA I NAZISTA

Główną bohaterką powieści zostaje Anna Łabędź, co dla czytelników poprzedniej części nie jest żadnym zaskoczeniem. Żona nazisty, kobieta, która musi przystosować się do zupełnie nowej rzeczywistości – by przetrwać u boku ukochanego. Jakże cierpi jej serce kiedy widzi z jak wielką niesprawiedliwością spotykają się Polacy. Chciałaby im pomagać i nieraz ryzykuje. Podobnie jak i ryzykuje jej mąż, ukrywając jej prawdziwe pochodzenie. Samotna, zmuszona wysłuchiwać obelg kierowanych w stronę niewinnych ludzi, tkwi w świecie obłudy i sekretów, w świecie, w którym trzeba się poruszać jak wokół tykającej bomby. Jeden błąd może wszystkich słono kosztować. Kim jest Gustaw Guerdian? Nazista, morderca – mogłoby się wydawać współczesnym ludziom i nie byłoby miejsca na inne określenia. A jednak kocha Annę, nie chce widzieć w niej Polki czy Niemki, chce widzieć Anną Łabędź, w której się zakochał – człowieka. Chce zapewnić jej bezpieczeństwo, co więcej, pośród tego całego bestialstwa wydaje się być po prostu ludzki. Jakie skrywa tajemnice? Czy Anna zobaczy kiedyś jego drugą twarz, poza obliczem ukochanego? Postaci kreowane ręką Sylwii Trojanowskiej nie są jednoznaczne. Niełatwo tutaj kogokolwiek oceniać. Jedno jest pewne, ta historia zapewnia lawinę emocji. Im dalej, tym jest ich więcej.

RZECZYWISTOŚĆ WOJNY

„Żona nazisty” to kontynuacja historii zawartej w powieści „Łabędź”. Czytelnik zderza się z trudną rzeczywistością kochających się ludzi mierzących się z podziałami, od których często zależy po prostu być albo nie być. Autorka pokazuje, że nie wszystko jest i było takie czarno – białe. Wojna nie sprawiła, że jedne narody w całości stały się po prostu złe podczas gdy inne pozostawały krystalicznie białe. Wszędzie byli ci, którzy zapomnieli o człowieczeństwie, zapatrzeni w swoją pozorną wyższość. Ci, dla których Polacy byli gorszą rasą, ale i ci, którzy dostrzegali w tym wszystkim okrucieństwo i wyczekiwali końca tych paskudnych czasów. Jednocześnie, za pomocą jednostek, unaocznia wymiar tragedii spowodowanych przez wojnę i nie chodzi tutaj tylko o krwawe ofiary – bo to przecież oczywiste. Wykorzystywanie ludzi, poniżanie, zrywanie rodzinnych więzi. W tym szaleństwie każdy musiał obrać jakąś taktykę, by przetrwać. Sylwia Trojanowska stworzyła emocjonującą, angażującą historię, która wielokrotnie mnie zaskoczyła. A kwintesencją tego zaskoczenia niewątpliwie okazał się finał.

PODSUMOWANIE

Sięgając po Żonę nazisty należy uprzednio zapoznać się z pierwszym tomem dylogii, powieścią „Łabędź”. Ani jedna ani druga część nie jest stratą czasu. To wartościowe lektury, poruszające, wzbudzające cały wachlarz emocji, a to za sprawą mocnego zestawienia bohaterów pierwszoplanowych jak i tych mniej istotnych, ale jakże skrajnie różnych. Polka i nazista, oboje mocno w sobie zakochani, choć gdzieś tam w głębi mający nieco inny punkt widzenia. Czy to może się udać? Osaczeni przez wrogów, z piękną i prawdziwą miłością, ale także tajemnicami. Choć to fikcja, historii takich jak ta, w czasie wojny, zapewne było wiele. A Sylwia Trojanowska pięknie to opowiedziała i naprawdę Wam polecam.

Mieszkańcy ogarniętego wojną Szczecina zrobią wiele, by ich tajemnice nie ujrzały światła dziennego.

Z wielką przyjemnością i nieustającą ciekawością sięgam po książki czerpiące z tematyki wojennej. Nigdy również nie odmawiam intrygującej powieści obyczajowej. Takie połączenie łatwo może prowadzić autora do sukcesu albo zguby. Która opcja sprawdziła się w przypadku Trojanowskiej?

„Żonę nazisty” czyta się bardzo dobrze już od pierwszych stron. Pisarka zadbała o to, by jej historia zainteresowała czytelniczki już na wstępie, pilnując, by stopniowo pogłębiać ciekawość i zaangażowanie w lekturę. Z pewnością duże znaczenie miał w tym przypadku dość tajemniczy początek książki, stanowiący wartościowy wstęp i subtelną gwarancję nie tylko interesującej ale również wartościowej historii.

Choć nie zdawałam sobie z tego wcześniej sprawy, najwyraźniej trochę brakowało mi wyrazistej i głębokiej kobiecej książki. Z pewną ignorancją, ale też potrzebną szczerością, musze przyznać, że sporą cześć literatury obyczajowej uważam za dość kiepską, płytką i podobną do siebie. Dlatego też staram się wybierać starannie, szukając prawdziwych perełek. W tym tytule znalazłam wszystko, czego w takim przypadku oczekuję.

Wyborem tematu i sposobem jego realizacji Trojanowska zapewniła sobie w moich oczach niemały sukces. Podążając za nią obserwujemy początki II Wojny Światowej, brutalne rządy, zmieniające się nastroje, udręki społeczeństwa. Autorka stara się wiernie oddać emocje tamtego trudnego czasu, pokazując jednak temat z różnych perspektyw. Na stronach książki upadki, upokorzenia i nieszczęścia mocno kontrastują z bogactwem, kulturą i zastawionym stołem. Takie ukazanie tematu brutalnie i mocno podkreśla różnice społeczne i oddaje charakter obowiązujących w tamtym okresie krwawych niemieckich rządów.

Bez wątpienia powieść stała się bardziej interesująca i cenniejsza za sprawą sekretów, których pilnie strzegą bohaterzy książki. Wydaje się, że każdy z nich ma coś do ukrycia, a kolejne strony powieści powoli pozwalają nam dostrzec to, co nie było oczywiste od początku. Tajemnicze oblicze historii sprawia, że całość przybiera nieco mroczne i bardziej fascynujące oblicze. A kiedy już wydaje nam się, że wszystko wiemy, a wszystkie elementy układanki trafiły na swoje miejsce, autorka udowadnia, że bardzo się mylimy. Najważniejsze bowiem zostawiła na koniec, by zaskoczyć swoich czytelników w finale, pokazując tym samym swoje pisarskie umiejętności.

Trojanowska wykreowała grono fantastycznych postaci. Nie sposób pozwolić sobie wobec nich na obojętność. Rozwój wydarzeń, podejmowane przez bohaterów decyzje, ich wzloty i upadki, wahania, zbrodnie i próby odkupienia żywo trafiają do wyobraźni czytającego. Każdy z nas mógłby odnaleźć w nich coś z siebie- coś dobrego lub coś złego. Daleko im bowiem do ideałów, podobnie jak i nam samym.

Autorka ma świetny, wypracowany i przyjazny czytelnikowi styl. Potrafi odciążyć trudne kwestie wykorzystując lekkie słownictwo. Narracja jest subtelna, płynna, przyjemna. Niezależnie od tematu, powieść po prostu dobrze się czyta.

„Żona nazisty” to bardzo dobra książka obyczajowa. Widać, że Trojanowska włożyła w jej napisanie sporo czasu i serca. Warto po nią sięgnąć.

Premiera „Łabędzia” Sylwii Trojanowskiej miała miejsce 26.01.2022. Oczekiwanie na kontynuację trwało ponad rok czasu. Ja każdej kolejnej książki autorki wypatruję mocno, także nie ukrywam że dłużyło mi się to czekanie. Jednak zdaje sobie sprawę, że są takie dzieła, które wymagają odpowiedniego czasu.

Ale w końcu jest. Zaglądam do środka i zaczynam czytać. Od razu wraca do mnie klimat, który autorka stworzyła w „Łabędziu”. I nie jest mi trudno się odnaleźć mimo, że pierwszą książkę czytałam rok temu. Akcja jest bezpośrednią kontynuacją tego co działo się w „Łabędziu”, czyli zaczyna się w roku 1939.

Anna wraz z Gustawem, który formalnie stał się jej mężem przyjeżdżają do Stettina. Gustaw Guderian obiecał ją chronić i słowa dotrzymuje. Swoimi sposobami tworzy dla niej nową tożsamość, uczy ją jak być prawdziwą Niemką na zewnątrz, sam ryzykując przy tym wiele. Stara się stworzyć jej dom i ukoić ból po ogromnej stracie, której doświadczyła. Annie długi czas bardzo trudno się odnaleźć w tym niemieckim świecie. Stara się z całych sił odgrywać swoją rolę jak najlepiej, zdając sobie sprawę że to sprawa życia i śmierci. Nie jest łatwo, szczególnie że jako Pani Guderian, nie może w nieskończoność unikać spotkań towarzyskich, ku którym okazji nie brakuje. Ta kobieta o pięknym i dobrym sercu jest jednak wewnętrzni rozdarta. Kiedy musi oglądać polskie robotnice przymusowe i to z jakimi trudnymi warunkami i niedogodnościami muszą się mierzyć, nie może się z tym pogodzić.

Przyznam że dwie trzecie tej historii pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Odpłynęłam totalnie, zatapiając się w ten klimat, który stworzyła dla nas Sylwia Trojanowska. Chłonęłam tą książkę całą sobą, wraz z bohaterami przeżywałam ich smutki i radości, bez problemów wyobrażając sobie miejsca i wykreowane postacie. Wraz z bohaterami autorka zabierała nas zarówno do modnego Atelier Lotty, jak i do jej szwalni, gdzie w trudnych warunkach spotykaliśmy polskie robotnice przymusowe. Równie często mogliśmy znaleźć się na ulicach Stettina, ale i na wystawnych przyjęciach, na których coraz chętniej bywała Anna. Akcja była tak dynamiczna, że strony szybko. Nie było szans na choćby trochę nudy. Nie brakło wzruszeń i niespodzianek, które bardzo mnie ucieszyły. Pojawili się również nowi bohaterowie. Szczególnie ważna okazała się Michelle, energetyczna aktorka, która szybko zaskarbiła sobie przyjaźń i uznanie w oczach Ani. Mogliśmy poznać zarówno dobre jak i złe charaktery. Nie będę tu jednak oceniać, niech każdy to zrobi po przeczytaniu lektury.

Serdecznie polecam sięgnijcie po tą książkę, gdzie autorka pokazuje nam kawałek historii. Gdzie kiedy jedni przeżywali ból , cierpienie, stratę inni w tym czasie tuż obok żyli na wysokim poziomie, chodzili na bale i za nic mieli drugiego człowieka, składając hołd temu, który skrzywdził tak wielu. Znajdziecie tu również miłość, która nie zna żadnych barier.

🦢Przed sięgnięciem po drugą część historii Anny i Gustawa postanowiłam powrócić do „Łabędzia”. Ponowne spotkanie z podbydgoskim Fordonem pozwoliło mi jeszcze intensywniej odczuć tę opowieść. Kolejny raz obserwowałam jak mały – wielki świat rodziny Łabędziów stopniowo ulega zniszczeniu. Jak kostki domina, każde wydarzenie powodowało ciąg coraz bardziej bolesnych zdarzeń.

🦢„Żona nazisty” to bezpośrednia kontynuacja „Łabędzia”.  Wybuchła wojna, sytuacja Polaków jest niebywale trudna. Są zmuszani do pracy w niemieckich szwalniach, domach i fabrykach. Ich życie to ciągły strach. Anna cudem zostaje uratowana. Teraz musi dostosować się do nowego życia u boku Gustawa. Musi udawać Niemkę. Szczecin wydaje się dobrym miejscem do osiedlenia. Jednak jak pokochać miasto, w którym na każdym kroku widać krzywdy doznawane przez rodaków.

🦢„Żona nazisty” to historia o ogromnym poświęceniu, tęsknocie i niezłomności. Relacja Anny i Gustawa nie są idealizowanym obrazem miłości w trudnych czasach. Jeśli miałabym określić ich więź słowami to były to dojrzałość i odwaga oraz gotowość do niestrudzonego oddania w absolutnie każdej sytuacji. Podziwiam ich oboje. Annę za ogromną chęć pomocy, bezinteresowność i wytrwałość. Gustawa za jego brak wątpliwości i odwagę.

🦢Przedstawiona historia jest nasycona ogromnym bólem. Ciągle ukrywanie prawdy, determinacja w walce o przeżycie i narażanie własnego życia w imię pomocy innym sprawiło, że w lepszy sposób można było zrozumieć zachowanie bohaterów. To opowieść przy której nie da się przejść obojętnie i pozostanie w pamięci na bardzo, bardzo długo. Zakończenie tej książki jest perfekcyjne. Sprawiło, ze dosłownie zaniemówiłam. Pokazało, że nigdy nie jest za późno na realizację.

🦢PS Bardzo żałuje, że ta książka nie nosi tytułu „Szarotka”