Wszyscy zakochani nocą

„Wszyscy zakochani nocą” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Mieko Kawakami, ale od razu na wstępie powiem, że jest ono niezwykłe, przenikające czytelnika do samej głębi! Ja nie mogłam się od niej oderwać, dała mi wiele do myślenia, ale również wiele wiary w lepsze jutro, bo tak wiele zależy od nas samych!

Fuyuko to kobieta, która jest korektorem tekstów. Swoje życie poświęciła pracy, odcinając się stopniowo od otoczenia. Początkowo obowiązek wychodzenia do wydawnictwa zmuszał ją do jakiegokolwiek współżycia ze społeczeństwem, jednak kobieta postanowiła to zmienić, decydując się na pracę z domu. Zamknęła się w swoim świecie, nikogo do niego nie wpuszczając, natomiast samotność, w którą z każdym kolejnym dniem zagłębia się coraz bardziej, popycha ją do częstszego sięgania po alkohol. Przypadek jednak sprawił, że Fuyuko poznała nauczyciela fizyki, który od razu dostrzegł w kobiecie coś, czego nikt wcześniej nie widział. Mężczyzna małymi krokami postanawia pokazać jej urok świata i to jak może być zachwycający, a my w nim szczęśliwi.

Książka to niezwykle bolesny obraz samotności, który jest krzywdzący dla każdego, kto jej doświadczy w swoim życiu. Niemniej jednak może to być również swego rodzaju przestroga dla tych, którzy boją się otworzyć, zamykają się w swoim świecie i nikogo do niego nie wpuszczają! Zawsze warto zawalczyć o siebie, swoje dobro i pragnienia. Nie możemy zamykać się przed światem, tylko dlatego, że tak będzie bezpieczniej, bo wtedy nasze życie przeżyjemy z ukrycia, a wszystko, co cenne i wartościowe nas ominie.

Przyznaję, że literatura japońska była mi obca, niemniej jednak po przeczytaniu ‘Wszyscy zakochani nocą” zdecydowanie zapragnęłam to zmienić. Niezwykle wartościowy tytuł, który bardzo polecam. Może on pomóc nam uwierzyć w siebie, rozpocząć, działać, aby nie zmarnować swojej szansy, bo przecież życie mamy tylko jedno! Bardzo polecam, a wydawnictwu dziękuję za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki!

⭐️🌜 Kawakami to pisarka, która już dawno podbiła moje serce. Miało to miejsce za czasów, kiedy o polskim wydaniu Heaven nikt jeszcze nie wspominał a ja nadal pamiętam jak siedziałam otępiała po przeczytaniu tamtej powieści nadal nie będąc do końca pewną czy to, co przeczytałam...naprawdę skończyło się tak jak się skończyło. Potem poszło lawinowo — pojawiło się polskie wydanie, które pożarłam w jeden wieczór, piesi i jajeczka, na których wylałam morze łez ze wzruszenia aż w końcu trafiłam na Wszystkich zakochanych nocą i wiecie co? Tak. Mieko znowu to zrobiła. Podbiła moje serce z niesamowitą łatwością.

⭐️🌜 Fuyuko jest kobietą mocno przed czterdziestką, która wiedzie życie samotnika. Wszak jak żyć innaczej, kiedy jesteś korektorem? Całe twoje życie sprowadza się do ścian tekstu skonstruowanych z literek. Twoim jedynym zadaniem jest je przesuwać, wymazywać i pisać na nowo w innym miejscu. Nie ma tu miejsca na życie. Tak myśli nasza bohaterka. Wskutek pewnych okoliczności decyduje się jednak aby opuścić klasyczne wydawnictwo i podjąć się pracy bardziej na własny rachunek. W domu na konkretne zlecenia. To niestety sprawia, że o wiele bardziej zatraca się w samotności i coraz częściej sięga do kieliszka. Na szczęście jest w tym wszystkim coś więcej. To przez to Fuyuko gubi torbę i poznaje pewnego nauczyciela fizyki, który pokaże jej, że świat to o wiele więcej niż jedynie słowa.

⭐️🌜 Wszyscy zakochani nocą to opowieść w moich oczach nie tyle o zakochaniu się co o samotności. Ta opowieść jest do bólu smutna, poruszająca i miejscami aż przytłaczająca. Odbiorcy ma być niewygodnie w trakcie lektury, aby poczuł te same odczucia, z którymi walczy nasza korektorka. Kobiety w oczach Kawakami często są zamknięte w bolesne ramy. Nie odzywaj się nie pytana, nie odważ się spojrzeć mężczyźnie w oczy, bo tylko go tym sprowokujesz. Miej swoje zdanie, ale nie waż się wyrażać go głośno — nikogo to i tak nie interesuje. Mówimy więc o kobiecości, która musi pomieścić wiele bólu, obciążeń i braku miejsca na wyrażenie siebie. A co jeżeli w końcu spotkamy kogoś kto pokaże nam że...można inaczej? Że warto przełamywać to wszystko czego nas nauczono bo wtedy może się przez przypadek okazać że świat który toczy się wokoło nas - może być piękny.

ㅤ

⭐️🌜Innymi słowy, Wszyscy zakochani nocą to manifest o tym, że warto walczyć o siebie i wyjść ze skorupy. Czasami nie zawsze uda nam się to od razu, możemy również być w sytuacji, w której uda się nam to dopiero kiedy ktoś inny pokaże nam, że można. Ale zawsze warto. Ta króciutka książka właśnie przez to aż kipi kobiecością i intymnością. Fuyuko to samotna kobieta, która na co dzień zmaga się z trudami życia. Jej dramat toczy się w codzienności poprzez decyzje i sytuacje, na które wiele z nas w ogóle nie zwróciłoby uwagi. Wiele takich osób spotykamy na codzień może więc warto zwracać na nich większą uwagę? Może dzięki temu odmienimy czyjeś życie? Wszak każdy z nas odczuwa głód szczęścia i każdy na owe zasługuje.

Smutna, poruszająca, przygnębiająca. Emocje są światłem, są wodą, a im więcej barier stworzymy, im więcej tam postawimy, tym większa cisza będzie nas otaczać. "Denerwuje mnie twoja pusta egzystencja" powiedział bohaterce jej pierwszy chłopak zaraz po tym, jak ją skrzywdził. Życie, które ją dołuje i praca, która ją dobija, a wszystko to razem uczy ją spełniać wyłącznie oczekiwania innych. Nie ruszać się, nie odzywać niepytaną, spuścić wzrok. Tylko wszystko ma swoją granicę, każda tama może w końcu pęknąć. Żadna scena nie jest tutaj niepotrzebna. Tę powieść szybko się czyta, ale długo trawi. Jest niewygodna, uwiera jak drzazga. Wbrew tytułowi więcej tutaj samotności niż miłości, a może jedno potrafi być i drugim? Czy potrzeba więcej słów polecenia?

„Nie ma czegoś takiego jak książka doskonała, a mimo to usiłujemy ją stworzyć. Taką bez ani jednego błędu. Perfekcyjną. To z góry przegrana walka i jesteśmy tego świadome od początku, a jednak się nie poddajemy, próbujemy.”[Kawakami, 2024:28]

Opis:

Jeszcze nigdy do bohaterki książki nie było mi tak blisko. Jak część z Was pewnie wie, pracuję jako korektorka. Podobnie jak główna bohaterka – Fuyuko. Mówi się, że jest to praca dla samotnika, i wiele z tego jest oczywiście prawdą. Fuyuko jest samotniczką, ma 34 lata i korekta książek jest właściwie jej całym życiem. Pewnego razu opuszcza klasyczne wydawnictwo, by podjąć pracę nad samodzielnymi zleceniami w domu. To jeszcze bardziej sprawia, że kobieta zamyka się w sobie i zaczyna nadużywać alkoholu. A to z kolei prowadzi ją do zgubienia torby. Ale dzięki temu kogoś poznaje – pewnego nauczyciela fizyki, który powoli odkrywa przed nią inny świat.

Opinia:

Wiecie, w tej książce jest bardzo dużo emocji, które ze mną współgrały. Pewnie poprzez bliski mi temat, ale nie tylko. Fuyuko to kobieta, zmagająca się z wieloma trudnościami i wątpliwościami, które nie będą nam obce. Samotność, niezrozumienie, hipokryzja, niepewność przyszłości czy presja oczekiwań. Fuyuko radzi sobie z tym wszystkim w taki sposób, jak tylko potrafi. Czy jest to odpowiedni sposób? Oczywiście, że nie. Ale czy możemy ją za to oceniać?

„Wszyscy zakochani nocą” to książka o walce i wyjściu z kokonu, który nas otacza, oraz o tym, że nie zawsze są szczęśliwe zakończenia. O samotnej kobiecie, o jej intymnym dramacie, który toczy codziennie. O decyzjach i sytuacjach z przeszłości, które mają swoje znamiona do dzisiaj. A mimo to o potrzebie poczucia szczęścia. Myślę, że poniekąd każdy z nas po trochu mógłby utożsamić się z tą bohaterką.

Wszyscy zakochani nocą wydane przez Wydawnictwo Mova autorstwa Mieko Kawakami

#współpracabarterowa

Historia opowiada o życiu Fuyuko - niezależnej korektorce i pracoholiczce, która próbuje znaleźć swoje miejsce na świecie. Z codzienności potrafi ją wyrwać tylko alkohol, który jest jedyną znaną jej rzeczą, która może ją rozluźnić. Chciałby coś zmienić ale nie wie jak i od czego ma zacząć. Całe jej życie się zmienia kiedy poznaje Mitsutsuke.

Mieko Kawakami to jedna z najlepszych autorek w moim osobistym rankingu. Heaven jej autorstwa wstrząsnęło mną do tego stopnia, że nawet po wielu latach wspominam książkę z najdrobniejszymi szczegółami. Więc moje oczekiwania w związku z "Wszyscy zakochani nocą" były niezwykle wysokie. Czy udało się je zaspokoić? I tak i nie.

Nowa powieść Kawakami na rynku polskim jest jak zwykle napisana prostym i przystępnym językiem z dużą głębią oraz zapisaniem emocji między wierszami. Więc czyta się to szybko i przyjemnie. Jednak to co nieopisane już jest trudniejsze w odbiorze - ta relacja, którą budują bohaterowie podczas swoich spotkań. Z perspektywy wychowanego w Polsce czytelnika ich relacja wydaje się dziwna, niecodzienna, niezrozumiana, abstrakcyjna. Siedzę w kulturze japońskiej od ponad dekady, a i tak to w jaki sposób budują swoją więź bohaterowie było dla mnie trudne w odbiorze. Nie wiedziałem dokąd to zmierza, czy budują relacje romantyczną czy chcą przedstawić coś ponad to trudne w jednoznacznej klasyfikacji.

W rezultacie skończyłem "Wszyscy zakochani nocą" z pewnym głodem, nie poczułem się usatysfakcjonowany przedstawionym zakończeniem i kulminacją wszystkich wydarzeń z historii Fuyuko. Ale chyba taki był zamysł pozostawienia pewnych kwestii niedopowiedzianych tajemniczych.

Czy podobała mi się książka? Trudno mi stwierdzić, była czymś innym w moim czytelniczym portfolio, czymś świeżym ale trudnym w odbiorze. To uczucie które bym przyrownał do zjedzenia sushi po raz pierwszy, gdy sam nie wiedziałem czy to mi smakuje czy nie, gdy poznałem smaki, których dotychczas nie próbowałem, gdy pierwszy raz byłem tak blisko innej kultury, nawet mimo faktu że japońszczyzną żyje na co dzień.

Wszyscy zakochani nocą" to książka dla weteranów japońskiej literatury pięknej, dla tych co lubią czytać między wierszami i rozmyślać nad przedstawioną fabułą, nad drobnymi gestami, szczegółami i niedopowiedzeniami. Książka trudna ale warta przeczytania. Utwierdziłem się tylko w przekonaniu, że słusznie Murakami wyróżnił Mieko Kawakami jako najważniejszą współczesną pisarkę japońską. Polecam!

Podobno w najprostszych słowach, kryje się najwięcej treści.

Myślę, że ta książka mogłaby być dobrym przykładem popierającym tę teorię.

Główna bohaterka - Fuyuko to trzydziestoletnia Japonka, singielka (tak to istotne). Wypalona zawodowo, z powodu braku towarzysza życiowego obiekt drwin i ostracyzmu. Charakteryzująca się introwertyczną naturą poszukuje sensu własnego życia. Ukojenie zaczyna odnajdywać w kieliszku, co niebezpiecznie zbliża ją w szpony nałogu.

Kobieta próbuje znaleźć wyjście i odnaleźć pasję. Wskutek tych działań poznaje sporo starszego od siebie mężczyznę, z którym zaczyna budować relację. Czy jednak to oznacza, że odnajdzie miłość, szczęście i akceptację?

Tę książkę charakteryzuje surowość przekazu. Prostota formy skrywa jednak trudne tematy, które prowokują czytelnika do zastanowienia się nad własnymi wyborami. A zakończenie pozostawia nurtujące, a niekiedy niewygodne pytania.

Nie powiem Wam, że polubicie tę postać - bo o to będzie raczej trudno. Powiem Wam natomiast, że ta opowieść będzie ziarenkiem grochu, pod materacem Waszych myśli. I zada uwierające pytania, oczekując odpowiedzi.

To moje trzecie spotkanie z twórczością Mieko Kawakami. Za każdym razem jestem pod ogromnym wrażeniem tego, że do poruszanych przez siebie tematów podchodzi z kobiecą subtelnością, którą zderza z surowością problemów, jakie dotykają postaci z jej tekstów. "Wszyscy zakochani nocą" to powieść smutna, bolesna, przytłaczająca. Porusza problemy samotności, n*łogu, poszukiwania sensu życia, wewnętrznej walki i nauki miłości samego siebie.

Fuyuko jest trzydziestoczteroletnią freelancerką pracującą jako korektorka tekstów. Każdą wolną chwilę poświęca pracy. Jest dokładna, potrafi wyłapać nawet najmniejszy błąd. Pewnego dnia dostrzega w sobie kobietę zmęczoną, przytłoczoną, niespełnioną, dla której jedynie butelka wypełniona alko*olem staje się wybawieniem od wszelkich problemów i smutku, który panuje w jej sercu. Kobieta czuje, że chciałaby coś zmienić, ale kompletnie nie wie, co miałoby to być i jak się do tego zabrać. Dzięki regularnym spotkaniom z przypadkowo poznanym mężczyzną Fuyuko zaczyna rozumieć, gdzie popełnia błędy, które doprowadzają ją do autodestrukcji. Czy będzie umiała je poprawić tak samo dobrze, jak te, z którymi spotyka się w poprawianych przez siebie tekstach?

Ostatnio literatura azjatycka przyzwyczaiła nas do bycia komfortową. Jej refleksje zawsze są lekarstwem na wszelkie troski, a czytając takie historie, czujemy się bezpieczni i zaopiekowani przez autorów. Mieko Kawakami nie idzie tą drogą. Jej książki są niewygodne, trudne, podejmują tematy, od których często się ucieka i robi to w taki sposób, aby obnażyć te ludzkie dolegliwości najbardziej, jak się da.

W recenzji "Piersi i jajeczek" pisałam, że Mieko "w swoich tekstach dotyka tematów intymnych i kontrowersyjnych zarazem, które dla wielu osób na co dzień są bardzo osobiste, czasami wstydliwe. Kawakami podaje je czytelnikowi w sposób bezpośredni, a postaci w jej książkach otwarcie nazywają rzeczy po imieniu".

Autorka jest konsekwentna i również w tej powieści nie znajdziesz ckliwego romansu czy cozy historyjek. To historia napisana przez świetną obserwatorkę, która potrafi wpleść do fabuły nawet najdrobniejsze szczegóły z otoczenia bohaterów i robi to w tak spójny i naturalny sposób, sprawiając, że na czas czytania, jesteś jej oczami. Oczami, które w przypadku tej książki, widzą cierpienie i samotność głównej bohaterki. Ale nie rozwiążesz za nią problemów. Nie masz dla niej rady lub gotowego scenariusza na życie. Ty jedynie obserwujesz. Wszystko zależy od Fuyuko.

Ta książka jest wyjątkowa. To świetnie skonstruowany portret psychologiczny młodej kobiety, która czuje się bezradna, zagubiona, rozbita, nie daje rady utrzymać własnego życia w ryzach. To obraz pokolenia trzydziestolatków. Jestem w wieku głównej bohaterki i wiem, jak czasami ciężko ścigać się z tym, co przynosi los. Ja daję radę, doceniam to, co mam, potrafię się z tego cieszyć, ale zdaję sobie sprawę, ile dziewczyn mogłoby utożsamiać się z Fuyuko. I jeśli ta książka ma być dla nich ukojeniem, niech czytają. Ale niech czytają też ci, którzy kochają dobrą, prawdziwą i piękną literaturę.

W tym roku całkiem sporo czytam książek azjatyckich i za każdym razem zaskakuje mnie jak nie wiele trzeba by przekazać emocje. Nie potrzebne są wielkie czyny, spektakularne rozdrapywanie ran czy skomplikowane słowa. Wystarczy cisza, minimalizm, skupienie i wtedy wszystko widać jak na dłoni,. ,,Wszyscy zakochani nocą" to właśnie taka opowieść.

Fuyuko jest korektorką. Kiedyś pracowała w wydawnictwie ale od kilka lat temu, za namową przebojowej Hijiri, przeszła na freelancerstwo. To sprawia, że nie prawie nie wychodzi z mieszkania oraz unika kontaktu z ludźmi. Przypadek stawia na jej drodze mężczyznę. Rozpoczyna się ich nietypowa relacja, która jest mieszaniną milczenia oraz rozmów o świetle i muzyce klasycznej.

Można by powiedzieć, że jest to powieść bardzo statyczna. Kilka zdań i mamy całe streszczenie. Pozornie nic się nie dzieje. Jest tylko trójka osób uwikłana w skomplikowaną, nie do końca wypowiedzianą sieć zależności. W centrum znajduje się introwertyczna, wycofana Fuyuko, która sama siebie uwięziła w wewnątrz. Została oszukana przez wszystkich już na samym początku swojej drogi życiowej a potem tylko poddała się nurtowi. Ona nie żyje, ona egzystuje gdzieś pomiędzy, sprowadzona do roli użytecznego narzędzia. Jej historia tylko z wierzchu jest spokojna i monotonna - pod powierzchnią kipi od uczuć i emocji, które szukają ujścia. Bije z niej straszliwa samotność, poszukiwanie kontaktu z drugim człowiekiem wymieszane z strachem, nie tyle przed odrzuceniem, co strachem wyjściem i pokazaniem się, strachem przed światem.

,,Wszyscy zakochani nocą" to piękna ale i bolesna proza. Precyzyjnie i dosadnie punktuje współczesny świat i rozpad więzi międzyludzkich. To także społeczna diagnoza japońskiego społeczeństwa, gdzie kobieta bez mężczyzny nie istnieje, jest pusta, zastygła w nicości, czekająca na zmiany, które nie nadchodzą. Pięknie ale i gorzko opisuje najmroczniejsze emocje, wyciąga na wierzch lęki oraz niewypowiedziane traumy, poraża kontrastem. Burzy przyjęte wyobrażenie o domu, bo mieszkanie nie jest przytulną otulającą przestrzenią, jest więzieniem, sztywną klatką, która oddziela od świata i więzi wewnątrz strachu oraz własnych traum. Chłód i spokój narracji są tylko pozorne, ona kipi, ona rezonuje, ją się czuje i dlatego nie da się przejść obojętnie. Jest porażająca w swoim minimalizmie. Polecam!

Poznajcie Fuyuko, 34-letnią korektorkę, bardzo samotną kobietę, której życiem jest praca. Zaczyna pić, by uwolnić się od swego pustki. Coraz więcej i więcej. Już nie chodzi do sklepu, tylko sake i piwo zamawia kartonami w Internecie. Pracuje w domu, więc nikt jej nie kontroluje. Ma tylko 34 lata, a w lustrze widzi zmęczoną, pozbawioną życia kobietę.

To opowieść o współczesnej Japonii, w której kobiety są wychowywane w patriarchacie. To mężczyźni rządzą, są najważniejsi. Kobiety rzadko mają kontrolę nad własnym życiem. I ta wszechogarniająca samotność. Nawet, kiedy poznaje mężczyznę, w jej życiu niewiele się zmienia. Aż do momentu, w którym zdaje sobie sprawę, że się zakochała. Wtedy powoli jej świat staje się jaśniejszy.

Dla nas wiele sytuacji opisanych w książce jest zaskakujących, jak choćby nastolatki ubrane na różowo w księgarni przy regale z poradnikami. Uczą się, jak zadowolić mężczyzn, znaleźć męża i być dobrą żoną.

Fuyuko jest nieakceptowana w wydawnictwie, gdzie pracuje początkowo jako korektorka, bo jest samotna i nie nawiązuje kontaktu. Gdziekolwiek się pojawia, nie ma o czym rozmawiać. Otwiera się przed czytelnikiem dopiero w swoich snach na jawie.

Jej szefowa jest kobietą wyzwoloną, potrafiącą walczyć z mężczyznami, ale przez to obgadywana przez inne kobiety, które wręcz ostrzegają przed nią, ba tak żyć nie można.

Początkowo pomyślałam inny świat, ale zaraz potem przypomniało mi się wiele rzeczy, które dzieją się wokoło nas. Tak samo samotne i zagubione kobiety, które nie potrafią zawalczyć o swoje...To ten sam świat wokoło nas.

Mieko Kawakami to doskonała obserwatorka, potrafi wyciągnąć najbardziej skrywane emocje. Nie ma dla niej tematów tabu. Nie waha się pisać brutalnej prawdy.

Po takim opisie wydaje się, że „Wszyscy zakochani nocą”, to książka ciężka, która męczy. Nieprawda – czyta się świetnie, wciąga do zaczytania. Nie na darmo Murakami uznał Mieko Kawakami za najważniejszą współczesną pisarkę japońską.