Ludzie, których spotykamy na wakacjach

Wakacje to upragniony moment roku dla większości osób. Ich wizja pozwala przetrwać trudy w pracy i w życiu codziennym, bowiem tylko w ich okresie można sobie pozwolić na zupełną swobodę i bycie sobą. Oczywiście liczy się także to, czy mamy się z kim na nie wybrać, a jeśli tak to czy towarzystwo tak naprawdę będzie odpowiednie. Bowiem wspólny wypad na wakacje często stanowi poważny sprawdzian dla każdej relacji.

Poppy to dziewczyna pełna życia, która czerpie z niego garściami. Kocha podróże, odkrywanie nowych miejsc i poznawanie ludzi. Gdy tylko złapała bakcyla podróżowania doskonale wiedziała, że to jest to, co chce robić. Zrezygnowała ze studiów, doskonale wie, że nie może posiadać jakichkolwiek zwierząt domowych, a nawet rośliny nie są zbyt dobrze u niej widziane. Zaczynała od własnego bloga i bardzo ubogiego budżetu, by powoli wspinać się po szczeblach kariery i w ramach pracy odwiedzać coraz bardziej luksusowe destynacje. Nigdy nie brakowało jej stabilizacji, a wizja jej z mężem i dziećmi u boku zdawała się dla Poppy nierealna. Lecz w pewnym momencie przestała znajdować szczęście w tym, co kiedyś było dla niej istotą egzystencji i teraz kompletnie nie wie jak się odnaleźć w nowej rzeczywistości. W rzeczywistości, która jasno wskazuje, że jest niezwykle samotna.

Alex to zupełne przeciwieństwo Poppy. Nie miał nic przeciwko powrotowi do małej, rodzinnej miejscowości i próbie zbudowania sobie tam życia prywatnego. Nie dla niego jakiekolwiek spontaniczne decyzje- to człowiek twardo stąpający po ziemi, lubiący przewidywalność i mający swoje przyzwyczajenia. Nie jest zbyt wylewny, raczej odrobinę wycofany i pomimo swojej doskonałej aparycji zewnętrznej niełatwo mu nawiązywać kontakt z innymi ludźmi. On pragnie stabilizacji, być może dlatego, że dorosłość znalazła go szybciej aniżeli wskazywała na to metryka. A jednak to Alex stanowił najlepszego kompana Poppy w corocznym odkrywaniu świata. Do momentu aż wszystko między nimi się zepsuło...

"Ludzie, których spotykamy na wakacjach" to dość niepozorna książka, w której fabuła toczy się leniwie i przeprowadza nas przez losy postaci. Jednak nic bardziej mylnego, bowiem Autorka za pośrednictwem kolejnych wakacyjnych przygód Poppy i Alexa zestawionych z ich teraźniejszością ukazuje nam ich relację ale i pozwala poznać głównych bohaterów tak, jak oni znają siebie nawzajem. Ewidentnie widać niekwestionowane przyciąganie oraz idealne dopasowanie Poppy i Alexa, którzy pomimo różnic ich dzielących w jakiś magiczny sposób udowadniają za pośrednictwem nawet małych rzeczy, jak znakomitymi byliby dla siebie partnerami. Mamy możliwość przyjrzenia się ich zachowaniom na wyjazdach, kolejnym związkom, w które się wikłają, istotnym wydarzeniom, które mają na nich wpływ. A jak wiadomo, z perspektywy biernego obserwatora, dużo lepiej wyciąga się wnioski aniżeli będąc w samym centrum zdarzeń i to w tej książce funduje czytelnikom Autorka. Smaku dodaje tajemnica sytuacji, która doprowadziła do rozłamu w przyjaźni głównych bohaterów, a teraźniejsza narracja wzmaga apetyt na pójście po rozum do głowy postaci i przyznanie się do własnych uczuć. Dopiero w końcowej części książki zaczyna się więcej dziać, co mi absolutnie nie przeszkadzało, natomiast może być zniechęcające dla osób, które nie przepadają za takim poprowadzeniem historii. A za niepozornymi opowiastkami o wakacjach Autorka ukryła powieść o samotności, strachu, który paraliżuje przed niektórymi wyborami i o poszukiwaniu siebie. I z uwagi na to ale też fakt, że lubię niespieszne pióro Henry, to z całej lektury czerpałam niemałą frajdę. A na każdym jej etapie wręcz zazdrościłam Poppy i Alexowi relacji, którą mieli, a której nie do końca sami byli świadomi. Polecam :-)

Szukacie książki idealnej ma wakacje?

Jeśli takiej jeszcze nie znaleźliście to warto sięgnąć po ,,Ludzi , których spotykany na wakacjach ",bo to wspaniała rozrywka w wakacyjnym klimacie.

Lekka ,pełna humoru , przenosząca nas w pełno wyjątkowych miejsc z dwójką cudownych bohaterów daje nam tak wspaniały #wakacyjnyvibe , że nie sposób przejść obok niej obojętnie.

Poppy i Alex to dwójka przyjaciół tak odmiennych ,że można się wręcz dziwić że się przyjaźnią . Jednak może to właśnie tą różnicą stają się w tej historii wyraziści i uzupełniają się nawzajem.

Ich przyjaźń trwa wiele lat i wiadomo można się domyśleć co się świeci jednak absolutnie nie przeszkadza to w dopingowaniu tej dwójce aby wreszcie przejrzeli na oczy .

Uwaga!

Ta historia momentami przysparza o palpitacje serca !

Bo ogrom emocji , uczuć ,miłości i przyjaźni,aż wylewa się za karty tej powieści.

Co prawda mamy tutaj dużo retrospekcji ,która może momentami wybijać nas z rytmu , ale to jednak właśnie dzięki wspomnieniom wcześniejszych wakacji zauważamy wszystkie te gęsty , spojrzenia i wychwytujemy słowa ,które są tak cudownie urocze i pokazują siłę uczucia tej dwójki .

Od przyjaźni do miłości o tym właśnie jest ta historia.

Czyjeś szczęście ponad swoje .

Definicja domu ,który jest tam gdzie serce Twoje .

Dobra ,już nie cukrze , chociaż w tych czasach to w cenie.🙈

Poprostu:

Cudowna! Cudowna !

Taka jest ta historia.

@[Adres usunięty]ce

📖 RECENZJA

Tytuł: Ludzie, których spotykamy na wakacjach

Autor: Emily Henry

We współpracy z @[Adres usunięty]ce

Dwoje ludzi i wspólne wakacje = Alex i Poppy. Z pozoru nie łączy ich praktycznie nic, a w rzeczywistości nawiązuje się między nimi niesamowita przyjaźń. Choć tak różni, tak bardzo sobie bliscy.

Alex i Poppy jeszcze na studiach rozpoczęli coroczną tradycję letnich wyjazdów do wymarzonych miejsc. Wszystko skończyło się po ostatniej wspólnej podróży do Chorwacji, kontakt między nimi się urwał. Co się wydarzyło? Czy tę przyjaźń można jeszcze uratować?

"Ludzie, których spotykamy na wakacjach" to idealna lektura na ten letni czas. Czuć w niej wakacyjny i podróżniczy klimat, a sama lektura sprawia, że od razu miałam ochotę się spakować i gdzieś wyjechać.

Jest to lekka i pełna przygód fabuła, która sprawia, że nie chcemy przestać jej czytać. Uwierzcie, będziecie po nią sięgać wszędzie, kiedy tylko to będzie możliwe. Mimo swojej pozornej lekkości nie zabrakło w niej również ważnych tematów. To emocjonalna paleta pełna skrajności, taka słodko - gorzka. Razem z bohaterami się śmiałam, złościłam, byłam zawiedziona i smutna. Jakie to było piękne!

#ludziektórychspotykamynawakacjach to może trochę banalna, ale jakże urocza historia, która mam wrażenie zachwyci każdego! No to teraz już chyba musicie ją przeczytać? 😁

Znaleźliście już swoją najlepszą powieść wakacyjną?

Poppy - wulkan energii, dziewczyna huragan, otwarta i pewna siebie.

Alex - oaza spokoju, poukładany, jego życiem rządzą rytuały.

Czy te dwie zupełnie różne osoby może łączyć przyjaźń?

Emily Henry w swojej powieści udowadnia, że wszystko jest możliwe. Jednak wakacje spędzone w Chorwacji i to co się na nich wydarzyło zmieniają wszystko. Alex i Poppy przestają ze sobą rozmawiać. Czy istnieje droga powrotu do przyjaźni, która ich łączyła? Poppy zrobi wszystko, żeby odzyskać przyjaciela, więc odnawia kontakt z Alexem i zaprasza go na ostatnie wspólne wakacje. Czy te wakacje sprawią, że ich przyjaźń rozkwitnie na nowo? A może połączy ich zupełnie nowe uczucie?

„Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to książka, która dostarczyła mi wspaniałej rozrywki w wakacyjnym klimacie. Autorka poprzez lekki romans przekazała, że warto rozmawiać o emocjach i swoich uczuciach. Otworzyć się przed najbliższymi. Wątek Friends to love przedstawiony przez autorkę sprawdził się tu idealnie. Nadał tej historii cudownego, ciepłego klimatu idealnego na wakacyjne wieczory. Emily Henry stworzyła bohaterów, których się uwielbia od pierwszej strony i o których chce się czytać i poznać ich dalsze losy. I uwielbiam to zakończenie, w którym emocje i prawdziwe uczucia wychodzą na światło dzienne i zwiastują naprawdę dobre życie i tą właściwą miłość.

Jeśli i Ty lubisz przyjemne i lekkie, wakacyjne historie to ogromnie Ci ją polecam. Idealnie sprawdzi się w te gorące dni, ale także cudownie rozgrzeje w chłodniejsze wieczory :)

Jest coś fascynującego w tym, jak Emily Henry czaruje słowem. Po bardzo udanym "Beach read" wiedziałam, że "Ludzie, których spotykamy na wakacjach" to książka dla mnie. Nie zawiodłam się. Jestem zdania, że nawet przebiła swoją poprzedniczkę! Niech dowodem na to będzie fakt, że zarwałam dla niej noc, a na pytania męża, dlaczego tak chichoczę, odpowiadałam "opowiem Ci, jak skończę!".

Alex i Poppy, różnią się od siebie jak woda i ogień. On jest spokojny, opanowany. Ona w gorącej wodzie kąpana, przebojowa. Są najlepszymi przyjaciółmi i od czasów studenckich spędzają ze sobą wakacje. Ich relacja trwała nieprzerwanie, pomimo kolejnych związków, zawirowań w życiu zawodowym, do czasu pomiętnego urlopu w Chorwacji. Co się wtedy wydarzyło? Czy jest jeszcze szansa na odbudowanie tej przyjaźni?

Przyjaźń damsko-męska to temat dość kontrowersyjny. Są ludzie, którzy nie wierzą, że ona naprawdę istnieje. Drugi obóz twierdzi, że ma się dobrze. Emily Henry w swojej książce nawiązała do dość popularnego, często również banalnego motywu friends-to-love, jednak w sposób, w jaki to zrobiła... coś pięknego. To nie jest kolejny tani wakacyjny romans, o którym czytelnik za chwilę zapomni.

Autorka w nasze ręce oddała książkę, która jest prawdziwą kwintesencją przyjaźni, miłości, które rozwijały się na przestrzeni lat. Te uczucia dojrzewały razem z bohaterami, na co szczególnie zwracałam uwagę.

Poza klimatem wakacyjnego romansu znajdziemy tutaj również głęboką analizę tego, w jaki sposób człowiek może reagować na odniesiony sukces. Przysłowiowe gonienie za myszką bywa bardziej ekscytujące niż sam fakt zdobycia celu, prawda?

Wielkim plusem jest fakt, że autorka w bardzo plastyczny, autentyczny sposób zadbała też o bohaterów drugo- i trzecioplanowych. Bardzo mnie to cieszy, ponieważ jest to też historia o nich, o ludziach, których spotykamy na wakacjach.

Historia Alexa i Poppy to słodko-gorzka opowieść o dwójce ludzi, których połączyła prawdziwa pasja i przyjaźń, pomimo dzielących ich różnic. Ich uczucia, choć rzadko spotykane, były do bólu aż realne, co jako czytelniczka bardzo doceniam. Mam nadzieję, że udało mi się zachęcić Was do lektury, to książka z gatunku tych relaksujących, a zarazem skłaniająca do przemyśleń, co bardzo doceniam. A teraz posłucham sobie The Flamingos "I Only Have Eyes for You"...

Emily Henry zadebiutowała na polskim rynku w zeszłym roku. “Beach read” to książka, którą oceniłam dość pozytywnie, zabrakło mi w niej jednak zapowiadanego wakacyjnego klimatu. Trochę obawiałam się więc kolejnej książki tej autorki. Na szczęście “Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to historia, w której wakacyjny klimat czuć od pierwszych, aż do ostatnich stron!

Historia Poppy i Alexa jest ciepła, urocza i maksymalnie wakacyjna. Poznajemy losy tej dwójki nie tylko podczas obecnych wakacji, ale także - dzięki retrospekcjom - podczas wszystkich wakacji, na które od dziesięciu lat razem jeździli. Nawiasem mówiąc, to czyni z tej książki świetną gratkę dla miłośników podróżowania. Główna bohaterka pracuje w gazecie i prowadzi blog o podróżach, przez co w książce pojawiły się wzmianki o wielu miejscach wartych zobaczenia!

“Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to książka, którą czyta się błyskawicznie. Nie jest może przepełniona akcją, ale tak wciągająca, że nie będziecie chcieli jej odkładać, póki nie przeczytacie kolejnego rozdziału. I kolejnego… i jeszcze jednego. Nie zliczę też, ile razy uśmiechałam się podczas czytania, bo poczucie humoru w tej książce jest tak przyjemne i niewymuszone, że nie da się go nie podłapać!

Moim zdaniem “Ludzie, których spotykamy na wakacjach” to książka znacznie lepsza od “Beach read” (które oczywiście wcale nie było złe)! Bawiłam się przy niej świetnie i z zapartym tchem śledziłam losy Alexa i Poppy. Jeśli szukacie wciągającej i uroczej książki, która doskonale nada się na wakacje - oto ona!

Poppy i Alex poznali się 11 lat temu na studiach, później wracali razem do domu. I tak zaczęła się ich przyjaźń. Jednak ta para mieszka daleko od siebie, spotykają się tylko w jeden letni tydzień i wyjeżdżają na wakacje. Jednak dwa lata temu coś się zepsuło... Poppy bardzo chce wrócić do tej tradycji i robi wszystko by tak się stało.

Książka jest bardzo chwalona, czytałam same ochy i achy, dlatego chciałam również ją przeczytać i może do tych achów dołączyć? No nie, jednak do nich nie dołączę. Książka ma 466 strony i ciągnęła się okropnie, dopiero jak przekroczyłam stronę 300 zaczynała się robić ciut ciekawsza, później na szczęście było lepiej i ciekawiej. Jednak początek był strasznie nudny i rozciągnięty.

Akcja toczy się w Te wakacje i w kilka wakacji wcześniej. Koniec bardzo przewidywalny, a cała historia jak dla mnie za bardzo rozwleczona, początek męczyłam, bo miałam nadzieje. I tak się zastanawiam skąd te ochy i achy? Dobrze, że przeczytałam ją w domu a nie na wakacjach, bo mogłabym się wkurzyć ;) Czyta się trochę niewygodnie tyle stron, choć ja nie skreślam z góry takich przepastnych książek, ale ta mnie rozczarowała na maxa.

Ogólnie już początek mi się nie podobał i Poppy i Alex mnie na początku wkurzali. Straszni byli, niby się przyjaźnili a pogadać szczerze nie mogli. Tyle lat, tyle straconych okazji na rozmowę.

Tak dzieliło ich wiele, ona szalona, spontaniczna, niczym huragan jak ją autorka określiła, a Alex spokojny, stateczny i powściągliwy. Jednak przeciwieństwa się przyciągają i mogą być razem jak widac na tym przykładzie, tylko powinni ze sobą szczerze już wcześniej porozmawiać....no ale wtedy nie byłoby tak grubej książki ;))

Na końcu autorka piszę, że inspiracją był film "Kiedy Harry poznał Sally" kompletnie bym tego nie skojarzyła, a film lubię.

Autorki nie znam, nie czytałam nic wcześniej i sama nie wiem czy chciałabym przeczytać..... Po Ludzie, których spotykamy na wakacjach mam mieszane uczucia. Faktycznie na wakacjach spotkali ciekawych ludzi, zwłaszcza na końcu szaloną parę nowożeńców :)

Czy przyjaźń między kobietą a mężczyzną jest możliwa?

Poppy i Alex to para przyjaciół, różni jak ogień i woda. Ona szalona, wręcz postrzelona, on spokojny stateczny, wywarzony. Od kilku lat jeżdżą razem na wakacje, Poppy uwielbia podróżować, zwiedzać świat i to jak najmniejszym kosztem finansowym a Alex lubi jej w tym towarzyszyć. Dwa lata temu coś się jednym z tych wyjazdów wydarzyło, ta sytuacja doprowadziła do zerwania ich kontaktów. Czy warto przekreślać przyjaźń przez jedno wydarzenie?

Dwie przestrzenie czasowe, teraz i to co było, każde wakacje i te ostatnie, wtedy wydarzyło się coś, co zepsuło ich przyjaźń. Czy na zawsze?

Książka na wakacje i o wakacjach. Lekka przyjemna, z humorem. Pokazująca że tanim sposobem podróży można zobaczyć więcej niż będąc na drogich wakacjach. Ciekawa relacja między dwojgiem ludzi, obserwujemy z roku na rok jak się zmienia, ożywa, jak dobrze się bawią w swoim towarzystwie. Barwna postać Poppy sprawia że nie można jej nie lubić, a Alex swoim dojrzałym zachowaniem sprawia że ciepło o nim myślałam. Ta historia jest niesamowita, recenzje na bookstagramie nie kłamią, sięgajcie po tę książkę, polecam.

Poppy i Alex - przyjaźnią się od lat, mimo gigantycznych różnic idealnie się uzupełniają, tworząc fantastyczny duet. Każdego roku spędzają razem wakacje w egzotycznych i tych bardziej swojskich zakątkach świata: para bucha, iskry lecą, a ta dwójka niczego nie jest świadoma. Wszystko jednak się zmienia podczas jednego z letnich wyjazdów.

Przerwa na szybki quiz: bohaterowie zostaną przyjaciółmi, stworzą poważniejszą relację, czy może przyjaźń się rozpadnie? Jako, że "Ludzie" to klasyczny rom-com, to chyba każdy wie, jaka jest poprawna odpowiedź ;)

Emily Henry kupiła mnie już swoją poprzednią powieścią - "Beach Read" jest naprawdę przyjemną lekturą, jednak to właśnie "Ludzi" określiłabym mianem prawdziwej romantyczno-komediowej petardy! Sam romans nie jest przesłodzony, książce daleko do płycizny intelektualnej, mamy tu za to sporo dobrego humoru sytuacyjnego, zabawnych dialogów i rewelacyjnej chemii między bohaterami, których naprawdę łatwo polubić!

"Ludzie, których spotykamy na wakacjach" to urocza, ciepła i dowcipna powieść, mająca wszelkie predyspozycje do tego, by stać się letnim hitem, który będzie na Was spoglądał z co drugiego leżaka na plaży ;)

Wystarczyło jedno wydarzenie, by przekreślić wieloletnią relację. Skończyły się wspólne wakacje, wielogodzinne rozmowy, ciepłe uśmiechy, przekomarzanie. Nastał czas ciszy, smutku i oczekiwania, by wszystko wróciło do normy. Czy uda się naprawić więź, która została zerwana? Czy jest jakaś możliwość, by usunąć niechciane uszkodzenia, które pojawiły się w ich bliskości?

Co się takiego wydarzyło w ich życiu, że kiedyś ,, razem'' jest teraz ,,osobno''. Co sprawiło, że potrafili oddalić się od siebie na te kilkanaście miesięcy i istnieć w rzeczywistości bez wspólnych rozmów, radości, bliskości. Tego jednak czytelnik dowiaduje się stopniowo. Autorka nie odkrywa wszystkich kart od razu. Odsłania powoli przed odbiorcą swoich bohaterów, wyłania ich mocne atuty, słabości, towarzyszące emocje, to jak czuli się w świecie ,,razem'', a jak odczuwają uczucia ,,teraz'' kiedy muszą na nowo spróbować pokonać dzielący ich dystans. Polubiłam Alexa i Poppy. Są niczym ogień i woda. Wydawać, by się mogło, że te dwie osoby nie mogą wspólnie współistnieć, jednak udowadniają, że nawet taka przepaść, może ich połączyć. Mogą wzajemnie na siebie pozytywnie oddziaływać, dopełniać niczym yin i yang. Czytelnik obserwuje moment ich wspólnego poznania i kroczy wraz z nimi przez ich kręte ścieżki, które zgotował im los. Dostrzega jasne, jak i ciemne wydarzenia, które ukształtowały ich teraźniejszość i próbuje dociec, co spowodowało załom nierozerwalnej więzi.

To nie tylko opowieść o chęci naprawienia relacji, ale też ukazuje to, jak słowa mogą ranić i oddziaływać na własną samoocenę, jak samotność potrafi odebrać chęć do czegokolwiek, jak osiągnięcie wszystkiego, co się chciało, pozbawia radości do zdobywania czegoś nowego. O akceptacji drugiej osoby, przyjmowanie ją, taką, jaką jest, bez chęci zmiany, o odnajdywaniu własnej drogi, o dawaniu drugiej szansy, tęsknocie, wspólnych zabawnych chwilach i naturalnej chemii, bez sztucznych uniesień. Autorka stworzyła niby lekką historię, jednak nie pozbawiła jej głębi i nie nadała płytkiej fabule. Widać niezdecydowanie, wahania, złość, gdy coś nie idzie po myśli bohaterów, miłość, przyjaźń, śmiech i łzy. Są żywi i namacalni, nie sposób ich nie polubić, a gdyby żyli naprawdę, to znaleźliby rzeszę osób, które chciałyby przeżywać wraz z nimi ,,Wakacyjne wyjazdy'', spędzać z nimi wspólny czas. Niektóre wydarzenia skłaniają do refleksji, inne wzruszają, a jeszcze inne wzbudzają skrajne emocje, co dodaje powieści wiele uroku, ciepła. To idealna pozycja na wakacje, pozwólcie rozgościć się Poppy i Aleksowi oraz innym postaciom w waszym świecie. Na pewno się nie rozczarujecie. Gorąco polecam!