Wilczy Lord

Melisa Bel jest jedną z lepszych kreatorek okładek. Sama do swoich książek je tworzy i wychodzą naprawdę bardzo dobrze! Tym razem, przy trzeciej części tomu Niepokorni, mamy kobietę z pięknymi, czarnymi włosami, w fioletowej sukience (tak w ogóle, uwielbiam fioletowy kolor), z białymi dodatkami. Męskie dłonie rozplątują prawdopodobnie gorsecik naszej panienki... I nic więcej nie ma na tej okładce. A to miłe dla oczu niż kolejni roznegliżowani faceci bez żadnej koszuli, czy powtarzające się twarzy tych samych modelów na co którejś pozycji. Także brawa dla autorki, ogranicza się do minimum, a pasuje wszystko jak ulał. Oczywiście tworzy niepowtarzalny klimat z dwoma poprzednimi lekturami z tej serii, które można czytać oddzielnie, bo opowiadają losy innych bohaterów. Chociaż ja zawsze uważam, że jak już czytać serię, to należy się starać od samego początku. :)

Nie posiada skrzydełek, a szkoda, bo nie ma dodatkowego zabezpieczenia przed uszkodzeniami mechanicznymi, czasami nawet nie wynikającymi z naszej winy (po prostu wrzuci się do torebki, a tam z czymś się pogniecie i problem gotowy). Z tyłu widzimy patronów medialnych, mamy kilka słów o samej pisarce - jak dla mnie na plus. Fajnie jest wiedzieć, kto napisał daną książkę i nawet jak wygląda. :) Książka została podzielona w specyficzny dla Melisy sposób; nie ma bowiem sztywnych rozdziałów, tylko albo jest zmiana czasu i akcji, gdzie mamy to wypisane kursywą, albo mamy znacznik w tekście oddzielający sceny. Czyta się tak jakby ciągiem, ale szczerze mówiąc, przywykłam do tego. Mało kiedy spotyka się tą formę w książkach, a Bel mnie do tego na tyle przyzwyczaiła, że mnie już nie uwiera, jak na samym początku. Literówek brak, jedynie gdzieś tam brak spacji się pojawił, ale nie przeszkadzało to absolutnie w czytaniu. Marginesy i dostępy między wersami zostały zachowane.

Przechodząc do samego pióra autorki, chciałabym napisać w końcu coś innego żeby się nie powtarzać. ;) Coś typu, ale była nudna! Taka nijaka, bez polotu, zamiast przyciągać, to odpychała... ALE NIE MOGĘ. Po prostu nie mogę tego zrobić, bo... Pisarka posługuje się tak świetnie piórem, że czytelnik od razu przenosi się do innych czasów i w nich zostaje. Nie wychodzi, bo nie chce. Melisa ma nas zgarniętych po kilku zdaniach w jednym paluszku i robi z nami, co chce. Dzięki jej naprawdę wypracowanemu stylowi, wie dobrze, jak chwycić czytelnika za serce, jak go zaciekawić i sprawić, by już w trymiga chciał się dowiedzieć, jak to wszystko się potoczy i skończy. Uważam, że jest ona moim odkryciem, odkąd napisała do mnie z propozycją przeczytania pierwszego tomu Niepokornych. Pochłonęłam ją w jedną niedzielę i byłam zdumiona, że takie osoby jak ona, jeszcze nie zaczęły pisać na szeroką skalę! Gdzie ona się uchowała? I tak teraz myślę, że nie zmieniła się na gorsze, a wręcz przeciwnie. Czuć, jak w pewnych sferach jej styl dojrzewa i staje się jeszcze bardziej intrygujący, o ile da się jeszcze lepiej pisać... Sięgając po jej pozycje zawsze wiem, że się nie zawiodę. W każdej znajdę coś innego, coś, co mnie zaskoczy pozytywnie i jeszcze zafascynuje. Sprawi, że zawsze skończę czytanie w pełni usatysfakcjonowana, że będę chciała więcej. Jednak przy jej lekturach mam te pokłady cierpliwości, jeśli chodzi o czekanie na następną propozycję. Bo wiem, że będzie warto... :) Dlatego jeśli jeszcze nie znacie pióra Melisy Bel - koniecznie musicie nadrobić. Czyta się płynnie, przyjemnie i szybko. Nie ma jakichkolwiek blokad. Chociaż jedynie na samym początku pewną małą przeszkodą, mogą być wspomniane przeze mnie rozdziały, a raczej ich brak, a rozdzielenie części tekstu. Jednak idzie się do tego przyzwyczaić. :)

Fabuła jest tak przemyślana, że człowiek bawi się wybornie. Są to odległe czasy, nie czujemy jednak tego starego zapachu przeszłości, a wręcz przeciwnie. To jest coś świeżego - przynajmniej dla mnie, osoby, która nie zaczytuje się w romansach historycznych oprócz książek Melisy Bel i Lenory Bell. Nie wiem, czy będę chciała poszerzać to grono, bo boję się, że nie będę później usatysfakcjonowana. :) Obie pisarki podniosły poprzeczkę bardzo wysoko.

Nie sposób nudzić się przy "Wilczym lordzie". Jest tu pełno zwrotów akcji. Mamy wydarzenia dobre, ale i złe. Mamy podstępnych bohaterów, którzy knują intrygi. Mamy ludzi, którzy są niezbyt pozytywnymi postaciami, naprawdę, mamy tutaj ogromną różnorodność. Gdy czytałam, raz się uśmiechałam, raz rumieniłam niczym pensjonarka, a niekiedy żal i smutek ściskał mnie za gardło.

Pojawiają się w tej lekturze sceny odważne, łóżkowe, które są opisane ze smakiem. Nie czujemy obrzydzenia, odpychania, a wręcz z przyjemnością czyta się o zbliżeniach naszych postaci. I to też jest nieco świeższe, jeśli chodzi o Melisę i też dobrze jej wychodzi.

Nasz Wilczy lord, James. Oh, to jest dopiero kolorowa postać! Charakter to ma specyficzny, ale jak każdy ma swoje tajemnice. Jak każdy skrywa drugą twarz i sprawia, że kroczek po kroczku, przez długi czas, ale jednak z pozytywnym zakończeniem, będziemy mogli go rozebrać z tych wszystkich nieprzyjemnych zakryć i zobaczyć go takim, jakim jest naprawdę. Zresztą podobnie jest z nami. I my mamy po kilka masek, które narzucamy do różnych ludzi, wydarzeń. Mało kiedy pokazujemy siebie takimi, jakimi jesteśmy, a to niewyobrażalny błąd, bo zawsze, w każdej chwili powinniśmy być tacy prawdziwi. Powracając do lorda - wiele on skrywa, cały czas też uparcie wierzyłam w to, że jest dobrym człowiekiem i warto go polubić. I nawet jak robił brzydkie rzeczy, mówił brzydkie rzeczy, polubiłam go i jakoś nie potrafiłam złościć się na niego dłużej niż chwilę.

Z kolei Charlotte zrobiła na mnie jeszcze większe wrażenie niż James. Odważna, zmieniła swoje życie i przewróciła je do góry nogami. Postanowiła pomóc w prowadzeniu Sierocińca, które jest blisko upadku. Zresztą wiąże się z tym dłuższa historia, a i sama panna Summer czuje się zobligowana do tego zadania, które nie jest zbyt łatwe. Długi wykańczają, a ona musi znaleźć sposób, by je wszystkie spłacić. I można powiedzieć, że zaciągnęła dług u niemal samego diabła... Ale jak na tym wyjdzie - sami się przekonacie, jeśli sięgnięcie po recenzowaną dzisiaj lekturę.

Postacie są wykreowane bardzo dobrze, niczego im nie brakuje, wręcz swoim zachowaniem przyciągają nas do siebie i sprawiają, że ich po prostu lubimy lub... nie cierpimy. :D Nie są płascy i nijacy, więc to kolejny plus dla pisarki. I co więcej, dowiadujemy się, o kim będzie następny tom. A jakby przyjrzeć się dokładniej, to są jeszcze zadatki na jedną parę, ale wszystko w swoim czasie. Zobaczymy, co podaruje nam na papierze Melisa. :)

Ups, trochę się rozpisałam... Mam jednak nadzieję, że nie śpicie już przez moje wywody, tylko chłonięcie jak gąbka moją recenzję, bo uważam, że naprawdę warto poznać ten cykl. Jest na tyle ciekawy,i nteresujący, ale w tak świetny sposób napisany, że nie sposób się oderwać. Ja czytałam stronę za stroną i przykro mi było, że musiałam się odrywać od niej na krótszy czy też dłuższy czas. Non stop stąpali mi po głowie bohaterowie, a i sama byłam ciekawa zakończenia tej historii, bo były momenty, które dosłownie łamały serce... Jest tu też sporo emocji, które odczuwamy wraz z bohaterami.

Mamy też wartości opisane między wersami, które są dodatkowym atutem tego romansu. Niewiele pozycji z tego gatunku zawiera w sobie tak ważne rzeczy, a tutaj to mamy. Pisarka pokazuje, jak ważne są relacje między bohaterami. I to nie tylko pomiędzy kobietą a mężczyzną w pojęciu romantycznym.

Cieszę się, że miałam okazję poznać ten tom, jestem ogromnie zadowolona (co chyba widać) i czekam cierpliwie na kolejną cześć, którą jak mniemam zachwyci mnie tak jak pozostałe lektury.

Zdecydowanie polecam Wam z całego serca! Wszystkim tym, którzy jeszcze nie mieli okazji sięgnąć po pióro autorki, ale i tym, którzy poznali już jej powieści. Fanom romansów historycznych, ale i tym, którzy tak jak ja, przy pierwszej części byli "zieloni" bo nie znali tego gatunku. Ja go polubiłam, ale ostrzegam! Melisa Bel narzuca wysoko poprzeczkę!

Dobre wychowanie, które wszyscy cenią jest, jak najbardziej pożądane u każdego z nas, zwłaszcza podczas publicznych uroczystości i innych tego typu wydarzeń. Niestety czasem taka postawa może utrudniać nam funkcjonowanie, gdyż w świecie pełnym przestępstw i niemoralnych zachowań, czasem trzeba nagiąć pewne zasady, by życie było łatwiejsze i bardziej znośne, oczywiście w granicach rozsądku i litery prawa.

Zarys fabuły

Akcja w książce rozgrywa się w 1819 roku w Londynie i spotykamy tam Charlotte Summer, będącą nową opiekunką przytułku św. Barbary, w którym niegdyś się wychowywała. Niestety stan budynku oraz długi zmusiły Lotty do zastanowienia się skąd wziąć pieniądze. Jedynym słusznym rozwiązaniem było to, aby jakaś majętna osoba objęła przytułek swoim patronatem. Dziewczyna nie znała nikogo na tyle bogatego, by mógł ich uratować. Rodziców szukać i prosić o to nie miała zamiaru, gdyż się nią nie interesowali. Szczęśliwie w końcu wpadła na genialny plan, iż poprosi o wsparcie poznanego niedawno lorda Jamesa Hamiltona, który nie miał zbyt dobrej opinii, jako właściciel nocnego klubu, ale innego wyjścia nie było. Mężczyzna, gdy tylko się o tym dowiedział, bardzo się ucieszył, gdyż Lotty wpadła mu od razu w oko i postanowił tę okazję wykorzystać. Złożył kobiecie dwuznaczną propozycję, oczywiście bez żadnych przymusów i dał jej trochę czasu na podjęcie decyzji. Jak zareaguje na nią Charlotta? Jakie wydarzenia zmuszą dziewczynę oraz jej podopiecznych do zamieszkania u lorda? Jakie działania podejmie Lotty wraz z przyjaciółką, by odmówić Jamesowi? Jaki będzie koniec tej historii? O tym w książce „Wilczy Lord” autorstwa Melisy Bel.

Moralność

Propozycja lorda tylko w pewnym stopniu była niemoralna, gdyż nie zmuszał jej do pójścia z nim do łóżka, po cichu licząc, że sama to zrobi z własnej woli. Pikanterii dodaje fakt, że obje nie byli sobie obojętni, ale nie potrafili tego przyznać nawet przed sobą, choć najbliższe otoczenie tak myślało. Niechęć do uczuć była zapewne spowodowana trudnym dzieciństwem i odrzuceniem ich przez rodziców. Moim zdaniem oboje mogli postąpić inaczej, a mianowicie lord mógł wystosować mniej dwuznaczną ofertę, na którą Lotty od razu, by się zgodziła. Natomiast sama bohaterka mogła od razu zaryzykować i się zgodzić. Jej wychowanie nie pozwalało jej na takie posunięcie, a poza tym dostajemy dzięki temu ciekawą historię.

Gatunek

W przypadku tej książki otrzymujemy romans historyczny, jak zawsze doskonale stworzony przez tę autorkę słynącą już z wspaniałych historii rozgrywających się kilkaset lat temu. Znajdziemy w niej wspaniałe stroje, wystrój wnętrz, a także opisy ówczesnych obyczajów, co sprawia, iż książka na tle innych romansów staje się wyjątkowa i niezwykle atrakcyjna. Czytelnik ma do czynienia z czymś rzadko spotykanym na naszym rynku, dzięki czemu tak wiele osób chętnie czyta książki autorki. Jak zawsze intrygujący bohaterowie, jak i niecodzienne sytuacje wciągną każdego bez względu na to, czy lubuje się w tym konkretnym gatunku, czy też nie. Warto sięgnąć po pozostałe tomy opisujące przygody innych bohaterów, którzy w pewien sposób się ze sobą łączą.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się płynnie i z dużym zaciekawieniem, dzięki pojawiającym się emocjom oraz wspaniałemu, a zarazem przystępnemu stylowi autorki, co w tym gatunku jest bardzo ważne. Pozycję można czytać oddzielnie, jednakże polecam nadrobić pozostałe tomy, gdyż ich historie są równie porywające. Okładka pasuje do serii, treści lektury, jak i samych bohaterów, a zapewne spodoba się odbiorcom lubiącym dawny styl ubiorów szlacheckich. Gorąco polecam pozycję wszystkim fanom romansów historycznych, a także innym czytelnikom pragnącym przenieść się do innych czasów, w których nienaganne zachowanie oraz przepych gościł każdego dnia kontrastując z życiem biednych ludzi skazanych na łaskę owych panów.

Melisa Bel „Wilczy Lord” 💜

Londyn, 1819 rok. Charlotte Summer jest opiekunką w sierocińcu Św. Barbary. By wesprzeć finansowo podupadły przytułek, dwudziestoczteroletnia dziewczyna wpada na pomysł, aby prosić o pomoc samego Lorda Jamesa Hamiltona. Mężczyzna jest właścicielem klubu dla dżentelmenów. Wilczy Lord jak go zwą przedstawił swoją ofertę. Lotty jest sceptycznie nastawiona, ale pewna siła ciągnie ją ku męskiemu ramieniu.

„Znów zapukała do jego drzwi.

Na jego twarzy rozciągnął się ponury uśmiech satysfakcji. Z pewnością nie wiedziała, na co się pisze.”

W tym samym czasie, gdy panna Summer towarzyszyła przyjaciółce na przyjęciu, ktoś podpalił ośrodek opiekuńczy. Desperackim krokiem wraz z ocalałymi dziećmi podąża pod wrota władcy grzeszności.

„Wiedziała jednak, czuła to w kościach, że za wszystko przyjdzie jej wkrótce zapłacić. W końcu, przychodząc tu, zgodziła się podpisać cyrograf z diabłem, a raczej... z wilkiem.”

Jak rozwinie się ich relacja? Czy lord zostanie patronem domu dla sierot?

🐺

Mieliście tak, że po przeczytaniu danej lektury czuliście, że trafiła w Wasze serce i jedyne, co byście o niej napisali to: "kocham" i tyle? Ale wiem, że to słowo nie wystarczy, by kogoś zachęcić do czytania. Książkę przeczytałam kawałek czasu, ale żyłam jeszcze losami bohaterów kilkanaście dni. Dobra, przyznam się do czegoś. Miałam nadzieję, że w drodze po bułki spotkam takiego Hamiltona. Cóż... nie dane mi było. 😄

Już pierwsza strona mnie pochłonęła swoim finezyjnym słownictwem, który pasuje do tamtego wieku. Widać, że autorka podeszła do tematu z dokładnością i starannością, co należą się brawa. 👏

Dzięki autorce przenosimy się do epoki, gdzie wówczas panował przepych oraz bieda. Podkreślono te dwa światy, z jakich to wywodzili się główni bohaterowie. Lecz jest coś, co ich łączy, a mianowicie uraza do rodziców. Tak naprawdę dobrego dzieciństwa nie mieli. Ale pewne zdarzenia kształtują człowieka.

Osobiście bardzo lubię, gdy chemia między dwojgiem ludzi nie wybucha od razu. A tu akcja płynie swoim rytmem. Dodatkowo wyszła całkiem ciekawa intryga z podłożeniem ognia.

Chciałabym też wspomnieć o postaciach drugoplanowych. Moje serce skradła mała duszyczka o imieniu Poppy. Och, jej pierwsze spotkanie z Hamiltonem było przezabawne. To sprytna i rezolutna sześciolatka, która ochoczo dzieliła się radami i wskazówkami w kwestii, której wam nie zdradzę. 🤭

Melisa Bel na swoich portalach opublikowała kolejną zapowiedź książki z cyklu Niepokorni. Myślę, że będzie jeszcze lepsza, bo w „Wilczym Lordzie” wspominiany został „Kapitan Ross”, który odbył krótką, aczkolwiek iście żywiołową rozmowę z hardą Helen. Gdybym miała wybierać pomiędzy Charlotte a Helen, to zdecydowanie wybrałabym tę drugą. Coś czuję, że będzie temperamentnie i ogniście. 🔥

Kiedyś czytałam romanse historyczne, może nie mam wielkiego porównania ale całościowo oceniam bardzo wysoko. Zwróćcie uwagę, że „Wilczego Lorda” napisała polska, nie zagraniczna autorka, dlatego podziwiam za kunszt literacki i chylę czoła. Żałuję, że tak późno odkryłam twórczość, ale nie wszystko stracone, pora nadrabiać. 😄

Droga Autorko, w dedykacji napisałaś, bym dała się porwać Wilczemu Lordowi, tak też zrobiłam. Otwierając książkę, momentalnie zanurzyłam się w tej historii. Twoje pióro jest tak cudowne, tak lekkie i spokojne, że z uśmiechem na ustach czytałam każdą następną linijkę. Powieść dosłownie mnie oczarowała! Zachwycałam się wszystkim, co tam się działo i z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnych zdarzeń. Łzy niejednokrotnie spływały mi strumieniami po policzkach, a uśmiech cały czas miałam wymalowany na twarzy. Zdarzyły się również te śmieszne sytuacje, gdzie na głos wybuchałam donośnym śmiechem.

"Wilczy Lord" zafundował mi niezły rollercoaster emocji, przez co cały czas były one wypisane na mojej twarzy. Nigdy wcześniej nie czytałam książki osadzonej w XIX wieku, więc tutaj dosłownie chłonęłam każdy drobiazg, jaki nawiązywał do tej epoki. Bohaterowie zostali wykreowani doskonale, polubiłam ich wszystkich, odkąd tylko się pojawili. Pokochałam ich całym sercem i z niecierpliwością śledziłam każdy ich ruch. Przez całą powieść trzymałam za nich kciuki, by wszystko ułożyło się pomyślnie. Charlotte polubiłam za jej charakter, za tą czułość i troskliwość względem dzieci, którymi się opiekowała. Jak i również za tą późniejszą zadziorność, którą pokazywała wyłącznie przy Lordzie. A James? Sama chciałabym wpaść w jego ramiona! To jest postać, którą darzę wielką sympatią od samego początku. Jeśli chodzi o dzieciaki, to moje serce skradła sześcioletnia Poppy. Przeurocza dziewczynka, która ma swoje za uszami, jednak to chyba najbardziej mnie rozczuliło. Przy końcówce te właśnie momenty, w których się pojawiała, sprawiały, że nie mogłam wytrzymać ze śmiechu. Ta książka to jest totalny must read! Ogromnie się cieszę, że mogłam ją przeczytać i wraz z bohaterami przeżywać wspólnie tę historię.

Tak jak już wcześniej wspomniałam, jestem totalnie oczarowana całokształtem. Piórem Autorki, który spodobał mi się tak bardzo, że jej książki będę brała w ciemno. Wykreowanymi bohaterami, przez których niejednokrotnie moje serce się radowało. Historią, która była tak dobra, że dalej nie mogę przeboleć jej szybkiego końca. Domagam się więcej! Już sama okładka sprawiła, że po prostu musiałam ją przeczytać, a to cudowne ubranko, w które Autorka włożyła tyle pracy (bo jednak zrobiła ich multum), sprawiło, że jeszcze bardziej poczułam się tak, jakbym po otwarciu książki miała się do niej przenieść.

Droga Autorko! Bardzo dziękuję Ci za zaufanie, za egzemplarz recenzencki oraz za historię, która długo będzie zajmować moje myśli. Nie mogę doczekać się Twoich kolejnych powieści, które zapewne również skradną moje serce! Polecam tę książkę ogromnie!

Zastanawialiście się kiedyś jak by to było żyć w XIX wieku??? Pełnym ograniczeń dla kobiet. Nieważne czy pochodziła z socjety, czy z plebsu, zawsze były dyskryminowane i oddawane na łaskę mężczyzn. A co dopiero, jeżeli były nieślubnymi dziećmi, od razu przegrani na starcie.

W takim świecie żyje Charlotte. Jest nieślubnym dzieckiem aktorki i lorda. Prowadzi przytułek, w którym się wychowała. Zrobi wszystko dla dzieci będących pod jej opieką, nawet wejdzie w układ z lordem Jamesem Hamiltonem, który reprezentuje wszystko czym pogardza. Co wyniknie z ich układu???

James prowadzi ekskluzywny klub dla dżentelmenów. Każdy wie, że to zepsuty do szpiku kości hulaka i kobieciarz. Zimny i bezwzględny, wszystko analizuje i zawsze wychodzi z korzyścią dla siebie. Wchodząc w układ z Charlotte, ma w planie ją uwieść. Od początku coś ciągnie go do dziewczyny. Przy niej zaczyna coś czuć, pierwszy raz od lat. Tylko czy Charrlotte da mu szansę??? Czy będzie chciała go poznać???

Charlotte pogardza Jamesem, gdyż przypomina on jej ojca. Nie planuje, dać mu wygrać. Ale rodzące się uczucia i fascynacja powoli zmieniają nastawienie dziewczyny. Tylko czy się odważy zaufać mężczyźnie???

Powiem Wam, że książki @[Adres usunięty]ka moge brać w ciemno. Wiem, że jest to coś co trafi w mój gust. Tak było i tym razem. Historia wciągnęła mnie już od pierwszych stron i nie chciała wypuścić. A wszystko to zasługa świetnie wykreowanych bohaterów. Charlotte i James, dwoje zupełnie różnych ludzi. Obydwoje w przeszłości bardzo skrzywdzeni. Ciężko im zaufać innym, choć z drugiej strony dla bliskich są w stanie zrobić wszystko. Charlotte jako jedynej udaje się Jamesa ograć. Ich pojedynki słowne, są pełne napięcia i podtekstów. Między nimi iskrzy od początku, ale Charlotte nie ma w planie dać się porwać uczuciu. Boi się, że skończy jak jej matka. Czy znajdzie odwagę by zaryzykować? To już musicie sami się przekonać. Brawo dla autorki za humor. Świetnie się bawiłam czytając to. Muszę jeszcze wam powiedzieć, że moje serducho oprócz głównych bohaterów, skradła mała dziewczynka z niezwykłym talentem😊, Poppy. Oj niezły numerek z niej wyrośnie🤭. Zresztą wszyscy wychowankowie przytułku są interesujący😁. Nie chcę zdradzać wam za wiele, ale od razu jak się pojawiali uśmiech pojawiał się na mojej twarzy😁. Niezła banda z nich była🤭🤭🤭. Mam nadzieję, że was chociaż trochę zaciekawiłam, czytacie, zabawa gwarantowana😁😁😁.

Recenzja

"WILCZY LORD"

@[Adres usunięty]ka

Cześć Kochani są tu fani romansów historycznych?

Powiem Wam ze ja je uwielbiam i może większość z Was zapyta dlaczego tak je lubię. Zdradzę Wam że kocham sobie wyobrażać ich stroje w to co są ubrani bohaterowie 🙈 może i mała rzecz ale to mnie tak cieszy jak cukierek małe dziecko 🤣🤭

Przejdźmy do sedna książki o czym jest WILCZY LORD? O wilku celebrycie ? Otóż nie chodź tytuł by na to wskazywał 🙉🙊

A teraz tak na poważnie przeczytałam książkę i cóż mogę powiedzieć jestem bardzo ale to bardzo zadowolona że trafiła w moje łapki 😍

Podoba mi się w jaki sposób autorka przeprowadza Nas przez tą historię, nie wprowadza zamieszania haosu I nie miesza nam w głowach tak ze nie wiemy co się dzieje. Wszystko przeprowadza pięknie płynnie i z gracją jak na damę przystało 😉

Fabula książki bardzo mi przypadła do gustu

Dziewczyna wychowana w sierocińcu teraz musi a raczej chce go ocalić i dzieci tam mieszkające. Znajduje wyjście z tej sytuacji i zwraca się do pewnego mężczyzny, nie jest on jednak typem osoby która robi dla kogoś coś za darmo tak więc Lord Hamilton stawia przed Nasza Charlotte pewien warunek. Ale czy ona go spełni? Czy to nie za dużo jak dla niej?

Wiem wiem że się tylko zachwycam ale to moje pierwsze spodkanie twórczością autorki i szczerze mówiąc nie wiedziałam czego się spodziewać. Ale autorka ma tak świetny styl pisania że aż chce się czytać a najwarzniejsze że książka nie jest sztywna możemy się tu też pośmiać 😉

koniecznie muszę nadrobić poprzednie książki ❤

Bohaterowie ach ci bohaterowie 🤭 mimo wszystko bardzo ich polubiłam I bardzo smutno było mi kończyć tą historię mogłabym czytać I czytać bez końca 😉

Autorka wie jak wywołać u czytelnika silne uczuć i świetnie to wykorzystuje. Przez co książka aż kipi emocjami co osobiście bardzo uwielbiam w książkach. Wstrzumuje oddech razem z bohaterami ale i cieszę sie razem z nimi. Kocham to uczucie 😍

Cóż tu dużo mówić ja polecam z całego Serca świetna książka. Mam nadzieję że i Wam przypadnie do gustu ❤

Sytuacja finansowa sierocińca jest krytyczna. Charlotte szuka wsparcia u zepsutego do cna właściciela klubu dla dżentelmenów - James’a Hamilton. Mężczyzna jednak proponuje jej pewien zaskakujący układ…

Uwielbiam romanse historyczne Melisy Bel! Tak tak… Wspominam o tym zawsze, gdy recenzuję kolejną część z cyklu. Ale uwierzcie mi, że ja naprawdę darzę te książki ogromną miłością, sięgając po nie niemal na ślepo, bez czytania opisu. I wiecie co? Każdy kolejny tom robi na mnie coraz to większe wrażenie! No dobrze, ale co tym razem przygotowała dla nas autorka? Postawiła naprzeciwko siebie dwie całkowicie kontrastujące postaci. Bo czy może zaiskrzyć między szefową sierocińca i właścicielem domu rozpusty? Brzmi jak coś nieprawdopodobnego, ale to tylko pozory. Wierzcie na słowo, że James i Charlotte rozgrzeją Was do czerwoności. Bardzo pomysłowa i wciągająca fabuła, choć tak naprawdę od początku wiadomo dokąd to wszystko zmierza. Świetnie wykreowani bohaterowie, także ci drugoplanowi (no uwielbiam Poppy!). Autorka po raz kolejny pokazała, jak pięknie pisze o miłości. Sceny erotyczne są niesamowicie zmysłowe, napisane ze smakiem, pobudzają wyobraźnie i poruszają nasze najczulsze struny. Mogłabym czytać bez końca o zbliżeniach James’a i Lotty! Styl Melisy nieustannie się rozwija. Historie, które tworzy, z łatwością porywają nas do swojego świata, pozwalając przyjemnie płynąć przez tekst. Próbuję odszukać w pamięci jakikolwiek niuans, który nie przypadł mi do gustu, ale nie potrafię. Tu wszystko jest na swoim miejscu! Dozuję sobie powieści Melisy, by czerpać z nich radość jak najdłużej, ale powiem Wam, że zawsze mi mało. “Wilczy Lord” to kolejne wspaniałe doświadczenie, dlatego w ogóle się nie zastanawiajcie, po prostu zdobądźcie swoje egzemplarze i dajcie się porwać lekturze!

MELISA BEL

⚜️ Wilczy Lord ⚜️

Charlotte - młodziutka pewna siebie, choć nie wierzy w swój piekny wygląd - za co u mnie ma minusa bo dla mnie każda kobieta jest piękna. Do tego dziewczyna jest rezolutną, co sobie postanowi to wywalczy. Można powiedzieć, że dziewczyna marzenie. Chociaż powiem wam szczerze, że czasami nieco mnie irytowała swoją cnotą...ale gdy przyszło co doczego pokazała swoje pazurki...mrrr....

Wilczy Lord czyli James - (nie)szanowany właściciel przybytku rozpustu...zakochany i zadufany w sobie. Można powiedzieć że myśli o sobie "czego to ja nie mogę?" - a jednak - jest jedna rzecz, a mianowicie osoba której zdobyć nie może. Lotty jest inna jak wszystkie kobiety, które zna i chyba to najbardziej go przyciąga zanim dziewczyna pokaże pazurki.

Historia niczym z Kopciuszka. Dziewczyna bez rodziców, wychowana w sierocińcu, nad którym potem przejmuje opiekę. Lord bogaty i mający wszystko, oprócz miłości. Ich losy się stykają i zaczyna się dziać. A dzieje się między nimi dużo. Dużo emocji - od gniewu, miłości, aż po śmiech i nie tylko w ich wykonaniu, świetnie w historie wpasowały się dzieci z sierocińca. Sztuka wystawiona dla kółka różańcowego była wybitna.

Sceny seksu były...ale Melisa potrafiła cała sytuację intymna opisać tak, że nie odrzucało, a chciało się więcej. Gratuluję.

Melisa pokazała mi, że historia w innych czasach jak współczesne możne być bardzo przyjemna w odbiorze. Wcale, nie musi być nudno, można dostrzec dobre strony tamtych czasów, nie tylko te smutne i wojenne. Dziękuję bardzo autorce za możliwość przeczytania książki. Możesz mieć pewność że zamówię poprzednie części.

Bardzo lubię czytać książki z gatunku romans historyczny, ponieważ uwielbiam ich klimat, a także lubię podróżować w czasie i wyobrażać sobie, że jestem tam razem z bohaterami.

Charlotte przejmuje opiekę nad sierocińcem, którego sama była wychowanką. Jednak placówka jest mocno zadłużona oraz wymaga remontu. Widmo utraty dachu nad głową zmusza Lotty do udania się po pomoc do ostatniej osoby z jaką chciała mieć kiedykolwiek kontakt.

Lord James Hamilton nie ma dobrej opinii, a do tego prowadzi w Londynie ekskluzywny dom rozpusty. Chętnie chce pomóc kobiecie, jednak nie ma nic za darmo. Lord stawia warunki, które powodują, że kobieta się waha. Pożar sierocińca powoduje, że Charlotte musi podjąć decyzje, która zapewni bezpieczeństwo jej podopiecznym.

Lubię pióro Melisy Bel, bez wahania sięgam po książkę autorki i tym razem się nie zawiodłam. Świetna fabuła i bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, których bardzo polubiłam. Książka napisana w sposób humorystyczny, szczególnie gdy na horyzoncie pojawia się mała, sympatyczna podopieczna sierocińca Poppy. I wywołuje momentalny uśmiech na ustach podczas czytania.

Pomiędzy Charlotte, a Jamesem czuć chemię i wzajemny magnetyzm. Od wątków głównej pary ciężko się oderwać. Jak już znajdują się w jednym pomieszczeniu to w powietrzu unosi się erotyzm i namacalnie czuć pożądanie. Charlotte jest kobietą skromną i niewinną, za sztywnymi oraz nudnymi strojami stara się ukryć swoje wdzięki. Jednocześnie nie brakuje jej odwagi jak i ciętego oraz ostrego języka. Dzięki Lordowi zaczyna odkrywać swoją drugą osobowość tę bardziej bezwstydną, poznaje czym jest pożądanie i sztuka uwodzenia.

Lord James przystojny, bogaty, cyniczny przyciągający wzrok płci pięknej. Jest marzeniem każdej kobiety. Ale czy jest spełnieniem marzeń Charlotte?

Polecam Wam całą serie „Niepokorni”, jednak co jest dość istotne książki można czytać osobno nie znając wcześniejszych części. A ja z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

"Wilczy Lord”, Melisy Bel był równie ciepły i urokliwy jak poprzednie części "Niepokornych" i w stu procentach mnie oczarował.

Charlotte przejęła opiekę nad przytułkiem, w którym kiedyś sama się wychowała. Niestety zarządzanie domem dziecka nie jest proste w obliczu kosztów i długów, z którymi musi się zmierzyć Lotty. Kiedy w wyniku pożaru jej podopieczni tracą dom, Charlotte decyduje się na bardzo kontrowersyjny i niepewny krok w przyszłość. Zabiera dzieci do Lorda Hamiltona, właściciela jednego z najlepszych domów uciech w Londynie, w zamian za gościnę oferując mu… siebie.

W „Wilczym Lordzie” podobało mi się dosłownie wszystko. Kreacja postaci została świetnie poprowadzona. Zarówno główni bohaterowie, jak i postacie poboczne budzili zainteresowanie i sympatię. Moje serce całkowicie podbiła jedna z sierot, Poppy. Każda scena z jej udziałem była była po prostu przeurocza i przezabawna. Dziewczynka ze skłonnością do drobnych kradzieży skradła show.

Fabuła była pełna ciekawych wątków i zwrotów akcji. Budziła śmiech, ciekawość i… przyspieszone tętno. 😈

To co najbardziej podobało mi się w Wilczym Lordzie to chemia między Charlotte, a lordem Hamiltonem. Melisa Bel wspięła się na wyżyny, tworząc elektryzującą relację, pełną napięcia i powolnego odkrywania siebie i swoich fantazji. Od wątków z udziałem głównej pary nie sposób się było oderwać. Lord Hamilton hipnotyzował i mamił mrocznymi obietnicami, pełnymi perwersyjnych przyjemności. I mimo, że książka niewiele miała scen łóżkowych (a właściwie prawie wcale), to nie dało się nie wyczuć erotyzmu i swoistej gry prowadzonej między Charlotte, a Wilczym Lordem.

Z ogromną niecierpliwością czekam na kolejne części tej serii i gorąco polecam, nie tylko fanom romansów historycznych!

Od razu przeniosłam się do 1819 r., do Londynu. Atmosfera w przytułku, choć ciepła i serdeczna, niestety nie nadrabiała deficytu ciepłej, smacznej strawy czy ciepłego wnętrza. Za to bardzo dobrze czułam się w luksusowych pokojach klubu lordowskiej mości, w których zwykle przebywały pary damsko-męskie w czysto rozrywkowym celu.

Autorka… uczłowiecza prostytutki. Pozwala czytelniczkom poznać bliżej dwie damy lekkich obyczajów. Sally i Peggy to zwyczajne kobiety, których los nie oszczędził w życiu i na pewnym etapie zmusił do podjęcia takiej pracy. Kobiety swoją życzliwością i sympatią zjednują sobie nie tylko klientów klubu.

Między głównymi bohaterami pięknie iskrzyło. Uwielbiałam czytać ich potyczki słowne. Uśmiechałam się pod nosem i z niecierpliwością czekałam na dalszy rozwój wydarzeń. Ciekawiło mnie, jak autorka połączy tych dwoje, tak pasujących do siebie charakterem, uporem i urodą. Wprawdzie różnił ich status społeczny i majątkowy, ale przeszkodą… byli oni sami dla siebie.

Moje serducho skradła rezolutna sześciolatka. Poppy zawojuje każdego. Nie tylko urokiem, ale i umiejętnością wysławiania się. Potrafiła obsztorcować swoją opiekunkę, a po chwili szczebiotać jak małe dziecko. Gdy poznałam Poppy bliżej, to… szczękę zbierałam z podłogi. Płakałam ze śmiechu, bo to, co zaserwowała autorka, nie mieściło mi się w głowie. Dziecięca szczerość rozbraja i powala śmiechem.

Romans historyczny jest lekki, łatwy i przyjemny oraz zabawny. Gra w kotka i myszkę, ustalanie własnych reguł układu, wzajemne podchody nadają powieści miłosnego pazura. Nie zabrakło kilku namiętnych scen. Pod woalem miłosnych zmagań autorka ukryła kilka prawd. Gani szufladkowanie innych, ślepe zarzekanie się i ośli upór. Zbieranie datków na szczytny cel komponuje się z bieżącą sytuacją.

„Wilczy lord” to ciekawy i zabawny dziewiętnastowieczny romans historyczny, w którym akcja iskrzy od emocji i potyczek słownych, pożar trawi serca dwojga przeznaczonych sobie ludzi i nie tylko, a dzieci z sierocińca są dobrą kartą przetargową dla obu zainteresowanych stron.

„-Wie pan, lordzie Hamilton, wyzwala pan we mnie same najgorsze uczucia.

-Czegóż innego mogła się pani po mnie spodziewać?”

„Wilczy lord” to trzeci tom z cyklu „Niepokorni” autorstwa Melisy Bel. Książkę można czytać bez znajomości poprzednich tomów (pierwszy tom – „Diabelski hrabia”, drugi – „W paszczy lwa”).

Charlotte Summer, wychowanka przytułku św. Barbary, przejęła od pani Smith zarządzanie sierocińcem. Nie jest to proste zadanie, ponieważ pani Smith starała się jak mogła, ale przytułek aktualnie jest zadłużony i trzeba podjąć kroki, aby móc wyjść na prostą i nie zostawić dzieciaków na pastwę losu. Jedyne, co na początku przychodzi Lottie na myśl, to próba uzyskania pomocy od lorda Hamiltona, którego co prawda nie darzy sympatią (łagodnie powiedziane!), ale ze względu na krytyczną sytuację finansową, będzie chyba do tego zmuszona.

Lord James Hamilton jest okropny i nieznośny, cyniczny, do szpiku kości zepsuty. Samą swoją obecnością działa Lottie na nerwy. Jest on właścicielem ekskluzywnego klubu dla dżentelmentów – jest to jego imperium rozpusty, hazardu, pijaństwa i kobiet lekkich obyczajów.

Charlotte Summer jest ślamazarna i bez wyobraźni, choć za to szczera, bezpośrednia, ambitna i, przede wszystkim, zdeterminowana. Lottie przygotowuje małe, urocze przedstawienie żeby przekonać Hamiltona do zostania patronem schroniska. Przywołuje dzieciaki, odwołuje się do szlachetnej natury lorda, próbuje go przekonać na każdy możliwy sposób, a wszystko to w celu zmiękczenia zimnego serca Hamiltona. Wszystko jednak wymyka się spod kontroli – ku zażenowaniu Lottie i ku uciesze lorda, który już ma pomysł, jak można to wszystko rozegrać. W końcu jest człowiekiem interesu, więc może dać coś od siebie, ale nie za nic. Czego więc będzie wymagał od Lottie? Tego dowiecie się z książki!

W książce mamy właściwie niedosłownie relację „hate to love”, ale jej elementy. Melisa Bel kreuje skrajnie różne postaci, zapadające w pamięć, charakterystyczne i nie dające sobie w kaszę dmuchać, które odpychają się i przyciągają co chwila.

Lord Hamilton wzbudza w Lottie pogardę, nienawiść, ale także ciekawość, której nie jest w stanie pohamować. Dziewczyna jest świadoma tego, że lord jest ucieleśnieniem wszystkiego tego, co najgorsze, ale jest także osobą intrygującą i bezczelnie pewną siebie, co sprawia, że dziewczyna nie potrafi przestać o nim myśleć. Do tego lord ma wszystkie zęby i ładnie pachnie, a niektórzy powiadają, że… patrzy na pannę Summer jak koń na marchewkę J

Podczas czytania zdarzało mi się parsknąć śmiechem, w szczególności podczas scen z dzieciakami z sierocińca, a także przy tych pierwszych próbach dotarcia lorda do Lottie. Reakcje dziewczyny były przekomiczne, ale napisane niesztucznie.

Melisa Bel tworzy postaci, których los nie jest nam obojętny. Kibicujemy im, przeżywamy z nimi wszystko to, co się dzieje, angażujemy się w każdą potyczkę słowną – jesteśmy po prostu ciekawi nie tylko akcji, ale i samych reakcji bohaterów na to, co się dzieje. I nie tyczy to się tylko głównych bohaterów, ponieważ przyjaciółka Lottie – Helen, też została ciekawie wykreowana, tak samo jak pani Smith i pani Lamb – chociaż, z całym szacunkiem, ale od tego jej węgorza to ja bym się jednak trzymała z daleka.

Do tego autorka jest mistrzynią w swoim klimacie – zapewnia nam historyczną otoczkę, akcję, humor, cięte riposty, cały wachlarz emocji, niewymuszone i nieprzesadzone sceny seksualne, które wprowadzają wyczuwalne napięcie, są elektryzujące, ale cała otoczka prowadząca do nich jest naprawdę świetnie rozegrana. Autorka serwuje nam też stopniową przemianę głównej bohaterki, którą świetnie się obserwuje. Nie przychodzi jej to jak za pstryknięciem palca – jest pracochłonne, wymaga poświęceń i zmiany postrzegania siebie i otoczenia. Wszystko to wypada bardzo naturalnie i czytelnik z chęcią uczestniczy w procesie przemiany Lottie.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję autorce.

Zamknij oczy. Słyszysz? Dookoła gwar ludzi, szelest sukien przechodzących kobiet i miarowy dźwięk cholewek ciężkich, męskich butów. Niedaleko przejeżdża powóz. Koła toczą się po brukowanej uliczce, a towarzyszą temu odgłosy końskich kopyt i rżenia. Zaciągnij się powietrzem. Czujesz? Palone cygaro i ciężki zapach niosących się po ulicach kłębów dymu ulatujących z kominów domów. No dobrze… dolatuje też niekoniecznie przyjemny zapach z uliczek, ale w końcu to Anglia z początku XIX w.

To jak? Jesteś już w dawnym Londynie?

Ja przepadłam w nim już od pierwszych stron powieści. Uwielbiam książki Melisy nie tylko ze względu na bohaterów, ale również za klimat, który przenosi nas w czasie i przestrzeni.

Jeśli jeszcze nie zauważyliście uwielbiam pióro Melisy, ponieważ jest ono lekkie i humorystyczne. Czy więc i ta część sprawiła, że nie mogłam spać? Tak, zdecydowanie! Kiedy zaczyna się czytać ciężko jest odłożyć książkę o takiej treści, więc jeśli macie się wyspać na następny dzień powstrzymajcie się z lekturą (info sprawdzone). Pamiętajcie, że lord Hamilton umie postawić na swoim!

Historia jest prowadzona płynnie i ma kilka zwrotów akcji, na które czytelnik nie jest przygotowany. Dodatkowo oczywiście co pikantniejsze momenty są poprowadzone ze smakiem i nie są przesadzone. Jeśli chodzi o bohaterów mam kilka rzeczy do powiedzenia. Lord, jak to lord – nie da się go nie kochać. Ma on w sobie zadziorka i za to go uwielbiam! Natomiast jeśli o Charlotte chodzi muszę przyznać, że leciutko mnie irytowała tym, jak mocno opierała swoje osądy o ocenę innych. Nie do końca jestem przekonana również o jej przemianie, która zdarzyła się dosłownie w tempie ekspresowym. Trzeba przyznać jednak, że jest to silna postać kobieca o ogromnym sercu – więc wybaczam te inne niuanse i ostatecznie czuję się oczarowana jej poświęceniem dla dobra innych, czyli jej małych podopiecznych. Tutaj miałam wiele wzruszeń.

Co do relacji naszych dwojga, mimo że było oczywiście mnóstwo chemii między nimi miałam wrażenie, że pędzi ona trochę zbyt szybko. To mały minus, ale nie zmienia faktu, że bawiłam się przy książce przednio i mocno polecam każdemu, kto szuka dobrego romansu historycznego! Pamiętajcie, że Wilczy Lord czeka na Was!

Kontynuacja fascynującej serii historycznej, kolejny raz mnie oczarowała. Mówiąc szczerze, byłam pewna, że tak będzie, ponieważ autorka idealnie odnajduje się w tej stylistyce, a ja mam słabość do tej konkretnej odsłony jej twórczości. Wyciąga ze swoich bohaterów to co najlepsze, a mężczyźni przez nią kreowani są naprawdę wyjątkowi, nie inaczej jest z Lordem Hamiltonem. Mężczyzna, który osiągnął ogromny sukces finansowy, jest właścicielem znanego i najbardziej pożądanego klubu dla gentlemanów, robi wrażenie zarówno na kobietach jak i na biznesmenach. Jest całkowitym przeciwieństwem skromnej Charlotte, przynajmniej ona tak sądzi, ale czy to prawda? Autorka pozwala nam zajrzeć pod powłoczkę pozorów, jakie czasem niesprawiedliwie określają człowieka. Stworzyła bohaterów, którzy obsadzeni w swoich życiowych rolach, nie pozwalają innym dostrzec ich drugiej natury. Z ogromnym zainteresowaniem śledziłam ich rozwijające się uczucia i to jak zaczynają się krok po kroku, przed sobą otwierać. Panna Summer jako główna opiekunka sierocińca, zmuszona jest do szukania wsparcia u Jamesa, z którym delikatnie mówiąc, nie jest jej po drodze. Między parą dosłownie iskrzy, ich potyczki słowne i walka przyprawiała mnie o szybsze bicie serca, bo przecież wilczy Lord ma w sobie wszystko to, czego młoda kobieta nie akceptuje. Akcja powieści, zagęszcza się z każdą kolejną stroną, a niezliczone zabawne momenty idealnie dodają pazura i lekkości lekturze. Chciałabym również wspomnieć o postaciach dzieci, które nie są tutaj tylko tłumem w tle. Autorka znakomicie oddała ich charaktery, a mała Poppy, myślę, że zmiękczy serce niejednego czytelnika, gdyż nawet James Hamilton nie dał rady pozostać wobec niej obojętny. Najnowsza książka Melisy Bel oprócz smacznego romansu, porusza skomplikowane relacje rodzinne na wielu płaszczyznach. Rozgrzewa, bawi, wzrusza i daje nadzieję, że nawet najgorszy start może zaprowadzić nas do upragnionego celu.

No co tu dużo mówić? Ta książka jest po prostu rewelacyjna. Uważam, że Autorka świetnie odnajduje się w klimatach romansu historycznego. To taki bardzo dokładny powrót do przeszłości, w bardzo przyjemnej oprawie.

Charlotte to młoda panna, która wzięła na swoje barki obowiązek prowadzenia sierocińca, niestety czasy są ciężkie, a długi ogromne.. jednak kobieta nie poddaje się i ze wszelkich sił stara się poprawić sytuację bytową mieszkańców placówki.

Znajomość z Wilczym Lordem, pogłębia się gdy kobieta wpada na dość szalony pomysł proszenia króla rozpusty o wsparcie finansowe sierocińca.. Jak myślicie? Czy człowiek z taką reputacją, człowiek który prowadzi najlepszy Dom Uciech jest skory do pomocy? Oczywiście, że nie! A już na pewno nie na prostych zasadach! Ma swoje! iście Wilcze podejście do sprawy!

Autorka bez problemu potrafi przenieść nas w świat pięknych panien i mrocznych, ale bardzo pociągających bohaterów. Ja niezwykle cenię sobie humor w książkach Autorki i niesamowite dialogi, które wywołują uśmiech na mojej twarzy!

Z niecierpliwością czekam na kolejną dwójkę bohaterów i ich historię.

"Wilczy Lord" jest trzecim tomem serii Niepokorni. Tym razem bliżej poznamy Charlotte Summer i Lorda James'a Hamiltona. Wiecie jak lubię romanse historyczne, prawda? A tych naszych rodzimych pisarzy jak na lekarstwo. Dlatego tym bardziej tak mnie ciągnie do powieści Melisy Bel. Świat, jaki roztacza przede mną autorka za każdym razem sprawia, że chciałabym pozostać w nim jak najdłużej, poobracać się w kręgach wyższych sfer, móc doświadczyć tych wszystkich zasad, konwenansów, a przede wszystkim poznać tych mężczyzn.

Lord Hamilton... można się rozmarzyć. To silny, pewny siebie, mroczny i niedostępny mężczyzna. Wierzcie mi, że pod maską tych cech skrywa się coś, co warto odkryć. Natomiast Charlotte niby taka niewinna, delikatna istota, ale i ona ma drugą twarz, która pod wpływem pewnych okoliczności się zmienia. Odwaga, zadziorność i ogromne serce, by nieść pomoc innym - jak nie pokochać takiej bohaterki? Jesteśmy świadkami ich pragnień, zazdrości, nienawiści, strachu, bezsilności, niepewności. Przetoczy się tu cały kalejdoskop uczuć i emocji.

Sceny miłosne zachwycają tym, jak można bez zbytniej wulgarności oddać to, co dzieje się między dwójką ludzi. Intymność, oczekiwanie na to, co ma nadejść, wzajemne poznawanie swoich ciał, budzące się pożądanie - niezwykła sztuka. 

Jednak jeśli spodziewacie się, że otrzymacie tu romans, w którym główną rolę odegrają sceny erotyczne, to możecie być zaskoczeni. To powieść niosąca ze sobą wiele wartości i ważnych treści. Jedną z nich jest aspekt bezinteresownego poświęcenia dla innych. W tym miejscu niezwykle ujęły mnie postacie drugiego planu, szczególnie dzieci z sierocińca. Autorka włożyła sporo uwagi w to, byśmy mogli lepiej ich poznać.

Oprócz poważniejszych tematów, książka przepełniona jest momentami pełnymi humoru. Sarkazm w wykonaniu bohaterów - rewelacja!

"Wilczy Lord" to pełen emocji i przysłowiowego zadziora romans historyczny pokazujący co w życiu jest najważniejsze. Kto z Was odważy się poznać króla rozpusty?

~ Wstęp ~

Charlotte wychowywała się w przytułku świętej Barbary, pomimo, że nie była sierotą. Jej mama pracowała w teatrze, ale nie wiadomo dlaczego oddała ją w ręce kochanej Pani Smith, a o ojcu lepiej nawet nie wspominać. Gdy Lotte była już dorosła, postawiła przejąć sierociniec. Niestety nic nie było takie kolorowe, pieniędzy nie było, a pomysły na polepszenia życia domowników były ograniczone. Charlotte nie miała wysokiego statusu, ale za to znała kogoś kto był bardzo wysoko postawiony...

James był typowym rozpustnikiem. Kobiety, alkohol i wiele więcej, ale czego można się spodziewać po właścicielu klubu dla dżentelmenów? Przy okazji był ON sarkastyczny, oziębły, chłody..., ale trzeba mu oddać, że był też przystojny jak sam diabeł.

Lotte podejmuje próbę - dość desperacką - znalezienia patrona dla swojego sierocińca. Dlaczego u niego? Nie mam pojęcia, ale myślę, że Charlotte sama nie jest tego pewna. Wszystko idzie dobrze do czasu, aż Lord Hamilton wpada na błyskotliwy pomysł, który nie jest zbytnio na miejscu..., bo damy nie klękają, prawda?

Czy główna bohaterka zgodzi się na ten absurd? Czy może znajdzie inna drogę, dzięki której oszuka wilka?

~ Recenzja ~

Jestem tak bardzo zakochana w tej historii. Jestem w szoku, bo mam chyba tylko jedną może dwie polskie autorki, które lubię... a tu proszę bardzo taki diament się znalazł.

To był mój pierwszy historyczny romans... i po tej książce zostałam fanką tego typu historii. Nie mogę się doczekać, aż przeczytam dwa pierwsze tomy. Już spokojnie czekają na swoją kolej w mojej biblioteczce. Byłam sceptycznie nastawiona na samym początku, ale po przeczytaniu dosłownie paru stron... przepadałam. Czułam się jakbym znalazła się w dziewiętnastowiecznej Anglii i musiała poradzić sobie z sierocińcem.

Nie było chwili, gdzie bym się znudziła albo zaczęła czytać wybiórczo. Wszystkie słowa spijałam jak kanarek. Większość kartek w tej książce są przeze mną zakreślone fioletowym zakreślaczem. Podobało mi się wszystko - postacie, ich charaktery, rozmowy, sceny romantyczne, a przede wszystkim sposób bycia głównej bohaterki.

Nawet nie mam słów, żeby opisać jak mocno zakochałam się w Lodzie Hamiltonie. Z jednej strony był aroganckim typem, ale z drugiej mam się ochotę do niego przytulić, bo czasami był taki opiekuńczy i troskliwy... Facet marzenie. Jego rozmowy z Lottie mnie tak bardzo bawiły albo ich przekomarzanki. Cudo!

Jeszcze muszę tutaj wspomnieć o Helen (mam nadzieję, że pojawi się tom o jej historii), laska skradła kawałek mojego serca. Zaradna, inteligenta, piękna a przy okazji umiejąca poradzić sobie w każdej sytuacji.

Na koniec zostawiłam moją ulubioną postać, przeuroczą małą Poppy, jest ona moją ikoną i nic nie jest wstanie tego zmienić. Jeśli takie są dzieci, to ja biorę w ciemno i po proszę przy okazji od razu dwa. Dziewczynka była dla mnie promieniem słońca w tej książce - co by nie powiedziała albo czego by nie zrobiła, rozbrajało mnie.

Cieszę się że mój pierwszy raz (chodzi mi oczywiście o ten recenzencki) był taki świetny. Jestem zakochana w tej historii, najbardziej się cieszę, że mogę wam oddać wilczy Lord w wasze ręce z czystym sercem, bo naprawdę jest warta przeczytania ❤

Polecam serdecznie, każdemu kto chciałby przeczytać coś pięknego!